Βόρειος Πόλος χωρίς πάγο

πηγή φωτό: Εξάντας

Φαίνεται αδιανόητο, αλλά για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, ο πάγος είναι πιθανό να εξαφανιστεί τελείως από τον Βόρειο Πόλο του τρέχοντος έτους.

Η εξαφάνιση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, που καθιστά δυνατή την προσέγγιση του Πόλου με μια απλή πλεούμενη βάρκα μέσω του ανοικτού ωκεανού, θα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά - και ανησυχητικά - παραδείγματα των επιπτώσεων της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη. Οι επιστήμονες λένε οι πάγοι στις 90 μοίρες βόρεια μπορεί κάλλιστα να λιώσουν το φετινό καλοκαίρι.

"Από τη σκοπιά της επιστήμης, ο Βόρειος Πόλος είναι απλώς ένα άλλο σημείο της υφηλίου, αλλά συμβολικά, είναι άκρως σημαντικός. Εκεί πρέπει να υπάρχουν πάγοι, όχι νερό", δήλωσε ο Mark Serreze του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Μελέτης Πάγου και Χιονιού στο Κολοράντο.

Εάν αυτό συμβεί, θα αυξήσει την προοπτική των Αρκτικών εθνών να είναι σε θέση να εκμεταλλευτούν τα πολύτιμα αποθέματα πετρελαίου και ορυκτών κοιτασμάτων κάτω από εκεί που μέχρι τώρα ήταν αδύνατο να τα αποσπάσουν λόγω του πάχους του πάγου πάνω από τη θάλασσα.

Επιστήμονες πιστεύουν ότι οι πιθανότητες ενός εντελώς λιωμένου Βόρειου Πόλου το καλοκαίρι αυτό είναι μεγαλύτερες από 50% γιατί ο συνήθως παχύς πάγος που σχηματίζεται και αθροίζεται για πολλά χρόνια στον Πόλο έχει εξαφανιστεί και αντικατασταθεί από τεράστια στρώματα λεπτού πάγου που σχηματίζεται μέσα σε ένα έτος.

Αυτό ο λεπτός, πρόσφατος πάγος είναι ιδιαίτερα ευάλωτος στην τήξη κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών και δορυφορικά δεδομένα των τελευταίων εβδομάδων δείχνουν ότι το ποσοστό της τήξης είναι ταχύτερο από πέρυσι, όταν υπήρχε ένα μοναδικό ρεκόρ απώλειας του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής.

"Το θέμα είναι ότι, για πρώτη φορά απ’ όσο γνωρίζω, ο Βόρειος Πόλος είναι καλυμμένος με λεπτό πρωτοετή πάγο - πάγο που σχηματίστηκε το περασμένο φθινόπωρο και χειμώνα. Θα έλεγα ότι οι πιθανότητες να λιώσουν τελείως οι πάγοι είναι 50:50», είπε ο Δρ. Serreze.

Κάθε καλοκαίρι ο θαλάσσιος πάγος λιώνει πριν μετασχηματισθεί και πάλι κατά τη διάρκεια του μακρού Αρκτικού χειμώνα, αλλά η απώλεια του θαλάσσιου πάγου πέρυσι ήταν τόσο εκτεταμένη που το μεγαλύτερο μέρος του Αρκτικού Ωκεανού έγινε ανοιχτό νερό, με το όριο νερού-πάγου όρια να απέχει μόλις 700 μίλια μακριά από τον Βόρειο Πόλο .

Αυτό σημαίνει ότι περίπου 70% του θαλάσσιου πάγου που παρουσιάστηκε αυτή την άνοιξη ήταν ενός μόνο έτους πάγος που σχηματίστηκε τον περασμένο χειμώνα. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον το 70% μονοετούς πάγου - και ίσως και το 100% - θα λιώσει εντελώς το φετινό καλοκαίρι, είπε ο Δρ. Serreze.

"Πράγματι, για την Αρκτική στο σύνολό της, η σεζόν ξεκίνησε με ακόμη πιο λεπτό πάγο από το 2007, εξ’ ου και οι ανησυχίες ότι μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τα περυσινά ελάχιστα επίπεδα θαλάσσιου πάγου. Θα δούμε τι θα συμβεί, πολλά εξαρτώνται από το καιρικές συνθήκες τον Ιούλιο και τον Αύγουστο ", είπε.

Ο Ron Lindsay, ένας επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, συμφώνησε ότι πολλά τώρα εξαρτώνται από τις Αρκτικές καιρικές συνθήκες όσον αφορά τους ανέμους και τις ώρες ηλιοφάνειας. Υπάρχει μια ισχυρή πιθανότητα ότι θα λιώσουν όλοι οι πάγοι στο Βόρειο Πόλο, είναι σίγουρα εφικτή, αλλά ευτυχώς δεν είναι εγγυημένη," είπε ο Δρ Lindsay.

Οι πολικές περιοχές αντιμετωπίζουν την πιο δραματική αύξηση στις μέσες θερμοκρασίες λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη και οι επιστήμονες φοβούνται ότι, καθώς όλος ο θαλάσσιος πάγος θα έχει χαθεί, ο βαθύς ανοιχτός ωκεανός θα απορροφά περισσότερη θερμότητα και θα αυξήσει τις τοπικές θερμοκρασίες ακόμη περισσότερο. Ο καθηγητής Peter Wadhams του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, που ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που έπλευσε κάτω από τους θαλάσσιους πάγους της Αρκτικής σε ένα υποβρύχιο του Βασιλικού Ναυτικού, δήλωσε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για ένα πρωτοφανές λιώσιμο των πάγων στο Βόρειο Πόλο.

Πέρσι είδαμε τεράστιες εκτάσεις του ωκεανού να ανοίγουν, κάτι που δεν υπήρξε ποτέ πριν. Αναμένουμε ότι θα συνεχισθεί και το τρέχον έτος και είναι πολύ πιθανό να επεκταθεί και πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Είναι αρκετά πιθανό ότι και ο Βόρειος Πόλος θα πληγεί αυτό το καλοκαίρι – για πρώτη φορά στα χρονικά, "είπε ο καθηγητής Wadhams.

Υπάρχουν και άλλες ενδείξεις ότι ο πάγος της Αρκτικής θάλασσας εμφανίζει σημάδια διάλυσης. Επιστήμονες στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης της ΝΑΣΑ δήλωσαν ότι η Βόρεια Υδάτινη Πλευρά («polynya») - μια ανοικτή έκταση των υδάτων που περιβάλλεται από όλες τις πλευρές από πάγο - που κανονικά σχηματίζεται κοντά στην Αλάσκα και τα νησιά Banks, ανοικτά των καναδικών ακτών, είναι πολύ μεγαλύτερη από το συνηθηισμένο. Τα polynyas απορροφούν τη θερμότητα του ήλιου και ροκανίζουν τα άκρα του θαλάσσιου πάγου.

Οι Ινουίτ (Εσκιμώοι) που ζουν κοντά στον όρμο Baffin μεταξύ του Καναδά και της Γροιλανδίας αναφέρουν επίσης ότι ο θαλάσσιος πάγος έχει αρχίσει να διαλύεται πολύ νωρίτερα από το κανονικό και ότι έχουν δει ευρείες ρωγμές στους πάγους που συνήθως ήταν συμπαγείς. Δορυφορικές μετρήσεις που συλλέγονται εδώ και 30 σχεδόν χρόνια δείχνουν μια σημαντική μείωση της έκτασης του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, η οποία έχει γίνει πιο γρήγορη τα τελευταία χρόνια.

Από τον Independent (27/6/08) με δική μας προσαρμογή στα ελληνικά

Και για όσους θέλουν περισσότερες πληροφορίες για το υδάτινο μέλλον μας προτείνουμε το άρθρο του Βήματος "ο εφιάλτης της επόμενης μέρας" και την εκπομπή του Εξάντα "49 λέξεις για το χιόνι" (online εδώ)

(ευχαριστούμε τον κ.Γρίσπο για την εγκαιρότατη επισήμανση για το άρθρο λίγο αφού δημοσιεύτηκε στον Independent)

Πρωτάθλημα kite κι από ενδιαφέρον black midnight

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Kitesurf μόλις τελείωσε. Αν γινόταν κάπου αλλού θα τύχαινε ευρύτατης δημοσιότητας. Εδώ θάφτηκε μαζί με τόσα άλλα. Κι είναι κρίμα γιατί όταν επιλέγεται το συγκεκριμένο θαλάσσιο κανάλι απ΄όλο τον πλανήτη για να διοργανώνονται τέτοιοι μεγάλοι αγώνες πρέπει να τυγχάνει σοβαρής διαφημιστικής εκμετάλλευσης.

Δεν πειράζει. Ακολουθώντας την τύχη του windsurfing στη Χρυσή Ακτή, το πολύ πολύ να μετακομίσει αλλού (όπως στη Ρόδο που ερίζει).

Ο όρος "αθλητικός τουρισμός" λέει τίποτα στους κατέχοντες ή είναι δύο ασύνδετες λέξεις;

(αφορμή ένα σχόλιο που μας εστάλη)

Μια ιστοσελίδα για πέταμα

http://www.santorini.gr
http://www.amorgos.gr
http://www.anafi.gr
http://www.sifnos.gr
http://www.folegandros.gr
http://www.naxos.gr
http://www.paros.gr

Το κοινό σε όλα αυτά τα sites είναι τουλάχιστον η τακτική ενημέρωση και οι αναλυτικά ενημερωτικές πληροφορίες. Χωρίς να αποτελούν αριστουργήματα είναι στην πλειονότητά τους ικανοποιητικά. Μελανή εξαίρεση το επίσημο site της Αντιπάρου (www.antiparos.gr), που ζει ακόμα στο 2005. Ελλιπέστατες πληροφορίες και κυρίως χωρίς ανανέωση. Δεν είναι τυχαίο που στην αναζήτηση μέσω μηχανών αναζήτησης εμφανίζεται μετά την 80ή θέση, αντίθετα με τα υπόλοιπα που εμφανίζονται στην πρώτη πεντάδα (εξαίρεση το naxos.gr, που είναι νεοσύστατο, και το amorgos.gr)

Φαίνεται πως ακόμα η τουριστική ανάπτυξη έχει σαν έμβλημα την κραυγή "ρουμς ρουμς" στο λιμάνι. Κανένας άραγε δεν ενδιαφέρθηκε τα τελευταία χρόνια για μια διαδικτυακή πύλη έγκυρη, σύγχρονη και ελκυστική;
Είναι η απραξία του πολιτικού διπολισμού ή η αυτιστική ανάπτυξη του τουρισμού στο νησί;
Ο ευρών κερδίζει μια ιστοσελίδα για πέταμα.

Το antiparos-blog ταξιδεύει στο Αναγνωστικό της Τελευταίας Σελίδας

Όταν σημαίνοντες δημοσιογράφοι αναπαράγουν άρθρα (όπως αυτό) του ιστολογίου μας είναι τιμή και δικαίωση ταυτόχρονα.

Ευχαριστούμε

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=35602576

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080612&nid=8835265&sn=&spid=876

Οι μπουνταλάδες κι οι ευλογημένοι - Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Ωστε λοιπόν εκδηλώθηκε «εθνικιστικός παροξυσμός στην Τουρκία», ενώ «οι πανηγυρισμοί των Τούρκων ήταν απαράδεκτοι». Αυτή τουλάχιστον ήταν η ετυμηγορία κάποιων ελληνικών καναλιών, η οποία προέκυψε προφανώς ύστερα από τις συνήθεις βαθιές σκέψεις και καταπονητικές συσκέψεις, αν και δεν είναι εντελώς απίθανο να υπαγορεύτηκε και από μια κάποια ζήλια για τη νικηφόρα πορεία της τουρκικής εθνικής ομάδας, στους αντίποδες της ελληνικής υποχώρησης. Και αυτήν την άποψη προώθησαν βροντωδώς από τα κεντρικά ειδησεογραφικά δελτία τους, μια άποψη που βρήκε γρήγορα το αντίστοιχό της σε στήλες εφημερίδων, αθλητικών και πολιτικών, καθώς και σε ραδιοφωνικά σχόλια εκπομπαρχών ή τηλεφωνούντων ακροατών. Δεν παρέλειψαν βέβαια να προβάλουν και τις επίσης επιτιμητικές (έως χλευαστικές) για τους Τούρκους διαγνώσεις των ποδοσφαιρολογούντων προσκεκλημένων τους, που εμφανίστηκαν και αυτοί υπερασπιστές της πατροπαράδοτης αντίληψης που θέλει τους Τούρκους «μπουνταλάδες», «απολίτιστους», παρακατιανούς. Ωρες ώρες πάντως καταλήγει να πιστεύει κανείς ότι με τόσο αβαθή σκέψη και τόσο ρηχή γλώσσα των εν λόγω ειδικών και «ειδικών», δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτε καλύτερο από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν δεν ξέρουμε να διαβάσουμε τα «γραπτά» της μπάλας, έτσι καθηλωμένοι όπως παραμένουμε στο «απάνω τους, παιδιά, φάτε τους», παρά την κάποια επιστράτευση σύγχρονης τεχνολογίας, γραφημάτων και στατιστικών, δεν μπορούμε και να ελπίζουμε ότι θα παίξουμε καλύτερα από όσο προοικονομεί το σύστημα που φέρει την ονομασία «ελληνική ψυχή».

Καμία αντίρρηση λοιπόν. Για εθνικιστικό παροξυσμό πρόκειται, ο οποίος δεν έχει ποιοτική διαβάθμιση ούτε «ευγενής» μπορεί να είναι ούτε «ήπιος», όπως διαρκώς πιστεύουμε πως είναι ο δικός μας. Για έναν από τους συνήθεις παροξυσμούς που παρατηρούνται σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου έπειτα από κάποιες σπουδαίες νίκες στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ ή και στον στίβο (για να μην προσθέσουμε τη Γιουροβίζιον και τα καλλιστεία ημίγυμνης σαρκός), παντού όπου ο κόσμος, αυθορμήτως ή καλά δασκαλεμένος, φτάνει να πιστεύει ότι δυο-τρεις νίκες στα γήπεδα δεν δίνουν απλώς μια προσωρινή χαρά αλλά αρκούν για να γραφτείς στον χάρτη της οικουμένης και στις δέλτους της ιστορίας. Το είχαν πιστέψει αυτό και οι εθνικοκρατικώς φρέσκοι Κροάτες, με την τρίτη θέση τους στο Μουντιάλ της Γαλλίας, το 1998, το πίστευαν παλαιότερα Σοβιετικοί και Ανατολικογερμανοί, που οι χώρες τους απλώς δεν υπάρχουν πια, παρά την τόση αθλητική τους δόξα, το πιστεύουν τώρα Πορτογάλοι και Τούρκοι και όσοι άλλοι βλέπουν κατά περίσταση τα άστρα να ευνοούν τα όποια τους χαρίσματα. Το είχαμε πιστέψει και εμείς το 2004, το 'λεγαν άλλωστε και οι πολιτικοί μας ηγέτες μηρυκάζοντας τα κλισέ της «εθνικής υπερηφάνειας»· είχαμε πιστέψει ότι στρογγυλοκαθίσαμε διά παντός στον Ολυμπο της δόξας, γι' αυτό και τώρα, μετά τη λογικότατη αποτυχία, νιώθουμε να κατρακυλάμε «ντροπιασμένοι» στα Τάρταρα, με τις σημαίες διπλωμένες και τις κόρνες βουβές.

Ωστόσο... Ωστόσο οι ίδιοι δικαστές που τώρα, με τον αέρα του Ευρωπαίου να φουσκώνει το μυαλό τους ή απλώς να σηκώνει σκόνη και να τους εμποδίζει να βλέπουν καλά, ψέγουν τους γείτονες για τον εθνικισμό τους, οι ίδιοι ακριβώς υμνολογούσαν τον δικό μας λαό, εμάς, όταν το 2004, με το Γιούρο και τους Ολυμπιακούς, πράτταμε και λέγαμε ακριβώς τα ίδια. Για εθνικισμό ούτε λέξη δεν ψέλλιζαν τότε τα κανάλια μας, τα οποία άλλωστε δεν είχαν αρκεστεί στον ρόλο του καταγραφέα αλλά έπαιζαν τον πυροδότη και τον συδαυλιστή. Ολα ήταν καλά καμωμένα και χαριτωμένα, γιατί, απλώς, «ήταν δικά μας». Ούτε κιτς έβλεπαν πουθενά οι δίαυλοι ούτε υπερβολές ούτε βαναυσότητα, όπου υπήρχε. Φρόντιζαν μάλιστα να απωθούν στο περιθώριο της μη είδησης τόσο τα ξενοφαγικά συνθήματα («Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ...»), που ακούγονταν επί ημέρες και όχι άπαξ και μαζικά και όχι από λίγα στόματα, όσο και τις άγριες επιθέσεις παραληρούντων από ενθουσιασμό «γαλαζοστρατιωτών» εναντίον ξένων πάσης καταγωγής και παντός χρώματος· και είχαν προπηλακιστεί τότε ακόμα και ξένοι που πανηγύριζαν και αυτοί τις ελληνικές νίκες στους δρόμους των πόλεών μας, υποθέτοντας οι άμοιροι ότι η χαρά ανοίγει και το μυαλό του ανθρώπου, εκτός από την καρδιά του, του δίνει την ευρυχωρία που του αρμόζει.

«Νικήσαμε γιατί είμαστε Τούρκοι» λένε λοιπόν μπροστά στις κάμερες οι Τούρκοι, ορισμένοι Τούρκοι, ενθουσιασμένοι από τις νίκες της εθνικής τους. «Οι Ελληνες έχουν μέσα τους το γονίδιο της νίκης» έλεγαν τότε οι Ελληνες, ορισμένοι Ελληνες, ανάμεσά τους και κορυφαίοι αθλητές και αθλητικολόγοι. Τότε όμως επρόκειτο, περίπου, για αυστηρή επιστημονική διαπίστωση ή για δωρεά θεϊκή, ενώ τώρα έχουμε «εθνικιστικό παροξυσμό». «Ο Τούρκος πρέπει να προχωράει, ποτέ του να μη σταματάει» τραγουδούν τώρα οι Τούρκοι. Κι εμείς, τότε, που πάνω στο μεθύσι μας είχαμε παραποιήσει ακόμα και τον εθνικό ύμνο και τον είχαμε προσαρμόσει σε νέες ιδέες και αξίες, δεν είχαμε αφήσει ομοιοκαταληξία για ομοιοκαταληξία σεξιστικού περιεχομένου για να δείξουμε σε Γάλλους, Τσέχους, Πορτογάλους τι εστί ελληνική λεβεντιά. Τότε όμως επρόκειτο για όμορφη εκδήλωση όμορφων αισθημάτων, ενώ τώρα έχουμε καραμπινάτο «εθνικιστικό παροξυσμό».

Τον Θεό (τους) ευχαριστούν και δοξάζουν τώρα οι Τούρκοι, δηλώνοντας βέβαιοι ότι από εκείνον έλαβαν τη δύναμη για να νικήσουν στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων την Ελβετία και να ξεπεράσουν με 3 - 2 τους Τσέχους παρότι έχαναν 2 - 0 ένα τέταρτο πριν τελειώσει ο αγώνας. Κι εμείς, τότε, τον Θεό (μας), τον «Θεό της Ελλάδας», δοξάζαμε για τα τρόπαια και τα μετάλλιά μας και σκηνοθετούσαμε στο Καλλιμάρμαρο τελετές υποδοχής με παρούσα την πολιτική και την εκκλησιαστική ηγεσία, η οποία μοίραζε εικονίτσες στους νέους τροπαιοφόρους· ακόμα και το γεγονός ότι στον τελικό είχε σεντράρει ένας Αγγελος (ο Μπασινάς) και είχε σκοράρει ένας δεύτερος Αγγελος (ο Χαριστέας) το είχαμε εισπράξει σαν πεντακάθαρο και αναμφισβήτητο ουράνιο σημάδι, σαν αμάχητη βούληση Θεού. Τότε όμως επρόκειτο για έκφραση υψηλού θρησκευτικού φρονήματoς, ενώ τώρα έχουμε πρωτογονισμό και βέβαια «εθνικιστικό παροξυσμό».

«Τι δε βλέπεις το κάρφος εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;» Παμπάλαιο το ερώτημα, διατυπωμένο από τον διαπορούντα Χριστό και καταγεγραμμένο από τον Ματθαίο, παραμένει αναπάντητο. Βλέπουμε βέβαια ό,τι θέλουμε να δούμε και προβάλλουμε πάνω στα πράγματα τα σχήματα που έχει ήδη ετοιμάσει το μυαλό μας· σαν να λέμε, έχει καρφωθεί πέντε φορές η μπάλα στα δίχτυα μας κι εμείς παραμυθιαζόμαστε λέγοντας πως είχαμε δύο δοκάρια. Τα δικά μας ψεγάδια τα παραγνωρίζουμε κι ας είναι κραυγαλέα, εκτός πια και καταδεχτούμε να μιλήσουμε γι' αυτά σαν να είμαστε κάποιοι τρίτοι, άψογοι, αμέτοχοι σε ό,τι εννοούμε ως εθνικά γνωρίσματα. Αντίθετα, τα ψεγάδια των άλλων, ιδιαίτερα αν τους έχουμε ταξινομήσει στους «εθνικούς εχθρούς», τα μεγεθύνουμε, τα υπερτονίζουμε και τα υπερπροβάλλουμε. Καμία ωφέλεια δεν έχουμε όμως έτσι, πέρα από το να ικανοποιούμε προσωρινά τον εγωισμό μας. Οσο εύκολο μας είναι να λέμε ότι οφείλουμε να διδασκόμαστε από τα λάθη μας και τα παθήματά μας και να πετάμε διδακτικά κάποια σχετική παροιμία ή ένα αρχαίο ρητό τόσο δύσκολο είναι να επιτρέψουμε στα λεγόμενά μας να αποκτήσουν στοιχειώδη έστω σχέση με την πραγματικότητα, και ακόμα πιο δύσκολο να πάψουμε να χρησιμοποιούμε τη βολικότατη μέθοδο των δύο μέτρων και των δύο σταθμών. Ε, τι. Να 'ναι δική σου η ζυγαριά και να μην τη χρησιμοποιείς κατά τη βούλησή σου, ποιος το αντέχει;

Tου Παντελη Μπουκαλα

Κατσαρίδες σαγανάκι

Συνεπείς στο θερινό ραντεβού τους οι κατσαρίδες έκαναν την επιβλητική τους εμφάνιση στο νησί. Ψεκασμοί επί ψεκασμών, απολυμάνσεις επί απολυμάνσεων αφήνουν τα ανθεκτικότερα και πιο γρήγορα (βάσει του μεγέθους τους) πλάσματα του πλανήτη αλώβητα να περιφέρονται ανάμεσα στα πόδια μας. Οι γυναίκες στριγγλίζουν, οι άνδρες αρπάζουν την παντόφλα και όλοι γίνονται κυνηγοί του πιο ματαιόπονου αγώνα.
Ο μόνος τρόπος να μειωθεί ο πληθυσμός τους είναι να τις φάμε.

Πρώτο πιάτο ακρίδες πιλάφι και για επιδόρπιο αράχνες με σαντιγί

Αμερικανοί ερευνητές επιχειρούν να μας πείσουν για τα οφέλη της εντομοφαγίας

Η κατανάλωση εντόμων όχι μόνο δεν είναι επιβλαβής, αλλά ενδέχεται να αποδειχτεί εξαιρετικά επωφελής. «Η Δύση κάνει λάθος που σνομπάρει αυτό το είδος τροφής», υποστηρίζει μία ομάδα ερευνητών του πολιτειακού πανεπιστημίου του Οχάιο. Ομως περίπου τα ίδια ισχυρίζεται και ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), ο οποίος πρόσφατα διοργάνωσε ημερίδα με θέμα τα οφέλη από την πιθανή ένταξη των εντόμων στη δυτική διατροφή. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς ερευνητές, ο άνθρωπος θα μπορούσε κάλλιστα να τρέφεται με αράχνες και ακρίδες, αφού και εύγευστες είναι και πλούσιες σε πρωτεΐνες.

Ο κατάλογος των ζωυφίων που έχουν αποκλειστεί από το δυτικό διαιτολόγιο είναι μακρύς: από τα πιο κοινά, όπως τα μυρμήγκια και οι σφήκες, έως τα λιγότερο γνωστά, όπως η μηλολόνθη. Η διατροφική αξία των εντόμων αυτών για τον άνθρωπο είναι επιβεβαιωμένη. Αν μάλιστα υιοθετούσαμε τη γενικευμένη κατανάλωσή τους ως βασικής πηγής τροφής, τότε όχι μόνο θα περιοριζόταν σημαντικά η χρήση των εντομοκτόνων, αλλά και θα μειώνονταν δραστικά οι καταστροφικές συνέπειες από την ανθρώπινη παρέμβαση στην τροφική αλυσίδα.

«Τα έντομα είναι ένας από τους πιο εύγευστους και ταυτόχρονα λιγότερο αξιοποιημένους μεζέδες», προσθέτει με πάθος ο Ντέιβιντ Τζορτζ Γκόρντον, ένας νατουραλιστής από το Σιάτλ. «Ελάχιστες είναι οι διατροφικές παραδόσεις και κουλτούρες που αρνούνται να συμπεριλάβουν τα έντομα στο καθημερινό διαιτολόγιο, και η δική μας είναι μία από αυτές. Ενδέχεται όμως να κάνουμε λάθος».

Και πραγματικά φαίνεται πως είναι κρίμα να μην αξιοποιούμε μια τροφή τόσο πλούσια σε πρωτεΐνες και τόσο φτωχή σε κεκορεσμένα λίπη και χοληστερίνη. Εξάλλου, σύμφωνα με τον Τζιν ΝτεΦόλιαρτ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, τα έντομα ζουν «υγιεινή» ζωή, τόσο από απόψεως επιλογής τόπου διαμονής όσο και τροφών που καταναλώνουν.

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Μεξικού κατέγραψαν 1.700 είδη εντόμων που χρησιμοποιούνται ως τροφή, και προς μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν ότι οι κατσαρίδες «αποκλείονται» από το διαιτολόγιο 113 χωρών. Αντίθετα, σε 90 χώρες, κυρίως της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, καταναλώνονται περίπου 1.400 είδη εντόμων. Στα εστιατόρια του Μεξικού, για παράδειγμα, μία μερίδα νύμφες μιας γιγάντιας πεταλούδας πωλείται στην τιμή των 15 ευρώ περίπου επειδή θεωρείται ένας εκλεκτός μεζές. Στην Παπούα Νέα Γουινέα, αντίθετα, είναι περιζήτητα τα σκουλήκια που ζουν στο σάγκο, ένα δένδρο που αποτελεί για τους ντόπιους τη βασική πηγή διατροφής. Τα μυρμήγκια είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στην Κολομβία, ενώ στην Ιαπωνία ο αυτοκράτορας Χιροχίτο τρελαινόταν να τρώει σφήκες με ρύζι.

Στην Ταϊλάνδη πάλι, όταν τα εντομοκτόνα αποδείχτηκαν ανίκανα να περιορίσουν την εξάπλωση των ακρίδων, η κυβέρνηση προέτρεψε τους πολίτες της: «Να τις τρώνε». Μάλιστα, για να τους εξυπηρετήσει εξέδωσε και έναν οδηγό με ειδικές συνταγές μαγειρικής! Η απόφαση αυτή αποδείχτηκε στην πράξη εξαιρετικά επιτυχής, δεδομένου ότι κατάφερε να περιορίσει την επιδρομή των ενοχλητικών εντόμων.

Σήμερα, στη χώρα αυτή οι πολίτες έχουν φθάσει στο σημείο να καλλιεργούν σκοπίμως σιτάρι για να προσελκύουν τις ακρίδες, να τις αιχμαλωτίζουν και να τις μοσχοπουλάνε στις τοπικές αγορές. Αλλα αρκετά δημοφιλή πιάτα στην Ταϊλάνδη είναι οι μεταξοσκώληκες και οι κοριοί, βραστοί ή τηγανητοί. Στην Αφρική τρώνε τερμίτες πατέ, τηγανητούς κοριούς (βουσμάνικη συνταγή), πίτα με πεταλούδες Μαδαγασκάρης, τάρτα από κοριούς. Πάντως, ο FAO θεωρεί βέβαιη την υιοθέτηση της εντομοφαγίας και στον δυτικό κόσμο, μολονότι θα πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να παγιωθεί.

Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗ- Ελευθεροτυπία - 21/06/2008

Το μοιραίο κρυφτό του ρατσισμού

Ρατσιστικά στερεότυπα πίσω από την τραγωδία στην Ορεστιάδα

- Μεσημέρι στο Παγκράτι. Ο Γιωργάκης παίζει με την Αννούλα. Τα παιδιά παρασυρμένα από το παιχνίδι χάνονται και η μάνα τρελαμένη ζητάει βοήθεια από την αστυνομία. Ξεσηκώνεται αμέσως όλη η γειτονιά. Ψάχνουν παντού, φωνάζουν δημοσιογράφους για να κάνουν τις περιγραφές των παιδιών. Ο επικεφαλής των ερευνών εισαγγελέας είναι δίπλα στη μάνα και της δίνει κουράγιο. Χτενίζουν όλη την περιοχή. Μια μέρα αργότερα βρίσκουν τα παιδιά ταλαιπωρημένα και φοβισμένα σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το σπίτι τους. Είχαν παγιδευτεί σε ένα αφύλαχτο φρεάτιο και δεν μπορούσαν να βγούνε...

- Μεσημέρι στην Ορεστιάδα. Ο Αχμέτ παίζει με τον Αιχάν. Τα παιδιά παρασυρμένα από το παιχνίδι χάνονται και η τσιγγάνα μάνα τρελαμένη ζητάει βοήθεια. Ανακρίνεται και «ομολογεί», δεν μιλάει καλά ελληνικά, είναι τρομοκρατημένη, φοβάται μήπως φταίει ο πατέρας. Ο πατέρας φυλακίζεται ενώ αρνείται τα πάντα. Η αστυνομία βρίσκει και συνεργούς. Κινητοποιούνται όλοι μέσα από τα γραφεία τους και τα τηλέφωνά τους. Ψάχνουν στα σύνορα. Η γειτονιά βλέπει τηλεόραση ανατριχιασμένη. Ωσπου τα παιδιά πεθαίνουν από θερμοπληξία 100 μέτρα από το αστυνομικό τμήμα Ορεστιάδας και 40 μέτρα από την κεντρική πλατεία.

Αστυνομία, τηλεοπτικές εκπομπές ανεύρεσης επιζώντων, εισαγγελείς, δημοσιογράφοι αλλά και το Χαμόγελο του Παιδιού βολεύτηκαν με το σενάριο ότι τα παιδιά πουλήθηκαν από τους ρομά γονείς τους. Από κοντά και τα μέσα ενημέρωσης: «Τσιγγάνα μάνα πουλάει τα παιδιά της», «ο πατέρας πούλησε τα παιδιά με τον κουνιάδο», «κυκλώματα τσιγγάνων εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά». Ολα αυτά μαζί με τις υστερικές φωνές αγανακτισμένων πολιτών. Των πολιτών εκείνων που σωπαίνουν όταν δίπλα τους κάποιος γονιός χτυπάει το παιδί του ή το κακοποιεί πάνω σε ένα μεθύσι ή ακόμα και το βιάζει.

Η συλλογική αυτή σιωπή μπροστά στην «ιερή οικογένεια» δεν ισχύει όμως για τα παιδιά μεταναστών ή ρομά. Εκεί ξεφωνίζονται όλα. Ακόμα και μετά το θάνατο των παιδιών οι ηθικοί αυτουργοί του συλλογικού εγκλήματος επιμένουν στα κυκλώματα διακίνησης παιδιών και στα αστυνομικά θρίλερ για να μην υποχρεωθούν να ομολογήσουν ότι άλλο ένα ρατσιστικό έγκλημα διαπράχτηκε κάτω από τα μάτια μας. Αντί να κάνουν όλοι το προφανές, να τρέξουν, να ψάξουν τα δυο παιδιά που έπαιζαν, αντί να θυμηθούν την περίπτωση του Αλέξ, άρχισαν να ερευνούν τα σύνορα και να ενοχοποιούν τους γονείς. Οι αστυνομία απέσπασε ομολογία της μάνας, οι εισαγγελείς προφυλάκισαν τον πατέρα, οι οργανώσεις ψάχνανε τα διεθνή κυκλώματα, οι δημοσιογράφοι ζητούσαν αυστηρότερους νόμους και οι πολίτες έβλεπαν τηλεόραση αγανακτισμένοι με τη συμπεριφορά των τσιγγάνων γονιών.

Μέχρι που τα νεκρά παιδιά άρχισαν να μυρίζουν. Μια μυρωδιά που απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα του ρατσισμού και της αδιαφορίας.

(iospress.gr, 21/6/2008)

Θα μπορούσε να συμβεί κι εδώ, στα δυο φιλόξενα νησιά (φιλόξενος - αντίθετο: ξενόφοβος)

Ποιος είπε ότι η A' Ψαραλυκή έχει μόνο κουνούπια;

Αφιερωμένη σε όσους πιστεύουν ότι το μόνο ζωντανό που διαθέτει ο υδροβιότοπος της Α' Ψαραλυκής είναι κουνούπια.

Τις φωτογραφίες μας έστειλε ο κ. Σ.Κ. από την Πάρο με το σχόλιο:
"Οι φωτογραφίες αυτές ελήφθησαν μετά από ένα μεγάλο χιονιά που είχε καλύψει όλη την Ευρώπη και τα νότια Βαλκάνια. Οι κύκνοι απεγνωσμένα έψαχναν να βρουν ένα καταφύγιο και έμειναν στην Αντίπαρο σχεδόν ένα μήνα…Αυτό δείχνει και τον σημαντικό ρόλο που παίζει η Ψαραλυκή σαν υδροβιότοπος του Αιγαίου. Και πρέπει όλοι να καταλάβουμε την σπουδαιότητα της και πρέπει να μείνει ζωντανή."

Η δύναμη της σκιάς κι οι αόρατες αλυσίδες της

Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Πάει να πει, οι σκιές μικρότερες από ποτέ. Σα μια ταυτότητα μυστική που σέρνουν τα αντικείμενα και οι άνθρωποι ξωπίσω τους και για λίγο πάει να χαθεί.Σαν ένα παράλληλο σύμπαν που για μια στιγμή συστέλλεται.

Σε κάποιους θα ανατείλει ο ίσκιος του ίσκιου και θα καλύψουν το κενό της ημέρας. Άλλοι θα κάνουν πως τίποτε δεν άλλαξε και θα συνεχίσουν, αυτή τη φορά κατηφορικά προς το θερινό ηλιοστάσιο.

Κι εκείνοι που προσδιορίζονται από το φως και αναζητούν στη σκιά την απόδειξή του, θα ατενίσουν τον ήλιο στην κορφή της μέρας με δέος.

Σαν πρωτόγονοι.

Στην Πολιτεία του Πλάτωνα οι σκιές που σχηματίζονται μες στη σπηλιά είναι η μόνη παράσταση για τους αλυσοδεμένους, εκεί οι σκιές συγχέουν την πραγματικότητα των τριών διαστάσεων και παραποιούν την αβίωτη αλήθεια (αλήθεια: άρνηση της λήθης).

Ουίλλιαμ Μπλέηκ - Visions of the Daughters of Albion (1793)

Κι αυτή η διάσταση που λείπει από τη σκιά γίνεται εργαλείο, όπως το ηλιακό ρολόι και η πυραμίδα του Kukulcan στο Μεξικό με το θεϊκό ερπετό να κατεβαίνει μέσα από το σκοτάδι

δείτε το φαινόμενο στα 3:00min

Κι αυτή η διάσταση που λείπει από τη σκιά γίνεται τέχνη

και τέλος η ίδια διάσταση που λείπει από τη σκιά γίνεται φόβος, όπως οι σκιές που στοιχειώνουν τις αμφιβολίες και τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Εκεί, στο σκοτάδι, που κάποτε ζούσαν οι καταραμένοι, επωάζονται οι πιο κίβδηλες πίστεις και γιγαντώνονται οι πιο ανίερες δοξασίες.

Ποιες είναι οι αλυσίδες του Πλάτωνα σήμερα;

Πυρομανείς για χόμπι μάς έχουν κάνει ζόμπι

Ο υφυπουργός Εσωτερικών Θανάσης Νάκος έκανε λόγο για δημάρχους “που βάζουν οι ίδιοι φωτιά στις χωματερές που λειτουργούν στις περιοχές τους, δηλητηριάζοντας τους δημότες τους αλλά και το περιβάλλον”.
(http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=18067)
Τη δήλωση κατέδειξε ένας σχολιαστής στο antiparos-blog πριν λίγες μέρες:

Καταγγέλλει δημάρχους εμπρηστές ο Θ. Νάκος
Για ασυνείδητους δημάρχους, οι οποίοι ευθύνονται προσωπικά για τις καταστροφικές πυρκαγιές που ξεσπούν σε παράνομες χωματερές διαφόρων περιοχών της χώρας, μίλησε ο υφυπουργός Εσωτερικών Θανάσης Νάκος από τη Θεσσαλονίκη, όπου χθες προήδρευσε σε σύσκεψη για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Ο υφυπουργός, ο οποίος απέφυγε να αναφερθεί σε συγκεκριμένα πρόσωπα, έκανε λόγο για δημάρχους “που βάζουν οι ίδιοι φωτιά στις χωματερές που λειτουργούν στις περιοχές τους, δηλητηριάζοντας τους δημότες τους αλλά και το περιβάλλον”.

Όπως επισήμανε ο κ. Νάκος, οι φωτιές που σημειώνονται σε παράνομες χωματερές δεν οφείλονται μόνο σε αυτανάφλεξη των σκουπιδιών, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις την ευθύνη για την εκδήλωσή τους φέρουν στο ακέραιο οι τοπικές αρχές. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό συμβαίνει, όταν μια χωματερή έχει κορεστεί, με αποτέλεσμα ασυνείδητοι δήμαρχοι να καταφεύγουν σε καταδικαστέες μεθόδους, ώστε να δημιουργήσουν χώρο για την απόθεση των απορριμμάτων που παράγονται στις πόλεις τους.

Μην ανησυχείτε, για τη Μακεδονία μιλάει ο υπουργός, εδώ, στις Κυκλάδες με τις 192 επίσημες χωματερές και στην Αντίπαρο, κάποιοι πυρομανείς βάζουν φωτιά στα σκουπίδια για να εξορκίσουν το πνεύμα του Μεγάλου Μανιτού. Χρόνια τώρα ο αέρας από το βουνό έρχεται εμπλουτισμένος μέταλλα και ιχνοστοιχεία απαραίτητα για υγιή ανάπτυξη νου και σώματος.

Πώς το' πε αλήθεια ο Ποιητής;

Κι όσο τρώει την ύλη ο καιρός
τόσο βγαίνει πιο καθαρός ο χρησμός απ' την όψη μου:
ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ Τ' ΑΓΑΛΜΑΤΑ!



Όσοι είδαν την εκπομπή του αποκαθηλωμένου Κούλογλου "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" της Πέμπτης 19/6 με τίτλο "Ελλάδα: ένας απέραντος σκουπιδότοπος" θα διαπίστωσε ότι τίποτα από αυτά δεν είναι υπερβολή.

Δελτίο Τύπου Τοπικής Επιτροπή Αντιπάρου (Μάιος-Ιούνιος 2008)

Κατά το διάστημα Μαΐου – Ιουνίου η Τοπική Επιτροπή Αντιπάρου της Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς πραγματοποίησε τις παρακάτω δραστηριότητες:

1. Καθαρισμος βυθού λιμανιού σε δύο φάσεις (24 και 28 Μαΐου) με τη βοήθεια πολλών εθελοντών, της Αστυνομίας και του Λιμενικού. Περισυλλέχθηκε πλήθος αντικειμένων, μεταξύ των οποίων τούβλα, μπουκάλια, κονσέρβες, λάστιχα τρακτέρ(!), κ.ά.

2. Στις 5 Ιουνίου, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, έγινε εκδήλωση για το Περιβάλλον στο χώρο του θερινού σινεμά, που περιελάμβανε ομιλίες μελών της Τοπικής Επιτροπή Αντιπάρου, έκθεση trash art : «Κούκλες από Σκουπίδια των ακτών της Αντιπάρου» της Σούζυ, παρουσίαση πρωτότυπης κατασκευής για τη συλλογή των αποτσίγαρων στις παραλίες του νησιού και προβολή βραβευμένου ντοκυμαντέρ.

3. Εκστρατεία καθαρισμού του Σιφνέικου γιαλού και του βραχώδους βορείου τμήματος ως το κάμπινγκ στις 8 Ιουνίου, όπου έλαβαν μέρος αρκετοί εθελοντές, με σημαντική παρουσία και βοήθεια από τουρίστες και ξένους επισκέπτες.

4. Συνάντηση με την Πρόεδρο της Κοινότητας κ. Μανέτα, όπου συζητήθηκαν θέματα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος του νησιού μας, όπως η λειτουργία της χωματερής και το απαράδεκτο και εξαιρετικά επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία φαινόμενο της καύσης των σκουπιδιών από αγνώστους, ο προγραμματισμός για τη διαδικασία ανακύκλωσης στο νησί, ο καθαρισμός παραλιών, η αυθαίρετη τοποθέτηση πινακίδων σε όλο το νησί, οι συνέπειες από την ενδεχόμενη ένταξη της Αντιπάρου στο σχέδιο νόμου «Καποδίστριας 2», που προβλέπει τη συνένωση δήμων και κοινοτήτων, καθώς και τα ακανθώδη ζητήματα ποικίλων πολεοδομικών αυθαιρεσιών και κλεισίματος παραλιών από ιδιώτες.

5.Κατά την επίσκεψη του Υφυπουργού Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Καμένου μέλη της Τοπικής Επιτροπή Αντιπάρου συζήτησαν μαζί του όλα τα παραπάνω ζητήματα, με ιδιαίτερη έμφαση στα έργα του βιολογικού καθαρισμού και της αποχέτευσης, της παράνομης αλιείας, των πολεοδομικών παρεμβάσεων και της φύλαξης-προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Δεσποτικού.

Η Τοπική Επιτροπή Αντιπάρου έχει προγραμματίσει για το προσεχές χρονικό διάστημα δραστηριότητες όπως καθαρισμό απομακρυσμένων παραλιών, χάραξη περιπατητικών διαδρομών και ανάδειξη μονοπατιών, καμπάνια για εξοικονόμηση νερού και διάφορες αισθητικές παρεμβάσεις.

Ποδόσφαιρο- Κλωτσιά στο ρατσισμό: ένα άλλο Κύπελλο

Είναι από τις σπουδαιότερες πρωτοβουλίες γύρω από το ποδόσφαιρο, η οποία έχει τη σφραγίδα του περιοδικού «ΓΑΛΕΡΑ». Η πρωτοβουλία αφορά την υποστήριξη, τον καταρτισμό και την προετοιμασία της ελληνικής ομάδας Αστέγων, η οποία θα πάρει μέρος στο 6ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αστέγων την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη στη Μελβούρνη. Η ελληνική ομάδα απαρτίζεται από ανθρώπους όλων των ηλικιών και των δύο φύλων, οι οποίοι σε κάποια φάση της ζωής τους πέρασαν στο περιθώριο της κοινωνίας. Αστεγοι, πρώην εξαρτημένοι, πρόσφυγες αιτούντες άσυλο, μια φορά την εβδομάδα δίνουν το «παρών» στο ιδιαιτέρως φιλόξενο γήπεδο, το οποίο –με τη προσωπική διαμεσολάβηση του δημάρχου Πειραιά, κ. Παναγιώτη Φασούλα– διαθέτει για τις ανάγκες της ομάδας ο Ολυμπιακός. Υπενθυμίζεται ότι στην περσινή, πρώτη της συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων της Κοπεγχάγης, η ελληνική ομάδα κέρδισε και έχασε ποδοσφαιρικές μάχες, αλλά κατέκτησε το πιο πολύτιμο τρόπαιο: το Παγκόσμιο Κύπελλο Fair Play! Στην πρωτοβουλία του περιοδικού «ΓΑΛΕΡΑ» να αναδειχθούν τα κοινωνικά προβλήματα, να σπάσει η σιωπή και να πέσουν τα τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού εις βάρος συνανθρώπων μας συμμετέχουν πολλοί φορείς.
http://www.sport-fm.gr/article/133815
http://www.galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=493

Είδηση στα ψιλά

Μια απώλεια για τη σύγχρονη μουσική. Από τους πρωτοπόρους του υβριδισμού της jazz με τη rock και την electronica. Σουηδός. Βρέθηκε νεκρός χθες. 44 ετών.ακούστε δείγμα της δουλειάς του (1, 2, 3)

Σχετικά βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=H3f1Uq2jcL8
http://www.youtube.com/watch?v=_VLuR7nly0I
http://www.youtube.com/watch?v=ZMUvM5KKvX0


(Εμείς εδώ ως πότε θα ασχολούμαστε με τη μπύρα του Σεργιανόπουλου;)

Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες - Οι Ευρωπαίοι Ρομπέν

Είναι παγκόσμια η αντίδραση. Αυτή η υπόκωφη οργή που πλήττει κύρια τις φτωχές πληθυσμιακές ομάδες δεν είναι πλέον μια απλή ενόχληση, αλλά οργή και θυμός, όπως εκφράζεται και μέσα από ακτιβιστικές ενέργειες που βρίσκουν αποδοχή από τους πολίτες.

Κι αυτό που εδώ τώρα εμφανίστηκε με τους Ρομπέν του μετρό (που αφήνουν το εισιτήριό τους για τον επόμενο επιβάτη) και των λαϊκών αγορών (στις δύο "απαλλοτριώσεις" σούπερ μάρκετ που έγιναν πρόσφατα) έχει μια προϊστορία αρκετών ετών στην Ευρώπη. Στο Αμβούργο πριν 2 χρόνια, οι Ρομπέν των Ντελικατέσσεν με την επωνυμία "Αμβούργο Δωρεάν" εφορμούσαν σε ντελικατέσσεν, ακριβά εστιατόρια, πανάκριβες κάβες και έκαναν τη δική τους αποψίλωση. Άρπαζαν εισιτήρια κινηματογράφου και μοίραζαν οδηγίες χρήσης για τρόπους και τεχνάσματα δωρεάν μετακίνησης με τις συγκοινωνίες.

Τα κλοπιμαία όλα διανέμονταν σε ανέργους της πόλης, και μάλιστα στους μακροχρόνια ανέργους, ενώ στα ταμεία των καταστημάτων άφηναν μια ανθοδέσμη με την ετικέτα "Die fetten Jahre sind vorbei" (Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες), από τον πετυχημένο τίτλο της ομώνυμης ταινίας "die Edukators".

Δεν παρέλειπαν, φεύγοντας, να ποζάρουν με μάσκες ηρώων και ονόματα όπως Σάντα Γκεβάρα, Σπάιντερ Μαμ, Οπεραϊστορίξ και ΣούπερΦλουξ. Άλλωστε , όπως γράφανε στην κάρτα που αφήνανε, "χωρίς τις ικανότητες των σούπερ ηρώων, η ζωή στην πόλη των εκατομμυριούχων θα ήταν κόλαση για τους απλούς ανθρώπους". Για περισσότερα: Die Überflüssigen
http://www.youtube.com/watch?v=Sx-GDRe3YkI
http://www.ueberfluessig.tk/ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=504587 http://de.indymedia.org//2006/04/145010.shtml http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=14.05.2006,id=55213980
http://www.flickr.com/photos/plagal/2590755448/

Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράγματα, γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα...

Είναι κεφάτοι, γυρνάνε απ' του Βερόπουλου....

Από το in.gr:

"Δεύτερο περιστατικό κλοπής ως διαμαρτυρία κατά της ακρίβειας. Ομάδα ατόμων που σύμφωνα με την αστυνομία ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο έκανε επιδρομή σε δύο σουπερμάρκετ (Βερόπουλο και Dia) στον Άγιο Παντελεήμονα και στη συνέχεια μοίρασε τα κλεμμένα τρόφιμα σε κοντινή λαϊκή αγορά.

Παρόμοιο περιστατικό είχε σημειωθεί στα τέλη Μαΐου στα Εξάρχεια. Τότε είχαν μάλιστα πετάξει και φέιγ βολάν με συνθήματα κατά της ακρίβειας.

Αυτή τη φορά, οι δράστες μπήκαν στο σουπερμάρκετ DIA, στη διασταύρωση Κολοφώνος και Αχαρνών, και στο κατάστημα Βερόπουλος, στη διασταύρωση Περγάμου και Ρεμούνδου. Γέμισαν καρότσια με τρόφιμα, έφυγαν χωρίς να πληρώσουν και στη συνέχεια άρχισαν να τα μοιράζουν στην παρακείμενη λαϊκή αγορά.

Όταν αντιλήφθηκαν τους αστυνομικούς που έφτασαν στο σημείο τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας πίσω τα κλοπιμαία."

Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράγματα,

γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα! -Ν. Ασιμος

Επιτέλους! Οι μεγαλοκαρχαρίες των σούπερ μάρκετ και των εταιρειών τροφίμων παγωσαν τις τιμές των προϊόντων τους! Κάποιοι μάλιστα φάνηκαν πιο γαλαντόμοι και μειώσαν τις τιμές τους, προκειμένου να αυξηθεί η "αγοραστική δύναμη" των καταναλωτών. Με πιο απλά λόγια: να κονομάνε περισσότερα! Επειδή ξέρουμε ότι κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά όλες αυτές τις μπούρδες για δήθεν μειώσεις τιμών, εφαρμόζουμε και πάλι στην πράξη, την δική μας "δέσμη μέτρων" κατά της ακρίβειας, με απαλλοτρίωση τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης από μεγάλο σουπερ μάρκετ.

Υ.Γ. Όσον αφορά τα καλυμμένα μας πρόσωπα, έχουμε να πούμε τα εξής: Κατανοώντας πως η κοινωνία είναι ακόμα ανέτοιμη και αμήχανη να αφουγκραστεί και να στηρίξει τέτοια γεγονότα, κρίνουμε σκόπιμο να πάρουμε τα στοιχειώδη μέτρα για την ασφάλειά μας, απέναντι στα συστήματα ασφαλείας και τους μηχανισμούς καταστολής, προκειμένου να συνεχίσουμε να ζούμε και να δρούμε ελεύθεροι.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΜΕΤΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ

ΜΑZ­ΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

Οργισμένοι αναρχικοί ενάντια στην ακρίβεια

Αλήθεια, ίδρωσε κανένα αυτί σε Πάρο και Αντίπαρο με την καμπάνια για τη μη αγορά γάλακτος σε τιμή άνω του ενός ευρώ;

(Ή μήπως να το απαλλοτριώσουν...)

Ποδόσφαιρο: ανδρική υπόθεση

"Δεν γνωρίζω εάν οι ποδοσφαιριστές είναι ενάντια των ομοφυλόφιλων μέσα στην ομάδα τους. Εγώ, πάντως είμαι ξεκάθαρα. Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι σε όσες ομάδες ήμουνα ποτέ δεν είχα γκέι παίκτες".

"Ποτέ δεν ήθελα να είχα στην ομάδα μου ομοφυλόφιλο παίκτη και ακόμα και σήμερα δεν θα αγόραζα κάποιον. Μπορεί να είμαι της παλιάς σχολής αλλά γνωρίζω τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ένας γκέι δεν μπορεί να είναι ποδοσφαιριστής".

"Στο ιταλικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι, ούτε ανάμεσα στους παίκτες, ούτε ανάμεσα στους διοικούντες. Δεν είναι ρατσισμός. Είναι γεγονός"

Λουτσιάνο Μότζι (Ο πρώην γενικός διευθυντής της Γιουβέντους, ο οποίος αποδεσμεύθηκε το καλοκαίρι του 2006 από τα καθήκοντα του μετά το σκάνδαλο calciopoli και τιμωρήθηκε με πέντε χρόνια αποκλεισμό από κάθε ποδοσφαιρική δραστηριότητα)

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ

Ποδόσφαιρο: Κόκκινη κάρτα στους διαφορετικούς

Προβαλλόμενο ως ανδρικό άθλημα, όχι μόνο δεν ανεχόταν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά αλλά ούτε καν μια απλή παρέκκλιση από το στερεότυπο του αρρενωπού αθλητή

«Προτιμώ να είμαι μαύρος παρά ομοφυλόφιλος, γιατί όταν είσαι μαύρος δεν χρειάζεται να το κρύψεις από τη μητέρα σου», είχε πει κάποιος. Ο Τζάστιν Φάσανου ήταν και μαύρος και ομοφυλόφιλος. Αυτοκτόνησε πριν από δύο χρόνια γιατί ήταν ποδοσφαιριστής. Επρεπε να το κρύψει από όλους...

Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα ομοφοβικό. Υπερβολικά ομοφοβικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ως υποσύνολο του πληθυσμού θα ήταν ­ και είναι ­ λογικό, ένα ανάλογο ποσοστό των ποδοσφαιριστών να είναι γκέι. Προβαλλόταν ωστόσο ως το κατ' εξοχήν ανδρικό παιχνίδι. Ακόμη περισσότερο (και χειρότερα) προβαλλόταν η εικόνα του άξεστου, πολλές φορές ημιμαθή και πάντα τσαμπουκά ποδοσφαιριστή ως τυπικό δείγμα αθλητή εκτός γηπέδων. Οι γεμάτες θηλυκά νύχτες του Μπεστ στις μπιραρίες, το ξύλο του Γκασγκόιν στη σύζυγό του, τα όργια του Μαραντόνα με τις γυναίκες των ίδιων των συμπαικτών του, ήταν για τον κόσμο του ποδοσφαίρου η... αρμόζουσα εξωγηπεδική συνέχεια των σκληρών μαρκαρισμάτων. Η όποια διαφορετική συμπεριφορά ήταν καταδικαστέα. Οι ευγενικές φυσιογνωμίες και οι καλλιτεχνικές τάσεις ήταν άμεσα παρεξηγήσιμες και αν συνεχίζονταν αρκούσαν για να χαρακτηρίσουν τον ποδοσφαιριστή γκέι, δημιουργώντας του τεράστια προβλήματα χωρίς πολλές φορές καν να... φταίει.

Πρόσφατα όλα αυτά μεταφέρθηκαν στο παρόν. Αν η αυτοκτονία του Φάσανου ­ ο οποίος είχε εγκαταλείψει την ενεργό δράση με την καριέρα του κατεστραμμένη από τις αποκαλύψεις για τους σεξουαλικούς του προσανατολισμούς ­ έγινε πριν από δύο χρόνια, ένα πολύ πιο φρέσκο περιστατικό μέσα στα «politically correct» γήπεδα της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ επανέφερε το θέμα στο προσκήνιο. Ρατσισμός ή απλώς μέρος ενός «βαρβάτου» παιχνιδιού; Μάλλον και τα δύο.

Πρόσφατα η πουριτανική αγγλική κοινή γνώμη σοκαρίστηκε από το επεισόδιο του αμυντικού της Τσέλσι Γκρέιαμ Λε Σο με τον επιθετικό της Λίβερπουλ Ρόμπι Φάουλερ. Σε ανύποπτη φάση όταν η μπάλα και η προσοχή του διαιτητή ήταν στην άλλη πλευρά του γηπέδου, ο Λε Σο γρονθοκόπησε τον Φάουλερ. Ο διαιτητής δεν είδε τίποτα. «Είδε» όμως μια από τις 15 τηλεοπτικές κάμερες που κάλυπταν το ντέρμπι. Ο 31χρονος Λε Σο παραπέμφθηκε από την αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Οταν ο Λε Σο ρωτήθηκε γιατί χτύπησε τον Φάουλερ, αποκάλυψε ότι ο αντίπαλος του τον είχε χλευάσει για τη σεξουαλικότητά του. Από εκείνη τη στιγμή και γύρω από το επεισόδιο στήθηκε ένα γιγάντιο τραπέζι συζητήσεων. Τα σκανδαλοθηρικά ταμπλόιντ επανέφεραν στην επικαιρότητα «ενοχοποιητικά» περιστατικά από τη ζωή του Λε Σο. Οι σοβαρές εφημερίδες επιτέθηκαν στον Φάουλερ κατηγορώντας τον για ρατσισμό. Οι «παλιοί» είπαν ότι οι βρισιές είναι μέρος του παιχνιδιού και «αν θες να απαντήσεις, βάλε ένα γκολ». Οι άλλοι υπενθύμισαν ότι ο Λε Σο αποτελεί μόνιμο θύμα λεκτικής κακοποίησης. Το τελευταίο πράγματι ακούγεται πολύ ευαίσθητο για ποδοσφαιρικό αγώνα. Αλλά ειδικά στην Αγγλία το ποδόσφαιρο είναι πια πολύ επαγγελματικό και ακόμη περισσότερο καθαρό. Γιατί τέτοια συμπεριφορά από έναν στην ουσία συνάδελφο στο ίδιο σόου; «Είναι αδύνατον να βλέπεις δύο εκατομμυριούχους να τσακώνονται σαν εννιάχρονα» έγραψε οργισμένα η «Guardian».

Καινούργιο εναντίον παλιού

Τι συμβαίνει λοιπόν με τον Λε Σο; Θα το καταλάβουμε καλύτερα αν τον αντιπαραβάλουμε με τον θύτη του επεισοδίου, τον Ρόμπι Φάουλερ. Από τη μία πλευρά ο Λε Σο: γλυκιά φάτσα, μορφωμένος, από μεσοαστική οικογένεια, συλλέκτης αντικών και φανατικός αναγνώστης εφημερίδων μεγάλου σχήματος που στην Αγγλία αντικατοπτρίζουν κάτι ανάμεσα σε σνομπισμό και επιθυμία για υψηλής ποιότητας ενημέρωση. Από την άλλη ο Φάουλερ: με δυσκολία τελείωσε τη βασική εκπαίδευση, παιδί εργατικής οικογένειας και συλλέκτης λαμπερών Πόρσε. «Ηταν το καινούργιο ποδόσφαιρο εναντίον του παλιού», έδωσε τη σημειολογία η «Guardian». Στην ουσία τα πράγματα ήταν πιο χειροπιαστά.

Ολα είχαν αρχίσει λίγα χρόνια νωρίτερα. Ο Λε Σο είχε πάρει μεταγραφή στην Τσέλσι και αντί να πάει με τους συμπαίκτες του να «ξεραθούν» στην παραλία και τα ποτά, εκείνος προτίμησε να πάει για κάμπινγκ με τρεις παλιούς του φίλους. Αυτό ήταν. Και κάμπινγκ με φίλους και αντίκες και σοβαρές εφημερίδες. Για τους συμπαίκτες του, ήταν σίγουρο. Ο υπόλοιπος κόσμος ανακάλυψε, ως απόδειξη, ως και το γαλλόφωνο όνομά του! Αλλο που δεν ήθελαν οι Αγγλοι. Από εκείνη την εποχή, όπου και να πήγαινε γινόταν αποδέκτης ανυπόφορων ύβρεων οι οποίες γίνονταν ακόμη χειρότερες όταν εμπλεκόταν σε αυτές και η γυναίκα του.

Το επεισόδιο με τον Φάουλερ ήταν το τρίτο στην καριέρα του. Είχε χτυπήσει τον Πολ Ινς της Αρσεναλ στους διαδρόμους των αποδυτηρίων και παλαιότερα τον Ντέιβιντ Μπάτι, συμπαίκτη του τότε στην Μπλάκμπερν. Παρ' όλα αυτά δεν θεωρείται ευέξαπτος χαρακτήρας. Απλώς, σύμφωνα και με μερίδα του αγγλικού Τύπου, ο Λε Σο βρίσκεται επί πολλά χρόνια στο στόχαστρο λεκτικής κακοποίησης που θα έκανε και βετεράνο μοναχό να αντιδράσει βίαια. Ωσπου κάποιοι έθεσαν θέμα απαγόρευσης τέτοιου είδους ύβρεων στα αγγλικά γήπεδα. Υπερβολικό αλλά έχει κάποια βάση, αν θυμηθεί κανείς ότι στις αρχές της δεκαετίας του '80 τα ίδια πάθαιναν και οι λιγοστοί μαύροι ποδοσφαιριστές. Τώρα υπάρχει νομικό πλαίσιο που απαγορεύει τα ρατσιστικά σχόλια για το χρώμα. Αλλά είπαμε, αν είσαι μαύρος δεν χρειάζεται να το κρύψεις...

Η τρομοκρατία της εξέδρας

Με εξαίρεση τον Φάσανου, ο οποίος το πλήρωσε ακριβά κιόλας, δεν υπήρξε ποδοσφαιριστής που να δήλωσε ανοιχτά ότι είναι γκέι. Οι γκέι ποδοσφαιριστές ­ γιατί βάσει της λογικής δεν μπορεί να μην υπάρχουν ­ είναι αναγκασμένοι να το κρύβουν για να υπάρξουν μέσα σε ένα «μάτσο» περιβάλλον όπου η ομοφυλοφιλία θεωρείται ακόμη ένδειξη αδυναμίας. Δεν υπάρχει συζήτηση ποδοσφαιρόφιλων που να μην καταλήξει σε γεμάτες ειρωνεία εικασίες για το ποιος ποδοσφαιριστής είναι γκέι, με ποιον συγκατοικεί στα δωμάτια των ξενοδοχείων κτλ. Στην Αγγλία είχαν βγάλει φήμες ακόμη και για τον προπονητή της Αρσεναλ κ. Αρσέν Βενγκέρ, επειδή προφανώς είναι διαφορετικός. Είναι Γάλλος, ξέρει έξι γλώσσες και είναι ευγενικός. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμη επιμελώς καλυμμένα. Γνωστές ιστορίες στα ποδοσφαιρικά και στα δημοσιογραφικά στέκια δεν έχουν πάρει έκταση επειδή η συμπεριφορά των περισσοτέρων, είτε λόγω αυξημένης προσοχής είτε λόγω πράγματι περιορισμένης μόρφωσης αλλά και ομοφυλοφιλικής... παράδοσης στη χώρα μας, δεν ξεφεύγει από τα συνηθισμένα.

Το αν, άλλωστε, ο Λε Σο και ο κάθε Λε Σο είναι τελικά γκέι ή όχι, δεν είναι πια το ζητούμενο. Το θέμα είναι ότι αν ένας ποδοσφαιριστής είναι λίγο έξω από το συνηθισμένο βαπτίζεται αμέσως γκέι και αν ένας άλλος είναι πράγματι γκέι, πρέπει να το κρύψει για να επιζήσει. Σε έναν κόσμο γεμάτο Γκάρι Κούπερ και οι δύο νιώθουν ινδιάνοι...

Ψίθυροι

Υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά; Στην περίπτωση του ποδοσφαιρικού ομοφοβικού παραληρήματος η ρήση δεν αποτελεί απόδειξη και φυσικά δεν δικαιολογείται «κατηγορία», τουλάχιστον χωρίς αποδείξεις. Από εκεί και πέρα ωστόσο, υπήρξαν στο πρόσφατο παρελθόν κάποιες ιστορίες ποδοσφαιριστών που έφεραν πιο κοντά την γκέι κοινότητα με το ποδόσφαιρο.

Ενμούντο

Το «ζώο» όπως αποκαλούν τον βραζιλιάνο επιθετικό οι οπαδοί της Φιορεντίνα, ξύπνησε πριν από λίγες εβδομάδες τα... ζωώδη ένστικτα την ομοφυλοφιλικής κοινότητας της Βραζιλίας. Περισσότεροι από 200.000 αναγνώστες του γκέι περιοδικού «G - Magazine» ψήφισαν τον Εντμούντο ως τον πιο σέξι άνδρα της χώρας τους, απαιτώντας παράλληλα γυμνή φωτογράφηση. Παρ' ότι στην υπερσεξουαλική Βραζιλία το «G - Magazine» θεωρείται η ιδανική ευκαιρία για τους άνδρες που θέλουν να επιδείξουν το κορμί τους, ο Εντμούντο αρνήθηκε ευγενικά. Ενας άτυπος διάλογος όμως της γκέι κοινότητας με τον κόσμο του ποδοσφαίρου ξεκίνησε.

Πέτερ Στρόμπεργκ

Σουηδός, ξανθομάλλης μεσοεπιθετικός της Αταλάντα στα τέλη της δεκαετίας του '80. Οταν τελείωσε την καριέρα του, εξέπληξε την οικογένειά του και τους Ιταλούς αποφασίζοντας να γίνει μόνιμος κάτοικος του Μπέργκαμο. Οι κάτοικοι λένε ότι στην πόλη τους βρήκε τον μυστακοφόρο έρωτα της ζωής του.

Ρομπέρτο Φαλκάο

Παίκτης της εκπληκτικής ομάδας της Βραζιλίας το 1982 και της ιταλικής Ρόμα. Τα καυτά σορτσάκια της εποχής και οι παρέες του με άνδρες τού είχαν βγάλει το όνομα σε όλη την Ιταλία. Το αστείο είναι ότι το τέλος της καριέρας του συνοδεύτηκε από ένα σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια μια Ιταλίδα, η οποία τον κατηγορούσε ότι είχε κάνει παιδί μαζί της.

από εδώ

International Gay & Lesbian Football Association World Championship - London 2008