Ομιλίες των τριών υποψηφίων δημάρχων στο Σύλλογο Αντιπαριωτών

TO HXHTIKO ΑΡΧΕΙΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ

σύνδεσμος

Καταρχήν η απουσία αρκετών (ανάμεσα στους οποίους και τα τίμια και κοπτόμενα για την μία και μοναδική αλήθεια ΜΜΕ – περισσότερα στο τέλος) ήταν εμφανέστατη, παρότι επρόκειτο για την πρώτη ταυτόχρονη συνάντηση των τριών υποψηφίων σε θέματα θέσεων του προγράμματος του κάθε συνδυασμού. Λόγω καιρού και ίσως και ωχαδερφισμού μόνο 70 περίπου μέλη προσήλθαν. Η συνάντηση ήταν ουσιαστική, πιο ουσιαστική από κάθε άλλη μέχρι σήμερα, και οφείλουν ΟΛΟΙ οι χθεσινοί ομιλητές να καλέσουν τον σεμνό Πρόεδρο του συλλόγου και τα μέλη του σε μία αντίστοιχη συνάντηση, στην Αντίπαρο αυτή τη φορά.

Το τι ειπώθηκε μπορείτε να το ακούσετε “κατεβάζοντας”  το αρχείο από εδώ

Χαρακτηριστικά σημεία:
-Η παρότρυνση-έκκληση του προέδρου του Συλλόγου κ. Βιάζη να “μονιάσει το νησί”. Ο κ. Βιάζης μοίρασε ακριβοδίκαια το χρόνο κι έδειξε το λόγο που χαίρει γενικότερου σεβασμού. (00:00 - 03:45)

-η διαφορετική προετοιμασία των ομιλητών για την περίσταση. Ο κ. Σφαλαγκάκος μοίρασε φυλλάδια τυπωμένα ειδικά για τα μέλη του Συλλόγου, ενώ κι ο κ. Μαριάνος μοίρασε το επίσημο πρόγραμμά του (υπάρχει και στο blog του συνδυασμού). Ο κ. Λεβεντάκης, με τη σιγουριά του βετεράνου της πολιτικής, δεν παρουσίασε κάτι παρόμοιο, παρότι, όπως δήλωσε, είχε φτιάξει ένα τετρασέλιδο, αλλά αποφάσισε να πει αλήθειες (σσ. δηλαδή στο τετρασέλιδο τι έγραφε;). Μέλη του Συλλόγου πάντως ομολόγησαν ότι ήταν η πιο σοβαρή και εμπεριστατωμένη ομιλία υποψηφίων ως σήμερα.

-Οι ατάκες του κ. Λεβεντάκη γενικά. Μίλησε για ενδιαφέροντα ζητήματα σε ένα πιο λαϊκό/μπρουτάλ ύφος (Μερικές μόνο: “νιώθω μια αγαλλίαση ψυχής” – υπονοώντας τους δύο προηγούμενους ομιλητές και αργότερα καταλογίζοντας ως “γλύψιμο” το “άνοιγμα” που διέκρινε στην ομιλία του κ. Μαριάνου-,  “Να σας πω για ανιδιοτέλεια; Ότι δεν στηριζόμαστε; Θα με πιστέψετε; Δεν είμαστε κοινωνία αγγέλων”, “η αλήθεια είναι μαλώτρα”, “γαργαλήθηκα από τους προηγούμενους ομιλητές”) που δεν ήταν απαραίτητα κακό, ας το αποκαλέσουμε απλά διαφορετικό και χαρακτηριστικό της απλότητάς του.

-Η απορία του κ. Μαριάνου για το λόγο που, ενώ συγκλίνουν τόσο πολύ οι θέσεις του συνδυασμού του με αυτόν του κ. Σφαλαγκάκου, δεν κατάφεραν να συμπράξουνε σε ένα συνδυασμό.  Η απάντηση υπάρχει βέβαια… 

-Ο ζήλος κι ο ερασιτεχνικός (αφού όπως δήλωσε δεν είναι επαγγελματίας της πολιτικής) ορθολογισμός του κ Σφαλαγκάκου (03:45-30:20), που καταμέτρησε τους λόγους που μια ομάδα αποφάσισε να ενεργοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο, η μετρημένη και σοβαρή εξήγηση του κ. Μαριάνου (30:30-64:36) για τη σημασία που έχει η αξιοκρατική ψήφος και οι αρχές “υπερκομματικότητα-λαϊκή συμμετοχή-διαφάνεια”, έννοιες που αναφέρθηκαν αρχικά κι από τον κ.Σφαλαγκάκο.

-Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που ο κ. Λεβεντάκης (65:00-85:39) επέλεξε ένα άλλο ύφος στην ομιλία του, λίγο πιο ειρωνικό και επιθετικό, πάντως ειλικρινές, που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως: πρόβαλλε την εμπειρία του συνδυασμού του στην τοπική αυτοδιοίκηση (άποψη του μπλογκ και αρκετών άλλων: με την ανάπτυξη που δεν παρουσίασε το νησί, όποιος συμμετείχε στα κοινά αυτό το διάστημα φέρει ευθύνη, όχι ισόποση, αλλά φέρει), έκανε νύξη στο ενιαίο και στους πονηρούς σκοπούς αυτού, υπενθύμισε την ηρωική του πράξη έναντι του κ. Παπαμανώλη που κύλισε τον τροχό της αυτονομίας του νησιού,  αναφέρθηκε στην ενδεχόμενη –ως έσχατη και μόνο σε ανάγκη- λύση των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα). (ΣΔΙΤ = το μεγαλύτερο φαγοπότι του ιδιωτικού τομέα - η διεθνής εμπειρία είναι αποκαλυπτική).

-Τόσο ο κ. Σφαλαγκάκος όσο και ο κ. Μαριάνος δήλωσαν ότι τα κόμματα δεν έχουν θέση στις εκλογές αυτές. Αντίθετα ο. κ. Λεβεντάκης υποστήριξε ότι τα κόμματα έχουν θέση στις εκλογές, αφού μπορούμε να τα εκμεταλλευτούμε αντί να μας εκμεταλλευτούνε. Μμμμμ… Μπερδευτήκαμε….
-Και οι τρεις επέμειναν στην αδυναμία του νησιού να αυξήσει τον τουριστικό του όγκο τους μήνες Ιούλιο – Αύγουστο. Επομένως η έννοιες εναλλακτικός τουρισμός, επιμήκυνση σεζόν, αειφορία, αποανάπτυξη γίνανε οι καραμέλες που θα πιπιλάνε όλοι, ειδήμονες και αδαείς, τα επόμενα χρόνια.
-και οι τρεις αμφέβαλλαν για την αξιοπιστία της εξαγγελίας για το βιολογικό και την αφαλάτωση. Μήπως η κ. Μανέτα οφείλει αύριο στον απολογισμό της να δώσει εξηγήσεις για τη δυσπιστία αυτή;

Αξίζει να ακούσετε και τις ερωτήσεις που τέθηκαν από τους παρευρισκομένους. Εκεί κρύβονται και:
- η δέσμευση όλων ότι ο Ακονητός δεν κλείνει, αλλά νομιμοποιείται, αναπλάθεται και φορολογείται, κι εν πάσει περιπτώσει το μέλλον του πρέπει να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση
-η δυσκολία διάνοιξης των προσβάσεων στις κλειστές παραλίες αν δεν υπάρξει λαϊκή συμμετοχή - ξεσηκωμός 
-η αδυναμία λήψης δραστικών μέτρων για τα βοθρολύματα του Ακονητού (όταν αρχίσει να πληρώνει ο Δήμος πρόστιμα θα υπάρχει και τότε αδυναμία;)
-η αγωνιώδης ανάγκη των κατοίκων να ακούσουν μέτρα που βελτιώνουν την καθημερινότητα τους

Μην ξεγελιέστε από όλα τα παραπάνω. Είναι μία υποκειμενική θεώρηση ενός blogger και μόνο, που έχει προτίμηση αλλά φροντίζει να μην την αφήνει να ξεχειλίσει μέσα από τα γραπτά του. Άλλη άποψη ίσως εκφράσουν τα άλλα ιστολόγια Πάρου-Αντιπάρου. Δεκτή, εφόσον είναι ειλικρινής, η υποκειμενικότητα στα μπλογκς είναι αυταπόδεικτη. ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ.
Έχει διατυπωθεί πολλές φορές από εδώ αυτή  η θέση, δεν αρκεί μόνο το ενυπόγραφο ενός δημοσιογραφικού άρθρου, που κι αυτό δεν υπάρχει πάντα, μόνο υπονοείται.
Δείτε ενδεικτικά:

“Με μεγάλη συμμετοχή κόσμου η εκδήλωση Λεβεντάκη στην Αντίπαρο” γράφει ο ένας δημοσιογραφικός πόλος,

“Εποικοδομητικός διάλογος Μαριάνου – Αντιπαριωτών” γράφει ο άλλος και τελικά πρέπει να ρωτήσουμε τους ίδιους τους υποψηφίους για το τι ακριβώς συνέβη στις ομιλίες τους…

Δείτε και το σημερινό φύλλο της “Φωνής”. Τι να πιστέψει κανείς;


Η υποκειμενικότητα στα μπλογκς είναι αυταπόδεικτη. ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΟΜΩΣ ΟΧΙ. Κι αν λέμε βλακείες ας μας εξηγήσει κάποιος βάσει ποιου κώδικα μπορεί να γράφει ένας δημοσιογράφος κατά το δοκούν, κείμενα υποκειμενικά και άρα συχνά αποπροσανατολιστικά. Τελικά με αυτή την στάση είναι που τα μπλογκς γίνανε πύλες ενημέρωσης πιο αξιόπιστες καμιά φορά από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, που μπλέξανε την αλήθεια με το συμφέρον και την εκτίμηση με την προτίμηση.

Το Μνημόνιο φόνευσε τον Καλλικράτη

Ο μεγάλος χαμένος των αυτοδιοικητικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου θα είναι η Αυτοδιοίκηση. Όπως όλα δείχνουν, η εκλογική αναμέτρηση, ιδίως στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους, παίρνει χαρακτήρα σύγκρουσης γύρω από το Μνημόνιο, τα κυβερνητικά μέτρα αιματηρής λιτότητας και την ύφεση που ήδη πλήττει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ο αυτοδιοικητικός χαρακτήρας των εκλογών διατηρείται μόνο στους μικρότερους δήμους, κι εκεί όχι με αναπτυξιακή λογική αλλά περισσότερο λόγω τοπικισμών και συμφερόντων.

Και όμως οι παρούσες εκλογές είναι από τις κρισιμότερες ίσως των πολλών τελευταίων χρόνων για τις τοπικές κοινωνίας. Με το σχέδιο «Καλλικράτης» επιχειρείται μείζων διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας, με τη συγχώνευση πολλών δήμων, ήδη άπαξ συνενωθέντων με το σχέδιο «Καποδίστριας», και κυρίως με τη θέσπιση μειζόνων περιφερειών, με αιρετούς άρχοντες και εκτενείς αρμοδιότητες. Η Ελλάδα δεν θα είναι ίδια μετά τον «Καλλικράτη» – καλύτερα ή χειρότερα, δεν γνωρίζουμε από τώρα.

Ισως να ήταν βιαστική αυτή η ριζική αναδιάρθρωση, σε τούτη τη δυσχερέστατη ιστορική συγκυρία, και όταν η προηγούμενη μεγάλη μεταρρύθμιση, η καποδιστριακή, δεν έχει εμπεδωθεί απολύτως. Η εμπειρία έδειξε ότι η κατάργηση αρκετών κοινοτήτων δεν ήταν πάντα η ευτυχέστερη λύση· η συνένωση απομακρυσμένων μεταξύ τους κοινοτήτων, με σκοπό την καλύτερη χρήση υλικών και ανθρώπινων πόρων, δεν λειτούργησε πάντα προς όφελος των μικρών κοινοτήτων, ο απόμακρος και απρόσωπος χαρακτήρας της αυτοδιοικητικής εξουσίας αποξένωσε τους δημότες από τους αιρετούς. Οι δημότες ένιωσαν αμήχανοι και αμέτοχοι ενώπιον των πρακτικών προβλημάτων του οικισμού τους, περίμεναν κάποιος από τα «κεντρικά» να λύσει το εκάστοτε πρόβλημα.

Από την άλλη, ο «Καλλικράτης» εκτιμάται ότι θα προκαλέσει συνέργειες και οικονομίες κλίμακος στις μεγάλες εργασίες, όπως διαχείριση απορριμμάτων, υδροδότηση, βιολογικοί καθαρισμοί, συντήρηση οδικού δικτύου κ.λπ. Οι μικρές αυτοδιοικητικές μονάδες δεν έχουν επαρκείς πόρους για να αντεπεξέλθουν στις σύγχρονες σύνθετες προκλήσεις. Πόσοι όμως πολίτες γνωρίζουν ποιες βελτιώσεις στην αυτοδιοικητική μηχανή θα φέρει ο «Καλλικράτης»;

Ούτε καν οι χιλιάδες υποψήφιοι...

Η παρτίδα χάθηκε χωρίς καν να παιχτεί, τουλάχιστον προς το παρόν. Το Μνημόνιο, η ύφεση, η αβεβαιότητα του κόσμου, η αμηχανία και η ένδεια των πολιτικών σχηματισμών έπληξαν την αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση. Ελάχιστες ημέρες προ των εκλογών, ουδείς μεγαλόσχημος υποψήφιος με κομματικό χρίσμα μιλάει για τον «Καλλικράτη», τα προβλήματα, τις ενδεχόμενες λύσεις στο περιβάλλον, στους οικισμούς, στις υποδομές, στην ανόρθωση της παραγωγής. Μόνη ελπίδα, η κάθοδος νέων, υγιών δυνάμεων στο ξερό αυτοδιοικητικό τερέν. Ευτυχώς παρατηρούνται τέτοια σημάδια εδώ κι εκεί· σε μικρούς ή και μεγάλους δήμους διεκδικούν ψήφο συνδυασμοί ανεξαρτήτων, άφθαρτα πρόσωπα, με καθαρό λόγο και βαθιά γνώση του τόπου. Η φωνή τους δεν ακούγεται στα μεγάλα μίντια και στις κεντρικές αρένες· ακούγεται όμως εκεί όπου πρέπει, στους συμπολίτες τους. Είναι μια ελπίδα.

Tου Νικου Γ. Ξυδακη

αφιερωμένο άρθρο στους έχοντες πολύχρονη αυτοδιοικητική εμπειρία, αλλά και στα ΜΜΕ που τη θεωρούν (την εμπειρία) ως μόνη, ικανή και αναγκαία συνθήκη για την κάθοδο στις εκλογές της μικρής Αντιπάρου.

Προεκλογικός πυρετός, άκρως μεταδοτικός

Σήμερα στις 7:30μμ ο συνδυασμός του κ. Λεβεντάκη “Ανάπτυξη Ενότητα Δημιουργία” διοργανώνει εκδήλωση στην πλατεία της Αντιπάρου με θέμα την ενημέρωση των κατοίκων για τον «Καλλικράτη» και τη δημιουργία και λειτουργία του νέου Δήμου και τις αλλαγές που θα προκύψουν. Προσκεκλημένοι είναι οι Βουλευτές του νομού μας από όλα τα κόμματα και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης. 

Αύριο ο επικεφαλής του συνδυασμού “Ενωτική Κίνηση Προόδου” κ. Μαριάνος θα πραγματοποιήσει ομιλία στον ίδιο χώρο στις 7μμ, όπου καλούνται οι παρευρισκόμενοι πολίτες να διατυπώσουν ερωτήματα και προτάσεις.

Αύριο Κυριακή επίσης, ο Εμποροεπαγγελματικός Σύλλογος Πάρου – Αντιπάρου θα πραγματοποιήσει στο χώρο του κτιρίου της Κοινότητας Αντιπάρου στην αίθουσα Καλουδά διαδοχικές συναντήσεις με τους 3 υποψηφίους δημάρχους για να τους εκθέσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εμποροεπαγγελματίες και να εισπράξει προγραμματικές δεσμεύσεις για τα θέματα αυτά. Στις συναντήσεις αυτές μπορούν να παραβρεθούν εκτός από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και τα (λιγοστά) μέλη του Συλλόγου (Λεβεντάκης Ιωάννης “Ανάπτυξη Ενότητα Δημιουργία” ώρα 12:00 μ.μ, Μαριάνος Νικόλαος “Ενωτική Κίνηση Προόδου” ώρα 13:00 μ.μ, Σφαλαγκάκος Παναγιώτης “Μένουμε Αντίπαρο” Ώρα 14:00 μ.μ).

Η σημαντικότερη όμως εκδήλωση αναμένεται να είναι αυτή της Τετάρτης 27 Οκτώβρη, οπότε οι τρεις υποψήφιοι θα παρουσιάσουν θέσεις και πρόγραμμα και θα απαντήσουν σε ερωτήσεις στα μέλη του Συλλόγου Αντιπαριωτών, σε συνάντηση που είναι ανοικτή σε όλους (μέλη κα μη) και θα γίνει στην αίθουσα του Συλλόγου, στον 8ο όροφο, Χαλκοκονδύλη 37, στις 6μμ.

Διαβάστε σχετικά:

Ομιλία συνδυασμού "Ανάπτυξη Ενότητα Δημιουργία": η είδηση δυστυχώς δεν “έπαιξε” πουθενά αλλού, απόδειξη ότι η απώλεια του Χρήστου Καραγιαννιώτη και της ραδιοφωνικής προσέγγισης των ειδήσεων πλήττει την πληροφόρηση σε μία περίοδο όπου ούτε οι τοπικές εφημερίδες είναι αντικειμενικές (και τα μπλογκς ακόμα περισσότερο, αν και δικαιολογημένα), ούτε άμεσα ενημερωτικές (αφού είναι τουλάχιστον εβδομαδιαίας κυκλοφορίας). Ελπίζουμε να κάνει -έστω λίγο- κρύο, γιατί αλλιώς η ανάγκη δημιουργίας πολυχώρου στο νησί δεν θα αγγίξει τους επισήμους προσκεκλημένους…

Ομιλία συνδυασμού “Ενωτική Κίνηση Προόδου”

Ανακοίνωση Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου Πάρου-Αντιπάρου

Ιστοσελίδα συνδυασμού “Μένουμε Αντίπαρο”: οι υποψήφιοι ανοίγουν τα χαρτιά τους, παρουσιάζουν τις βασικές τους θέσεις και ένα σύντομο σημείωμα για το ποιόν και τη διαδρομή του καθενός.

Οι συνδυασμοί των παρατάξεων στο νησί

– Για λίγο ας κλείσουμε τα μάτια κι ας φανταστούμε ότι όλα αυτά που θα ακούσουμε ως προεκλογικές εξαγγελίες θα γίνουν κιόλας. Δεν είναι θέμα δυσπιστίας, αλλά από τα προεκλογικά προγράμματα του 2006 δεν έγιναν ούτε τα μισά…

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝΕ

   

  Ο τελευταίος συνδυασμός, που τόσο έχει θορυβήσει την τοπική κοινωνία με το θράσος του να κατεβεί σε δημοκρατικές εκλογές, έχει και ιστοσελίδα, καθώς και σελίδα στο facebook

3D Δεσποτικό

Ψηφιακή αναπαράσταση του ιερού, με την ευγενική άδεια του κ. Κουράγιου.

Δεσποτικό σε διαφάνειες - μέρος 2ο

Με την άδεια του αρχαιολόγου κ. Γιάννου Κουράγιου, ο μάγος Γίσσπορ κι οι περιπέτειές του σας παρουσιάζουν διαφάνειες που αποτελούν το δεύτερο μέρος της διάλεξης του αρχαιολόγου για το Δεσποτικό.

Θυμηθείτε: 

-το πρώτο μέρος εδώ

-την πρόσφατη συνέντευξη του κ.Κουράγιου στον “Ωφλίαρο” (πρώτο μέρος -σελίδα 7, δεύτερο μέρος – σελίδες 10 και 11) – αλήθεια, γνωρίζετε ότι ο Ωφλίαρος έχει ήδη πάνω από 17.000 επισκέψεις-αναγνώσεις διαδικτυακά;

-την ομιλία του κ. Κουράγιου στις 29/11/2008 στην αίθουσα Καλουδά (εδώ το βίντεο)

-όλα τα θέματα για το Δεσποτικό στην αντίστοιχη “ετικέτα”

(σύντομα θα αναρτηθεί το 2ο μέρος, καθώς και η τρισδιάστατη αναπαράσταση σε βίντεο του ναού…)

Σιωπή πάνω που μάθαμε στη φωνή του

Στη χτεσινή εκπομπή του, την ερήμην ακροτελεύτια παρουσία του Χρήστου (“Χρηστάρα”) Καραγιαννιώτη στα σπίτια των περισσοτέρων, τίποτα δεν προϊδέαζε για τη σημερινή απέλπιδα σιωπή. “Καλό μεσημέρι, τα λέμε αύριο”, αποχαιρέτησε τους περισσότερους από εμάς για τελευταία φορά με μία αθέλητα ψευδή δήλωση, αυτός, που αποστολή του είχε την αναζήτηση της αλήθειας. Πληθωρικός, αψύς και συνάμα ορθολογιστής, διορατικός και ιδιαίτερα εύστροφος, είχε συχνά απόψεις και συμπεριφορά αιρετική, την οποία ωστόσο πάντα στήριζε και τεκμηρίωνε με την επώνυμη παρουσία και την έμφυτη παρρησία του. Φίλους έκανε πολλούς, εχθρούς επίσης, άλλωστε η αλήθεια συνήθως δεν είναι πάνω από μία και δεν γίνεται πάντα σεβαστή από τους αρνητές της. Το βαρύ, άχαρο και συχνά χυδαίο προεκλογικό κλίμα θα ηρεμήσει για λίγο, όλοι, ακόμα και οι άσπονδοι εχθροί του, θα πουν ένα καλό λόγο για το ποιόν του Χρηστάρα, κι εμείς, οι φίλοι και ακροατές του, θα αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν τα πράγματα χωρίς αυτόν. Σύντομα θα το διαπιστώσουμε, αφού η παρουσία του στα ερτζιανά της Πάρου δεν είχε αντίπαλο. Σαν τέτοιον, έναν άνθρωπο δικό μας δηλαδή, που με τη φωνή του έμπαινε στα περισσότερα σπίτια,  τον αποχαιρετούμε οι περισσότεροι, ευχόμενοι καλό κατευόδιο και περισσότερη τύχη εκεί που έχει ήδη πάει. Αυτά που είχε να πει τα είπε χωρίς φόβο εξάλλου, το ιστολόγιό του μένει σήμερα εκεί, μετέωρο και ορφανό να ανεμίζει ξέπνοα τις θέσεις και αντιθέσεις του, “κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε…” όπως έλεγε συχνά και στην εκπομπή του…

 

Ο Χρήστος Καραγιαννιώτης θα κηδευτεί αύριο το μεσημέρι στο “χωριό” του, όπως αποκαλούσε το νησί, σε ώρα που θα ανακοινωθεί.

Δεσποτικό σε διαφάνειες - μέρος 1ο

  

Με την άδεια του αρχαιολόγου κ. Γιάννου Κουράγιου, ο μάγος Γίσσπορ κι οι περιπέτειές του σας παρουσιάζουν διαφάνειες που αποτελούν μέρος της διάλεξης του αρχαιολόγου για το Δεσποτικό. Μία τέτοια ομιλία έγινε πριν δυο χρόνια στην αίθουσα Καλουδά, όπου η επίσημη Κοινότητα είχε απουσιάσει επιδεικτικά. Ίσως με το νέο Δήμο αλλάξει και η στάση των αιρετών προς το επιτελείο του κ. Κουράγιου και τον ίδιον, αλλά και η γενικότερη αντίληψη για τη σημασία που έχει η αρχαιολογική νησίδα που βρίσκεται κάτω από τη μύτη μας...

Θυμηθείτε:

-την πρόσφατη συνέντευξη του κ.Κουράγιου στον “Ωφλίαρο” (πρώτο μέρος -σελίδα 7, δεύτερο μέρος – σελίδες 10 και 11) – αλήθεια, γνωρίζετε ότι ο Ωφλίαρος έχει ήδη πάνω από 17.000 επισκέψεις-αναγνώσεις διαδικτυακά;

-την ομιλία του κ. Κουράγιου στις 29/11/2008 στην αίθουσα Καλουδά (εδώ το βίντεο)

-όλα τα θέματα για το Δεσποτικό στην αντίστοιχη “ετικέτα”

(σύντομα θα αναρτηθεί το 2ο μέρος, καθώς και η τρισδιάστατη αναπαράσταση σε βίντεο του ναού…)

Back To The Future: από τους δημοκόπους του Δημοσθένη στους δημότες του σήμερα

-Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη µάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στη ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας. Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες – απλώς, ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων (...)

– Κι ενώ κανονικά όλες οι συζητήσεις γίνονται πριν απ’ τα όποια γεγονότα, εσείς διαβουλεύεστε πάντα κατόπιν εορτής (…) 

– Αφήσατε όλον αυτό τον καιρό να κυλήσει µε συνεχείς αναβολές, μετάθεση των ελπίδων σας σε άλλους, αλληλοκατηγορίες και καταγγελίες. Αυτά συνεχίζετε να κάνετε και σήµερα (...)

– Όλοι πρέπει να εξοργίζεστε εξίσου όταν βλέπετε ότι πολύ εύκολα κινδυνεύουν να κακοποιηθούν οι πιο φτωχοί και αδύναµοι πολίτες, ενώ οι βδελυροί και πλούσιοι μπορούν να αδικοπραγούν ατιµωρητί και να εξαγοράζουν πρόσωπα για να εκβιάζουν καταστάσεις (...)

– Στρέψτε το βλέμµα προς τους σημερινούς πολιτικούς: άλλοι από φτωχοί έγιναν πάμπλουτοι, άλλοι από άσηµοι χόρτασαν τιµές, ορισμένοι έφτιαξαν σπίτια δίπλα στα οποία τα δηµόσια οικοδομήματα είναι πιο σεµνά, κι όσο ο πλούτος της πόλης ελαττωνόταν, τόσο ο δικός τους αύξανε(…)

– Δεν είναι ασφαλώς ένα και δύο τα αίτια ένεκα των οποίων έφθασαν τα πράγµατα εδώ. Αλλά την κύρια αιτία θα τη βρείτε στο πρόσωπο εκείνων που προτιµούν να σας είναι ευχάριστοι παρά να σας συμβουλεύουν ορθά. Απ’ αυτούς, πολλοί προσπαθούν να συντηρούν τη σηµερινή κατάσταση γιατί αντλούν από αυτή δημοτικότητα και εξουσία – κι έτσι ούτε οι ίδιοι προνοούν για το αύριο, ούτε νοιάζονται για το αν εσείς προνοείτε (…)

 
– Βρίσκονται σε τέτοια εγκατάλειψη και σε τέτοια χάλια τα πράγµατα, ώστε ακόµη όσοι μιλούν από τούτο το βήµα πρότειναν συνειδητά τα πιο βλαβερά μέτρα κι εσείς τα ψηφίζατε, πάλι δεν θα μπορούσαμε να βρεθούµε σε χειρότερη θέση (…)

 

Τα κείμενα αυτά είναι αποσπάσματα από τους λόγους του Δημοσθένη προς τους αθηναίους πολίτες τον πολύπαθο 4ο αιώνα π.Χ. Είναι παρµένα από το «Δημοσθένης - Ισοκράτης, Η Παρακµή του Δήµου» (εκδ. Ροές. Επιλογή - απόδοση: Αλέξανδρος Βέλιος): “Η Αθήνα του Δημοσθένη και του Ισοκράτη είναι η σημερινή Ελλάδα. Από το βήμα μιας Αθήνας απολεσθέντων μεγαλείων, οι δύο ομογάλακτοι ρήτορες μιλούν στους σημερινούς Έλληνες, που βιώνουν το δικό τους τέλος εποχής μεμψιμοιρώντας και στρουθοκαμηλίζοντας, δίχως μνήμη, δίχως ελπίδα, μεταξύ υστερίας και απάθειας”

πηγή   

Τα ψιλά γράμματα ενός διόλου τυχαίου

« Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή μου, μού συνέβησαν διαβάζοντας. Η ενασχόλησή μου με το γράψιμο δεν θα είχε αναδειχθεί εάν δεν είχα γοητευτεί τόσο πολύ από τον κόσμο της μυθοπλασίας, την οποία ανακάλυψα σε ηλικία πέντε ετών, στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας, με τα πρώτα μου βιβλία. Θυμάμαι πόσο εμπλούτισα και ανέπτυξα την πραγματικότητα χάρις στην ανάγνωση». Η ανάγνωση δεν είναι μόνο το ταξίδι σε έναν κόσμο φανταστικό. Είναι πως «από αυτό τον κόσμο επιστρέφεις οπλισμένος με κάθε είδους ερωτήματα, αμφιβολίες, κριτικές, όνειρα και σχέδια τα οποία μεταβάλλουν εντελώς τη στάση σου στον πραγματικό κόσμο». Αλλά συγχρόνως, όπως λέει, μεταβάλλει και τη γλώσσα: «Η ανάγνωση σε κάνει κύριο μιας γλώσσας. Κάποιος που δεν διαβάζει, αναγκαστικά έχει φτωχό λεξιλόγιο και εκφράζεται άσχημα. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι είναι περιορισμένη η γνώση σου στη γλώσσα, αλλά και ότι σκέπτεσαι κακά γιατί σκέπτεται με τον τρόπο που μιλά και αντιστρόφως.
Πιστεύω ότι η ανάγνωση είναι μια ουσιαστική λειτουργία με την οποία επωφελείσαι όλου του πλούτου που δυνητικά διαθέτει μια γλώσσα. Το να κατέχεις αυτή την κυριαρχία βοηθά στο να σκέπτεσαι με μεγαλύτερη διαύγεια, να διαχειρίζεσαι τη σκέψη σου. Τίποτε δεν εμπλουτίζει τόσο τα αισθήματα, την ευαισθησία, τις ανθρώπινες επιθυμίες όσο η ανάγνωση. Είμαι εντελώς πεπεισμένος πως κάποιος που διαβάζει απολαμβάνει καλύτερα τη ζωή, αν και αντιλαμβάνεται περισσότερο τα προβλήματα στον κόσμο. Υπάρχει μια διαδικασία που αναπτύσσεις, όπως η περιέργεια και οι αμφιβολίες οι οποίες δημιουργούνται μέσα από την ανάγνωση καλών βιβλίων. Αυτό όμως, σε κάνει να ζεις καλύτερα».
Ο συγγραφέας διαβεβαιώνει πως «η ανθρώπινη ελευθερία είναι προϊόν της φαντασίας και των σχετικών επιθυμιών που γεννιούνται με την ανάγνωση καλών βιβλίων. Είμαστε πολύ πιο ελεύθεροι όταν διαβάζουμε καλύτερα και περισσότερο. Γι' αυτό τον λόγο είναι απαραίτητο, αν θέλουμε να έχουμε μια δημοκρατική κοινωνία με ενεργούς πολίτες, να συμμετέχουμε όχι μόνο στον δημόσιο διάλογο αλλά και στην πολιτισμική διαδικασία. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν είναι μόνο μια απλή απόλαυση ή διασκέδαση, αλλά ένα βασικό εργαλείο στη διαμόρφωση ενός ελεύθερου, σύγχρονου, ενεργού πολίτη. Η λογοτεχνία είναι η έκφραση όλων αυτών». (Της ΒΙΚΗΣ ΤΣΙΩΡΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/11/2007 )

Ο 74χρονος Ισπανο-περουβιανός Μάριο Βάργκας Λιόσα τιμήθηκε προχθές με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010

Πολιτισμός σε υπέδαφος γλιστερό

 

Με την υπενθύμιση ότι τα blogs είναι προσωπικές –υποκειμενικές- σελίδες, με το δικαίωμα της ανωνυμίας κατοχυρωμένο αλλά όχι ως εφαλτήριο ύβρεων, και με την αξιοπρέπεια που διέπει τον καθένα και στην προσωπική του ζωή να είναι εμφανής και στο ιστολογιακό του προφίλ, παρατίθεται ένα κείμενο που λίγο πολύ μας εκφράζει όλους. Όλους; Δυστυχώς μόνο λίγους…

  Το τι συζητιέται και λέγεται στους δρόμους και τα καφενεία άραγε θα μας απασχολήσει, καθώς εκεί το επίπεδο  είναι συχνότατα πολύ πιο γλιστερό κι από τα ανώνυμα σχόλια των κακοπροαίρετων επισκεπτών στα μπλογκς;

 

Αρκετοί από τους πολίτες της Αντιπάρου κυρίως νέοι, παρακολουθούμε τα blogs που ασχολούνται κυρίως με τα τοπικά ζητήματα. Η άποψη μας είναι ότι η προσφορά τους είναι πολύτιμη (πλην ελάχιστων θλιβερών εξαιρέσεων).  Από τα blogs δεν περιμένουμε και δεν είναι ο ρόλος τους να λύνουν τα τοπικά προβλήματα.

Η αξία τους έγκειται στο ότι:

Αναδεικνύουν ζητήματα, προτείνουν λύσεις (σύμφωνα με τις απόψεις τους), πληροφορούν τους πολίτες, προβάλλουν χρήσιμες πρακτικές και παραδείγματα προς μίμηση, συγκεντρώνουν απόψεις πολιτών (και επισκεπτών), πολλές φορές αναδεικνύουν τα φυσικά πλεονεκτήματα του νησιού, που τείνουμε να ξεχάσουμε, ενθαρρύνουν τον διάλογο, προβληματίζουν …….και άλλα πολλά.

Την περίοδο αυτή που χαρακτηρίζεται ως προεκλογική, είναι φυσικό να ασχολούνται κυρίως με τα πολιτικά πράγματα της Αντιπάρου. Έτσι διαβάζουμε πολλές αναρτήσεις και σχόλια σχετικά με τις τοπικές εξελίξεις. Θα μπορούσαμε λοιπόν να κάνουμε την καλύτερη δυνατή χρήση των blogs προκειμένου να ανταλλάξουμε απόψεις, χωρίς φανατισμούς, και με τρόπο που θα βοηθούσε όλους τους υποψήφιους, αλλά και τους πολίτες για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά, με θετικότερα βήματα και να κάνουμε την αυτοδιοίκηση μας αποτελεσματικότερη.

Δυστυχώς όμως…με ασπίδα την ανωνυμία, πολλοί προβαίνουν σε ακατάσχετη υβρεολογία, ειρωνεύονται τους πάντες και τα πάντα, και ισοπεδώνουν κάθε προσπάθεια αξιόλογη ή μη, εξυπηρετώντας μόνο την προσωπική τους ψυχολογική εκτόνωση. Μια τέτοια πρακτική είναι στείρα από άποψη προστιθεμένης αξίας στα πολιτικά πράγματα και φυσικά απαράδεκτη ως συμπεριφορά.

Με αυτά κατά νου, ο συνδυασμός μας κάνει έκκληση και ταυτόχρονα παράκληση προς όλους τους επισκέπτες (των blogs), να παραιτηθούν από τέτοιες πρακτικές.

Αντίθετα ενθαρρύνουμε την πολιτισμένη και καλόβουλη κριτική, τις εποικοδομητικές προτάσεις και τον καλοπροαίρετο διάλογο που θα μας βοηθήσουν να αλλάξουμε τις παλαιοκομματικές νοσηρές προσεγγίσεις, στη σημαντικότερη διαδικασία της εκλογής των αντιπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Έτσι θα αισθανθούμε και την ηθική ικανοποίηση ότι συμβάλλουμε όλοι σε ένα κοινό ευγενικό σκοπό.

Ας συμβάλλουμε όλοι για να κάνουμε τον τόπο μας καλύτερο

Για την Ενωτική Κίνηση Προόδου

Νίκος Μαριάνος

Μπράβο Νίκο, αν είχες απαντήσει και τότε που από αυτό εδώ το μπλογκ ξέσπασε μάχη για μία σου ανακοίνωση που φιλοξενήθηκε καλοπροαίρετα, θα ήσουν 100% σωστός. Ποτέ δεν είναι αργά όμως, είναι ένα βήμα προς το πολιτισμένο επίπεδο που ονειρευόμαστε… 

Μάθημα για δύσκολους λύτες – Απο-ανάπτυξη

Μήπως μια τέτοια προσέγγιση της ανάπτυξης της μικρής μας κοινωνίας θα ήταν πιο ρεαλιστική;

Μάθημα για δύσκολους λύτες ενόψει εκλογών.

ΑΠΟ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΡΑ!

Η λύση στην οικονομική κρίση την οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας δεν είναι η τόνωση της οικονομίας για την εκ νέου ανάπτυξη, αλλά η εθελούσια απο-ανάπτυξη.

Ο όρος απο-ανάπτυξη προτάθηκε τη δεκαετία του 70 από τον φυσικό-οικονομολόγο Nicholas Goergescu-Roegen και έγινε δημοφιλής στις μέρες μας από τον Γάλλο ακαδημαϊκό Serge Latouche . Η απο-ανάπτυξη είναι μια διαδικασία γενικευμένης ελάττωσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, «απο-χρηματικοποίησης» των ανθρώπινων σχέσεων, και επανίδρυσης της κοινωνίας στην βάση της απλότητας, της συντροφικότητας και του διαλόγου.

Η διαρκής οικονομική ανάπτυξη δεν είναι εφικτή σε έναν πλανήτη με φυσικά όρια. Το φτηνό πετρέλαιο και μέταλλα στα οποία βασίστηκε η βιομηχανική επανάσταση τελειώνουν. Δεν υπάρχει άλλη γη να χτίσουμε κι ότι δρόμο ήταν να ασφαλτώσουμε, τον ασφαλτώσαμε. Τα αμάξια και τα εργοστάσιά που παράγουν τα προϊόντα που καταναλώνουμε καταστρέφουν το κλίμα. Το κόστος από τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι ήδη δυσβάστακτο. Η χρηματοπιστωτική φούσκα, η οποία μας επέτρεψε μέσα από πολύπλοκα επενδυτικά «προϊόντα» να δανειστούμε από το μέλλον για να διατηρήσουμε τους απαραίτητους, πλην αφύσικους ρυθμούς ανάπτυξης, έσπασε. Είμαστε το μέλλον και καλούμαστε να πληρώσουμε τα χρωστούμενα του παρελθόντος. Ακόμα κι αν η παγκόσμια οικονομία επανακάμψει, το μόνο που θα κάνει θα είναι να επιταχύνει την πορεία προς την κλιματική και κοινωνική καταστροφή.

Η οικονομική ανάπτυξη δεν μας κάνει καν πιο χαρούμενους. Στην ανταγωνιστική κοινωνία της αγοράς η επιτυχία δεν μετράται από το αν έχεις αυτός που επιθυμείς, αλλά από το αν έχεις περισσότερα από τον διπλανό σου. Όσο και να μεγαλώνει η οικονομία, όσο και να πλουτίζεις, πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο πλούσιος δίπλα σου. Οι μελέτες των ψυχολόγων δείχνουν αυτό που ο απλός κόσμος ξέρει από καιρό: τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία. Πέρα από ένα ελάχιστο εισόδημα το οποίο είναι απαραίτητο για την ικανοποίηση βασικών αναγκών στέγης και ασφάλειας, τα παραπάνω χρήματα και η παραπάνω κατανάλωση είναι δώρα άδωρα. Ο μέσος Έλληνας είναι σήμερα τέσσερις φορές πιο πλούσιος από το 1980. Είναι έστω και λίγο πιο ευτυχισμένος;

Μια φορά κι ένα καιρό, εμείς οι Έλληνες περηφανευόμασταν για την φιλοξενία μας. Στη δουλειά δεν ζητούσαμε χρήματα από τους γνωστούς μας και στο φαγητό τσακωνόμασταν ποιος θα πληρώσει. Είμαστε ικανοποιημένοι με τα λίγα: τον ήλιο, την θάλασσα, το μεσημεριανό μας ύπνο, τη συζήτηση με την παρέα και τους κολλητούς μας, το κυριακάτικο τραπέζι με την οικογένεια, το καλοκαίρι στο χωριό ή το νησί. Δε συσσωρεύαμε: ό,τι είχαμε το ξοδεύαμε σ’ ένα γλέντι με τους φίλους μας.

Πόσο μακρινά μοιάζουν όλα αυτά… Πειστήκαμε ότι είμαστε «υπανάπτυκτοι» κι ότι η ευτυχία ήταν στα λεφτά. Η φιλοξενία έγινε «rooms to let», οι παραλίες γέμισαν ξαπλώστρες και φουσκωτά, κτίσαμε και την τελευταία πιθαμή γης και δάσους. Η παρέα αντικαταστάθηκε από την ιδιωτική τηλεόραση, και η σιέστα από τα βάλιουμ. Φοβόμασταν ότι θα γίνουμε ο τόπος παραθερισμού της υπόλοιπης Ευρώπης¨ τώρα φοβόμαστε μήπως και πάψουμε να είμαστε. Η συντροφικότητα έδωσε την θέση της στην ιδιωτικότητα και τον άκρατο εγωισμό, η ανθρώπινη επαφή και το κέρασμα στην συναλλαγή και την εκμετάλλευση. Ο εύκολος πλουτισμός αντικατέστησε τη συνεπή εργασία. Από το μέτρο του Αριστοτέλη και την συντροφικότητα και δοτικότητα του Ζορμπά, φτάσαμε στους ψευτογραβατωμένους της Σοφοκλέους, εμπόρους μετοχών μιας οικονομίας που δεν παράγει τίποτα. Όσοι αισθανόμασταν ότι κάτι δεν πάει καλά, είμαστε απαισιόδοξοι και οπισθοδρομικοί, δεν βλέπαμε την ανάγκη του «εκσυγχρονισμού»: ο κουρέας της Σίφνου έπρεπε να γίνει σύγχρονο κομωτήριο, και το καφενείο της Αμοργού μπαράκι. Η φυσική ροή της ιστορίας. Έλα όμως που ήταν αφύσικη.

Η φούσκα έσπασε και το ψέμα τελείωσε. Μπροστά μας ανοίγονται δύο δρόμοι: η βαρβαρότητα και η εθελούσια απο-ανάπτυξη. Την βαρβαρότητα την βιώνουμε ήδη. Στρατοί ανέργων. Απελπισμένοι μετανάστες στους δρόμους, τους φέραμε εδώ να κτίσουν τα Ολυμπιακά στάδια και τις βίλλες μας, μια και εμείς δεν κάνουμε πια για εργάτες, πάμε όλοι πανεπιστήμιο. Τώρα να φύγουν! Τυφλή βία και σκληρή αστυνόμευση, συγκρούσεις αυτών που χάνουν αυτά που έχουν με αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. «Μια χούντα μας σώζει». Επιστροφή στο μέλλον του 1930?

Όσοι εργαζόμαστε για την ιδέα της απο-ανάπτυξης οραματιζόμαστε μια άλλη κοινωνία, βασισμένη στην συντροφικότητα και στην χαρά μέσα από την απλότητα. Μια Ελλάδα σαν αυτή των γιαγιάδων μας, μια Ελλάδα σαν τα νησιά των παιδικών μας χρόνων, χωρίς όμως την πολιτική καταπίεση και τα κατηχητικά. Και με το πρόβλημα της βασικής επιβίωσης λυμένο, αφού η πρόοδος στην παραγωγή και την επικοινωνία μας επιτρέπει να ζούμε πολύ πιο άνετα.

Πως πάμε «από εδώ, εκεί»? Στο κίνημα για την απο-ανάπτυξη συζητάμε πληθώρα πολιτικών προτάσεων, από την θεσμοθέτηση βασικού εξασφαλισμένου εισοδήματος και δραστικής μείωσης του ωραρίου της αμοιβόμενης εργασίας, επενδύσεις για την ανάπτυξη οικονομικών συστημάτων υγείας και παιδείας βασισμένα στον ανθρώπινο παράγοντα (το παράδειγμα της Κούβας) και στροφής προς τοπικές κοινωνικές οικονομίες με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας . Όλα αυτά απαιτούν κοινωνική αποδοχή ενός προτύπου ζωής με λιγότερες υλικές ανέσεις, και άρα πολιτιστική αλλαγή. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ισότητα και η δικαιοσύνη μέσω της αναδιανομής του εισοδήματος: κανείς δεν θα αποδεχτεί να ζει με λιγότερα όταν δίπλα του κάποιοι σπαταλάνε πλουσιοπάροχα.

Η ιδέα της απο-ανάπτυξης πάει κόντρα στην συστημική τάση του καπιταλισμού, ο οποίος απαιτεί ανάπτυξη για χάρη της ανάπτυξης και διαρκές κέρδος, κάθε χρόνο μεγαλύτερο. Ισχυρά συμφέροντα θα αντιταχθούν στην πιθανότητα της απο-ανάπτυξης. Οι επιστήμονές τους θα βαλθούν να μας πείσουν ότι είναι αδύνατη, και οι διαφημιστές τους να μας κάνουν να συνεχίσουμε να καταναλώνουμε τα προϊόντα τους. Μόνο ένα μαζικό, ειρηνικό, πολιτικό κίνημα μπορεί να υπερκεράσει αυτές τις δυνάμεις. Όλα αυτά ίσως φαίνονται απίθανα. Αλλά αν η πολιτική ήταν η τέχνη του εφικτού, τότε δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε τίποτα: το εφικτό γίνεται από μόνο του. Η πολιτική απαιτεί όραμα για έναν κόσμο διαφορετικό. Η απο-ανάπτυξη προσφέρει το όραμα, μένει σε μας να το υλοποιήσουμε.

 

Γιώργος Καλλής, Καθηγητής ICREA, Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, www.eco2bcn.es.

(Άρθρο στο περιοδικό Κοντέινερ)

-περισσότερα για τον όρο: http://www.degrowth.net/

Antiparos 4 never είπε...

Τρέχουν οι μανταλενικοί να δουν τι θα ψηφίσουν

Κι οι ανήσυχοι ηγέτες μας τους ψήφους ν' αυγατίσουν

Με τάματα, χαμόγελα, βόλτες και καραφάκια

Νομίζουν ότι φτιάξανε πρόγραμμα στα καπάκια

Μα εδώ στα μπλογκς γαυγίζουνε και θέλουν υποσχέσεις

Για ένα αλλιώτικο αύριο με τίμιες προθέσεις

Κι όσοι έρχονται για το μισθό και για το "μεζεδάκι"

Να κάνουμε έναν έρανο να κάτσουνε σπιτάκι.

ΠΗΓΗ: το ανήσυχο νεανικό μπλογκ του νησιού

Δελτίο Τύπου από το συνδυασμό “Μένουμε Αντίπαρο”

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη νέα διοικητική περίοδο που μεταβαίνει το νησί μας στεκόμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για την ποιότητα ζωής που οφείλουμε να διεκδικήσουμε. Η εποχή που ξεκινά με την εφαρμογή του νόμου Καλλικράτης είναι ιδιαίτερα απαιτητική και εμπεριέχει πολλές προκλήσεις.

Μετά την αποτυχία της προσπάθειας δημιουργίας ενιαίου ψηφοδελτίου που θα σηματοδοτούσε την αλλαγή εποχής στο νησί μας, έγινε φανερό ότι τα δημοτικά δρώμενα ολισθαίνουν ξανά στο δρόμο της στείρας σύγκρουσης και κομματικής αντιπαράθεσης που τόσο έχουν στοιχίσει στο νησί. Για όλους εμάς προκύπτει επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις και προσωπικές σκοπιμότητες, με σεβασμό στη διαφορετικότητα και στην αναζήτηση της πολυφωνίας.

Ο συνδυασμός μας δεν αποσκοπεί στην περαιτέρω διαίρεση αντιπαλευόμενη τις υπόλοιπες παρατάξεις -άλλωστε δε διεκδικούμε την αποκλειστικότητα ούτε στην ικανότητα, ούτε στην αγάπη για το νησί- αλλά αναζητά τη σύνθεση απόψεων και τη συναίνεση, με αποκλειστικό γνώμονα την ευημερία του νησιού, την αξιοπιστία, την ειλικρίνεια και τη διαφάνεια. Η ίδια η εμπειρία του νησιού απέδειξε αφενός ότι η αυτοδιοικητική εμπειρία δεν αποτελεί εγγύηση για την ανάπτυξη, αφετέρου ότι οι πολίτες πρέπει να είναι περισσότερο συμμετοχικοί στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Υπό το πρίσμα αυτό γεννήθηκε η ομάδα πολιτών "Μένουμε Αντίπαρο", από ανθρώπους με γνώσεις, ιδέες και διάθεση για προσφορά, φιλοδοξώντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων της Αντιπάρου και να αποτελέσει τη φωνή τους για όλα εκείνα, τα μικρά και τα μεγάλα, που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής όλων μας.

Ο συνδυασμός μας είναι ανοικτός σε όλους όσοι συμμερίζονται τους προβληματισμούς μας και έχουν προτάσεις, ιδέες και όραμα για το νησί και τη διάθεση να είναι παρόντες στη δημοτική ζωή και μετά το τέλος των εκλογών, σαν την απαρχή μιας ενεργής ομάδας πολιτών της Αντιπάρου.

www.menoumeantiparo.wordpress.com

Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ

Σφαλαγκάκος Παναγιώτης

Ταξιδιάρα Ψυχή

Μια ταινία για ένα μουσικό που με τους στίχους του σημάδεψε την εναλλακτική ροκ σκηνή της χώρας μας. Ο Γιάννης Αγγελάκας ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι την δεκαετία του 80 και ως σήμερα η ποίηση του παραμένει το ίδιο επίκαιρη. Η ταινία τον ακολουθεί στην καθημερινότητά του. Θίγει μέσα από τη ματιά του το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας, τον τρόπο που διαμορφώνει την πραγματικότητα η τηλεόραση και αναζητά τη διέξοδο από τις πόλεις  προς τους αγαπημένους τόπους που εγκαταλείψαμε. Στα 2 χρόνια που διήρκεσαν τα γυρίσματα, βλέπουμε τις μουσικές συναντήσεις  με τους συντρόφους του και την εξέλιξη των μουσικών διαδρομών τους μέσα από μια αναζήτηση στα ακούσματα της παιδικής τους ηλικίας, το ρεμπέτικο, τα ηπειρώτικα πολυφωνικά, τις κρητικές μελωδίες. «Μέσα μου ο αέρας που φυσά δεν λέει να ημερέψει, μου ξεσηκώνει την καρδιά και μου σκορπάει την σκέψη».

• Από 30/9 στους κινηματογράφους Μικρόκοσμος (Αθήνα) και Ολύμπιον (Θεσσαλονίκη).

ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ – ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο / Σκηνοθεσία / Φωτογραφία – Αγγελική Αριστομενοπούλου
Μοντάζ – Ιωάννα Πογιαντζή
Παραγωγή – Χρόνης Πεχλιβανίδης
Χρωματική Διόρθωση – Μιχάλης Ρίζος
Μιξάζ – Σπύρος Τσίτσης

πηγή: http://taxidiarapsixi.wordpress.com/

 

ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.