Οι “Ευχές” του Κάλβου–επίκαιρες σε κάθε υποταγή

 

Πηγή: 24grammata

Η διαχρονικότητα του  Ανδρέα Κάλβου

Πράξη Υποτέλειας τότε (1825) – Μνημόνιο σήμερα (2011)

Το ποίημα “Αι Ευχαί” είναι η έκτη ωδή στη συλλογή “Λυρικά” του Ανδρέα Κάλβου, που τυπώθηκε στο Παρίσι το 1826. Πρόκειται για μια ωδή με έντονο λυρισμό, που δείχνει την επαναστατικότητα και τις προοδευτικές αντιλήψεις του ποιητή. Το ποίημα γράφτηκε το 1825, έτος κρίσιμο για την Ελληνική Επανάσταση. Εδώ ο ποιητής εκφράζει την αντίθεσή του στις περί προστασίας διαπραγματεύσεις που γίνονταν από την πλευρά των Ελλήνων το 1825. Στο διπλωματικό τομέα, ο ανταγωνισμός μεταξύ της Γαλλίας και της Αγγλίας για την επιρροή στην Ελλάδα κορυφώνεται. Τελικά, οι `Ελληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί υπογράφουν στις 24 Ιουλίου 1825 έγγραφο με την Αγγλία με το οποίο ζητούν επίσημα την αγγλική προστασία. Το έγγραφο αυτό έμεινε γνωστό ως “Πράξις Υποταγής”.`Ολες οι ευχές έχουν ως κεντρικό άξονα τη σφοδρή επιθυμία του Κάλβου να αποφύγει η Ελλάδα να μπει κάτω από ξένη προστασία.

(www.odyssey.com.cy)

Ωδή έκτη

ΑΙ ΕΥΧΑΙ

Της θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τα κύματα
‘να πνίξουν την πατρίδα μου
ωσάν απελπισμένην,
έρημον βάρκαν·

‘Σ την στεριάν, ‘ς τα νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
‘να ιδώ παντού χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαούς και ελπίδας·

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
‘να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες·

Παρά προστάτας ‘νάχωμεν.
Με ποτέ δεν εθάμβωσαν
πλούτη ή μεγάλα ονόματα,
με ποτέ δεν εθάμβωσαν
σκήπτρων ακτίνες.

[ε'-ι']

Ημείς δια τον σταυρόν
ανδρείως υπερμαχόμεθα
και σεις εβοηθήσατε
κρυφά τους πολεμούντας
σταυρόν και αλήθειαν.

Δια ‘να θεμελιώσητε
την τυραννίαν, τιμάτε
τον σταυρόν εις τας πόλεις σας,
και αυτόν επολεμήσατε
εις την Ελλάδα.

Και τώρα εις προστασίαν μας
τα χέρια σας απλώνετε!
τραβήξετέ τα οπίσω·
βλέπει ο θεός και αστράπτει
δια τους πανούργους.

Όταν το δένδρον νέον
εβασάνιζον οι άνεμοι,
τότε βοήθειαν ήθελεν·
εδυναμώθη τώρα,
φθάνει η ισχύς του.

Το ξίφος σφίγξατ’, Έλληνες -
τα ομμάτιά σας σηκώσατε -
ιδού – εις τους ουρανούς
προστάτης ο θεός
μόνος σας είναι.

Και αν ο θεός και τ’ άρματα
μας λείψωσι, καλήτερα
πάλιν ‘ να χρεμετήσωσι
‘ς τον Κιθαιρώνα Τούρκων
άγριαι φοράδες,

παρά… Αι, όσον είναι
τυφλή και σκληροτέρα
η τυραννίς, τοσούτον
ταχυτέρως ανοίγονται
σωτήριοι θύραι.

Δεν με θαμβώνει πάθος
κανένα· εγώ την λύραν
κτυπάω, και ολόρθος στέκομαι
σιμά εις του μνήματός μου
τ’ ανοικτόν στόμα.