Η σφήκα και η μελόντικα (ρίμα με τα εξώδικα): μέρος Α' - η μελόντικα

Σουρούπωνε στο ειδυλλιακό νησί Σάντα Πόρι.

Η φύλαρχος Βαρβέτα Μανάρα καθόταν στην αναπαυτική της πολυθρόνα και αγνάντευε έξω από το παράθυρο του οβάλ γραφείου της τη θέα προς το φουρτουνιασμένο πέλαγος. Κάπου στο βάθος της προκυμαίας ένας αρουραίος έγλυφε με λαιμαργία τα υπολείμματα του βερνικιού που άφησαν κάποιοι ασυνείδητοι ψαράδες καταγής.

«Χειμώνιασε», σκέφτηκε η φύλαρχος, «πρέπει να κάνω κάτι να περνά η ώρα μου γιατί μέχρι το καλοκαίρι θα έχω πεθάνει από τη βαρεμάρα». Με μία απαλή κίνηση άνοιξε το πανάκριβο laptop που της είχε κάνει δώρο ο θείος Βαραμόπουλος και κλίκαρε το messenger. «Φίλοι on line: 0», διάβασε απογοητευμένη. «Έτσι είναι η πολιτική, θέλει θυσίες», σχολίασε με περηφάνια. «Μέρα αργίας δέκατη Πέμπτη», διάβασε μεγαλόφωνα λίγο παρακάτω. Χωρίς να κάνει ούτε μία περιττή κίνηση, έφερε εμπρός στο οπτικό της πεδίο την τηλεφωνική της ατζέντα. Αναζήτησε το όνομα που καλούσε πιο συχνά από όλα τις τελευταίες ημέρες, και διάβασε το νούμερο. Κλίκαρε το skype και τηλεφώνησε…

-Έλα Δημήτρη, η φύλαρχος είμαι, του είπε. Που είσαι;

-Ακριβώς κάτω από το σπίτι σας, τυχαία πέρναγα, ευτυχώς που έχετε βάλει ασύρματο δίκτυο στο νησί και επικοινωνούμε. Ήδη περνάω την εξώπορτα και ανεβαίνω.

-Δημήτρη έχω αρχίσει και βαριέμαι θανάσιμα. Δεν περνάνε οι ρημάδες οι μέρες... Και δε μου φτάνει αυτή η ταλαιπωρία, δε μου φτάνει και η ιστορία με το μάγο Γίσσπορ που τον βλέπω να έρχεται στον ύπνο μου κάθε βράδυ ντυμένος τσολιάς, τώρα έχω και αυτά τα μπλοκ…

-Μπλογκς, κυρία Μανάρα.

-Ναι, αυτά. Αυτά τα μπλοκ και τις παλιοφυλλάδες να λένε ό,τι τους έρθει. Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι. Πώς το είπες αυτό το κόλπο τις προάλλες; Εξώπλατο νόμο; Εξώπλατη εντολή; Εξώπλατο κώδικα;

-Εξώδικα κυρία φύλαρχε. Εξώδικα.

-Και τι ακριβώς είναι; Μου το εξήγησες αλλά έχω τόσα λίγα στο μυαλό μου που ξέχασα να θυμάμαι.

-Τίποτα ιδιαίτερο, κυρία Μανάρα, είναι αυτό που στη σύγχρονη μαχόμενη δημοσιογραφία αποκαλείται ως «πύραυλος εδάφους–αέρος». Ή, πάλι, αυτό που οι εστέτ πολιτικοί περιγράφουν ως «διαχειριστικό επικοινωνιακό αντιπερισπασμό». Ή, τέλος, αυτό που εγώ, ο απλός βιοπαλαιστής, αποκαλώ «κουμπί αυτόματης εκτίναξης σε αεροσκάφος που πέφτει».

-Με μπερδεύεις Δημήτρη. Εγώ δεν είμαι ούτε μαχόμενη ούτε εστέτ. Όσο για πιλότος… ούτε καροτσάκι της λαϊκής δεν οδηγώ. Εξήγησέ μου λοιπόν τι θα πει μελόντικα.

-Εξώδικα.

-Τέλος πάντων.

-Έχετε μια σφήκα που τριγυρίζει γύρω από το κεφάλι σας ενοχλητικά, σχεδόν βασανιστικά για ώρες.

-Πράγματι...Πού το ξέρεις;

-Παράδειγμα είναι. Λέω λοιπόν: Έχετε μια σφήκα που τριγυρίζει γύρω από το κεφάλι σας ενοχλητικά, σχεδόν βασανιστικά για ώρες. Μπορείτε να την αφήσετε να σας παρενοχλεί με τον κίνδυνο, όμως, να σας τσιμπήσει...

-Αυτή η λύση απορρίπτεται…

-Μπορείτε πάλι να τη λιώσετε με την πρώτη ευκαιρία, με τον κίνδυνο όμως να μαζευτούν και άλλες σφήκες, χώρια που θα κάνετε σκατά το πανάκριβο δρύινο γραφείο σας.

-Υπάρχει όμως και άλλη λύση, ε;

-Ασφαλώς. Βγάζετε από το συρτάρι μια εφημερίδα, απ’ αυτές τις παλιοφυλλάδες που είναι μόνο για να τυλίγετε ψάρια, την τυλίγετε ρολό και την κουνάτε στον αέρα απειλητικά. Μια, δυο, τρεις… Μπορείτε να εκστομίσετε και καμιά απειλή του τύπου «παλιοέντομο, θα μετρήσω ως το πέντε κι αν είσαι ακόμα εδώ, θα κινηθώ εναντίον σου δικαστικά, κοινώς την έβαψες».

-Και θα πιάσει;

-Στη σφήκα όχι. Στους πολιτικούς σας αντιπάλους όμως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πετύχει. Να σας πω, υπάρχει κάποιος λόγος που μιλάμε μέσω skype;

Εδώ και λίγη ώρα συνέβαινε το εξής παράδοξο: ο συνομιλητής της φυλάρχου είχε ήδη μπει στο οβάλ γραφείο, στεκόταν απέναντί της σε στάση προσοχής και κρατώντας το λάπτοπ του στην αγκαλιά του με το ένα χέρι, σα μωρό, προσπαθούσε να συνομιλήσει ταυτόχρονα μέσω του ακουστικού με το άλλο.

Η φύλαρχος απομάκρυνε για λίγο το ακουστικό.

«Υπάρχει», του είπε χωρίς να ακουστεί, μόνο ανοιγοκλείνοντας τα χείλη και κουνώντας με παραστατικότητα τα χέρια. «Πιστεύω ότι μας έχουν βάλει κοριό στο γραφείο», συνέχισε την παντομίμα και για να γίνει πιο κατανοητή στη λέξη κοριός έκανε πως έβγαζε μια ψείρα από τα καλοχτενισμένα της μαλλιά. Γι αυτό μιλάμε από το τηλέφωνο, για να τους μπερδέψουμε.

-Όπως θέλετε… Λοιπόν, για να επανέλθω, ψιθύρισε στο μικρόφωνο του, σχετικά με το κόλπο που λέγαμε… Κάνοντας ένα εξώδικο σε κάποιον ουσιαστικά είστε ένα βήμα εμπρός στο παιχνίδι. Τον εκφοβίζετε με αποτέλεσμα να μαζευτεί λιγάκι. Ίσως και να πάψει να σας ενοχλεί, σαν τη σφήκα που σας ανέφερα.

-Κατάλαβα, κατάλαβα. Λοιπόν, σε κλείνω τώρα, πρέπει να αναλάβω δράση. Άντε γεια σου και σε ευχαριστώ.

-Παρακαλώ, στις υπηρεσίες σας όπως πάντα.

Η συνομιλία τελείωσε, η φύλαρχος έκλεισε το skype, κατέβασε το ακουστικό και έβαλε το λάπτοπ της σε hibernation mode. Σηκώθηκε όρθια και περπάτησε λίγα βήματα κατά μήκος του γραφείου. Σχεδόν με έκπληξη αντίκρισε απέναντί της το συνεργάτη που μέχρι πριν λίγο συνομιλούσε μαζί της. Σάστισε για λίγο. Πλησίασε και του ψιθύρισε συνομωτικά στο αυτί:

-Δε μπορώ να σου μιλήσω, όπως σου είπα υποψιάζομαι ότι μου έχει βάλει κοριό ο παλιοΒαλές. Είναι ικανός για όλα. Κατεβαίνω στο δρόμο, πήγαινε φώναξέ μου το δικηγόρο Τριδαγκάνα.

(συνεχίζεται...)