Κούλογλου x 2: Λιβύη και Μέρκελ

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ και το χαμηλό πνευματικό επίπεδο της χώρας φανερώνονται σε κάθε διεθνή κρίση. Τότε είναι που εμφανίζονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια η ασχετοσύνη, η κομπορρημοσύνη και ο ελληνικός επαρχιωτισμός. Τύποι που δεν έχουν ιδέα από την ιστορία ή τα δεδομένα μιας σύρραξης που μόλις αντιλήφθηκαν, παρότι προϋπήρχε για χρόνια, αρχίζουν να αναλύουν την κατάσταση με ύφος περισπούδαστο, καταγγέλλοντας τον ιμπεριαλισμό, τους δικτάτορες που μόλις ανακάλυψαν ή τον εχθρό κατά περίσταση και υποβάλλοντας με πατριωτικό στόμφο προτάσεις, ώστε η Ελλάδα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο - τρομάρα της. Αυτές τις μέρες ήταν η σειρά της Λιβύης να την πληρώσει. Ακολουθούν 5 θέσεις που ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και μια υπόδειξη για την ελληνική συνεισφορά.

1. Η ΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την επιβολή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη ήταν σωστή και δικαιολογημένη. Όπως είχαν και δημοσίως δηλώσει, οι δυνάμεις του Καντάφι ήθελαν να σφάξουν μέχρι και τον τελευταίο από τους αντιπάλους τους που είχαν εξεγερθεί. Σίγουρα, η επιβολή της ζώνης αποτελεί ένα είδος επέμβασης που δικαιολογείται όμως τόσο από τη σχετική έκκληση των εξεγερμένων όσο και από τη διεθνή νομοθεσία, αν πρόκειται να αποτραπούν μαζικές σφαγές. Σίγουρα, επίσης, ο ΟΗΕ και η περίφημη «διεθνής κοινότητα» δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία τρία χρόνια πριν, όταν ο ισραηλινός στρατός έσφαζε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα. Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να σφαχτούν και οι Λίβυοι.

2. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ από τη στιγμή που, ενώ το καθεστώς Καντάφι κήρυξε μονομερή κατάπαυση του πυρός μετά την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Γαλλία με τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ ξεκίνησαν να βομβαρδίζουν. Αντίθετα, θα έπρεπε μια διεθνής αντιπροσωπεία από τον ΟΗΕ, τις αραβικές και τις αφρικανικές χώρες να διαπραγματευτεί με τον Καντάφι μια παρατεταμένη κατάπαυση του πυρός, την προστασία των πολιτών και την προκήρυξη εκλογών.

3. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ δεν έγινε καμία ουσιαστική διπλωματική προσπάθεια για την ειρηνική επίλυση της κρίσης δεν οφείλεται στην περιβόητη επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών μεγάλων δυνάμεων που θέλουν να αρπάξουν το πετρέλαιο της χώρας. Γιατί ο Λίβυος δικτάτορας φρόντιζε για τα συμφέροντά τους όσο κανείς άλλος, έχοντας συνάψει, ιδίως τα τελευταία χρόνια, πετρελαϊκές συμφωνίες με όλες τις μεγάλες δυνάμεις. Επιπλέον, οι μυστικές του υπηρεσίες συνεργάζονταν στενά με τις αμερικανικές και τις βρετανικές για τον εντοπισμό ισλαμιστών εξτρεμιστών (δεν είναι τυχαίο ότι ο Καντάφι παρουσίαζε τους αντιπάλους του ως παραλλαγή της Αλ Κάιντα), ενώ για τους Ιταλούς η Λιβύη έπαιζε τον ρόλο του μπουλντόγκ-συνοριοφύλακα. Όσο για τη Γαλλία, μόλις τον Οκτώβριο είχε υπογράψει συμφωνία με τον Καντάφι ακόμη και στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Μπορεί η γαλλική Τotal να κερδίσει μεγαλύτερο μερίδιο από το λιβυκό πετρέλαιο αν ο Καντάφι ανατραπεί, αλλά ο ξαφνικός ζήλος του Σαρκοζί για τη δημοκρατία θέλει κυρίως να μετριάσει τη ζημιά που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις για τις στενές σχέσεις της κυβέρνησής του με το διεφθαρμένο καθεστώς του Μπεν Άλι, που ανατράπηκε από την εξέγερση των Τυνήσιων τον Ιανουάριο. Ο ανεκδιήγητος Γάλλος Πρόεδρος αποφάσισε να το παίξει Λαφαγιέτ που βοηθάει τους εξεγερμένους για την ελευθερία ανά τον κόσμο, σκοπεύοντας απλώς σε μερικούς πόντους παραπάνω στις δημοσκοπήσεις.

4. ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ είναι η τακτική που εγκαινίασε ο Μπαράκ Ομπάμα, αυτή η μεγάλη διαπλανητική απογοήτευση του 21ου αιώνα. Η συμμετοχή των αμερικανικών δυνάμεων σε μια στρατιωτική επίθεση χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου δημιουργεί ένα ανατριχιαστικό προηγούμενο: τι θα γίνει αν μετά από 3 χρόνια κάποια θεούσα Πρόεδρος Πέιλιν αποφασίσει να βομβαρδίσει το Ιράν χωρίς να ρωτήσει κανένα;

5. Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ «ΣΥΜΜΑΧΙΑ» της «Αυγής του Οδυσσέα», όπως κακόγουστα ονομάστηκε η δολοφονική εκστρατεία, είναι ήδη διαιρεμένη. Ίσως ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν έτυχε δυνάμεις να βομβαρδίζουν διαφωνώντας και να διαφωνούν βομβαρδίζοντας. Αυτό δείχνει ακριβώς πόσο πρόχειρα και χωρίς στρατηγικό στόχο στήθηκε η όλη επιχείρηση. Κανείς από τους πρωταγωνιστές της δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θέλει την αλλαγή του καθεστώτος Καντάφι ή κάποιου είδους συμβιβασμό μαζί του και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα, αν τίποτα από τα προηγούμενα δεν επιτευχθεί. Αντίθετα με τον Οδυσσέα, η διεθνής συμμαχία των σταυροφόρων της ελευθερίας δεν έχει στόχο κάποια Ιθάκη. Βαδίζει στα κουτουρού. Εδώ ακριβώς μπορεί να συνεισφέρει, παίζοντας «πρωταγωνιστικό ρόλο», και η Ελλάδα: συμβάλλοντας, με την πείρα που έχει αποκτήσει, στο πώς μπορείς να αρμενίζεις αμέριμνα προς το πουθενά.

και το ρεπορτάζ του ίδιου, ίσως το πιο συνοπτικό και συνάμα κατατοπιστικό για την κρίση,

στην τελευταία του εκπομπή (Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα):

Γράμμα στην καγκελάριο Μέρκελ από ένα γουρουνάκι by tvxorissinora

(πηγή:) 23 Απριλίου 2010: Ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοινώνει από το ακριτικό Καστελόριζο την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης της τρόικας. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, όλοι παραδέχονται ότι, παρά τα αυστηρότατα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές, το μνημόνιο που επιβλήθηκε με πρωτοβουλία του Βερολίνου, ήταν από την αρχή εξωπραγματικό.

«Οι αριθμοί δεν έβγαιναν», παραδέχεται μιλώντας στον Στέλιο Κούλογλου ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, ευρωβουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων, που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό της κυρίας Μέρκελ. Επρόκειτο για λάθος εκτίμηση της τελευταίας; H μήπως το μνημόνιο ήταν μια τακτική «οικονομικών δολοφόνων», σχεδιάστηκε δηλαδή για να γονατίσει την Ελλάδα και να την αναγκάσει να πουλήσει τα νησιά της, όπως πρότειναν πρόσφατα οι εκπρόσωποι της τρόικας;

Αναζητώντας τις απαντήσεις, το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» πραγματοποίησε μια μεγάλη, πολύμηνη διεθνή έρευνα συζητώντας με δεκάδες αξιωματούχους και ειδικούς που γνωρίζουν τι πραγματικά συνέβη. Στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, αναλύεται το σκοτεινό, «διπλό» παιχνίδι της Goldman Sachs. Η «φίρμα», όπως αποκαλείται η πανίσχυρη επενδυτική τράπεζα από αυτούς που φοβούνται και να προφέρουν το όνομα της, συνεργαζόταν με την ελληνική κυβέρνηση και συγχρόνως την πρόδιδε. «Όλοι γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα πήγαινε κατά διαόλου», ομολογεί στις Βρυξέλλες ο τέως πρωθυπουργός του Βελγίου Guy Verhofstadt, ενώ ο ευρωβουλευτής Daniel Cohn-Bendit μιλάει για τις πιέσεις Μέρκελ και Σαρκοζί στον Παπανδρέου, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει, παρά τις δρακόντιες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, να αγοράζει όπλα: «Είναι σαν τη Μαφία, σαν σκηνή από το “Νονό”». Και στην πόλη Χαλ της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, ο Ulrich Blum εκπρόσωπος του Ινστιτούτου που συμβουλεύει την γερμανική κυβέρνηση, εξηγεί στον Στέλιο Κούλογλου γιατί πρέπει να μπουν ενέχυρο ή να πωληθεί ελληνική περιουσία ή κάποια νησιά: «Αν κάποια στιγμή έχετε πλεόνασμα, τα ξαναγοράζετε».

Η πώληση νησιών πρωτοδιατυπώθηκε από την εφημερίδα «Bild» που πρωταγωνίστησε σε ανθελληνικά δημοσιεύματα, δημιουργώντας αρνητικό κλίμα στη γερμανική κοινή γνώμη. «Έχασα ακόμη και καλούς μου φίλους», λέει ο Κώστας Παπαναστασίου, διάσημος ηθοποιός στο Βερολίνο και καλεσμένος σε τηλεοπτικές εκπομπές που ασκούσαν κριτική στην Ελλάδα. «Η εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας πήρε αν όχι ρατσιστικές, τουλάχιστον ξενοφοβικές διαστάσεις», τονίζει στην εκπομπή η υπουργός Angelika Schwall-Düren. Την τελευταία στιγμή, ο δημοσιογράφος της «Bild» που έγραφε εναντίον της Ελλάδας ακυρώνει την συνέντευξη με το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα». Ο φακός της εκπομπής και ο Στέλιος Κούλογλου εισβάλλουν στη «Bild», ζητώντας εξηγήσεις…

Μιλούν ακόμη ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης, o επικεφαλής της τρόικας Poul Thomsen, ο τέως υπάλληλος της Goldman Sachs Sylvain R. Raynes, οι Ευρωβουλευτές Pervenche Beres, Joe Higgins, Sven Giegold, Robert Goebbels, o τέως Συμπρόεδρος της Γερμανικής Αριστεράς Όσκαρ Λαφοντέν, οι δημοσιογράφοι Matt Taibi, Jean Quatremer, Rolf-Dieter Krause και Frederick Kauffman, ο Πάνος Παναγιώτου, οικονομικός αναλυτής στο Λονδίνο και πολλοί άλλοι.