Ένα μικρό λάθος…

 

Στην πρώτη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής μετά την έγκριση του προϋπολογισμού έγινε και το σοβαρότερο λάθος, πιο σοβαρό κι από την απόφαση για τα βοσκοτόπια με την τιμή ασανσέρ που τελικά αποσύρθηκε: ο κ. Σφαλαγκάκος, θεσμικός εκπρόσωπος μιας ολόκληρης παράταξης, δημοτικός σύμβουλος και εκτοπισμένος από όλες τις επιτροπές (με μόνη θέση αυτήν του αναπληρωματικού μέλους της Οικονομικής Επιτροπής) ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΛΗΘΗΚΕ στη χτεσινή συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής. Μαζί του και πολλοί ακόμα που δεν έτυχε να ενημερωθούμε σχετικά. Ίσως κάποιος παρατηρήσει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα, δηλαδή “βιαστικά” συμβούλια. Η πρόσκληση όμως των μελών της Επιτροπής έγινε στις 24/3 και η ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Δήμου φέρεται να έγινε στις 29/3 (κι έτσι πρέπει να είναι γιατί δεν υπάρχει απόφαση αναρτημένη νωρίτερα, αλλά και γιατί, σε μια τυχαία περιήγηση στις 28/3, διαπιστώθηκε ότι η ιστοσελίδα ήταν χωρίς αναρτήσεις). Επομένως δεν μπορεί να ευσταθεί ότι μέσα στη βιασύνη "ξεχάστηκε" ο εκπρόσωπος του 13%, που έχει απαιτήσει (κι έχει γίνει δεκτό) να παρευρίσκεται στις συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής, παρότι δεν είναι τακτικό μέλος. Κανένας δεν αναρωτήθηκε κατά τη διάρκεια του συμβουλίου που είναι οι "Μένουμε Αντίπαρο"; Διαβάστε για τις λεπτομέρειες το δελτίο τύπου που ακολουθεί. Αναμένεται πιθανώς και η απάντηση-εξήγηση εκ μέρους του Δήμου εντός της ημέρας…

αναδημοσίευση από το menoumeantiparo.wordpress.com

 

 

 

 

31-3-2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μετά τις μεγαλόπνοες δηλώσεις του δημάρχου Αντιπάρου για μεγαλόκαρδο «άνοιγμα» προς τους πολίτες και την επιθυμία του να έχει αρμονική συνεργασία με τις παρατάξεις της μειοψηφίας, θα περίμενε κανείς ότι η κατάσταση της δυσαρμονίας ανάμεσα στις τρεις παρατάξεις θα αμβλυνόταν με τον καιρό. Ακριβώς όμως στη φάση που η συνεργασία αλλά και η κριτική για την πορεία του Δήμου απαιτείται να γίνει εντονότερη, καθώς οδεύουμε προς την τουριστική περίοδο, ενώ παράλληλα έχει εγκριθεί και ο προϋπολογισμός -άλλοθι στη μέχρι σήμερα κριτική- του τρέχοντος έτους, ο δήμαρχος υπέπεσε στο σοβαρότερο μέχρι σήμερα ολίσθημα: στη σημαντικότερη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής ο δήμαρχος  θεώρησε περιττό να ενημερώσει το δημοτικό σύμβουλο και εκπρόσωπο του συνδυασμού μας κ. Σφαλαγκάκο για τη χτεσινή συνεδρίαση, με αποτέλεσμα να μην παρευρεθεί ούτε ο ίδιος ούτε κάποιο από τα μέλη του «Μένουμε Αντίπαρο». Ασφαλώς η χτεσινή συνεδρίαση ήταν η σημαντικότερη μέχρι σήμερα, αφού είναι η πρώτη μετά την έγκριση του προϋπολογισμού, περιλάμβανε 19 θέματα και είχαν δικαίωμα να ενημερωθούν ώστε να παραστούν όχι μόνο όσοι ψήφισαν τον προϋπολογισμό (όπως ο κ. Σφαλαγκάκος) αλλά και κάθε πολίτης που το επιθυμούσε.

Το ατόπημα του δημάρχου είναι σοβαρότατο και η παρουσία του κ. Σφαλαγκάκου στις συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής απαραίτητη καθώς:

-Ο ίδιος ο δήμαρχος έχει δημόσια δεσμευτεί, κατόπιν επιθυμίας του κ. Σφαλαγκάκου μετά τον κατακριτέο αποκλεισμό του από όλες τις επιτροπές του Δήμου, ότι ο τελευταίος μπορεί να παρακολουθεί όλες τις συνεδριάσεις τις Οικονομικής Επιτροπής, ακόμα και αυτές που τυχόν χρειαστεί στο μέλλον να διεξαχθούν κεκλεισμένων των θυρών. Παράλληλα είναι γνωστές οι κατά καιρούς δημόσιες δεσμεύσεις του για αίτημα συνεργασίας και καλού πνεύματος από όλους τους συνδυασμούς της αντιπολίτευσης, κλίμα που ασφαλώς πρέπει να λειτουργεί και αντίστροφα. Φαίνεται όμως ότι, μετά την απαξίωση του εκπροσώπου του συνδυασμού μας από την «Ενωτική Κίνηση Προόδου» στην κατάρτιση της Οικονομικής Επιτροπής, απαξιώνεται εκ νέου από τον ίδιο το Δήμαρχο.

-Υπενθυμίζουμε σε όλους ότι ο κ. Σφαλαγκάκος πέρα από δημοτικός σύμβουλος φέρει και ένα θεσμικό ρόλο: είναι ο μοναδικός εκλεγμένος εκπρόσωπος μιας παράταξης που έλαβε το 13% των ψήφων στην τοπική κοινωνία, επομένως αντιπροσωπεύει με την παρουσία του 114 πολίτες που με την ψήφο τους απαίτησαν ένα νέο ύφος εξουσίας και διακυβέρνησης. Παράλληλα, αποτελεί το πρώτο αναπληρωματικό μέλος της Οικονομικής Επιτροπής, αξίωμα που ατυχώς κρίθηκε ως το μέγιστο με το οποίο μπορεί να τιμηθεί ένας νέος πολιτικός που διεκδικεί δικαίωμα γνώμης στα κοινά. Δε νοείται, επομένως, να μην ενημερώνεται για τις συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής, στις οποίες διακυβεύονται σοβαρότατα θέματα και σεβαστά οικονομικά ποσά.

-Στις δύο προηγούμενες συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής ο κ. Σφαλαγκάκος ειδοποιήθηκε εγκαίρως και εγγράφως (με πρόσκληση). Μάλιστα, αν και αναπληρωματικός, είχε τελικά δικαίωμα ψήφου, καθώς κάθε φορά απουσίαζε και κάποιο τακτικό μέλος εκ μέρος της μείζονας αντιπολίτευσης. Επομένως δεν μπορεί να ερμηνευτεί καλοπροαίρετα η αλλαγή αυτής της πρακτικής στη –μη-  ενημέρωση του δημοτικού μας συμβούλου.

-Κάθε δικαιολογία εκ μέρους του Δημάρχου καταργείται από τη στιγμή που ο ίδιος ο κ. Σφαλαγκάκος έχει αιτηθεί εγγράφως  (αρ.πρωτ 93/12-01-2011, εικ.1) στο Δήμο προκειμένου να λαμβάνει ηλεκτρονικά κάθε πρόσκληση, αλλά και κάθε απόφαση των συμβουλίων και επιτροπών, εν προκειμένω της Οικονομικής Επιτροπής. Το αίτημά του μάλιστα έγινε αποδεκτό στις δύο προηγούμενες συνεδριάσεις, κι επιπλέον ο ίδιος ο δήμαρχος  κάλεσε και άλλα μέλη του συνδυασμού μας να παραστούν. Τίποτα από αυτά δεν έγινε χτες, γεγονός που δημιουργεί απορίες για τη λειτουργία των επιτροπών και προβληματισμό για τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις παρακάμπτοντας τη βούληση μιας σημαντικής μερίδας της τοπικής κοινωνίας. Η –δικαιολογημένη πολλές φορές- βιασύνη δεν απέχει πολύ από τη χωρίς ελαφρυντικά προχειρότητα.

-Υπενθυμίζουμε ότι υπάρχουν αρκετά αιτήματα του συνδυασμού μας που αν και κατατέθηκαν για συζήτηση στα δημοτικά συμβούλια, κανένα δεν τέθηκε μέχρι σήμερα στην ημερήσια διάταξη (απεντόμωση, δειγματοληψία νερού, βυτιοφόρο και απόρριψη βοθρολυμάτων, στέγη κτιρίου δημοτικού σχολείου). Θα ισχύει εφεξής ένας γενικότερος αποκλεισμός του συνδυασμού μας από τα δημοτικά δρώμενα; Αν είναι έτσι, ίσως ο νυν δήμαρχος  θα πρέπει να θυμηθεί τις τακτικές της πρώην Κοινότητας (κλειστά συμβούλια, έλλειψη ενημέρωσης, απόκρυψη εγγράφων), που ο ίδιος με τόσο στόμφο κατά καιρούς υπενθυμίζει και στηλιτεύει, κάθε φορά που εμείς του υπενθυμίζουμε την ευθύνη που του αναλογεί κατά τις προηγούμενες τετραετίες ως αντιπολιτευόμενος δημοτικός σύμβουλος.

Παραπέμπουμε όσους θεωρούν νομότυπη τη χτεσινή συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής στο άρθρο 75 του νόμου 3852 (Καλλικράτης), που προβλέπει ότι «η πρόσκληση δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του δήμου» -θα μας αρκούσε και μία απλή τριήμερη τοιχοκολλημένη ανάρτηση-, καθώς και ότι «η πρόσκληση επιδίδεται ή γνωστοποιείται στα μέλη τρεις (3) τουλάχιστον πλήρεις ημέρες πριν από την ημέρα που ορίζεται για τη συνεδρίαση» (εικ.2). Θεωρούμε ότι εννοούνται στην παραπάνω διάταξη και τα αναπληρωματικά μέλη, ειδικά από τη στιγμή που η πρότυπη διαδικασία ακολουθήθηκε για αυτά στις δύο προηγούμενες συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής, αλλά αγνοήθηκε στην πιο σημαντική συνεδρίαση.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που ένα ζωντανό μέρος της τοπικής κοινωνίας περιθωριοποιείται μέσω του θεσμικού εκπροσώπου της με τόσο προκλητικό τρόπο. Αναμένουμε τις διορθωτικές κινήσεις του δημάρχου και απαιτούμε την επανασύγκληση της Οικονομικής Επιτροπής, με την ίδια ακριβώς θεματολογία και τηρώντας τη νόμιμη διαδικασία.

Εκ του συνδυασμού «Μένουμε Αντίπαρο»

επισυναπτόμενα:

(εικόνα 1)

(εικόνα 2)

Αναβολή δενδροφύτευσης

Η  σημερινή δενδροφύτευση αναβάλλεται λόγω καιρικών συνθηκών. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δημοτικού σχολείου θα διοργανωθεί νέα προσπάθεια την επόμενη εβδομάδα.

 

Ευρώπη

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ - ΕΞΑΝΤΑΣ, ΤΕΤΑΡΤΗ 10.00, ΝΕΤ

 

Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!». Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια. 

ΤΟ ΤΡΕΗΛΕΡ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ:

Σχεδόν 10 χρόνια μετά, ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

Δενδροφύτευση

Αν αγαπάμε τον τόπο που ζούμε και θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά ένα καλύτερο παράδειγμα από αυτό που κληρονομήσαμε πρέπει αύριο να κατακλύσουμε τις παραλίες. Όχι γιατί 110 δενδρύλλια θα μας σώσουν, αλλά γιατί δίνει στα παιδιά το μήνυμα ότι κάνουν κάτι που είναι σημαντικό για όλους. Κάντε όσους πίνουν καφεδάκι ατάραχοι να νιώσουν άβολα. Και θυμηθείτε μια παλιότερη  (την τελευταία, το 2009) δενδροφύτευση (εδώ το σχετικό κάλεσμα) που έγινε μετά χιλίων βασάνων και τους ενήλικες εξαφανισμένους: 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Δήμος Αντιπάρου, το Δημοτικό Σχολείο, το Νηπιαγωγείο,

ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και εθελοντές

οργανώνουν την Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

εκστρατεία δενδροφύτευσης παραλιών του νησιού μας με 110 δενδρύλλια (αρμυρίκια).

Αναλυτικά:

• Το Νηπιαγωγείο και η Α΄ δημοτικού θα φυτέψουν 20 δενδρύλλια στον Άγιο Σπυρίδωνα,
• η Β΄ τάξη 20 δενδρύλλια στην παραλία του Κάμπινγκ,
• η Γ΄ και η Δ΄ 20 δενδρύλλια στον Αη – Γιώργη,
• η Ε΄ τάξη 30 δενδρύλλια στο Σωρό,
• η ΣΤ΄ τάξη 20 δενδρύλλια στην παραλία Λιβάδια.

Οι μαθητές του Νηπιαγωγείου, της Α΄ και της Β΄ τάξης θα μετακινηθούν στις παραλίες με τα πόδια. Η μετακίνηση των μαθητών των τάξεων Γ΄, Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ θα γίνει με το λεωφορείο του δήμου.

Παρακαλούμε οι μαθητές να είναι κατάλληλα ντυμένοι, να φοράνε καπέλο και να έχουν μαζί τους νερό.

Όσοι γονείς επιθυμούν να συμμετάσχουν παρακαλούνται να έρθουν την Πέμπτη στις 8:30 το πρωί στο Δημοτικό Σχολείο και εάν είναι δυνατόν να έχουν μαζί τους τσάπα για τη διάνοιξη των λάκκων και ένα μπουκάλι νερό για το πρώτο πότισμα των δενδρυλλίων.

Αναχώρηση 9:00 π.μ. από το λιμάνι και επιστροφή στις 13:00 περίπου στο σχολείο.

Η Μοίρα και το μοιρογνωμόνιο ή “έναν καφέ στο γωνιακό τραπέζι και ένα γιατρό στο τρία”

Δυστυχώς αποδεικνύεται και στη μικρή κοινωνία των δύο νησιών μας ότι η μεγάλη μάζα της μεσαίας -κυρίως- τάξης παραμένει με το μέσο της πολίτη ασάλευτο, κοιμώμενο και αδρανή.

Ασάλευτος, σα να ελπίζει ότι αυτός, με τις ακρούλες του και το μεροκάματο ή το μισθουλάκο του θα τη γλιτώσει, δεν θα πληγεί από την οικονομική κρίση.

Κοιμώμενος: ονειρευόμενος ότι δεν θα είναι αυτός που θα στερηθεί των βασικών δικαιωμάτων για μια ευπρεπή ζωή, αλλά ο διπλανός του, που ζούσε άσωτα. Δεν θα χρειαστεί γιατρό ούτε ασθενοφόρο -γιατί σε αυτόν θα τύχει τώρα;- και τα παιδιά του δεν θα βιώσουν υποβάθμιση της παιδείας και συνένωση σχολείων και τάξεων, αλλά μόνο τα παιδιά άλλων σχολείων, και εν τέλει ας διαμαρτυρηθούν αυτοί που τους ψηφίσαμε να μας εκπροσωπούν.

Και αδρανής: Πιάσε τώρα ένα καπουτσίνο και φέρε και κανέλα χωριστά - μερακλήδικος.

πηγή όλων των φωτό: αντιπάριος

Η χθεσινή συγκέντρωση για τα προβλήματα της υγείας στα δύο νησιά αφορά προβλήματα που υπάρχουν εδώ και χρόνια, αλλά κανείς δεν τα έβλεπε:

- μόνο τώρα που έλειψε ο παιδίατρος καταλάβαμε ότι ο παράδεισος μας στα δύο πιο χαρισματικά νησιά του κόσμου ίσως και να μην είναι και τόσο ελκυστικός για έναν νεοδιοριζόμενο γιατρό για να έρθει και να υπηρετήσει εδώ.

-μόνο τώρα που τα μπουκαλάκια του μικροβιολογικού μας τέλειωσαν διαπιστώσαμε ότι γεμίσαμε τα τελευταία χρόνια ιδιωτικά ιατρεία και εργαστήρια που πρέπει να τους ευχαριστούμε κιόλας για τις υπηρεσίες τους.

-μόνο τώρα, που οι βάρδιες του ΕΚΑΒ δεν “βγαίνουν”, θυμηθήκαμε ότι στον 21ο αιώνα γίνονται πανάκριβες διακομιδές με ψαροκάϊκα, ενώ το υγειονομικό αεροσκάφος αναζητείται.

-μόνο τώρα, που πήραν σύνταξη δυο παιδίατροι, ανακαλύψαμε ότι λείπουν πολλές βασικές ειδικότητες γιατρών σε ένα παρωχημένο οργανόγραμμα που βγήκε τόσο παλιά, τότε που ο Ανδρέας ακόμα δεν γνώριζε τη Λιάνη.

-μόνο τώρα, που αναζητήσαμε που πάνε τα 5 ευρώ, διαπιστώσαμε ότι ακόμα και τα χειρουργικά ράμματα (αν δεν είναι σε έλλειψη) είναι αμφίβολης ποιότητας, ότι τα γάντια μιας χρήσης σχίζονται πριν τα φορέσεις, ότι τα γλωσσοπίεστρα (τα κοινά "ξυλαράκια") είναι σε έλλειψη, ότι γάζες, οινόπνευμα και λοιπά υλικά πρέπει να τα φέρει ο άρρωστος από το σπίτι του ή από φαρμακείο, κι ότι, τέλος, ακόμα δεν έχουμε μάθει που πήγαν κάποια λεφτά που χάθηκαν μέσα από το ΚΥ.

-μόνο τώρα, που αναζητείται κάποιος για να μιλήσει εκ μέρους του Κέντρου Υγείας, ανακαλύπτουμε ότι κανένας δεν επιθυμεί να αφανιστεί πολιτικά αναλαμβάνοντας διοικητής (αυτό από μόνο του δείχνει αφενός ποιοι γίνονται διοικητές και γιατί και οι άξιοι καταποντίζονται).

-μόνο τώρα, που φάγαμε πόρτα από τον λογιστή Υπουργό Υγείας μας κακοφάνηκε η γενικότερη απάθεια της 2ης ΔΥΠΕ (κ. Παπανικολάου και κ. Ζώτος) και μόνο τώρα, που ερημώνει το Κέντρο Υγείας, γίνεται αντιληπτό ότι το νοσοκομείο μπορεί να γίνει μόνο ως ιδιωτική τουριστοκλινική από ιδιώτες.

Όλα αυτά κι άλλα πολλά είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Η κορύφωση των προβλημάτων (κι όχι τα προβλήματα) του ΚΥ Πάρου είναι που συνέπεσαν χρονικά με το Μνημόνιο: αυτός είναι ο λόγος που όλοι συσπειρώθηκαν γύρω από αυτό και ζητούν λύσεις τώρα σε ένα πρόβλημα του προχτές. Δυστυχώς το Μνημόνιο μετριέται με το μοιρογνωμόνιο, και ούτε μοίρα απόκλιση δεν συγχωρείται για τη δική μας Μοίρα.

Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα; Γενναίες αποφάσεις ας μην περιμένουμε, προσλήψεις επίσης δεν προβλέπονται από το Μνημόνιο, μόνο φωνή δεν φτάνει, τουλάχιστον όμως ας είναι πιο δυνατή. Άλλο να έχεις 200 άτομα και να φωνάζουν "η Υγεία πάνω απ' όλα" κι άλλο 3000 να το διατυμπανίζουν. Έτσι που αυτό το "πάνω απ' όλα" να σκεπάζει το "μία απ' όλα" του παρακείμενου καφεμεζεδοπωλείου.

Αναμένοντας τα νέα μέτρα της επιτροπής, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Κι ας βολευτούμε όπως όπως εν τω μεταξύ, σαν εκείνο το "νέο" ασθενοφόρο πίσω από το Δήμο Αντιπάρου, που πρέπει κάθε πρωί να το βάζει μπρος ο οδηγός του Δήμου για να μην πέσει η μπαταρία του, και το καλοκαίρι θα το βγάζουν φωτογραφίες οι τουρίστες, όπως βγάζουμε εμείς φωτογραφίες τα ρετρό αυτοκίνητα στην Κούβα.

Αξίζει ένας καλός λόγος για τη δυναμική παρουσία του δημοτικού συμβουλίου Αντιπάρου, υπήρχε σχεδόν απαρτία για ένα θέμα που δεν είναι άμεσο του νησιού, αλλά το επηρεάζει έμμεσα σε μεγάλο βαθμό (διακομιδές, εργαστηριακές εξετάσεις, ειδικότητες ιατρών ΚΥ, μετακινήσεις ιατρών Αντιπάρου, προμήθειες υλικών). Παράλληλα με τα αιτήματα του ΚΥ  Πάρου, μπορούν να διεκδικήσουν μοίρα στο μοιρογνωμόνιο του κ. Λοβέρδου και αιτήματα που έχουν παρουσιαστεί από την αντιδήμαρχο στην προηγούμενη συγκέντρωση και που έφερε ο δήμαρχος Αντιπάρου στο τραπέζι της Επιτροπής για την Υγεία. Ακόμα κι αν τίποτα δεν γίνει, όπως αρχικά ελέχθη.

Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που γίνονται είναι δυστυχώς για αυτοεκτόνωση μιας οργής που τελικά δεν εκτονώνεται, αντίθετα γιγαντώνεται. Μέχρι που για κάποιον λόγο, που συνήθως είναι τραγικός, ξεσπάει επί δικαίων και αδίκων, κι εκεί δεν αποκαλείς τον πολιτικό “ψεύτη”, όπως δήλωσε ο αξιότιμος κ.Ροκονίδας, αλλά κλέφτη και φονιά. Και ανάλογα του φέρεσαι.

Προτείνουμε, κι ας το λάβουν υπ’ όψιν όσοι εμπλέκονται στα της υγείας του νησιού:

-Πρόταση στους ιδιώτες ιατρούς να αναλαμβάνουν δωρεάν επείγοντα περιστατικά του ΚΥ Πάρου, δηλαδή του πληθυσμού που τους φιλοξενεί και τους “τρέφει’: παθολόγους, εργαστηριακούς γιατρούς, παιδίατρο, καρδιολόγους, ορθοπεδικό, χειρουργό. Αν η κρίση έχει αποδέκτες όλους μας, τότε και αυτοί που έχουν την γνώση πρέπει να τη μοιράζονται προς όφελος του πληθυσμού σε δύσκολους καιρούς όπως τώρα.

-Συνεισφορά του Βελεντζείου όπως κάνει εδώ και καιρό.  Και της Εκκλησίας, που δήλωσε βροντερότατο παρόν, ας μας δείξει έμπρακτα ότι μπορεί να στηρίξει τις ελλείψεις του ΚΥ Πάρου, πχ. συνεισφέροντας από το  εισόδημα της για την πρόσληψη νοσηλευτών ή προσωπικού ΕΚΑΒ και αποδεικνύοντας ότι δεν βρέθηκε εκεί για πολιτικούς λόγους αλλά για λόγους ανθρωπισμού και αλληλεγγύης.

-Εύρεση εκ μέρους του δήμου Πάρου ενοικιαζόμενων σπιτιών και εστιατορίων που να μπορούν να αποτελέσουν κίνητρο για τους νεοδιοριζόμενους γιατρούς ως προς τη στέγη και τη σίτιση.

-Νέα παράσταση στο Υπουργείο Υγείας, ακόμα πιο δυναμική, με συμμετοχή των συλλόγων των νησιών.

-Υπόμνημα στον “φίλο” Υπουργό Εσωτερικών για ενεργή υποστήριξη. Ενεργή κι όχι θεωρητική.

-Εξώδικα, ασφαλιστικά μέτρα και λοιπά νομικά μέτρα. Αν είμαστε θυμωμένοι ας το δείξουμε, ώστε στην πρώτη απώλεια εκ Μνημονίου και πριν γραφτεί στην ταφόπλακα “υπέρ Στρος Καν” να χρεωθεί η αναλογούσα ευθύνη στους υπευθύνους που μας έστειλαν στον πάτο του πηγαδιού.

-Κάθε άλλη ιδέα ας κατατεθεί ΤΩΡΑ εκεί που πρέπει, πριν γίνει η επόμενη παράσταση που θα είναι τρεις κι ο κούκος στο Κέντρο Υγείας και τρεις ζάχαρες στο διπλανό καφέ.

Δείτε τι συνέβη χτες:

ΠΗΓΗ ΠΑΡΙΑΝΟΣ ΤΥΠΟΣ

εκτεταμένο φωτορεπορτάζ εδώ και παρόμοιο αλλά  με πληθώρα σχολίων εδώ (δίνουμε λινκ για να τους ανεβάσουμε το google rank).

διαβάστε και το προφητικό: Ούτε ο Πόθος ούτε όλοι οι σωματοφύλακες μαζί δεν φτάνουν για να σώσουν το Κέντρο Υγείας Πάρου

Κούλογλου x 2: Λιβύη και Μέρκελ

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ και το χαμηλό πνευματικό επίπεδο της χώρας φανερώνονται σε κάθε διεθνή κρίση. Τότε είναι που εμφανίζονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια η ασχετοσύνη, η κομπορρημοσύνη και ο ελληνικός επαρχιωτισμός. Τύποι που δεν έχουν ιδέα από την ιστορία ή τα δεδομένα μιας σύρραξης που μόλις αντιλήφθηκαν, παρότι προϋπήρχε για χρόνια, αρχίζουν να αναλύουν την κατάσταση με ύφος περισπούδαστο, καταγγέλλοντας τον ιμπεριαλισμό, τους δικτάτορες που μόλις ανακάλυψαν ή τον εχθρό κατά περίσταση και υποβάλλοντας με πατριωτικό στόμφο προτάσεις, ώστε η Ελλάδα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο - τρομάρα της. Αυτές τις μέρες ήταν η σειρά της Λιβύης να την πληρώσει. Ακολουθούν 5 θέσεις που ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και μια υπόδειξη για την ελληνική συνεισφορά.

1. Η ΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την επιβολή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη ήταν σωστή και δικαιολογημένη. Όπως είχαν και δημοσίως δηλώσει, οι δυνάμεις του Καντάφι ήθελαν να σφάξουν μέχρι και τον τελευταίο από τους αντιπάλους τους που είχαν εξεγερθεί. Σίγουρα, η επιβολή της ζώνης αποτελεί ένα είδος επέμβασης που δικαιολογείται όμως τόσο από τη σχετική έκκληση των εξεγερμένων όσο και από τη διεθνή νομοθεσία, αν πρόκειται να αποτραπούν μαζικές σφαγές. Σίγουρα, επίσης, ο ΟΗΕ και η περίφημη «διεθνής κοινότητα» δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία τρία χρόνια πριν, όταν ο ισραηλινός στρατός έσφαζε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα. Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να σφαχτούν και οι Λίβυοι.

2. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ από τη στιγμή που, ενώ το καθεστώς Καντάφι κήρυξε μονομερή κατάπαυση του πυρός μετά την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Γαλλία με τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ ξεκίνησαν να βομβαρδίζουν. Αντίθετα, θα έπρεπε μια διεθνής αντιπροσωπεία από τον ΟΗΕ, τις αραβικές και τις αφρικανικές χώρες να διαπραγματευτεί με τον Καντάφι μια παρατεταμένη κατάπαυση του πυρός, την προστασία των πολιτών και την προκήρυξη εκλογών.

3. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ δεν έγινε καμία ουσιαστική διπλωματική προσπάθεια για την ειρηνική επίλυση της κρίσης δεν οφείλεται στην περιβόητη επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών μεγάλων δυνάμεων που θέλουν να αρπάξουν το πετρέλαιο της χώρας. Γιατί ο Λίβυος δικτάτορας φρόντιζε για τα συμφέροντά τους όσο κανείς άλλος, έχοντας συνάψει, ιδίως τα τελευταία χρόνια, πετρελαϊκές συμφωνίες με όλες τις μεγάλες δυνάμεις. Επιπλέον, οι μυστικές του υπηρεσίες συνεργάζονταν στενά με τις αμερικανικές και τις βρετανικές για τον εντοπισμό ισλαμιστών εξτρεμιστών (δεν είναι τυχαίο ότι ο Καντάφι παρουσίαζε τους αντιπάλους του ως παραλλαγή της Αλ Κάιντα), ενώ για τους Ιταλούς η Λιβύη έπαιζε τον ρόλο του μπουλντόγκ-συνοριοφύλακα. Όσο για τη Γαλλία, μόλις τον Οκτώβριο είχε υπογράψει συμφωνία με τον Καντάφι ακόμη και στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Μπορεί η γαλλική Τotal να κερδίσει μεγαλύτερο μερίδιο από το λιβυκό πετρέλαιο αν ο Καντάφι ανατραπεί, αλλά ο ξαφνικός ζήλος του Σαρκοζί για τη δημοκρατία θέλει κυρίως να μετριάσει τη ζημιά που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις για τις στενές σχέσεις της κυβέρνησής του με το διεφθαρμένο καθεστώς του Μπεν Άλι, που ανατράπηκε από την εξέγερση των Τυνήσιων τον Ιανουάριο. Ο ανεκδιήγητος Γάλλος Πρόεδρος αποφάσισε να το παίξει Λαφαγιέτ που βοηθάει τους εξεγερμένους για την ελευθερία ανά τον κόσμο, σκοπεύοντας απλώς σε μερικούς πόντους παραπάνω στις δημοσκοπήσεις.

4. ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ είναι η τακτική που εγκαινίασε ο Μπαράκ Ομπάμα, αυτή η μεγάλη διαπλανητική απογοήτευση του 21ου αιώνα. Η συμμετοχή των αμερικανικών δυνάμεων σε μια στρατιωτική επίθεση χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου δημιουργεί ένα ανατριχιαστικό προηγούμενο: τι θα γίνει αν μετά από 3 χρόνια κάποια θεούσα Πρόεδρος Πέιλιν αποφασίσει να βομβαρδίσει το Ιράν χωρίς να ρωτήσει κανένα;

5. Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ «ΣΥΜΜΑΧΙΑ» της «Αυγής του Οδυσσέα», όπως κακόγουστα ονομάστηκε η δολοφονική εκστρατεία, είναι ήδη διαιρεμένη. Ίσως ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν έτυχε δυνάμεις να βομβαρδίζουν διαφωνώντας και να διαφωνούν βομβαρδίζοντας. Αυτό δείχνει ακριβώς πόσο πρόχειρα και χωρίς στρατηγικό στόχο στήθηκε η όλη επιχείρηση. Κανείς από τους πρωταγωνιστές της δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θέλει την αλλαγή του καθεστώτος Καντάφι ή κάποιου είδους συμβιβασμό μαζί του και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα, αν τίποτα από τα προηγούμενα δεν επιτευχθεί. Αντίθετα με τον Οδυσσέα, η διεθνής συμμαχία των σταυροφόρων της ελευθερίας δεν έχει στόχο κάποια Ιθάκη. Βαδίζει στα κουτουρού. Εδώ ακριβώς μπορεί να συνεισφέρει, παίζοντας «πρωταγωνιστικό ρόλο», και η Ελλάδα: συμβάλλοντας, με την πείρα που έχει αποκτήσει, στο πώς μπορείς να αρμενίζεις αμέριμνα προς το πουθενά.

και το ρεπορτάζ του ίδιου, ίσως το πιο συνοπτικό και συνάμα κατατοπιστικό για την κρίση,

στην τελευταία του εκπομπή (Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα):

Γράμμα στην καγκελάριο Μέρκελ από ένα γουρουνάκι by tvxorissinora

(πηγή:) 23 Απριλίου 2010: Ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοινώνει από το ακριτικό Καστελόριζο την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης της τρόικας. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, όλοι παραδέχονται ότι, παρά τα αυστηρότατα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές, το μνημόνιο που επιβλήθηκε με πρωτοβουλία του Βερολίνου, ήταν από την αρχή εξωπραγματικό.

«Οι αριθμοί δεν έβγαιναν», παραδέχεται μιλώντας στον Στέλιο Κούλογλου ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, ευρωβουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων, που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό της κυρίας Μέρκελ. Επρόκειτο για λάθος εκτίμηση της τελευταίας; H μήπως το μνημόνιο ήταν μια τακτική «οικονομικών δολοφόνων», σχεδιάστηκε δηλαδή για να γονατίσει την Ελλάδα και να την αναγκάσει να πουλήσει τα νησιά της, όπως πρότειναν πρόσφατα οι εκπρόσωποι της τρόικας;

Αναζητώντας τις απαντήσεις, το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» πραγματοποίησε μια μεγάλη, πολύμηνη διεθνή έρευνα συζητώντας με δεκάδες αξιωματούχους και ειδικούς που γνωρίζουν τι πραγματικά συνέβη. Στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, αναλύεται το σκοτεινό, «διπλό» παιχνίδι της Goldman Sachs. Η «φίρμα», όπως αποκαλείται η πανίσχυρη επενδυτική τράπεζα από αυτούς που φοβούνται και να προφέρουν το όνομα της, συνεργαζόταν με την ελληνική κυβέρνηση και συγχρόνως την πρόδιδε. «Όλοι γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα πήγαινε κατά διαόλου», ομολογεί στις Βρυξέλλες ο τέως πρωθυπουργός του Βελγίου Guy Verhofstadt, ενώ ο ευρωβουλευτής Daniel Cohn-Bendit μιλάει για τις πιέσεις Μέρκελ και Σαρκοζί στον Παπανδρέου, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει, παρά τις δρακόντιες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, να αγοράζει όπλα: «Είναι σαν τη Μαφία, σαν σκηνή από το “Νονό”». Και στην πόλη Χαλ της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, ο Ulrich Blum εκπρόσωπος του Ινστιτούτου που συμβουλεύει την γερμανική κυβέρνηση, εξηγεί στον Στέλιο Κούλογλου γιατί πρέπει να μπουν ενέχυρο ή να πωληθεί ελληνική περιουσία ή κάποια νησιά: «Αν κάποια στιγμή έχετε πλεόνασμα, τα ξαναγοράζετε».

Η πώληση νησιών πρωτοδιατυπώθηκε από την εφημερίδα «Bild» που πρωταγωνίστησε σε ανθελληνικά δημοσιεύματα, δημιουργώντας αρνητικό κλίμα στη γερμανική κοινή γνώμη. «Έχασα ακόμη και καλούς μου φίλους», λέει ο Κώστας Παπαναστασίου, διάσημος ηθοποιός στο Βερολίνο και καλεσμένος σε τηλεοπτικές εκπομπές που ασκούσαν κριτική στην Ελλάδα. «Η εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας πήρε αν όχι ρατσιστικές, τουλάχιστον ξενοφοβικές διαστάσεις», τονίζει στην εκπομπή η υπουργός Angelika Schwall-Düren. Την τελευταία στιγμή, ο δημοσιογράφος της «Bild» που έγραφε εναντίον της Ελλάδας ακυρώνει την συνέντευξη με το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα». Ο φακός της εκπομπής και ο Στέλιος Κούλογλου εισβάλλουν στη «Bild», ζητώντας εξηγήσεις…

Μιλούν ακόμη ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης, o επικεφαλής της τρόικας Poul Thomsen, ο τέως υπάλληλος της Goldman Sachs Sylvain R. Raynes, οι Ευρωβουλευτές Pervenche Beres, Joe Higgins, Sven Giegold, Robert Goebbels, o τέως Συμπρόεδρος της Γερμανικής Αριστεράς Όσκαρ Λαφοντέν, οι δημοσιογράφοι Matt Taibi, Jean Quatremer, Rolf-Dieter Krause και Frederick Kauffman, ο Πάνος Παναγιώτου, οικονομικός αναλυτής στο Λονδίνο και πολλοί άλλοι.

Δυστυχώς τα χειρότερα έρχονται…

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ, ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ.

ΣΤΑ ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ (εδώ και εδώ) ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ.

Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΥΓΙΕΣ ΥΠΕΔΑΦΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ.

ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ - ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ. 

Όταν ο υπουργός Υγείας κλείνει την πόρτα, οι ντόπιοι πολιτικοί της κυβέρνησης κλείνουν τα αυτιά τους, η διοικήτρια ΔΥΠΕ σε άλλο νησί φέρεται να δηλώνει “ε! ας πεθάνει και κανένας” (πηγή: ygeianet.gr) και τα ίδια αιτήματα πηγαινοέρχονται χρόνια τώρα χωρίς δυναμική, δεν μπορεί κανείς να ελπίσει σε μία ειδική για την Πάρο και την Αντίπαρο μεταχείριση εκ μέρους του Υπουργείου, στο καταρρέον καθεστώς του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Δυστυχώς τα χειρότερα έρχονται…


ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΝΕΜΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Μαθητές,γονείς,εκπαιδευτικοί,επαγγελματίες,συμπολίτες.

Η κατάσταση στο χώρο των δημόσιων υπηρεσιών υγείας των νησιών μας επιδεινώνεται ραγδαία.
Παίρνει εκρηκτικές και άκρως επικίνδυνες διαστάσεις. Η υγεία είναι πέρα και πάνω από οποιαδήποτε οικονομική κρίση.
Μας αξίζει ένα καλλίτερο αύριο.
Η απαξίωση του Δημάρχου και της Επιτροπής από τον υπουργό Υγείας και οι υποσχέσεις που δεν λύνουν τα προβλήματα της υγείας εδώ και τώρα, δεν έχουν θέση σήμερα. Απαιτούμε τα αυτονόητα. Πρέπει τώρα να αντιδράσουμε ενωμένα και δυναμικά.
Οι Δήμαρχοι, τα Δημοτικά Συμβούλια και οι φορείς των δύο νησιών σας καλούν να δώσετε δυναμικά το παρόν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που θα γίνει την Κυριακή 27 Μαρτίου και ώρα 12.00 μπροστά στο Κέντρο Υγείας.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ

Η ραγδαία επιδείνωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας στη Πάρο και την Αντίπαρο, έχει φτάσει στο απροχώρητο και παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις για την υγεία των κατοίκων των νησιών μας.

Η τωρινή κατάσταση στο κέντρο υγείας Πάρου μόνο τραγική μπορεί να χαρακτηριστεί:

Όταν υπάρχει έλλειψη ιατρών γενικής ιατρικής με αποτέλεσμα να μη λειτουργούν εύρυθμα τα πρωινά ιατρεία και να μη βγαίνει το πρόγραμμα εφημεριών του Κέντρου Υγείας παρά με πρόχειρους και προσωρινούς τρόπους.

Όταν από 20ετίας το Κ.Υ. Πάρου διέθετε δυο παιδιάτρους, σήμερα, μετά τη συνταξιοδότηση τους και με υπερδιπλάσιο πληθυσμό δεν διαθέτει κανένα .

Όταν το Κ.Υ. Πάρου έμεινε χωρίς γυναικολόγο λόγω συνταξιοδότησης και είναι ήδη χωρίς ορθοπεδικό μετά την αποχώρηση του ιατρού το 2003.

Όταν το παράρτημα ΕΚΑΒ Πάρου αδυνατεί να εξυπηρετήσει λόγω έλλειψης προσωπικού όλες τις βάρδιες του Κ.Υ. με αποτέλεσμα το κέντρο υγείας να ζητά από τους ασθενείς να μεταφέρονται με δικό τους μέσο στο Κ.Υ. ή να ζητούν τη συνδρομή της Αστυνομίας ή της Πυροσβεστικής, όταν δεν υπάρχει κάλυψη της βάρδιας από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ!!!

Οι πολίτες της Πάρου και της Αντιπάρου διακατέχονται από αισθήματα ανασφάλειας και αγανάκτησης, όταν, οι όποιες παροχές υγείας του παρελθόντος αντί να αναβαθμίζονται, εξαφανίζονται,

Εκφράζοντας το σύνολο των κατοίκων των νησιών μας ζητάμε:

1.   Την πλήρη κάλυψη των θέσεων του Κέντρου Υγείας όπως προβλέπονται από το σχέδιο του οργανισμού που έχει ψηφιστεί εδώ και χρόνια από το ΠΕΣΥ με προσλήψεις σε όλους τους κλάδους και ειδικότητες, με σχέση εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης ώστε να καλύπτονται πλήρως όλες οι ανάγκες.

2. Την πλήρη κάλυψη των θέσεων στα Πολυδύναμα και Αγροτικά Ιατρεία όπως προβλέπεται από τους οργανισμούς τους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχουν κενά στους αγροτικούς ιατρούς από τη στιγμή που φεύγουν μέχρι να έλθουν άλλοι.

3. Την κάλυψη των κενών του Ε.ΚΑ.Β. σε προσωπικό ώστε να καλύπτονται όλες οι βάρδιες χωρίς να θίγονται τα δικαιώματα των εργαζόμενων και την αντιμετώπιση άλλων ζητημάτων που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία του (κτιριακό, οχήματα).

4. Στελέχωση και υποδομές του Κέντρου Υγείας ή όπως αλλιώς θα λέγεται με κριτήρια πληθυσμιακά, επιδημιολογικά, γεωγραφικά, με κατεύθυνση τη διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής, την πρόληψη, τη σύνδεσή του με την οικογένεια, τους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης και άθλησης, τη μητέρα, το παιδί. Παράλληλα να προωθηθούν οι διαδικασίες υλοποίησης του νέου Γενικού Νοσοκομείου Πάρου.

5.  Κάλυψη του Κ.Υ. και των Ιατρείων (Πολυδύναμα, αγροτικά) με επάρκεια υλικών και σύγχρονου ιατρομηχανολογικού εξοπλισμού.

6.  Καμιά πληρωμή ή συμμετοχή στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, νοσήλια και θεραπείες. Κάλυψη όλου του πληθυσμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Άμεση κατάργηση του εισιτηρίου των 5€.

7.  Δημιουργία και ανάπτυξη ενός σύγχρονου, κρατικού φορέα διακομιδών επειγόντων περιστατικών από αέρα και θάλασσα για τη μεταφορά τους στο περιφερειακό ή τα κεντρικά νοσοκομεία. Ζητάμε μετά από τη σύμφωνη γνώμη του Βελεντζείου Ιδρύματος, το υγειονομικό αεροσκάφος της Πάρου να ενταχθεί στο φορέα αυτό με έδρα το νησί μας.

Η αδιαφορία, η αδράνεια και η διαχειριστική απραξία των υπευθύνων ή οι υποσχέσεις που δεν λύνουν τα προβλήματα του Κέντρου Υγείας εδώ και τώρα, δεν έχουν θέση σήμερα. Αντίθετα αποτελούν λόγο και αιτία δυναμικών κινητοποιήσεων στα νησιά μας, γιατί δεν πάει άλλο.

Ο δρόμος του αγώνα είναι πλέον ο μόνος δρόμος για να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν.

Δε ζητάμε τίποτα περισσότερο από τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα αλλά και τα αναφερόμενα στην έννοια της νησιωτικότητας.

Διεκδικούμε το δικαίωμα μας στην περίθαλψη, τη ζωή, την πρόληψη και την πρόνοια.

Διεκδικούμε το δικαίωμα μας σε ένα δημόσιο, δωρεάν και ενιαίο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας .

Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ

ΝΟΑ και εμπειρία, Τουριστική Επιτροπή και αξιοκρατία, ΚΕΤΠΑΑ και ατιμωρησία

 

-Με αφορμή το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο και την σπουδή να αμφισβητηθούν και πάλι κάποιοι ως χειρότεροι κάποιων άλλων ίσως θα είναι καλύτερα να σχολιαστεί η θέληση του καλλικράτειου νομοθέτη να δώσει στο δήμαρχο την απόλυτη δικαιοδοσία και δυνατότητα να αποφασίζει ο ίδιος για τα άτομα που θα στελεχώσουν επιτροπές που θα συσταθούν. Από τη στιγμή που ισχύει αυτό, ο δήμαρχος οφείλει να επιλέξει άτομα που έχουν δηλώσει τη σαφή τους πρόθεση να συμμετέχουν ενεργά στα δημοτικά δρώμενα. Αναζητήστε τέτοια άτομα στις λίστες των υποψηφίων των πρόσφατων δημοτικών εκλογών, πολίτες που αρχικά οι ίδιοι οι αρχηγοί τους ενέκριναν να τους πλαισιώσουν και στη συνέχεια διεκδίκησαν και την ψήφο των συμπολιτών, κάνοντας με αυτό τον τρόπο φανερή την πρόθεση μετεκλογικής ενεργοποίησης. Και μετά κάντε τη σύγκριση και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Προσωπική άποψη: ακόμα κι αν μπορούσε ο δήμαρχος να επιλέξει καλύτερα και διαυγέστερα, κανείς δεν ακυρώνεται από την τοποθέτησή του και μόνο. Και επιπλέον: κάποιοι θα γκρίνιαζαν έτσι κι αλλιώς, πρόκειται για ένα συχνά ανεδαφικό έργο που επαναλαμβάνεται διαρκώς.

-Πέρα από τα παραπάνω, ωστόσο, είναι τουλάχιστον πλημμελής ερμηνεία των πεπραγμένων να παραβλέπουμε την απουσία εκπροσώπου από το μοναδικό αθλητικό σύλλογο του νησιού, το Ναυτικό Όμιλο, που ήταν παρών, και έθεσε το θέμα, αλλά εις μάτην. Είτε 11 είτε 7 είτε ακόμα και 5 μέλη να χωράγανε στην Τουριστική Επιτροπή, ο ΝΟΑ δεν έπρεπε να μείνει απέξω. Έχει και την εμπειρία και τα εχέγγυα που αναζητούνται. Το ζήτημα της εκπροσώπησης βέβαια είναι υποκειμενικό και ατελείωτο, ίσως μάλιστα να είναι και δευτερεύον εφόσον συσταθεί η Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Τουριστικής και Πολιτιστικής Ανάπτυξης Αντιπάρου (πρώην ΚΕΤΠΑΑ). Κι όπως και να ‘χει, ο δήμαρχος έχει και το δημοτικό καρπούζι και το καλλικράτειο μαχαίρι, το πολύ πολύ κόβοντάς το δυσανάλογα κινδυνεύει κάθε φορά να κοπεί λιγάκι κι αυτός. Θα ήταν επίσης υποκριτικό να μην αναφερθεί η σχετική ομόφωνη απόφαση για παραχώρηση χρήσης γης για μετεγκατάσταση του ΝΟΑ και δημιουργία των απαιτούμενων υποδομών και εγκαταστάσεων στη θέση Γαλανταριές, ίσως θέμα σημαντικότερο από το προηγούμενο. Ακριβώς αυτή η θετικότατη στάση του δήμου προς το ΝΟΑ δεν συμβαδίζει με τον αποκλεισμό του από την τουριστική επιτροπή.

-Ο δήμαρχος για άλλη μία φορά πιπίλισε μία καραμέλα-κατηγορία που δήθεν εκτοξεύτηκε από εδώ, σχετικά με την ικανότητα των στελεχών του. Για όσους δεν το διάβασαν λοιπόν, κι ένας από αυτούς μάλλον είναι -λόγω υποχρεώσεων;- και ο δήμαρχος, εδώ είναι τα σχετικά, ώστε την άλλη φορά να μην έχουμε πάλι τα ίδια. Η «αόριστη» επίθεση έγινε μάλιστα χωρίς λόγο, αφού ο δήμαρχος αναφερόταν στην άριστη συνεργασία του με τον κ Μαριάνο στην πρώτη συνεδρίαση του Λιμενικού Ταμείου (ας μη φανταστούμε καν τι θα γραφόταν στο διαδίκτυο αν τολμούσε στη θέση του κ. Μαριάνου να ήταν ο κ. Σφαλαγκάκος -ανίερες συμμαχίες, ιουδαϊσμοί και άλλα μπουροειδή). Μπράβο στη συνεργασία, που πράγματι κάνει θαύματα (ίσως αν είχε γίνει και το ενιαίο να είχαμε κι άλλα θαύματα…) και απόδειξη όλων είναι όντως η εξασφάλιση σημαντικού ποσού από το ΛΤ. Είναι από τα αυτονόητα που εξαιτίας των προκατόχων ανάγονται σε επιτυχίες.

-Ο ρόλος των παρατάξεων της αντιπολίτευσης δεν είναι μόνο να συμφωνούν με τις προτάσεις του δημάρχου, αλλά και να παραθέτουν αντίλογο καθώς και να φέρνουν προτάσεις και θέματα στο συμβούλιο. Το έκανε η Ενωτική Κίνηση και διαμαρτύρεται. Το έκανε η παράταξη «Μένουμε Αντίπαρο» και εισέπραξε άρνηση για δύο ζητήματα σοβαρότατα (βυτιοφόρο και σχολική στέγη). Είναι πιο βιαστικό το αίτημα της Εθνικής Τράπεζας για στάθμευση (λογικότατα απορριφθέν, αρκεί να δούμε την ίδια προθυμία για τη γενικότερη νομιμότητα στον πεζόδρομο και στην πράξη) ή του αιτήματος του κυνηγετικού Συλλόγου για την παραχώρηση Δημοτικής έκτασης 150-200 τετραγωνικών μέτρων (που, γενόμενο δεκτό, πρέπει να ανοίξει και το διάλογο για ζητήματα σχετικά με το κυνήγι: κυνηγετική περίοδος τον Αύγουστο, καταμέτρηση κυνηγετικών σκυλιών, κ.ά); Κάθε σοβαρή απάντηση δεκτή.

-Από τη στιγμή που παρουσιάζεται η απελθούσα Αρχή ως υπαίτια τόσο για την διάλυση της ΚΕΤΠΑΑ με τις συνέπειες που αυτό έχει για την τουριστική ανάπτυξη του νησιού, όσο και για την πλασματική εικόνα που παρουσιάστηκε κατά τον οικονομικό απολογισμό λίγο πριν τη λήξη της θητείας (εκεί που κανείς δεν παρενέβη για να αμφισβητήσει τα νούμερα), η υιοθέτηση ενός δόγματος «περασμένα ξεχασμένα» από μία δημοτική αρχή που στηλίτευσε την πρώην κοινοτική αρχή και σχεδόν θήτευσε στα δικαστικά έδρανα τα περασμένα χρόνια για ζητήματα σημαντικά (και μη), προκαλεί απορία. Το συναινετικό κλίμα είναι προς όφελος όλων, η ατιμωρησία όμως σε σημαντικά ζητήματα είναι κάτι που βαρύνει στη συνείδηση πολλών σκεπτόμενων πολιτών και, κυρίως, δημιουργεί το υπέδαφος για διαιώνιση αυτής της ατιμωρησίας χάριν κάποιας κάθε φορά μεγαλόψυχης συναίνεσης. Κι όσοι θεωρήσουν αυστηρή αυτήν την προσέγγιση ας επικυρώσουν -εφόσον διαθέτουν σχετική μνήμη- την φερόμενη ως αξιόλογη ΚΕΤΠΑΑ της περασμένης δεκαετίας (με Ηλία Κανετούνη, κλπ), που έφτασε στο 2011 λαχανιασμένη και χρεωμένη.

-Ακόμα και η πολιτισμένη τελευταία συνεδρίαση έκανε σαφή την ανάγκη εφαρμογής με αυστηρότητα του Κανονισμού Λειτουργίας, ώστε να αποφεύγονται αντεγκλήσεις, παληκαρισμοί, ιστορικές παρεκβάσεις, διάλογοι συμβούλων με πολίτες, επιθεωρησιακές ατάκες και άλλα απορρυθμιστικά που κατά καιρούς έχουν συμβεί.

-Από τη στιγμή που τα προ ημερησίας έχουν –ορθώς- περιοριστεί και άλλα θέματα που πρωτοκολλούνται δεν φτάνουν μέχρι το δημοτικό συμβούλιο, πώς μπορούν οι αντιπολιτευόμενοι σύμβουλοι αλλά και εμείς να μάθουμε τι έχει γίνει με ζητήματα που έχουν ήδη συζητηθεί; περιφερειακός δρόμος, πεζόδρομος, απεντόμωση, δειγματοληψία ύδατος, δημοτική ιστοσελίδα, ανακύκλωση, εργολαβία καθαριότητας, εθελοντές, κλπ κλπ; Ειδικά τώρα που ο προϋπολογισμός εγκρίθηκε: άλλο ένα εύσημο για το αυτονόητο. Τώρα ο Δήμος μπαίνει στην κύρια φάση του, μαζί και τα πολυαγαπημένα εύσημα αλλά και η κριτική.

ΥΓ: Σύμφωνα με το googlerank, το πιο αξιόπιστο εργαλείο μέτρησης της επισκεψιμότητας ενός ιστοτόπου, το blog αυτό είναι εδώ και καιρό στα 3/10, βαθμός υψηλότερος πολλών τοπικών ιστοσελίδων και ιστολογίων (ενδεικτικά: parosweb 5/10, antiparos-isl 4/10, antiapriafwni 3/10, φιλελεύθερος 2/10, αντιπάριος 2/10, parospress 2/10,  antiparos.gr 2/10, μένουμε αντίπαρο 0/10, ενωτική κίνηση 0/10, μπουρού 0/10 κλπ). Αυτό για να μη μπερδεύουμε το Alexa με την αξιοπιστία της τοπικής πανίδας του γνωστού αγνώστου μπλόγκερ.

Ώρα της Γης: το logo της παγκόσμιας υποκρισίας

Ένας λόγος παραπάνω φέτος να πούμε όχι στην παγκόσμια υποκρισία

Δεν χρειάζεται εξήγηση.

Το προπέρσινο άρθρο ισχύει με ελάχιστες αλλαγές…

Πώς και πότε γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25η Μαρτίου

α) Γιορτάστηκε το 1838 με πρωτοβουλία του Δημάρχου, ενώ η Κυβέρνηση δεν εκπροσωπήθηκε επίσημα.
β) Ο Όθων ήταν αντίθετος να συνδυαστεί η επανάσταση με την εκκλησιαστική γιορτή του Ευαγγελισμού.
γ) Το παλάτι δεν επιθυμούσε έξοδα γιορτές την εποχή που οι Αγωνιστές δεν είχαν να φάνε.
δ) Το “υπερθέαμα”: εκατοντάδες νέοι με δαδιά ή λαδοφάναρα σχημάτισαν το “εν τούτω Νίκα” στο Λυκαβηττό, ενώ οι θεατές παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι.
ε) Λέγεται ότι για την πρώτη γιορτή της 25ης Μαρτίου δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.

Η   25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838 και από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο. Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του  Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά ( 1805 – 1879). Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών το οποίο δεν επιθυμούσε  έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε. Κατά μία άλλη εκδοχή το Παλάτι, μάλλον, δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία, για να μη δώσει την ευκαιρία στην Εκκλησία να καπηλευτεί την επανάσταση των Ελλήνων. Τελικά, ο Δήμαρχος θα οργανώσει μόνος του τον εορτασμό και εκ του αποτελέσματος κατάφερε να δώσει  πανηγυρική ατμόσφαιρα, που ευχαρίστησε τους 17.000 Αθηναίους, οι οποίοι κατοικούσαν, τότε, στην πρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, σημαιοστόλισε την πόλη και καθάρισε τις (λιγοστές) πλατείες. Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Και την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός , που συνδυάζεται με το ’21 της επαναστασης. Άρχισαν, έπειτα, να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών.
Το πρωί, της 25ης Μαρτίου 1838, εψάλη δοξολογία στον, τότε,  Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης (στην οδό Αιόλου), στην οποία,  και μόνο εκεί, παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα. Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821. Τη  νύχτα ο Δήμαρχος, πάντα, φωταγώγησε με λαδοφάναρα τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη.
Τέλος, οι Αθηναίοι έμειναν αποσβολωμένοι από το υπερθέαμα, όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο  φωτεινό σταυρό με τις λέξεις «Εν τούτω Νίκα». Έτσι, το 1838 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25 Μαρτίου, ως μέρα μνήμης των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821. Και τούτη η γιορτή έγινε με γκρίνια, με διαφωνίες και με πλουσιοπάροχη μεγαλοπρέπεια (ενώ χρήματα δεν υπήρχαν), κατά την πατροπαράδοτη συνήθεια μας. Οι κακές γλώσσες λένε ότι για τη γιορτή ετούτη δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.

Γιώργος Δαμιανός (http://www.24grammata.com/?p=11375)

κι ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον θέμα: Πώς παρουσιάζεται η Eλληνική Eπανάσταση (1821) στα Τουρκικά σχολικά βιβλία

H γιορτή στην Αντίπαρο. Φωτογραφικό αφιέρωμα στον αντιπάριο εδώ

Λεπτές ισορροπίες και βαριές κουβέντες

Επειδή απ’ ότι φαίνεται υπάρχουν σχετικά νέοι θαμώνες αυτού του μπλογκ που δεν έχουν διαβάσει άρθρα που έχουν δημοσιευτεί πριν τις τελευταίες εκλογές, νεαροί πολίτες που παλιότερα δεν ασχολούνταν με τα τοπικά ιστολόγια, αλλά και επισκέπτες που μπαίνουν απλά γιατί άκουσαν κάτι κάπου και ρίχνουν μια ματιά, δηλαδή διαβάζουν πέντε έξι γραμμές μόνο, απομονώνοντας ένα κείμενο και βγάζοντας βιαστικά συμπεράσματα, καλό είναι να αποσαφηνιστούν κάποια πράγματα. Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης και η πυξίδα στις κακοτοπιές. Παράλληλα το παρακάτω αποτελεί κι ένα φιλικό σχόλιο σε όσους θεωρούν το antiparos-blog διαδικτυακή πύλη του Δήμου, φόρουμ ή καφενείο απόψεων, αλλά και σε όσους γράφουν ανώνυμα σχόλια που ποτέ δεν θα κατέθεταν επωνύμως.

Το μπλογκ αυτό μετράει τρία χρόνια ζωής. Οι αρχικές του επισκέψεις ήταν λίγες, πλέον είναι άφθονες. Η αναγνωσιμότητα έφερε και τα προβλήματα. Δεν υπάρχει  καμία αμφιβολία ότι αυτό το ιστολόγιο συνέβαλε στην ενεργοποίηση πολλών πολιτών στο δημόσιο διάλογο και άνοιξε το δρόμο σε άλλα ιστολόγια της περιοχής με θετικά -επί το πλείστον- αποτελέσματα. Οποιαδήποτε δυσωδία αναδίδεται στην μπλογκόσφαιρα προέρχεται κυρίως από τα σχόλια και κάνα δυο μπλογκς (μπουρού, γκουρού, κλπ).  Το κλίμα μεταλλάξανε εις γνώση τους αχόρταγοι κιτρινιστές, άτομα που στην κανονική τους ζωή ίσως να μοιάζουν αξιοπρεπέστατα, αλλά στο χαοτικό σύμπαν της ανωνυμίας θέλουν να πρωταγωνιστήσουν για λίγο αφήνοντας τις ακαθαρσίες τους διασκορπισμένες, χρησιμοποιώντας ένα έξυπνο τέχνασμα: σοβαντίζουν τη συκοφαντία με σοβαρότητα, διανθίζουν την κακεντρέχεια με κόκκους αλήθειας ή αληθοφάνειας. 'Ετσι, που το ψέμα να αληθοφέρνει και η αλήθεια να αλληθωρίζει. Γι αυτό και από εδώ και πέρα τα σχόλια θα περιοριστούν. Υπάρχει ήδη το σχετικό γκρουπ στο facebook που αρχίζει και μαζεύει κόσμο και εκεί ο διάλογος μπορεί να είναι πιο ουσιαστικός. Κι επιτέλους ας αναρωτηθούμε όλοι αν στις κοινωνικές μας συναναστροφές (στα καφενεία, τις καφετέριες, τις ταβέρνες, τα κομμωτήρια, τις εορταστικές επισκέψεις, τα μαγαζιά, κλπ) ακούγονται υψηλότερου περιεχομένου ζητήματα από αυτά που παρουσιάζονται εδώ, από τον διαχειριστή αυτού του μπλογκ. 

Το blog αυτό δεν διεκδικεί το αλάθητο, ασπάζεται όμως την ειλικρίνεια και την εντιμότητα από όλους. Στο βαθμό που αυτά οδηγούν στην αντικειμενικότητα είναι και τέτοιο. Αυτό όμως είναι αδύνατον να θεωρείται ως τέτοιο από όλους κι ίσως και να μην είναι. Είναι επόμενο κάποιοι πάντα να διαφωνούν. Κι είναι γεγονός ότι κάποιοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς να υπάρχει ο Εχθρός. Αυτή τη βδομάδα διαφώνησαν μερικοί καρναβαλιστές, την προηγούμενοι μερικοί γιδολόγοι, την παραπροηγούμενη κάποιοι άλλοι για το δημοτικό συμβούλιο και πάει πίσω και  παραπίσω μέχρι παλιά, τότε που λίγοι διάβαζαν τα μπλογκς και ακόμα λιγότεροι φέρονταν σαν τρωκτικά. Ποτέ δεν υπήρχε τόσο μίσος στο τοπικό διαδίκτυο. Τόσο που να φαίνεται να ισχύει  η ρήση του Αριστοφάνη στους Βατράχους και  ο νόμος του Gresham (“το κακό νόμισμα διώχνει το κακόν”, “το κακό τελικά εκτοπίζει το καλό”). Όταν ποιοτικές αναρτήσεις στα μπλογκς δεν εισπράττουν ούτε ένα σχόλιο (Καζαντζάκης, Ιαπωνία, αναδημοσιεύσεις κλπ) προφανώς κάτι φταίει. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τη μπουρού, τον αρουραίο, την κουρούνα και την υπόλοιπη πανίδα του τοπικού ίντερνετ, που συγγράφουν και σχολιάζουν από καθαρό απωθημένο, πολλές φορές υπό την ανοχή άλλων μπλογκς. 

Ας μην το ξεχνάει κανένας: εδώ που βρίσκεστε είναι μία προσωπική σελίδα, τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο. Έχει διαχειριστή που εδώ γράφει σαν “Μάγος”, αλλά στην πραγματική του ζωή έχει την υπόσταση που έχουν όλοι οι άλλοι, επομένως έχει αυτιά να ακούει και φωνή να μιλάει. Αν κάτι σας ενοχλεί από τα γραφόμενα γράψτε το εδώ (και μόνο επώνυμα, σεβόμενοι πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό σας) ή συζητήστε το μαζί του. Μαζί μου. 

“Γιατί το ψευδώνυμο;” θα ρωτήσει κάποιος… Διότι πρέπει να τηρείται μία στοιχειώδης απόσταση του ιστολογιακού προσώπου από το δημόσιο. Δεν φταίνε οι διαχειριστές που κρυβόμαστε πίσω από ψευδώνυμα, είναι προφανές ποιος είναι ποιος, και ελάχιστοι μόνο διαφυλάσσουν την παρθενία της δημοσιοποίησής τους σε ένα κλίμα που δεν συγχωρεί την άλλη άποψη. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί απόψεις αιρετικές ή προκλητικές, ακόμη κι από αυτό εδώ το ιστολόγιο, απόψεις όμως για τις οποίες ο ιδιοκτήτης κλήθηκε να λογοδοτήσει όχι ιστολογιακά, αλλά στην πραγματική ζωή, σε δημόσια πρόσωπα, που κατά καιρούς παραπονούνται και δηλώνουν εξοργισμένοι, αλλά και σε άλλους αντιφρονούντες. Εφόσον όμως δεν τελούνται παράνομες πράξεις και δεν καταστρατηγείται ο κώδικας ηθικής των μπλόγκερς ο καθένας πρέπει να μένει σ΄ αυτά που στοιχειοθετούνται από την παρουσία του εδώ, στον εικονικό κόσμο της μπλογκόσφαιρας. Κι αν θέλει να διατυπώσει λόγο. Αν δεν μπορεί εδώ υπάρχει πάντα ένας άλλος γόνιμος τρόπος  επικοινωνίας. Αν δεν υπάρχει, δεν υπάρχει και υγιής κοινωνία. Κι αντίστροφα, όταν δεν υπάρχει υγιής κοινωνία τότε η τοπική πανίδα (η μπουρού, ο αρουραίος, η κουρούνα)  ζει περιόδους ακμής.

Όσο για ένα άρθρο που, απ’ ότι φαίνεται εξόργισε κάποιους αιρετούς και φίλα προσκείμενους στον βαλλόμενο  δήμαρχο: Έπρεπε να περάσουν τόσες μέρες για να εκδηλωθεί αυτή η κυοφορούμενη δυσαρέσκεια… Μόνο που ατυχώς πρόκειται για αποσπασματική ερμηνεία του κειμένου. Πουθενά δεν ακυρώνεται η θεωρητική ικανότητα των συμβούλων, αυτό αποτέλεσε ένα μόνο υποθετικό σενάριο από πολλά άλλα που προσπαθούσαν να εξηγήσουν το “άνοιγμα” του δημάρχου προς πολίτες. Όταν όμως ένα άρθρο διαβάζεται στα βιαστικά από κάποιον ιδεοληπτικό αναγνώστη, που απομονώνει δυο αράδες και μετά το μεταφέρει προφορικά σαν χαλασμένο τηλέφωνο, είναι λογικό να υπάρχει απόσταση από το αρχικό κείμενο και από αυτό που κυκλοφορεί. Τα μπλογκς δεν είναι σελίδες απονομής ευσήμων, όσοι παράγουν έργο πρέπει να νοιάζονται να παίρνουν τα εύσημα από την κοινωνία, όχι από εδώ. Και πάλι από τον ίδιο χώρο, την κοινωνία δηλαδή, πρέπει να καταλογίζεται η αδυναμία και η κακοδιοίκηση. Όχι από τα μπλογκς. Κι αυτό γιατί δημοσιοποιούν μεμονωμένες απόψεις. Σε όσους θεωρούν ακόμα και μετά την ανάγνωση του επίμαχου άρθρου ότι αδικούνται, λυπάμαι για την λανθασμένη ανάγνωση, δίχως όμως να παίρνω πίσω γραμμή από όσα διατύπωσα, αφού είναι η προσωπική μου ερμηνεία. 

Κι αν πάλι κάποιοι δυσανασχετούν με τα blogs και διαφωνούν με τη θεματολογία και τον τρόπο προσέγγισης των ζητημάτων, τότε δεν έχουν παρά να μας ακυρώσουν σταδιακά, μη επισκεπτόμενοί μας. Κάποια στιγμή που δεν θα μας διαβάζει κανένας θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε όλοι, και οι παλιότεροι (αντιπάριος, αντιπάρια φωνή, οι περιπέτειες του Μάγου, parospress) και τα νεώτερα ευκαιριακά. Καλούνται όλοι οι αντιρρησίες να συμπράξουν κι αυτοί σε ένα νέο μπλογκ, προσπαθώντας να εκφέρουν άποψη, να τηρούν τα προσχήματα, να είναι ειλικρινείς, να αυτοψυχοθεραπεύονται μέσω των κειμένων τους, και παράλληλα να είναι και ποιοτικοί -κατά το δοκούν. Δύσκολο; Πράγματι.

Ας θυμηθούμε κι ένα ολόσωστο κείμενο που προεκλογικά κυκλοφόρησε ο τότε υποψήφιος δήμαρχος κ. Νίκος Μαριάνος με αφορμή το βούρκο στον προεκλογικό κόσμο των ιστολογίων, αντανάκλαση ενός αντίστοιχου της προεκλογικής περιόδου. Όλοι μας, ανεξαιρέτως, συμμεριζόμαστε αυτή την άποψη και σήμερα. Όλοι; Ας μας απαντήσουν εμπράκτως. 

Κάνουμε κυκλικές κινήσεις και πέφτουμε πάνω στα χνάρια μας

> Γεννήθηκα το 1957 στη Συκιά Χαλκιδικής, στο τέρμα της Σιθωνίας. Ένα πανέμορφο χωριό με 5.000 κατοίκους χτισμένο πάνω στο τελείωμα ενός βουνού. Ήταν ένα μυθικό μέρος με παλιά σπίτια, αρχοντικά, διώροφα, τριώροφα και πέτρινα με ξύλινες βεράντες. Είχε ένα χρώμα ακαθόριστο, όσον αφορά τον χρόνο. Όταν βλέπω το χωριό μου, μου έρχεται στο μυαλό το 300 μ.Χ. Κάπως έτσι φαντάζομαι ότι θα ήταν οι κωμοπόλεις τότε στην επαρχία.

> Οι γονείς μου ήταν αγρότες. Ο πατέρας μου ήταν περιστασιακά και ξυλοκόπος. Έκοβε και κατέβαζε πεύκα από τα ψηλά του βουνού με μουλάρια και άλογα. Έβγαζε ένα μεροκάματο της τάξης των 5 δραχμών. Σκέψου ότι με 5 δραχμές τότε αγόραζες 2 κονσέρβες Zwan.

> Όταν ήμουν πέντε ετών οι γονείς μου αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στη Γερμανία, στη Στουτγάρδη. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισα εκεί ήταν αρρωστημένη για ένα παιδάκι στην ηλικία μου. Ήταν σαν να ζωντανεύουν οι εφιάλτες που βλέπεις στα όνειρά σου. Ξαφνικά, από εκεί που ήμουν ένα με τη γη, βρέθηκα μέσα από ένα ταξίδι 45 ωρών με το τρένο στην καρδιά της βιομηχανικής Ευρώπης, ανάμεσα σε υψικαμίνους και ένα μολυσμένο ποτάμι με μαούνες να μεταφέρουν κάρβουνα από το πουθενά στο πουθενά. Μέναμε σε ένα διαμέρισμα μαζί με άλλες τρεις οικογένειες Ελλήνων, κάθε οικογένεια σε ένα δωμάτιο. Γρήγορα αρρώστησα βαριά για περίπου έναν χρόνο. Ο  οργανισμός μου δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στο κλίμα.

> Στα 12 επιστρέφω στην Ελλάδα και κάνω τις δυο πρώτες τάξεις του γυμνασίου στη Θεσσαλονίκη, όπου έμενε η αδερφή μου. Στη Γ' Γυμνασίου πήγα σχολείο στον Άγιο Νικόλαo Χαλκιδικής. Ήμουν απείθαρχος μαθητής, άλλαζα συνέχεια σχολεία, έκανα αηδίες μέχρι που με έδιωξαν από όλα τα γυμνάσια της χώρας. Ευτυχώς, βρέθηκε μια θαυμάσια γυναίκα στο συμβούλιο των καθηγητών, στο γυμνάσιο του Αγίου Νικολάου, με υπερασπίστηκε και με ξαναπήραν την επόμενη χρονιά.

> Όταν τελείωσα το σχολείο ξαναγύρισα στη Γερμανία. Θεωρούσα ότι ήταν μια νέα διέξοδος για μένα. Μπήκα κατευθείαν στο προκαταρκτικό εξάμηνο για ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος και έκατσα εκεί δυόμισι χρόνια, συνεχίζοντας παράλληλα τις μουσικές σπουδές που είχα ξεκινήσει στη Θεσσαλονίκη. Δεν με έπειθε, όμως, καθόλου το πανεπιστημιακό θέμα. Εγώ έπαιζα μουσική από μικρός. Δεν είχα βλέψεις να κάνω κάτι σπουδαίο. Μου άρεσε να διαβάζω αυτά που ήθελα εγώ, να βλέπω πίνακες ζωγραφικής, να παρακολουθώ θέατρο όταν είχα τη δυνατότητα. Μου άρεσε να μελετώ ποίηση. Στα 13 μου διάβαζα τον Τοίχο του Σαρτρ - φαντάσου πόσο μπορεί να δηλητηριαστεί ένα παιδί από τέτοια αναγνώσματα. Διάβαζα Ρεμπώ, Μπωντλαίρ, θεατρικά, τη Δίκη του Κάφκα. Συγκλονιστικά αναγνώσματα. Βέβαια, έπεφτα μέσα σε ένα λαβυρινθώδες εσωτερικό περιβάλλον και πολλές φορές περνούσα μέρες ολόκληρες σε σιωπή. Σταματούσα να μιλώ, δεν επικοινωνούσα με το περιβάλλον και στο σχολείο αισθανόμουν ξένος. Ίσως ένιωθα και μια εσωτερική έπαρση. Μια υποκριτική ιδιότητα του ανθρώπου να ενστερνίζεται το εξωτερικό δράμα και να το κάνει δικό του.

> Εκείνη την εποχή στη Γερμανία άκουγα όλο το κλασικό ρεπερτόριο. Led Ζeppelin, Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival. Πηγαίναμε σε διάφορες κρατικές λέσχες νεολαίας όπου υπήρχε ασύδοτη ελευθερία. Μπορούσες να πιεις, να καπνίσεις, να γλεντήσεις, να κάνεις ό,τι θες, απλά υπήρχαν εκεί κοινωνικοί λειτουργοί που σε συμβούλευαν τι είναι καλό και τι όχι. Μετά άρχισαν να δημιουργούνται τα kelar, υπόγειοι, παράνομοι χώροι, όπου έδινες 2-3 μάρκα, σου έβαζαν μια σφραγίδα στο χέρι και γινόταν χαμός από κόσμο, χασίς και χάπια. Δοκιμάζαμε τα πάντα, γινόμασταν κουρούμπελα, χάναμε τον ορίζοντα από μπροστά μας, ενώ πολλά παιδιά έπαθαν και ζημιές. Ήταν κάτι σαν τα ρέιβ πάρτι που ήρθαν εδώ πολλά χρόνια μετά.

> Μια χιονισμένη μέρα, πηγαίνοντας στη σχολή, βγήκα από το μετρό και αντίκρισα τα δυο παράλληλα κτίρια του πανεπιστημίου, που ήταν κάπως σαν τους δίδυμους πύργους. Αμέσως έκανα στροφή, γύρισα σπίτι, πήρα μια τσάντα με πέντε ρούχα, πήγα στον σταθμό του τρένου και γύρισα πίσω στην Ελλάδα. Στον σταθμό της Θεσσαλονίκης με περίμεναν κάτι φίλοι με το αυτοκίνητο να με πάρουν και να πάμε να πιούμε. Εγώ τους ζήτησα να πάμε να δω τη θάλασσα. Πήγαμε στην παραλία, κάτσαμε μισή ώρα και, καθώς φεύγαμε, στα 200 μέτρα μας χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Ο διπλανός μου σκοτώθηκε και οι υπόλοιποι τρεις κομματιαστήκαμε.

> Όταν έγινα καλά πήγα φαντάρος και μετά ξεκίνησα να δουλεύω στο Πόρτο Καρράς. Καθάριζα τζάμια και πατώματα, έκανα τον συνοδό στο λεωφορείο από το αεροδρόμιο, τον ταμία στο pool bar, δούλεψα στο λογιστήριο. Γρήγορα, όμως, αποφάσισα να φύγω και να κατέβω στην Αθήνα για να γραφτώ στο Εθνικό Ωδείο, στην πλατεία Βάθη. Είχα ακούσει το Βαγγέλη τον Ασημακόπουλο, τον Μπουντούνη και τον Μαυρουδή να παίζουν σε δίσκους και έλεγα «αυτοί είναι κιθαρίστες». Ξεκίνησα στο τμήμα του Ασημακόπουλου κι ενώ ήμουν καλός, η οικονομική ανάγκη με έκανε να αρχίσω να δουλεύω στα σκυλάδικα.

> Το πρώτο σκυλάδικο που δούλεψα ως κιθαρίστας ήταν η Ιφιγένεια στη Συγγρού. Αυτά τα μαγαζιά ήταν πολύ underground τότε. Όλος ο υπόκοσμος και οι τραβεστί εκεί μαζεύονταν. Κάθε βράδυ υπήρχαν πολλή βία, ένταση και συναίσθημα. Το ξημέρωμα έπρεπε να γίνει κάποιος ξυλοδαρμός, κάνα μαχαίρωμα, να βγουν πιστόλια, κάποιος έπρεπε να δείξει τον ανδρισμό του, κάποιος έπρεπε να πάρει τον ρόλο της γυναίκας. Οι θαμώνες έπαιζαν περίεργους ρόλους. Η κατάσταση είχε μια συναισθηματική επίφαση κι ένα δράμα το οποίο ήταν ψευδές. Βέβαια, οι πρωταγωνιστές σίγουρα περνούσαν το δράμα τους. Οι θαμώνες, οι ακροατές, οι παρατηρητές, δεν καταλάβαιναν τίποτα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτό το έργο. Πέρασαν πολλά χρόνια για να κατανοήσω τον λόγο που οι άνθρωποι βασανίζονταν τόσο πολύ. Δεν γούσταρα καθόλου τη φάση. Όταν τελείωνα τη δουλειά, έπαιρνα τις 800 δραχμές του μεροκάματου και σκεφτόμουν ότι τώρα θα πάρω ένα ταξί, θα πάω σπίτι, θ' ανοίξω την μποτίλια του υγραερίου, θα βάλω πανιά στα τζάμια και δεν θα ξυπνήσω ποτέ.

> Μετά, βρήκα απάγκιο στα νυχτομάγαζα της Πλάκας. Εκεί που ξεκινούσαν με δημοτικά και κατέληγαν σε Διονυσίου. Τότε, κάπου μεταξύ '81 και '83, ο κόσμος έβγαινε στην Πλάκα όπως πηγαίνει τώρα στην παραλία το καλοκαίρι. Δούλευα στον Άτταλο, στον Κρητικό, στου Μοστρού, στη Λητώ. Όλα τα προάστια ξεχύνονταν εκεί με τα καλά τους για να δείξουν οι κοπέλες την ομορφιά τους και οι άντρες τη μαγκιά τους. Κι εκεί γίνονταν φασαρίες. Όχι όπως στο σκυλάδικο, όμως. Εκεί τραγούδαγα κιόλας. Έλεγα βαριά λαϊκά. Είχα το ταμπεραμέντο, είχα και το ρεπερτόριο από μικρός στο σπίτι. Άκουγα Καζαντζίδη, Διονυσίου, Μπιθικώτση, όλους τους λαϊκούς τραγουδιστές, αλλά και τους ρεμπέτες, τον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη και τους υπόλοιπους. Με το τραγούδι ανέβαινε και το μεροκάματό μου. Από τις 800 δραχμές που έπαιρνα έφτανα στις 1.800. Αλλά μετά δεν μπορούσα να δουλεύω μέχρι τα ξημερώματα και να έχω εξεταστική το πρωί στο ωδείο. Έτσι, μετά από τρεισήμισι χρόνια τα μάζεψα και γύρισα στη Θεσσαλονίκη.

> Έπιασα δουλειά ως δάσκαλος στο Ωδείο Βορείου Ελλάδας, αλλά έπαιρνα έναν μισθό της πείνας. Όταν σε κυνηγάει ο λυσσασμένος σκύλος της ανάγκης, δεν υπάρχει καμιά ρομάντζα γύρω. Όλα είναι επιβίωση. Αν ήμουν μόνος μου εντάξει, αλλά υπήρχε και το παιδί μου, που άρχισε να μεγαλώνει, και η γυναίκα μου. Η ζωή μου ήταν πολύ αλήτικη για να μπορώ να είμαι προσηλωμένος οικογενειάρχης, αλλά, παρ' όλα αυτά, έπρεπε να στρέψω την προσοχή μου σ' αυτούς τους ανθρώπους. Άρχισα να δουλεύω πάλι σε μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη, έγραφα μόνος μου τραγούδια για να ξεφεύγω από όλο αυτό το πράγμα που δεν μ' άρεσε καθόλου. Μετά άρχισα να παίζω τα δικά μου κομμάτια σε μικρούς χώρους και τότε με πρόσεξε ο Νικόλας ο Παπάζογλου. Με ρώτησε για τα τραγούδια μου, έδειξε ενδιαφέρον και μου είπε να μπω στο στούντιο να τα ηχογραφήσω. Εγώ δεν είχα ιδέα από στούντιο. Φεύγαμε στις 7 το πρωί μεθυσμένοι από το μαγαζί μαζί με τον ηχολήπτη και πηγαίναμε στο στούντιο, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι αυτό που τραγουδούσα δεν έστεκε τονικά.

> Οι πρώτες μου εμφανίσεις ήταν με πολύ λίγο κόσμο, αλλά εγώ το θεωρούσα δώρο. Για μια πενταετία ζούσα χωρίς χρήματα. Έκανα ενδιάμεσα κάποιες εμφανίσεις σε μερικά μπαράκια σε νησιά, μάζευα κάποια χρήματα από εκεί και μετά έκλεινα δουλειές για να παίζω τα δικά μου πράγματα. Πήγαινα τρεις μήνες στη Σίφνο, μάζευα 15.000-20.000 δραχμές όταν το ενοίκιο είχε 3.000. Ήταν τόσο μεγάλο το πάθος να βγω να παίξω ή να γίνω δημοσίως χάλια, που αυτό το πράγμα υπερέβαινε όλες τις ανάγκες μου. Ήμουν 48 κιλά, ποτέ δεν πήρα σάρκα πάνω μου. Ήταν μια περίοδος εξαιρετικά έντονη και όμορφη και μεγαλειώδης. Όταν κοιτάζω πίσω βλέπω ότι αυτή η περίοδος μπορεί να ήταν μια σκοτεινή τρύπα, μια μαύρη τελεία μέσα στη ζωή μου, αλλά ήμουν απολύτως λειτουργικός, εξαναγκασμένος, και ταυτόχρονα επιζητούσα πάση θυσία την έκσταση μέσα από την εργασία μου και την επιμονή μου. Έβρισκα τροφή στα κομμάτια μου, όταν έγραφα μια μελωδία δεν χρειαζόταν να φάω ούτε να πιω. Ζούσα από αυτό το πράγμα, όπως ζω και τώρα. Απλά τώρα έχω βάλει μια απόσταση ανάμεσα σ' αυτό και στον νου και την καρδιά μου. Είμαι κάποια μέτρα μακριά από τότε. Αυτό το φέρνουν η ηλικία και η αποχώρηση από το πεδίο δράσης και βολής.

> Τίποτα δεν με ωθεί να γράψω τραγούδια. Εκεί που πίνω κρασί με τους φίλους μου ή κάνω βόλτες με πιάνει κάτι που με κάνει να στριμωχτώ, να καθίσω σε μια γωνιά και να ασχοληθώ μόνο με αυτό. Είναι όπως μπαίνεις σε ένα λιβάδι την άνοιξη και βλέπεις και τσουκνίδες και μαργαρίτες. Ελπίζω να μην έγραψα μόνο τσουκνίδες στη ζωή μου.

> Πριν από είκοσι χρόνια έγραψα το «Πάμε να φύγουμε», που έλεγε «Πάμε να φύγουμε από αυτή την πόλη, όλα ξηλώθηκαν, μείναμε μοναχοί άνθρωποι, σπίτια και φωνές». Αυτό το τραγούδι έγινε πραγματικότητα πριν από δέκα χρόνια. Σηκώθηκα κι έφυγα από τις πόλεις, πήγα σε ένα χωρίο στην Πίνδο. Στις πόλεις κατανάλωνα τη ζωή μου περισσότερο στο να «βλεπόμαστε» και όχι στο να κάνω αυτό που θέλω. Τώρα χρειάζομαι νηφαλιότητα, ησυχία και γαλήνη. Μου αρέσει να πηγαίνω με τα παιδιά μου βόλτα στα βουνά, μου αρέσουν η ησυχία και το άγνωστο σε κάθε μου βήμα. Μου αρέσει να ξαπλώνω κάτω στο χώμα και να λέω μια προσευχή.

> Έχω διδαχθεί από πολλούς καλλιτέχνες. Από τον Τούντα και τον Μπαχ, από τον Τσιτσάνη και τον Μότσαρτ, από τον Βαγγέλη Παπάζογλου και τον Χάιντν, από τον Νίκο Παπάζογλου και τον Τσικ Κορία, από τον Γαβαλά και την Ίμα Σουμάκ. Αλλά μέχρι και Lady Gaga ακούω, γιατί ακούνε και τα παιδιά μου. Τώρα τελευταία όμως το έχω γυρίσει στην τζαζ. Ακούω αυτούς τους παράφρονες ανθρώπους. Αν δεν είσαι μουσικός, θα πρέπει να είσαι η μετενσάρκωση μουσικού για να ερμηνεύσεις τα έργα τους.

> Είμαι πατέρας τεσσάρων παιδιών. Τα παιδιά σε κάνουν να βγάζεις και το θηλυκό χρώμα σου. Δεν είναι εύκολο να το παραδεχτεί ένας άντρας αυτό, αλλά όταν τα παιδιά σου σε κοιτάζουν στα μάτια είναι πολύ εύκολο να αλλάξεις ρόλο και να μπεις σε αυτόν της μητέρας.

> Όταν με ρωτάνε αν θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω, απαντώ όχι, γιατί δεν θέλω να χάσω τα δώρα που μου έχει χαρίσει ο χρόνος. Να γίνω 20 χρόνων και να καίγομαι; Για ποιο λόγο; Όσοι θέλουν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω είναι επειδή δεν έζησαν ή δεν τους επιτράπηκε να ζήσουν όπως ήθελαν. Αν λες σε ένα παιδί να συγκρατηθεί, μπορεί και να κλείσει τελείως τις μηχανές του, να μην τις ανοίξει ποτέ μέχρι τα 80 του, και τότε να γίνει ένας ηλικιωμένος που θέλει να ζήσει από την αρχή τον έρωτα της ζωής του.

> Δεν μπορώ να κρατήσω άλλο μέσα μου τη μυθολογία της κραιπάλης και της καταστροφής, αλλά δεν έχω κάνει ακόμα τον κύκλο στη ζωή μου και μπορεί να με πιάσει καμιά τρέλα και να ξανακατέβω στην Αθήνα. Μπορεί στα γεράματά μου να θέλω να ζήσω στα Εξάρχεια. Μου αρέσει αυτή η περιοχή που έχει νεολαία, φασαρίες και μπάχαλο.

> Τα ταξίδια δεν είναι στους τόπους, τα ταξίδια είναι εδώ. Έχω φύγει από το μπαρ της Γωγώς στον Νέο Κόσμο μια Κυριακή στις 7 το πρωί και περπατώντας προς το Κουκάκι ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Σχεδόν κάθε μέρα μου είναι ένα ταξίδι και θέλω το ταξίδι μου να είναι ανεπανάληπτο.

> Δεν είμαι υπέρ των παιδιών που αρπάζουν μια πέτρα και σπάνε τις βιτρίνες. Αυτό δυναμώνει ακόμη περισσότερο την ήδη υπάρχουσα άσχημη κατάσταση. Το όνειρο γίνεται πιο δραματικό και άσχημο. Και το άσχημο δεν φέρνει εξιλέωση. Εξιλέωση είναι η γνώση ότι αυτοί οι ίδιοι που σηκώνουν την πέτρα και σπάνε το κεφάλι του άλλου ή το τζάμι, αυτοί οι ίδιοι είναι το απόλυτο φως, η απόλυτη γνώση. Γι' αυτό πρέπει να γυρίσουν και να κοιτάξουν τον εαυτό τους. Δεν υπάρχουν εχθροί εκεί έξω, οι εχθροί είναι σύμβολα.

> Ανησυχώ ιδιαίτερα για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, με όλα αυτά τα πλήθη των απελπισμένων ανθρώπων που μου θυμίζουν το κομμάτι του Σαββόπουλου που έλεγε: «Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις / όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα / παράγκα, παράγκα, παράγκα του χειμώνα / κι εσύ μιλάς σαν πτώμα / Ο λαός,ο λαός στα πεζοδρόμια κουλούρια ζητάει και λαχεία / κοπάδια, κοπάδια, κοπάδια στα υπουργεία / αιτήσεις για τη Γερμανία». Αυτό ακριβώς ζούμε και τώρα. Κάνουμε κυκλικές κινήσεις και πέφτουμε πάνω στα χνάρια μας. Θα κάνουμε ό,τι ωραιότερο και υψηλότερο μπορούμε για να μπούμε σε μια διαφορετική κατάσταση, θα ονειρευτούμε έναν κόσμο ιδανικό, θα μάθουμε ξανά να ονειρευόμαστε. Θα γίνουμε σοβαροί ονειρευτές, όχι κωλόπαιδα. Θα πάρουμε την ευθύνη των πραγμάτων. Είμαστε υπεύθυνοι για το έργο ή δεν είμαστε; Θα πορευτούμε με τον διπλανό μας ή όχι;

> Μπορεί να λέω ότι δεν θα αποχωρήσω ποτέ από το τραγούδι, άλλα αυτό είναι ψέμα. Δεν μπορείς να παίζεις εσαεί. Τώρα έχω τη βιολογική και συναισθηματική δύναμη να το κάνω, αλλά μερικές φορές, όταν ανοίγεται μπροστά μου μια παράδοξη κατάσταση, πιο πολύ με ελκύουν το άγνωστο και η παραίτηση από την προηγούμενη εργασία μου, παρά η μουσική και το τραγούδι.

> Η αγάπη περισσότερο εκπέμπεται από εμάς προς τον κόσμο και όχι το αντίστροφο. Και η ειρωνεία είναι ότι όλοι ζητάμε την αγάπη. Ενώ στην ουσία εμείς οι ίδιοι είμαστε η αγάπη, εμείς είμαστε η ελευθερία, εμείς είμαστε η αλήθεια, από μας εκπορεύονται όλα αυτά. Είναι βασικά, ουσιαστικά συστατικά της ύπαρξης. Εάν δεν τα έχουμε αυτά, να πάμε να γαμηθούμε, να βυθιστούμε στο τίποτα.

> Τώρα πια είμαι πιο διαλλακτικός. Η κατανόηση είναι πρωτεύον στοιχείο. Δεν μετράς τους ανθρώπους με μεζούρα, αρχίζεις και τους δέχεσαι κι αυτό είναι ένα τεράστιο δώρο που στο φέρνει ο χρόνος.

> Ο χρόνος δεν με πιέζει. Ίσα ίσα μου δημιουργεί τη λαχτάρα του τέλους. Οι ψευτολάτρεις της ψευδοπραγματικότητας δεν έχουν να χάσουν τίποτα, εάν δε συνεχιστεί το έργο.

> Δεν νοσταλγώ τίποτα κι ούτε πρόκειται. Ίσως να νοσταλγώ το μέλλον.

πηγή: Lifo