6 Δεκ 2011

Τρία χρόνια καθόδου

0[6]Αντί επετειακών κειμένων για τη συγκεκριμένη ημέρα είναι προτιμότερο να επαναδιατυπωθούν τα σχετικά παλαιά άρθρα που δημοσιεύτηκαν εδώ. Έτσι κι αλλιώς δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο, αντίθετα, η νεολαία -που ακόμα διεκδικεί- βρήκε συμμάχους από όλες τις ηλικίες και τάξεις, η τηλεόραση και τα λοιπά μέσα αναδεικνύουν ακόμα πιο επαίσχυντα το ψευδές, το χυδαίο και το ιδιοτελές, η αστυνομία δεν έχει αποφασίσει αν είναι εχθρός ή όχι της κοινωνίας, οι δε πολιτικοί είναι περισσότεροι περιθωριοποιημένοι από ποτέ, ένα ισχνό ποσοστό των δημοσκοπήσεων που εξακολουθεί να ελπίζει πως κυβερνά εξ ονόματος του λαού. Του χρόνου ίσως η άτονη φετινή επέτειος να μη συμπέσει με αγώνα του Ολυμπιακού στο Champions League, το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι θα υπάρχουν πολλοί λόγοι να εξεγερθεί κανείς, έχοντας μέχρι τότε απωλέσει όχι μόνο την εθνική μας υπερηφάνεια, αλλά και την ταυτότητα, και την κυριαρχία και τα δικαιώματά μας.
Τότε θα θυμηθούμε ότι η δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου ήταν μια καλή αφορμή να αναδευθεί η κοινωνία, να επαναπροσανατολιστεί γύρω από αυτά που η  γενιά των -τότε- 700 ευρώ ζητούσε και, τελικά, να πετάξει -η κοινωνία- από πάνω της το φιδίσιο δέρμα που περίσσευε. Ανασύρθηκε  από τη χειμερία της νάρκη, και για λίγο καιρό παρέμεινε ξύπνια. Γρήγορα όμως πάλι ναρκώθηκε από τη φτηνή πολιτική, τους φτηνούς στόχους και τα φτηνιάρικα πρόσωπα του δημόσιου βίου. Και σε αυτή τη φτήνια της ελληνικής κοινωνίας το πνεύμα δεν έχει θέση, παρά μόνο η ύλη, που έχει ωστόσο καταστεί –τι ειρωνία!- άυλη, με το εικονικό χρήμα που χρωστάμε, δανειζόμαστε και καταναλώνουμε.
Διαβάστε:
Το περυσινό άρθρο: Δύο χρόνια μετά: το υπόδειγμα του βίου και το υπόδειγμα της βίας (“Μια σφαίρα στην κίβδηλη δημοκρατία μας”) - ισχύουν όλα που γράφονταν τότε, με μόνη εξαίρεση την κτηνώδη στάση της αστυνομίας, που είχαμε ξεχάσει για λίγο, κι ας ήταν πάντα ίδια.

Και το προπέρσινο: 6/12: O homo canapeus τιμά…Τι ακριβώς τιμά; - Ο Γκάμυ Μπέαρ δείχνει το δρόμο από το 2009, τότε το διασκεδάζαμε, τώρα μας ακούγεται καφκικό. Όλα τα παθογενή της σημερινής κοινωνίας ήταν εκεί, από το 2008. Μια επαναδιατύπωση των αιτημάτων μπορούσε να έχει φέρει καλύτερες ημέρες. Τώρα μοιάζει με μια χαμένη ιστορικά κοινωνική ευκαιρία.
--------------------------------------

Τιμή και στο μικρό μας blog, που φιλοτέχνησε τότε ένα βίντεο που αναπαράχθηκε ευρύτατα (18000 θεάσεις) και συνταίριαξε τους επαναστατικούς στίχους του Βάρναλη (απαγγέλει στην αρχή και στο τέλος, ολόκληρη η παθιασμένη απαγγελία του εδώ) με τις εικόνες των γεγονότων, πραγματικές και συνειρμικές. 

------------------------

Η σχετική εκπομπή του Στέλιου Κούλογλου, το αφιέρωμα στη δολοφονία του νεαρού Αλέξη Γρηγορόπουλου, δεν αναλύει τα πάντα σε μία ώρα, αποκαλύπτει όμως πολλά που δεν γνωρίζαμε ή είχαμε ξεχάσει. Αξίζει τον κόπο να τη δει κανείς. Είναι από τις καλές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης.
στις 6:32 μ.μ.
Ετικετες , ,
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)