Κλείσαμε χρόνο - γεράσαμε και μυαλό δε βάλαμε...

Ένας χρόνος φαγούρα. Ένας χρόνος που άρχισε δειλά και κλείνει ορμητικά. Με τα άγουρα λάθη και τον άδολο ενθουσιασμό ενός νεοσσού το antiparos-blog κέρδισε σιγά σιγά την εκτίμηση αρκετών και έβαλε το λιθαράκι στην ανάπτυξη της τοπικής ευλογόσφαιρας.

Περισσότερα εντός της ημέρας, αφού το ποστ θα εμπλουτίζεται σιγά σιγά.

Για την ώρα ξεκινάμε με μία τούρτα και θα κλείσουμε το θέμα απόψε το βράδυ με καραμέλες ibis, μπουρού και εκγύμναση ερωτικών σκλάβων (!)...

Στην πορεία του το blog αυτό κοινητοποίησε αρκετά κοινωνικά αντανακλαστικά, έκρινε κακώς κείμενα, διασκέδασε κάθε πικραμένο και, κυρίως, αυτοψυχοθεραπεύτηκε.

Διαπληκτίστηκε με όλα σχεδόν τα γύρω μπλογκς:
ωλίαρο για την όψιμη αντιπολίτευση,
αντιπάρια φωνή για το φαίνεσθαι στη μπλογκόσφαιρα,
πάροσπρες για τη διαμονή των καθηγητών,
παναθηναϊκόσπάροσκλαμπ για τον Ελαιώνα,
McManus για τη βλακεία και την αθεράπευτη αγένεια,
και βέβαια,
φιλελεύθερος για την ιερά αγανάκτηση, το μέιλ που έχει μέλι, το "όχι" του Μεταξά, το βασιλιά Αλέξανδρο, το Γιώργο Πίττα,το υγειονομικό αεροσκάφος, το ενιαίο ψηφοδέλτιο (διακιολογημένα λοιπόν δεν μας περιλαμβάνει στα link του).

Τους ευχαριστούμε όλους, αν δεν υπήρχαν αυτοί το antiparos-blog θα ήταν φτωχότερο εμπειριών και συναισθημάτων. Και κατά βάθος συμμεριζόμαστε όλοι κάποιες κοινές ανησυχίες.


Σκόρπισε γέλιο αφειδώς με ζητήματα που μόνο περίσκεψη και οργή προκαλούν:
τη χωματερή
τις φωτιές αγνώστου πατρός (μητρός)
τη λειψυδρία, τη δίψα, το αλμυρό νερό,
τους άφθονους παγκίτες Μαυρογιαλούρους (Βουλγαράκης και Μπομπ Βουλγαράκης, υπουργός παραΠαιδείας, Πασόου και δέος, πράσινος νομάρχης)
το εκκλησιαστικό οπαδιλίκι (ενθρόνιση, εγκαίνια)
τους VIPS
τις μεταδημοτεύσεις

Και βέβαια σας παρουσίασε σε αποκλειστικότητα τον αντι-καζαμία.

Με όλα αυτά λοιπόν αναρριχηθήκαμε ψηλά, ανέλπιστα ψηλά, στην ελληνική μπλογκόσφαιρα (α/α 223-280).

Η ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ

Τα δωράκια που ακολουθούν είναι του φίλου (αξιόλογου) ibis. Ευχαριστούμε:
και το ακόλουθο του αντιπάριου (έστειλε και ένα άσεμνο, αλλά προτιμούμε το σεμνό):
Λίγο πριν κλείσει η επετειακή ανάρτηση πρέπει να σας υπενθυμίσουμε ότι ίσως επισκεφθήκατε το μπλογκ αυτό ψάχνοντας κάτι...άλλο. Αναλυτικότερα, μέσα σ' αυτές τις 365 ημέρες το ποτάμι του ιστοχώρου έβγαλε στις όχθες μας χρήστες που αναζήτησαν στο google τα παρακάτω.
Άλλα είναι περίεργο που οδήγησαν εδώ, άλλα περίεργο που τίθενται ως ερωτήματα στο google...Διαβάστε για να αντιληφθείτε τι ακριβώς εννοούμε:

Νtalaras
papavazelos
ibis καραμέλες
αμπούλες βρώμας
βίντεο τσιτσιολίνα
Άδωνις Γεωργιάδης
πυροσβεστική αντιπάρου
charonia tritonis μπουρού
έλενα παπαρίζου κατοικία
δηλητηρίαση απο ευκάλυπτο
εκγύμναση ερωτικών σκλάβων
2o λυκειο πειραιά σπηλιωτόπουλος
πότε πέφτει το πάσχα 2010 καζαμίας
κάρκινος του ρινοφάρυγγα συμπτώματα
μπάρμπι και το πνεύμα των χριστουγέννων
Μοναχική Κοινότητα των Μαριανών Αδελφών
οιδιπόδειες φαντασιώσεις στο σεξ απο ενήλικες

(ελπίζω σ' αυτον που έψαξε την τελευταία φράση να βρήκε την αφέντρα που έψαχνε)

Και για το τέλος αφήνουμε το καλύτερο. Ποιος ή ποιοι είναι στ' αλήθεια πίσω από το antiparos-blog;
Η απάντηση αμέσως παρακάτω:

Μετά την εξαφάνιση παραδοσιακών επαγγελμάτων όπως ο μυλωνάς και η μυλωνού, τη θέση τους καταλαμβάνουν, συν τω χρόνω, νέες, πρωτότυπες ενασχολήσεις, όπως αυτή του μπλογκερά και της μπλογκερούς, μια ακόμα ένδειξη των ταχύτατων αλλαγών που συντελούνται αθόρυβα στην ελληνική κοινωνία, αλλοιώνοντας δραματικά τον παραδοσιακό χαρακτήρα της.

Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού είναι όντα μονήρη, καλωδιωμένα, αυτοαναφορικά, ημιμαθή, προοδευτικά, γλωσσομαθή, ευαίσθητα, με αυξημένη εκτίμηση στην κρίση τους και στις προσωπικές τους εμπειρίες, τις οποίες και επεξεργάζονται εξαντλητικά, προετοιμάζοντας το επόμενο post. Μπορεί να μην έχουν παντελόνι να φορέσουν, έχουν όμως πληκτρολόγιο. Και είναι φουλ από ιδέες.

Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού δεν έχουν πατέρα, μάνα, συγγενείς, φίλους, εραστές, με την έννοια ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα πρόσωπα τα υποκαθιστά θαυμάσια το ίδιο το blog και οι σχέσεις που αναπτύσσει ο ιδιοκτήτης με το συνάφι του.
Ως χαρακτηριστικό αυτής της περίπτωσης υποκατάστασης, μπορούμε να αναφέρουμε πρόχειρα το γεγονός ότι, όταν ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού γιορτάζουν, δεν ενδιαφέρονται τόσο αν τους θυμήθηκε η ίδια τους η μάνα όσο το αν πέρασε να τους ευχηθεί ο talos ή ο kukuzelis, το λεγόμενο βαρύ πυροβολικό των blog, οι ευχές των οποίων προσδίδουν άλλη αίγλη στα σχόλια· εμπεδώνεται, έτσι, ο ιδιοκτήτης τους στο συλλογικό ασυνείδητο της μπλογκόσφαιρας ως «εκλεκτός» ή «κεχρισμένος» από την «παλιοσειρά», κάποιου τύπου πιστοποιητικό εγκυρότητας των γραφομένων του.


Είναι σαφές ότι ο μπλο κι η μπλου, έχουν ως αποκλειστική ενασχόληση την ανελέητη κριτική της επικαιρότητας, με ταυτόχρονο σχολιασμό του Παντός. Εστιάζουν κυρίως στο τηλεοπτικό ή ευρύτερα δημοσιογραφικό τοπίο, αλιεύοντας μαργαριτάρια δεξιά κι αριστερά, ενώ η εκκλησιαστική ιεραρχία και δευτερευόντως ο πολιτικός κόσμος δέχονται καθημερινά την διεισδυτική, ενδελεχή κριτική τους. Δεν τους ξεφεύγει ασχολίαστη, αποστροφή του αρχιεπισκόπου ή εκφραστικό ολίσθημα του πατρός Επιφάνειου.

Και ενώ ο καθημερινός άνθρωπος ζει τη ζωή του απλά, αγοράζει μια τυρόπιτα, διαβάζει μια εφημερίδα στο περίπτερο και χαζεύει τα φύλλα των δέντρων να πέφτουν, ο μπλο κι η μπλου καιροφυλακτούν, διαβλέποντας πίσω από κάθε ασήμαντο γεγονός ένα πιθανό post. Είναι, κατά μία έννοια, οι παπαράτσι του αοράτου. Η παρατηρητικότητά τους οξύνεται σταθερά. Θα γράψω για τα φύλλα που πέφτουν, αναφωνεί ξαφνικά.(μέσα του)

Στήνεται αργότερα στην οθόνη και ξεκινά:
«Σήμερα χάζευα τα φύλλα να πέφτουν.»

Δεν του αρέσει. Το ξαναγράφει με απλότητα και ζωντάνια:
«Τόσα φύλλα στη μέση του δρόμου, ρε γαμώτο. Το καλοκαίρι ξεψυχά!»

Δεν του αρέσει. Αλλάζει κατεύθυνση:
«Έξι μήνες είναι πια ο Κωστάκης μας στην εξουσία και τα φύλλα στους δρόμους δεν αξιώθηκε να τα μαζέψει. Η Ντόρα κοιτάζει πότε πότε από το παράθυρο ή κάθεται κλεισμένη στον πύργο της;»

Ούτε έτσι του αρέσει. Καταφεύγει στους Doors.

Summer almost gone
Summer almost gone
Where will we be
When the summer’s gone?

Αυτό είναι, λέει τελικά και το στέλνει με καμάρι. Ύστερα φυλάει καραούλι. "Λες να αρέσει;" αναρωτιέται, Περιμένει σαν ινδιάνος. Ανά τέταρτο ανοίγει και κοιτάει. Κάποια στιγμή βλέπει: Σχόλια 5. "Ω ρε μάνα μου, αρέσει!" σκέφτεται. Ύστερα μονολογεί: "γαμώτο, τα τρία είναι του ίδιου που τα θυμήθηκε ένα ένα, το άλλο είναι του κολλητού μου που πάντα με σχολιάζει. Σκατά. Τίποτα δεν έχω. Δεν αρέσει!".

Ύστερα τρέχει να δει τι γράψανε άλλοι μπλο και μπλου. Διαβάζει σε τίτλους:
Η Δόμνα Σαμίου και το τέλος του καλοκαιριού.
κι από κάτω: σχόλια 24.
«Ω ρε μάνα μου, τι γίνεται εδώ μέσα;» σκέφτεται πικραμένος, η.

*

Είναι απορίας άξιο πώς οι μπλο και μπλου βγάζουν το ψωμί τους, καθώς ζουν και αναπνέουν μόνο για να μελετούν τα blog των άλλων, να ακολουθούν τις παραπομπές τους, να εμβαθύνουν, να σχολιάζουν, να διαβάζουν απαντήσεις στα δικά τους σχόλια ή σε σχόλια τρίτων, που με τη σειρά τους σχολιάζουν άλλα σχόλια, άλλων μπλογκεράδων. Γενικά οι μπλο και μπλου σχολιάζουν ό,τι περάσει από τα μάτια τους γιατί στόχος τους είναι ακριβώς αυτό: να αυξηθεί ο όγκος της φλυαρίας στο δίκτυο.

Είναι σίγουρο ότι εργάζονται κάπου (ή είναι φοιτητές), αλλά αφενός βρίσκονται πάντα δίπλα σε ανοιχτό υπολογιστή ώστε να ελέγχουν ανά μισάωρο την ανταπόκριση και αφετέρου δεν φαίνεται να κατέχουν θέσεις υψηλής ευθύνης. Αν τύχει δε και απομακρυνθούν από την αγαπημένη τους οθόνη (λόγω μιας σύντομης εκδρομής πι χι), αναπτύσσουν έντονα στερητικά σύνδρομα. Περπατώντας στο βουνό και ενώ η παρέα ψάχνει για ταβέρνα με ξυλόσομπα, εκείνοι αναρωτιούνται μυστικά: «ο ήλιος πάει να δύσει, πόσα σχόλια να έχω άραγε;»

Υπάρχει και η κατηγορία του μπλογκερά-μέρμηγκα. (Μέχρι τώρα δεν έχει εμφανιστεί η κατηγορία μπλογκερού-μυρμήγκω.) Είναι ο ακούραστος χειρούργος του δικτύου, ο οποίος δουλεύει κυρίως με το ηλεκτρονικό τοπίο σε βαθμό εξαντλητικό. Ο αναγνώστης των blog αυτών καλείται να κατεβάσει ημερησίως ένα (διασκεδαστικό) MP3, να διαβάσει πέντε, δέκα, είκοσι, ξενόγλωσσα πολιτικά άρθρα για την πετρελαϊκή κρίση στην παγκόσμια αγορά, ή να φορτώσει ένα (διασκεδαστικό) παιχνίδι σε εννιά, μόλις, λεπτά. Ανοίγοντας τα σχόλια αυτών των blog, ενδέχεται να βρεθείς εν μέσω πυρών σχετικά με τη στάση των ελλήνων ιεραποστόλων στην Αφρική στο ύστερο Βυζάντιο- εννέα στις δέκα φορές καταλαμβάνεσαι από τον πανικό της αμάθειας.

Από εκεί και πέρα συναντά κανείς καταχωρίσεις υψηλής βιρτουοζιτέ. Ανακαλύπτουμε εδώ κι εκεί ανέκδοτες ποιητικές συλλογές ή συλλογές διηγημάτων (αλλά και νουβέλα, δοκίμιο, χρονογράφημα, ευθυμογράφημα), εκλαϊκευμένη φιλοσοφία, ψυχανάλυση για αρχαρίους, επιστημοσύνη, πολιτικό μανιφέστο, οικονομική ανάλυση και πολύ, πάρα πολύ linux. Υπερτερεί, σαφώς όμως, ο προσωπικός αναστοχασμός των πεπραγμένων της ζωής, ένα λεπτό άρωμα νοσταλγίας που επικάθεται πάνω στα post, μετατρέποντας το blog σε ένα σεντούκι με παλιές δαντέλες.

Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού, είναι κι αυτοί πλάσματα ευάλωτα, που αντί για πένα και στυπόχαρτο διαθέτουν έναν πιο σύγχρονο τρόπο να φωνάζουν καθημερινά πόσο πολύ θέλουν οι άλλοι να τους αγαπούν.

Και με αυτόν τον ωραίο συναισθηματικό τόνο, με αυτή την ξαφνική ανατροπή της διάθεσης, λέω να κλείσω την απεραντολογία μου περί μπλο και μπλου, αφού κι εγώ αποτελώ κομμάτι της ίδιας κουλτούρας, σάρκα από τη σάρκα της και δεν είναι ούτε ηθικά σωστό ούτε ωφέλιμο να παίρνω αποστάσεις.

Γι αυτό, υπομονετικέ αναγνώστη μου, και ως εξιλέωση, έγραψα ένα ποίημα που καταφεύγει σε κλασικές, μελό ευκολίες, ώστε να φανεί ξεκάθαρα πόσο ο ψύχραιμος συντάκτης του κειμένου που μόλις διάβασες, δεν είναι παρά ένα απλό, καθημερινό παιδί, γεμάτο κλισέ ευαισθησίες και πασέ στιχουργική. Κι έτσι φτάνουμε και πάλι στην ανάγκη μας για αγάπη, που λέγαμε, ας μη γινόμαστε κουραστικοί.

Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού
κάτι δραπέτες του εαυτού,
μες την οθόνη του μυαλού τους
γράφουν τραγούδια του καϋμού τους.

Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού
σκόνη και πάθος του ουρανού,
μικρό παιδί που χάθηκε
βαρκούλα που ξεχάστηκε

και πλέει μισοπέλαγα, δίχως κουπιά,
στα πέρατα
του κόσμου μας που γέρασε
ζωής που μας προσπέρασε.

*

Άντε. Τα μαντηλάκια σας, και για ύπνο τώρα, tough bloggers!

(το εξαιρετικό κείμενο προέρχεται από το ευφάνταστο vitamoderna)