Το Νησί δεν φέρνει την άνοιξη

Η εκθαμβωτική για πολλούς σειρά “Το Νησί” που καθήλωσε πολλούς στις οθόνες τους στο Μέγκα δεν διεκδικεί ασφαλώς δάφνες πρωτοτυπίας. Μια ντελικάτη, πλούσια ασφαλώς, και καλλιτεχνικά (με όρους μοντάζ και σκηνοθεσίας) άρτια παραγωγή, που ακολουθεί το νήμα της ζωής και του έρωτα στις ειδικές συνθήκες της Σπιναλόγκας και της νόσου του Hansen.

Μόνο που ο βόθρος της TV δεν ξεμυρίζει με μία δυο επιτυχημένες σειρές. Λιγδερά πρωινάδικα με ανοϊκές παρουσιάστριες, υστερικά μεσημεριανάδικα για fashion victims της ελληνικής φτηνοποπ σόου μπιζ, και μετά τατιάνα, χαρδαβέλλας, πετρούλα, λιάτσος, πρετεντέρης, μάκης, θέμος, κανάκης, κωστόπουλος, κλειδαροτρυπάκηδες όλοι σε έναν κόσμο πιο άψυχο κι από τον ίδιο τον τηλεοπτικό,  φτιασιδωμένο ωστόσο από τα ίδια υλικά που συντηρούν και τους δύο: μονοπώλιο, απαίδευτη ελαφρότητα, χρήμα, σεξ, ματαιοδοξία, εξουσία.

Το νησί ήρθε ολόλαμπρο, με τις δάφνες της συγγραφέως και της παραγωγού να κοσμούν το σήριαλ πριν ακόμα παιχτεί στις οθόνες. Οι σεμνά χαμηλόφωνες ερμηνείες των ηθοποιών, η μινιμαλιστική μουσική επένδυση, τα ομιχλώδη τοπία και συναισθήματα, ο μακρόσυρτος αργός ρυθμός, όλα αποτελούν συστατικά του καλού χωρίς να το προεξοφλούν.

Οι λόγοι που κατατίθεται εδώ αυτός ο συλλογισμός είναι:

-αφενός για να μην γελιόμαστε πως ξαφνικά η τηλεόραση έγινε κοιτίδα πολιτισμού και κουλτούρας,

-αφετέρου για να υπενθυμίσει στους νεώτερους (που στη χαδιάρικη χαζούλικη φωνή της Ανδριάννας Μπάμπαλη βρήκαν τη νέα μούσα του ελληνικού πενταγράμμου) πως πέρα από το λυρικό πιανιστικό  “Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου”, που κοσμεί (πλήρως εναρμονισμένο με τα κριτήρια της χαρμολύπης) τους τίτλους του σήριαλ, το τραγούδι έχει γνωρίσει πολύ μεγαλύτερες δόξες στο παρελθόν.

Αυτή ήταν και η αφορμή για το ποστ, έτσι κι αλλιώς ο Μάγος δεν βλέπει “Το Νησί”: