15 Μαρ 2011

Η ζωή αντιγράφει την τέχνη

The Great Wave Off Kanagawa
Η ονομασία του, που αποτελεί διεθνή όρο, προέρχεται από τις ιαπωνικές λέξεις τσου-νάμι (tsu, 津, λιμάνι και nami, 波, κύμα)
Τα τεράστια κύματα της Ιαπωνίας που πλημμύρισαν τις οθόνες μας δεν μας φάνηκαν άγνωστα. Τα’ χαμε ξαναδεί σε πολλές ταινίες καταστροφής που δημιούργησαν την εξίσωση [(καταστροφή + μελλοντολογία) x οικολογία = αμέτρητα κέρδη]. Είναι από τις φορές που η ζωή αντιγράφει την τέχνη, μόνο που το κάνει ακόμα πιο πειστικά. Αν παραλείψουμε την ανησυχία των ελληνικών καναλιών πόσο μακριά θα ταξιδέψει η ραδιενέργεια (γιατί το ζήτημα είναι να μη φτάσει στην Ελλάδα, άλλωστε μεταξύ Ελλάδας και Ιαπωνίας δεν κατοικούν άνθρωποι συγκρίσιμοι με τους απογόνους των Ελ), είναι μια στιγμή που η ασημαντότητα του ανθρώπου επιβεβαιώνεται και η σημασία των ευτελών που μας βασανίζουν καθημερινά καταργείται μπροστά στο θηριώδες ξέσπασμα της Γης. Με πόσες παρόμοιες ανησυχίες με τις δικές μας θα ξεκίνησαν τη μέρα τους οι Ιάπωνες που λίγες ώρες μετά είδαν το Κύμα να παρασύρει σπίτια, συγγενείς, ζωές, ελπίδες; Η ψυχραιμία των κατοίκων και η ποιότητα της κρατικής μηχανής κάνουν το αντίστοιχο υποθετικό γεγονός στην Ελλάδα να φαντάζει ανεπανόρθωτα ισοπεδωτικό. Άραγε, αν, εκείνοι οι δρόμοι που κοπήκανε σαν από μαχαίρι με το οδόστρωμα να παραμένει εντυπωσιακά ανέπαφο, είχαν κατασκευαστεί με το οδόστρωμα του δικού μας περιφερειακού δρόμου, πόσο χειρότερο θα ήταν το αποτέλεσμα του τσουνάμι;
 
Η Γη δημιουργήθηκε με τέτοιον τρόπο, με σεισμούς που μετακίνησαν ωκεανούς, χάραξαν κοιλάδες, γκρέμισαν βουνά και γέννησαν αβύσσους. Ας μην το ξεχνάμε, ίσα ίσα που, ακόμα κι αν το ξεχνάμε, τέτοιες ώρες το ξαναθυμόμαστε με εκείνη την προγονική μνήμη που έχουμε απωθήσει βαθιά. Και οι Ιάπωνες, που εμείς τους έχουμε ταυτίσει με μία κάμερα στο χέρι που ληστρικά φωτογραφίζει τα πάντα, δείχνουν ένα μεγαλείο που δεν συναντάται εύκολα. Οι παλιοί ναυτικοί του νησιού έχουν να το λένε: αν ο Έλληνας, με τη ζεμπεκιά πάνω στα χαλάσματα έσμιγε με τον Ιάπωνα, που δουλεύει με προσήλωση στο κοινωνικό καθήκον, θα 'χαμε ένα ενδιαφέρον υβρίδιο.
 
Αφιερωμένο στους φίλους που είχαν δυσάρεστα νέα. Δεν απαλύνει ο προσωπικός πόνος σκεπτόμενοι την Ιαπωνία, απλά μέσα στην οικουμενικότητα γίνεται πιο ανθρώπινος.

 

αφιερώματα στο συμβάν στον αντιπάριο: εδώ, εδώ, και εδώ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Νύν, νύν τό μηδέν καί Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!"

Μάγε πώς να ξεφύγει κανείς εντελώς απ' το μικρόκοσμό του και να αγγίξει η ψυχή του τον κόσμο τον Μέγα του ποιητή;
εucreas

Ανώνυμος είπε...

Μάγε, γράφει ο Καζαντζάκης στην Ασκητική:
"Ναι, σκοπός της Γης δεν είναι η ζωή, δεν είναι ο άνθρωπος. έζησε χωρίς αυτά, θα ζήσει χωρίς
αυτά. Είναι σπίθες εφήμερες της βίαιης περιστροφής της.
Ας ενωθούμε, ας πιαστούμε σφιχτά, ας σμίξουμε τις καρδιές μας, ας δημιουργήσουμε εμείς, όσο
βαστάει ακόμα η θερμοκρασία τούτη της Γης, όσο δεν έρχουνται σεισμοί, κατακλυσμοί, πάγοι,
κομήτες να μας εξαφανίσουν, ας δημιουργήσουμε έναν εγκέφαλο και μιαν καρδιά στη Γης, ας
δώσουμε ένα νόημα ανθρώπινο στον υπερανθρώπινον αγώνα!
Τούτη η αγωνία είναι το δεύτερο χρέος."
εucreas