Aξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι μία από τις πρώτες χώρες που δημιούργησε θεσμικό πλαίσιο για την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους κλειστούς χώρους, με βασιλικό διάταγμα που υπεγράφη στις 31 Ιουλίου του 1856!
Ο μέσος όρος ζωής στη χώρα μας υποχώρησε από την 3η θέση στην 11η και αυτό σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας οφείλεται κυρίως στο ότι εξακολουθεί να έχει τα πρωτεία στο ποσοστό του πληθυσμού της που καπνίζει!
Την επισήμανση κάνει ο καθηγητής Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτριος Θ. Κρεμαστινός, πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, τονίζοντας παράλληλα ότι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος, δηλαδή η 31η Μαΐου, βρίσκει τη χώρα μας να εξαιρείται από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μηδέ της Τουρκίας εξαιρουμένης, οι οποίες έχουν απαγορεύσει το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς χώρους.
«Υπάρχει βέβαια υπόσχεση του υπουργείου Υγείας ότι το μέτρο αυτό θα νομοθετηθεί και θα εφαρμοστεί από 1.1.2010. Όμως μέχρι σήμερα έχουν νομοθετηθεί μέτρα που αφορούν την απαγόρευση του καπνίσματος στα νοσοκομεία, ή στα εστιατόρια, με υποχρέωση ο μισός χώρος του εστιατορίου να ανήκει στους μη καπνιστές. Όλα αυτά μέχρι σήμερα έχουν μείνει ανενεργά», σημειώνει ο καθηγητής.
Από την άλλη, εξηγεί, από επιστημονικής πλευράς, αυξάνουν κάθε μέρα οι ενδείξεις ότι οι χώρες οι οποίες απαγόρευσαν το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους πέτυχαν ελάττωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων και του αιφνιδίου καρδιακού θανάτου, σε ποσοστά που πλησιάζουν το 20%. «Πριν από 1 μήνα δημοσιεύτηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα καρδιολογικά περιοδικά του κόσμου, το "Circulation", ότι το ρεκόρ αυτό πέτυχε η Ρώμη, όπου η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους άρχισε να εφαρμόζεται από τον Ιανουάριο του 2005».
Η εισαγωγή της απαγόρευσης του καπνίσματος στους κλειστούς χώρους δεν είναι κάτι απλό, δεν αρκεί μόνον η ψήφιση ενός νόμου, απαιτείται κυρίως η εφαρμογή του. Επίσης απαιτείται η δημιουργία ελεγκτικού μηχανισμού για την εφαρμογή του μέτρου αυτού. Ο κ. Κρεμαστινός τονίζει πως «παρ' ότι πρακτικά δεν υπάρχει άνθρωπος σ' όλη τη χώρα που να μη γνωρίζει ότι το κάπνισμα είναι κάτι βλαβερό που σκοτώνει, εντούτοις η χώρα μας κρατά τα σκήπτρα του πρωταθλητισμού στην Ευρώπη, όσον αφορά το ποσοστό των καπνιστών. Το πιο θλιβερό μάλιστα είναι το ότι καπνίζει κάποιος, παθαίνει έμφραγμα, σταματά το κάπνισμα και με την πάροδο του χρόνου το ξαναρχίζει.
Πιστεύετε ότι τα νέα μέτρα που εξήγγειλε ο υπουργός Υγείας θα βοηθήσουν;
«Κάθε μέτρο κατά του καπνίσματος είναι εθνικά ωφέλιμο γιατί σώζει ζωές. Αρκετές δε από τις πρόσφατες εξαγγελίες είναι σημαντικές, όπως η απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους και ιδιαίτερα στους χώρους εστίασης, η απαγόρευση της πώλησης τσιγάρων σε άτομα κάτω των 18 ετών, η συνταγογράφηση αντικαπνιστικών φαρμάκων και η επέκταση του θεσμού των ιατρείων διακοπής καπνίσματος. Αρκεί να εφαρμοστούν».
Πιστεύετε ότι υπάρχει κίνδυνος μη εφαρμογής τους;
«Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του κ. Αβραμόπουλου, αλλά έτσι βραχύβια που είναι η θητεία του εκάστοτε υπουργού Υγείας, πολλές φορές δεν υλοποιούνται από τους επόμενους οι εξαγγελίες των προηγούμενων. Για παράδειγμα, μετά τα ιδιαίτερα σημαντικά μέτρα κατά του καπνίσματος του Αλέκου Παπαδόπουλου και του Εκτορα Νασιώκα και την αποφασιστική πολιτική του Κώστα Στεφανή, που χάρη σ' αυτόν επικυρώθηκε η διεθνής σύμβαση κατά του καπνίσματος, χρειάστηκε να περάσουν 4 χρόνια καθυστέρησης για να δρομολογηθούν νέες εξελίξεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η μόνη περίοδος που το κάπνισμα δεν αυξήθηκε στη χώρα μας ήταν επί υπουργίας του αντικαπνιστή Σπύρου Δοξιάδη που παρέμεινε στη θέση του 4 χρόνια».
Τι περισσότερο θα προτείνατε να γίνει;
«Τρία σημαντικά ζητήματα. Πρώτον, ορισμένα από τα μέτρα, όπως η απαγόρευση στους δημόσιους χώρους, να εφαρμοστούν άμεσα και όχι σταδιακά σε βάθος 3ετίας. Στο θέμα επίσης των υπαίθριων διαφημίσεων πρέπει να υπάρχουν πιο αυστηρές απαγορεύσεις. Δεν μπορεί έξω από το Ωνάσειο να υπάρχει γιγαντοαφίσα με διαφήμιση τσιγάρων. Πάνω απ' όλα όμως χρειάζονται πολιτικές για την κατάρτιση των επαγγελμάτων υγείας στον τομέα της Αγωγής Υγείας και ειδικότερα στις μεθόδους διακοπής του καπνίσματος. Είναι θλιβερή παράλειψη το γεγονός ότι στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως και στις περισσότερες ιατρικές και νοσηλευτικές σχολές της χώρας, οι φοιτητές δεν εκπαιδεύονται καθόλου στους τομείς αυτούς.
Βέβαια, εκεί που χρειάζεται να δοθεί το μεγαλύτερο βάρος είναι τα σχολεία, έστω κι αν δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα του υπουργείου Υγείας. Σήμερα, η Αγωγή Υγείας στα σχολεία αποτελεί δυστυχώς δευτερεύουσα και περιθωριακή δραστηριότητα, με αποτέλεσμα το ελληνικό σχολείο να παράγει καπνιστές, παχύσαρκους, αγχωμένους και σωματικά αδρανείς μελλοντικούς ασθενείς. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει άμεσα. Η Αγωγή Υγείας να ενταχθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα και να δοθούν πολύ περισσότεροι πόροι για κατάρτιση και προγράμματα παρέμβασης».
Την επισήμανση κάνει ο καθηγητής Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτριος Θ. Κρεμαστινός, πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, τονίζοντας παράλληλα ότι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος, δηλαδή η 31η Μαΐου, βρίσκει τη χώρα μας να εξαιρείται από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μηδέ της Τουρκίας εξαιρουμένης, οι οποίες έχουν απαγορεύσει το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς χώρους.
«Υπάρχει βέβαια υπόσχεση του υπουργείου Υγείας ότι το μέτρο αυτό θα νομοθετηθεί και θα εφαρμοστεί από 1.1.2010. Όμως μέχρι σήμερα έχουν νομοθετηθεί μέτρα που αφορούν την απαγόρευση του καπνίσματος στα νοσοκομεία, ή στα εστιατόρια, με υποχρέωση ο μισός χώρος του εστιατορίου να ανήκει στους μη καπνιστές. Όλα αυτά μέχρι σήμερα έχουν μείνει ανενεργά», σημειώνει ο καθηγητής.
Από την άλλη, εξηγεί, από επιστημονικής πλευράς, αυξάνουν κάθε μέρα οι ενδείξεις ότι οι χώρες οι οποίες απαγόρευσαν το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους πέτυχαν ελάττωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων και του αιφνιδίου καρδιακού θανάτου, σε ποσοστά που πλησιάζουν το 20%. «Πριν από 1 μήνα δημοσιεύτηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα καρδιολογικά περιοδικά του κόσμου, το "Circulation", ότι το ρεκόρ αυτό πέτυχε η Ρώμη, όπου η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους άρχισε να εφαρμόζεται από τον Ιανουάριο του 2005».
Η εισαγωγή της απαγόρευσης του καπνίσματος στους κλειστούς χώρους δεν είναι κάτι απλό, δεν αρκεί μόνον η ψήφιση ενός νόμου, απαιτείται κυρίως η εφαρμογή του. Επίσης απαιτείται η δημιουργία ελεγκτικού μηχανισμού για την εφαρμογή του μέτρου αυτού. Ο κ. Κρεμαστινός τονίζει πως «παρ' ότι πρακτικά δεν υπάρχει άνθρωπος σ' όλη τη χώρα που να μη γνωρίζει ότι το κάπνισμα είναι κάτι βλαβερό που σκοτώνει, εντούτοις η χώρα μας κρατά τα σκήπτρα του πρωταθλητισμού στην Ευρώπη, όσον αφορά το ποσοστό των καπνιστών. Το πιο θλιβερό μάλιστα είναι το ότι καπνίζει κάποιος, παθαίνει έμφραγμα, σταματά το κάπνισμα και με την πάροδο του χρόνου το ξαναρχίζει.
Πιστεύετε ότι τα νέα μέτρα που εξήγγειλε ο υπουργός Υγείας θα βοηθήσουν;
«Κάθε μέτρο κατά του καπνίσματος είναι εθνικά ωφέλιμο γιατί σώζει ζωές. Αρκετές δε από τις πρόσφατες εξαγγελίες είναι σημαντικές, όπως η απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους και ιδιαίτερα στους χώρους εστίασης, η απαγόρευση της πώλησης τσιγάρων σε άτομα κάτω των 18 ετών, η συνταγογράφηση αντικαπνιστικών φαρμάκων και η επέκταση του θεσμού των ιατρείων διακοπής καπνίσματος. Αρκεί να εφαρμοστούν».
Πιστεύετε ότι υπάρχει κίνδυνος μη εφαρμογής τους;
«Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του κ. Αβραμόπουλου, αλλά έτσι βραχύβια που είναι η θητεία του εκάστοτε υπουργού Υγείας, πολλές φορές δεν υλοποιούνται από τους επόμενους οι εξαγγελίες των προηγούμενων. Για παράδειγμα, μετά τα ιδιαίτερα σημαντικά μέτρα κατά του καπνίσματος του Αλέκου Παπαδόπουλου και του Εκτορα Νασιώκα και την αποφασιστική πολιτική του Κώστα Στεφανή, που χάρη σ' αυτόν επικυρώθηκε η διεθνής σύμβαση κατά του καπνίσματος, χρειάστηκε να περάσουν 4 χρόνια καθυστέρησης για να δρομολογηθούν νέες εξελίξεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η μόνη περίοδος που το κάπνισμα δεν αυξήθηκε στη χώρα μας ήταν επί υπουργίας του αντικαπνιστή Σπύρου Δοξιάδη που παρέμεινε στη θέση του 4 χρόνια».
Τι περισσότερο θα προτείνατε να γίνει;
«Τρία σημαντικά ζητήματα. Πρώτον, ορισμένα από τα μέτρα, όπως η απαγόρευση στους δημόσιους χώρους, να εφαρμοστούν άμεσα και όχι σταδιακά σε βάθος 3ετίας. Στο θέμα επίσης των υπαίθριων διαφημίσεων πρέπει να υπάρχουν πιο αυστηρές απαγορεύσεις. Δεν μπορεί έξω από το Ωνάσειο να υπάρχει γιγαντοαφίσα με διαφήμιση τσιγάρων. Πάνω απ' όλα όμως χρειάζονται πολιτικές για την κατάρτιση των επαγγελμάτων υγείας στον τομέα της Αγωγής Υγείας και ειδικότερα στις μεθόδους διακοπής του καπνίσματος. Είναι θλιβερή παράλειψη το γεγονός ότι στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως και στις περισσότερες ιατρικές και νοσηλευτικές σχολές της χώρας, οι φοιτητές δεν εκπαιδεύονται καθόλου στους τομείς αυτούς.
Βέβαια, εκεί που χρειάζεται να δοθεί το μεγαλύτερο βάρος είναι τα σχολεία, έστω κι αν δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα του υπουργείου Υγείας. Σήμερα, η Αγωγή Υγείας στα σχολεία αποτελεί δυστυχώς δευτερεύουσα και περιθωριακή δραστηριότητα, με αποτέλεσμα το ελληνικό σχολείο να παράγει καπνιστές, παχύσαρκους, αγχωμένους και σωματικά αδρανείς μελλοντικούς ασθενείς. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει άμεσα. Η Αγωγή Υγείας να ενταχθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα και να δοθούν πολύ περισσότεροι πόροι για κατάρτιση και προγράμματα παρέμβασης».
+%5B640x480%5D.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου