Η δυσλεξία και η δυσκολία: επιστολή ενός γονέα

Δεν φανταζόμουν ποτέ πως ένα θέμα σαν τη δυσλεξία θα με απασχολούσε τόσο πολύ, μέχρι που «χτύπησε» και το δικό μου παιδί. Τα άσχημα γράμματα, οι συνεχόμενες λέξεις χωρίς τα κατάλληλα κενά, οι εκθέσεις χωρίς τις παραγράφους, όλα τα παραπάνω αποδίδονταν από το δάσκαλο των πρώτων τάξεων του δημοτικού στο ότι είναι αριστερόχειρας… Οι δυσκολίες στα μαθηματικά αλλά και στα άλλα μαθήματα και η αίσθηση ότι δεν διαβάζει αρκετά έφεραν σαν αποτέλεσμα στο παιδί πολλά νευρά και σε μένα ένα μόνιμο άγχος για το διάβασμα.

Μια μέρα, εντελώς τυχαία, άκουσα μια ραδιοφωνική εκπομπή όπου μιλούσε ένας καθηγητής για τη δυσλεξία, ανέφερε τα συμπτώματα της και ποτέ ένας γονιός πρέπει να πηγαίνει σε έναν ειδικό και ξαφνικά, άρχισαν μέσα μου να χτυπάνε τα καμπανάκια και να μου μπαίνουν υποψίες ότι κάτι άλλο φταίει για τις ως τώρα δυσκολίες. Τα πράγματα στο σχολείο δυσκόλεψαν, ωστόσο, γιατί ήρθε καινούριος δάσκαλος και άρχισε να πιέζει περισσότερο το παιδί στο διάβασμα, στη γραφή και στα υπόλοιπα μαθήματα, νομίζοντας κι αυτός πως το παιδί μπορούσε να αποδώσει καλύτερα. Η διαφορά του ήταν πως κάτι είχε καταλάβει, παρότι χωρίς εμπειρία στο επάγγελμα, άλλα δίσταζε να μου το πει.

Όταν του είπα από μόνη μου τι είχα ακούσει και τι είχα καταλάβει, καταλήξαμε στο ίδιο συμπέρασμα: το παιδί μου μάλλον ήταν δυσλεκτικό. Όταν άρχισα να ψάχνω που θα απευθυνθώ, διαπίστωσα ότι τα μέσα που διέθετε η Πάρος ήταν το Κέντρο Ψυχικής Υγείας του παιδιού το οποίο, όμως, τότε ήταν κλειστό. Έτσι, με τη βοήθεια του διευθυντή και του δασκάλου συμπλήρωσα τα απαιτούμενα χαρτιά για να τα στείλω στο Κέντρο Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης (Κ.Δ.Α.Υ.).της Σύρου, όπου εδώ και δυο χρόνια ακόμα περιμένω να μας δεχτούν. Επειδή ήθελα να βοηθήσω το παιδί αποτάθηκα σε ένα ιδιωτικό κέντρο δυσλεξίας στην Αθήνα, όπου έγινε η αξιολόγηση του προβλήματος και αργότερα η συμβουλευτική προσέγγιση από ειδικούς για το πώς να διαβάζει το παιδί και πώς να το διαβάζει σωστά ο γονιός.

Ο λόγος που τα αναφέρω όλα αυτά είναι επειδή κάθε φορά που το συζητώ με άλλους γονείς βλέπουν στο πρόσωπο του παιδιού μου το πιθανώς δικό τους παρόμοιο πρόβλημα. Η δυσλεξία δεν είναι πρόβλημα. Η νόσος φτάνει να αντιμετωπιστεί γρήγορα και σωστά. Πριν λίγα χρόνια η δυσλεξία ήταν μια άγνωστη λέξη στην Ελλάδα και τα δυσλεκτικά παιδιά αντιμετωπίζονταν από τους δάσκαλους κατά 90% ως κακοί μαθητές. Για μένα δεν είναι κακό να λέμε ότι το παιδί μας είναι δυσλεκτικό, αφού η δυσλεξία δεν είναι ανίατη νόσος. Επιπρόσθετα, δεν είναι ούτε συνώνυμη του χαμηλού δείκτη νοημοσύνης, γιατί η δυσλεξία έμαθα πως προτιμά τους αρκετά έξυπνους…

Ένας γονέας

Περισσότερα για το πρόβλημα της δυσλεξίας εδώ