Κατάρα των ερυθρόδερμων εναντίον της λευκής φυλής αποκαλούσε ο Χίτλερ τον καπνό. Η δυναμική αντικαπνιστική εκστρατεία των Ναζί αντανακλούσε την πολιτική ιδεολογία που υπογράμμιζε τις αρετές της σωματικής υγείας και της φυλετικής καθαρότητας. Παρόμοιες αντιλήψεις είχαν επικρατήσει στην Ιταλία του Μουσολίνι και την Ισπανία του Φράνκο, όχι μόνο για τον καπνό αλλά και για το αλκοόλ και την υγιεινή διατροφή. Το κάπνισμα εξοβελίστηκε από τους δημόσιους χώρους, απαγορεύτηκε κάθε διαφήμιση ή δημόσια αναφορά του. Οι καπνοκαλλιεργητές υποχρεώθηκαν να αλλάξουν καλλιέργεια, οι φόροι καπνού τριπλασιάστηκαν. Ειδικά κλιμάκια επισκέπτονταν τα σχολεία και παρουσίαζαν στα παιδιά τις καταστρεπτικές συνέπειες του καπνίσματος. 
Αντλώντας από το πλούσιο απόθεμα στρεοτύπων και μισαλλοδοξίας του ναζισμού (η στρατιωτική μπότα που αποβάλλει κλωτσηδόν μια βρωμερή συνήθεια, ο Εβραίος καιροσκόπος χρηματιστής ως εκφυλισμένο παράσιτο με το σύμβολο της ανάλγητης πλουτοκρατίας στο φιλήδονο στόμα), προπαγανδιστικές αφίσες παρουσίαζαν το κάπνισμα σαν αηδιαστική συνήθεια των Εβραίων, των μουσικών της τζαζ, των τσιγγάνων, των μαύρων, των κομμουνιστών και των ομοφυλοφίλων. Τότε διατυπώθηκε για πρώτη φορά ο όρος «παθητικό κάπνισμα» στο «Tabak und Organismus» του Fritz Lickint, που εκδόθηκε το 1035 σε συνεργασία με τη Γερμανική Αντικαπνιστική Ένωση. Παραδόξως, η ετήσια κατά καφαλήν κατανάλωση καπνού στη Γερμανία μεταξύ 1932 και 1939 αυξήθηκε από 570 σε 970 τσιγάρα, σε σημείο ορισμένοι αναλυτές να κάνουν λόγο για «πολιτιστική αντίσταση» των καπνιστών.
Αντλώντας από το πλούσιο απόθεμα στρεοτύπων και μισαλλοδοξίας του ναζισμού (η στρατιωτική μπότα που αποβάλλει κλωτσηδόν μια βρωμερή συνήθεια, ο Εβραίος καιροσκόπος χρηματιστής ως εκφυλισμένο παράσιτο με το σύμβολο της ανάλγητης πλουτοκρατίας στο φιλήδονο στόμα), προπαγανδιστικές αφίσες παρουσίαζαν το κάπνισμα σαν αηδιαστική συνήθεια των Εβραίων, των μουσικών της τζαζ, των τσιγγάνων, των μαύρων, των κομμουνιστών και των ομοφυλοφίλων. Τότε διατυπώθηκε για πρώτη φορά ο όρος «παθητικό κάπνισμα» στο «Tabak und Organismus» του Fritz Lickint, που εκδόθηκε το 1035 σε συνεργασία με τη Γερμανική Αντικαπνιστική Ένωση. Παραδόξως, η ετήσια κατά καφαλήν κατανάλωση καπνού στη Γερμανία μεταξύ 1932 και 1939 αυξήθηκε από 570 σε 970 τσιγάρα, σε σημείο ορισμένοι αναλυτές να κάνουν λόγο για «πολιτιστική αντίσταση» των καπνιστών.
+%5B640x480%5D.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου