Μια ελπίδα στη γενιά των εφήβων

Η χθεσινοβραδινή συναυλία μιας ομάδας εφήβων, όλοι τους ερασιτέχνες μουσικοί του Γυμνασίου Αντιπάρου, απέδειξε ότι στους δυσκολότερους καιρούς η ελπίδα επωάζεται στα απλά που πάντα μας γοήτευαν. Δυο κιθάρες (οι ρυθμικοί και σεμνοί Δαμιανός και Κωνσταντίνος), δυο φωνές (οι γοητευτικές και αγχωμένες Ευαγγελία και Μαργαρίτα), ένα synth (η διακριτική Αντωνία) και ένα σετ drums (ο ανήσυχος Βασίλης) κράτησαν ένα πολυπληθές κοινό στις θέσεις τους, παίζοντας ένα ρεπερτόριο από γνωστά τραγούδια, που κατατάσσονται με ευκολία στην κατηγορία του ποπ και του έντεχνου. Το σημαντικότερο είναι ότι στους θεατές υπήρχαν πολυάριθμοι συνομήλικοι και μικρότεροί τους, που πλέον είδαν έναν τρόπο να ξεφεύγουν από τη μίζερη καθημερινότητα που οι μεγαλύτεροι, εμείς δηλαδή, με περισσή βεβαιότητα πως είναι ορθή για την προσωπικότητά τους, τους παραδίδουμε με τις πράξεις μας. 

Μπράβο στα παιδιά, λοιπόν, όχι γιατί ξαφνικά έγιναν σπουδαίοι μουσικοί, ούτε γιατί συνάρπασαν ένα μουσικόφιλο πλήθος με τις περίτεχνες ερμηνείες τους, αλλά, ακόμα πιο κύρια, γιατί έδειξαν το δρόμο. Με πρόβες σε μέρη που δεν προσφέρονται, με λιγοστό χρόνο εξαιτίας ενός εκπαιδευτικού συστήματος εντελώς λάθος προσανατολισμένου και χωρίς ένα χώρο δικό τους, των νέων δηλαδή, κατάφεραν δυσανάλογα πολλά. Σήμερα, οι ίδιοι αναπολούν τη συναυλία και δικαιούνται να ελπίζουν σε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες (και δικά τους ίσως τραγούδια), πολλοί άλλοι νεολαίοι ίσως αναζητούν παρόμοιες καλλιτεχνικές διεξόδους (υπάρχει ήδη άλλη μία μπάντα στο νησί, συγκοινωνούν δοχείο της χτεσινής), και όλοι ελπίζουν πως αυτή η γενιά που έρχεται θα είναι αξιότερη και περισσότερο προσηλωμένη στις άφθαρτες αξίες που  οι μεγαλύτεροι –χωρίς παρεξήγηση για όσους δεν είναι έτσι- απεμπόλησαν στην πορεία. Σίγουρα οι προβληματισμοί και οι επιθυμίες αυτών των παιδιών αξίζουν της προσοχής μας. Τους ρωτάμε όμως ποτέ;

Απολαύστε τους:

Διαβάστε επίσης τη συνέντευξη των Empty Pockets στο Αυγουστιάτικο τεύχος του Ωφλίαρου (σελίδα 6)

πηγή φωτό-βίντεο: optiko