Η σφήκα και η μελόντικα (ρίμα με τα εξώδικα): μέρος Β' - η σφήκα

διαβάστε πρώτα το μέρος Α: τι αποφάσισε η Μανάρα Βαρβέτα με τον ταπεινό συνεργάτη της

Είχε νυχτώσει στο ειδυλλιακό νησί Σάντα Πόρι.

Σε λιγότερο από ένα τέταρτο της ώρας, ο δικηγόρος Τριδαγκάνας έβγαινε από το σπορ αυτοκίνητό του και στεκόταν μπροστά στη φύλαρχο Μανάρα Βαρβέτα. Είχαν συνεργαστεί τόσες φορές που γνωρίζονταν πολύ καλά, κι όμως για άλλη μια φορά ο δικηγόρος έπρεπε να υπομείνει το μαρτύριο των συστάσεων:

-Κύριε Τριδαγκάνα, γεια σας, Βαρβέτα, φύλαρχος Σάντα Πόρι.
-Χαίρω πολύ, δικηγόρος Τριδαγκάνας της αποκρίθηκε, και τείνοντας το χέρι του αντάλλαξε για νιοστή φορά μαζί της την ίδια ένθερμη χειραψία της πρώτης γνωριμίας.

Την ίδια στιγμή που ο δικηγόρος έβγαινε από το σπορ αμάξι του για να συναντήσει τη φύλαρχο Μανάρα Βαρβέτα, μια σφήκα έκοβε αριστερόστροφες βόλτες γύρω από τα ψεύτικα λίλιουμ πλάι στο παράθυρο. Σε κάθε πέρασμά της από το τζάμι κοίταγε έξω με ανείπωτο μίσος, σχεδόν γρυλίζοντας, και τεντωνόταν καθώς έφευγε προς τα δεξιά η θέα από το οπτικό της πεδίο, τεντωνόταν όλο και πιο πολύ, μέχρι που χανόταν ως τον επόμενο γύρο το αντικείμενο του μίσους της: στο τέρμα της προκυμαίας, ένας αρουραίος, ξεβαμμένος από τα χυμένα βερνίκια, έπαιρνε φόρα και έπεφτε ξανά και ξανά μέσα σε κάτι σβουνιές που κείτονταν δίπλα από ένα ψαροκάικο. Χανόταν μέσα στον καφέ όγκο για λίγο και μετά ξανάβγαινε, γλυφότανε, έπαιρνε φόρα και ξαναόρμαγε, κάθε φορά και πιο λυσσασμένα.


Είκοσι λεπτά αργότερα, στο οβάλ γραφείο, όρθιος σε στάση ημιανάπαυσης στεκόταν ο Τριδαγκάνας και άκουγε μέσω skype τις τελευταίες οδηγίες από τη φύλαρχο που στεκόταν ακριβώς απέναντί του, ενώ λίγο παραδίπλα η σφήκα συνέχιζε τις κεντρομόλες βόλτες της γύρω από τα λίλιουμ. Ξαφνικά το έντομο, καθώς πέταγε, άρχισε να παλατζάρει, έχανε ύψος σε κάθε στροφή που έκανε γύρω από τα άνθη και τελικά –κτουπ!- προσγειώθηκε άγαρμπα με δύναμη πάνω σε ένα τασάκι. Η σφήκα έμεινε για λίγο αναίσθητη, σα να την είχανε ψεκάσει. Ανασηκώθηκε με κόπο και κοίταξε τριγύρω. Πόση ώρα είχε περάσει; η φύλαρχος είχε φύγει. Έβγαλε γρήγορα από το κιτρινόμαυρο κολάν που φόραγε ένα μικροσκοπικό κινητό και σχημάτισε τον αριθμό του μάγου Γίσσπορ.


Στα βάθη της Ανατολής ήταν βαθύ σκοτάδι. Το τηλεφώνημα μέσα στην πηχτή νύχτα έβγαλε το μάγο Γίσσπορ από τον ίδιο εφιάλτη που έβλεπε κάθε βράδυ, χρόνια τώρα: τριάντα εφτά κατσαρίδες να τρέχουν ξωπίσω του κι αυτόν να ουρλιάζει και να χοροπηδά αλλόφρων.

-Έλα μάγε, ο Καβλέντεης είμαι.
-Το ξέρω πως είσαι εσύ, τι μάγος θα ‘μουνα... Και ξέρω κι ότι είσαι ντυμένος σφήκα και έχεις και ένα καρούμπαλο στο κεφάλι. Τι κάνεις μέσα στο οβάλ γραφείο;
-Τον κοριό, μάγε. Στην πορεία μου βγήκε κάτι σα σφήκα, αλλά δεν έχει σημασία. Άκου τι έμαθα. Η φύλαρχος και ο δικηγόρος οργανώνουν εξώπλατο.
-Τι εξώπλατο ρε κατεστραμμένε… Εξώδικο θα εννοείς.
-Ναι, αυτό ήθελα να πω, αλλά με το χτύπημα είμαι ακόμα ζαλισμένος. Θα κάνουν λέει αντιπερισπασμό. Πρέπει να δράσουμε.
-Καβλέντεη άκουσέ με καλά. Θα σου πω ένα ξόρκι που χρησιμοποίησα μια φορά που το πνεύμα μου παγιδεύτηκε κατά λάθος στο κανάλι του Λιακόπουλου και κοντέψανε να με κατασπαράξουν οι Ελωχείμ και οι Νεφελείμ. Τη γλίτωσα παρά τρίχα χάρη σ’ αυτό το ξόρκι κι από τότε το χρησιμοποιώ όποτε συναντήσω δυσκολίες. Αν ποτέ αχαΐρευτε αξιωθείς να διαβάσεις τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων ίσως διαπιστώσεις ότι στο κεφάλαιο 37 παράγραφος 37 υπάρχει ένα εδάφιο που, αν το απαγγείλεις ανάποδα, τότε ενεργοποιούνται οι πανάρχαιοι χρησμοί και ξυπνάνε από τα βάθη του χρόνου και της αδράνειας οι μπλε νάνοι και οι γαλάζιοι γίγαντες. Αυτοί θα σε σώσουν…
-Ποιοι;
-Ο Γιουσουφλιάς με το Βούρτση, κι ο Συγκαμμένος με το Ραμπάχαλο Ροδοκόκκινο.
-Και πως μέγιστε μάγε Γίσσπορ θα μπορέσω να απαγγείλω ολόκληρο κατεβατό ανάποδα;
-Μην ανησυχείς, θα κάνουμε μια μικρή ζαβολιά. Τώρα που το νησί έχει τόσο μεγάλη κεραία μπορώ να στο στείλω με sms. Πήγαινε μόνο στάσου κοντά στο παράθυρο που έχει καλύτερο σήμα.

Η σφήκα τέντωσε τις ζάρες από το κολάν, ρούφηξε την καλοταϊσμένη κοιλιά και στάθηκε όρθια. Με δυσκολία πέταξε αγκομαχώντας ως το παράθυρο. Έτεινε το κινητό τηλέφωνο προς τον μαύρο νυχτερινό ουρανό και απανωτά «πλινκ-πλινκ» ακούγονταν καθώς λάμβανε από το άπειρο το χρησμό του μάγου σε ένα σωτήριο sms.

Σε λίγο όλα ήταν έτοιμα... Η σφήκα κοίταξε για τελευταία φορά έξω. Ένας αρουραίος σφάδαζε στο έδαφος κοιλοπονώντας, όμως δεν την ένοιαζε πια τίποτα άλλο. Άρχισε να διαβάζει μεγαλόφωνα το χρησμό…

Η πιο μεγάλη ώρα ήταν τώρα…

Ή η σφήκα ή η μελόντικα...

(συνεχίζεται...)


(και μην αρχίσει κανείς τη μουρμούρα… Σάτιρα είναι , ΟΚ;)
Eνημερωθείτε για το ζήτημα, τα ονόματα και τα παραλειπόμενα εδώ κι εδώ.