Μια επιστολή συναίνεσης

Ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου Αντιπάρου (και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυμνασίου) σχολιάζει όσα γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες για το ζήτημα της απώλειας σχολικών ωρών λόγω απαγορευτικού και της μη διαμονής των εκπαιδευτικών στον τόπο-νησί εργασίας τους. Με ένα πνεύμα συναινετικό, όπως συνηθίζει, δίνει τη σφαιρική άποψή του και φωνάζει "ειρήνη υμίν".

Σε όλα λοιπόν τα σχόλια που γράφτηκαν περί της παραμονής ή μη παραμονής των εκπαιδευτικών στο νησί μας θα προσθέσω και εγώ τη γνώμη μου. Ξεκαθαρίζω καταρχήν ότι τα παρακάτω αποτελούν προσωπικές απόψεις και δεν εκφράζουν απαραίτητα το ΔΣ των Συλλόγων Δημοτικού Σχολείου και Γυμνασίου, όπου έχω την τιμή εφέτος στο μεν Δημοτικό να είμαι πρόεδρος επί σειρά ετών, στο δε Γυμνάσιο αντιπρόεδρος (έχοντας κόρη που φοιτά στην Α’ Γυμνασίου).

Αυτό που με χαροποιεί στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι το ότι κάποιοι αληθινά ενδιαφέρονται για το επίπεδο της παιδείας και την πληρότητα της μόρφωσης των παιδιών τους στην Αντίπαρο. Όλοι λοιπόν εσείς, μπλόγκερς ή διαχειριστές, σχολιαστές με ψευδώνυμο ή ανώνυμοι, απλοί αναγνώστες ή προβληματισμένοι πολίτες, που καταθέτετε σχόλια και απόψεις ποικίλου ύφους και ουσίας, θέλω να πιστεύω ότι πραγματικά ενδιαφέρεστε για το καλό των παιδιών μας κι όχι για το πόσο …πουλάει το θέμα.

Ασφαλώς τιμάει το antiparos-blog το ότι διαχειριστής του βοήθησε, όπως ανέφερε, στη σύνταξη του εγγράφου που παρουσιάσατε, το οποίο συγγράφηκε από εμένα και άλλα μέλη του ΔΣ. Και βέβαια τίποτα δεν συνηγορεί στο ότι ο Σύλλογος είναι δέσμιος κάποιου, όπως υπαινίχθηκε σχολιαστής. Αυτό άλλωστε το απέδειξε πρόσφατα με το θέμα της κομματικής εκδήλωσης στην αίθουσα Καλουδά.

Και βέβαια είναι άλλο τόσο προς τιμή σου, αγαπητέ Parospress, που ασχολείσαι με ζητήματα του σχολείου μας. Είναι ξεκάθαρο ότι κανείς δεν θέλει κάτι επιζήμιο για το δικό του και τα άλλα παιδιά.

Καμιά φορά, όμως, όλοι μας, πάνω στην επιθυμία μας να κρίνουμε αυτό που μας φαίνεται ξεκάθαρο, παραλείπουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Πάγια θέση, λοιπόν, των Συλλόγων μας αποτελεί οι δάσκαλοι και καθηγητές να διαμένουν στην Αντίπαρο. Γι αυτό, άλλωστε έχουμε ενοχλήσει πολλές φορές τους Προϊσταμένους Εκπαίδευσης σε Πάρο και Σύρο και πρόσφατα και τον ίδιο τον Υπουργό. Ιδού λοιπόν το κείμενο που αποστείλαμε:

Αντίπαρος, 1.8.08
Προς: Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης N. Κυκλάδων
Κοινοποίηση: -Προϊστάμενο 6ο Γραφείου Πρωτοβ. Εκπαίδευσης Πάρου
-Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου


Αξιότιμε κ. Προϊστάμενε,

Το ΔΣ του συλλόγου μας, εκφράζοντας και τις σκέψεις και τις ανησυχίες όλων των γονέων, αλλά και της τοπικής κοινωνίας, αποφάσισε να σας στείλει την παρούσα επιστολή για να ενεργήσετε στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων σας σ’ ό,τι αφόρα τη διαμονή των εκπαιδευτικών που θα τοποθετηθούν στο δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο στο νησί μας.

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται το φαινόμενο εκπαιδευτικοί που διορίζονται να διδάξουν εδώ να μη διαμένουν στο νησί για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους, θεωρώντας ότι το νησί δεν προσφέρει την ποιότητα ζωής που πιθανώς προσφέρει το διπλανό νησί και να παρουσιάζεται δυνητικά το πρόβλημα της υπολειτουργίας του σχολείου λόγω αδυναμίας προσέλευσης εξαιτίας απαγορευτικών απόπλου στο κανάλι Πούντα - Αντίπαρος. Βέβαια, κατά κανόνα οι εκπαιδευτικοί είναι συνεπείς και, στα πλαίσια της επαγγελματικής ευσυνειδησίας, φροντίζουν στην περίπτωση πρόβλεψης απαγορευτικού να διαμένουν από την προηγούμενη νύχτα στο νησί, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι πάντα εφικτό.

Γνωρίζουμε ότι η επιλογή κατοικίας και τόπου διαμονής είναι δικαίωμα των εκπαιδευτικών, ωστόσο, το πρόβλημα της υπολειτουργίας είναι πάντα υπαρκτό και δημιουργεί ανησυχία και αντιδράσεις για την υποβάθμιση της παρεχομένης εκπαίδευσης.

Θέλουμε να σας γνωστοποιήσουμε και να διαβιβάσετε στους εκπαιδευτικούς που θα κληθούν να διδάξουν στο σχολείο μας ότι πιστεύουμε στην αρμονική συνεργασία συλλόγου και εκπαιδευτικών, σεβόμαστε το σπουδαίο έργο τους, πάντα είμαστε και θα είμαστε κοντά τους, ευελπιστούμε δε ότι η εδώ παρουσία τους θα μπορούσε να συντελέσει στην πολιτιστική αναβάθμιση της καθημερινής ζωής του νησιού μας, βλέποντας το ζήτημα από μια ευρύτερη της δημοσιοϋπαλληλικής σκοπιάς. Θα μας έχουνε διαρκώς αρωγούς στην επίτευξη του έργου τους και στην επίλυση των οποιωνδήποτε καθημερινών προβλημάτων ανακύψουν – εξεύρεση στέγης, τροφής, διευκόλυνση για τα εισιτήρια τις απογευματινές και βραδινές ώρες κ.ά.

Η έως τώρα εμπειρία μάς έχει δείξει ότι εκπαιδευτικοί που επέλεξαν να διαμείνουν στο νησί τελικά δεν το μετάνιωσαν και επιπρόσθετα συνέβαλλαν στην αναβάθμιση της ζωής στο νησί κατά τη σχολική περίοδο. Επιπλέον, η Αντίπαρος δεν είναι το άγονο μικρονήσι των προηγουμένων δεκαετιών αλλά προσφέρει δυνατότητες απασχόλησης στον ελεύθερο χρόνο περισσότερο από ποτέ άλλοτε.


Σας παρακαλούμε να προτρέψετε χωρίς επιφύλαξη τους εκπαιδευτικούς που θα διοριστούν για να διδάξουν στο νησί μας να διαμείνουν εδώ και σας διαβεβαιώνουμε ότι θα κάνουμε οτιδήποτε είναι δυνατό προκειμένου αυτή η επιλογή να δικαιώσει την επιθυμία μας.

Η απάντηση που πήραμε αναφέρει ότι ως γνωστόν οι εκπαιδευτικοί υπάγονται στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα και κάθε παρατυπία στην τήρηση του ωραρίου θα ελέγχεται με βάση αυτόν.

Σας αναφέρω παρακάτω κάποιες ενδεικτικές περιπτώσεις που θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε και μερικά ακόμη ασφαλέστερα συμπεράσματα.

Προχθές ήρθε στο Δημοτικό Σχολείο δάσκαλος της γερμανικής γλώσσας, ο οποίος είναι ωρομίσθιος για 4(!!!) ώρες την εβδομάδα. Αυτός ο νέος θα λαμβάνει από το γενναιόδωρο ελληνικό κράτος 28 ευρώ και θα οφείλει να έρχεται Κυριακή βράδυ από την Αθήνα και να επιστρέφει εκεί Τρίτη απόγευμα (γιατί για να βγάλει τα προς το ζην δουλεύει σε φροντιστήρια στην Αθήνα). Οι γυμνάστριες είναι ωρομίσθιες κι αυτές και ο μισθός τους δεν καλύπτει ούτε το ενοίκιό τους. Ο μαθηματικός του γυμνασίου έχει 3 παιδιά, είναι διορισμένος στη Νέα Σμύρνη και φέτος πήρε απόσπαση γιατί η σύζυγός του είναι ωρομίσθια καθηγήτρια μουσικής σε διάφορα σχολεία στην Πάρο. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί είναι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι. Υπάρχουν δε διορισμένοι δάσκαλοι ο οποίοι το μόνο που παίρνουν είναι τα μόριά τους χωρίς ποτέ να έχουν πατήσει το πόδι τους στην Αντίπαρο. Για ποια λοιπόν παιδεία μιλάμε;;; Να μην ξεχάσω βέβαια να αναφέρω ότι πολλοί καθηγητές διδάσκουν σε δύο ή και παραπάνω σχολεία.

Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω καταστάσεις θέτω το ερώτημα: Αν όλοι οι δάσκαλοι και καθηγητές θελήσουν να μείνουν στο νησί μας, αυτό έχει τις δυνατότητες να τους φιλοξενήσει; Υπάρχουν 20-30 επιπλωμένα σπίτια ή διαμερίσματα με τις στοιχειώδεις ανέσεις; Προσωπικά έχω γίνει μάρτυρας επεισοδίου, όπου αγενής ιδιοκτήτης διαμερίσματος νοίκιαζε σπίτι σε δάσκαλο χωρίς απόδειξη αλλά και με την προϋπόθεση ότι στις 20 Μαΐου πρέπει να το έχει αδειάσει. Φυσικά υπάρχουν κι απ’ την άλλη μεριά ορισμένοι εκπαιδευτικοί υπερβολικά απαιτητικοί στο θέμα «ενοικίαση σπιτιού». Ασφαλώς και σε ένα μικρό νησί δεν μπορείς με 200-250 ευρώ να ενοικιάζεις επιπλωμένο δυάρι ή τριάρι με θέρμανση, κλιματισμό, TV, πλυντήριο, κουζίνα, κλπ. Μακάρι να μπορούσε ως δια μαγείας να βρεθεί η χρυσή τομή.

Μία πρόταση που έχει τεθεί τα προηγούμενα χρόνια στους γονείς ήταν να γίνει μία λίστα με τα σπίτια που τυχόν θα μπορούσαν να ενοικιασθούν σε εκπαιδευτικούς σε προσιτή τιμή. Η πρόταση αυτή ποτέ δεν έτυχε ανταπόκρισης.

Και βέβαια, σ’ ό,τι αφορά τη μόρφωση του παιδιού, αν ένα παιδί του δημοτικού ή του γυμνασίου θέλει πραγματικά να μορφωθεί και πάντα βέβαια με τη βοήθεια του σπιτιού του, μπορεί να τα καταφέρει και μάλιστα αρκετά καλά. Ένας εκπαιδευτικός δε εάν έχει θέληση και είναι πραγματικός εκπαιδευτικός-παιδαγωγός τότε μπορεί να μεταδώσει τη γνώση στα παιδιά μας είτε μένει στην Αντίπαρο, είτε στην Πάρο, είτε στη Ζιμπάμπουε. Ας μην φτάνουμε λοιπόν στα άκρα κα ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί (με πρώτους εμάς τους γονείς να βοηθάμε τα παιδιά μας) να είμαστε φίλοι με τους εκπαιδευτικούς και όχι αντίδικοι, ας γίνουμε ενεργά μέλη των συλλόγων με άποψη και κριτική, όπως αυτή που κατατέθηκε τις δυο αυτές ημέρες, ας ενδιαφερθούμε όλοι μαζί για τα προβλήματα των παιδιών, των σχολείων και των εκπαιδευτικών.

Πρέπει κάποια στιγμή να συμμετέχουμε ενεργά, όχι απλά να κρίνουμε… Έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν το φαινόμενο να εμφανίζονται γονείς με κακόβουλη κριτική για τη λειτουργία του σχολείου που δεν γνώριζαν καν σε ποια αίθουσα φοιτά η τάξη του παιδιού τους. Ή, πάλι, γονείς που απλώς συμμετείχαν στα ΔΣ των συλλόγων με μόνο σκοπό να αντιπολιτευθούν την εκάστοτε Κοινοτική Αρχή.

Αγαπητοί μου φίλοι όσα πετύχαμε τα τελευταία χρόνια (και, πιστέψτε με, δεν είναι λίγα) ήταν αποτέλεσμα του Ηλία, του Μπάμπη, του Μάνου, της Ελευθερίας, του Κώστα, της Αμαλίας, της Αναστασίας. Ήταν όμως αποτέλεσμα και πολλών άλλων ακόμα, όπως της Άννας, του Σάββα, του Σωτήρη, του Κοσμά, που διέμεναν κατ’ επιλογή τους στην Πάρο. Ας μη γινόμαστε λοιπόν μηδενιστές κι ας βλέπουμε μπροστά για το καλύτερο δυνατό όχι των εαυτών μας και του εγωισμού μας, αλλά των παιδιών μας. Και ας κοιτάζουμε και πότε πότε πίσω μας, να θυμηθούμε τι περάσαμε εμείς για να τελειώσουμε ένα γυμνάσιο ή ένα λύκειο ή μια ανώτερη ή ανώτατη σχολή. Εγώ προσωπικά διέμενα μόνιμα στην Πάρο από 13 έως 18 ετών, σε ξένα σπίτια ως οικότροφος, προκειμένου να τελειώσω γυμνάσιο και λύκειο. Και στη μοίρα τη δική μου ήταν πολλά παιδιά.

Εν κατακλείδι, το ζήτημα δεν λύνεται με ανώνυμα τηλεφωνήματα και καταγγελίες, ούτε με κακόβουλη κριτική. Το πρόβλημα θα εξομαλυνθεί αν όλοι μαζί συμμετέχουμε σε όλα τα σχολικά ζητήματα που κατά καιρούς ανακύπτουν. Τα συστήματα διορθώνονται από μέσα κι όχι απ’ έξω. Το χειρότερο αυτή τη στιγμή θα ήταν να χωριστούμε σε δύο παρατάξεις, οι γονείς από τη μια και οι εκπαιδευτικοί από την άλλοι. Έτσι μόνο κακό μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά αυτού του νησιού.

Για άλλη μια φορά δηλώνω, με την επισημότητα της ιδιότητας που φέρω, ότι το Δημοτικό Σχολείο Αντιπάρου είναι πρότυπο στη λειτουργία του στα γύρω νησιά, το δε Γυμνάσιο Αντιπάρου, αν και καινούριος στο σύστημά του, μου έχει αφήσει θετικά και πολύ αισιόδοξα μηνύματα. Αυτές βέβαια οι διαπιστώσεις δεν σημαίνουν ότι είμαστε και εφησυχασμένοι.

Προτείνω σε όλους σας να κάνουμε μία συγκέντρωση στην οποία να κατατεθούν προτάσεις και πιθανές λύσεις για το ζήτημα αυτό, από κάθε προέλευση. Άλλωστε νομίζω πως πολλούς από εσάς που ανακινήσατε το θέμα και σχολιάσατε σας γνωρίζω και προσωπικά.

Φιλικά, Γιάννης Τριαντάφυλλος

(περισσότερα για το θέμα στις πρόσφατες αναρτήσεις εδώ και στο Parospress)