Λεπτές ισορροπίες και βαριές κουβέντες

Επειδή απ’ ότι φαίνεται υπάρχουν σχετικά νέοι θαμώνες αυτού του μπλογκ που δεν έχουν διαβάσει άρθρα που έχουν δημοσιευτεί πριν τις τελευταίες εκλογές, νεαροί πολίτες που παλιότερα δεν ασχολούνταν με τα τοπικά ιστολόγια, αλλά και επισκέπτες που μπαίνουν απλά γιατί άκουσαν κάτι κάπου και ρίχνουν μια ματιά, δηλαδή διαβάζουν πέντε έξι γραμμές μόνο, απομονώνοντας ένα κείμενο και βγάζοντας βιαστικά συμπεράσματα, καλό είναι να αποσαφηνιστούν κάποια πράγματα. Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης και η πυξίδα στις κακοτοπιές. Παράλληλα το παρακάτω αποτελεί κι ένα φιλικό σχόλιο σε όσους θεωρούν το antiparos-blog διαδικτυακή πύλη του Δήμου, φόρουμ ή καφενείο απόψεων, αλλά και σε όσους γράφουν ανώνυμα σχόλια που ποτέ δεν θα κατέθεταν επωνύμως.

Το μπλογκ αυτό μετράει τρία χρόνια ζωής. Οι αρχικές του επισκέψεις ήταν λίγες, πλέον είναι άφθονες. Η αναγνωσιμότητα έφερε και τα προβλήματα. Δεν υπάρχει  καμία αμφιβολία ότι αυτό το ιστολόγιο συνέβαλε στην ενεργοποίηση πολλών πολιτών στο δημόσιο διάλογο και άνοιξε το δρόμο σε άλλα ιστολόγια της περιοχής με θετικά -επί το πλείστον- αποτελέσματα. Οποιαδήποτε δυσωδία αναδίδεται στην μπλογκόσφαιρα προέρχεται κυρίως από τα σχόλια και κάνα δυο μπλογκς (μπουρού, γκουρού, κλπ).  Το κλίμα μεταλλάξανε εις γνώση τους αχόρταγοι κιτρινιστές, άτομα που στην κανονική τους ζωή ίσως να μοιάζουν αξιοπρεπέστατα, αλλά στο χαοτικό σύμπαν της ανωνυμίας θέλουν να πρωταγωνιστήσουν για λίγο αφήνοντας τις ακαθαρσίες τους διασκορπισμένες, χρησιμοποιώντας ένα έξυπνο τέχνασμα: σοβαντίζουν τη συκοφαντία με σοβαρότητα, διανθίζουν την κακεντρέχεια με κόκκους αλήθειας ή αληθοφάνειας. 'Ετσι, που το ψέμα να αληθοφέρνει και η αλήθεια να αλληθωρίζει. Γι αυτό και από εδώ και πέρα τα σχόλια θα περιοριστούν. Υπάρχει ήδη το σχετικό γκρουπ στο facebook που αρχίζει και μαζεύει κόσμο και εκεί ο διάλογος μπορεί να είναι πιο ουσιαστικός. Κι επιτέλους ας αναρωτηθούμε όλοι αν στις κοινωνικές μας συναναστροφές (στα καφενεία, τις καφετέριες, τις ταβέρνες, τα κομμωτήρια, τις εορταστικές επισκέψεις, τα μαγαζιά, κλπ) ακούγονται υψηλότερου περιεχομένου ζητήματα από αυτά που παρουσιάζονται εδώ, από τον διαχειριστή αυτού του μπλογκ. 

Το blog αυτό δεν διεκδικεί το αλάθητο, ασπάζεται όμως την ειλικρίνεια και την εντιμότητα από όλους. Στο βαθμό που αυτά οδηγούν στην αντικειμενικότητα είναι και τέτοιο. Αυτό όμως είναι αδύνατον να θεωρείται ως τέτοιο από όλους κι ίσως και να μην είναι. Είναι επόμενο κάποιοι πάντα να διαφωνούν. Κι είναι γεγονός ότι κάποιοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς να υπάρχει ο Εχθρός. Αυτή τη βδομάδα διαφώνησαν μερικοί καρναβαλιστές, την προηγούμενοι μερικοί γιδολόγοι, την παραπροηγούμενη κάποιοι άλλοι για το δημοτικό συμβούλιο και πάει πίσω και  παραπίσω μέχρι παλιά, τότε που λίγοι διάβαζαν τα μπλογκς και ακόμα λιγότεροι φέρονταν σαν τρωκτικά. Ποτέ δεν υπήρχε τόσο μίσος στο τοπικό διαδίκτυο. Τόσο που να φαίνεται να ισχύει  η ρήση του Αριστοφάνη στους Βατράχους και  ο νόμος του Gresham (“το κακό νόμισμα διώχνει το κακόν”, “το κακό τελικά εκτοπίζει το καλό”). Όταν ποιοτικές αναρτήσεις στα μπλογκς δεν εισπράττουν ούτε ένα σχόλιο (Καζαντζάκης, Ιαπωνία, αναδημοσιεύσεις κλπ) προφανώς κάτι φταίει. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τη μπουρού, τον αρουραίο, την κουρούνα και την υπόλοιπη πανίδα του τοπικού ίντερνετ, που συγγράφουν και σχολιάζουν από καθαρό απωθημένο, πολλές φορές υπό την ανοχή άλλων μπλογκς. 

Ας μην το ξεχνάει κανένας: εδώ που βρίσκεστε είναι μία προσωπική σελίδα, τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο. Έχει διαχειριστή που εδώ γράφει σαν “Μάγος”, αλλά στην πραγματική του ζωή έχει την υπόσταση που έχουν όλοι οι άλλοι, επομένως έχει αυτιά να ακούει και φωνή να μιλάει. Αν κάτι σας ενοχλεί από τα γραφόμενα γράψτε το εδώ (και μόνο επώνυμα, σεβόμενοι πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό σας) ή συζητήστε το μαζί του. Μαζί μου. 

“Γιατί το ψευδώνυμο;” θα ρωτήσει κάποιος… Διότι πρέπει να τηρείται μία στοιχειώδης απόσταση του ιστολογιακού προσώπου από το δημόσιο. Δεν φταίνε οι διαχειριστές που κρυβόμαστε πίσω από ψευδώνυμα, είναι προφανές ποιος είναι ποιος, και ελάχιστοι μόνο διαφυλάσσουν την παρθενία της δημοσιοποίησής τους σε ένα κλίμα που δεν συγχωρεί την άλλη άποψη. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί απόψεις αιρετικές ή προκλητικές, ακόμη κι από αυτό εδώ το ιστολόγιο, απόψεις όμως για τις οποίες ο ιδιοκτήτης κλήθηκε να λογοδοτήσει όχι ιστολογιακά, αλλά στην πραγματική ζωή, σε δημόσια πρόσωπα, που κατά καιρούς παραπονούνται και δηλώνουν εξοργισμένοι, αλλά και σε άλλους αντιφρονούντες. Εφόσον όμως δεν τελούνται παράνομες πράξεις και δεν καταστρατηγείται ο κώδικας ηθικής των μπλόγκερς ο καθένας πρέπει να μένει σ΄ αυτά που στοιχειοθετούνται από την παρουσία του εδώ, στον εικονικό κόσμο της μπλογκόσφαιρας. Κι αν θέλει να διατυπώσει λόγο. Αν δεν μπορεί εδώ υπάρχει πάντα ένας άλλος γόνιμος τρόπος  επικοινωνίας. Αν δεν υπάρχει, δεν υπάρχει και υγιής κοινωνία. Κι αντίστροφα, όταν δεν υπάρχει υγιής κοινωνία τότε η τοπική πανίδα (η μπουρού, ο αρουραίος, η κουρούνα)  ζει περιόδους ακμής.

Όσο για ένα άρθρο που, απ’ ότι φαίνεται εξόργισε κάποιους αιρετούς και φίλα προσκείμενους στον βαλλόμενο  δήμαρχο: Έπρεπε να περάσουν τόσες μέρες για να εκδηλωθεί αυτή η κυοφορούμενη δυσαρέσκεια… Μόνο που ατυχώς πρόκειται για αποσπασματική ερμηνεία του κειμένου. Πουθενά δεν ακυρώνεται η θεωρητική ικανότητα των συμβούλων, αυτό αποτέλεσε ένα μόνο υποθετικό σενάριο από πολλά άλλα που προσπαθούσαν να εξηγήσουν το “άνοιγμα” του δημάρχου προς πολίτες. Όταν όμως ένα άρθρο διαβάζεται στα βιαστικά από κάποιον ιδεοληπτικό αναγνώστη, που απομονώνει δυο αράδες και μετά το μεταφέρει προφορικά σαν χαλασμένο τηλέφωνο, είναι λογικό να υπάρχει απόσταση από το αρχικό κείμενο και από αυτό που κυκλοφορεί. Τα μπλογκς δεν είναι σελίδες απονομής ευσήμων, όσοι παράγουν έργο πρέπει να νοιάζονται να παίρνουν τα εύσημα από την κοινωνία, όχι από εδώ. Και πάλι από τον ίδιο χώρο, την κοινωνία δηλαδή, πρέπει να καταλογίζεται η αδυναμία και η κακοδιοίκηση. Όχι από τα μπλογκς. Κι αυτό γιατί δημοσιοποιούν μεμονωμένες απόψεις. Σε όσους θεωρούν ακόμα και μετά την ανάγνωση του επίμαχου άρθρου ότι αδικούνται, λυπάμαι για την λανθασμένη ανάγνωση, δίχως όμως να παίρνω πίσω γραμμή από όσα διατύπωσα, αφού είναι η προσωπική μου ερμηνεία. 

Κι αν πάλι κάποιοι δυσανασχετούν με τα blogs και διαφωνούν με τη θεματολογία και τον τρόπο προσέγγισης των ζητημάτων, τότε δεν έχουν παρά να μας ακυρώσουν σταδιακά, μη επισκεπτόμενοί μας. Κάποια στιγμή που δεν θα μας διαβάζει κανένας θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε όλοι, και οι παλιότεροι (αντιπάριος, αντιπάρια φωνή, οι περιπέτειες του Μάγου, parospress) και τα νεώτερα ευκαιριακά. Καλούνται όλοι οι αντιρρησίες να συμπράξουν κι αυτοί σε ένα νέο μπλογκ, προσπαθώντας να εκφέρουν άποψη, να τηρούν τα προσχήματα, να είναι ειλικρινείς, να αυτοψυχοθεραπεύονται μέσω των κειμένων τους, και παράλληλα να είναι και ποιοτικοί -κατά το δοκούν. Δύσκολο; Πράγματι.

Ας θυμηθούμε κι ένα ολόσωστο κείμενο που προεκλογικά κυκλοφόρησε ο τότε υποψήφιος δήμαρχος κ. Νίκος Μαριάνος με αφορμή το βούρκο στον προεκλογικό κόσμο των ιστολογίων, αντανάκλαση ενός αντίστοιχου της προεκλογικής περιόδου. Όλοι μας, ανεξαιρέτως, συμμεριζόμαστε αυτή την άποψη και σήμερα. Όλοι; Ας μας απαντήσουν εμπράκτως.