Και ξαφνικά ξεχνιέται το γεγονός της δολοφονίας διά εξοστρακισμού, προσπερνιέται βιαστικά. Είναι που στα δύσκολα οι ΜΜΕδες στέκουν αμήχανοι. Χθες ένας δημοσιογραφίσκος της καρπαζιάς δήλωσε πως ο νεκρός έφηβος ήταν δικός μας, δηλαδή τέκνο της μέσης κοινωνικής τάξης - άρα για τους μετανάστες και τους Ρομά οι φόνοι επιτρέπονται.Ενώ στα "εύκολα" θέματα (γνωστοί-άγνωστοι, αντιεξουσιαστές, κουκουλοφόροι, εμπρησμοί, οδοφράγματα, κλπ) οι κάμερες δίνουν υλικό, οι δημοσιογράφοι λογοδιαρροούν και το λάγνο κοινό από τους καναπέδες τρώει τις πίτσες του (ντελίβερυ- να μη χαθεί λεπτό από τα γεγονότα). Κάποιοι πολιτικοί εκλέκτορες διεκδικούν το άταφο κορμί του νέου για την παράταξή τους, κάποιοι άλλοι ψάχνουν τους μέντορες πίσω από τους βανδαλισμούς και κάποιοι άλλοι κάνουν τη διαδρομή Ραφήνα-Κέντρο για να αρθρώσουν λόγο σε 48 ώρες.
Κι είμαστε τελικά όλοι σε σύγχυση: ξαφνικά ταυτίζονται τα θύματα με τους θύτες, οι αντιεξουσιαστές με τους κουκουλοφόρους, οι διαμαρτυρόμενοι με τους πλιατσικοαλήτες. Συμφέρει να είμαστε όλοι τρομαγμένοι, σε λίγες μέρες θα μπούνε οι κάμερες στα σαλόνια μας και θα μας αρέσει. Αλήθεια, οι υλικές ζημιές πόσα στρέμματα της Βιστωνίδας απαλλοτριώνουν;
Και για άλλη μια φορά ξεχνιέται ο ρόλος της Αστυνομίας: όργανο τάξης και προστασίας του πολίτη. Ίσως είναι υπερβολικό, αλλά αυτή είναι η μέγιστη αποτυχία του κρατικού μηχανισμού.
Κλείστε τα κανάλια, αφαιρέστε τη δύναμη της εικόνας που αναπαράγει τον τρόμο και αναιρεί την αυτοκριτική και την περισυλλογή. Και κρατήστε μόνο το καμμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, ως τέλος. Μιας εποχής που είχαμε εμπιστοσύνη στο κράτος.
+%5B640x480%5D.JPG)
4 σχόλια:
"Δεν θέλω να ασχοληθώ με τον κύριο Παυλόπουλο.
Θέλω ποιο πολύ να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, κάντε το και εσείς αν θέλετε, και να αναλογιστώ.
Τι τελικά θέλω;
Τους "γνωστούς–αγνώστους αναρχικούς" που όταν τους κατέβει και όταν τους το πούνε «μας καίνε όλους»; Ποιοί άραγε τους το ζητάνε με ύφος προσταγής;
Ή την ησυχία μου και ασφάλεια?
Εάν θέλω τους πρώτους, τότε πρέπει και να είμαι και έτοιμος να μπορώ να πληρώσω τα σπασμένα τους.
Από τα αυτοκίνητα που καίνε, τα καταστήματα, ως και το κάψιμο της « δημοκρατίας» και του πιό ιερού μας συμβόλου της σημαίας μας. Για αυτήν που πέθανας τόσοι και τόσοι για να την υπερασπιστούν;
Τι διάολο δημοκρατία θέλω όταν έχω όταν λέω… αλλουνού ήταν το μαγαζί που έκαψαν, αλλουνού ήταν το αυτοκίνητο που έκαψαν η έσπασαν; Μακριά από εμένα είναι…
Γιατί διαμαρτύρομαι όταν καίνε το δικό μου; Και λέω αν ήμουνα μπροστά θα τους καθάριζα;
Γιατί διαμαρτύρομαι όταν τους βλέπω να αντιδρούν διαφορετικά από ότι θα ήθελα εγώ;
Γιατί όταν του βλέπω οπλισμένους με σιδερολοστούς, μολότοφ, σουγιάδες να καίνε τις περιουσίες μας, τα ρίχνω στην αστυνομία και στην ανικανότητα τους να μας προστατέψουν;
Γιατί ποτέ δεν είπα…
Σιδερολοστούς έχουν αυτοί… σιδερολοστούς να έχει και η αστυνομία.
Βόμβες μολότοφ αυτοί… βόμβες μολότοφ και η αστυνομία.
Σουγιάδες αυτοί… σουγιάδες και η αστυνομία.
Γιατί ποτέ δεν είπα… να μάθουν άριστο καράτε οι αστυνομικοί και να τους τσακίζουν στο ξύλο;
Τι είναι τελικά αυτό που θέλω από την αστυνομία;
Να έχουν λουλούδια αντί για όπλα;
Ας τους το επιβάλουμε τελικά. Αλλά μετά να βγάλουμε το σκασμό μας.
Τους θέλουμε "ρομπότ"; Μα αυτό θέλουν και η "Νέα Τάξη". Αλλά και τα ρομπότ προγραμματίζονται.
Λυπάμαι –πραγματικά– για τον 16 χρόνο και την οικογένεια του.
Αλλά το βλέπω με την ψυχρή λογική.
Όλοι περαστικοί είναι τελικά; Και από τα γήπεδα; και από τους δρόμους; Και από τα καμμένα…;
Λυπάμαι και για τον αστυνομικό, έστω και αν έχασε την ψυχραιμία του, να βρίσκετε στην κατάσταση που βρίσκετε, μόνο και μόνο για να προστατέψει την περιουσία μου.
Ποτέ δεν συμπάθησα την αστυνομία και τους αστυνομικούς.
Οι οικογένειες και των δυο είναι αυτοί που πονάνε .
Αν δεν είμαστε ικανοί να μάθουμε στα παιδία μας το σωστό και το λάθος, να μην ζητάμε ευθύνες από τους άλλους.
Δεν θέλω κανένας να υποτιμάει την λογική μου.
Και ποιο πολύ με τα απωθημένα του να "γαμάει" την λογική του 90% των Ελλήνων.
Δεν είναι αιχμή για το παρόν μπλογκ".
Η δημοκρατία της τρομοκρατίας
και των παιδιών με τις μολότοφ!
Ένα μήνυμα από έναν αναγνώστη τοποθετήθηκε στο ιστολόγιό αυτό και θεώρησα υποχρέωση να το δημοσιεύσω, ώστε να το δούνε όλοι. Ακόμη και αυτοί που κρύβονται αυτή τη στιγμή και τρίβουν τα χέρια τους επειδή κατάφεραν να σκοτωθεί ένας νέος άνθρωπος, επειδή κατάφεραν να αναβαθμίσουν την καταστροφική ύπαρξή τους, επειδή κατάφεραν να δημιοιυργήσουν ένα νεκρό σύμβολο. Αλλά και αυτοί, που, άχρηστοι όντας και ανίκανοι, χειρίζονται μία κατάσταση χωρίς να είναι σε θέση να χειριστούν ούτε την πένα που χρησιμοποιούν για να βάζουν τις φαρδιές-πλατιές υπογραφές τους.
Το αντάρτικο πόλεων, που ζούμε αυτή τη στιγμή, οι οργανωμένες πορείες που γίνονται σε κάθε σχεδόν πόλη της Ελλάδας, οι συναθροίσεις νέων (φοιτητών και μη) με τα γνωστά σακκίδια στην πλάτη, τρομάζει τους πολίτες. Και φυσικά δεν είναι ευχαριστημένοι οι πολίτες με την τρομοκρατία που τους ασκούν οι άχρηστοι και ανεγκέφαλοι πολιτικοί ινστρούχτορες των διαφόρων υπουργείων. Αλλά η τρομοκρατία που αυτή τη στιγμή εξαπλώνεται και που απειλή τις ζωές και τις περιουσίες αθώων πολιτών, που κρύβονται μέσα στα σπίτια τους, ανησυχούν για τα καταστήματά τους και τα αυτοκίνητά τους, επειδή στους δρόμους κυκλοφορούν και άλλοι ανεγκέφαλοι (νεαροί), είναι ένα γεγονός που καταλύει κάθε έννοια της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία της τρομοκράτησης των πολιτών ανήκει σε πολιτεύματα που χάραξαν βαθιά και ντρόπιασαν την ιστορία του ανθρώπινου γένους. Αυτή την ενορχηστρωμένη επίθεση που γίνεται εναντίον της ειρηνικής διαβίωσης του απλού πολίτη, αυτό το οργανωμένο αντάρτικο πόλεων που ζούμε αυτή τη στιγμή, αυτές τις σκιές, τις ανθρώπινες φιγούρες που υποκινούν την βία, αυτά τα καταδικάζουν ΟΛΟΙ οι πολίτες, σύσσωμη η κοινωνία και απαιτεί από την κυβέρνηση και την πολιτεία να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να σταματήσει η κατρακύλα και ο διασυρμός της χώρας.
Η δημοκρατία δεν γνωρίζει αδιέξοδα, γι αυτό ας σταματήσουν οι επιτήδειοι να οδηγούν την Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, στην καταστροφή...
Καλύτερο θα ήταν να καταθέτατε την προσωπική σας εκτίμηση, θεωρώντας όμως πως σας εκφράζει το κείμενο που καταχωρήσατε φίλε ανώνυμε, οφείλω να καταχωρήσω και την αρχική πηγή
http://kostasxan.blogspot.com/2008/12/blog-post_902.html
Μάλιστα σας το ανταποδίδω με το εξής εξαιρετικό άρθρο του πάντα αιχμηρού Παντελή Μπουκάλα.
Το Σύνταγμα και το αίμα
Νοέμβριος 1980. Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Μαζική διαδήλωση. Η εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου, 21 ετών, πέφτει νεκρή, χτυπημένη από τα κλομπ των αστυνομικών, ενώ ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής, 26 ετών, σκοτώνεται από πυροβόλο όπλο. Η υπεσχημένη «εξονυχιστική έρευνα» και η «παραδειγματική τιμωρία των ενόχων» έμειναν λόγος κενός. Κανένας ένοχος δεν βρέθηκε, για να δοθεί έτσι το σήμα ατιμωρησίας προς τις δυνάμεις ασφαλείας. Εκτοτε, κάποιοι, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί ζουν με το βάρος δύο αδικοχαμένων ψυχών· αλλά στη δική τους ψυχή δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα μεγάλο το βάρος αυτό.
Νοέμβριος 1985. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Εξάρχεια. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας σκοτώνει τον μαθητή Μιχάλη Καλτεζά· η σφαίρα βρίσκει τον δεκαπεντάχρονο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο υπερυπουργός Μένιος Κουτσόγιωργας παραιτείται «για λόγους ευθιξίας», αλλά η παραίτησή του δεν γίνεται αποδεκτή από τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου· η ευθιξία πάντως ή υπάρχει ή δεν υπάρχει, δεν υπακούει σε κανένα νόμο σχετικότητας, δεν εξαρτάται από τη βούληση κανενός ανωτέρου. Ο Μελίστας καταδικάζεται πρωτοδίκως σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και στο εφετείο αθωώνεται. Το σήμα ατιμωρησίας ξαναδίνεται.
Δεκέμβριος 2008. Εξάρχεια. Ενας ειδικός φρουρός, που οι συνάδελφοί του τον αποκαλούν «Ράμπο», σκοτώνει τον μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο· η σφαίρα βρίσκει τον δεκαπεντάχρονο στο στήθος. Οι δεκάδες αυθόρμητες μαρτυρίες, στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο δεν επιτρέπουν στις δυνάμεις ασφαλείας να προωθήσουν το απαλλακτικό σενάριο του «αστυνομικού εν αμύνη» και του «βρασμού ψυχής». Οι αυτόπτες βεβαιώνουν ότι ο αστυνομικός εκτέλεσε εν ψυχρώ το παλικαράκι ύστερα από ασήμαντο φραστικό επεισόδιο και αμέσως έπειτα αποχώρησε μαζί με τον συνάδελφό του, αφήνοντάς το να ξεψυχάει. Ο υπερυπουργός Π. Παυλόπουλος και ο υφυπουργός Π. Χηνοφώτης υποβάλλουν την παραίτησή τους «για λόγους ευθιξίας». Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δεν αποδέχεται την παραίτησή τους· η ευθιξία ωστόσο υπάρχει ή δεν υπάρχει, δεν υπακούει σε κανέναν νόμο σχετικότητας.
Συγκλονισμένοι οι μαθητές από τον φόνο του αδελφού τους διαδηλώνουν την οργή τους. Με την πικρή γνώση ότι η φωνή τους δεν θα ακουστεί, καταθέτουν στον Αγνωστο Στρατιώτη λουλούδια και βιβλία, Αρχαία, Λογοτεχνία, Μαθηματικά, όσα διαβάζει ένα παιδί. Ανάμεσα στα βιβλία ίσως διακρίνουμε κι ένα αντίτυπο του Συντάγματος, με υπογραμμισμένα δύο σημεία: Αρθρο 2.1: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Αρθρο 5.2. «Ολοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους». Αυτό το «όλοι» το έχουν διπλά υπογραμμίσει οι μαθητές. Με αίμα.
Τελικά, μήπως πιο πολύ απ' όλα μάς στεναχωρεί το κάψιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου;
Δημοσίευση σχολίου