Κάπνισμα τέλος ή μια νέα αρχή;

Ευφάνταστο τασάκι σε ελληνικό πλοίο της γραμμής. Από την προ-αβραμόπουλου περίοδο

Περιμένοντας την εφαρμογή των μέτρων κατά του καπνίσματος, υπόθεση που σε άλλες χώρες (ακόμη και στην Τανζανία) έχει τεθεί σε εφαρμογή προ πολλού, δείχνουμε επιείκεια στους παρανομούντες, μέχρι να δεήσει ο υπουργός Τουρισμού και Ιδιωτικής Υγείας να αποσαφηνίσει τις επί μέρους λεπτομέρειες. Μέχρι τότε είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναθυμηθείτε το αφιέρωμα του μπλογκ στην υπόθεση κάπνισμα. Αν μη τι άλλο, η αυριανή μέρα είναι και μια καλή ευκαιρία για να κόψετε το κάπνισμα.

Θα το βρείτε εδώ (ετικέτα "κάπνισμα")

Οι νέες περιπέτειες του μάγου Γίσσπορ, μέρος 4ο: “…Ψηλά κι αγνάντευε…”

διαβάστε ολόκληρο το πρώτο μέρος εδώ, το δεύτερο εδώ και το τρίτο εδώ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΜΕΡΩΝ
Ένα πελώριο σύννεφο από την ανατολή αναστατώνει το φιλήσυχο Σάντα Πόρι - οι κάτοικοι βγαίνουν στο δρόμο και ανακουφισμένοι από τις σταγόνες που έρχονται από τον ουρανό αναφωνούν: "Αααααααά!..." Δυστυχώς δεν βρέχει, παρά είναι μόνο ο μάγος Γίσσπορ , καθώς έρχεται από τα βάθη της Ανατολής σε μυστική αποστολή καθ' υπόδειξη του Ραμπάχαλου Ροδοκόκκινου. Ο Γίσσπορ καταφθάνει στο λιμάνι, η Βαρβέτα Μανάρα κρύβεται και ο κόσμος φεύγει απογοητευμένος. Ο μάγος αντικρίζει τις πλάκες στο λιμάνι και τις περνάει για αλβανικές. Συναντιέται με το Ρήγα Μπαστούνη και αποφασίζει να πεταχτεί ως τον Ακονητό. Μετά από μία μαγευτική διαδρομή φτάνει στον προορισμό του όπου συναντά τη γνωστή κουρούνα να τραγουδά ευτυχεσμένη…

Μες σ’ αυτό το βοοοοόθροοοο είμαι μοναχή

Κι έχω συντροφιαααά μουυυυ κοπριά ζεστή

Κουράδι ριιίχνω στο γιαλό και πώς να μη χεστωωωώ

Είναι ένα μεεεέρος μαγικό, ζεστό και αχνιστοοοοοοό.

Λάλα λαλά λαλά λαλάλαϊ

Λάλα λαλά λαλά λαλάλαϊ

Λαλα λ..,

«Τι κάνεις εδώ!» διέκοψε ο μάγος την ειδυλλιακή σκηνή.

Μια κουρούνα καθότανε στον ήλιο και χεζότανε, κελαηδώντας τραγούδια από τη μακρινή μανταλενική πατρίδα της. Ένα πελώριο βοθροτόπι απλωνότανε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του μάγου.

«Άστο, κατάλαβα» της είπε. «Χέσε ψηλά κι αγνάντευε» της είπε.

«Τι Natura, τι κατούρα» αποκρίθηκε αυτή ετοιμόλογη.

Το όμορφο πουλί συνέχισε τραγουδώντας τη δουλίτσα του κι ο μάγος, φοβούμενος μήπως κι η κουκουβάγια στον ώμο του θελήσει να αντιγράψει την κουρούνα, συνέχισε το δρόμο του φτάνοντας σε ένα σωρό από πελώριες πέτρες που γρήγορα αντιλήφθηκε ότι ήταν το μέρος που έψαχνε.

«Ώστε αυτός είναι ο Ακονητός…»

Το μέρος έμοιαζε βομβαρδισμένο, τεράστιες πέτρες σκορπισμένες σε όλο το τοπίο, από το τέλος του δρόμου έβλεπε να κατρακυλούν στην πλαγιά που έπεφτε στο πέλαγος.

«Κρα! Κρα! Το λατομείο έκλεισε! Κρα! Κραααα! Το λατομείο έκλεισε! Κραααα! Κρααα! Το έκλεισαν αυτοί οι οικωλόγοι… Κρα! Κρα! Κρα!» αφηνίασε η κουρούνα, ξαλαφρωμένη από τον απόπατο που κουβαλούσε.

Η κουκουβάγια Αφ Αλ Άτοσι σάλεψε για πρώτη φορά εδώ και ώρα, έριξε μια ματιά γεμάτη μίσος και αποστροφή προς το μαύρο κορακοειδές και έκανε μια κίνηση σα να ψάχνει ανάμεσα στα φτερά της. Χωρίς να αρθρώσει λέξη, έβγαλε ένα χαρτί διπλωμένο σαν πάπυρο. Παλιά καραβάνα στο νησί, η κουκουβάγια ήξερε καλύτερα από τον καθένα πρόσωπα και πράγματα, από το Αλ Σωόρι που έμενε με το μάγο έμπαινε τακτικά στο κοινοτικό site του Σάντα Πόρι και ενημερωνότανε με έγκυρο τρόπο για ό,τι συνέβαινε στο μακρινό νησί. Η Αφ-Αλ-Άτοσι ξετύλιξε προσεκτικά το ρολό και άρχισε να διαβάζει μεγαλόφωνα, κάνοντας και επεξηγηματικά σχόλια ανάμεσα στο κείμενο.

Ο μάγος Γίσσπορ έστεκε αποσβολωμένος. Να’ ταν μόνο οι πέτρες; Τα είχε χαμένα. Κοίταζε αριστερά κι έβλεπε σκατά, κοίταζε δεξιά κι έβλεπε πέτρες. Κοίταζε δεξιότερα κι έβλεπε τα Μπάζα, αυτό το είδος φυτού που άνθιζε με ιδιαίτερη επιτυχία στο τοπίο του Σάντα Πόρι, σε κάθε είδους μορφή: σωροί από σκουπίδια, πλυντήρια, λάστιχα, όνειρα και ελπίδες και πεταμένες ψήφοι.

«Αυτοί εδώ άμα συνεχίσουν έτσι θα κάνουν τον Ακονητό σαν τα μούτρα τους», μονολόγησε. «Τι να κάνω για να βάλω μία τάξη» σκέφτηκε συνοφρυωμένος. Κοίταξε τα σκατά, αυτό το απέραντο αχνιστό κοπρολιβάδι που τάιζε τα χορτολούλουδα μέχρι τη θάλασσα και έκανε τα ψάρια ευτυχεσμένα. «Να κάνω τα σκατά Μπάζα;» αναρωτήθηκε.

Κοίταξε και τα Μπάζα, αυτό το υπέροχο γλυπτό της φύσης, άξιο έργο των μεταμανταλενιστών κατοίκων. «Ή μήπως να κάνω τα Μπάζα σκατά;» σκέφθηκε πάλι. Η κουρούνα γουργούρισε ευτυχισμένη στο τελευταίο ενδεχόμενο ενώ η Αφ Αλ Άτοσι παρέμενε ατάραχη, μοιάζοντας αρνητική σε κάθε εκδοχή. Ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε να περιμένει από τα πουλιά τη λύση.

Για μια στιγμή πέρασε από το μυαλό του μία ιδέα σπάνιας σύλληψης. «Κι αν τα έκανα όλα, σκατά και μπάζα μαζί, πέτρες;»

«Ναι, να γεμίσει ο τόπος σκατοκίτρινες πέτρες και μετά να μας κατηγορήσουνε ότι φταίμε εμείς και για τις κίτρινες πέτρες στο λιμάνι», πρόλαβε η ΑφΑλΆτοσι να τον επαναφέρει.

Τη συζήτηση διέκοψε ένας διαξιφιστικός ήχος στον αμόλυντο αέρα του βουνού. Ο μάγος Γίσσπορ κοίταξε ψηλά: ένα χαρτί πέρασε από πάνω του. Έσκιζε τον αέρα με ταχύτητα, ήταν που το κείμενό του ήταν αιχμηρό ή πάλι βιαζόταν να πάει στον προορισμό του;

«Τι είναι; Δελτίο τύπου ή αγωγή πάλι;» ρώτησε ο μάγος Γίσσπορ την κουκουβάγια Αφαλάτοσι, που με ένα άνοιγμα των φτερών της πέταξε ψηλα, προς το χαρτί-σαϊτα.

«Μπα, τίποτα, ένα δελτίο τύπου. Πάει μάλλον μόνο του κατευθείαν στο βοθροτόπι». Η κουκουβάγια πλησίασε στον αέρα το ιπτάμενο χαρτί, το έπιασε με το ένα της φτερό, αμέσως της ήρθε αναγούλα. «Πιφ!» έκανε και το άφησε λεύτερο να συνεχίσει προς τον τελικό του προορισμό.

Ο μάγος όλο και περισσότερο ένιωθε πως όχι μόνο έχανε την ώρα του αλλά και ότι όσο έμενε στο μέρος αυτό κάτι κακό του ετοίμαζαν οι εωσφορικές δυνάμεις του Σάντα Πόρι.

«Λοιπόν…» είπε, κι ήταν οι τελευταίες λέξεις που βγήκαν από το σταφιδιασμένο στόμα του εκείνο το απόγευμα.

Τότε ακριβώς ήταν που συνέβη το κακό.

«Κρα! Κραααα!

Κρα! Κραααα!»

Η κουκουβάγια γύρισε με έκπληξη προς το μάγο, το ίδιο κι η κουρούνα. Ο μάγος είχε γουρλώσει τα μάτια και φώναζε: «Κρα! Κρα!» Είχε χάσει τη φωνή του!!!

(συνεχίζεται)

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΑ ΑΦΟΥ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΑΠΗΧΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΗΣ, ΚΩΜΙΚHΣ KAI ΦΤΗΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ – ΦΕΡΘΕΙΤΕ ΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΑΡΑΣΥΡΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΧΕΤΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Η πρώτη απόφαση ελληνικού Δικαστηρίου για τα blogs

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΤΟΥΣ.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΟΥΝ ΠΟΛΙΤΗ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΕΝΟΣ ΜΠΛΟΓΚ.

Σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 44/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης κρίθηκε ότι τα ιστολόγια δεν υπάγονται στην έννοια του ηλεκτρονικού τύπου. Αναλογικά βρίσκει εφαρμογή η νομοθεσία του τύπου στην περίπτωση του ιστολογίου.

Παρατηρήσεις-Τα κεντρικά σημεία της απόφασης:

-Ιστολόγιο: Xαρακτηρίζεται ως διαδραστικό μέσο επικοινωνίας αόριστου αριθμού προσώπων-αναγνωστών, που καθορίζουν το περιεχομενο του ιστολογίου.
-Διάκριση ιστολογίου από ιστοσελίδα που διατηρεί μέσο ενημέρωσησης στο διαδίκτυο, το περιεχόμενο της οποίας καθορίζεται από τον κύριο και τους δημοσιογράφους του μέσου.
-Τα ιστολόγια δεν υπάγονται στην έννοια του ηλεκτρονικού τύπου, ο οποίος αφορά τις ιστοσελίδες των ήδη υπαρχόντων μέσων ενημέρωσης.
-Αναλογική εφαρμογή της νομοθεσίας περί τύπου στην περίπτωση του ιστολογίου.
-Αναγνωρίζεται η ανωνυμία των bloggers, διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο
-Η εταιρία που φιλοξενεί το ιστολόγιο στον παγκόσμιο ιστό, δεν θεωρείται αναλογικά, ιδιοκτήτης, εκδότης ή συντάκτης του εντύπου, μέσω του οποίου εκδηλώθηκε η ζημιογόνος συμπεριφορά.

-η προέλευση του ανωτέρω κειμένου από το επίδικο ιστολόγιο δεν αποτελεί αξιόπιστο συνδετικό στοιχείο του ιστολογίου με τον εναγόμενο.

-Μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής  δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας, γι’ αυτό και απαιτείται συμπλήρωση στοιχείων για την ταυτότητα του δράστη από το Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Διεύθυνσης Ασφάλειας…

Όλη η απόφαση εδώ

 

 

περισσότερες αφιερώσεις εδώ:

(16 Φεβ 2009)

Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα...

Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, με συνομωσιακές αγυρτείες και χοντροκομμένες προσεγγίσεις, φτάσαμε και στο σημείο που πριν λίγους μήνες είχαμε προβλέψει. Ένα μπλογκ της περιοχής, αδελφάκι στην ανάδελφη οικογένεια της τοπικής μπλογκόσφαιρας, κατέβασε ρολά. Έκλεισε. Παραδόθηκε. Συνθηκολόγησε. Έγινε έρμαιο των πολιτικών δυνάμεων που, πριν καλά καλά μάθουν τι ακριβώς σημαίνει "blog" (για το τι ακριβώς πρεσβεύει ένα μπλογκ χρειάζονται φροντιστήριο για να το καταλάβουν), χύμηξαν απάνω στον διαχειριστή που τους έκρινε, να του κατεβάσουν τη μάσκα, να τον ξεσκεπάσουν, να τον απειλήσουν, ίσως και να τον διαπομπεύσουν. Και είναι κακό σημάδι που όλη αυτή η κινητοποίηση έγινε απλά για μία κριτική σε ένα δημόσιο πρόσωπο. Πολύ σωστά δηλώνει ο απελθών μπλόγκερ ότι μέσω της δικής μας ανωνυμίας τα δημόσια πρόσωπα ελέγχονται και σοβαρεύονται, ενώ η δική μας επωνυμία είναι ένα μπούμεραγκ που επιστρέφει στον ίδιο το διαχειριστή.

Για πάμε λοιπόν άλλη μια φορά να αποσαφηνίσουμε στους κυρίους αιρετούς και ενάρετους τα ακόλουθα:
-Το ότι ένα μπλογκ είναι ανώνυμο δεν σημαίνει ότι είναι και ανυπόγραφο. Το κράτος άμα θέλει μπορεί να μάθει ποιος είμαι και ποια η διεύθυνσή μου, και οφείλει να το κάνει εφόσον τελούνται αξιόποινες πράξεις. Μόνο τότε όμως και μόνον το κράτος. Όχι ο καθένας που θίγεται από ένα κείμενο.

-Τα έντυπα ΜΜΕ βρίθουν από άρθρα ανυπόγραφα, γραφτά-λιβέλους, στήλες σατιρικές, σημειώσεις απαξιωτικές, σχόλια υβριστικά, και τέλος πάντων κείμενα πολύ πιο αήθη από τα περισσότερα κείμενα των τοπικών μπλογκς. Την πληρώνει ένας μπλόγκερ ως εξιλαστήριο θύμα ή επειδή τα συμφέροντα πολιτικής και έμμισθης δημοσιογραφίας είναι στενά συνυφασμένα στην κορυφή;
-Ο διαχειριστής του parospress δεν διέκοψε τη λειτουργία του μπλογκ του. Η σωστή διατύπωση είναι πως ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να τη διακόψει. Αυτή η έμμεση απειλή που ακόμα μοιάζει να αιωρείται πάνω από το κεφάλι πια όχι του parospress μόνον, αλλά όλων μας, είναι απειλή κατά της δημοκρατίας και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Αν οι υπεύθυνοι για τον εξαναγκασμό σε παύση του parospress διαθέτουν πολιτική ευθιξία οφείλουν να επανορθώσουν. Πράγμα απίθανο, γιατί η πολιτική ευθιξία προϋποθέτει (πολιτική) παιδεία. Κι αν υπήρχαν έστω και ίχνη αυτής δεν θα κινούνταν λυτοί και δεμένοι να προσεγγίσουν τον εν λόγω διαχειριστή με τον τρόπο που το έκαναν.

-"Η ταυτότητα, το ύφος, και οι απόψεις του διαχειριστή ενός μπλογκ δεν πρέπει να ταυτίζονται με το βίο και τις απόψεις του στην πραγματική ζωή, εκτός αν ο ίδιος εκχωρεί αυτό το δικαίωμα."

Μήπως αυτή τη φορά πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτή την αρχή που διατυπώθηκε πριν λίγο καιρό (και συνάντησε τότε αντιρρήσεις);

"Φταίμε οι διαχειριστές που κρυβόμαστε πίσω από ψευδώνυμα; μα είναι προφανές ποιος είναι ποιος, ελάχιστοι διαφυλάσσουν την παρθενία της δημοσιοποίησής τους. Φροντίζουν, ωστόσο, να τηρείται μία στοιχειώδης απόσταση του ιστολογιακού προσώπου από το δημόσιο. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί απόψεις αιρετικές, ακόμη κι από αυτό εδώ το ιστολόγιο, απόψεις όμως για τις οποίες οι ιδιοκτήτες κλήθηκα να λογοδοτήσουν όχι ιστολογιακά μόνο αλλά και στην πραγματική ζωή. Εφόσον όμως δεν τελούνται παράνομες πράξεις και δεν καταστρατηγείται ο κώδικας ηθικής των μπλόγκερς ο καθένας πρέπει να μένει σ΄αυτά που στοιχειοθετούνται από την παρουσία του στον εικονικό κόσμο της μπλογκόσφαιρας. Πώς να εξηγήσει κανείς στους εκλεγμένους της Κοινότητας, από τους οποίους κάποιοι παραπονέθηκαν πρόσφατα, αλλά και σε άλλους, ότι συνομιλεί κανείς και κρίνει σ' αυτό το χώρο των blogs μία μόλις από τις ιδιότητες που ο blogger φέρει στην πραγματική του ζωή; Και πώς είναι δυνατόν να διαπομπεύεται κάποιος για θέσεις που διατυπώνει, αιρετικές ή μη;"

Και πως να πειστεί κάποιος ότι υπάρχει δίκιο στις πράξεις των υποτακτικών που εξανάγκασαν ένα μπλογκ σε κλείσιμο (κι ίσως έναν δημόσιο λειτουργό σε απολογία ή σε μετάθεση στην πινέζα του χάρτη).
Πώς να επιτρέψει να δεχτεί πιέσεις στην πραγματική του ζωή όταν δεν έχει εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα;
Πως να συνταχτεί "Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα..."

 

 

(6 Μαρ 2009)

Το δύσκολο και το δυσκοίλιο...

Κάποιοι από την τοπική κοινωνία αναρωτιώνται όλο και συχνότερα τι ακριβώς ρόλο παίζουνε αυτά τα καταραμένα μπλογκς στη γειτονιά μας. Αυτή είναι μια υγιής σκέψη, στο βαθμό που ο καθένας έχει μια προσωπική άποψη την οποία και δικαιούται να εκφράζει (όπως κι εμείς εδώ).
Απόψεις που εκφέρονται ωστόσο από αδαείς και ασύνδετους (με το διαδίκτυο φυσικά), ή από τσιφλικάδες πολίτες που βλέπουν να θίγονται κεκτημένα ετών δεν χρήζουν ερμηνείας ούτε προβληματισμού. Τα μπλογκς, ως προσωπικά ημερολόγια εκφράζουν προσωπικές απόψεις και μόνο. Κάποιοι τα διαβάζουν τακτικά συμφωνώντας ή μη. Άρα πότε πότε είναι και μια μορφή διαλόγου. Στη βάση τους όμως είναι μια προσωπική σελίδα κατάθεσης προσωπικών απόψεων. Δεν είναι δημοσιογραφικές πύλες. Αν ήταν θα γράφαμε επώνυμα.
Όλοι όσοι καταφέρονται εναντίον των τοπικών ιστολογίων ας αναρωτηθούν αν στις κοινωνικές τους συναναστροφές (στα καφενεία, τις καφετέριες, τα κομμωτήρια, τις εορταστικές επισκέψεις, κλπ) ακούγονται υψηλότερου περιεχομένου ζητήματα από αυτά που παρουσιάζονται εδώ.
Και για τελευταία φορά όποιος πιπιλά προκλητικά την καραμέλα της δυσφήμισης του νησιού από τα μπλογκς ας την καταπιεί αμάσητη και για πάντα. Δυσφήμιση είναι όλα αυτά που σε αυτό το ιστολόγιο (και στα γειτονικά) παρουσιάζονται κατά καιρούς ως πλήγμα για την ζωή στο νησί. Όχι γιατί παρουσιάζονται εδώ στα blogs, όμως, αλλά γιατί υπάρχουν. Αν θέλει κανείς να τα αναφέρουμε ξανά δεν έχει παρά να αναζητήσει τις ετικέτες "εν οίκω", "κλαυσίγελως" και "πολιτίκ-ασιχτιρίκ". Δυσφήμιση δεν είναι η ανάδειξη των ζητημάτων αλλά τα ίδια τα ζητήματα. Ή μήπως η κεραία στον προφήτη Ηλία υπήρχε μόνο αφού την ανακαλύψαμε εμείς οι ρημαδομπλόγκερς; Ή το ρυπαρό λιμάνι βρώμισε από εμάς; Ή μήπως η καύση της χωματερής δεν θα μας είχε μολύνει αν δεν την είχαμε στηλιτεύσει όλοι οι bloggers; Και τόσα άλλα...
Από την άλλη αν κάποιος δεν μπορεί να δει τι υπηρεσία προσφέρουν τα τρία μπλογκς μάλλον εθελοτυφλεί. Ή δεν γνωρίζει. Καλείται λοιπόν στην ετικέτα "περιήγηση" να διαπιστώσει την εικόνα που αντικρύζει για το νησί ο επισκέπτης του antiparos-blog και μετά να τη συγκρίνει με αυτήν του επισήμου site της Κοινότητας (www.antiparos.gr).
Κι αν πάλι κάποιοι δυσανασχετούν και διαφωνούν με τη θεματολογία και τον τρόπο προσέγγισης των ζητημάτων, τότε δεν έχουν παρά να μας ακυρώσουν σταδιακά, μη επισκεπτόμενοί μας. Κάποια στιγμή που δεν θα μας διαβάζει κανένας θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε. Επειδή όμως μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει (εβδομηκοστό μπλογκ ανάμεσα σε 40000 στην Ελλάδα-βάσει συνδέσμων-, 200-400 επισκέψεις ημερησίως, εύσημα από όλο και περισσότερους), καλούμε όλους τους αντιρρησίες να συμπράξουν κι αυτοί σε ένα νέο μπλογκ, προσπαθώντας να εκφέρουν άποψη, να τηρούν τα προσχήματα, να είναι ειλικρινείς, να αυτοψυχοθεραπεύονται μέσω των κειμένων τους, και παράλληλα να είναι και ποιοτικοί -κατά το δοκούν. Δύσκολο;
Καλύτερα αυτό το δύσκολο παρά το άλλο το δυσκοίλιο...

Ένα δελτίο τύπου εις τα εξ ων συνετέθη…

Ως γνωστό, η έριδα Κοινότητας Αντιπάρου – Γιάννη Τριαντάφυλλου εισήλθε σε νέα φάση πριν λίγες ημέρες. Με ένα νέο δελτίο τύπου η Κ.Α. ανταπαντά και αντεπιτίθεται. Παραθέτουμε το αριστουργηματικό δελτίο τύπου με την αναγκαία αποδόμηση, όπως ακριβώς αναρτήθηκε εδώ πριν λίγες ημέρες.

Μπρρρ…. Τρέμουν οι μπλόγκερς κι ο ντουνιάς, τρέμει κι ο Γιάννης ο φονιάς.

Αφορμή για την επαναδημοσίευση είναι η δημοσίευση του δελτίου τύπου στην εφημερίδα “Τα Νέα Πάρου – Αντιπάρου”.

(μετά από συννενοήσεις, παρεμβάσεις και περισυλλογή ο δυσφημιστικός τίτλος για την εφημερίδα τροποποιήθηκε)

Όσοι πάσχετε από χρόνια φιλοκοινοτικά σύνδρομα ή από ακατάσχετη μουρμουροδιάρροια καλό είναι να απομακρυνθείτε από τη σελίδα τώρα.

Ελπίζουμε ένα δελτίο τύπου με όλους τους υπερκείμενους προσδιορισμούς, όπως φέρεται το συγκεκριμένο συνονθύλευμα σκέψεων, να φέρει και την έγκριση των μελών του κοινοτικού συμβουλίου. Σε κάθε άλλη περίπτωση, δεν ομιλούμε για δελτίο τύπου, αλλά για προσωπικές εκτιμήσεις κάποιου προσώπου, που ναρκισσεύεται να υπογράφει ως "κοινότητα”. Αν είναι έτσι, πάντως, μπορούμε να διαθέσουμε το χώρο ενός νέου μπλογκ με τον τίτλο “http://kinantip.blogspot.com” στο οποίο να κατατίθενται προσωπικές απόψεις των αιρετών. Όποιος θέλει τον κωδικό για να μπορεί να αναρτά της ψηλής του το χαβά, δεν έχει παρά να μας τον ζητήσει και να απαντήσει σε ένα ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο βασισμένο στην εξέταση MMSE.

Καταρχήν μία Κοινότητα, που υπογράφει και δελτία τύπου ως τέτοια, θα όφειλε να ξέρει ότι ο κ.Τριαντάφυλλος δεν ήταν Πρόεδρος, αλλά Αντιπρόεδρος στο Γυμνάσιο Αντιπάρου.

Σύμφωνα με το παραπάνω κείμενο ο λόγος της επίθεσης του κ.Τριαντάφυλλου με το πολυσέλιδο κείμενό του (το οποίο δεν ήταν περισσότερο υβριστικό από την απάντηση της Κοινότητας με τους στρουθοκαμηλισμούς και τα συναφή) δεν είναι η υποκρισία της κρατικής εξουσίας, ούτε η μεροληπτική στάση της Κοινότητας προς τους Συλλόγους, αλλά το γεγονός ότι η Κοινοτική Αρχή έχει εκλεγεί για δύο συναπτές τετραετίες. Τέτοια συνομωσιολαγνεία δεν συναντά κανείς ούτε στους πιο απύθμενους κόλπους του χειρότερου ΚΚΕ. Αυτό ακριβώς ερμηνεύει και τη διαρκή φοβία της Κοινότητας στις κατά καιρούς συνεργασίες της με τους Συλλόγους να μην την “καπελώσουν”, όπως συχνά πυκνά η Πρόεδρος αναφέρει.

Πιστεύαμε ότι ο λόγος της μακροσκελούς απάντησης του κ.Τριαντάφυλλου, ήταν η απόδοση ερμηνείας στον όρο “στρουθοκαμηλισμός” και “κρατική απάθεια”. Τώρα διαπιστώνουμε ότι κι αυτός ακόμη εποφθαλμιούσε την κοινοτική αυταξία και προσπάθησε με το κείμενό του να την καπελώσει και να τη μειώσει ως προς το αδιαφιλονίκητο γεγονός των δύο συνεχών τετραετιών διακυβέρνησης στο νησί, που θα γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας με χρυσά γράμματα.

Καταρχήν μαθήματα αγγλικής:

blog = ένα μπλογκ, blogs = πολλά μπλογκς.

Κατά δεύτερον, είναι ευχάριστο που η Κοινοτική Αρχή ανακάλυψε, έστω και καθυστερημένα, τα τοπικά ιστολόγια (blogs). Όχι τίποτα άλλο, αλλά το antiparos-blog είναι ήδη στην πρώτη ογδοντάδα της κατάταξης αξιολόγησης του sync, κι αυτά που γράφονται εδώ, στην antipariafwni και στον antipario (ακόμα και στον kourouna) διαβάζονται από πολλούς και συζητιούνται από πολύ περισσότερους. Θυμηθείτε μόνο να τα εκτυπώνετε σε ανακυκλώσιμο χαρτί εσείς που κάθε πρωί τα περιφέρετε στο κοινοτικό γραφείο δίκην πρωινού γεύματος.

Ως ηλεκτρονικά εγκλήματα από την ίδια την Ελληνική Αστυνομία ορίζονται οι εξής μορφές παρανόμων δραστηριοτήτων στο διαδίκτυο:

-Παρεμπόδιση (κυβερνο)κυκλοφορίας: η μόνη κυκλοφορία που προσπαθούμε να παρεμποδίσουμε είναι του κεντρικού πεζοδρόμου, αλλά μάταια.

-Τροποποίηση και Κλοπή δεδομένων: τι να τροποποιήσουμε ή να κλέψουμε; το δανεικό kinant@otenet.gr ή το πλούσιο υλικό του κοινοτικού site (που μάλλον δεν θα το δούμε ποτέ να αναβαθμίζεται, πληροφορίες στο κοινοτικό γραφείο)

-Εισβολή και Σαμποτάζ σε δίκτυο: μόνο στο δίκτυο ύδρευσης μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε κανένα σαμποτάζ, για να τσιμεντώσουμε από τα μέσα καμία παράνομη γεώτρηση

-Μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση: εδώ δεν έχει πρόσβαση η ίδια η Κοινότητα στο κοινοτικό site (κι όποιος έχει αντίρρηση επ’ αυτού ας ρωτήσει να μάθει), η πρόσβαση στο kinantip@gmail μας μάρανε;

-Διασπορά ιών: σωστό, το ιατρείο είναι δίπλα και μπορεί να ξεφύγει κανένας ιός προς το κοινοτικό κατάστημα.

-Υπόθαλψη αδικημάτων: το μόνο αδίκημα στην περίσταση είναι ότι κάποιοι ασελγούν επάνω μας.

-Πλαστογραφία και Απάτη: δεν πλαστογραφήθηκε ούτε το επίσημο e-mail της Κοινότητας (info@antiparos.gr)ούτε κάτι άλλο. Το δε όνομα “kinantip” δεν χρησιμοποιήθηκε για εξαπάτηση αλλά για σάτιρα. Βέβαια έτσι ανορθόγραφο και ασύντακτο που ήταν, έμοιαζε στ’ αλήθεια με της Κοινότητας, οπότε ίσως κάποιοι πραγματικά να εξαπατήθηκαν.

Απ’ όλα αυτά, λοιπόν, τίποτα δεν συνέβη. Ένα μπλογκ με την επωνυμία “kinantip@gmail.com” μπορεί πέρα από “Kinotita Antiparou” να σημαίνει “Kinaidoi Antipaloi¨ή “Κinigoi Antipakson” ή “Kinotikes Antiparohes” ή “ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Και μια που το δελτίο τύπου αναφέρεται σε πραγματικά και ψευδή e-mail της Κοινότητας, ποιο είναι πιο αληθινό; το kinant@otenet.gr που φέρεται να χρησιμοποιεί η κοινότητα ή το ανενεργό info@antiparos.gr που διαθέτει η σούπερ ιστοσελίδα antiparos.gr και που όφειλε να είναι το επίσημο e-mail;

Και βέβαια η απλή σάτιρα απέχει έτη φωτός από τη συκοφάντηση ή την ισοπέδωση θεσμών και την ασέβεια (ασέβεια;;; δεν πάμε καλά…). Όποιος δεν μπορεί να διακρίνει τη σάτιρα από το ηλεκτρονικό έγκλημα ας μην περιμένουμε ότι μπορεί να γράψει σωστά τη λέξη αφ-αλ-άτοσι. Γιατί αφαλάτωση; Θα το μάθετε σύντομα.

'Ώστε το πολυσέλιδο κείμενο είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας; προτρέπουμε τους επισκέπτες να δαπανήσουν πέντε λεπτά από τον πολύτιμο ιντερνετικό τους χρόνο για να ξαναδιαβάσουν το φαντασιόπληκτο κείμενο του κ.Τριαντάφυλλου, ίσως την πιο εύστοχη αντιπολιτευτική τοποθέτηση των τελευταίων ετών.

Κι αυτή η καραμέλα των 4000 ευρώ, που αποπροσανατολίζει από τα σημαντικά προβλήματα του νησιού ας σταματήσει. Εξάλλου, πρώτη η Κοινότητα στο δελτίο τύπου της αναφέρθηκε σε αυτό το ποσό ως ποσό “τραπεζώματος”.

Οι καθηγητές και οι γονείς εκφράζονται μέσω των συλλόγων τους. Ούτε μέσω των μεμονωμένων δραστηριοτήτων των μελών των συλλόγων, ούτε μέσω των ανάδελφων κοινοτικών δελτίων τύπου. Και πέρα από την καρδιά, καλό είναι να προσφέρονται και λεφτουδάκια πότε πότε στα σχολεία και τους συλλόγους, κι όχι μόνο αφού βροντήξει το αντιπάριο σύμπαν από τις οργισμένες αντιδράσεις κάποιων. Όσο για την μακρόχρονη καλή συνεργασία ας ερωτηθούν και κάποιοι που πήραν των οµµατιών τους και απολαμβάνουν τα ευ της οργανωμένης κοινωνίας στη μακρινή γηραιά Αλβιόνα.

Χαρήκαμε…

Διαβάστε σχετικά με το πως φτάσαμε ως εδώ:

Το ενδελεχές της Τετάρτης Εξουσίας

I lost a friend

I lost a friend yesterday.

We had only known each other since last autumn.

I didn’t even know his name.

I used to call him Big male.

We met when he was tied up in the ruin of an old stable.

He wasn’t alone, there was Female and another male, Small male.

They were all three tied up, Small male deep in the ruin, Female on the outside in the yard..

Small male hardly saw daylight those days.

They were skinny or maybe skin and bones is a better description.

Living in their own, blood mixed, excrement

I started feeding them when around Christmas there seemed no food to be given to them at all.

One day I missed all three, they had apparently been removed.

A few days later I found out they were tied to some old trucks in the middle of the field.

I kept on bringing food every day and slowly all three got some fat on the bones.

Maybe I fed them too much, not accounting for the complete lack of exercise.

We had a bond the four of us.

They greeted me every morning on my tour with my dogs to feed my three friends.

Big male used to jump high with all four as soon as I got near.

I fed them and cuddled them for a while before leaving them alone for their long boring day and night.

When the rain started we put up three shelters so at least they could sleep in a dry place and hide for the rain and the cold wind.

The three of them managed with ups and downs till last Sunday morning.

Big male didn’t want to eat and remained lying next to his shelter.

The next morning his collar, still on the chain was empty.

I thought he might have run from his prison but a moment later I saw him lying under the old truck.

He looked at me as if telling me the end was coming.

But not chained as a prisoner but free staying close to his friends.

When I came back in the afternoon Big male had left us.

I took his body and cared for it leaving Female and Small male with their life sentence.

They have done nothing wrong but having been given to the wrong person.

I thank you for reading my story and do hope you will help me fighting this horrible abusive behaviour of some of our fellow men.

Bram.

If you want to know more about Big male and his friends, don’t hesitate to contact me on bram@paws.gr

Το παραπάνω κείμενο αφορά όλους αυτούς που στην εγωιστική τους μέθεξη πήραν ένα σκύλο και τον υποχρέωσαν να ζει μια ζωή που δεν του αξίζει. Κι είναι πολλοί ανάμεσά μας. Το θέμα των κατοικιδίων είναι πολλαπλών θεωρήσεων, ωστόσο ένα είναι βέβαιο: στους υπανθρώπους δεν αρμόζει να έχουν υποτακτικούς.

Όταν το φως σκορπάει τη μέρα στα σύννεφα

  

Μέσα σε λίγα λεπτά ο σκοτεινός απογευματινός ουρανός αποκάλυψε το πιο εξαίσιο δώρο του, έναν ήλιο απόκοσμο, που με το φως του σκόρπισε τη μέρα στα σύννεφα και ανάγκασε πολλούς να βγουν από τα σπίτια τους να αντικρίσουν το θέαμα.

Ο σιφνέικος γιαλός γέμισε επισκέπτες, οπλισμένους φωτογράφους και διψασμένους περιπατητές, όλοι εν δυνάμει ποιητές της δύσης.

Οι φωτογραφίες αποδίδουν ελάχιστο από το αληθινό, όπως πάντοτε άλλωστε, πόσω μάλλον αυτή τη φορά, που το αληθινό ήταν και αυθεντικά σπάνιο.

δείτε και αντίστοιχες εικόνες από το γειτονικό μας blog

Προβολή του “HOME” στο θερινό σινεμά

 

περισσότερα για το HOME

Μουσικές στην πλατεία της Βαβέλ

Η νυχτερινή Αντίπαρος αρχίζει να ανεβάζει στροφές. Οι μουσικές επιλογές παρόμοιες με πέρυσι, αν και όποιος κάτσει στην πάλαι ποτέ γραφική πλατεία δεν ακούει μία μουσική αλλά ένα συνονθύλευμα από μπητ και ήχους, που βγαίνει από όλα τα μαγαζιά και πλημμυρίζει άχαρα τον αέρα. Μέχρι να συνηθίσουμε την ηχητική βαβέλ της πλατείας λοιπόν, ακούμε τα περυσινά playlists από πέρυσι (πλην του Boogaloo που χάθηκε) και τα βρήκαμε πάλι φέτος (είχαν σβήσει από το host server). Έτσι κι αλλιώς, τα περισσότερα από τα τραγούδια αυτά ακούγονται και φέτος πολύ.

Κι αν τα τραγούδια των μπαρ τα βρίσκουμε εύκολα, αυτό που μοιάζει να χάνεται είναι η αισθητική της πλατείας. Αισθητική κάθε είδους. Περισσότερα στα σχόλια, που ανάγκασαν το ποστ να τροποποιηθεί και να επικεντρωθεί στην αντιαισθητική πλατεία. Κι όποιος έχει άποψη ας την καταθέσει.

photos by Teye

Με τα πόδια στην πλάτη… Υπερμαραθώνιος και μικρότεροι δρόμοι

Καλή επιτυχία στους διοργανωτές και στους συμμετέχοντες. Προσοχή στους ελληνάρες οδηγούς και στους μεθυσμένους τουρίστες της νυχτερινής Πάρου.. Την επόμενη φορά καλό θα είναι  οι διοργανωτές να ανακοινώσουν την ημερομηνία αρκετά νωρίτερα, αφού είναι γνωστό ότι για να συμμετέχει κανείς σε έναν υπερμαραθώνιο, ακόμα και μαραθωνοδρόμος, δε φτάνουν δύο μήνες προετοιμασίας. Όλοι δε οι αγώνες δρόμου αυτού του τύπου ανακοινώνονται ένα χρόνο σχεδόν πριν. Όπως και να’ χει, είναι πολύ σημαντικό, και καλό θα είναι να τύχει προσοχής από τα μήντια.

Και για όσους θέλουν κάτι πιο εύκολο, στις 18-19 Ιουλίου διεξάγεται στην Αντίπαρο η καθιερωμένη διαδρομή των 10 χλμ, ελπίζουμε αναβαθμισμένη. Παρακάτω ένας μπούσουλας προπόνησης για όσους έχουν τη διάθεση να συμμετέχουν. Και για όσους θέλουν κάτι ακόμα πιο εύκολο, υπάρχει και η μίνι διαδρομή των 2 χλμ. Και για όσους δεν μπορούν ούτε αυτό, υπάρχει και η δυνατότητα της απλής παρακολούθησης του αγώνα από τα πολυάριθμα καφέ. Θα επανέλθουμε όμως για την εκδήλωση αυτή.

10 km training (pdf)

Μια ερμηνεία της ξενόφοβης Ελλάδας

World Refugee Day, Established in 2000 by the United Nations General Assembly - June 20th


Μία διαφορετική προσέγγιση για τη μετανάστευση στην Ελλάδα προσφέρει το γαλλικό περιοδικό «Μετανάστευση» στο τελευταίο του τεύχος, που εστιάζει στις διαστάσεις του θέματος στη χώρα μας και παρουσιάστηκε πρόσφατα στη Γαλλική Σχολή Αθηνών.
Θέλοντας να ξεφύγει από τις μέχρι σήμερα έρευνες που ασχολήθηκαν με τη νομιμοποίηση, την οικονομική συμβολή, τα στατιστικά στοιχεία καθώς και τις κοινωνιολογικές μελέτες διαφόρων ομάδων μεταναστών, οι Μάρτιν Μπάλντουιν Εντουαρτς, συντονιστής της έκδοσης και συνδιευθυντής του Μεσογειακού Παρατηρητηρίου Μετανάστευσης του Παντείου και η ερευνήτρια Κατερίνα Αποστολάτου επιχείρησαν μια ιστορική ανάγνωση της μετανάστευσης στην Ελλάδα, καλύπτοντας έτσι το σχετικό κενό στη βιβλιογραφία. Και τα ευρήματά τους είναι πράγματι ανέλπιστα.

Ετσι διαπιστώνεται ότι από τις αρχές του περασμένου αιώνα η χώρα μας έχει αφενός δεχτεί και αφετέρου εξάγει μεγάλο αριθμό μεταναστών και επιπλέον έγινε μάρτυρας μιας από τις μεγαλύτερες ανταλλαγές πληθυσμών που έγιναν στην Ευρώπη τον 20ό αιώνα. Το αξιοσημείωτο είναι μάλιστα ότι αυτές οι μετακινήσεις πληθυσμών συνδέθηκαν στενά με την εθνικότητα και τη θρησκεία.



Οι εμπειρογνώμονες, λοιπόν, με αυτή την αγνοημένη ιστορική παράμετρο, καταρρίπτουν τη γενικευμένη παραδοχή ότι η μετά το 1991 μετανάστευση είναι νέο φαινόμενο για τα ελληνικά δεδομένα, η οποία επιχειρεί να συγκαλύψει τόσο την ανεπιτυχή πολιτική του ελληνικού κράτους όσο και τις αρνητικές κοινωνικές αντιδράσεις. Με την ίδια σε βάθος χρόνου ιστορική μελέτη δίνεται και απάντηση στο κατά πόσο οι Ελληνες είναι ή δεν είναι ρατσιστές, αφού τόσο οι σύγχρονες πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων όσο και οι κοινωνικές αντιλήψεις είναι δέσμιες αυτού του παρελθόντος και έχουν κεντρικό άξονα τις κυριάρχες παραδοχές για το πώς διαμορφώθηκε το ελληνικό έθνος. Με λίγα λόγια είναι ο εθνοκεντρισμός και η εθνικότητα, οι παράγοντες που ακόμη καθορίζουν τις αντιλήψεις μας για τη μετανάστευση, όπως διαμορφώθηκαν κατά την περίοδο της ανταλλαγής πληθυσμών το 1922. Τότε, όπως και τώρα, οι «αλλογενείς» κάτοικοι της Ελλάδας θεωρούνταν απειλή για την κοινωνική σταθερότητα και την εθνική ομοιογένεια και ήταν κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτοι. Κι ακόμη «τότε όπως και τώρα η αναγωγή των προσφύγων σε δευτεροκλασάτους κατοίκους -κι ας ήταν πολύ επιτυχημένοι οικονομικά στην Ανατολή- τους καθιστούσε μια απελπισμένη και εκμεταλλεύσιμη εργατική δύναμη από την οποία οι γηγενείς επωφελήθηκαν γενναιόδωρα». Με αυτά τα κριτήρια η αντίδραση των Ελλήνων στην απειλή που συνιστούν οι ξένοι περιγράφεται καλύτερα ως ξενοφοβία και έτσι εξηγείται η αλβανοφοβία της δεκαετίας του '90, η οποία με τη σειρά της έδωσε τη σκυτάλη στην ισλαμοφοβία που αρχίζει να διαμορφώνεται σήμερα.

«Η Ελλάδα σκοπίμως δεν χαράσσει μια μεταναστευτική πολιτική στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ιδέας που είναι η κοινωνική ένταξη των ξένων εργατών γιατί έτσι μπορεί να τους εκμεταλλεύεται περισσότερο και από την άλλη τη βολεύει να κάνει λόγο για απρόσκλητους μουσαφίρηδες, για εσωτερική κατανάλωση. Γι' αυτό και αποσιωπάται ότι το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών που βρίσκονται άτυπα στη χώρα έχει έρθει νόμιμα και το γεγονός ότι παραμένουν σε εκκρεμότητα οφείλεται στο ότι δεν πραγματοποιεί προγράμματα νομιμοποίησης, όπως αυτό που έγινε στα τέλη του 1990 και οδήγησε στην τακτοποίηση περίπου 462.000 αλλοδαπών για το εξάμηνο που διήρκεσε η λευκή κάρτα», μας εξηγεί ο κ. Εντουαρτς για το πώς αντανακλάται στη σύγχρονη ελληνική πολιτική πραγματικότητα η αντίληψη που έχει διαμορφωθεί ιστορικά από το 1922 για τη μετανάστευση.

Η εθνικότητα αποτελεί αποφασιστικό στοιχείο στη διαχείριση της μετανάστευσης, όπως καταδεικνύουν και άλλες μελέτες που περιλαμβάνονται στο ίδιο τεύχος. Συγκεκριμένα συγκρίνοντας την υποδοχή αλλογενών και ομογενών μεταναστών στην Ελλάδα συμπεραίνεται ότι οι μετανάστες με ελληνική εθνική καταγωγή έχουν προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα τη σαφώς πιο επιτυχημένη ένταξή τους.

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ
http://www.enet.gr/



Eπιπρόσθετα στοιχεία που εξοργίζουν για την κυβερνητική αβελτερία -από τη σημερινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε σήμερα το ελληνικό γραφείο της Υπάτης Αρμοστείας- εδώ





Φυσικά υπάρχουν και πολλές άλλες απόψεις, όπως θα διαπίστωσαν και όσοι θαύμασαν τους κ.Κεφαλογιάννη, Ρόβλια, Βορίδη κλπ σε χθεσινή μεταμεσονύχτια εκπομπή: από τις μηντιόπληκτες φανφάρες περί λαθρομεταναστών (αντί για προσφύγων) ως τους παλληκαρισμούς τύπου Βορίδη, κι από τους οργισμένους σε βαθμό αυτοδικίας κατοίκους του Αγ. Παντελεήμονα ως τα φοβισμένα παιδαρέλια από το Μαρόκο με τα σπασμένα πλευρά από τις θεαματικές σκούπες της ελληνικής αστειανομίας-που μετράει πάλι άδικα θύματα ανόητων σχεδιασμών. Και τι απομένει στο τέλος ως επιμύθιο; μία αρχειοθετημένη τιμή κάποιας κ.Κούνεβα και οι Ronde Nere (μαύρες περιπολίες) της Ρώμης που μας κλείνουν το μάτι...

Βάλτε φανάρια στον πεζόδρομο, να το συνηθίζουμε σιγά σιγά ότι αλλάζει

ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ...
Τι τους κοιτάτε;;;

Όσο ο κεντρικός πεζόδρομος παραβιάζεται κατ’ εξακολούθηση, τόσο θα αγριεύουμε.

Όταν ο νόμος προκλητικά δεν λειτουργεί, όταν μερικά καφάσια μπύρες αποτιμώνται ως πιο σημαντικά για το προφίλ του νησιού από έναν ήρεμο πεζόδρομο, όταν οι ίδιοι οι αιρετοί ευοδώνουν τη διέλευση μέσα από το δρόμο των ημετέρων, τότε, και λίγο πριν τα νομικά μέτρα, απομένει μόνο η διαπόμπευση των τσιφλικάδων του δρόμου.

Εδώ η γυναίκα του Καίσαρα δεν είναι τίμια, και αυτό (παρα)φαίνεται.

Τα υπόλοιπα στο άρθρο “Ο δρόμος του μηδενός”. Κι όσο δεν συμβαίνει τίποτα, τόσο θα εκτραχύνεται η κατάσταση…

Αφιερώνουμε το παρακάτω τραγούδι στους θιασώτες του δρόμου ταχείας κυκλοφορίας:

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
Κάποιοι την έγραψαν απάνω σε παπιά
ήταν μια λέξη μοναχά “ασυδοσία”
κι ύστερα έπεσαν απάνω στα παιδιά

Να να να να… (“Να!” δίκην μούντζας)

Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η αστυνομία
οι ίδιοι πάντοτε περνούν προκλητικά
ο τοίχος έγραφε "μοναδική ευκαιρία!
εδώ ο πεζόδρομος του κάθε τσιφλικά"

Να να να να… (“Να!” δίκην μούντζας)

Tα καλοκαίρια από νωρίς στα καφενεία
βγαίναν στο δρόμο μας οχήματα πολλά
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παπιά.

Να να να να… (“Να!” δίκην μούντζας)

Κι οι μπάρες σάπιζαν εν μέσω απορίας
Kι οι πινακίδες ξέβαψαν και γίναν σιέλ
Ο δρόμος έγινε ταχείας κυκλοφορίας
Μπήκαν φανάρια κι έγινε σωστό bordél

Να! (μούντζα)

το μπλογκ ευχαριστεί τον Β.Κ.22 για τη φωτό.

Έκθεση Φωτογραφίας – H Μυθολογία στη Φύση

Η Τοπική Επιτροπή Αντιπάρου για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς φιλοξενεί στο Θερινό Σινεμά Αντιπάρου, την Τρίτη στις 9μμ, το φωτογραφικό υλικό της Jovi Starc, με θέμα “Mother’s Bones” και υλικό εμπνευσμένο από μυθολογικά στοιχεία που αναπαρίστανται σε βραχώδεις σχηματισμούς στη φύση.

Είναι τα βράχια που ενέπνευσαν τις μυθολογικές δοξασίες των προγόνων μας ή, μήπως αντίστροφα, η αρχαία μυθολογία και μυθιστορία των αρχαίων επιβεβαιώνονται από τους σχηματισμούς και τους νόμους της φύσης γύρω μας;

Διάλεξη στα αγγλικά από την καλλιτέχνη και μετάφραση στα ελληνικά

Μουσική προβολής: Άβατον

Διάρκεια 40min

Είσοδος ΔΩΡΕΑΝ

Σχόλιο της κ. Jovi Starc:

Είναι η πεποίθησή μου ότι οι σχηματισμοί των βράχων
που συναντούμε σήμερα στην ελληνική φύση
ήταν πάντα μια πηγή οραμάτων,
η οποία ενέπνεε τους αρχαίους προγόνους
στην σύνθεση μύθων και δοξασιών,
που αποτελούν τις δομικές λίθους του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού…

Οι φωτογραφίες μου αποκαλύπτουν αυτούς τους επιβλητικούς πέτρινους γίγαντες,
δείχνοντας ότι παραμένουν ακόμα εκεί όπου στέκονταν για χιλιετίες,
αποδίδοντας τη μαρτυρία τους,
μαζί με τιμή και έμπνευση για την αρχαιοελληνική κουλτούρα.

κι εδώ το αντίστοιχο flyer από την εκδήλωση στην Πάρο πριν λίγους μήνες:

Αδέσποτο Δεσποτικό ζητά δεσπότη. Πληροφορίες στο Υπουργείο Πολιτισμού

Η αξία του Δεσποτικού είναι γνωστή. Πρόκειται για ένα άγνωστο από τις αρχαίες μαρτυρίες αρχαϊκό ιερό αφιερωμένο στον Απόλλωνα, την Άρτεμη και την Εστία, που τοποθετεί το Δεσποτικό, και την Αντίπαρο με την Πάρο, σε κεντρική θέση στον αρχαίο κυκλαδικό πολιτισμό.

Εδώ και δέκα χρόνια διεξάγονται ανασκαφές στο χώρο από τον αρχαιολόγο κ.Κουράγιο και τους συνεργάτες του με σημαντικά ως τώρα αποτελέσματα. Όσοι παρευρέθησαν στην εκδήλωση για το Δεσποτικό πριν λίγους μήνες στην αίθουσα Καλουδά, αλλά και στον αρχαιολογικό χώρο την επομένη μέρα, θα πρέπει να ένιωσαν ιδιαίτερα τυχεροί και περήφανοι. Και οργισμένοι για όσους έπρεπε να τιμήσουν την εκδήλωση και απουσίασαν…

Κι ενώ θα περίμενε κανένας ότι ένα τέτοιο κόσμημα για την περιοχή θα έβρισκε τη στήριξη και ανταπόκριση όλων, από τους απλούς πολίτες μέχρι την Κοινότητα και το Υπουργείο Πολιτισμού, στην πραγματικότητα πρέπει να μιλάμε για το αδέσποτο Δεσποτικό.

Ο αρχαιολογικός χώρος έχει ως συνήθως εικόνα εγκατάλειψης, χωρίς καν τη στοιχειώδη περίφραξη και φύλαξη του χώρου.

αρμονική η συνύπαρξη των αρχαίων μαρμάρων με τις σύγχρονες βερβελιές σε μια παγκοσμίως σπάνια πρωτοτυπία, όπου ένα αρχαίο λατρευτικό μνημείο είναι έρμαιο των αμνοεριφίων

Στα αριστερά, μία αρτιμελής ταμπέλα προσαρμοσμένη στο έδαφος, μια ευγενική εικαστική παρέμβαση των υπευθύνων για να μη χάνουν τα ερπετά το δρόμο τους. Στα δεξιά, ένας μαύρος σωρός από αποκαΐδια διακοσμεί το μονότονο φαιό βραχώδες τοπίο. Άλλη μία ιδιαίτερη εικαστική παρέμβαση που μπορεί να διδάξει σύγχρονα μαθήματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Ευχαριστούμε τα ibislabs για τις φωτό.

Είναι δε χαρακτηριστικό της κρατικής απάθειας το ότι ενώ στις 15 Ιουνίου είναι προγραμματισμένη η έναρξη των φετινών ανασκαφών, οπότε και θα επισκεφθούν το χώρο διακεκριμένοι αρχαιολόγοι μαζί με τον κ.Κουράγιο, εντούτοις ακόμα δεν έχει δοθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού η επίσημη άδεια έναρξης των εργασιών στο χώρο. Η επιστολή προς τον Υπουργό έχει σταλεί από τις αρχές Μαΐου, όπως διαβεβαιώνει ο ίδιος ο αρχαιολόγος. Ακόμα ωστόσο δεν υπάρχει καμία ενημέρωση.

Μήπως θα έπρεπε κάποιοι εδώ γύρω, που τους τίμησαν οι πολίτες με την ψήφο τους, να δείξουν ότι δεν νοιάζονται μόνο για τα οικογενειοκρατικά εφήμερα, αλλά και για την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου; Πού είναι οι οργίλες παρεμβάσεις του κ.Ρήγα, οι διθύραμβοι της κ. Μπινοπούλου και του κ. Βρούτση, η πολιτιστική ευαισθησία της κ.Προέδρου και των υπολοίπων κοινοτικών συμβούλων; Πρόσφατα τέθηκε στο Κοινοτικό Συμβούλιο προς υπογραφή ένα έγγραφο από όλους τους τοπικούς συλλόγους περί στήριξης των εργασιών στο Δεσποτικό και απαίτησης από το Υπουργείο να δείξει το στοιχειώδες ενδιαφέρον. Το κείμενο δεν υπογράφηκε και τελικά καταχωνιάστηκε.

Κι αν ακόμα δεν έχετε εξοργιστεί σκεφτείτε ότι ο ψαράς κ.Μαριάνος (“Σαργός”) που έχει αναλάβει την καθημερινή μεταφορά των συνεργείων ανασκαφών, είναι απλήρωτος για τις περυσινές του υπηρεσίες, το δε υπουργείο παρέπεμψε τον κ.Κουράγιο στο να αναζητήσει τη συνδρομή του Ιδρύματος Λάτση που στηρίζει μέχρι τώρα την όλη προσπάθεια, ώστε να πληρωθεί ο κ.Μαριάνος. Είναι φαίνεται πολλά τα έξοδα για το Μουσείο Ακρόπολης.

Θέλετε κι άλλο; Φέτος είναι έτοιμοι κάποιοι σπόνδυλοι και κίονες για να αναστηλωθούν στο φυσικό τους χώρο, σε μια προσπάθεια να προσομοιάσει ο χώρος σε αυτό που ήταν κάποτε. Μόνο που ακόμα καθυστερεί προκλητικά η τυπική έγκριση από τις αρμόδιες υπηρεσίες (Κεντρ. Αρχαιολ. Συμβούλιο), με αποτέλεσμα και αυτό το έργο να έχει “παγώσει”.

Υπάρχει κι άλλο. Όπως φαίνεται και στη μία από τις δύο επιστολές παρακάτω, η Εθνική Τράπεζα χρηματοδότησε τις εργασίες με 10.000 ευρώ το 2008, ένα ποσό που εξαιτίας των γραφειοκρατικών υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού όχι μόνο δεν αποδόθηκε, αλλά κινδυνεύει και να χαθεί.

Κι αν νομίζει κανείς ότι πάλι γκρινιάζουμε χωρίς λόγο, ας επισκεφθεί το δυτικό μέρος της Χώρας, στη θέση Σιφνέικο – Αγριόκαστρο.

Εκεί διεξάγονται εδώ και λίγες μέρες ανασκαφές, που έχουν φέρει στο φως (παλαιολιθικούς;) τάφους, γεγονός μάλλον κατάπτυστο και επονείδιστο για την κοινοτική αρχή και όλους τους εμπλεκόμενους, αφού δεν υπάρχει ούτε μία πινακίδα στο χώρο που να ενημερώνει σχετικά. Ούτε βέβαια κάποια ανακοίνωση προς τους κατοίκους για τις ανασκαφές αυτές. Δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς οι αρχαίοι προμανταλενιστές δεν ψηφίζουν… Από την άλλη, αν βγει δελτίο τύπου ανορθόγραφο κι ασύντακτο πάλι, μπορεί και να ξυπνήσουν οι αρχαίοι κοιμώμενοι και να μας πάρουν με τις πέτρες

Στην ετικέτα Δεσποτικό μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για το αδέσποτο νησί

Ακολουθούν κάποιες φιλόδοξες επιστολές του κ.Κουράγιου προς τον πολιτισμένο Υπουργό Πολιτισμού:

Athens Pride και Τζίμης Πανούσης

 

 

«100% Ισότητα. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο». Το σύνθημα του 5ου Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Αθήνας (Athens Pride) από μέλη της Λεσβιακής, Γκέι, Αμφισεξουαλικής και Τρανσεξουαλικής (LGBT) Κοινότητας.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οικονομικός αρωγός στο Athens Pride ήταν και το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ). Συμμετείχε και ο απολαυστικός Τζιμάκος.

 

Πληροφορίες για το Athens Pride εδώ

 

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ ΤΖΙΜΗ ΠΑΝΟΥΣΗ ΣΤΟ ATHENS PRIDE (αφιέρωσε και στη μικρή Φωτεινή το τελευταίο τραγούδι του)

Εισαγωγή και "Είμαι Γυφτάκι"

Μικρή Τερέζα

Ένα Τραγούδι για το Χειμώνα

Ο Μπελογιάννης ζει

Τα παιδιά ανοίγουνε πανιά, κόντρα στην Κ.Α.

Έχει γραφτεί και ξαναγραφτεί: Αν αυτή τη στιγμή υπάρχει μία ελπίδα για τα παιδιά και το μέλλον του νησιού είναι η ΕΣΠΑ  η ιστιοπλοΐα. Στην ετικέτα “ναυτάκια” θα διαπιστώσετε πώς ο άπατρις Ναυτικός Όμιλος καταφέρνει σιγά σιγά να σταθεί στα πόδια του με αξιώσεις και να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία για ευρύτερη συμμετοχή και διακρίσεις. Η παρακάτω επιστολή είναι ενός γονέα (πηγή: αντιπάρια φωνή – το μήλο ευτυχώς που είναι χάρτινο, γιατί αλλιώς θα σάπιζε στα χέρια των μανταλενιστών)

“Αυτά τα μικρά παιδιά 6-10 ετών θα αντιπροσωπεύσουν την ΑΝΤΙΠΑΡΟ

στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ιστιοπλοΐας  τύπου όπτιμιστ

στο φαληρικό κόλπο στην Αττική.

Η μεγαλύτερη ομάδα θα αναχωρήσει στο τέλος της εβδομάδας

για τους αγώνες που θα γίνουν στην Ιτέα.

ΤΟΥΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΞΙΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΥΣ.

   Τα έξοδα όλα βαρύνουν τους γονείς και τα μέλη του Συλλόγου.

Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ συνεχίζει να αρνείται να βοηθήσει αυτή την προσπάθεια.............

Ελπίζουμε σύντομα να  αλλάξει γνώμη.”

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…

Καλή επιτυχία στα μικρά ναυτάκια, η αξία της συμμετοχής και μόνο θα φανεί μετά από καιρό πόσο πολύτιμη ήταν.

ΥΓ: Κ.Α.= καλοκαιρινή άπνοια

(κι όποιος σκέφτηκε “Κρατική Απάθεια” ή “Κοινότητα Αντιπαξών” είναι διεφθαρμένος ηλεκτρονικός εγκληματίας)

Ο πεζόδρομος του μηδενός

Μετά από πολλές διαπιστώσεις, αιτήσεις, συζητήσεις, διαβουλεύσεις, αποφάσεις, κοινοποιήσεις, ανακοινώσεις, θεσπίσεις, εφαρμογές, επικυρώσεις και απαγορεύσεις, είμαστε ακόμα στο μηδέν.

Μηδέν στην εφαρμογή του ωραρίου κυκλοφορίας των οχημάτων στον κεντρικό πεζόδρομο, μηδέν στην αίσθηση κοινωνικής παιδείας και αντίληψης, μηδέν στο IQ κάποιων που χαίρουν ασυλίας περιδιαβαίνοντας με μειδίαμα μανταλενιστή το δρόμο πάνω σε φορτηγάκια, δίκυκλα και επιβατηγά, μηδέν στη δήθεν ασφάλεια ενός πεζοδρόμου που σφύζει από παιδικές φωνές, που μετατρέπονται σε τρομαγμένα βλέμματα και κραυγές μανάδων κάθε λίγο. Μηδέν και στην κοινοτική ευαισθησία (σα να λέμε κρατική απάθεια δηλαδή), που εδώ και δεκαπέντε χρόνια δέχεται αιτήματα συλλόγων για να εφαρμοστεί επιτέλους ο νόμος και σφυρίζει αδιάφορα ή και καθόλου.

Δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς λεπτομερώς στο τι (δεν) έχει γίνει, οι περισσότεροι γνωρίζουν. Έχουν ξαναγραφεί

Ώρα 14.30 στην πλατεία-άσυλο. Ο ποδηλάτης ψάχνει τρόπο να περάσει, αγνοώντας ότι η φορτοεκφόρτωση αποτιμάται περισσότερο από το νόμο, την ασφάλεια και, εν τέλει,την αισθητική κάθε είδους

Πρέπει να αποφασίσουμε: ή ομπρέλες και τέντες και καρέκλες και παιδιά και πεζόδρομος ή ό,τι θέλει ο κάθε Παριανός έμπορος.

Η ΕΘνική Τράπεζα άρχισε τα εορτοδάνεια θαλασσίου τουρισμού. Οι υπάλληλοί της κωφεύουν, ίσως γιατί από τα γραφεία τους προτιμούν να βλέπουν σωσίβια και μπάλες αντί για τους δεκαπέντε–είκοσι συνήθεις υπόπτους που πέφτουν και στο κρεβάτι τους ακόμα παρέα με το όχημά τους και παίζουν με τα νεύρα των γύρω.

Πλαστική απειλή στο Αιγαίο

Ακούγεται εξωπραγματικό, αλλά οι παραλίες της Ικαρίας και της Βούλας φέρουν το ίδιο φορτίο ρύπανσης.

Η διασπορά των μικροσκοπικών ινών είναι εκτεταμένη λόγω των θαλάσσιων ρευμάτων, τονίζουν οι επιστήμονες. Μιας ρύπανσης ύπουλης και αόρατης, όπως χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες που ερευνούν το φαινόμενο. Οι τόνοι πλαστικού που χρησιμοποιήθηκαν εδώ και δεκαετίες και πετάχτηκαν από εδώ και από εκεί, υπάρχουν πλέον παντού αφού δεν γίνεται να «εξατμιστούν».

*Πρόκειται για ρύπανση από μικροσκοπικές ίνες πλαστικού, που δεν διακρίνονται διά γυμνού οφθαλμού. Η υδροβιολόγος και υπεύθυνη της έρευνας που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Ερευνας Αιγαίου «Αρχιπέλαγος», Αναστασία Μήλιου, εξηγεί ότι η διασπορά των ινών πλαστικού είναι εκτεταμένη κυρίως λόγω των θαλάσσιων ρευμάτων.

Οι παράνομες χωματερές

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, «απομακρυσμένες παραλίες νησιών όπως η Ρόδος και η Ικαρία να παρουσιάσουν τιμές αντίστοιχες με αυτές των ακτών της Αττικής».

Για την επίλυση του προβλήματος η Α. Μήλιου δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας: «Δεν υπάρχει κανένας τρόπος καθαρισμού των οικοσυστημάτων από τα μικροσκοπικά αυτά κομμάτια».

*Από πού προέρχεται αυτή η αόρατη απειλή; Μα από όλους εμάς: «Ως επί το πλείστον από τις εκατοντάδες παράνομες χωματερές που λειτουργούν στις "πίσω αυλές" των νησιών και των παράκτιων περιοχών, οι οποίες τροφοδοτούν με πλαστικό δηλητήριο το περιβάλλον. Ειδικά σε συνθήκες με έντονα καιρικά φαινόμενα, τα πλαστικά μεταφέρονται στη θάλασσα και χαράσσουν πλέον... νέους δρόμους επικοινωνίας μεταξύ των νησιών», θα προσθέσει ο Γ. Κουτελίδας, υπεύθυνος επικοινωνίας του «Αρχιπελάγους».

Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις μικροσκοπικών ινών πλαστικού παρουσιάστηκαν πρώτα στη Ρόδο (75 μικροσκοπικές ίνες πλαστικού ανά 50 ml άμμου), μετά στην Αττική (70) και στην Ικαρία (65).

*Ο στόχος της επιστημονικής ομάδας του «Αρχιπελάγους», ήταν η αξιολόγηση της έκτασης που έχει λάβει η ρύπανση των παραλιακών ιζημάτων με μικροπλαστικά.

Η έρευνα διεξήχθη στις ελληνικές ακτές και στην τουρκική ακτή του Αιγαίου. Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα άμμου απ' όλη την Ελλάδα. Στα δείγματα διαχωρίστηκαν τα μικροσκοπικά πλαστικά από τα ιζήματα και αναλύθηκαν, προκειμένου να προσδιοριστεί ο τύπος τους.

*Τα πρώτα αποτελέσματα κρίνονται ανησυχητικά, αφού όλες οι παραλίες που ελέγχθηκαν περιέχουν στο ίζημά τους, άλλες σε μικρό και άλλες σε πολύ υψηλό επίπεδο, μικροσκοπικές ίνες πλαστικού.

-Στο λεκανοπέδιο οι υψηλότερες συγκεντρώσεις βρέθηκαν στις παραλίες: Βούλας, Φλοίσβου και Βάρκιζας.

- Για τη Θεσσαλονίκη, στις παραλίες της Περαίας και της Επανομής. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Χαλκιδική είχε τις μικρότερες συγκεντρώσεις.

*Ο Ρίτσαρντ Στάντερβικ, θαλάσσιος επιστήμονας, ερευνητής του «Αρχιπελάγους», αναφέρει ότι «η μέγιστη τιμή είναι οι 72 ίνες μικροπλαστικού και βρέθηκε στην παραλία Λάρδος, ΝΑ της Ρόδου». Συμπληρώνει όμως ότι στη «Ρόδο είχαμε και μία από τις χαμηλότερες συγκεντρώσεις, με δύο ίνες ανά δείγμα, στην παραλία Κοσκινού. Εξίσου υψηλές τιμές εμφανίζονται στη Βούλα της Αττικής με 68 ίνες ανά δείγμα, και 44 στο Καβούρι».

*Ο ερευνητής σημειώνει ότι «είναι ξεκάθαρος ο ρόλος των θαλάσσιων ρευμάτων στη διασπορά και όχι η ρύπανση που προκαλείται ανά περιοχή. Γι' αυτό παρουσιάζονται ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις όχι μόνο σε πυκνοκατοικημένες περιοχές και τουριστικές παραλίες, αλλά ακόμα και σε ακατοίκητες περιοχές. Στην Αγία Κυριακή, μία σχεδόν ακατοίκητη περιοχή της Β. Ικαρίας, βρέθηκαν ιδιαίτερα υψηλές τιμές (30 ίνες ανά δείγμα). Ταυτόχρονα στην παραλία της Μεσαχτής (τουριστική περιοχή στη βόρεια πλευρά του νησιού), βρέθηκαν 31 ίνες».

Η τροφική αλυσίδα

*«Εάν σταματούσαμε και αύριο ακόμη τη χρήση πλαστικών, θα μας έπαιρνε αιώνες να καθαριστούν τα θαλάσσια χερσαία οικοσυστήματα από τα υπολείμματα μικροσκοπικών ινών», τονίζει η Αναστασία Μήλιου και προσθέτει:

«Η διασπορά μέσα στα οικοσυστήματα είναι τόσο μεγάλη, και θεωρείται πλέον ότι όλα τα ψάρια, καθώς και όλοι οι οργανισμοί που τρέφονται με ψάρια, (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου), περιέχουν ήδη σε κάποιο βαθμό μικροσκοπικές ίνες πλαστικού στο σωματικό τους ιστό».

*Να σημειώσουμε ότι τα χειρότερα έπονται... «Η έρευνα στον τομέα αυτό εξελίσσεται εδώ και λίγα μόνο χρόνια. Ακόμη δεν γνωρίζουμε τις επιπτώσεις που τα μικροσκοπικά πλαστικά μπορεί να προκαλέσουν στα οικοσυστήματα και στη δημόσια υγεία».

Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

από ελευθεροτυπία