30 Νοε 2010

Τα νησιά και η νήσσα

Deserted_Island_by_ScibsΑφιερωμένο στους παραθυράκηδες βουλευτές και υπουργούς/υφυπουργούς που από λάβροι καταγγέλλοντες πριν λίγους μήνες τώρα ποιούν τη νήσσα και θεωρούν ότι “δεν αντιμετωπίσανε σοβαρά προβλήματα τα νησιά” τόσες ημέρες που έμειναν αποκομμένα.

Το κείμενο του Νίκου Ξυδάκη λέει όλα αυτά που σκεφτόμαστε, και επιπλέον κάνει και μία γενναία και μεγαλόπνοη πρόταση.

Δικές μας γραμμές και καράβια, αλλού έχει ήδη γίνει με επιτυχία.

Κύριοι ΝΗΣΣ-ιώτες πολιτικοί ευχαριστούμε για όλα. Για τους άταφους νεκρούς, για τους ασθενείς που κινδύνεψαν από ελλείψεις βασικών φαρμάκων, για τα μωρά που δεν είχαν ούτε γάλα, για τους επισκέπτες που τους καταστήσατε ναυαγούς, για τη ντροπή που (δεν) δείξατε και γενικότερα για την υπέροχη αίσθηση ισονομίας και ίσης μεταχείρισης που φαίνεται πως θα απολαμβάνουμε στη νέα αυτοδιοικητική εποχή. Αν ο Καλλικράτης ζούσε σε νησί μάλλον θα έχτιζε καμία γέφυρα να πηγαίνουμε με τα πόδια στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Νησιώτες: πολίτες δεύτερης κατηγορίας

του Νίκου Γ. Ξυδάκη

Deserted_Island_by_DahliaBulbsΑύριο κλείνουν δέκα ημέρες από τον αποκλεισμό της νησιωτικής χώρας. Στα δελτία, η είδηση ακούγεται σποραδικά, προς το τέλος των δελτίων, ο υπουργός θαλάσσιων πόρων, νήσων και αλιείας, υπουργός χωρίς υπουργείο σχεδόν, δηλώνει κάτι ακατάληπτα περί Ελλάδος που δεν έχει κοπεί στη μέση, η ναυτική ομοσπονδία και οι πλοιοκτήτες δεν τα βρίσκουν και τα περήφανα νησιά της θαλασσινής δη   μοκρατίας παραμένουν αποκομμένα από την ηπειρωτική χώρα.

Στα νησιά, ο κόσμος στενάζει. Απεγνωσμένοι γέροντες περιμένουν το βαπόρι να πάνε για νοσοκομειακές εξετάσεις, ετοιμόγεννες λαχταράνε ώρα με την ώρα, επαγγελματίες που βρέθηκαν στο νησί για μια δουλειά αυθημερόν αποκλείστηκαν για μια εβδομάδα, χάνοντας μεροκάματα και πληρώνοντας ξενοδοχεία και εστιατόρια, οπωρολαχανικά σαπίζουν στα φορτηγά, ταχυδρομείο, φάρμακα, εφημερίδες, άφαντα...

Οι Έλληνες πολίτες του Αρχιπελάγους, των Δωδεκανήσων, των Ιονίων, των ακριτικών μεγαλονήσων νιώθουν, και είναι, πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Όταν σβήσει το φως του τουρισμού, όταν καταμετρηθεί το συνάλλαγμα της τουριστικής βιομηχανίας, τα νησιά ξεχνιούνται, οι νησιώτες μένουν μόνοι με τους βοριάδες και τα προβλήματα της νησιωτικής διασποράς. Συν τον συγκοινωνιακό αποκλεισμό.

Οι απεργίες του καλοκαιριού διευθετούνται μέσα σε μερικές ώρες, τα ασφαλιστικά μέτρα στα δικαστήρια ζητούνται και εφαρμόζονται, διότι οι τηλεοράσεις μεταδίδουν εικόνες έξαλλων παραθεριστών, ταλαιπωρούμενους τουρίστες, διάφοροι μιλούν για τη δυσφήμηση της χώρας, οι εισπράξεις απειλούνται.

Οι απεργίες του χειμώνα δεν διευθετούνται ούτε σε δέκα ημέρες και καμία τηλεόραση δεν σπαταλά πολύτιμο χρόνο, αφού δεν υπάρχουν εικόνες εξαγριωμένων πελατών: τον χειμώνα δεν υπάρχουν τουρίστες, δεν υπάρχουν παραθεριστές, δεν υπάρχουν πελάτες, η χώρα δεν διακινδυνεύει την τουριστική της φήμη. Άρα, δεν υπάρχει θέμα. Το συνδικάτο πιέζει μαξιμαλιστικά, οι πλοιοκτήτες γλιτώνουν ημερομίσθια και πετρέλαια, η πολιτεία παρακολουθεί απαθής, τα πλοία μένουν δεμένα στα λιμάνια. Ποιος νοιάζεται για τους νησιώτες;

Deserted_Island_by_robertofacotiloΚανείς δεν νοιάζεται. Τον χειμώνα, η Μύκονος πέφτει πολύ μακριά, είναι χωρίς φώτα, άρα αδιάφορη, η Ανάφη δεν υπάρχει, η Ικαρία βρίσκεται στα σύνορα, την Κάσο κανείς δεν την ξέρει. Τα νησιά είναι κουκκίδες στον χάρτη. Κουκκίδες που δεν αξίζουν ούτε ένα έκτακτο δρομολόγιο, ένα πλοίο ανάγκης με προσωπικό ασφαλείας, που θα ελευθέρωνε τους εκατοντάδες ομήρους.

Ποιος νοιάζεται για τους νησιώτες; Θα ’πρεπε να νοιάζονται οι ίδιοι. Ίσως να έχουν και δικά τους βαπόρια, συνεταιριστικά, να παίρνουν τις προβλεπόμενες ενισχύσεις από την Ενωμένη Ευρώπη για τις νησιωτικές περιφέρειες, να παίρνουν τις εθνικές επιδοτήσεις των άγονων γραμμών, να διαθέτουν αξιόμαχες εφεδρείες που θα αποτρέπουν τα καρτέλ και τα μονοπώλια, που θα υπηρετούν τις πάγιες ανάγκες των κοινωνιών και όχι μόνο την εποχική προσοδοθηρία. Οι κοινωνίες να αναλάβουν την ευθύνη τους...

1 σχόλιο:

aristofanhs είπε...

*Πήραμε θέση για το απίστευτο αίσχος του πολυήμερου αποκλεισμού των νησιών, που βαφτίστηκε "απεργιακή κινητοποίηση" εκ μέρους των διοργανωτών της και της αριστεράς ιερής επιστασίας και άρχισαν οι ομοβροντίες.

*Ακούσαμε και διαβάσαμε μαλακίες περί "κοινωνικού αυτοματισμού" από τους θιασώτες του πολιτικού αυτισμού "επαναστάτες" και λάτρεις της άσκοπης αντιπαλότητας αριστερίζοντες, νεοφιλελεύθερους και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, πουθενά δεν είδαμε και δεν ακούσαμε περί νομοθεσίας και λογικής!

*Φανταστείτε, όλες οι επαγγελματικές ομάδες, κατηγορίες, συντεχνίες κλπ., να είχαν υιοθετήσει "λογικές" ναυτεργατικού συνδικαλισμού.

*Να πεθαίνεις π.χ. από έμφραγμα και να σου λάχει να το πάθεις σε περίοδο απεργίας ιατρικού ή νοσηλευτικού προσωπικού! Δεν έχεις παρά να περιμένεις πότε θα στεφθεί ο "αγώνας" με επιτυχία και να γυρίσουν οι αγωνιστές θριαμβευτές στα πόστα τους! Για ένα έμφραγμα θα πισωγυρίσουμε τις εξελίξεις;

*Αυτή η περιβόητη εργατική νομοθεσία -με το περιβόητο "άρθρο 4"- ισχύει και για ποιά κορόιδα;

*Δεν θάπρεπε να προβλέπεται πλοίο και προσωπικό "ασφαλείας" στις απεργίες των ναυτεργατών (τις οποίες όχι μόνο δεν αντιμαχόμαστε, αλλά τις υπερασπιζόμαστε στον βαθμό που δεν αντιβαίνουν στο κοινωνικό συμφέρον) που θα διασφαλίζουν και το δικαίωμα της απεργίας, ταυτόχρονα δεν θα δυναμιτίζουν την ούτως ή άλλως δύσκολη ζωή στα νησιά;

*Η κοινωνική ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θα το ξαναπούμε δεν αποσπάται με τον τσαμπουκά, αλλά με επιχειρήματα και κοινωνικές συμμαχίες.

*Η βία είτε είναι κρατική, είτε είναι κομματική, είτε είναι συνδικαλιστική, δεν παύει να είναι βία και να στρέφεται συνήθως κατά του κοινωνικού συνόλου!!