Οι νέες περιπέτειες του μάγου Γίσσπορ, μέρος 1ο: Το σύννεφο έφερε βροχή

(μέρος πρώτο των νεών περιπετειών του μάγου Γίσσπορ)

Κραααααά!!! Κραααααά!!!μια κουρούνα καθότανε σε βάρκα και λιαζότανε

Τοοο συυυύνεφο εεεέφερεεεεε βροοοχηηηή
Κι εεέχουμε μειιιιίνειιιι μοναααχοιιιιιί

Δις ιζ άουρ νάιτ
Κρααααά!!!
Του δε τοπ μπέιμπυυυυ...

Μια κουρούνα καθότανε στον ήλιο και λιαζότανε, κελαηδώντας τραγούδια από τη μακρινή μανταλενική πατρίδα της. Κελαηδάνε οι κουρούνες; Και μάλιστα, τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο, με λίγο από Σάκη;

Ήταν αναμφίβολα από το ξημέρωμά της μία ασυνήθιστη μέρα για το Σάντα Πόρι. Πηχτή υγρασία έλιωνε το σώμα της, η ζέστη τύλιγε το νησί σα φίδι καθώς όρθωνε η μέρα το φως της, και στο βάθος μια πυκνή ομίχλη, τείχος απροσπέλαστο, άρχιζε να απλώνεται. Αυτό το πελώριο σύννεφο που ερχόταν από την ανατολή και κατευθυνόταν αργά προς το Σάντα Πόρι ήταν που έβγαλε τους διψασμένους κατοίκους στον κεντρικό δρόμο. Με βλέμμα θολό και με τα χέρια τους προτεταμένα, σα ζόμπι από ταινία τρόμου b-movie, βγήκαν από τα σφαλισμένα σπίτια τους στον κεντρικό πεζόδρομο, πέρασαν σαν κασκαντέρ ανάμεσα στα διερχόμενα οχήματα και φτάνοντας στο λιμάνι, αγνάντεψαν ένας ένας με δέος τον ουρανό…

"Όχι, δεν είναι σύννεφο βροχής", παρατήρησε ο αντιφύλαρχος Γαμσώταυρος, μπαίνοντας μπροστά από το πλήθος. Σάλιωσε το τσιγάρο του αντί για το δάχτυλό του και, σηκώνοντάς το με σιγουριά κόντρα στον υγρό άνεμο, δήλωσε με αποφασιστικότητα:

"Δε θα βρέξει… Τα σύννεφα βροχής είναι μαύρα. Αυτό όμως είναι ολόλευκο".

το σύννεφο (δεν) έφερε βροχή

Η κουρούνα αίφνης σίγησε το υπέροχο τραγούδι της και με ένα απότομο τίναγμα πέταξε προς τη δύση. Ούτε αυτή τη φορά λοιπόν έφερνε το σύννεφο βροχή για το Σάντα Πόρι…

Ο κόσμος άρχισε να σφυρίζει αποδοκιμάζοντας. Ακόμα και τα πιο ήσυχα μωρά ούρλιαζαν δαιμονισμένα. Ήταν πέντε μέρες τώρα που έσπαγαν ένας ένας όλοι οι σωλήνες του ετοιμόρροπου παλαιού δικτύου στο νησί: οι σανταποριστές κάτοικοι δεν είχαν νερό ούτε για να πλυθούνε, τα ζώα διψούσαν, οι πισίνες είχαν στεγνώσει προς απογοήτευση των επίδοξων νεοκροίσων και, γενικά, αυτό το σύννεφο ήταν η προτελευταία τους ελπίδα για λίγο νερό. Απέμενε πια μόνο η λύση της παράνομης γεώτρησης για να εξασφαλίσουν νερό και για τα παιδιά τους, όπως κάποτε έκανε και ο πάνσεπτος άγιος Μπομπ ο Βου.

"Μήπως το σύννεφο φέρνει σκόνη;" ρώτησε η φύλαρχος Βαρβέτα, ψάχνοντας ένα μέρος για να προφυλάξει την πολύτιμη και μόλις περιποιημένη κόμη της. Κρύφτηκε κάτω από μία παράνομη πέργκολα και κοίταξε κι αυτή προς το σύννεφο που όλο και πλησίαζε, όλο και χαμήλωνε, μέχρι που έγινε ένα με το έδαφος στα μισά του καναλιού. Αργά, βασανιστικά, άρχισε ελάχιστα πάνω από την ατάραχη θάλασσα να έρπει προς το χωριό. Καθώς άρχιζε να γλύφει τις τελευταίες βάρκες στο μώλο το πλήθος οπισθοχώρησε σαν από ένστικτο.
Έβρεχε…

«Ααααααα!» αναφώνησαν όλοι χαρούμενοι…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΠΟΥ ΑΠΗΧΟΥΝ ΤΗ ΣΚΛΗΡΗ, ΚΩΜΙΚH KAI ΦΤΗΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΤΟ e-mail (blogantiparos@gmail.com).