Η σφήκα και η μελόντικα και το Τριώδιο κι η τράπουλα και η γιορτή.... (μέρος 5ο): η γιορτή

Ο Δαλάι Λάμβδα κατέβηκε από τον ουρανό. Αλαφρύς σα φτερό, δυναμικός σαν εξώδικο

-Ομμμμμμμμμμμμμμμμ.......

Ο Δαλάι Λάμβδα κατέβηκε από τον ουρανό αλαφρύς σα φτερό, τόσο αθόρυβα που το πορτοκαλί του ράσο δεν ανέμιζε καθόλου.

-Ομμμμμμμμμμμμμμμμ...

Έκατσε οκλαδόν απάνω σε έναν καναπέ με θεά τα καϊκια του λιμανιού.

Ο Δαλάι Λάμβδα λίγο πριν το απρόσμενο ραντεβού

Στο Σάντα Πόρι ήταν Σάββατο απόγευμα. Ψηλά στον ουρανό δυο Πήγασοι έσκιζαν τον ορίζοντα. Λίγο πριν φθάσουν πάνω από το νησί ο μάγος Γίσσπορ κοίταξε κάτω.
"Πολύ ήσυχο το Σάντα Πόρι", σκέφτηκε. "Μόνο το Δαλάι Λάμβδα βλέπω..."

Με δυο τρία πετάγματα των φτερωτών αλόγων είχαν ήδη φθάσει πάνω από το εγκαταλειμμένο γήπεδο ποδοσφαίρου. Χορταριασμένο, έστεκε από μακριά σαν ένα μικρό γήπεδο γκολφ.

-Εδώ θα κατέβεις εσύ Ρήγα Μπαστούνη.
-Γιατί εδώ κι όχι στο λιμάνι που θα είναι κι οι άλλοι;
-Δεν πρέπει να κινήσουμε υποψίες ότι σε έφερα εγώ. Άσε που με το μπαστούνι του γκολφ που
κουβαλάς μόνο εδώ θα μπορούσα να σε αφήσω και να μην προκαλέσουμε υποψίες ότι είσαι απλά ένα τραπουλόχαρτο. Λοιπόν κατέβα και θα τα πούμε αργότερα.

Ο Ρήγας Μπαστούνης ξεπέζεψε με μια γρήγορη και συνάμα ανάλαφρη κίνηση, πάτησε στο έδαφος και έψαξε κάπου να κρύψει τον Πήγασό του.

"Μήπως να τον κρύψω μέσα στα γκολπόστ" σκέφτηκε και με μιας βάλθηκε να φέρει σε πράξη το ευφυές πλάνο του, αντάξιο της υψηλής νοημοσύνης του. Μέσα σε λίγα λεπτά ένας δεμένος Πήγασος κοίταζε απορημένα τον κόσμο μέσα από τις θηλιές ενός σκουριασμένου τέρματος στο χορταριασμένο γήπεδο του Σάντα Πόρι.

Ο Ρήγας Μπαστούνης είχε ήδη αρχίσει να βαδίζει προς το χωριό.



Ο μάγος Γίσσπορ συνέχισε να πετάει πάνω από το χωριό. Προσέχοντας να μην συγκρουστεί με καμία κουρούνα και γίνει περίγελως των μάγων κοίταξε λίγο πιο προσεκτικά έξω από το οβάλ γραφείο της φυλάρχου Μανάρας Βαρβέτα. Εκεί που πηγαινοέρχονταν ολημερίς κι ολονυκτίς ταλαίπωροι υπάλληλοι, ηθικοί γραμματείς και εωσφόροι φαρισαίοι, πρωτοπαλίκαρα της φυλάρχου και φιλότιμοι νενέκοι, έντιμοι γραφιάδες και πληρωμένοι γραφοφονιάδες, τώρα δεν υπήρχε κανένας.
"Πού είναι όλοι επιτέλους;" αναφώνησε δυνατά ο μάγος Γίσσπορ.


Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και ένα ρεύμα αέρα τον τύλιξε σα στρόβιλος, καθώς η Σούπερ Γούμαν και ο δικαστής Ντρεντ-αγκάνας πέρασαν από δίπλα του, πετώντας με ταχύτητα που κι ο ίδιος ζήλεψε. "Ήταν που ήταν εκτός ελέγχου η κατάσταση με τα οχήματα στον κεντρικό πεζόδρομο, τώρα θα τσακωνόμαστε και για τους αεροδιαδρόμους" σκέφτηκε ο μάγος.

Οι δύο σούπερ ήρωες χάθηκαν από τα μάτια του αλλά όχι από το νου του. Πρώτη φορά έβλεπε παχουλή σούπερ γούμαν, χώρια που η στολή ήταν κάπως στενή.

"Δικαστή Ντρενταγκάνα κουράστηκα", είπε η φύλαρχος Σούπερ Γούμαν στον δικαστή, καθώς πετάγανε πάνω από την παλιά χωματερή. "Πόσους καθαρίσαμε μέχρι τώρα;"

Ο τζατζ Ντρενταγκάνας έβγαλε το τεφτέρι του προσέχοντας να μην του το πάρει ο αέρας.

-Λοιπόν, μέχρι τώρα έχουμε καθαρίσει μόνο έναν, τον Καβλέντεη. Κι αυτόν κατά λάθος, τον πνίξατε ποτίζοντας τα λίλλιουμ.
-Καλά να πάθει, ας πρόσεχε που καθότανε...Τζατζ Ντρεντ, φτάνει, κουράστηκα και πείνασα. Ας σταματήσουμε για λίγο.

Δυο σούπερ ήρωες έσκιζαν τον ουρανό, καθώς αρχίσανε να κατεβαίνουν προς το λιμάνι. Εκεί που σιγά σιγά είχαν μαζευτεί όλοι οι γαλάζιοι Γίγαντες και οι μπλε Νάνοι, αυτοί που ο ήρωας σφήκα - Καβλέντεης πρόλαβε να τους καλέσει με το μαγικό κόλπο του μάγου Γίσσπορ, λίγο πριν πνιγεί άδοξα πλάι σε ένα ανθοδοχείο με ψεύτικα λίλλιουμ. Ο Γιουσουφλιάς, ο Βούρτσης, ο Συγκαμμένος κι ο Ραμπάχαλος Ροδοκόκκινος ήταν σε θέση μάχης, με τα στήθη προτεταμένα και τις αισθήσεις τεντωμένες, και πλάι τους η Σούπερ Γούμαν Μανάρα Βαρβέτα, ο δικαστής Ντρενταγκάνας κι ο φιλότιμος Δημήτρης, περιμένοντας όλοι μαζί να κατατροπώσουν το Ρήγα Μπαστούνη, το Δαλάι Λάμβδα και το σινάφι τους. Η πιο μεγάλη ώρα ήταν τώρα. Ήταν;

Ο μάγος Γίσσπορ τα είδε όλα από μακριά, κι όμως ήταν βέβαιος πως δεν είδε λάθος. Με ένα μικρό νεύμα του μπαστουνιού ο Ρήγας Μπαστούνης σημάδεψε τη Σούπερ Γούμαν και της έκλεισε πονηρά το μάτι. Εκείνη ξαφνιάστηκε αρχικά, αλλά γρήγορα έφτιαξε τη στολή της, που την είχε τσαλακώσει πετώντας, και με ένα διερευνητικό χαμόγελο ανταπέδωσε με νάζι το χαιρετισμό. Ο Ρήγας Μπαστούνης χάιδεψε ελαφρά το μουσάκι του γελώντας πονηρά προς τη Σούπερ Γούμαν και αυτή ανασήκωσε λίγο το κολάν της να φανούν οι τροφαντές της γάμπες.

Την ίδια στιγμή ο δικαστής Ντρενταγκάνας στεκόταν ακριβώς απέναντι από τον απόκοσμα ντυμένο στα πορτοκαλί Δαλάι Λάμβδα. "Ομμμμμμμμμμμ" έκανε ο Δαλάι. "Μμμμμμμμμμμμμ" έκανε ο Ντρεντ. "Ομμμμμμμμμμμμμμ¨ ξανάκανε ο Δαλάι. "Αχμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ" αποκρίθηκε ο Ντρεντ, ανήμπορος να αντισταθεί στο κέλευσμα του Δαλάι Λάμβδα. Ο Δαλάι άνοιξε τα μάτια του, δεν είχε πια εκείνο το κοιμήσικο ύφος που συνήθιζε, ήταν αφύσικα γήινος, σχεδόν σε έξαψη. Κι ο δικαστής Ντρενταγκάνας δεν θυμόταν πια για ποιο λόγο ήθελε να καθαρίσει από προσώπου γης τον Δαλάι Λάμβδα. Πλησίασε κοντά του και του ΄πιασε το χέρι....

Ο μάγος Γίσσπορ βούρκωσε. "Ποιος το περίμενε", σκέφτηκε, "ότι θα τα έφερνε έτσι η μοίρα που θα γινόταν ανακωχή για μία έστω ημέρα".
"Ούτε καν οι γαλάζιοι Γίγαντες και οι μπλε Νάνοι δεν χρειάστηκαν", συνέχισε, καθώς ο Γιουσουφλιάς, ο Βούρτσης, ο Συγκαμμένος κι ο Ραμπάχαλος Ροδοκόκκινος αποσύρονταν όλοι αγκαλιασμένοι από το πεδίο της παρ'ολίγον μάχης.

-Πού θα πάμε τώρα; είπε ο Ροδοκόκκινος.
-Πρέπει να βρούμε κάπου να φάμε και να ξαπλώσουμε, είπε κι ο Γιουσουφλιάς, ονειρευόμενος ένα ωραίο ξενοδοχείο πέντε φασκέλων στην άκρη του γκρεμού.
-Καλώς τ΄ αγόρια, είπε μια άγνωστη γυναικεία φιγούρα που στεκόταν στο κατώφλι ενός πέτρινου σπιτιού που μόλις προσπεράσανε. Κοπιάστε, τέτοια μέρα είναι κρίμα να κοιμηθείτε μονάχοι. Όταν δρασκελίσανε μέσα στο αρχοντικό, τότε μόνο υποψιαστήκανε σε ποια είχαν εμπιστευτεί τη νύχτα τους. Στον τοίχο πάνω από το τζάκι που σιγόκαιγε υπήρχε μία φωτογραφία από τη μακρινή Αντίπαρο και μία στολή κρεμασμένη, όμοια με της Σούπερ Γούμαν της φυλάρχου, μόνο που αυτή έγραφε "η Πετρούλα του Σάντα Πόρι".

Το επόμενο πρωί η κομψή κυρία Πετρούλα θα έβγαινε στο μπαλκόνι φορώντας τη στολή και θα φώναζε με στόμφο και σκέρτσο: -Είμαι η Πετρούλα του Σάντα Πόρι και...


"Μόλις τέλειωσα", είπε η σφήκα Καβλέντεης καθώς ένιωθε τον επιθανάτιο ρόγχο να τον κυριεύει. Δεν του έφτανε που τελείωνε η αναπνοή του, ασφυκτιούσε κιόλας μέσα στο στενό κολάν της σφηκοστολής κι επιπλέον δεν υπήρχε κανείς τριγύρω να τον τραβήξει πέρα από τη λίμνη νερού που είχε γίνει ο υδάτινος εφιάλτης του, ο υποψήφιος υγρός του τάφος. "Ώστε μέχρι εδώ ήταν;" σκέφτηκε. "Τόσες θυσίες, τόσα έξοδα, τόσα ξενύχτια για ένα τόσο άδοξο τέλος; Τι θα γράψει η ιστορία; <Καβλέντεης ο μέγας, πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό ντυμένος σφήκα>;;;" συνέχισε τη σκέψη του και ένιωσε πιο απελπισμένος και δυστυχής από ποτέ.


"Μόλις τέλειωσα", είπε ο φιλότιμος Δημήτρης καθώς έβαζε την υπογραφή του στο κείμενο που μόλις είχε γράψει. Το έβαλε σε ένα φάκελο και το έχωσε στην τσέπη του.


"Μόλις τέλειωσα", είπε κι ο μάγος Γίσσπορ, καθώς σέλωνε πάλι τον Πήγασό του για να γυρίσει στο Ωσάλ Ιόρ. "Σαν μάγος μόλις τέλειωσα. Αν ήμουν μάγος σωστός έπρεπε να το είχα προβλέψει..." Ο μάγος Γίσσπορ έκλαιγε γοερά. Ήταν μια νύχτα που δε θα ξέχναγε ποτέ. Στα βάθη των αιώνων που θα έρχονταν θα θυμόταν πάντα πως μία νύχτα του Αγίου Βαλεντίνου οι αντίπαλοι συνθηκολόγησαν για μια βραδιά, πριν ριχτούν πάλι στη μάχη την επομένη ημέρα.


"Μόλις τέλειωσα", είπανε με ένα στόμα και ο Ρήγας Μπαστούνης με τη φύλαρχο, πρώην Σούπερ Γούμαν.

θα σε πάρω να φύγουμε, σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη,
γιατι με τόσα εξώδικα, θα κρατήσω τεφτέρι

(συνεχίζεται... συνεχίζεται;;;)

με την πολύτιμη συνδρομή του ibis (http://ibisclub.blogspot.com/)