Η πρώτη απόφαση ελληνικού Δικαστηρίου για τα blogs

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΤΟΥΣ.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΟΥΝ ΠΟΛΙΤΗ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΕΝΟΣ ΜΠΛΟΓΚ.

Σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 44/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης κρίθηκε ότι τα ιστολόγια δεν υπάγονται στην έννοια του ηλεκτρονικού τύπου. Αναλογικά βρίσκει εφαρμογή η νομοθεσία του τύπου στην περίπτωση του ιστολογίου.

Παρατηρήσεις-Τα κεντρικά σημεία της απόφασης:

-Ιστολόγιο: Xαρακτηρίζεται ως διαδραστικό μέσο επικοινωνίας αόριστου αριθμού προσώπων-αναγνωστών, που καθορίζουν το περιεχομενο του ιστολογίου.
-Διάκριση ιστολογίου από ιστοσελίδα που διατηρεί μέσο ενημέρωσησης στο διαδίκτυο, το περιεχόμενο της οποίας καθορίζεται από τον κύριο και τους δημοσιογράφους του μέσου.
-Τα ιστολόγια δεν υπάγονται στην έννοια του ηλεκτρονικού τύπου, ο οποίος αφορά τις ιστοσελίδες των ήδη υπαρχόντων μέσων ενημέρωσης.
-Αναλογική εφαρμογή της νομοθεσίας περί τύπου στην περίπτωση του ιστολογίου.
-Αναγνωρίζεται η ανωνυμία των bloggers, διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο
-Η εταιρία που φιλοξενεί το ιστολόγιο στον παγκόσμιο ιστό, δεν θεωρείται αναλογικά, ιδιοκτήτης, εκδότης ή συντάκτης του εντύπου, μέσω του οποίου εκδηλώθηκε η ζημιογόνος συμπεριφορά.

-η προέλευση του ανωτέρω κειμένου από το επίδικο ιστολόγιο δεν αποτελεί αξιόπιστο συνδετικό στοιχείο του ιστολογίου με τον εναγόμενο.

-Μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής  δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας, γι’ αυτό και απαιτείται συμπλήρωση στοιχείων για την ταυτότητα του δράστη από το Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Διεύθυνσης Ασφάλειας…

Όλη η απόφαση εδώ

 

 

περισσότερες αφιερώσεις εδώ:

(16 Φεβ 2009)

Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα...

Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, με συνομωσιακές αγυρτείες και χοντροκομμένες προσεγγίσεις, φτάσαμε και στο σημείο που πριν λίγους μήνες είχαμε προβλέψει. Ένα μπλογκ της περιοχής, αδελφάκι στην ανάδελφη οικογένεια της τοπικής μπλογκόσφαιρας, κατέβασε ρολά. Έκλεισε. Παραδόθηκε. Συνθηκολόγησε. Έγινε έρμαιο των πολιτικών δυνάμεων που, πριν καλά καλά μάθουν τι ακριβώς σημαίνει "blog" (για το τι ακριβώς πρεσβεύει ένα μπλογκ χρειάζονται φροντιστήριο για να το καταλάβουν), χύμηξαν απάνω στον διαχειριστή που τους έκρινε, να του κατεβάσουν τη μάσκα, να τον ξεσκεπάσουν, να τον απειλήσουν, ίσως και να τον διαπομπεύσουν. Και είναι κακό σημάδι που όλη αυτή η κινητοποίηση έγινε απλά για μία κριτική σε ένα δημόσιο πρόσωπο. Πολύ σωστά δηλώνει ο απελθών μπλόγκερ ότι μέσω της δικής μας ανωνυμίας τα δημόσια πρόσωπα ελέγχονται και σοβαρεύονται, ενώ η δική μας επωνυμία είναι ένα μπούμεραγκ που επιστρέφει στον ίδιο το διαχειριστή.

Για πάμε λοιπόν άλλη μια φορά να αποσαφηνίσουμε στους κυρίους αιρετούς και ενάρετους τα ακόλουθα:
-Το ότι ένα μπλογκ είναι ανώνυμο δεν σημαίνει ότι είναι και ανυπόγραφο. Το κράτος άμα θέλει μπορεί να μάθει ποιος είμαι και ποια η διεύθυνσή μου, και οφείλει να το κάνει εφόσον τελούνται αξιόποινες πράξεις. Μόνο τότε όμως και μόνον το κράτος. Όχι ο καθένας που θίγεται από ένα κείμενο.

-Τα έντυπα ΜΜΕ βρίθουν από άρθρα ανυπόγραφα, γραφτά-λιβέλους, στήλες σατιρικές, σημειώσεις απαξιωτικές, σχόλια υβριστικά, και τέλος πάντων κείμενα πολύ πιο αήθη από τα περισσότερα κείμενα των τοπικών μπλογκς. Την πληρώνει ένας μπλόγκερ ως εξιλαστήριο θύμα ή επειδή τα συμφέροντα πολιτικής και έμμισθης δημοσιογραφίας είναι στενά συνυφασμένα στην κορυφή;
-Ο διαχειριστής του parospress δεν διέκοψε τη λειτουργία του μπλογκ του. Η σωστή διατύπωση είναι πως ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να τη διακόψει. Αυτή η έμμεση απειλή που ακόμα μοιάζει να αιωρείται πάνω από το κεφάλι πια όχι του parospress μόνον, αλλά όλων μας, είναι απειλή κατά της δημοκρατίας και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Αν οι υπεύθυνοι για τον εξαναγκασμό σε παύση του parospress διαθέτουν πολιτική ευθιξία οφείλουν να επανορθώσουν. Πράγμα απίθανο, γιατί η πολιτική ευθιξία προϋποθέτει (πολιτική) παιδεία. Κι αν υπήρχαν έστω και ίχνη αυτής δεν θα κινούνταν λυτοί και δεμένοι να προσεγγίσουν τον εν λόγω διαχειριστή με τον τρόπο που το έκαναν.

-"Η ταυτότητα, το ύφος, και οι απόψεις του διαχειριστή ενός μπλογκ δεν πρέπει να ταυτίζονται με το βίο και τις απόψεις του στην πραγματική ζωή, εκτός αν ο ίδιος εκχωρεί αυτό το δικαίωμα."

Μήπως αυτή τη φορά πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτή την αρχή που διατυπώθηκε πριν λίγο καιρό (και συνάντησε τότε αντιρρήσεις);

"Φταίμε οι διαχειριστές που κρυβόμαστε πίσω από ψευδώνυμα; μα είναι προφανές ποιος είναι ποιος, ελάχιστοι διαφυλάσσουν την παρθενία της δημοσιοποίησής τους. Φροντίζουν, ωστόσο, να τηρείται μία στοιχειώδης απόσταση του ιστολογιακού προσώπου από το δημόσιο. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί απόψεις αιρετικές, ακόμη κι από αυτό εδώ το ιστολόγιο, απόψεις όμως για τις οποίες οι ιδιοκτήτες κλήθηκα να λογοδοτήσουν όχι ιστολογιακά μόνο αλλά και στην πραγματική ζωή. Εφόσον όμως δεν τελούνται παράνομες πράξεις και δεν καταστρατηγείται ο κώδικας ηθικής των μπλόγκερς ο καθένας πρέπει να μένει σ΄αυτά που στοιχειοθετούνται από την παρουσία του στον εικονικό κόσμο της μπλογκόσφαιρας. Πώς να εξηγήσει κανείς στους εκλεγμένους της Κοινότητας, από τους οποίους κάποιοι παραπονέθηκαν πρόσφατα, αλλά και σε άλλους, ότι συνομιλεί κανείς και κρίνει σ' αυτό το χώρο των blogs μία μόλις από τις ιδιότητες που ο blogger φέρει στην πραγματική του ζωή; Και πώς είναι δυνατόν να διαπομπεύεται κάποιος για θέσεις που διατυπώνει, αιρετικές ή μη;"

Και πως να πειστεί κάποιος ότι υπάρχει δίκιο στις πράξεις των υποτακτικών που εξανάγκασαν ένα μπλογκ σε κλείσιμο (κι ίσως έναν δημόσιο λειτουργό σε απολογία ή σε μετάθεση στην πινέζα του χάρτη).
Πώς να επιτρέψει να δεχτεί πιέσεις στην πραγματική του ζωή όταν δεν έχει εκχωρήσει αυτό το δικαίωμα;
Πως να συνταχτεί "Με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα..."

 

 

(6 Μαρ 2009)

Το δύσκολο και το δυσκοίλιο...

Κάποιοι από την τοπική κοινωνία αναρωτιώνται όλο και συχνότερα τι ακριβώς ρόλο παίζουνε αυτά τα καταραμένα μπλογκς στη γειτονιά μας. Αυτή είναι μια υγιής σκέψη, στο βαθμό που ο καθένας έχει μια προσωπική άποψη την οποία και δικαιούται να εκφράζει (όπως κι εμείς εδώ).
Απόψεις που εκφέρονται ωστόσο από αδαείς και ασύνδετους (με το διαδίκτυο φυσικά), ή από τσιφλικάδες πολίτες που βλέπουν να θίγονται κεκτημένα ετών δεν χρήζουν ερμηνείας ούτε προβληματισμού. Τα μπλογκς, ως προσωπικά ημερολόγια εκφράζουν προσωπικές απόψεις και μόνο. Κάποιοι τα διαβάζουν τακτικά συμφωνώντας ή μη. Άρα πότε πότε είναι και μια μορφή διαλόγου. Στη βάση τους όμως είναι μια προσωπική σελίδα κατάθεσης προσωπικών απόψεων. Δεν είναι δημοσιογραφικές πύλες. Αν ήταν θα γράφαμε επώνυμα.
Όλοι όσοι καταφέρονται εναντίον των τοπικών ιστολογίων ας αναρωτηθούν αν στις κοινωνικές τους συναναστροφές (στα καφενεία, τις καφετέριες, τα κομμωτήρια, τις εορταστικές επισκέψεις, κλπ) ακούγονται υψηλότερου περιεχομένου ζητήματα από αυτά που παρουσιάζονται εδώ.
Και για τελευταία φορά όποιος πιπιλά προκλητικά την καραμέλα της δυσφήμισης του νησιού από τα μπλογκς ας την καταπιεί αμάσητη και για πάντα. Δυσφήμιση είναι όλα αυτά που σε αυτό το ιστολόγιο (και στα γειτονικά) παρουσιάζονται κατά καιρούς ως πλήγμα για την ζωή στο νησί. Όχι γιατί παρουσιάζονται εδώ στα blogs, όμως, αλλά γιατί υπάρχουν. Αν θέλει κανείς να τα αναφέρουμε ξανά δεν έχει παρά να αναζητήσει τις ετικέτες "εν οίκω", "κλαυσίγελως" και "πολιτίκ-ασιχτιρίκ". Δυσφήμιση δεν είναι η ανάδειξη των ζητημάτων αλλά τα ίδια τα ζητήματα. Ή μήπως η κεραία στον προφήτη Ηλία υπήρχε μόνο αφού την ανακαλύψαμε εμείς οι ρημαδομπλόγκερς; Ή το ρυπαρό λιμάνι βρώμισε από εμάς; Ή μήπως η καύση της χωματερής δεν θα μας είχε μολύνει αν δεν την είχαμε στηλιτεύσει όλοι οι bloggers; Και τόσα άλλα...
Από την άλλη αν κάποιος δεν μπορεί να δει τι υπηρεσία προσφέρουν τα τρία μπλογκς μάλλον εθελοτυφλεί. Ή δεν γνωρίζει. Καλείται λοιπόν στην ετικέτα "περιήγηση" να διαπιστώσει την εικόνα που αντικρύζει για το νησί ο επισκέπτης του antiparos-blog και μετά να τη συγκρίνει με αυτήν του επισήμου site της Κοινότητας (www.antiparos.gr).
Κι αν πάλι κάποιοι δυσανασχετούν και διαφωνούν με τη θεματολογία και τον τρόπο προσέγγισης των ζητημάτων, τότε δεν έχουν παρά να μας ακυρώσουν σταδιακά, μη επισκεπτόμενοί μας. Κάποια στιγμή που δεν θα μας διαβάζει κανένας θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε. Επειδή όμως μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει (εβδομηκοστό μπλογκ ανάμεσα σε 40000 στην Ελλάδα-βάσει συνδέσμων-, 200-400 επισκέψεις ημερησίως, εύσημα από όλο και περισσότερους), καλούμε όλους τους αντιρρησίες να συμπράξουν κι αυτοί σε ένα νέο μπλογκ, προσπαθώντας να εκφέρουν άποψη, να τηρούν τα προσχήματα, να είναι ειλικρινείς, να αυτοψυχοθεραπεύονται μέσω των κειμένων τους, και παράλληλα να είναι και ποιοτικοί -κατά το δοκούν. Δύσκολο;
Καλύτερα αυτό το δύσκολο παρά το άλλο το δυσκοίλιο...