Η πολιτική χωρίς ηθική, είναι η ηθική των τυράννων

 

Ανοικτή επιστολή του Κώστα Βαξεβάνη προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Κύριε Βενιζέλο,

Σας απευθύνομαι για τρίτη φορά. Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί το κάνω. Άλλοι θα μιλήσουν για εμμονή. Δεν σας κρύβω πως δίστασα αρκετά πριν αποφασίσω να σας γράψω μια ακόμη επιστολή που δεν θα απαντήσετε. Μέσα στις αγιογραφίες των ημερών η επιστολή μου μπορεί να φαντάζει κουραστική και χωρίς νόημα. Αλλά το νόημα στα πράγματα, το δίνει ο καθένας με τον τρόπο του.

Σε καιρούς κρίσης οι άνθρωποι είναι περισσότερο έτοιμοι να εξαπατηθούν από το να αγανακτήσουν. Παρακολουθώ με σαρκασμό ανθρώπους που με έπαιρναν τηλέφωνο μετά τις δύο επιστολές μου για να μου προσθέσουν μια ακόμη πλευρά για τον τρόπο που πολιτευτήκατε, (περιέγραφαν όσα κάνατε «νομοθετικά τερατουργήματα») τώρα να κάνουν δηλώσεις υποστήριξής σας. Αγωνιούν σχεδόν να αναλάβουν το δύσκολο έργο να σας σηκώσουν στα χέρια για να σας οδηγήσουν ως το θρόνο της κομματικής ηγεσίας. «Αυτή είναι η πολιτική» θα σκεφτούν πολλοί. «Όχι, δεν είναι αυτή η πολιτική» σκέφτομαι και γι’ αυτό σας γράφω. Η πολιτική χωρίς ηθική είναι η ηθική των τυράννων. Η χώρα αυτή αξίζει κάτι παραπάνω.

Ας αρχίσουμε λοιπόν και πάλι από τα εύκολα. Διατελέσατε υπουργός Πολιτισμού. Η παραμονή σας στο υπουργείο σφράγισε αυτό που τότε φάνταζε μεγάλο επίτευγμα: Τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα όλοι καταλαβαίνουν πως ήταν ένα μεγάλο φαγοπότι. Με «έργα», απευθείας αναθέσεις και τηλεοπτική εθνική υπερηφάνεια. Τα σκουπίδια που ψάχνουν σήμερα πολλοί συμπολίτες μας, είναι εκείνα τα αποφάγια. Δεν έγινε ποτέ κανένας δημόσιος απολογισμός για το πόσα δισεκατομμύρια στοίχησαν οι Ολυμπιακοί. Βλέπουμε μόνο πόσο μας στοιχίζουν σήμερα. Δεν αναφέρομαι μόνο στο οικονομικό κόστος, αλλά και σε εκείνη την εικόνα του «τεμπέλη έλληνα» που φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου. Δεν είναι τεμπέλης ο Έλληνας. Κανένας λαός δεν είναι τεμπέλικος. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις σας δηλαδή, απλώς έδιναν δισεκατομμύρια για να γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες, επενδύσεις SIEMENS,υποβρύχια που έγερναν, «εκσυγχρονιστικά» έργα σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών. Και κάποια μέλη τους έπαιρναν μίζες και ανέβαιναν θέση στην πολιτική επετηρίδα του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο θέμα μας.

Το 2003 ήσασταν επίσης υπουργός Πολιτισμού. Τον Απρίλιο του 2003 υπογράψατε υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες αποχαρακτηρίζονταν από Ιστορικά Διατηρητέα Μνημεία, δύο βιομηχανικά μνημεία της Θεσσαλονίκης. Τα εργοστάσια ΦΙΞ και ΑΛΛΑΤΙΝΗ. Και τα δύο σε περιοχές της Θεσσαλονίκης με μεγάλη αξία γης. Οι ιδιοκτήτες τους δηλαδή, οι οποίοι είχαν ήδη αποζημιωθεί για τους χαρακτηρισμούς, θα γίνονταν σκανδαλωδώς πιο πλούσιοι. Είναι χαρακτηριστικό, πως οι ιδιοκτήτες του ΑΛΛΑΤΙΝΗ είχαν πάρει δικαίωμα μεταφοράς συντελεστή και δόμησης για 110.000 τετραγωνικά μέτρα. Παρ’ όλα αυτά εσείς αποχαρακτηρίσατε τμήματα του μνημείου για να οικοδομήσει η ιδιοκτήτρια εταιρεία 5 εξαόροφες οικοδομές,1 πενταόροφη,1 μονοκατοικία και 400 θέσεις πάρκινγκ.

Παρά την αντίδραση των κατοίκων, στο πλευρό σας είχε σταθεί όλο το πολιτικό κατεστημένο της Θεσσαλονίκης (να σας θυμίσω πως η πλειονότητά του σήμερα έχει καταδικαστεί ή αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες). Δύο χρόνια μετά, το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, έκρινε πως οι αποχαρακτηρισμοί είναι παράνομοι. Επικαλέστηκε μάλιστα το άρθρο 24 του Συντάγματος (πώς σας διέφυγε, συνταγματολόγε αυτό;) με βάση το οποίο, ο συντελεστής δόμησης 4,2 για τα έργα αυτά ήταν πέρα από κάθε έννοια ισότητας, καθώς στην περιοχή ο πραγματικός συντελεστής ήταν μόλις 2,2. Τα έργα ευτυχώς δεν έγιναν. Το 2006, ο Γιώργος Βουλγαράκης ως υπουργός Πολιτισμού αποχαρακτήρισε και πάλι με υπουργική απόφαση το βιομηχανικό μνημείο ΑΛΛΑΤΙΝΗ. Και πάλι το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφασή του έκρινε παράνομη την υπουργική απόφαση. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, κάποιος λόγος θα υπάρχει, τον οποίο αγνοούμε, που έχετε εστιάσει την προσοχή σας τόσες κυβερνήσεις, και κυρίως εσείς, σε ένα οικοδομικό τετράγωνο της Θεσσαλονίκης που μπορεί σε μία νύχτα να γίνει χρυσορυχείο.

Στο σχέδιο νόμου «Νέος Οικοδομικός Κανονισμός» του ΥΠΕΚΑ, το οποίο βεβαίως εσείς υπογράφετε, και συγκεκριμένα στο άρθρο 10 ζ αναφέρεται:

«Σε περίπτωση οικοπέδων τουλάχιστον 2.000 τ.μ με απόδοση σε κοινή δημόσια χρήση του 100% του ακάλυπτου παρέχεται το εξής κίνητρο:

Αύξηση της επιτρεπόμενης δόμησης του προκύπτοντος οικοπέδου κατά 35% με προσθήκη καθ’ ύψος 30% επιπλέον του επιτρεπόμενου της περιοχής».

Συμπτωματικά, το οικόπεδο ΑΛΛΑΤΙΝΗ είναι 2600 τετραγωνικά. Το κώλυμα στην οικοδόμησή του δεν ήταν τόσο ο αποχαρακτηρισμός, όσο η αντισυνταγματική ρύθμιση για τον μεγάλο συντελεστή. Και τώρα ξαφνικά αυτό ρυθμίζεται με νόμο. Η ελληνική Βουλή θα ψηφίσει αυτό που τόσο πολύ θέλατε διακομματικά. Φαντάζομαι πως δεν υπάρχουν πολλά ακόμη οικόπεδα πάνω από 2.000 τετραγωνικά μέσα σε πόλεις, για τα οποία κάνετε ολόκληρη ρύθμιση. Αν υπάρχουν, καλό θα είναι να τα ανακοινώσετε για να δούμε ποιοι επιτέλους ευνοούνται.

Και ας πάμε τώρα στα πιο δύσκολα.

Σας παρακολούθησα λίγο πριν την ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου να κάνετε δηλώσεις, ότι αναζητάτε 250 εκατομμύρια τα οποία αν δεν βρίσκονταν έπρεπε να κόψουμε τις επικουρικές. Θα σας πω λοιπόν πού ήταν τα 250 εκατομμύρια που δηλώνατε πως ψάχνατε, όπως και πολλά ακόμη που εσείς ο ίδιος χαρίσατε. Όχι βέβαια στους συνταξιούχους. Διατελέσατε και υπουργός Άμυνας. Την περίοδο εκείνη γνωρίζατε πάρα πολύ καλά και από την ενημέρωση υπηρεσιακών παραγόντων, αλλά και δικαστικών αυτό που γνώριζε όλη η Ελλάδα από δημοσιεύματα. Η προμήθεια 4 γερμανικών υποβρυχίων S-214 και η επισκευή 4 ακόμη S-209 ήταν ένα μεγάλο σκάνδαλο με μίζες στο οποίο εμπλέκονταν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και στελέχη του υπουργείου και του Πολεμικού Ναυτικού. Η Ελλάδα αποφάσισε και πάλι στο όνομα της εθνικής ανάγκης να προμηθευτεί υποβρύχια που υπήρχαν μόνο στα σχέδια σε τιμές διπλάσιες των πραγματικών. Δηλαδή χρηματοδοτήσαμε το ερευνητικό πρόγραμμα της Γερμανικής HDW,προπληρώσαμε τα υποβρύχια και τελικώς δεν παραλάβαμε παρά ένα από αυτά το οποίο και έγερνε: Το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» το οποίο αρνήθηκαν να παραλάβουν όλοι οι υπουργοί Άμυνας πριν από εσάς.

Οι γερμανικές Αρχές ερευνώντας το σκάνδαλο, αποκάλυψαν πως μια ομάδα Ελλήνων (και πολιτικών) έπαιρνε μίζες προκειμένου να γίνει αυτή η προμήθεια. Οι μίζες δίνονταν στους επίορκους μέσα από τον πρόγραμμα αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Δηλαδή η γερμανική εταιρεία εμφανιζόταν να δίνει χρήματα σε ελληνικές εταιρείες για να κατασκευάσουν τμήματα του υποβρυχίου, αλλά αυτά πήγαιναν σε μίζες. Επίσης η γερμανική HDW είχε αναλάβει να αγοράσει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έναντι ευτελούς ποσού, για να μπορέσουν οι μιζαδόροι να εμφανίσουν πως αγοράζουν τα υποβρύχια για να σωθούν τα Ναυπηγεία και να μην μείνουν άνεργοι οι εργαζόμενοι.

Στην Ελλάδα οι εισαγγελικές Αρχές ξεκίνησαν έρευνα η οποία οδηγεί στο σκαμνί 30 άτομα. Ανάμεσά τους και συνδικαλιστές του Σωματείου οι οποίοι έπαιρναν μίζες για να κάνουν συμβατά τα δικαιώματα των εργαζομένων με τα συμφέροντα όσων χρηματίζονταν. Επίσης το ΣΔΟΕ, όπως καλά γνωρίζετε, σας γνωστοποίησε ένα πόρισμα που επιβεβαίωνε πλήρως τις φήμες. Σε αυτό το πόρισμα αποκαλύπτεται πως η γερμανική εταιρεία HDW δεν πραγματοποίησε τα προγράμματα Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων που θα επέστρεφαν στην Ελλάδα 500 εκατομμύρια ευρώ. Σε έλεγχο του ΣΔΟΕ αποκαλύφθηκε πως μεγάλες εταιρείες που εμφανίζονταν ότι εισπράττουν χρήματα από την γερμανική εταιρεία για να κάνουν τμήματα των υποβρυχίων δεν το έκαναν. Πού πήγαιναν τα λεφτά; Σε μίζες, όπως έλεγαν οι γερμανικές δικαστικές Αρχές;

Γνωρίζατε ακόμη και την τραγελαφική διαπίστωση του πορίσματος ότι η Γερμανική ιδιοκτήτρια εταιρεία των Ναυπηγείων εμφάνιζε μεγάλες φορολογικές παραβάσεις και εικονικά τιμολόγια (ναι, οι Γερμανοί που μας κατηγορούν για διαφθορά). Σε ένα από αυτά τα τιμολόγια εμφανίζονται να δίνονται ποσά για «την προώθηση των εταιρικών συμφερόντων των Ελληνικών Ναυπηγείων στη Βολιβία». Μόνο που η Βολιβία δεν έχει θάλασσα για να έχουν τα Ναυπηγεία εταιρικά συμφέροντα.

Με βάση την δικαστική έρευνα σε Γερμανία και Ελλάδα, η χώρα μας μπορούσε να προσβάλει τις συμβάσεις για τα υποβρύχια, να απαιτήσει ρήτρα και αποζημιώσεις. Δεν το κάνατε. Παραλάβατε το υποβρύχιο που έγερνε και δεν παραλάμβανε κανένας υπουργός Άμυνας, αλλά κάνατε κάτι ακόμη χειρότερο. Πάλι με το πρόσχημα πως πρέπει να σωθούν οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία. Προκειμένου να «σωθούν» λοιπόν και να αγοραστεί τμήμα των Ναυπηγείων από επενδυτές του Ντουμπάι (το 30% παρέμεινε στους Γερμανούς), με τον νόμο 3885/2010 υπογράψατε μια συμφωνία παραίτησης. Την ώρα που η χώρα διαπραγματευόταν με τους Γερμανούς εσείς υπογράψατε πως το ελληνικό Δημόσιο παραιτείται ρητά των δικαιωμάτων του να εγείρει αξιώσεις που απορρέουν από τις ζημιογόνες για την περιουσία του συμβάσεις για τα υποβρύχια. Επίσης παραδίδονται «καθαρά» τα Ναυπηγεία στη νέα ιδιοκτησία, παρά το ότι ξέρατε πως υπάρχουν φορολογικές παραβάσεις, εικονικά τιμολόγια και άλλα πολλά. Και προχωρήσατε. Αποφασίσατε να αγοράσετε σε καιρό κρίσης επιπλέον δύο από τα σκανδαλώδη υποβρύχια με 515 εκατομμύρια ευρώ. Υπενθυμίζω ότι έχουμε ήδη πληρώσει το 96% των χρημάτων χωρίς να τα έχουμε παραλάβει. Δεν έχετε θέσει στη σύμβαση ούτε καν τον όρο πως θα πληρώσουμε αφού τα παραλάβουμε. Εκταμιεύετε και ποσά για να πληρωθούν. Εσείς λοιπόν ξέρετε που ήταν τα λεφτά που δήθεν ψάχνατε. Θέλετε λοιπόν τώρα να απαντήσετε γιατί χαρίσατε στους Γερμανούς πάνω από 1 δις;

Και μια που μιλάμε για την «εξυπηρέτηση» των εργαζομένων να σας θυμίσω μία ακόμη υπόθεση καρμπόν, που πάλι χαρίσατε για να μην μείνουν άνεργοι οι εργαζόμενοι. Διατελέσατε υπουργός Ανάπτυξης. Το 1998,η καναδική εταιρεία η οποία εκμεταλλευόταν τα πετρέλαια Πρίνου-Καβάλας, σας γνωστοποίησε πως αποχωρεί από την Ελλάδα γιατί έληγε η σύμβαση εξόρυξης. Η εταιρεία με βάση τις συμβατικές της υποχρεώσεις έπρεπε να αποκαταστήσει το περιβάλλον. Αυτό στοίχιζε 700 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με δική σας δήλωση στη Βουλή. Αποφασίσατε για να μην απολυθούν οι 258 εργαζόμενοι, να συνεχιστεί η άντληση. Δεν την ανέλαβαν τα Ελληνικά Πετρέλαια. Ούτε κάνατε διεθνή διαγωνισμό για να αναλάβει κάποια εταιρεία. Κάνατε ανάθεση σε μία εταιρεία που δημιουργήθηκε, την KAVALA OIL. Σε αυτή είχαν ποσοστό 67% ιδιώτες και 33% οι εργαζόμενοι. Δώσατε και 5 εκ δολάρια προκαταβολή στην νεοϊδρυθείσα εταιρεία. Τη χρηματοδοτήσατε. Το θέμα εμφανίστηκε στην Καβάλα ως σωτηρία και εσείς ως ευεργέτης.

Στη σύμβαση που υπογράψατε κάνατε και το επίσης ανεξήγητο μετά από όλες τις χάρες στην εταιρεία. Απαλλάξατε την εταιρεία από τα έξοδα αποκατάστασης του περιβάλλοντος και ξηλώματος των εγκαταστάσεων μετά το τέλος της άντλησης. Δηλαδή θα βγάλουν το πετρέλαιο και θα φεσώσουν το ελληνικό Δημόσιο με ένα κόστος που το 1999 ήταν 700 εκατομμύρια δολάρια. Ούτε η προηγούμενη εταιρεία τα πλήρωσε, ούτε η επόμενη θα πληρώσει. Θα τα δώσει ο ελληνικός λαός. Ο «τεμπέλης» των γερμανικών εφημερίδων που τρώει τα λεφτά. Και όλα αυτά για να «σώσετε» 258 εργαζόμενους. Με τόσα που έχετε χαρίσει στις εταιρείες οι εργαζόμενοι αυτοί θα ζούσαν χωρίς να δουλεύουν μαζί με πολλούς ακόμη στην περιοχή. Περιμένω να πείτε γιατί αυτή η εμμονή σας να θεωρείτε τα συμφέροντα των εταιρειών, συμφέροντα της Ελλάδας.

Όλα αυτά τα περνάτε ως νόμους στην ελληνική Βουλή. Είσαστε γνώστης της νομικής και ξέρετε πως να διαχέετε την ευθύνη. Δεν μιλώ μόνο για την πολιτική.

Ίσως αυτή την επιστολή να την γράφω γι’ αυτούς τους πολιτικούς τελικώς. Δεν πιστεύω πως είναι όλοι διεφθαρμένοι. Μπορούν να καταλάβουν και να τολμήσουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Την γράφω και για εκείνους τους ανθρώπους στο ΠΑΣΟΚ που θα δώσουν 2 ευρώ για να σας ψηφίσουν για αρχηγό πιστεύοντας πως είσαστε ο καταλληλότερος για να επιβιώσει το κόμμα. Δεν ξέρω γιατί σας θεωρεί ο καθένας απ’ αυτούς καταλληλότερο, αλλά είμαι βέβαιος πως δεν εννοούν με το «καταλληλότερος» την πολιτική, όπως την θέλουν.

Αυτοσκοπός δεν είναι η ύπαρξη των κομμάτων, αλλά της χώρας. Αυτής που θέλετε να λέτε ότι σώσατε, όπως τα Ναυπηγεία και τα Πετρέλαια Καβάλας. Άντε και το ΑΛΛΑΤΙΝΗ. Είτε το θέλετε είτε όχι, έχετε παραδοθεί στην Ιστορία. Το άγχος σας να επιβεβαιώσετε το όνομα «Βενιζέλος» ως ιστορικό όνομα για δεύτερη φορά έχει επιτευχθεί. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, λένε οι ιστορικοί, πως για να φτάσει στην Μικρασιατική Καταστροφή υπηρέτησε τουλάχιστον κάποιο όραμα. Δεν θεωρώ πως θα υπάρξει ιστορικός του μέλλοντος που θα σας πιστώσει στο μέλλον οποιαδήποτε όραμα ως άλλοθι για την ολική καταστροφή που οδηγείτε τη χώρα

ΥΓ Για όλους εσάς στο ΠΑΣΟΚ που θα ψηφίσετε τον Βενιζέλο για να σώσει το κόμμα, αναρωτηθείτε μήπως μιλάτε πλέον για ένα κόμμα το οποίο ταιριάζει μόνο στο Βενιζέλο.

http://www.koutipandoras.gr/?p=17080

Μένουμε Αντίπαρο: Δελτίο Τύπου σχετικά με ένα “ΟΧΙ” και ένα “ΝΑΙ”

“…Το έργο της αποχέτευσης και του βιολογικού είναι ασφαλώς έργο πνοής για το νησί μας. Δεν αρκεί όμως να θέλουμε, πρέπει να γνωρίζουμε και τι ακριβώς περιέχει αυτό που θέλουμε. Αφού θα γίνει μια φορά ας γίνει σωστά, με βεβαιότητα για το σχέδιο και τον προγραμματισμό του. Έτσι έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί από όλους τους αιρετούς της τελευταίας δεκαετίας. Η διαχρονική προσέγγισή του σαν προεκλογική εξαγγελία ή σαν μετεκλογική υστεροφημία σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει την καλή ποιότητα του έργου, που είναι και το ζητούμενο. Το «όχι» μας στην πρόσφατη συνεδρίαση και στην αντίστοιχη Οικονομική Επιτροπή του περασμένου Σεπτέμβρη ήταν και είναι ένα αντίστοιχο «ναι» για ένα σωστό έργο”

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (12/3/2012)

Στην τελευταία δημοτική συνεδρίαση της 7ης Μαρτίου 2012 συζητήθηκε το θέμα της έγκρισης των μελετών του έργου «Αποχέτευση και Ε.Ε.Λ. Αντιπάρου». 

Χωρίς αμφιβολία το έργο της Αποχέτευσης και της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Λυμάτων («Βιολογικός») είναι η σημαντικότερη από τις βασικές υποδομές που στερείται εδώ και χρόνια το νησί μας. Δεν μπορεί κανείς επομένως να είναι αντίθετος στην υλοποίησή του, που είναι κοινός στόχος, παρά μόνο ως προς τη διαδικασία και τη μέθοδο που εφαρμόζεται από τη δημοτική αρχή. Ο συνδυασμός μας καταψήφισε την πρόταση (και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο τέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο) και παρακάτω εξηγούμε τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. 

Στη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής στις 25/9/2011 έγινε γνωστό από τον κ. Δήμαρχο ότι η (παλαιά) μελέτη την οποία υπέβαλε ο Δήμος μας ως μέρος της αίτησής μας για την ένταξη και τη χρηματοδότηση του έργου έπρεπε να τροποποιηθεί, καθώς η μελέτη προέβλεπε αποχετευτικό σύστημα για 6.000 κατοίκους, και  Βιολογικό για 3.000 κατοίκους. Αποφασίστηκε λοιπόν η τροποποίηση της παλαιάς μελέτης από εξωτερικούς ειδικούς συνεργάτες της Εγνατία ΑΕ -ανάδοχος εταιρεία του έργου-, καθ’ υπόδειξη της ίδιας της Εγνατία ΑΕ.

Σύμφωνα με την τροποποίηση, το έργο θα προέβλεπε να εξυπηρετεί μόνο 3.000 κατοίκους, τόσο για την Αποχέτευση, όσο και για το Βιολογικό. Στην ίδια συνεδρίαση, ο κ. Δήμαρχος έκανε γνωστό ότι θα προέκυπτε δίμηνη περίπου καθυστέρηση για την έκδοση των Τευχών Δημοπράτησης του έργου, εξαιτίας περικοπών προσωπικού στην ανάδοχο εταιρεία. Η λύση, σύμφωνα με τον κ. Δήμαρχο, ήταν να επισπευθεί η διαδικασία μέσω κάποιων συνεργατών της αναδόχου εταιρείας. Οι δύο προτάσεις εγκρίθηκαν κατά πλειοψηφία και το κόστος για τα δύο έργα (α. επίσπευση τευχών δημοπράτησης και β. τροποποίηση μελέτης) θα ανερχόταν στα 20.000 συν ΦΠΑ (10.000 ευρώ η κάθε εργασία), με τον όρο προς τους εξωτερικούς συνεργάτες της Εγνατία ΑΕ να ολοκληρωθούν οι εργασίες τους εντός 45 ημερών.

Από εκείνη την ημερομηνία δεν είχαμε καμία επίσημη ενημέρωση για το ζήτημα. Μάλιστα είχαμε ζητήσει ανεπιτυχώς επίσημη πρόσβαση στα στοιχεία της συγκεκριμένης μελέτης (έχει υποβληθεί σχετικό αίτημά μας προς το Δήμο από τις 5/10/2011-Αρ. Πρωτ. 4222, που δεν έχει απαντηθεί μέχρι σήμερα). 

-Χωρίς λοιπόν να γνωρίζουμε οτιδήποτε σχετικά με τη μελέτη,

-Χωρίς να εξηγηθεί ο λόγος που ορίστηκε ως «έκτακτη» η συγκεκριμένη συνεδρίαση της 7ης Μαρτίου του Δημοτικού Συμβουλίου ,

-Χωρίς να υπάρξει εισηγητής επί του σημαντικότατου αυτού θέματος προκειμένου έστω την ύστατη στιγμή να μας κατατόπιζε σχετικά με το έργο Αποχέτευση-Βιολογικός,

δεν ήταν δυνατό να συναινέσουμε στη συγκεκριμένη πρόταση. 

Έχουμε ζητήσει εδώ και μήνες να γίνει δημόσιος διάλογος για το ζωτικής σημασίας ζήτημα, που αφορά το μέλλον του νησιού και στο οποίο δεν χωρούν ούτε ημίμετρα, ούτε λανθασμένοι χειρισμοί. Ο Δήμαρχος επικαλέστηκε στην επιχειρηματολογία του ένα αδιέξοδο δίλημμα των καιρών («ή το ψηφίζουμε ή δε θα γίνει το έργο ποτέ»). Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι αυτό είναι το φυσικό επακόλουθο των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω -δηλαδή, της έλλειψης ενημέρωσης, της πίεσης για βεβιασμένες αποφάσεις και της κακής πολιτικής στο ζήτημα του έργου εδώ και πολλά χρόνια.

Επιπρόσθετα, μέσα στους επτά μήνες από τη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής θα μπορούσαν να είχαν απαντηθεί τα εξής ερωτήματα που προκύπτουν για το εν λόγω μεγαλεπήβολο έργο:

-Εκκρεμούν δικαστικές αιτήσεις εμπλεκομένων ιδιοκτητών για ακύρωση του έργου στο Συμβούλιο της Επικρατείας για το έργο της αποχέτευσης και για την τεχνική μελέτη του έργου του βιολογικού; Έχει προετοιμαστεί κατάλληλα ο Δήμος ώστε να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο αρνητικής ετυμηγορίας από το ΣτΕ;

-Το έργο αφορά πληθυσμό 1.500 ατόμων το χειμώνα και μόνο 3.000 ατόμων το καλοκαίρι. Παράλληλα, έχει προβλεφθεί -από το 2004- να καταλήγουν εκεί, δηλαδή στην πολυσύχναστη περιοχή του Σιφνέικου, τα απόβλητα και των υπολοίπων περιοχών του νησιού (Κάμπος, Άη Γιώργης Σωρός, κλπ). Έχει προβλεφθεί τεχνικά αυτή η ανάμιξη βοθρολυμάτων και αστικών λυμάτων; Θα εξυπηρετεί το έργο επαρκώς όλο το νησί την καλοκαιρινή περίοδο, και ιδιαίτερα τον Αύγουστο, όταν ο πληθυσμός θα υπερβαίνει κατά πολύ τις 3.000; Αν όχι, με τι επακόλουθα;

-Τι εμπειρία έχουμε από αντίστοιχες μονάδες με συγκεκριμένη μέθοδος υλοποίησης (μέθοδος των τεχνητών υγροτόπων) στις Κυκλάδες; Είναι αλήθεια ότι έχει εφαρμοστεί μόνο σε λίγες περιοχές της Μακεδονίας, αφού κατ’ εξοχήν αφορά μεγάλες πεδινές εκτάσεις και όχι πρανείς βραχώδεις εκτάσεις στην έκθεση των βόρειων και βορειοδυτικών ανέμων, που πνέουν περισσότερο στο νησί μας; Η προτεινόμενη εναλλακτική λύση μεθόδου κόμπακτ, όπως γίνεται σε πολλά νησιά, η πιο σύγχρονη μέθοδος της ηλεκτρόλυσης, καθώς και άλλες πιθανές λύσεις, γιατί δεν έχουν ποτέ συζητηθεί, τώρα αλλά και παλαιότερα;

-Ποιες ενέργειες έχουν γίνει σχετικά με το συντονισμό των υπηρεσιών (Εγνατία και ΔΕΗ), ώστε να συμπορευτεί η φάση της αποχέτευσης με αυτή τη υπογειοποίησης των καλωδίων της ΔΕΗ;

Όλα αυτά τα ερωτήματα, μαζί με πολλά ακόμα, δεν είναι λόγοι ματαίωσης, αλλά, απεναντίας, λόγοι τοποθέτησης του ζητήματος σε δημόσιο διάλογο με στόχο την παράθεση απόψεων και την πλήρη ενημέρωση. Μάλιστα ακόμα κι ο δήμαρχος στο συγκεκριμένο πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο δήλωσε ότι συμμερίζεται τους ενδοιασμούς μας και αντιλαμβάνεται ότι η θέση μας προκύπτει από καθαρό ενδιαφέρον για τα κοινά.

Γι αυτό ακριβώς είχαμε ζητήσει στο επίμαχο συμβούλιο της Οικονομικής Επιτροπής (25/9/2011) να έρθουμε σε επαφή, σε συνεργασία ασφαλώς με το Δήμο, με προτεινόμενο επιφανή ειδικό μηχανικό μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας ώστε να αναζητηθεί μία τεκμηριωμένη ουδέτερη άποψη. Τότε καταψηφίσαμε την πρόταση των μελετών επειδή η ομάδα μας θα προτιμούσε να προηγηθεί ανοιχτή, δημόσια συζήτηση με ειδικούς μηχανικούς και με εκπροσώπους της Εγνατία ΑΕ, σχετικά με τα παραπάνω έργα και με το έργο γενικότερα, και μετά να λαμβάνονταν, εφ’ όσον χρειάζονταν, όποιες αποφάσεις σχετικά με τυχόν τροποποιήσεις των μελετών ή του έργου. Το ίδιο πράξαμε και τώρα.

Το έργο της αποχέτευσης και του βιολογικού είναι ασφαλώς έργο πνοής για το νησί μας. Δεν αρκεί όμως να θέλουμε, πρέπει να γνωρίζουμε και τι ακριβώς περιέχει αυτό που θέλουμε. Αφού θα γίνει μια φορά ας γίνει σωστά, με βεβαιότητα για το σχέδιο και τον προγραμματισμό του. Έτσι έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί από όλους τους αιρετούς της τελευταίας δεκαετίας. Η διαχρονική προσέγγισή του σαν προεκλογική εξαγγελία ή σαν μετεκλογική υστεροφημία σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει την καλή ποιότητα του έργου, που είναι και το ζητούμενο. 

Το «όχι» μας στην πρόσφατη συνεδρίαση και στην αντίστοιχη Οικονομική Επιτροπή του περασμένου Σεπτέμβρη ήταν και είναι ένα αντίστοιχο «ναι» για ένα σωστό έργο. 

Εκ του συνδυασμού «Μένουμε Αντίπαρο»

menoumeantiparo.wordpress.com

http://menoumeantiparo.wordpress.com/2012/03/12/812/

Remember Fukushima

εδώ το περυσινό άρθρο

Το “Βήμα” θυμάται τη Μανταλένα

«Η “Μανταλένα” έφερε τον πολιτισμό»

Το φιλμ έκανε διάσημη την Αντίπαρο όπου έως τότε δεν είχε καν ηλεκτρικό ρεύμα

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε την Αντίπαρο ως τόπο δραματουργίας της ταινίας του Ντίνου Δημόπουλου «Μανταλένα», το νησί δεν στηριζόταν καν από ηλεκτρικό ρεύμα. « Δουλεύαμε με γεννήτριες τις οποίες είχε στείλει ο ίδιος ο Φίνος » θυμάται σήμερα ο ηθοποιός Βασίλης Καΐλας, ο μοναδικός που ζει σήμερα από τους ηθοποιούς που υποδύονταν τους βασικούς ρόλους στη «Μανταλένα». « Ο φωτισμός προερχόταν από ρεφλεκτέρ (ανακλαστήρες) και από κάτι τεράστιους προβολείς που δούλευαν με κάρβουνο όπως και οι μηχανές προβολής στους κινηματογράφους ».

Όπως ήταν φυσικό, η ζωή στο νησί των Κυκλάδων ήταν ακόμη πρωτόγονη. Δεν θα αργούσε να πάρει τα πάνω της με το τεράστιο- για την εποχή- γεγονός ότι μια ελληνική ταινία με διάσημα ονόματα όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ γυριζόταν εκεί. Τα γυρίσματα της «Μανταλένας» υπήρξαν σημαντικό βήμα για την αναβάθμιση της ζωής του τόπου.

Ο Βασίλης Καΐλας ήταν μόλις έξι ετών την εποχή των γυρισμάτων της ταινίας και δεν είχε καταλάβει τον λόγο για τον οποίο ο Φίνος επέλεξε την Αντίπαρο για να γυριστεί εκεί η ταινία. « Αργότερα έπεσε στην αντίληψή μου ότι σημαντικό ρόλο της επιλογής της Αντιπάρου ήταν η καταγωγή από το νησί του Γεωργίου Ρούσσου, που έγραψε το σενάριο της ταινίας. Σίγουρα πάντως το νησί βόλευε πάρα πολύ γιατί εκείνη την εποχή το δρομολόγιο Πάρος -Αντίπαρος γινόταν ακόμη με καΐκια με πανιά,γεγονός που εξυπηρετούσε το θέμα της “Μανταλένας”,που ήταν ο ανταγωνισμός των δυο ιδιοκτητών καϊκιών ».

Η θρυλική πλέον ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, η οποία κατόρθωσε να φθάσει ως το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 1961, πραγματεύεται την ιστορία της Μανταλένας (Αλίκη Βουγιουκλάκη), κόρης ενός φτωχού βαρκάρη (Λαυρέντης Διανέλλος), η οποία μετά τον θάνατό του αποφασίζει να ανταγωνιστεί η ίδια τον καλοβαλμένο καραβοκύρη του νησιού ( Θόδωρος Μορίδης ) προκειμένου να θρέψει τα έξι μικρά αδέλφια της. Το πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται όταν η Μανταλένα ερωτεύεται τον Λάμπη, τον γιο του πλοιοκτήτη, τον οποίο υποδύεται ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Ο Καΐλας ήταν ο περίφημος Παντελάρας, ο ατίθασος, τσαμπουκάς και υπερήφανος μικρός αδελφός της Μανταλένας. «Ήμουν το μοναδικό από τα αδέλφια της Μανταλένας που είχε έρθει από την Αθήνα. Όλα τα υπόλοιπα ήταν παιδιά από την Αντίπαρο» λέει.

Παρ΄ ότι ακόμη νήπιο, τη χρονιά της «Μανταλένας» ο Βασίλης Καΐλας- που θα έμενε στην Ιστορία ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου- είχε ήδη περισσότερες από δέκα ταινίες στο ενεργητικό του. Πρώτη (και ίσως καλύτερη) ήταν το «Τελευταίο ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη, στον οποίο άλλωστε ο ηθοποιός θα οφείλει σε όλη του τη ζωή το ότι του έδωσε τη χρυσή ευκαιρία να παίξει στον κινηματογράφο. Ο Κακογιάννης τον είχε επιλέξει αμέσως όταν τον είδε τυχαία στην πολυκατοικία της Έλλης Λαμπέτη - στο «Τελευταίο ψέμα» ο Καΐλας υποδύεται τον γιο της Ελένης Ζαφειρίου που μαζί με τη Λαμπέτη πηγαίνει στην Τήνο για να βρει τη φωνή του.

« Ολόκληρο το καλοκαίρι του 1960 το φάγαμε στην Αντίπαρο » συνεχίζει ο Καΐλας καθισμένος πίσω από το γραφείο του στην οδό Γαμβέτα και καπνίζοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. « Το νεγκατίφ των γυρισμάτων της κάθε ημέρας έφευγε με το πλοίο για τον Πειραιά ώστε να ελεγχθεί στα γραφεία της Φίνος Φιλμ. Προέκυπταν προβλήματα σε καθημερινή βάση. Σκηνές που έπρεπε να ξαναγυριστούν, το φιλμ που στελνόταν πάλι στο νησί από την Αθήνα και πάλι πίσω κλπ. ».

Ο Καΐλας δεν είχε ξαναβρεθεί στην Αντίπαρο πριν από τα γυρίσματα της «Μανταλένας». Και δεν θα ξαναπήγαινε παρά δεκαετίες αργότερα, όταν η δημοτική αρχή της Αντιπάρου βράβευσε τους συντελεστές της ταινίας σε μια ειδική τιμητική εκδήλωση. « Μαζί μου ήταν η Καίτη Λαμπροπούλου,η Σμάρω Στεφανίδου και σε αναπηρικό καροτσάκι ο Σπύρος Καλογήρου. Η κλονισμένη υγεία του Θανάση Βέγγου δεν του επέτρεψε να έρθει. Ήμασταν οι μόνοι επιζώντες και δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει κανείς τους. Τότε είδα και πάλι την “οικογένειά” μου ».

Το ατύχημα της Αλίκης και το ψάρεμα με τον Ζερβό

Μια από τις εικόνες που έχουν εντυπωθεί στη μνήμη του Βασίλη Καΐλα παραμένει εκείνη του ηθοποιού Παντελή Ζερβού, ο οποίος ξυπνούσε από τα χαράματα και δεν περίμενε τον μακιγέρ για να τον βάψει. « O Ζερβός έπαιζε τον παπά της ιστορίας και φτιαχνόταν μόνος του για να μη χάνει χρόνο για το χόμπι του. Έβαζε τα ράσα και τα γένια του και πήγαινε στον μόλο, τον μοναδικό μόλο που υπήρχε τότε εκεί. Επειδή αγαπούσε πολύ το ψάρεμα και του άρεσε να ψαρεύει πολύ νωρίς το πρωί, προτού αρχίσουν τα γυρίσματα.Φτιαχνόταν λοιπόν για να είναι έτοιμος για αργότερα και πήγαινε να ψαρέψει. Τον ακολουθούσα κι εγώ.Δεν είχα πετονιά αλλά έναν σπάγκο με κλωστή και βελόνα γυρισμένη σαν αγκίστρι.Και ψωμοτύρι ».

Φαίνεται ότι ο Καΐλας ήταν καλός μαθητής του Ζερβού στο ψάρεμα γιατί μια μέρα ψάρεψε έναν τεράστιο κέφαλο, πολύ μεγαλύτερο από τη σοδιά του Ζερβού. « Έτρεχα σε όλη το νησί για να δείξω τον κέφαλο » λέει γελώντας ο Καΐλας. « Έκπληκτος ο Ζερβός,δεν μπορούσε να χωνέψει που ένα πιτσιρίκι τού είχε βάλει τα γυαλιά.Ο Ζερβός μού είχε τεράστια αδυναμία,όπως και εγώ ».

Ένα άλλο γεγονός που θυμάται ο Καΐλας και το οποίο είχε προκαλέσει αρκετό θόρυβο τότε, είναι το ατύχημα της Αλίκης Βουγιουκλάκη κατά τη διάρκεια του γυρίσματος της σκηνής του καβγά της με τον Παπαμιχαήλ στη βάρκα. Είναι η σκηνή στην οποία τους βλέπουμε να πέφτουν στη θάλασσα. « Η Αλίκη έχασε την ισορροπία της και έπεσε χτυπώντας το πίσω μέρος του κεφαλιού της στην κουπαστή. Αν δείτε την ταινία με προσοχή,θα το παρατηρήσετε. Δεν ήταν καθόλου αστείο.Παραλίγο να μείνει,κυριολεκτικά,στον τόπο. Έχασε τις αισθήσεις της, δεν θυμάμαι αν την πήραν τα αίματα, πάντως τα γυρίσματα διακόπηκαν και επικρατούσε πανικός ».

Σε μια άλλη περίπτωση ένας παραθεριστής στη διάρκεια του γυρίσματος ήρθε να ζητήσει αυτόγραφο από την Αλίκη και επειδή δεν είχε ούτε στιλό ούτε χαρτί ούτε φωτογραφία, της είπε να του γράψει μια αφιέρωση με το κραγιόν της στην πλάτη του. « Δεν έκανε μπάνιο προκειμένου να μη χαλάσει το αυτόγραφο!» θυμάται ο Καΐλας.

Υπήρξαν και άλλες εικόνες που έμελλε να χαραχθούν στη μνήμη του Καΐλα. Σήμερα τις θυμάται και βουρκώνει. «Οι γονείς μου ήταν διά συμβολαίου διαρκώς παρόντες στο νησί. Στη σκηνή όπου πηδούν τις φωτιές στον Αϊ-Γιάννη έγινε μια πραγματική γιορτή όπου ο πατέρας μου μαζί με τον Σπύρο Καλογήρου έκαναν τους μάγους συμμετέχοντας στα τοπικά έθιμα».

«Το καθετί γινόταν με ιδρώτα και αίμα» καταλήγει ο ηθοποιός. «Αλλά και με πολύ μεγάλο μεράκι, πολύ μεγάλη αγάπη:αυτό που δυστυχώς λείπει σήμερα». Τις ίδιες ευχάριστες αναμνήσεις έχει από το ίδιο το νησί, την αγνότητα των ανθρώπων του, το γεγονός ότι όλοι οι κάτοικοι είχαν αγκαλιάσει με αγάπη την ταινία.

«ΑΔΕΛΦΕ,ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ!»

«Ο πατέρας μου παρότρυνε διαρκώς τον θείο μου να κάνει “κάτι” για την Αντίπαρο» λέει σήμερα ο Παναγιώτης Ρούσσος για τον θείο του,δημοσιογράφο,ιστορικό και σεναριογράφο της «Μανταλένας» Γεώργιο Ρούσσο.«Ιδεολογικά όμως ο Γεώργιος Ρούσσος ήταν αντίθετος στις χάρες και στα ρουσφέτια που ενίοτε του ζητούσαν, γιατί ήξερε ότι αν ενέδιδε,αυτό θα είχε αντίκτυπο στη δουλειά του.Αυτή τη στάση του όμως ο πατέρας μου την εκλάμβανε ως άρνηση βοηθείας για την Αντίπαρο». Εν τέλει,αυτό που φάνηκε ότι μπορούσε να κάνει ο Γεώργιος Ρούσσος για την ανάδειξη του κυκλαδίτικου νησιού του ήταν να γράψει το σενάριο μιας ταινίας. Καθ΄ ότι φίλος του Φιλοποίμενος Φίνου,ο Ρούσσος ανέλαβε να γράψει το σενάριο της «Μανταλένας»,το οποίο μάλιστα είναι βασισμένο σε ένα αληθινό περιστατικό που είχε βιώσει ο συγγραφέας στα νιάτα του στην Αντίπαρο.«Στην ουσία,αυτό που ο Ρούσσος έκανε στη “Μανταλένα” ήταν μια καταγραφή της αληθινής ζωής της Αντιπάρου,η οποία παραμένει η ίδια ακόμη και σήμερα» λέει ο Παναγιώτης Ρούσσος,ο οποίος,οκτώ χρόνων την εποχή των γυρισμάτων,έπαιξε και αυτός στην ταινία: είναι το παιδί που βρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από τον Παντελάρα του Βασίλη Καΐλα και όταν του προσφέρει ψωμοτύρι εκείνος, παρ΄ ότι πεινάει, δεν το δέχεται, καθ΄ ότι υπερήφανος.

Όπως ήταν φυσικό,το γύρισμα της «Μανταλένας» στην Αντίπαρο σήμανε πολλά για τους κατοίκους του νησιού οι οποίοι ούτε αυτοκίνητο είχαν ξαναδεί να κυκλοφορεί στους δρόμους του νησιού.«Ένα τζίπ του Φίνου ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που ήρθε ποτέ στην Αντίπαρο,για να γυρνούν όλο το νησί για τις ανάγκες της ταινίας » λέει ο Παναγιώτης Ρούσσος. Ηταν η πρώτη φορά που ολόκληρο το συνεργείο της Φίνος Φιλμ αναγκάστηκε να μεταφερθεί εκτός στούντιο για τα γυρίσματα μιας ταινίας.

Το τζιπ είχε έρθει με καΐκι στο νησί,όπως άλλωστε και το πιάνο του Μάνου Χατζιδάκι . Του το μετέφεραν με εμπορικό καΐκι από το Κερατσίνι στην Αντίπαρο.«Καθετί σε αυτή την ταινία έγινε σε προσωπικό επίπεδο» συνεχίζει ο κ.Ρούσσος.«Ο Χατζιδάκις ήταν επίσης πολύ φίλος του θείου μου και έμεινε στην Αντίπαρο καθ΄ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων της “Μανταλένας” για να γράψει τη μουσική της ταινίας.Είχε έρθει πολύς κόσμος στα γυρίσματα.Ο Μάριος Πλωρίτης,για παράδειγμα,ήταν κάθε 15 ημέρες στην Αντίπαρο».Μάλιστα,ο Πλωρίτης θα έγραφε αργότερα για την ταινία: «Δεν είναι βέβαια έργο τέχνης,αλλά ταινία εμπορική,που δείχνει όμως τι μπορεί να επιτευχθεί και σε αυτόν τον τομέα όταν οι δημιουργοί της σέβονται το κοινό και μοχθούν πραγματικά για να ανεβάσουν τη στάθμη του ελληνικού κινηματογράφου». Το παντοπωλείο του πατέρα του Ρούσσου το οποίο πρόσφερε και κρασί ήταν το καθημερινό σημείο συνάντησης των ηθοποιών μετά το πέρας των γυρισμάτων.Ο Καΐλας το αποκάλεσε «ορμητήριο» της παραγωγής. «Έπιναν και τα έλεγαν» λέει ο κ.Ρούσσος «και ήταν όμορφο να τους βλέπεις όλους μαζί. Ζερβός, Καλογήρου, Βέγγος, Παπαμιχαήλ. Όλοι ήταν εκεί.Σαν μια οικογένεια».«Η ταινία όντως βοήθησε πολύ το νησί γιατί όλοι οι κάτοικοί του δούλεψαν στη “Μανταλένα”» σημειώνει ο κ.Ρούσσος.Στην Ελλάδα το φιλμ στην πρώτη προβολή του πλησίασε τις 200.000 εισιτήρια ενώ η διαδρομή του στο εξωτερικό έκανε γνωστή την Αντίπαρο σε πολύ κόσμο.«Από την επόμενη κιόλας χρονιά ο κόσμος που ερχόταν στην Αντίπαρο ήταν πολύς.Ο κόσμος της Αντιπάρου άρχισε να νοικιάζει τα σπίτια του και έτσι σιγά-σιγά άρχισαν να κτίζονται ξενοδοχεία.Από τη “Μανταλένα”,ουσιαστικά,ξεκίνησε ο τουρισμός μας».

πηγή