Κάτσε κάτω από τη μπάρα… Έτσι… Μπράβο, πέρασες. Συγχαρητήρια είσαι στον πεζόδρομο…

 

ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ, ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ. 

Αντίθετα δείτε μία μπάρα, απόλυτα συνυφασμένη με την παράδοση του οικισμού. Μπορούμε να διοργανώσουμε αγώνες λίμπο στο λιμάνι, με λίγη άμμο από τη διαρκώς μειούμενη στη δεύτερη Ψαραλυκή, φωτιά και κακαβιά και τα μηχανάκια να περνάνε με τέχνη κάτω από τη μπάρα, και τους γονείς να φωνάζουν “Κάτσε κάτω από τη μπάρα”.

Επίσης για τους οδηγούς αυτοκινήτων και φορτηγών μπορεί να διοργανωθεί αγώνας από την πλατεία με τερματισμό τη μπάρα του λιμανιού. Ο νικητής θα παίρνει τη μπάρα σπίτι του, για να μη χρησιμοποιούμε συνέχεια τις παλιές και παγώσει το εμπόριο μπαρών….

 

Στα σοβαρά τώρα:

 Όταν ο δήμος παραδέχεται ότι η εφαρμογή των αποφάσεων για απαγόρευση της κυκλοφορίας στον –τύποις- πεζόδρομο είναι δουλειά της αστυνομίας, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η αστυνομία οφείλει να κάνει το έργο της. Όταν αυτή, σε καιρό μνημονίου (αλλά και προ μνημονίου) αδυνατεί να ανταπεξέλθει στην παραπάνω αρμοδιότητα, βρίσκουμε την εύκολη λύση.

 Μπάρες

Τέσσερις μπάρες, που θα κοστίσουν 12600 ευρώ από τον ζαλισμένο δημοτικό κουμπαρά (τον κουμπαρά μας) –εδώ η απόφαση από το “Διαύγεια”. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι ο κάθε απαίδευτος οδηγός μας κοστίζει γύρω στα 600 ευρώ, όσο μερικές δηλαδή κλήσεις (δίπλωμα, παραβίαση πεζοδρόμου, παράνομο παρκάρισμα, θορυβώδης εξάτμιση, κατάχρηση αλκοόλ), που ο ίδιος ή οι γονείς του θα σπεύσουν να σβήσουν την επομένη, μην τυχόν και το καμάρι της κοινωνίας μας στιγματιστεί. Με πολύ μικρότερο κονδύλι των 12.600 ευρώ, θα μπορούσαν να οργανωθούν πολλές και φθηνές παρεμβάσεις ως προς τον πεζόδρομο. Αν μάλιστα δεχτούμε ότι το ζήτημα της στέγης του Σχολείου (αναμένατε σχετικά) αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα για το Δήμο, καθώς υπάρχει σοβαρό ζήτημα ασφάλειας για τους μαθητές του δημοτικού, τέτοια ποσά θα μπορούσαν να διατεθούν –μαζί με άλλα- στην επισκευή της στέγης και όχι σε λύσεις που είναι και λανθασμένες και ακριβές.

Ποικίλες δραστηριότητες, καμπάνιες σε τοπικά ΜΜΕ, φυλλάδια στους κατοίκους, έμπρακτη απόδειξη από τους συμβούλους ότι σέβονται τον πεζόδρομο (γιατί στην πράξη ο νόμος καταλύεται και από μερικούς εξ’ αυτών), ακόμα και εκδήλωση στον κεντρικό πεζόδρομο με θέμα ακριβώς αυτό, όλα αυτά κι άλλα τόσα θα ήταν στη σωστή κατεύθυνση: το δικαίωμα να τηρηθεί το πεζό του δρόμου, αντίστοιχα με τις αλλεπάλληλες κοινοτικές αποφάσεις που το έχουν επιβάλλει στα χαρτιά από παλιά.

Αυτά όλα είχαν ήδη συζητηθεί στα τέλη του περασμένου έτους, όταν ο Δήμαρχος μάζεψε μελλοντικούς αιρετούς και πολίτες για να συζητηθούν κάποια ζητήματα. Δυστυχώς όμως, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές αλλά με άλλους πρωταγωνιστές, και κάποια πράγματα τελικά, όπως η νοοτροπία, δεν αλλάζουν. Δείτε την προεκλογική εξαγγελία του νυν Δημάρχου (στο θέμα “Αναπλάσεις” σημειώνει: “πλήρης προστασία του κεντρικού πεζοδρόμου”), που έχει ένα ορθό σκεπτικό (την επιθυμία να είναι πεζόδρομος), απέχει όμως αυτό  παρασάγγας από τη λύση της μπάρας, που δεν ξέρουμε ούτε πόσο θα αντέξει στους ευφορικούς οδηγούς και αναβάτες, ούτε πώς θα τους αποτρέψει να εισβάλλουν στον πεζόδρομο από τα μικρά σοκάκια που καταλήγουν σε αυτόν, ούτε πώς μια τέτοια κίνηση διαφυλάττει τον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού. Ακόμα περισσότερες απορίες και επιφυλάξεις μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω απόσπασμα της στήλης “Γέφυρα” από το ιστολόγιο του “Μένουμε Αντίπαρο”. Εκεί θα διαπιστώσετε -μεταξύ πολλών ακόμα επιφυλάξεων στη συγκεκριμένη Οικονομική Επιτροπή- την καταγραφή της παρακάτω λογικής άποψης για το ζήτημα από το σύμβουλο κ.Σφαλαγκάκο:

 

Θέμα 5)Έγκριση μελέτης και ανάθεση για την τοποθέτηση μπαρών στον κεντρικό δρόμο Αντιπάρου και διάθεση και πίστωση δαπάνης για την προμήθειά τους:

Ο κ. Δήμαρχος παρουσίασε τρεις προσφορές, και πρότεινε τη χαμηλότερη—10.900,00 ευρώ συν ΦΠΑ. Το ποσόν δεν συμπεριλαμβάνει το κόστος εγκατάστασης.

Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία. Καταψήφισα την πρόταση για πολλούς λόγους:

1) Επειδή, όπως εξήγησα, κατά την άποψή μου, υπάρχουν Κοινοτικές Αποφάσεις (οι πιο πρόσφατες του 2007 και του 2009), οι οποίες χαρακτηρίζουν τον κεντρικό δρόμο «πεζόδρομο» για ολόκληρο το έτος και καθορίζουν τις ώρες τροφοδοσίας των καταστημάτων, και πρέπει να σεβαστούν.

2) Τις αποφάσεις αυτές υποχρεούται να εφαρμόσει η αστυνομία. Αν αδυνατεί η τοπική αστυνομία για οποιονδήποτε λόγο να τις εφαρμόσει, τότε οφείλουν/-ουμε να απευθυνθούν/-ούμε επισήμως στο αμέσως επόμενο ιεραρχικό επίπεδο της Ελληνικής Αστυνομίας, κ.ο.κ.,

3) Πρέπει να φροντίσουμε να δημοσιοποιήσουμε το πρόβλημα (μέσω λαϊκής συνέλευσης, με έντυπο υλικό, ενημέρωση των ΜΜΕ, κλπ), ώστε να ευαισθητοποιηθεί το κοινό.

4) Μου είναι αδιανόητο το γεγονός ότι όλοι μας μπορούμε και δείχνουμε τον πρέπον σεβασμό και την απαιτούμενη αυτοσυγκράτηση απέναντι στις σχετικές αποφάσεις τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την ίδια κατάσταση και το χειμώνα, προς όφελος όλων. Είναι τόσο δύσκολο για τους 10-15 παραβάτες να σεβαστούν το νόμο και το χειμώνα, και έτσι να μη θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές όλων μας, προπάντων των μικρών παιδιών;

5) Υπάρχουν και πολλοί παράλληλοι δρόμοι κατά μήκος ολόκληρου του πεζόδρομου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα δίκυκλα και τα αυτοκίνητα.

6) Από τη δεκαετία του ’80 έχει χαρακτηριστεί το χωριό μας ‘παραδοσιακός οικισμός’, και η εικόνα των μπάρων θα είναι σίγουρα αντιαισθητική και αντίθετη σε όποια έννοια της παράδοσης.

7) Υπάρχει και η οικονομική διάσταση, καθώς, όπως ξέρουμε όλοι, στις ημέρες μας πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί με τα χρήματα του Δήμου, και να είναι απολύτως αναγκαίες όλες οι δαπάνες στις οποίες προβαίνουμε (και αυτές στις πιο συμφέρουσες τιμές). Οι παραπάνω προσφορές είναι μόνο για τον εξοπλισμό—δεν αναφέρονται στα έξοδα τοποθέτησης, ούτε υπολογίζονται τα χρήματα που θα χρειαστούν για συντήρηση, ανταλλακτικά, επισκευές.

8) Οι μπάρες δεν θα κλείσουν όλους τους παράδρομους, οπότε, θα συνεχίσουν να περνούν όσοι θέλουν, όσο θέλουν. Τα μηχανάκια θα μπορούν να παρακάμψουν τις μπάρες.

9) Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι θέμα αρχής: Αν εμείς οι ίδιοι, ως μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, παίρνουμε αποφάσεις και μετά δεν προσπαθούμε να τις εφαρμόσουμε—με λίγα λόγια δεν τις υποστηρίξουμε, δεν πολεμήσουμε για αυτές, δεν τις σεβαστούμε—αν απλούστατα αποδεχόμαστε την όποια απόφαση ως «μη εφαρμόσιμη», και αν, στην προκειμένη περίπτωση, αποφασίσουμε να προβούμε στη δαπάνη και στην αντιαισθητική εγκατάσταση των μπάρων, ισοδυναμεί με το να αποδεχόμαστε την ήττα μας. Είναι το ίδιο με το να λέμε ότι ως Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζουμε, αλλά αν κάποιοι λίγοι θέλουν να ζουν υπεράνω του νόμου, δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε. Για μένα, τέτοια στάση επιδεικνύει μόνο ηττοπάθεια, και δημιουργεί επικίνδυνα προηγούμενα για μέλλουσες Αποφάσεις. Την θεωρώ ήττα της ίδιας της δημοκρατίας, ήττα που εκμηδενίζει τη δημοκρατική διαδικασία. Επιτρέπουμε σε μία μειοψηφία παραβατών να επιβάλλεται σε μία πλειοψηφία νομοταγών πολιτών. Δεν οφείλουμε να προστατεύσουμε τη δημοκρατία, το Δημοτικό Συμβούλιο, την πλειοψηφία, οι οποίοι είναι νομοταγείς πολίτες; Έχει, εν τέλει, μία μειοψηφία παραβατών περισσότερα δικαιώματα από τη Δημοτική αρχή, από μία πλειοψηφία νομοταγών πολιτών;   

 

Οπότε τελικά: μπορούμε να είμαστε τόσο πολιτισμένοι όσο θέλουμε να δείχνουμε το καλοκαίρι; Επικρατεί ακόμα η έννοια του σογιού  έναντι του δημόσιου συμφέροντος; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε οι πολίτες να ζητάμε εξηγήσεις από τους γνωστούς αγνώστους; Μήπως να αρχίσουμε τα δικαστικά μέτρα (δήμος-αστυνομία);

Κάθε λύση δεκτή. Και κάθε πολιτισμένος αντίλογος επίσης. Εδώ που βρισκόμαστε, στο χρόνιο γρίφο που λέγεται “πεζόδρομος”, δεν χωρούν ούτε υπεκφυγές, ούτε δογματισμοί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η πλειοψηφία τον θέλει πεζόδρομο, ο δε νόμος και η παραδοσιακή αισθητική του νησιού το επιβάλλουν. Και οι μπάρες δεν το επιτυγχάνουν σε καμία περίπτωση. Αντίθετα, επικυρώνουν το δικαίωμα σε όποιον θέλει να παρανομεί, αρκεί να ξέρει ότι η αστυνομία δεν υπάρχει.

Και για να μην παρεξηγούμαστε: από το να χτυπήσει κάποιος μαθητής από διερχόμενο όχημα, καλύτερα η μπάρα από το τίποτα. Απλά υπάρχει και μια αστυνομία που μπορεί να παρέμβει, πολλές κοινοτικές αποφάσεις που συμφωνούν, μια αίθουσα για ομιλίες, και αρκετοί εθελοντές να τρέξουν ένα εγχείρημα ενημέρωσης του κόσμου.