Η σφήκα και η μελόντικα και το Τριώδιο: μέρος Γ'

"...παρόλο που αντίκειται στις αρχές και στον χαρακτήρα μου, θα καταφύγω σε μηνύσεις εναντίων τους για ψευδείς ειδήσεις και συκοφαντική δυσφήμηση εναντίων της Κοινοτικής Αρχής και της Προέδρου της Κοινότητας".
Η φύλαρχος Μανάρα Βαρβέτα είχε μείνει έκπληκτη από αυτό που μόλις διάβασε...

-Κοίτα να δεις τι συμβαίνει στη μακρινή Αντίπαρο...

Στο ειδυλλιακό νησί Σάντα Πόρι μόλις που είχε αρχίσει να χαράζει.

Η φύλαρχος δακρυσμένη δίπλωσε το χαρτί που της είχε στείλει με fucks ο φιλότιμος Δημήτρης λίγα λεπτά πριν. Σκούπισε βιαστικά το δάκρυ που κυλούσε από το δεξί βλέφαρο παρασέρνοντας μαζί του και μία γκρίζα γραμμή σκιάς. Σχημάτισε γρήγορα το γνωστό αριθμό και σήκωσε το τηλέφωνο του Skype.

-Δημήτρη, φώναξέ μου γρήγορα τον Τριδαγκάνα. Πες του πως είναι επείγον.

Βάδισε αργά μέχρι το παράθυρο. Κοίταξε απέναντι, στο λιμάνι που είχε κάποτε ονειρευτεί πως θα το κάνει πλωτή εκκλησία, την πλωτή αγία Μαρίνα με τ' όνομα. Ο δρόμος ήταν έρημος, μόνο κάτι ψαράδες κυνηγούσαν με φτυάρια έναν αρουραίο που έχεζε τις βάρκες τους.

Ξαφνικά η ματιά της έπεσε στο περβάζι του παραθύρου της, εκεί όπου δίπλα από τα ψεύτικα λίλλιουμ παρατήρησε κάτι σαν κουτσουλιά. Έσκυψε και κοίταξε πιο κοντά. Πρώτη φορά έβλεπε τόσο μικρή αποκριάτικη στολή και μάλιστα στολή σφήκας. "Πώς περνάει ο καιρός, μπήκε κιόλας το Τριώδιο", σχολίασε. Πλάι στο μικροσκοπικό κιτρινόμαυρο κολλάν υπήρχε ένα ακόμα πιο μικρό κινητό τηλέφωνο. Τι σημαίνανε όλα αυτά;

"Καλημέρα", είπε ο δικηγόρος που είχε ήδη μπει στο οβάλ γραφείο πανέτοιμος για το καθιερωμένο τελετουργικό της χαιρετούρας.

-Καλημέρα, φύλαρχος Μανάρα Βαρβέτα.
-Δικηγόρος Τριδαγκάνας. Χαίρω πολύ.
-Θα σας προσέφερα λίγο καφέ, τέτοια ώρα θα σας ήταν χρήσιμος, αλλά δυστυχώς οι εμπαθείς αντίπαλοί μου έχουν γεμίσει την καφετιέρα με λάσπη.
-Δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς προσπαθώ να τον κόψω.
-Καλά κάνετε. Κι εγώ, έφαγα αρκετή λάσπη για μήνες νομίζοντας πως έτσι είναι η ποικιλία του καφέ. Ξέρετε... Τον είχαμε πάρει με απευθείας ανάθεση... Πλέον όμως πίνω μόνο τήλιο. Κάνει καλό στα νεύρα και με κρατάει χαλαρή και ανέκφραστη όλη μέρα.
-Διάβασα κάπου σχετικά με αυτό ότι...
-Λυπάμαι, αλλά δεν έχουμε χρόνο. Πρέπει να βιαστούμε. Όπως ήδη θα ξέρετε, οι αντίπαλοί μου έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αισχύνης και ηθικής, μοιράζουν δεξιά κι αριστερά φυλλάδια και φλάουερς...
-Φλάιερς.
-Ναι...Και διαδίδουν τα ίδια ανυπόστατα ψεύδη που μας ανάγκασαν τις προάλλες να προβούμε σ΄αυτά τα εξώφτερνα.
-Εξώδικα.
-Ακριβώς. Νομίζω ότι έφτασε η στιγμή να δείξουμε δυναμισμό. ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Ο δικηγόρος Τριδαγκάνας πήρε το χαρτί από το χέρι της και το διάβασε γρήγορα.

-Εννοείτε να κάνουμε μηνύσεις;
-Κάτι καλύτερο.

Με μία αστραπιαία κίνηση η φύλαρχος τράβηξε κάτω από το δρύινο γραφείο της ένα κουτί. Το άνοιξε με αποφασιστικότητα και έβγαλε από μέσα δυο στολές.

-Ήρθαν κιόλας οι Απόκριες; ρώτησε ο Τριδαγκάνας.
-Θα τις φέρω εγώ πρόωρα. Έτσι κι αλλιώς καρνάβαλος έχουμε γίνει..

Σήκωσε από τη μία της άκρη ψηλά την πρώτη στολή. Στιλπνή, γυάλιζε κάτω από το πρώτο φως του ήλιου.

-Δικηγόρε Τριδαγκάνα, από αυτή τη στιγμή είσαι ο δικαστής Ντρεντ-αγκάνας. Το μέγεθος ίσως να σου πέφτει λίγο μακρύ, τη φόραγε παλιότερα ο φίλος μου ο Μπομπ Κοτεράκης, αλλά τώρα δεν τη χρειάζεται. Το δικό μου πως σου φαίνεται;
Έβαλε την ξανθιά περούκα. Είχε ήδη φορέσει τη δική της φορεσιά και την καμάρωνε σαν τσιγγάνικος κασμάς.
-Τι ντυθήκατε; Μπάρμπυ;
-Σούπερ Γούμαν άσχετε. Το γράφει και στο στήθος, είπε καθώς προχώραγε μέχρι το παράθυρο να ποτίσει τα ψεύτικα λίλλιουμ. Το έκανε κάθε πρωί, 6 χρόνια τώρα, κι αυτά δε μεγαλώνανε.
-Νομίζω, με όλο το σεβασμό, πως σας πέφτει λίγο στενή.
-Στενηηηηή; ΣΤΕΝΗΗΗΗΗΗΗΗ;;;;
(συνεχίζεται - λίαν συντόμως).

Mε την υποστήριξη και την πολύτιμη βοήθεια του ibis.


Τα προηγούμενα για όσους έχουν χάσει επεισόδια, είναι λίγο παρακάτω στις αναρτήσεις μας.
Στα αρχεία μας...

(όχι γκρίνιες και μουρμούρες, ΟΚ; Είπαμε, σάτιρα είναι. Καλύτερη από τους σάτυρους...)