Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα...

Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, με συνομωσιακές αγυρτείες και χοντροκομμένες προσεγγίσεις, φτάσαμε και στο σημείο που πριν λίγους μήνες είχαμε προβλέψει. Ένα μπλογκ της περιοχής, αδελφάκι στην ανάδελφη οικογένεια της τοπικής μπλογκόσφαιρας, κατέβασε ρολά. Έκλεισε. Παραδόθηκε. Συνθηκολόγησε. Έγινε έρμαιο των πολιτικών δυνάμεων που, πριν καλά καλά μάθουν τι ακριβώς σημαίνει "blog" (για το τι ακριβώς πρεσβεύει ένα μπλογκ χρειάζονται φροντιστήριο για να το καταλάβουν), χύμηξαν απάνω στον διαχειριστή που τους έκρινε, να του κατεβάσουν τη μάσκα, να τον ξεσκεπάσουν, να τον απειλήσουν, ίσως και να τον διαπομπεύσουν. Και είναι κακό σημάδι που όλη αυτή η κινητοποίηση έγινε απλά για μία κριτική σε ένα δημόσιο πρόσωπο. Πολύ σωστά δηλώνει ο απελθών μπλόγκερ ότι μέσω της δικής μας ανωνυμίας τα δημόσια πρόσωπα ελέγχονται και σοβαρεύονται, ενώ η δική μας επωνυμία είναι ένα μπούμεραγκ που επιστρέφει στον ίδιο το διαχειριστή.

Για πάμε λοιπόν άλλη μια φορά να αποσαφηνίσουμε στους κυρίους αιρετούς και ενάρετους τα ακόλουθα:

-Το ότι ένα μπλογκ είναι ανώνυμο δεν σημαίνει ότι είναι και ανυπόγραφο. Το κράτος άμα θέλει μπορεί να μάθει ποιος είμαι και ποια η διεύθυνσή μου, και οφείλει να το κάνει εφόσον τελούνται αξιόποινες πράξεις. Μόνο τότε όμως και μόνον το κράτος. Όχι ο καθένας που θίγεται από ένα κείμενο.


-Τα έντυπα ΜΜΕ βρίθουν από άρθρα ανυπόγραφα, γραφτά-λιβέλους, στήλες σατιρικές, σημειώσεις απαξιωτικές, σχόλια υβριστικά, και τέλος πάντων κείμενα πολύ πιο αήθη από τα περισσότερα κείμενα των τοπικών μπλογκς. Την πληρώνει ένας μπλόγκερ ως εξιλαστήριο θύμα ή επειδή τα συμφέροντα πολιτικής και έμμισθης δημοσιογραφίας είναι στενά συνυφασμένα στην κορυφή;


-Ο διαχειριστής του parospress δεν διέκοψε τη λειτουργία του μπλογκ του. Η σωστή διατύπωση είναι πως ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να τη διακόψει. Αυτή η έμμεση απειλή που ακόμα μοιάζει να αιωρείται πάνω από το κεφάλι πια όχι του parospress μόνον, αλλά όλων μας, είναι απειλή κατά της δημοκρατίας και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Αν οι υπεύθυνοι για τον εξαναγκασμό σε παύση του parospress διαθέτουν πολιτική ευθιξία οφείλουν να επανορθώσουν. Πράγμα απίθανο, γιατί η πολιτική ευθιξία προϋποθέτει (πολιτική) παιδεία. Κι αν υπήρχαν έστω και ίχνη αυτής δεν θα κινούνταν λυτοί και δεμένοι να προσεγγίσουν τον εν λόγω διαχειριστή με τον τρόπο που το έκαναν.

-"Η ταυτότητα, το ύφος, και οι απόψεις του διαχειριστή ενός μπλογκ δεν πρέπει να ταυτίζονται με το βίο και τις απόψεις του στην πραγματική ζωή, εκτός αν ο ίδιος εκχωρεί αυτό το δικαίωμα."

Μήπως αυτή τη φορά πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτή την αρχή που διατυπώθηκε πριν λίγο καιρό (και συνάντησε τότε αντιρρήσεις);

"Φταίμε οι διαχειριστές που κρυβόμαστε πίσω από ψευδώνυμα; μα είναι προφανές ποιος είναι ποιος, ελάχιστοι διαφυλάσσουν την παρθενία της δημοσιοποίησής τους. Φροντίζουν, ωστόσο, να τηρείται μία στοιχειώδης απόσταση του ιστολογιακού προσώπου από το δημόσιο. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί απόψεις αιρετικές, ακόμη κι από αυτό εδώ το ιστολόγιο, απόψεις όμως για τις οποίες ο ιδιοκτήτης κλήθηκε να λογοδοτήσει όχι ιστολογιακά μόνο αλλά και στην πραγματική ζωή. Εφόσον όμως δεν τελούνται παράνομες πράξεις και δεν καταστρατηγείται ο κώδικας ηθικής των μπλόγκερς ο καθένας πρέπει να μένει σ΄αυτά που στοιχειοθετούνται από την παρουσία του στον εικονικό κόσμο της μπλογκόσφαιρας. Πώς να εξηγήσει κανείς στους εκλεγμένους της Κοινότητας, από τους οποίους κάποιοι παραπονέθηκαν πρόσφατα, αλλά και σε άλλους, ότι συνομιλεί κανείς και κρίνει σ' αυτό το χώρο των blogs μία μόλις από τις ιδιότητες που ο blogger φέρει στην πραγματική του ζωή; Και πώς είναι δυνατόν να διαπομπεύεται κάποιος για θέσεις που διατυπώνει, αιρετικές ή μη;"

Και πως να πειστεί κάποιος ότι υπάρχει δίκιο στις πράξεις των υποτακτικών που εξανάγκασαν ένα μπλογκ σε κλείσιμο (κι ίσως έναν δημόσιο λειτουργό σε απολογία ή σε μετάθεση στην πινέζα του χάρτη).

Πώς να επιτρέψει να δεχτεί πιέσεις στην πραγματική του ζωή όταν δεν έχει εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα;

Πως να συνταχτεί "Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα..."