Απολογισμός μιας χρονιάς (μέρος δεύτερο): να πάει και να μην ξανάρθει...

Ο μάγος Γίσσπορ κοίταξε ψηλά τον ουρανό. Σε λίγο νύχτωνε και έπρεπε να βρει κάπου να μείνει. Με τη δίψα του τα κατάφερε μια χαρά, τα φλουριά γίνανε ευρώ σύμφωνα με τον παμπάλαιο χρησμό, και έτσι μπόρεσε να αγοράσει μερικά μπουκάλια νερό να ξεδιψάσει. Τώρα όμως έπρεπε να σκαρφιστεί κάποιον τρόπο να βγάλει τη νύχτα. Συνήθως σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές η λύση ερχόταν ουρανοκατέβατη, για αυτό κοίταζε τώρα ο μάγος ψηλά στον καθαρό αιγαίο ουρανό. Όπως τότε που έπρεπε να διώξει τον καπνό της χωματερής από τα σωθικά του χωριού και ξάφνου φύσηξε ένας βοριάς που ακόμα τον θυμούνται οι κάτοικοι. Ή πάλι όπως τότε που μετά από αυτοσυγκέντρωση ωρών κάλεσε μια δυνατή νεροποντή που ξέπλυνε το δρόμο από τα αφρισμένα απόνερα που κάποιος απρόσεκτος μανταλενιστής νοικοκύρης είχε πετάξει στο δρόμο.

Ο μάγος συνέχισε να κοιτάει ψηλά, μισόκλεισε τα μάτια, σαν να τον θάμπωνε κάποιος ήλιος, παρόλο που ήταν ήδη σούρουπο. Ένας συρτός παγωμένος αέρας τύλιξε το χωριό από άκρη σε άκρη. Γρήγορα άρχισαν να μαζεύονται μαύρα χαμηλόκορφα σύννεφα από τα τέσσερα πέρατα του ορίζοντα, σα μια χιονοστιβάδα που ξεδιπλώνεται τριγύρω από το μικρό νησί. Ο μάγος έστεκε όπως ακριβώς ήταν από την αρχή, με το σώμα τεντωμένο σαν τόξο, τα χέρια ψηλά σα να προσπαθούνε να αγγίξουν τα σύννεφα και τα μάτια μισόκλειστα. Ήταν φανερό πια πως κάτι τρομερό θα συνέβαινε…

Δεν κράτησε πάνω από μια στιγμή, κάποιοι ακόμα ορκίζονται ότι δεν είδαν τίποτα. Κι όμως… Μια γαλάζια αστραπή φώτισε το πρόσωπο του μάγου Γίσσπορ, μια αστραπή χωρίς κρότο, που, σα λιγνό φίδι, κατέβηκε μέχρι λίγο πάνω από το έδαφος, όπου άνοιξε στα δύο να ηλεκτρίσει τα τεντωμένα άκρα κι από εκεί εξαφανίστηκε, τρύπωσε όλη μέσα στα σωθικά του μάγου, σα να τη ρούφηξε όλη το σώμα του. Ο μάγος παρέμεινε για λίγο ακίνητος, σα να χωνεύει την ξαφνική εισροή ενέργειας που μπήκε μέσα του, και ύστερα άρχισε να συσπάται. Όχι ολόκληρος, μόνο η δεξιά του πλευρά, χέρι και πόδι, σε μία ταλάντωση εκστατικά ρυθμική που κράτησε για μερικά λεπτά της ώρας.

Άραγε αυτός ήταν ο τρόπος για να βγάλει τη νύχτα σε ένα κρεβάτι, που ήταν και ο αρχικός σκοπός που επικαλέστηκε το πνεύμα ο Γίσσπορ; Έπρεπε να δονηθεί από ένα τέτοιο ηλεκτρικό φορτίο, να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο ή επιληψία ή ό,τι άλλο ήταν αυτό για να μπορέσει να περάσει τη νύχτα κλινήρης; Κάποιο λάθος ξόρκι είχε εκστομίσει, ήταν ολοφάνερο τώρα που η κούραση έκανε τα χρόνια του να βαραίνουν διπλά και τρίδιπλα στη ράχη του, πως τα είχε λίγο χαμένα. Το σωστό ξόρκι ήταν «ένα κρεβάτι για το βράδυ δίπλα σε κάποια πλαζ» αλλά αυτός είπε το «ένα κρεβάτι για το βράδυ, και ένας ορός για το ταμπλάζ».

Έτσι ο μάγος κατέληξε να περάσει τη βραδιά ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι του ιατρείου του νησιού, ανήμπορος, με μουδιασμένα άκρα και, κυρίως, θυμωμένος με τον εαυτό του. Καθώς κοίταγε με πείσμα τον ορό να κυλά σταγόνα σταγόνα, αργά, βασανιστικά στο αίμα του άρχισε να κάνει μόνο αρνητικές σκέψεις. Κάπως έτσι, από κακία κυρίως αλλά κι από ανία, βρέθηκε να μονολογεί για τα στραβά κι ανάποδα της χρονιάς που πέρασε…

-Η απώλεια (λόγω μετάθεσης) ενός ανθρώπου που δεν τίμησε μόνο με την επαγγελματική του παρουσία για πολλά χρόνια την έννοια «δάσκαλος», αλλά και μέσω της συμμετοχής του σε ποικίλες δραστηριότητες και συλλόγους αποτελούσε ένα σταθερό σημείο αναφοράς για τις περισσότερες καλές και φιλότιμες προσπάθειες που είχε να περηφανευτεί το νησί. Η Αντίπαρος μ.Η. (μετά Ηλίαν) είναι μια κοινωνία που απαιτεί από πολλούς μαζί να συνδράμουν για να υποκαταστήσουν κατά το δυνατό την απώλεια του δασκάλου Ηλία Κανετούνη. Μικρότερη αλλά επίσης σημαντική ήταν η απώλεια του διευθυντή του γυμνασίου Χάρη Καμπουρίδη, ενός ανθρώπου που αγαπήσανε πολλοί για την απλότητα και την ευθύτητά του. Μην τρομάζετε, δεν πέθανε κανείς τους, μετάθεση πήρανε...

-Το σήριαλ των μεταδημοτεύσεων. 37 ψηφαλάκια άγουν και φέρουν το νησί και διχοτομούν πάλι την τοπική κοινωνία. Θα αποφανθεί ποτέ η δικαιοσύνη να προχωρήσουμε;

-Το αλμυρό νερό, η κακή διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων και η έλλειψη διαθέσιμου πόσιμου νερού για τους κατοίκους. Για άλλη μια χρονιά το πολύπλευρο αυτό ζήτημα αποτέλεσε δυσφήμιση για το νησί και τίποτα δε δείχνει ότι κάτι θα αλλάξει και στο 2009. Εκτός από καμία νέα επέκταση δικτύου που θα περάσει παμψηφεί από το Κοινοτικό Συμβούλιο και θα χαροποιήσει τις λιτές και απέριττες φυτείες στις βίλλες που φυτρώνουν.

-Η παραπομπή στις καλένδες των μεγάλων και ζωτικής σημασίας έργων για το νησί με κυριότερο τον βιολογικό καθαρισμό και την αποχέτευση και το σύστημα αφαλάτωσης.

-Η πλημμελής λειτουργία της ανακύκλωσης στο νησί. Είπαμε να ξεκινήσουμε αργά και σταθερά, αλλά οι εξελίξεις στο θέμα της ανακύκλωσης μοιάζουν σχεδόν στάσιμες.

-Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις της Κοινότητας. Με μία παρωχημένη οπτική επικρατεί ακόμα η άποψη ότι ο λαός θέλει μόνο πανηγυράκια και μπουζούκια. Αυτός ο Σαλαμπάσης ακόμα στοιχειώνει…

-Η αδυναμία των τοπικών αρχών να επιβάλλουν την απαγόρευση παράνομης εξόρυξης πέτρας και η ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία των εμπλεκομένων να συνεργαστούν για την εξεύρεση μιας προσωρινής και αποδεκτής νομότυπης λύσης.

-Το πρώτο θανατηφόρο τροχαίο στο νησί μετά από πάρα πολλά χρόνια. Τίποτα δυστυχώς δε δείχνει ότι ήταν και το τελευταίο…

-Το μεμονωμένο ευτυχώς φαινόμενο ρατσισμού, με τα χαρτάκια και τις επιγραφές για τους Αλβανούς της κοινωνίας του χωριού. Άδικο για το φιλόξενο χωριό, αλλά και για τους εργαζόμενους και διόλου προκλητικούς αλβανούς κατοίκους.

-Οι κατά καιρούς Μαυρογιαλούροι που επισκέφθηκαν το νησί (ή έφτασαν ως την Πάρο) και φέτος σκορπώντας ευχετήριες δηλώσεις και μεγαλόπνοες υποσχέσεις. Ο νόμιμος Μπομπ Βουλγαράκης, ο μπουζουκλερί (τέως) Υπουργός Παραπαιδείας και Ορθοδοξίας Παπαρίζου-Στυλιανίδης, ο τουρίστας υπουργός Υγείας, ο υφυπουργός Καμμένος, οι βουλευτές Ρήγας και Ρόβλιας (ιδιαίτερα ο δεύτερος), ήταν όλοι τους υπέροχοι στο ρόλο τους. Και ασφαλώς υποψήφιοι για τα βραβεία Αντιπαρίων της Αντιπάριας φωνής (ή μήπως Παπαρίων;).

-Το επιλεκτικό σφράγισμα μαγαζιών μέσα στο δεκαπενταύγουστο, χωρίς να τηρηθούν τα στοιχειώδη προσχήματα. Στη συνείδηση του κόσμου μόνο κριτήριο φάνηκε να είναι η μη εντοπιότητα των ιδιοκτητών.

-Η διακοπή των μαθημάτων μουσικής και ζωγραφικής για λόγους που ξεπερνούν τα όρια αυτής της ανάρτησης. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αφήσανε στον πληθυσμό μια ματαιότητα και κληροδοτήσανε στους επόμενους καθηγητές μουσικής και ζωγραφικής που κάποτε θα προκύψουν ένα πολύ δύσκολο έργο: αυτό της επανάκτησης της εμπιστοσύνης των κατοίκων.

-Η διαπίστωση για μια ακόμη φορά πως η επιθυμία κατοίκων και φορέων να διαμένουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στο νησί είναι ανεφάρμοστη, αφού λείπουν αρκετά ακόμα για να είναι το νησί ελκυστικό το χειμώνα για έναν παροδικά (για έν ή δύο έτη) εργαζόμενο σ’ αυτό.

-Η πρόωρη λήξη της τουριστικής σεζόν από τις 15/9/08. Μέσα σε λίγα μερόνυχτα η πλατεία άδειασε και οι καρέκλες μαζεύτηκαν. Τουρίστες υπήρχαν ακόμα. Κάθε εξήγηση δεκτή.

-Η πλημμελής ενασχόληση των παριανών εντύπων ΜΜΕ με το νησί. Εκτός από δελτία τύπου και δηλώσεις πολιτικών προσώπων, ελάχιστα άρθρα προσήλωσαν το ενδιαφέρον τους στα ζητήματα της Αντιπάρου. Απόδειξη ότι από όλα τα κακώς κείμενα της ανάρτησης αυτής, αλλά και από τα θετικά της χθεσινής, ελάχιστα προβλήθηκαν στον τοπικό Τύπο, με μόνες εξαιρέσεις κάποια λιγοστά άρθρα (ανακύκλωση, Δεσποτικό, μεταδημοτεύσεις, γιορτές και πανηγύρια, επισκέψεις πολιτικών, αίθουσα Καλουδά).

-Η ακόμα πιο βάρβαρη και αλόγιστη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον του νησιού, που θα ενταθεί ακόμα περισσότερο αν ευοδωθεί το σατανικόμορφο σχέδιο του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (Πανωσήκωμα Εξοχικών ΧΩρίς Δράμι Ευθιξίας). Βουνοκορφές αποικίσθηκαν, παραλίες κλείστηκαν, δρόμοι μπαζώθηκαν, υπόγεια υπεργειοποιήθηκαν, κέδροι απειλήθηκαν, παραλίες μολύνθηκαν, πισίνες πολλαπλασιάστηκαν, σκουπίδια κάηκαν, και άλλα πολλά.

-Η διαρκώς αυξανόμενη ενασχόληση των παιδιών και εφήβων με τα online παιχνίδια. Κατακριτέο όχι γιατί συμβαίνει μόνο εδώ, έτσι κι αλλιώς αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά γιατί δυστυχώς φαίνεται να αποτελεί μία από τις ελάχιστες επιλογές διασκέδασης των νέων του νησιού.

-Η κατάχρηση αλκοόλ. Μικροί μεγάλοι όλοι τιμούν με ευλάβεια την αγία Τσικουδιά και το πάνσεπτο Ουίσκι. Νόμος; Εδώ (αλλά και στα άλλα νησιά) δεν ισχύει.

-Το πολύ μικρό ποσοστό επιτυχίας των μαθητών του νησιού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι λόγοι πολλοί, αλλά δεν είναι του παρόντος μονολόγου.

-Η επιδεινούμενη έλλειψη αθλητικών υποδομών. Το χορταριασμένο γήπεδο-φάντασμα ποδοσφαίρου, το γήπεδο μπάσκετ του γυμνασίου, η έλλειψη ενός κλειστού χώρου άθλησης (με εξαίρεση την αίθουσα Καλουδά που χρησιμοποιήθηκε για μαθήματα αερόμπικ, τα οποία μάλιστα έτυχαν μεγάλης ανταπόκρισης), η ελλιπέστατη υποδομή του Ναυτικού Ομίλου που στηλιτεύθηκε από επώνυμους και ανώνυμους πολίτες, δίνουν όλα μαζί την εντύπωση ότι τα παιδιά είναι παρατημένα στο έλεος της προσωπικής προσπάθειας των γονιών για να διασφαλίσουν τα στοιχειώδη. Κι είναι κρίμα γιατί υπάρχουν ταλαντούχα παιδιά στο νησί.

-Τα τρία blogs που ξεφύτρωσαν από το πουθενά και σαν αλογόμυγες παρενοχλούν την εφησυχασμένη μανταλενική και μεταμανταλενική γενιά. Να πάνε από εκεί που ήρθαν να βρούνε όλοι την ησυχία τους…

Τάδε έφη μάγος Γίσσπορ

και για την αντιγραφή

Προς Θεού μη μελαγχολείτε,

διαβάστε πάλι την ανάρτηση με τα θετικά της χρονιάς

να χαρείτε...

Στα 2 άρθρα πολύτιμη ήταν η συνδρομή της αντιπάριας φωνής