υπότιτλοι: CC κάτω δεξιά στο video
πληροφορίες για το φιλμ εδώ
κι ο αντίλογος εδώ - ακολουθεί ένα απόσπασμα:
Στην αναταραχή της εποχής οποιοσδήποτε κομίζει λύσεις και οτιδήποτε εμφανίζεται ως λύση έχει απήχηση. Πόσω μάλλον όταν η περιγραφή του φαινομένου παρουσιάζει ερμηνευτικά κλειδιά για το άγχος και τη φτώχεια. Οταν διαχωρίζει ευφυώς το «να είσαι φτωχός» από το «να νιώθεις φτωχός», χωρίς να υποτιμά καθόλου τη δεύτερη κατηγορία, όταν αναπαράγει τη φράση του Γκάντι «η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια». Δύσκολα θα διαφωνούσε κανείς. Οπως και με τις έρευνες που αποδεικνύουν ότι σε χώρες με μικρότερα, συγκριτικά, ποσοστά κοινωνικής ανισότητας όλα είναι πιο περιορισμένα: από τον αριθμό των ανθρωποκτονιών μέχρι την εκδήλωση ασθενειών.
Σε αυτήν την εποχή του θυμού και της ρευστότητας μια καλοστημένη απάτη μπορεί να εγγραφεί ως πρόταση και μια θεωρία παγκόσμιας συνωμοσίας να προσφέρει καταφύγιο στην αγωνία, δίνοντας διέξοδο στην οργή. Από την άλλη πλευρά, και η διαρκής καχυποψία ότι κάποια οικονομικά κέντρα ή θρησκευτικά συστήματα απεργάζονται την εξόντωση ή τον προσηλυτισμό μας, οδηγεί στην ίδια επισφαλή ασφάλεια.
Στην προβολή συγκεντρώθηκε κόσμος που, ασφαλώς, έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Ομως επέλεξε να δει την ταινία στην αίθουσα. Γιατί; Μήπως για να παρακολουθήσει τις αντιδράσεις του διπλανού, να αισθανθεί λιγότερο μόνος και ακάλυπτος, να μοιραστεί την απροσδιοριστία που εκπέμπει το «πνεύμα της εποχής»; Ισως και αυτό. Τα κινήματα δεν στηρίζονται μόνο στις θεωρίες αλλά και στη συνύπαρξη.
τι πιστεύετε για το zeitgeist?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου