Artiparos welcome to the jungle

Μετά από έξι μήνες ο μάγος είναι πάλι εδω, χωρίς παραμύθια, αλλά με πολλά επιμύθια. Ευχαριστώ τον ΟΤΕ, μονοπωλιακό παροχο στο νησί για τη σημαντική καθυστέρηση και τα λεφτά που μου κόστισε η αστρονομική σύνδεση των 4mbps. Στο διάστημα αυτό αποτοξινώθηκα από νταουνλοουντς, τσατ, τουητ, μπλογκιν', λάικ, σέαρ και πολλά άλλα. Ευχαριστώ όλους όσους τακτικά ρωτάτε ποτe θα ξαναγραφεί κείμενο εδω, πιστεύω πως είναι η ώρα που κρίνονται πολλά για το μικρό νησάκι και ο σεμνός διάλογος είναι ευπρόσδεκτος. Οι υπόλοιποι δυστυχώς/ευτυχώς δεν θα βρείτε βήμα εδω. Επίσης οι ανορθογραφίες θα διαγράφονται, τα γκρηκλις θα γίνονται δεκτά.

Αρτιπαρος ή Αρτέμη αρχηγέ πες τα (τα bold είναι κατά την υποκειμενική μου άποψη)

Η Αντίπαρος προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της προς την ευημερία μέσα από μια ισορροπία με την τουριστική ανάπτυξη, κουβαλώντας όμως πολλά από τα βαρίδια του παρελθόντος.

Υπάρχει μια κομματικοποιημένη νοοτροπία καιροσκοπισμού που δεν την αφήνει να προχωρήσει μπροστά. Ταυτόχρονα παρά τα έργα του ελληνικού δημοσίου στο νησί, η Ελλάδα δείχνει αδύναμη διασπασμένη μέσα στην λαίλαπα της οικονομικής κρίσης. Με την Αντίπαρο να χάνει το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας και της καινοτομίας στον κυκλαδικό χάρτη.

Έχοντας προσωπικά ένα όραμα για το νησί αναζητούσα πίσω από την κοινωνική φίμωση μια ενιαία φωνή και πυξίδα κοντά στην Αντίπαρο και μακριά από την Αριστερά και την Δεξιά.

Δε θέλω η ηγεσία του τόπου να αποτελείται από μια αγέλη παπαγάλων που στα καφενεία προπαγανδίζει ψέματα.

Δε θέλω οι εκλογές στην Αντίπαρο να αναλώνονται σε ανθρώπινες συμπεριφορές αλλά σε ουσιαστικές λύσεις.

Δε θέλω μηχανισμούς προβοκάτσιας σε ένα νησάκι που νοσεί ήδη από το σύνδρομο του μικρού τόπου.

Δε θέλω να παραιτηθώ και να αφήσω τα πράγματα να πορεύονται χωρίς εμένα και να κοιτάω ανίσχυρος.

Δε θέλω τα πράγματα να τα διαμορφώνουν οι ασκημένοι στην ίντριγκα και στην έπαρση κάθε ευκαιριακής σημαίας.

Δε θέλω τις εκπτώσεις στην ποιότητα των συνδυασμών μόνο και μόνο για την κουτάλα.

Δε θέλω την δεύτερη μέρα των εκλογών οι σκεπτόμενοι άνθρωποι να ρίχνονται στο καλάθι των αχρήστων σαν στημένες λεμονόκουπες.

Δε θέλω την πελατειακή λογική ενός προσωποκεντρικού Δήμου μαριονέτα.

Δε θέλω προεκλογικούς ανταγωνισμούς, και μυστικές συνεννοήσεις να δηλητηριάζουν άλλο τη ζωή μας.

Θέλω να αποκομματικοποίησουμε τις κρισιμότερες για το μέλλον της Αντιπάρου τοπικές εκλογές...

Θέλω να είμαστε όλοι μέλη της συμπολίτευσης και να αφήσουμε μια παρακαταθήκη συνέχειας για όσους στο παρόν και το μέλλον θελήσουν να ζήσουν τα ευεργετήματα της ενότητας.

Ακόμα κι η προπαγάνδα θέλει τέχνη

Πλέον μπορούν και οι πιο φανατικοί νεοδημοκράτες να της γυρίσουν την πλάτη, αν δεν το έχουν ήδη κάνει με τον ανεκδιήγητα αναξιόπιστο ηγέτη της, τις ανίερες συμμαχίες του και τον επικίνδυνο συρφετό που έχει μαζέψει. Δεν είναι υπερβολή η επωδός “ντροπή” σε όσους στέκονται πλάι στον κάθε Μιχελάκη που επισκέπτεται το νησί μας. Κι όμως, υπάρχουν ακόμα πολίτες που έχουν δεξιό DNA και αρνούνται να δεχτούν ότι οι βουλευτές της ΝΔ, ανάμεσα σε πολλά άλλα, υπερψήφισαν το Μνημόνιο, μη έχοντας κι αυτοί οι δύσμοιροι την ευκαιρία να το διαβάσουν, ότι κι αυτοί είναι συνυπεύθυνοι για το πολύχρονο μεταπολιτευτικό μερίδιο της καταστροφής που αντιστοιχεί στη χώρα μας (γιατί το μεγαλύτερο μερίδιο δεν είναι ελληνικής προέλευσης, κι αυτό πλέον μόνο οι δημοσιογράφοι του ΜΕΓΚΑ και του ΣΚΑΙ το παραβλέπουν) και αρκετά ακόμα, που δεν αξίζουν να αναπτυχθούν εδώ.

 

Το σκηνικό ας τοποθετηθεί λοιπόν σε ένα άθλιο σχολείο, όπως στο Νίγηρα, με τρεις μαθητές στριμωγμένους σε κάθε σαρακοφαγωμένο θρανίο. Αντί για έπιπλα ΙΚΕΑ ας βάλουν μια σημαία της Γερμανίας κι αντί για clean-cut γαλάζια παιδάκια ας  βάλουν μερικά βρώμικα και πεινασμένα παλιόπαιδα, σαν τα 85 του Λαυρίου. Τότε θα μπορεί να γίνει ο εξής διάλογος:

(δάσκαλος)-Κάποτε παιδιά μου, πολλά χρόνια πριν και λίγο πριν διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπήρχε η Ιταλία, η Ισπανία, η Κύπρος, η Ιρλανδία, και η Ελλάδα, χώρες τεμπέλικες, ανάξιες, και με πολλά ελαττώματα ακόμα. Κυριότερο; ακολούθησαν κάποιον λαοπλάνους αριστερούς πολιτικούς και έφυγαν από το τότε νόμισμα, το ευρώ.

(μαθητής)-Γιατί κύριε;

(δάσκαλος)-Γιατί είχαν αυτοκτονήσει μόνο στην Ελλάδα πάνω από 2000 πολίτες.

(ο  μαθητής κοιτάζει στραβωμένος και με απορία-δεν του φτάνει η εξήγηση)

(δάσκαλος)-Και γιατί η δεξιά παράταξη τότε αντί να κάνει μια σωστή προπαγάνδα, όπως το ΠΑΣΟΚ (ο άλλος πόλος του πρώην δικομματισμού), έκανε δύο εμετικά σποτάκια, ένα με τη σημαία που υποστέλλεται κι άλλο ένα με κάτι παιδάκια, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει για πλάκα αυτοδύναμη κυβέρνηση.

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΜΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΟΥΝ ΩΣ ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ ΣΤΟ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟ ΣΠΟΤΑΚΙ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Οι έλληνες πολιτικοί στο ντιβάνι του Στέλιου Στυλιανίδη στη Le Monde

 

Αναδημοσίευση από TVXS

Le Monde: Η ψυχοπαθολογία των Ελλήνων πολιτικών

 

 

Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα φαίνεται να έχει τρελαθεί, γράφει ο Alain Salles στη γαλλική εφημερίδα, αναφερόμενος «στη περίοδο που ξεκίνησε με την πολιτική αυτοκτονία του πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου το Νοέμβριο του 2011 και τον αγώνα για εκλογές, με οποιοδήποτε κόστος, του ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά. Και μόνο αυτά τα γεγονότα αρκούν για καταλάβει κανείς τη σύγχυση που επικρατεί».

Ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής, Στέλιος Στυλιανίδης, επικεντρώθηκε στα παθολογικά συμπτώματα της ελληνικής πολιτικής τάξης. Στη χώρα του Οιδίποδα και των Ατρειδών, η πολιτική είναι περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, ιστορία μεταξύ οικογενειών και οι αναλυτές έχουν πολλή δουλειά. Η διάγνωση: παράνοια και ναρκισσισμός.

Όλα ξεκινούν από την πελατειοκρατεία: «Η ψήφος που δίνεται στον υποψήφιο βουλευτή, απαιτεί την πληρωμή της: σε ψήφισα, μου είσαι υπόχρεος». Αυτό που δίνει σε αντάλλαγμα ο εκλεγμένος συνηθίζεται να είναι μια θέση εργασίας στο δημόσιο. Μια θέση, που εγγυάται πέρα από καλές αμοιβές και περιορισμένο φόρτο εργασίας, εξηγεί ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής του Παντείου  Πανεπιστημίου. Μόλις εκλεγούν, βάζουν τους δικούς τους ανθρώπους στη δημόσια διοίκηση προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα. Η τύχη των άλλων δε λαμβάνεται υπ' όψιν, αυτό που προέχει είναι προστασία των συμφερόντων του ατόμου, της οικογένειας, της κλίκας.

«Τα κόμματα λειτουργούν βάσει του νόμου του επικεφαλής της κλίκας: Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου». «Υπακούς τον αρχηγό της δικής σου κλίκας, περισσότερο από τον θεσμικό αρχηγό του κόμματος», συνεχίζει. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, το 2010, διέγραψε βουλευτές από την παράταξη επειδή ψήφισαν υπέρ του ευρωπαϊκού σχεδίου διάσωσης της χώρας, ενώ δυο χρόνια μετά διέγραψε άλλους επειδή ψήφισαν κατά.

Αποτέλεσμα αυτής της λογικής, ο νεποτισμός: «Η "φυλή" του αρχηγού πρέπει να τροφοδοτήσει το ναρκισσισμό του, μέχρι να τον αντικαταστήσει ο γιος του. Αυτή η συμπεριφορά δεν περιορίζεται μόνο στους επικεφαλής της πολιτικής».

Συναντάται στα περισσότερα επαγγέλματα-συντεχνίες.

Ο άλλος πυλώνας του ελληνικού λαϊκισμού είναι ο εθνικισμός. «Ο εθνικιστικός διάλογος βασίζεται στην ύπαρξη ενός εξωτερικού εχθρού, στο γεγονός ότι οι άλλες χώρες υποτίθεται ότι φθονούν την ελληνική ιδιαιτερότητα και το μεγαλείο της, ότι μόνιμα υπάρχει μια συνομωσία ενάντια της χώρας». Η Τουρκία παίζει τακτικά αυτό το ρόλο, ή η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, όταν τα Σκόπια ανεγείρουν ένα μνημείο του ήρωα που αποτελεί αντικείμενο διεκδίκησης και από τις δυο χώρες, του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

«Εδώ και σαράντα χρόνια, το πολιτικό σύστημα, όπως και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, λειτουργούν στα πλαίσια της παράνοιας. Οι ιδέες των άλλων ερμηνεύονται ως συνομωσίες», που καταγγέλλονται τακτικά στα μέσα ενημέρωσης, όπως ακριβώς και στις καφετέριες. «Αυτό επιτρέπει να αποφευχθεί κάθε φαινόμενο αυτό-επίγνωσης, αυτό-παρατήρησης και αυτό-κριτικής», συνεχίζει ο κ. Στυλιανίδης. «Κάτι τέτοιο αποτρέπει επίσης κάθε μορφή διαλόγου και εξεύρεσης λύσεων για τα προβλήματα. Το βλέπουμε σε αυτές τις εκλογές: ο Αντώνης Σαμαράς έλαβε εντολή για μια περίοδο τριών ημερών, προκειμένου να διαπραγματευτεί με τα άλλα κόμματα. Ωστόσο την επέστρεψε το ίδιο βράδυ! Ο Γιώργος Παπανδρέου που ανέλαβε την εξουσία το 2009, αποδίδει την ευθύνη για την κατάσταση της χώρας στο προκάτοχο του. Αν και οι χειρισμοί του ήταν καταστροφικοί, δεν κάνει την παραμικρή αυτοκριτική».

«Αυτά τα συμπτώματα παράνοιας εντοπίζονται και σε συλλογικό επίπεδο», εξηγεί ο Διευθυντής της οργάνωσης για την ψυχική υγεία ΕΠΑΨΥ, παραθέτοντας δυο παραδείγματα: την αναφορά στους Γερμανούς –μια εμμονή- και τους αλλοδαπούς γενικά, που συχνά θεωρούνται υπεύθυνοι για τα δεινά της Ελλάδας. «Πρόκειται για ένα κλασσικό σχήμα: προβάλλω στον άλλο ό, τι αρνητικό φέρω ο ίδιος. Σε αυτή τη παρανοική βάση το νέο-ναζιστικό κόμμα πήρε το 7%».

Η πτώση του Γεώργιου Παπανδρέου απασχολεί από αυτήν την άποψη το Στέλιο Στυλιανίδη, που βλέπει σε αυτόν ένα πρόσωπο τραγωδίας. Εγγονός και γιος πρωθυπουργών, γίνεται και ο ίδιος πρωθυπουργός με τη σειρά του,που οδηγεί στη συμφορά. «Στην ελληνική τραγωδία, είναι η τρίτη γενιά που ξεπληρώνει τα παλιά χρέη. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο εγγονός της Ιστορίας, όπως ακριβώς ο Ορέστης είναι ο εγγονός του Ατρέα».  Υπογραμμίζει τις αντιφάσεις του Παπανδρέου: «Παίζει σε δυο επίπεδα: ο σύγχρονος μεταρρυθμιστής που μιλά για την οικονομία και την οικολογία, ο οποίος όμως εκλέχθηκε από την παλιά φρουρά του πατέρα του». «Οι σχέσεις με τον πατέρα του ήταν τεταμένες: ο ίδιος τάχθηκε υπέρ της μητέρας του, όταν ο γέρος Ανδρέας αποφάσισε να παντρευτεί μια πρώην αεροσυνοδό».

... «Η μητέρα του αισθάνθηκε προδομένη. Εκείνος πραγματοποίησε την ασυνείδητη επιθυμία της, καταστρέφοντας το έργο του πατέρα του. Τα τρία συνθήματα του ΠΑΣΟΚ ήταν η κοινωνική δικαιοσύνη, η Ελλάδα στους Έλληνες, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός. Σήμερα, δεν έχει μείνει τίποτα μετά την παρέμβαση της Τρόικας. Όπως ο Ορέστης, δίσταζε προτού οδηγηθεί στην τραγική του επιλογή: την τυφλή προσφυγή στην Τρόικα, φωνή της ασυνείδητης επιθυμίας της μητέρας του. Μετά την ύβρη, λειτουργεί η κάθαρση, η παλιά τάξη πραγμάτων διαλύεται, όπως θα διαλυθεί και το ΠΑΣΟΚ».

Την Κυριακή 6 Μαΐου, το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στα ποσοστά του ξεκινήματός του το 1974, προτού το μετατρέψει ο Ανδρέας Παπανδρέου στο λαϊκιστικό και πελατειακό κόμμα, που μόλις συνετρίβη στις κάλπες.

Όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι εκτός από όσους χαιρετούν ναζιστικά

Οι 29 ψήφοι της Χρυσής Αυγής στο νησί μας δεν χρήζουν ανάλυσης. Στο βαθμό που τα μήντια ασχολήθηκαν τώρα μαζί τους κι όχι πριν τις εκλογές, δεν μπορεί παρά να οφείλονται στην άγνοια, στην εντύπωση πως πρόκειται για σουπερ-ήρωες που θα καθαρίσουν τον τόπο από τα προβλήματά του και στη διάθεση για ευτελή χαβαλέ με τα ξυρισμένα κενά κρανία. Αναπαράγεται παρακάτω το άρθρο του Ν. Σαραντάκου (http://sarantakos.wordpress.com/) για τις απειλές στη δημοσιογράφο της Καθημερινής Ξένια Κουναλάκη. Ανεπιφύλακτα προτείνεται να διαβάσετε και τους συνδέσμους που παραθέτει.

Θρασύδειλα “λεβεντόπαιδα”

Προβληματίστηκα αν πρέπει να γράψω το σημερινό άρθρο· και χτες είχα αρχίσει να το γράφω και το παράτησα· δεν φταίνε τίποτα οι αναγνώστες του ιστολογίου να δεχτούν και τρίτη δόση από τα νοσηρά κηρύγματα της μαυροντυμένης συμμορίας, σκεφτόμουν (γιατί ήδη έχω αφιερώσει δυο άρθρα, το προχτεσινό, κι ένα προεκλογικό στα ξυρισμένα κρανία). Ωστόσο, πολλοί μού ζήτησαν αυτό το άρθρο, και η πλάστιγγα έγειρε όταν σημειώθηκαν εξελίξεις στο θέμα· άλλωστε, βρίσκομαι στα χωράφια μου· θέλω να πω, το θέμα μας κάθε άλλο παρά αμιγώς πολιτικό είναι: αφορά και τη γλώσσα, και τη μετάφραση και τη φρασεολογία, αλλά και το Διαδίκτυο.
Πριν από ένα περίπου μήνα, η δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη έγραψε ένα άρθρο στην Καθημερινή, με τίτλο «Η κοινοτοπία του κακού» και με θέμα του με την τακτική που θα έπρεπε να κρατήσουν τα ΜΜΕ και οι πολιτικές δυνάμεις απέναντι στην Χρυσή Αυγή, ενόψει της διαφαινόμενης εισόδου της στη Βουλή. Εύλογα η Κουναλάκη υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε υπόνοια διαλόγου με την ΧΑ, ενδεχόμενο που το θεωρεί εξίσου αδιανόητο με το να δημοσίευαν οι εφημερίδες μια συνέντευξη περί ανέμων και υδάτων με τον Χίτλερ.
Μερικές μέρες αργότερα, στο ιστολόγιο των χρυσαυγιτών δημοσιεύτηκε μια «απάντηση στο άρθρο της Κουναλάκη». Με τίτλο «Η κοινοτοπία της παροξυντικής αυτοϊκανοποίησης», είναι ένα εκτενέστατο άρθρο, σχεδόν εξαπλάσιο σε έκταση από εκείνο στο οποίο απαντάει, γεμάτο χυδαίους χαρακτηρισμούς και προσωπικές επιθέσεις στη δημοσιογράφο. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, αν και οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι είναι εξαιρετικά νοσηρό (Ενημέρωση: αυτή τη στιγμή το χρυσαυγίτικο ιστολόγιο έχει τεθεί εκτός λειτουργίας, το άρθρο πάντως έχει αναπαραχθεί εδώ). Εγώ ανατρίχιασα διαβάζοντας πόσες προσωπικές λεπτομέρειες για τη ζωή της Ξ. Κουναλάκη φαινόταν να γνωρίζει ο ανώνυμος αρθρογράφος (υπογράφει με τα αρχικά Θ.Π.), όχι μόνο ότι είναι κόρη του πολιτικού Πέτρου Κουναλάκη αλλά και την ηλικία της, όλες τις επαγγελματικές της δραστηριότητες, το ότι έχει μια 13χρονη κόρη, ακόμα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της -και, στο αποκορύφωμα, διατυπώνει μια συγκαλυμμένη απειλή για επίθεση εναντίον της δημοσιογράφου (περισσότερα παρακάτω). Φυσικά, η αναφορά στα προσωπικά του αντιπάλου αντί για απάντηση στα όσα υποστηρίζει είναι αρκετά εύγλωττη για την ένδεια επιχειρημάτων της συμμορίας.
Το χρυσαυγίτικο ιστολόγιο δεν το διάβαζα, αλλά το άρθρο αυτό μου το έστειλε μερικές μέρες αργότερα ένας φίλος, ο οποίος ξέρει την πετριά που έχω με τα γλωσσικά, επισημαίνοντάς μου κάποιες σπανιότατες λέξεις που χρησιμοποιεί ο ανώνυμος αρθρογράφος. Τότε δεν θέλησα να γράψω, αφενός επειδή είχα μόλις γράψει ένα δικό μου άρθρο για τους χρυσαυγίτες και αφετέρου επειδή φοβόμουν μήπως το θύμα της λεκτικής επίθεσης ενοχληθεί με την ανακίνηση του θέματος. Τώρα που η ίδια η δημοσιογράφος κατάγγειλε την υπόθεση, ο ενδοιασμός αυτός δεν υπάρχει.
Αν παρά τις παραινέσεις μου διαβάσατε το χρυσαυγίτικο άρθρο, θα προσέξατε ότι δεν είναι αυτό που θα περιμέναμε από τον τυπικό αρθρογράφο της συμμορίας. Αντί για την άμεση και ακατέργαστη γλώσσα των τυπικών άρθρων του ιστολογίου, με λίγες και κοφτές φράσεις, εδώ έχουμε μια ακατάσχετη λογοδιάρροια, μακρές περιόδους, κατάφορτη γλώσσα που λογιοφέρνει, διανθισμένη με κάποιες σπανιότατες λέξεις αλλά και μάγκικες εκφράσεις, χωρίς να χάνει ευκαιρία ο συγγραφέας να κάνει επίδειξη γνώσεων και γλωσσομάθειας, με δυο λόγια  ένα στυλ που θα πρέπει να το θαυμάζει ο μέσος αστοιχείωτος χρυσαυγίτης. Εδώ που τα λέμε, ελάχιστοι χρησιμοποιούν λέξεις όπως π.χ. «αβληχρές επιφυλάξεις» ή «παλιλαλία» ή «ενορμητικές ώσεις» ή «ευένδοτος» ή ακόμα «δυσφορικά» και «απερινόητα».
Σας κάνει κάτι εντύπωση σε αυτές τις λέξεις; Θα έλεγα ότι έχουν ένα κοινό στοιχείο -εκτός από την τελευταία. Διότι το «απερινόητος» (=αυτός που δεν είναι δυνατό να γίνει νοητός) είναι εκκλησιαστική λέξη, που την είχε χρησιμοποιήσει παλιά ο Ζουράρης στον λεξιλαγνικό τίτλο ενός βιβλίου του («Μισγάγκεια απερινόητη»), αλλά όλες οι άλλες λέξεις ανήκουν στο ιατρικό λεξιλόγιο: η παλιλαλία (ή παλιλλαλία) είναι διαταραχή του λόγου, ενώ ο «αβληχρός» που θα πει «αδύναμος, απαλός» το χρησιμοποιούν πολύ οι γιατροί για φιγούρα, π.χ. οι προειδοποιητικές κλινικές εκδηλώσεις είναι αβληχρές, ακαθόριστες και γενικώς ηπιότερες. Ο ενορμητικός είναι όρος της ψυχολογίας, ο «δυσφορικός» είναι συνηθισμένο επίθετο σε ιατρικούς όρους (δυσφορική διαταραχή, δυσφορικό σύνδρομο), ενώ ο ευένδοτος (= που υποχωρεί εύκολα) επίσης είναι αγαπημένη λέξη των γιατρών, π.χ. “Κήλη ονομάζεται η πρόπτωση κάθε ενδοκοιλιακού οργάνου μέσα από ευένδοτο σημείο της κοιλιάς”. Χωρίς διάθεση να κάνω τον γλωσσικό ντετέκτιβ, θα στοιχημάτιζα πως ο αρθρογράφος είτε ασχολείται επαγγελματικά στον ευρύτερο ιατρικό και παραϊατρικό κλάδο είτε διαβάζει ιατρικά συγγράμματα από χόμπι.
Το δεύτερο που μου κάνει εντύπωση είναι ο πολύ μεγάλος αριθμός φτηνών σεξιστικών και σεξουαλικών υπονοουμένων. Η περιφρόνηση για τις γυναίκες και τα σεξιστικά υπονοούμενα είναι σήμα κατατεθέν των ναζιστών· δεν αρνούμαι ότι τέτοιος λόγος παρατηρείται δυστυχώς σε άντρες όλων των πολιτικών χώρων, όμως στη φασιστική άκρα δεξιά είναι ενδημικός. Βέβαια, ο συγκεκριμένος αρθρογράφος το παρακάνει. Ένας ψυχίατρος θα έβρισκε πιθανώς άφθονο υλικό για ανάλυση, αλλά δεν θέλω να σταθώ περισσότερο. Να επισημάνω πάντως ότι υπάρχουν και σεξιστικές αναφορές που δεν είναι και τόσο φανερές: για παράδειγμα, η Χέρμπερτστράσε, στην οποία γίνεται αναφορά, είναι ο διασημότερος μπουρδελόδρομος της Γερμανίας, στο Ζανκτ Πάουλι του Αμβούργου· και όχι τυχαία η Ξ.Κ. έχει γεννηθεί στο Αμβούργο.
Ως εδώ, τα πράγματα είναι σχετικά ανώδυνα, αν και όχι αθώα. Όμως, το άρθρο περιέχει και μια συγκαλυμμένη απειλή. Γράφει: Είναι απολύτως βέβαιο πως γνωρίζουμε και ξέρουμε καλά και για όσους (λίγους) μένουν δίπλα μας και για όσους μένουν καλοβαλμένοι πολύ μακριά μας. Η πάλη των ιδεών έχει την δικιά της αυθύπαρκτη και εν πολλοίς άχρονη λειτουργία. Όμως σε ότι αφορά το κοινωνικοπολιτικό δρώμενο, η παράμετρος του χρόνου ενέχει τεράστια βαρύτητα. Εμείς μάθαμε να περιμένουμε επί 31 χρόνια και άσχετα με την εκλογική αριθμητική ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ! Έτσι ή αλλιώς. Ο χρόνος τρέχει κι επιδρά καταλυτικά και ρηξικέλευθα. Για να το αποδώσουμε στην… μητρική της ξένης Ξένιας γλώσσα : «Kommt Zeit, kommt Rat, Kommt Attentat!»
Η απειλή βρίσκεται στη γερμανική φράση, που θα τη βρείτε να αποδίδεται με πολλούς τρόπους, όχι πάντα σωστά. Η φράση είναι παρωδία μιας παροιμίας. Η αρχική παροιμία έχει δυο σκέλη: Kommt Zeit, kommt Rat. Το Rat σημαίνει συμβουλή (και συμβούλιο) και η παροιμία σημαίνει κατά λέξη: Έρχεται (δηλ. περνάει) ο χρόνος, έρχεται η συμβουλή. Χρησιμοποιείται για να δείξει ότι με τον καιρό όλα φτιάχνουν, δηλ. είναι κάτι ανάμεσα στο «το καλό πράγμα αργεί να γίνει», στο «σπεύδε βραδέως» και στο «αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι».
Όπως πολλές παροιμίες, κι αυτή έχει κάμποσες λογοπαικτικές ή άλλες παραλλαγές, μερικές από τις οποίες μπορείτε να δείτε συγκεντρωμένες εδώ, μαζί με άλλες πληροφορίες για την παροιμία. Η παραλλαγή που μας ενδιαφέρει, βέβαια, είναι «Kommt Zeit, kommt Rat, Kommt Attentat!». Το Attentat είναι το χτύπημα, η επίθεση, η δολοφονική επίθεση. Στα γερμανικά κάνει ομοιοκαταληξία με το Rat. Αν είχαμε αν μεταφράσουμε το λογοπαίγνιο, θα λέγαμε κάτι σαν «το καλό χτύπημα αργεί να γίνει». Στη Γερμανία η φράση αυτή χρησιμοποιήθηκε σαν σύνθημα από την ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ και άλλους ακροαριστερούς (μεταξύ άλλων στο Αμβούργο το 1987), αλλά δεν άργησαν να την υιοθετήσουν και οι ακροδεξιοί.
Το βασικό είναι ότι η παραλλαγμένη παροιμία χρησιμοποιείται πλέον από την άκρα δεξιά στη Γερμανία σαν απειλητική προειδοποίηση ότι “έρχεται η ώρα σου”, και αυτό ο γερμανομαθής χρυσαυγίτης το ξέρει, και ξέρει ότι το ξέρει και η απειλούμενη δημοσιογράφος. Σε περσινό άρθρο, γραμμένο μετά το μακελιό στη Νορβηγία, δηλώνεται καθαρά (στην προτελευταία παράγραφο) ότι η φράση Kommt Zeit, kommt Rat, kommt Attentat είναι στερεότυπη απειλή που χρησιμοποιούν οι ακροδεξιοί. Και αυτό ισχύει εδώ και χρόνια: για παράδειγμα, το 2001 στάλθηκε στον Πάουλ Σπίγκελ παγιδευμένο πακέτο με τη φράση: Kommt Zeit, kommt Rat, kommt Attentat, την οποία το περιοδικό χαρακτηρίζει “unmissverstaendlichem Text” (δηλαδή που δεν επιδέχεται παρερμηνείες) σημειώνοντας ότι η γερμανική αστυνομία πήρε πολύ σοβαρά την απειλή.
Σε αντίθεση με την ελληνική. Όταν η κ. Κουναλάκη απευθύνθηκε στην αστυνομία, τη συμβούλεψαν να… σταματήσει να γράφει για τη Χρυσή Αυγή gια να μην δεχτεί επίθεση (!) και να κάνει μήνυση στην ιστοσελίδα. Οπότε, καλά έκανε η κυρία Κουναλάκη και δημοσιοποίησε ευρύτερα το θέμα. Πάντως, ο θόρυβος που έγινε για την υπόθεση ανάγκασε τους χρυσαυγίτες σε μια κωμική αναδίπλωση. Σε χτεσινό άρθρο στο ιστολόγιό τους, προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, με μια από τις πιο γελοίες δικαιολογίες που έχω ακούσει στη ζωή μου.
Λένε πως η λέξη Attentat σημαίνει μια… δικαστική διαδικασία, και αυτό το στηρίζουν σε ένα αγγλικό διαδικτυακό λεξικό: Η σημασία με την οποία παρατέθηκε η επίμαχη λέξη ήταν όπως στο (3) :  Η  κατόπιν μιας διατεταγμένης απαγόρευσης διαδικασία σε ένα δικαστήριο. Συνεπώς αφορούσε στην εξάσκηση των  νόμιμων μέσων  μετά από κάποιο «απαγορευτικό διάταγμα» (όπως π.χ. η κατηγορηματική απαγόρευση ή ο διατεταγμένος εξοβελισμός  μας από τα ΜΜΕ), έτσι ώστε κάθε αδικολόγος ή συκοφάντης να επιφυλάσσεται, διότι μπορεί τελικά να υποστεί νομικές συνέπειες. Δεν είναι εξαίσια κουτοπόνηρο; Υποστηρίζουν ότι η γερμανική λέξη Attentat έχει αθώα σημασία επειδή η αγγλική λέξη attentat σημαίνει κάτι ανώδυνο! Πάλι καλά που δεν μας είπαν ότι η φράση Kommt Zeit, kommt Rat, kommt Attentat μιλάει για… μυοκτονία, αφού στα αγγλικά το rat σημαίνει τον αρουραίο!
Βέβαια, αν κοιτάξουμε το οποιοδήποτε λεξικό θα δούμε ότι στα γερμανικά Attentat είναι η δολοφονία, η δολοφονική απόπειρα. Το υπόλοιπο απαντητικό άρθρο δεν χρειάζεται σχολιασμό· φαίνεται πάντως πως είναι γραμμένο από άλλον αρθρογράφο. Χαρακτηριστικό πάντως για τη θρασύδειλη αναδίπλωση των χρυσαυγιτών είναι πως το δεύτερο άρθρο δεν λινκάρει προς το πρώτο άρθρο του ιστολογίου αντίθετα με την κοινή διαδικτυακή πρακτική, με αποτέλεσμα να μη μπορεί ο αναγνώστης να δει εύκολα το παλιό άρθρο!
Όμως, εγώ κάτι άλλο θέλω να επισημάνω κλείνοντας: μόλις έγινε λίγο θόρυβος για το θέμα, το χρυσαυγίτικο ιστολόγιο έσπευσε να αρνηθεί αυτό που έγραψε, αντί να το υπερασπιστεί, και μάλιστα προβάλλοντας μια οφθαλμοφανώς αστήριχτη δικαιολογία. Μάλιστα, για να θολώσουν τα νερά, στην απάντησή τους δεν έβαλαν λινκ (!) προς το παλιότερο άρθρο τους. Θέλω να πω, αν και «λεβεντόπαιδα», έδειξαν ολοφάνερα θρασύδειλη συμπεριφορά. Ας το έχουμε αυτό κατά νου.

1)Δημήτρης Καζάκης: Συνέντευξη στο Κρήτη TV (24 Απριλίου 2012) και 2)Καταστρόικα

Στο κανάλι του Κρήτη TV μίλησε πρόσφατα ο γνωστός από τις περιηγήσεις του σε όλη τη χώρα Δ.Καζάκης, που μετά το Μέτωπο που σχημάτισε (ΕΠΑΜ) και τις άκυρες επαφές για ενιαίο μέτωπο από άλλα κόμματα, κατεβαίνει στις εκλογές σαν ένα από τα μικρά κόμματα που αξίζουν λιγότερο ή περισσότερο την προσοχή μας.

Μπορείτε να δείτε στο κανάλι του Κρήτη TV και άλλους, δημοφιλέστερους πολιτικούς αρχηγούς. Επιλέγεται εδώ ο Δημήτρης Καζάκης για λόγους που όποιος παρακολουθεί το μπλογκ τους γνωρίζει. Αξίζει να παρατηρήσει κανείς την ακέραια στάση και αυστηρή κριτική του δημοσιογράφου Γ. Σαχίνη. Συγκρίνοντάς τον με τους διαπλεκόμενους μεγαλοδημοσιογράφους, που πάλι θα αρχίσουν να σπείρουν τον πανικό (δεν θα έχουμε φάρμακα, επιλέγουμε ευρώ ή ζωή στις σπηλιές, κλπ) για μία κατάσταση που έρχεται έτσι κι αλλιώς μέσα στο ευρώ σύντομα, εξοργίζεται ή μελαγχολεί. Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια η δραχμή ή το ευρώ μόνο. Υπάρχει ένας ολόκληρος καμβάς που συνθέτουν το ελληνικό πρόβλημα, με διαστάσεις μακροψυχαναλυτικές, κοινωνικές, θεσμικές, ιστορικές και, ασφαλώς, οικονομικές.

Δείτε επίσης:

Χρεωκρατία: το ντοκυμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου πριν λίγους μήνες. Εδώ ερωτήσεις και απαντήσεις.

Καταστρόικα: το νέο ντοκυμαντέρ της παραπάνω ομάδας, διαφωτιστικό για θέματα που μόνο από τη μία όψη γνωρίζουμε.

Debtocracy FINAL από ThePressProject

Τελικά αποτελέσματα Β’ γύρου σε Αντίπαρο και Πάρο

 
Το Συμβούλιο βάσει της σταυροδοσίας θα απαρτίζεται από τους:
(Ανάπτυξη Ενότητα Δημιουργία:) Λεβεντάκης Γιάννης (δήμαρχος), Βιάζη Ελένη, Βιάζη Λίτσα, Φαρούπος Κώστας, Φαρούπος Παναγιώτης, Καπούτσος Παρασκευάς, Κουβαράς Παρασκευάς, Μαριάνου Φιλοθέη, Μαριάνος Γιώργος, (Ενωτική Κίνηση Προόδου:) Μαριάνος Νίκος, Πατέλης Αντώνης, Παλαιολόγος Δαμιανός, Τριαντάφυλλος Γιάννης, (Μένουμε Αντίπαρο:) Σφαλαγκάκος Παναγιώτης

Καλό ξεκίνημα σε όλους, οι δράσεις πρέπει να αρχίσουν από αύριο κιόλας.

Εν αναμονή των αποτελεσμάτων...

tvxs.gr | Υπάρχει και φιλότιμο

Ψηφίζω άρα υπάρχω… (υπάρχω;)

 

Μία μέρα πριν τις εκλογές που θα καθορίσουν το πρώτο δημοτικό συμβούλιο του νησιού καλό είναι να πάρουμε αποστάσεις από τα μικροεκλογικά πάθη των ημερών και να σκεφτούμε ποιος είναι τι και πόσο ικανός, ποια σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου θα υπηρετήσει πιστότερα τις –κοινές από όλους- προεκλογικές δεσμεύσεις και ποιος θα ξεπεράσει με πειθώ και τόλμη τους σκοπέλους του άνοστου και μανταλενικού παρελθόντος.

Δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση, η διασπορά των ψήφων αυτό υποδηλώνει. Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι δυνατό να απαντηθούν ομαδικά ή μέσα από μια καφενειακή συνάντηση, μια κατευθυντήρια γραμμή μιας εφημερίδας (κάκιστος ο ρόλος τους σε αυτές τις εκλογές) ή ένα ανώνυμο σχόλιο σε ένα ιστολόγιο (καθοριστικός ο ρόλος τους στην ενημέρωση και την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά, ακόμη κι αν στο τέλος κουραστήκαμε να βλέπουμε τοπία, εμβλήματα και πρόσωπα υποψηφίων).

Οφείλουμε να σκεφτούμε ατομικά και σύμφωνα με τη βαρύτητα και την αξία που πρέπει να έχει η μία και μοναδική ψήφος που δικαιούται ο κάθε δημότης για τα επόμενα 3μιση χρόνια. Όποιος και να βγει νικητής στις πιο αναβαθμισμένες εκλογές των τελευταίων ετών, δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει το βουνό που καλείται ως ιχνηλάτης να ανεβεί, βουνό στο οποίο δεν φαίνεται καν η κορυφή του. Η δίψα για την διεκδίκηση της πολυπόθητης δημαρχίας δεν επέτρεψε σε βάθος αναζήτηση και ανάγνωση των απαιτήσεων του Δήμου Αντιπάρου, αυτό έγινε φανερό και από τις δημόσιες συζητήσεις των ημερών, ακόμη και από τους υπουργούς που ήρθαν κι έφυγαν ατσαλάκωτοι και δίχως  απαντήσεις κι αυτοί, ακόμη κι από τα αναπάντητα ερωτήματα των πολιτών.

Η συμμετοχή των πολιτών αλλά και όλων των υποψηφίων (και όσων δεν εξελέγησαν, αλλιώς η συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια είναι εκ του πονηρού κι αμφιλεγόμενη) είναι απαραίτητη για να εμπλουτίσουν με την παρουσία τους το ανθρώπινο δυναμικό που απαιτείται για να συνεχίσουμε να ελπίζουμε και μετά το τέλος των 3μιση ετών. Για πρώτη φορά στο νέο Δήμο υπάρχει και μία τρίτη φωνή, η οποία πέραν των άλλων, θα είναι σημαντική αν δεν υπάρξει διάθεση από τους δύο “ισχυρούς” να αγγίξουν ζητήματα που καίνε κι άλλα που θα έχουν πολιτικό κόστος. Πριν λίγα χρόνια οι δύο συνδυασμοί για τις εκάστοτε εκλογές έπιαναν πάνω από το 95% του εκλογικού σώματος, τώρα ένα 13% δηλώνει την αμφιβολία του για την ικανότητα των δύο παρατάξεων, η συμμετοχικότητα αυξάνει, οι απαιτήσεις των πολιτών σιγά σιγά εκσυγχρονίζονται και είναι βέβαιο ότι δεν θα περάσει “εύκολη” δημαρχία όποιος κι αν βγει.

Ας αναλογιστεί ο καθένας μόνος του τι πρέπει να κάνει για αύριο, μην αναζητείτε τι λέει ο καθένας εδώ και παραέξω, πως τα πήγαν οι δύο υποψήφιοι δήμαρχοι και τι συζητιέται στα καφενεία και στο λιμάνι. Αν έπρεπε να χειραγωγείται η  ψήφος θα ψήφιζε ένας για άλλους πενήντα.

Υπάρχουν πέντε επιλογές, οι τρεις από αυτές δεν πριμοδοτούν κανέναν αλλά και γι’ αυτές υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις, οι δύο που απομένουν δίνουν τη ικανοποίηση της συμμετοχής και παράλληλα φορτώνουν τον ψηφοφόρο με ευθύνη για την επιλογή του.

Παράλληλα όμως, διαιωνίζουν την πόλωση και το δικομματισμό, αφού επιλέγοντας από ανάγκη δείχνεις το δρόμο και στους νεώτερους να συμβιβάζονται με τη μετριότητα. Ίσως έτσι φτάσαμε και μέχρι εδώ, κανένας να μην είναι βέβαιος για το συμφέρον αποτέλεσμα, εκτός από τους άμεσα εμπλεκόμενους, τους ιδεολογικά προσκείμενους και, βέβαια, τους διαπλεκόμενους:

Αυτούς που αν υπήρχε παράταξη να τους ενώσει θα έπαιρναν το 0,5%, κι όμως, θέλουν ισοβίως να καθορίζουν τις τύχες όλων μας…

ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ, ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΕ ΑΤΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΟΡΘΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ, ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ,

ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΛΙΤΕΥΣΟΥΜΕ.

         ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ,

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ

αφιερωμένο στον πανάξιο εκπρόσωπο του είδους των τρωκτικών “αρουραίο”, είδος που ευδοκιμεί ως επισκέπτης των τοπικών ιστολογίων και κοσμεί την ιστολογιακή πανίδα. Μην αναρωτιέστε ποιος και τι, αυτός ξέρει.

Πηγή των εξαιρετικών ποντικιών του ποστ: http://mouseshouses.blogspot.com/

Μένουμε Αντίπαρο: Πριν τη δεύτερη Κυριακή

 

ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ενόψει του επαναληπτικού γύρου των δημοτικών εκλογών στο νησί μας

καλούμε όσους μας στήριξαν να πράξουν κατά συνείδηση.

Για εμάς η κάθε ψήφος είναι προσωπική επιλογή

και δε μπορεί να χειραγωγηθεί.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι το ήπιο πολιτικό κλίμα

που βιώσαμε στον πρώτο γύρο

θα διατηρηθεί και τώρα.

 

Εκ του συνδυασμού
Μένουμε Αντίπαρο

Κυριακή κοντή γιορτή: ΔΕΛΤΙA ΤΥΠΟΥ (3)

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (1)

Ευχαριστούμε θερμά όσους μας πίστεψαν και μας στήριξαν με τη ψήφο τους,

δίνοντας μας το δικαίωμα να αποκτήσουμε δυναμική φωνή στο νεοσύστατο δήμο

 εκλέγοντας ένα σύμβουλο.

Στη δύσκολη αυτή εκλογική διαδρομή

δεν κάναμε άγρα ψηφοφόρων, δεν τάξαμε, δεν πήγαμε πόρτα πόρτα.

Η κάθε ψήφος είναι μοναδική και αποτελεί προσωπική επιλογή που τιμά τον κάθε ψηφοφόρο

και μας δίνει δύναμη για τη συνέχεια.

Δεσμευόμαστε ότι θα συνεργαστούμε με το δημοτικό συμβούλιο που θα προκύψει

βασιζόμενοι στις ίδιες ακριβώς αρχές και αξίες οι οποίες μας οδήγησαν μέχρι εδώ.

Εκ του συνδυασμού

ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΑΡΟ

http://menoumeantiparo.wordpress.com/

--------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (2)

Πρώτα θα ήθελα εκ μέρους όλου του Συνδυασμού ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΟΔΟΥ να ευχαριστήσω τον κόσμο της Αντιπάρου που μας τίμησε με την ψήφο του. Η εκλογική διαδικασία εξελίχθηκε ομαλότατα και πιστεύω ότι ήταν οι πιο «πολιτισμένες» εκλογές στην Αντίπαρο τα τελευταία χρόνια. Ο Συνδυασμός μας συνέβαλε συνειδητά και αποφασιστικά για να διατηρηθεί το ήπιο αυτό κλίμα.
Οι εκλογές όμως δεν έχουν τελειώσει. Η τελική αναμέτρηση θα επαναληφθεί την ερχόμενη Κυριακή και διατηρούμε τη βεβαιότητα ότι ο Συνδυασμός μας θα είναι αυτός που θα πάρει την τελική νίκη.
Οι προκλήσεις και τα προβλήματα είναι πολλά και η ευκαιρία (ίσως) η μοναδική για τον τόπο μας. Θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο με αξιοκρατία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το μέλλον μας.
Σας ευχαριστώ όλους
Μαριάνος Νικόλαος
Υποψήφιος Δήμαρχος
http://enotikikinisiproodou.blogspot.com/

-------------------------------------------------------------------

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (3)

Ευχαριστούμε όλους τους Δημότες της Αντιπάρου που μας τίμησαν με την ψήφο τους ανακηρύσσοντας μας πρώτο Συνδυασμό στις εκλογές. Η εμπιστοσύνη αυτή μας δίνει την δύναμη να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά την προσπάθεια που ξεκινήσαμε.
Καλούμε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν, να συμπορευτούν μαζί μας για την επίτευξη του τελικού στόχου την ερχόμενη Κυριακή, για τη νέα εποχή της Αντιπάρου.
Για την δημιουργία του νέου Δήμου μας
Για μια Αντίπαρο της Ενότητας της Ανάπτυξης της Προκοπής και της Αειφορίας

Εκ μέρους του Συνδυασμού

Γιάννης Λεβεντάκης

Υποψήφιος Δήμαρχος

ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΩΤΟΥ ΓΥΡΟΥ-ποσοστά και σταυροί

 ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ-ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΗ- ΕΞΑΛΛΟΥ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΟΝΤΗ ΓΙΟΡΤΗ

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ "Ανάπτυξη Ενότητα Δημιουργία" 412  46,9%

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΜΑΡΙΑΝΟΥ "ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΟΔΟΥ"   351  40,1%

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΣΦΑΛΑΓΚΑΚΟΥ "ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΑΡΟ"          114  13,0%

Κάποιοι γελάνε, κάποιοι όχι. Μέχρι την άλλη Κυριακή πρώτη προτεραιότητα είναι η αυτοκριτική των δύο παρατάξεων που οδηγούνται σε κατά μέτωπο αναμέτρηση και ο σχεδιασμός της πολιτικής της τρίτης, που πέτυχε το σκοπό της  και μέσω ενός συμβούλου θα έχει φωνή κι αυτή μέσα στο νέο Δήμο...

ΣΤΑΥΡΟΙ: 
Ανάπτυξη Ενότητα Δημιουργία (επικεφαλής Λεβεντάκης Γιάννης)-ΣΥΝΟΛΟ 412: 

Βιάζη Ελένη 145, Βιάζη Λίτσα 140, Φαρούπος Κώστας 127
Φαρούπος Παναγιώτης 85, Καπούτσος Παρασκευάς 79, Κουβαράς Παρασκευάς 71, Μαριάνου Φιλοθέη 61, Μαριάνος Γιώργος 59
ακολουθούν:
Φαρούπος Δημήτρης 44, Γρίσπος Κώστας 44, Μαριάνος Νίκος 43, Καλαργύρου Κατερίνα 36, Τριαντάφυλλος Αντώνης 32, Τριαντάφυλλος Παναγιώτης 30, Φαρούπου Αναστασία 28, Τριανταφύλλου Μάρκος 23, Παλαιολόγος Κων/νος 22, Τριαντάφυλλος Μανώλης 21, Μαριάνου Γεωργία 20


ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΟΔΟΥ (επικεφαλής Μαριάνος Νίκος)-ΣΥΝΟΛΟ 351:
Πατέλης Αντώνης 100, Παλαιολόγος Δαμιανός 94, Τριαντάφυλλος Γιάννης 93
Βασιλόπουλος Γιάννης 89,  Σταθερός Νίκος 81, Μαριάνος Πιπίνος 77, Σκιαδάς Αβραάμ 66, Μωράκης Γιώργος 65
ακολουθούν:
Καπούτσου Ζαχαρώ 59, Πεκρίδου Ελένη 49, Μαριάνου Κέυ 49, Καρανικόλα Αλεξία 34, Ρούσσος Θεοδόσης 24, Ρούσσος Εμμανουήλ 13, Μαρκάκη Κατερίνα 2


ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΑΡΟ (επικεφαλής που εκλέγεται Σφαλαγκάκος Παναγιώτης)-ΣΥΝΟΛΟ 114:
Σκούρτης Σωτήρης 89, Τσιμπίδης Σπύρος 41, Φιλολίας Γιάννης 22, Καμπάσης Σπύρος 19, Καστανιάς Δημήτρης 17, Παντελάκης Γιάννης 17, Φαρούπος Χρήστος 17, Κυριακοπούλου Βίκυ 15, Κουστουμπέκη Ισαβέλλα 12, Φαρούπος Νεκτάριος 12, Αποκότου Κατερίνα 11, Λούφα Μάρα 9, Γερμανόπουλος Βασίλης 7, Βαν Σπρόνσεν Μπραμ 5

Ελπίδα πως κάτι αλλάζει; Στις κάλπες…

Πενήντα σχεδόν πολίτες σε τρεις συνδυασμούς δήλωσαν παρόντες

στην ανάγκη να γίνει κάτι επιτέλους για το νησί.

Η ευθύνη που τους βαρύνει είναι

να συνεχίσουν να είναι παρόντες ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα.

Όποιος ζητά την ψήφο διαφημίζει την ικανότητά του, δηλώνει δηλαδή ικανός

και οφείλει να είναι και πρόθυμος να βοηθήσει ούτως ή άλλως.

Αλλιώς αμφισβητούνται σοβαρότατα οι προθέσεις του κάθε υποψηφίου

που την επαύριο των εκλογών θα εξαφανισθεί από τα κοινά.

Ψηφίστε νέους ανθρώπους, νέα μυαλά, νέες ιδέες.

Η ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΑΦΙΣΑ ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΗ,

ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Μαζί με την σύγχρονη πολιτική που χρεοκοπεί, 

χρεοκοπεί και το μικρό τοπικό κομματικό παλκοσένικο, 

που χάνει:

χάνει από λάδια, χάνει από ιδέες, χάνει από τη φθορά του χρόνου, 

χάνει από εκτίμηση των πολιτών.

Χάνει και σε δυναμική, πιο αργά όμως. Λίγο σήμερα, περισσότερο μετά από λίγο καιρό.

Το μέλλον είναι εδώ, στην κάλπη.

Αν οι ίδιοι οι νέοι δεν πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν αποφάσεις για τον τόπο που ζούνε,

τότε δεν μας αξίζει να είμαστε αυτόνομοι.

Νέοι άνθρωποι… Από κάθε συνδυασμό…

Γιατί όταν ο παλιός έρχεται να σου ζητήσει το μέλλον σου,

οφείλει να σε έχει πείσει πως διαφύλαξε πρώτα το παρελθόν σου.

Κι αυτό δυστυχώς δεν έγινε.

ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΥΣ.

Ό,τι καλύτερο για τις εκλογές έχει ειπωθεί εδώ:

Θάλασσα στη Λάρισα (μετρό στην Αντίπαρο)

Ψηφοδέλτια σταύρωνα… Στα 25 έχω γεράσει…

Οι χθεσινές ομιλίες: από την αφαλάντωση στην Πυθία… ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΜΕΙΝΕ

Πολύς κόσμος, αρκετά λόγια, λίγη ουσία… Ήταν δύο μεγάλες, για τα δεδομένα του νησιού, προεκλογικές συγκεντρώσεις, που δεν ξέφυγαν από το αναμενόμενο: ομιλίες βασισμένες στο συναίσθημα με λίγο από τεχνοκρατική προσέγγιση. Κανείς δεν ξέρει που ήταν περισσότερος ο κόσμος, ποιος ήταν πιο πειστικός, πόσο ικανοποιημένος έφυγε ο κόσμος.

Η παρακάτω προσέγγιση είναι ασφαλώς υποκειμενική, αλλά 100% λογική.

Μία μέρα έμεινε για τις πιο κρίσιμες εκλογές της νεώτερης ιστορίας του νησιού. Πενήντα σχεδόν πολίτες σε τρεις συνδυασμούς δήλωσαν παρόντες στην ανάγκη να γίνει κάτι επιτέλους για το νησί. Η ευθύνη που τους βαρύνει είναι να συνεχίσουν να είναι παρόντες ανεξάρτητα με το εκλογικό αποτέλεσμα. Όποιος ζητά την ψήφο διαφημίζει την ικανότητά του, δηλώνει δηλαδή ικανός και οφείλει να είναι και πρόθυμος να βοηθήσει ούτως ή άλλως. Αλλιώς αμφισβητούνται σοβαρότατα οι προθέσεις του κάθε υποψηφίου που την επαύριο των εκλογών θα εξαφανισθεί από τα κοινά.

-------------------------------

ΟΜΙΛΙΑ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ “Ενωτική Κίνηση Προόδου” (φωτό θα βρείτε εδώ)
Με άνετο λόγο και χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα στο πρόγραμμα του παρά κυρίως στους βασικούς άξονες κα στις αρχές, ο κ.Μαριάνος σε μία κατάμεστη πλατεία παρουσίασε το επιτελείο του και, παρότι δεν τα πήγε άσχημα, δημιούργησε μερικές, σημαντικές και μη, απορίες:
1. Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε ένα συνεδριακό κέντρο που προτάθηκε; Υπάρχουν κι άλλα μικρά νησιά (με αεροδρόμια σαν της Πάρου) που έχουν συνεδριακό τουρισμό;
2.Σοβαρότατη η ελλιπέστατη παρουσίαση δύο υποψηφίων (ο νυν Αντιπρόεδρος κ. Πατέλης και ο αειθαλής Μαν. Ρούσσος), στους οποίους δεν δόθηκε βήμα ούτε για ένα απλό σχόλιο, που σίγουρα θα είχαν να κάνουν. Γιατί;
3. Τι εξυπηρετούσε η κατ’ αποκλειστικότητα ανάγνωση επιστολής του έκπτωτου υποψηφίου (νυν Νομάρχη) κ. Μπάιλα;
4. Δεν είναι υποτιμητικό για τους συνυποψηφίους του να ζητά ο κάθε ομιλητής την ψήφο μας, σαν να την αξίζει περισσότερο από τους άλλους;
5. Χθες μιλάγανε για τους κατ’ ευφημισμόν ξένους και το σχετικό ρατσισμό των ημερών. Πόσο εκφράζει όλους το σύνθημα του κ. Σκιαδά “για τον Αντιπαριώτη, το Νίκο Μαριάνο!”. Οι υπόλοιποι στον Καιάδα;
6. Γράφτηκε -και διαβάστηκε έτσι-  ότι “θα ιδρύσουμε δημοτική αστυνομία’, παρότι αυτό δεν είναι προεκλογική εξαγγελία, αφού προβλέπεται από το νέο Νόμο. Βιασύνη;
7. Χτες Χατζιδάκις, σήμερα Vangelis στην πρώτη συγκέντρωση, και στη δεύτερη…νησιώτικα. Γούστα είναι αυτά αλλά πώς να μην γίνει σχόλιο;
8. Που χάθηκαν οι δύο φίλοι Τάσος Φαρούπος και Γιαννης Τριαντάφυλλος, λαλίστατοι και γεμάτοι απορίες στην ομιλία του συνδυασμού “Μένουμε Αντίπαρο” και σιωπηλοί στη συγκεκριμένη ομιλία; Γιατί μόλις έδωσε χρόνο για ερωτήσεις ο κ. Μαριάνος σηκώθηκε ο κόσμος να φύγει και δεν έγινε ούτε μία έστω ερώτηση; Ήταν τόσο αναλυτική η παρουσίαση του προγράμματος που κανείς δεν είχε κάτι να ρωτήσει; (απεναντίας…)
9. Το Powerpoint τι έγινε;
--------------------------------------------------------
Λίγο νωρίτερα

Ομιλία συνδυασμού "Ανάπτυξη Ενότητα Δημιουργία"
Σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό για πανηγυρική ατμόσφαιρα ο συνδυασμός του κ. Λεβεντάκη που ξεκίνησε με τις επικές μελωδίες του Vangelis, έδωσε ένα δυναμικό παρόν στους πολυάριθμους και πολύ συσπειρωμένους ψηφοφόρους και φίλους του. Δεν έκανε τα λάθη της ομιλίας στη συγκέντρωση του Συλλόγου Αντιπαριωτών, ήταν πολύ λιγότερο επιθετικός και λαϊκός,  και, αν και με δυσκολία στην ανάγνωση, πιθανώς λόγω της έκδηλης κούρασης των ημερών, έβγαλε ένα δυναμικό λόγο βασισμένο στην ιστορία της παράταξης και το όραμα για ένα νησί καλύτερο. Σε παρόμοιο κλίμα κινήθηκαν όλοι οι υποψήφιοι, ο καθένας με τη δική του χάρη αλλά και το προσωπικό του τρακ, που σε κάποιους νεοεμφανιζόμενους ήταν εμφανέστατο. Αν και κυριάρχησε το σύνθημα “όχι στη διχόνοια” δεν λησμονήθηκε να παρομοιαστεί η Αντίπαρος της περασμένης οκταετίας με ένα τελείως ακυβέρνητο καράβι, μηδενίζοντας βέβαια ακόμα και θετικά έργα της νυν κοινοτικής αρχής. Πώς το είπε κάποιος σε μια από τις δύο ομιλίες; “αν η μια μηχανή της βάρκας την κινεί προς τα εμπρός κι η άλλη προς τα πίσω δεν μένουμε στάσιμοι. Κάνουμε στροφές γύρω γύρω...”
Μερικά σημεία κι εδώ:
1. Το επιχείρημα της πολύχρονης εμπειρίας πολλών συμβούλων, και κυρίως  του επικεφαλής, ειπώθηκε ξανά και ξανά, ωστόσο δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνεται γιατί δημιουργεί ποικίλα σχόλια και απορίες όπως πώς έμπειρα στελέχη κυκλοφόρησαν καθυστερημένα το πρόγραμμα τους τρεις μέρες πριν τις εκλογές; Χώρια τα άλλα περί καλής ή όχι αντιπολίτευσης που συνόδευσε αυτή την εμπειρία…
2. Με ένα σμπάρο δυο γρισπόνια. Ο κ. Γρίσπος εντόπισε ένα λάθος στην ομιλία του συνδυασμού “Μένουμε Αντίπαρο” από τον κ. Φαρούπο (Νεκτάριο) και έσπευσε να διορθώσει το σφάλμα λέγοντας πολύ σωστά ότι η σύμβαση με την Εταιρεία Ανακύκλωσης υπάρχει ήδη αλλά είναι ανενεργή λόγω σοβαρών παραλείψεων της νυν Κοινοτικής Αρχής. Στόχευσε έτσι σε δύο με έναν μόνο στόχο δείχνοντας το δρόμο για εξοικονόμηση πόρων.
3. Μια που πιάσαμε όμως τα προγράμματα ας αποκαλύψουμε κι εμείς κάτι που βγάζει μάτι: δεν είναι σωστό να βγαίνει το πρόγραμμα με σήμα το κεφάλι του Κούρου του Δεσποτικού και το έμβλημα του συνδυασμού (από την προηγούμενη μάλιστα τετραετία) να είναι με την Αντίπαρο χωρίς το Δεσποτικό και το Στρογγυλό… Φαουλάρα… Σαν Ελλάδα δίχως Κρήτη που είπε και κάποιος.
4. Υπάρχει η αφαλάτωση, υπάρχει η αφαλάτωση με ανανεώσιμες πηγές ενέργεια και χθες μάθαμε ότι υπάρχει κι η αφαλάντωση. Την ανέφερε μερικές φορές ο κ. Λεβεντάκης, αποτελεί σύστημα αφαλάτωσης που λειτουργεί με ενέργεια από ταλαντώσεις  κάθε μορφής στον περιβάλλοντα χώρο (πλάκα κάνουμε, μην το παίρνει κανείς ευέξαπτος σοβαρά το ποστ αυτό)
6.Αν και ο συνδυασμός αποκαλείται υπερκομματικός, έχει σαφέστατα πράσινο χρώμα. Υποψήφιος-κλειδί δηλώνει ότι οι εκλογές έχουν σαφές πολιτικό νόημα. Πώς μετά καταγγέλλει το Μνημόνιο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπόγραψε;
7. Γιατί δεν έγινε πιο λεπτομερής ανάλυση των προγραμμάτων των δύο βασικών υποψηφίων για τη Δημαρχία; Δεν διαβάζουν όλοι τα έντυπα προγράμματα κι αυτά αργήσανε κιόλας. Έπρεπε να ειπωθούν λοιπόν πιο αναλυτικές λεπτομέρειες για τις λύσεις που προτείνονται στα προβλήματα που σωστά έχουν εντοπιστεί, μια παρουσίαση του προγράμματος δηλαδή, πιο αναλυτική κι από τις θέσεις του εντύπου.
9. Ακούστηκε μια υπόσχεση για επισκέψεις σε ομάδες πληθυσμού κλιμακίου γιατρών με ειδικότητες. Πολύ ωραίο, μόνο όμως που τέτοιες ειδικότητες δεν υπάρχουν στο ΕΣΥ της Πάρου (ρευματολόγος, παιδίατρος, ορθοπεδικός, λογοθεραπευτής)… Ο Λοβέρδος το ξέρει;
10. Ερωτήσειιιιιιιις… Θέλουμε να κάνουμε ερωτήσειιιιιιις… Την προηγούμενη φορά ήταν να προλάβει ο υπουργός Ρήγας το φέρρυ. Τώρα γιατί; Όποιος έχει προετοιμαστεί καλά οφείλει να είναι επεξηγηματικός, αναλυτικός και να ενθαρρύνει την υποβολή ερωτήσεων.


ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΥΣ.

Τρίτος Πόλος και γυρνάνε όλα ανάποδα- ακόμα και τα σκαλοπάτια…

TO HΧΗΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ (43mb, με μικρά προβλήματα ήχου)
http://rapidshare.com/files/428937533/MIC-2009-11-25_03h41m04s.mp3

    







Κατά γενική ομολογία πρόκειται για την πιο επιτυχημένη παρουσίαση συνδυασμού μέχρι σήμερα. Ο ηθικοπλαστικός κατά πολλούς λόγος του επικεφαλής κ.Σφαλαγκάκου πλαισιώθηκε αυτή τη φορά με αναλυτικές θέσεις και προτάσεις, που οπτικοποιήθηκαν μέσω προτζέκτορα στο αυτοσχέδιο πανί (επιτέλους μια παρουσίαση χωρίς Powerpoint, αλλά με το νέο Prezi!) και καθήλωσαν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου για δυο ώρες περίπου. Η ομιλία ξεκίνησε υποτονικά και σφιγμένα, ενώ και ο ήχος δεν ήταν πάντα ικανοποιητικού επιπέδου. Γρήγορα όμως όλα έστρωσαν. Στα συν του συνδυασμού η συμμετοχή πολλών υποψηφίων στην παρουσίαση του προγράμματος, δείγμα ομαδικότητας, σιγουριάς και πολυφωνίας, που μακάρι να βρει μιμητές στις δύο σημερινές ομιλίες. Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες προτάσεις, κι άλλες πιο “άπιαστες”, γεγονός όμως είναι ότι όσο πιο αναλυτικά εξηγεί κάποιος τη θέση του τόσο αυτό σημαίνει ότι την έχει επεξεργαστεί καλά και δεν φοβάται τις ερωτήσεις. Ερωτήσεις έγιναν, λίγες οι ουσιαστικές επί των θέσεων παρεμβάσεις, κανείς δεν μπόρεσε να απαντήσει στο ερώτημα της εύρεσης πόρων  (κανείς στην κυριολεξία, αφού εκλήθησαν να απαντήσουν και στελέχη άλλων συνδυασμών) και η νυν Πρόεδρος δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει και ένα μίνι απολογισμό που διακόπηκε άδοξα. Το θέμα του Ναυτικού Ομίλου τέθηκε για μια ακόμα φορά με τις γνωστές θέσεις της Κοινότητας (η Επίτροπος που ελέγχει τις δαπάνες, το 1% που προορίζεται αντί για τους συλλόγους, κλπ), εξηγήσεις που πάντως δεν ικανοποίησαν και πάλι.


Αξίζουν να σημειωθούν επίσης:

-το ξέσπασμα του “ντόπιου” κ. Γιάννη Φιλολία, ο οποίος με τον οξύ λόγο του καυτηρίασε την αμφιλεγόμενη στάση πολλών για τους “ξένους” που ήρθαν στο νησί και ακόμα δεν λογίζονται ως ισότιμοι πολίτες. Το χειροκρότημα πολλών έδειξε ότι μόνο ως μειοψηφία μπορεί να λογίζονται τα γερασμένα μυαλά που κάνουν τέτοιες διακρίσεις. Το θέμα αυτό θίχτηκε κι άλλες φορές, πάντα με το παράπονο των ανθρώπων που είναι σεβαστοί για το έργο τους αλλά όχι για τη διαφορετικότητα των απόψεών τους.

-η επανάληψη από τον επικεφαλής του συνδυασμού “Ενωτική Κίνηση Προόδου” κ.Μαριάνο της ρητορικής απορίας του: πώς, ενώ συγκλίνουν τόσο πολύ οι θέσεις και οι αρχές του συνδυασμού του με αυτόν του κ. Σφαλαγκάκου, δεν κατάφεραν να συμπράξουνε σε ένα συνδυασμό; Το κάλεσμα για συνεργασία ήταν σαφές, η απάντηση από τον αγανακτισμένο κ.Σφαλαγκάκο σαφέστερη (“δεν έχουμε τις ίδιες αρχές – δεν το δέχομαι αυτό… Αν είχαμε τις ίδιες αρχές θα είχαμε έρθει μαζί σας… Δεν το δέχομαι…”) και η απάντηση του μπλογκ αυτού σαφέστερη:

“η παρουσία του συνδυασμού "Μένουμε Αντίπαρο" καλείται να δράσει ενάντια στη διχοτόμηση του νησιού και να ενσωματώσει νέες φωνές από νέους ανθρώπους στην τοπική αυτοδιοίκηση. Η σύμπραξή της με στελέχη που δοκίμασαν κι απέτυχαν θα ήταν καταδικαστέα, περισσότερο κι από την αυτόνομη παρουσία της στις δημοτικές εκλογές. Κανένας δεν αρνήθηκε κανέναν στο συνδυασμό, εφόσον είχε το σθένος να εισέλθει γυμνός από αρχηγικές φιλοδοξίες (που θα μπορούσε να διεκδικήσει από μηδενική βάση) και απεμπλεγμένος από οικογενειοκρατικά συμφέροντα. Το γιατί δεν το έκανε κανένας (πλην ελαχίστων) είναι στην κρίση του καθενός. Είναι πάντως ίδιοι οι λόγοι που δεν "έτρεξε" και το ενιαίο. Αν έχετε ακόμα απορίες μπορούν να σας απαντηθούν στα σχόλια (ακόμα και την επόμενη βδομάδα που όσοι αποτύχουν θα βρουν ως δικαιολογία τον τρίτο πόλο)”

-η αναιμική παρουσία του επικεφαλής του έτερου συνδυασμού, από διακριτικότητα ή από διάθεση να μην φανεί επιθετικός, όπως στη συνάντηση του Συλλόγου Αντιπαριωτών. Ο κ.Λεβεντάκης, δεν πήρε το λόγο, διακριτικά έκατσε όρθιος κάπου στην άκρη (κάποιοι τον είδαν να τον έχει ψιλοπάρει πρωτύτερα στην καρέκλα κι ένας υπνάκος) και αποχώρησε στο τέλος πάλι διακριτικά.

-η παραδοχή της κ. Μανέττα ότι “πολλά από αυτά που προτείνετε τα ‘χαμε και εμείς σκεφτεί αλλά δεν είναι εφικτά, δεν μπορούν να γίνουν”. Στο βαθμό που αυτά που ακούστηκαν δεν ήταν εξωπραγματικά (και δεν ήταν), αποτελεί η δήλωση ένα αυτοεξομολογητικό μέτρο αποδοχής της κακής τετραετίας που κλείνει.

-η παραδοχή πολλών ότι το πολιτικό επίπεδο ανέβηκε ένα σκαλί σε αυτές τις εκλογές. Πράγματι, έτσι είναι, το αν ευθύνεται γι αυτό μόνο ο τρίτος πόλος θα φανεί την επόμενη εβδομάδα, που θα παίζουν μόνοι τους οι δύο “μονομάχοι”…
Το αν η χθεσινή εκδήλωση ήταν μία κομβική στιγμή ή όχι για τη σύγχρονη μεταμανταλενική ιστορία θα το κρίνει ο Καιρός, αρχής γενομένης από απόψε, όπου καλούνται οι δύο ισχυρότεροι συνδυασμοί να παρουσιάσουν στους παρευρισκόμενους όχι καθρεφτάκια κι ευχολόγια, ούτε κιτς πανηγυράκια και παραληρηματικές ιαχές, αλλά ουσία και θέσεις, όσο πιο αναλυτικά τόσο καλύτερα. Κι όσο πιο πολιτισμένα τόσο πιο πειστικά. Τσιφλίκια στο Δήμο δε χωράνε, το έδειξε χτες ο κόσμος.

Ποιος μιλάει και που; Αν βαδίσουμε σύμφωνα με τις εφημερίδες, και συγκεκριμένα με τη Φωνή της Πάρου (που μοιράστηκε δυο και τρεις φορές στον καθένα μας, μην τυχόν και δεν μάθουμε ότι ο υπουργός κ.Ραγκούσης στηρίζει τον κ. Βλαχογιάννη και θεωρεί την Αντίπαρο Καλλικράτειο πέιραμα), ο γεννημένος Δήμαρχος και επαΐων κ. Μαριάνος μιλάει στην πλατεία στις 7μιση, κι ο  κωλοτούμπας και επαγγελματίας υποψήφιος κ. Λεβεντάκης στο παλιό φαρμακείο στις 6.
Αντίθετα σύμφωνα με τα Νέα Πάρου (ενίοτε και Αντιπάρου) ο σίγουρος νικητής από τον πρώτο γύρο και λαοφιλής κ. Λεβεντάκης μιλάει στις 6 και ο λούζερ και άσχετος με τα οικονομικά κ. Μαριάνος στις 7μιση.
Δημοσιογραφία υψηλού επιπέδου εκατέρωθεν που κάνει τον κόσμο να γελάει με την αμετροέπειά τους και τη σπουδή τους να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα σπάνια επιχειρηματολογώντας και συχνότατα λασπώνοντας τους αντιπάλους…
Με άλλα λόγια, το πολιτικό επίπεδο στο νησί ανέβηκε ένα σκαλί, ενώ η δημοσιογραφία το κατέβηκε. 

Ακούστε την χθεσινή ομιλία εδώ: http://rapidshare.com/files/428937533/MIC-2009-11-25_03h41m04s.mp3 (40mb – κάποια εμβόλιμα σημεία δεν έχουν καλή ποιότητα ήχου)