1 Αυγ 2008

Στου τουρισμού την ενοχή


Έλληνας νεο-κροίσος με 19 γραμμάτια αναρωτιέται
ποιοι είναι επιτέλους αυτοί που πληγώνουν βαθύτατα τον τουρισμό μας


Λέει την είδηση ο εκφωνητής, πως τέσσερις μπράβοι στη Μύκονο ξυλοκόπησαν άγρια έναν Αυστραλό, και τελειώνοντας πετάει το ηθικό του δίδαγμα: «Τέτοια γεγονότα προσβάλλουν βαρύτατα τον τουρισμό μας». Μάλιστα. Το ότι ένας άνθρωπος χαροπαλεύει δαρμένος από επαγγελματίες του τραμπουκισμού που συναγωνίζονται τους ένστολους σε ατιμώρητη βαρβαρότητα, δεν έχει την πρώτη σημασία, τη μοναδική· το παν είναι ο τουρισμός μας, η βιτρίνα. Πιθανότατα ο δημοσιογράφος είχε ακούσει την προηγουμένη τον καθ’ ύλην αρμόδιο να λέει ακριβώς τα ίδια και πήρε την εθνικώς ορθή γραμμή. Τι είχε πει ο κ. Σπηλιωτόπουλος, με αφορμή τις «μπόμπες» που σερβίρονται εκ παραδόσεως σ’ ένα σωρό μαγαζιά; Οτι τα νοθευμένα ποτά βλάπτουν βέβαια την υγεία όσων τα πίνουν, «αλλά κυρίως γονατίζουν τον τουρισμό μας». Δεν πα’ να φαρμακωθούν έφηβοι και μεταέφηβοι· δεν πα’ να δηλητηριαστούν ακόμα και έμπειροι του αλκοόλ. Μονάχη έγνοια μας ο τουρισμός. Η εικόνα. Η μόστρα. Αυτό το κίβδηλο που εξαργυρώνουμε δεκαετίες τώρα.

Το ότι για να σιγουρέψουμε τις μονέδες του τουρισμού ή για να τις αβγατίσουμε καταντήσαμε να χαλάσουμε την ψυχή μας και την ψυχή του τόπου, δεν φαίνεται να ενοχλεί πολλούς. Επίσης αδιάφορο φαίνεται πως είναι το γεγονός ότι περίπου οι μισοί ξένοι που μας επισκέπτονται με κάτι από την αρχαιότητα στο νου τους, αλλά και για να «ζήσουν εδώ τον μύθο τους» ή να «βρουν την αληθινή εμπειρία», σύμφωνα με τα προσκλητήρια που τους στέλνουμε, καταλήγουν να θεωρούν γνωρίσματα του Ελληνα την κουτοπονηριά, την αρπακτικότητα, την απληστία, την αγένεια. Μια στις δυο, στις τρεις φορές, αυτά συναντούν μπροστά τους, στο ταξί, στην ταβέρνα, στα «ρουμς», στο μπαρ· συναντούν δηλαδή τις διαβόητες «μερίδες ξου» όχι μόνο στο μουσακά ή τη χωριάτικη αλλά στην εν γένει συμπεριφορά όσων μετέχουν στην «τουριστική βιομηχανία».

Αλλά, πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει όταν το «όνειρο» είναι να βγάλουμε μέσα σε ενάμιση μήνα όσα χρειάζονται για ν’ αλλάξουμε αυτοκίνητο (οι «μπέμπες» παλιώνουν γρήγορα), να ρίξουμε το πανωσήκωμα, να γλεντήσουμε είκοσι βράδια στα σκυλάδικα της Αθήνας κι είκοσι μέρες στην Ταϊλάνδη, α, και να μείνει και κάτι για «τις σπουδές των παιδιών»; Και τι άλλο θα μπορούσε να διδάξει μια πολιτεία που δεκαετίες τώρα εκποιεί, παρακολουθεί ατάραχη την αυθαιρεσία, παραδίδει στην αξιοποίηση κομμάτια «προστατευόμενων» μνημείων της φύσης, προγραμματίζει γήπεδα γκολφ σε περιοχές που λένε το νερό νεράκι και επιτρέπει την ξενοδοχειακή οικοδόμηση ακόμα και μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους; Κατά τα λοιπά, «εμείς διδάξαμε πολιτισμό». Το είπε και ο κ. Ρουσόπουλος.


Του Π. Μπουκάλα



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

pios xehnaei omos k ta dika mas ta halia edw stin antiparo, tis epohes pou oi dopioi edernan k petagan stin thalassa ta apokaloumena frikia (pia frikia diladi pou o kathenas apo afta ta paidia kouvalouse panw tou toulahiston ena ptihio), pios xehnaei tis istories me tis pentaimeres twn afstriakwn pou tous espagan ta enikiazomena mihanakia k tous plakonan sto xilo brosta stis kopeles tous stis paralies tou nisiou, ti na leme twra, bori stin antiparo na min ehoume bravous alla eimaste athlioi sto sigekrimeno zitima...

Ανώνυμος είπε...

...Ενταξει ο αυστραλος με την αντιδραση του πραγματικα εστειλε
ολη την ελλαδα για τσαι...
Ο ανθρωπος πρεπει να ναι απο αλλο πλανητη...
Μπορει να λεμε οτι διδαξαμε εμεις τον πολιτισμο αλλα αυτος σιγουρα θα
ηταν απο τους καλυτερους μαθητες.

Χθες το πρωι ξυπνησα στις 4:30 στο ασχετο και επισης στο ασχετο πηρα την μηχανη μες την νυχτα και γυριζα στην αθηνα.
Αφου γυρισα εδω και εκει κατεληξα να πινω καφε σε μια καφετερια διπλα στην μητροπολη στις 6 πρωι σαββατου ωτακουστης στο μοναδικο
ζευγαρι που υπηρχε.
Ξερεις ηταν λιγο γελοια φαση γιατι το μερος ειχε ατελειωτα αδεια τραπεζια και εγω πηγα και εκατσα ακριβως διπλα τους.
Ηταν ιδια αισθηση σαν τους ματακηδες στην παραλιακη αλλα στο πιο ακουστικο.
Αυτη ηταν καπου εξω απο το λονδινο και αυτος απο το λος αντζελες.
Και οι δυο προφανως ειχαν ξεμεινει απο μια ολονυχτια στο ψειρι η στο γκαζι.
Και μετα το αλκοολ και τα διαφορα καθοντουσαν(καθομασταν) και λεγανε διαφορες φιλοσοφιες.
Εγω επινα καφε επαιζα με ενα αδεσποτο (που του την μετα επεσε ενα αλλος μαλλον γκει και τον εκραξε) και ακουγα.
Την αγγλιδα αρκετα καλα αλλα αυτοι οι αμερικανοι ρε πουστη μου....
Τα κοβουν ολα και μιλανε πολυ γρηγορα... τελος παντων...
Αφου τους ακουγα κανα μισαωρο να εξυμνουν την χωρα της φιλοσοφιας πρωι πρωι αρχισα να κουραζομαι απο τα μελια που εσταζαν επηρεασμενοι απο τις καμπανιες μας και τα αρχαια κειμενα.
Και αποφασισα να τους την σπασω.

-Δεν υπαρχει τιποτα απο αυτα που λες εδω φιλε.
Γυρναει και με κοιταει με απορια και εκπληξη.
-Why?
-You are not proud to be a greek?
Actualy how it feels to be a greek?
Μου λεει η αγγλιδα και με κολλαει γιατι ειχε αργησει και ο καφες
και μολις που χα τραβηξει κανα δυο τζουρες.
Ηταν λιγο περιεργη φαση γιατι αισθανομουν οτι αν τους ελεγα καμια ξερη μαλακια πανω στην φρικη που εχω φαει τελευταιως με την χωρα μου που χει γαμηθει εντελως
απλως θα υπεθεταν οτι ειμαι κανας τελειωμενος αποτυχημενος οικονομικα και κοινωνικα που χω ριξει ολο το φταιξιμο στη χωρα.
Αφου μου εσκαγαν αυτα στο αγουροξυπνημενο μου κεφαλι μαζι με αρκετη δοση espresso τον χαζευα που ειχε παρατησει την ομελετα του και περιμενε την απαντηση μου.
-How is your omelete?
Του λεω προσπαθωντας να κερδισω λιγο χρονο.
-Pretty good...
So?

-So this country was like a good omelete.
But its so long since we cooked it and now its rotten.

Τωρα θα μπορουσα να σκεφτω κατι καλυτερο αλλα σας λεω την φαση ως ειχε.
Ελπιζω τουλαχιστον να επανορθωσα μετα με τις πληροφοριες που τους εδωσα για τα νησια.
Αν ερθουν απο κει δειξτε λιγο
οικτο.

Y.Γ Μην μου κατηγορειτε τις μπεμπες
αναρχοαριστεριστες καταραμενοι!
Αυτος ο τρισμεγιστος ο Chris Bangle ειναι αληθινος καλλιτεχνης.
Και τα καινουργια εξακυλιδρα ειναι σκετη συμφωνικη.(της κολασης)