Οι νεωτερες περιπετειες του μαγου Γισσπορ: Μαΐου 2010

31 Μαΐ 2010

Το αφήγημα των μικρών Αφγανών

πηγή φωτό: aksdareflection.deviantart.com

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι τελείως συμπτωματική, διαβάζουμε σε κάποια μυθιστορήματα.

Ακριβώς το αντίθετο ισχύει με το παρακάτω σύντομο αφήγημα. Περιγράφει πραγματικές, έστω με διάφορες παραλλαγές, καταστάσεις και βιώματα.

Ενα πλοίο ταξιδεύει από τη Λέσβο (ή π.χ. τη Σάμο) προς το μεγάλο ελληνικό λιμάνι. Μεταξύ των επιβατών του βρίσκονται και είκοσι «ασυνόδευτοι ανήλικοι» Αφγανοί.

Δεν είναι ακριβώς ασυνόδευτοι, τους συνοδεύει ένας κοινωνικός λειτουργός, που γνωρίζει ελάχιστες λέξεις διαλέκτου φαρσί. Συνεννοείται μέσω ενός από τους είκοσι, που γνωρίζει λίγα αγγλικά. Ίσως δεν είναι ούτε ακριβώς ανήλικοι. Έτσι δείχνουν, ωστόσο, και η διάψευση της σχετικής δήλωσής τους είναι αδύνατη.

Προηγουμένως ήταν κλεισμένοι και απάνθρωπα στριμωγμένοι σε κέντρο κράτησης, στην Παγανή της Λέσβου ή αλλού, μέσα σε συνθήκες αφόρητες· αυτές που πρόσφατα υποχρέωσαν τον αρμόδιο υφυπουργό να ζητήσει με συντριβή συγγνώμη.

Οι ελληνικές Αρχές, για να αποσυμφορήσουν το ακατάλληλο κέντρο και να αποφύγουν τις διεθνείς μομφές, οργάνωσαν την αποστολή προς την Αθήνα.

Τα καταταλαιπωρημένα παιδιά περιμένουν στο λιμάνι να αντικρύσουν τρεις φιγούρες. Η πρώτη θα είναι αυτή του αστυνομικού. Θα προσπαθεί να διακρίνει ύποπτους λαθραίας εισόδου στη χώρα. Η δεύτερη είναι η φιγούρα του μέλους μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης. Η οργάνωση αυτή θα έχει ειδοποιηθεί από το αρμόδιο υπουργείο να υποδεχθεί τους ανηλίκους και να τους προσφέρει προσωρινό κατάλυμα. Η τρίτη φιγούρα είναι σκοτεινή. Κάποιοι την ονομάζουν «σύνδεσμο», άλλοι «μαφιόζο», άλλοι «ξάδελφο».

Στα μάτια των μικρών Αφγανών η πρώτη φιγούρα, ο αστυνόμος, προαναγγέλλει διώξεις και ποινές. Στην καλύτερη περίπτωση, μεθοδεύει ταλαιπωρίες, καθώς συχνά συμβαίνει οι αρμόδιες για τη μεταφορά Αρχές να μην έχουν διασφαλίσει την ενημέρωση της Αστυνομίας. Ο δεύτερος, ο λειτουργός, συμβολίζει την κοινωνική αλληλεγγύη και θα είναι κάποιο «καλό παιδί». Ωστόσο, τα λιγοστά που προσφέρει είναι πρόσκαιρα (κατά βάση, κατάλυμα για λίγες μέρες) και δεν σβήνουν από τον ορίζοντά τους την απέλαση.

Ο «σύνδεσμος» μπορεί να προσφέρει περισσότερα. Ξεκινώντας από το Αφγανιστάν, είχαν ενημερωθεί. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ανεργία και σκληρή με τους «λαθραίους».

Αυτό που κυρίως επιθυμούν, είναι να περάσουν στην Ιταλία ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Ο «σύνδεσμος» θα γνωρίζει τα κόλπα. Ίσως θα μπορεί να λαδώσει, να οργανώσει κρυφές αποστολές. Ίσως πάλι να μπορεί να διασυνδέσει τους μικρούς Αφγανούς με εγχώρια κυκλώματα, που θα τους εκμεταλλευτούν, ας είναι κι έτσι, αλλά θα τους προσφέρουν μια διέξοδο επιβίωσης. Οι Έλληνες, συνήθως ονομάζουν αυτόν τον τύπο δουλέμπορο. Η γενίκευση είναι αλήθεια ότι αδικεί μερικούς, που περιορίζονται να φέρνουν τους μικρούς σε επαφή με ομάδες συμπατριωτών τους. Οι ίδιοι ονομάζουν τον τύπο στερεότυπα ξάδελφο, αυτό θα απαντήσουν αν ερωτηθούν, είναι απίθανο πόσο πολλά ξαδέλφια έχουν.

Η αφήγηση εδώ τελειώνει και φθάνουμε στο ερώτημα: στα μάτια των μικρών Αφγανών, ποιος από τους τρεις εκπροσωπεί την επιβίωση και την ελευθερία; Όχι, βέβαια, ο αστυνόμος, που παραπέμπει σε κρατητήρια και κελιά. Ούτε ο λειτουργός, αφού προσφέρει λύσεις πρόσκαιρες και χωρίς προοπτική, θα τον ακολουθήσουν λίγοι, οι πιο παραιτημένοι. Την ελευθερία εκπροσωπεί ο τρίτος, που έχει τα μέσα ώστε να προσφέρει φυγή προς το εξωτερικό ή διαβίωση στην Ελλάδα, παράνομη αλλά σε ανεκτές συνθήκες.

Το αφήγημα περιγράφει το ναυάγιο μιας ελληνικής πολιτικής που δεν αφορά μόνον ανηλίκους αλλά και ενηλίκους. Έχει κατορθώσει να αναγάγει τα οργανωμένα κυκλώματα σε ορθολογική διέξοδο επιβίωσης για ένα μεγάλο αριθμό ξένων που εισέρχονται και εγκλωβίζονται στη χώρα. Η πολιτική αυτή παράγει με μαθηματική ακρίβεια κύκλους κοινωνικά αποκλεισμένων, που κρύβονται ή σαλεύουν σε δρόμους και πλατείες, χωρίς πρόσωπο και ταυτότητα, που δεν τολμούν να καταγγείλουν πράξεις σε βάρος τους γιατί θα συλληφθούν οι ίδιοι, ούτε να επισκεφθούν νοσοκομείο, γιατί θα αναφερθούν. Απαγορεύεται να εργαστούν, αλλά και να βρουν στέγη: οι ξενοδόχοι ή οι εκμισθωτές που θα τους την προσφέρουν θα διωχθούν. Τα στοιχειώδη, τροφή και στέγη, θα τους τα προσφέρουν μόνο τα κυκλώματα.

Όσοι απέμειναν να πιστεύουν ότι το πρόβλημα αφορά μόνο τους ξένους, σταδιακά μειώνονται. Οι «λαθρομετανάστες», μη έχοντας δυνατότητες ομαλής κοινωνικοποίησης, ωθούνται στις μόνες ομάδες που τους δέχονται. Στους πιο αδίστακτους χούλιγκαν, στους ποικίλους «πολεμιστές» των βίαιων αστικών συγκρούσεων. Η ζωή στην πόλη αγριεύει για όλους. Θεσμικά, η κατάσταση αυτών των ανθρώπων περιγράφεται εύκολα. Είναι παράνομοι «και μόνο που υπάρχουν» στη χώρα μας, αφού διώκονται για το βαρύ έγκλημα της εισόδου άνευ διατυπώσεων. Κινδυνεύουν όλοι με απέλαση χωρίς δικαστικές εγγυήσεις. Είναι εξάλλου ποινικοποιημένη οποιαδήποτε χείρα βοηθείας προς αυτούς (στέγη, προσφορά εργασίας) που θα μπορούσε να στηρίξει την επιβίωσή τους.

Από καιρό η χώρα μας επιχειρεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τρόπους πρακτικά απρόσφορους: αναζητεί μάταια ενισχύσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξαγγέλλει μια ανέφικτη υπερφύλαξη των συνόρων, ανιχνεύει συγγένειες καταγωγής. Αν όμως οι εθνικές εμμονές ξεπεραστούν, οι διέξοδοι γίνονται ορατές. Το κοινωνικό κράτος, ακόμη κι εκεί όπου το ίδιο αποτυχαίνει να αναπτύξει δομές στήριξης της στοιχειώδους επιβίωσης, μπορεί να εμπιστευθεί ορισμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις που παρέχουν σήμερα σημαντικό έργο. Ιδίως επείγει η κατάργηση του πλέγματος των πρόσφατων ποινικών και διοικητικών ρυθμίσεων που μεθοδεύουν τις υποχρεωτικές παρανομίες: τη διοικητική (χωρίς δίκη, παρά το Σύνταγμα) κράτηση μέχρι και για 12 μήνες, τη δυνατότητα απέλασης και νόμιμα διαμενόντων με μόνη τη δίωξη για πλημμέλημα, την εξέταση αιτημάτων ασύλου με αμιγώς αστυνομική κρίση.

Μόνον αν γίνουν τα παραπάνω πρώτα βήματα, οι μικροί Αφγανοί θα προτιμούν να συναντούν έναν κοινωνικό λειτουργό αντί του μπράβου των κυκλωμάτων.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=100677

Του ΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

περισσότερα εδώ:

Ο φερετζές του αγανακτισμένου πολίτη

…ΚΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΔΕΙΤΕ (τους μικρούς Αφγανούς) ΕΞΗΓHΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ “ΠΑΡΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΟΠ!”, ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΕΤΕΡΟΚΛΗΤΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΝΟΣΗΡΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ: ΤΗΝ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΣΤΩΝ ΑΝΟΘΕΥΤΩΝ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΙΚΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΕΣΑΕΙ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟ ΣΥΝΘΗΜΑ: «Δεν είναι ρατσισμός, ούτε ξενοφοβία, η απαίτησή μας για ισονομία»

29 Μαΐ 2010

Άλωση: μύθοι και παρερμηνείες των ανιστόρητων

29 ΜΑΪΟΥ, 557 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Αλωση

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν... συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Άλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Έλληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Άλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Έστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Άλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».

Ο διχασμός. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ένωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ένωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκους ήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ένωσης διακήρυσσαν: “Όταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Όταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”. Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια τελευταία προσπάθεια Ένωσης, αλλά ενώ η διανόηση ήθελε να είναι αναγεννησιακή, η Εκκλησία παρέμενε προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια της η ελληνίδα βυζαντινολόγος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης στα 700 χρόνια ιστορίας του μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου.

Και συνεχίζει: «Υπήρχε όμως ακόμη ένας παράγοντας παρακμής. Ήταν η γενική δεισιδαιμονία που τρεφόταν από τις προφητείες. Ήδη από τον 6ο αιώνα υπήρχαν προφητείες, τότε ήταν όμως αισιόδοξες. Τώρα προφήτευαν το τέλος της Πόλης και μαζί το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας. Αυτό ήταν, λοιπόν, το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά. Οι Βυζαντινοί ζούσαν σε μια πόλη ερημωμένη. Και στα ανάκτορα του Πορφυρογέννητου πολύ λίγα δωμάτια χρησιμοποιούνταν. Όπως λέει και ο Παλαμάς στον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”: “Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/ και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/ και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (...) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει”».

«Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει πολύ νωρίτερα»

Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων πολύ νωρίτερα. «Ο λόγος που δεν έγινε αυτό και ανάσανε για πενήντα χρόνια ήταν ότι ο Βαγιαζίτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων» λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να σταθεί μόνη της όρθια. Ο Μανουήλ έτρεχε να δει τους Καρόλους, ο Ιωάννης πήγε στη Φερράρα. Είναι η εποχή των επαιτών αυτοκρατόρων. Πήγαιναν επαίτες στη Δύση, έστω και αν τους δέχονταν εκεί με τιμές και δόξες. Κάτι που συνήθως οι Έλληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει. Διέθεσε τις ιντουλγκέντσιες- τα επί πληρωμή συγχωροχάρτια- του 1450, που ως ιντουλγκέντσιες Ιωβηλαίου ήταν πιο προσοδοφόρες, στον πόλεμο κατά των Τούρκων. Άλλο αν αυτό δεν ήταν αποτελεσματικό, αφού έδωσε τα χρήματα στους Αραγωνέζους που τα χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς.

Πολλοί λένε ότι η Δύση δεν βοήθησε. Όταν όμως μιλάμε για Δύση τι εννοούμε; Οι Βυζαντινοί ήταν όλη η Ανατολή. Η Δύση ήταν πολυδιασπασμένη και ο Πάπας είχε ένα σχίσμα στην πλάτη του και την Ανατολική Εκκλησία εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου, και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Αλωση τοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου. Και επίσης: μετά την πτώση της Πόλης, οι Δυτικοί έτρεμαν. Όταν ανέλαβε Πάπας ο Ενιο Σίβλιο Πικολομίνι, δηλαδή ο Πίος Β΄, έγραψε μια πραγματεία για την Άλωση στην οποία μιλούσε για καταστροφή της Χριστιανοσύνης. Αντίθετα οι Ρώσοι, που είναι μάλιστα φανατικοί ανθενωτικοί, δεν γράφουν σχεδόν τίποτα για την πτώση της Πόλης. Πέρασαν χρόνια για να αρχίσουν οι σλαβικοί θρήνοι. Εκείνοι που θρήνησαν από την αρχή για την Πόλη είναι στην Τραπεζούντα. “Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία”, έλεγαν».

Η συμφωνία του σουλτάνου με τον Πατριάρχη

Το Ρούμελι Χισάρ, το κάστρο που έχτισε ο Μωάμεθ το 1452 για να ελέγχει το πέρασμα ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μαρμαρά, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκβαση της πολιορκίας, λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Διούλκησε και τον στόλο περνώντας τα πλοία του στον Κεράτιο. Από την άλλη πλευρά, μόνο 3-4 πλοία γενοβέζικα πέρασαν και αυτά για να φέρουν τροφή στους πολιορκημένους». Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία της ήττας των Βυζαντινών. «Ο Μωάμεθ είχε μαζέψει Σέρβους, Αλβανούς, Τούρκους. Απέναντι στους τουλάχιστον 100.000 άντρες του- μερικοί μιλούν για 120.000, άλλοι τους ανεβάζουν σε 200.000- αντιπαρατάσσονταν περίπου 4.500 άνθρωποι το πολύ, μαζί με τους ξένους. Και πολλοί ήταν παιδιά και γυναίκες που πολεμούσαν με αγκωνάρια. Μεγάλη ήταν η βοήθεια των Γενοβέζων, αλλά όταν σκοτώθηκε ο Τζουστινιάνι έχασαν το ηθικό τους και υποχώρησαν. Οσοι πολέμησαν, πάντως, πολέμησαν ηρωικά. Οταν ο Μωάμεθ έστειλε αποκρισάριο στον Παλαιολόγο ζητώντας του να παραδώσει την Πόλη, πήρε την απάντηση ότι η Πόλη δεν είναι δικό του πράγμα και πως “με τη δική μας θέληση αποφασίσαμε να πεθάνουμε”. Ακόμη και ο περίφημος Νοταράς που είχε τρεις υπηκοότητες και όλη του την περιουσία στο εξωτερικό, και που είπε ότι είναι καλύτερο το τουρκικό καφτάνι από τη λατινική τιάρα, πολέμησε και εν τέλει εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό του ηρωισμού είναι ότι όταν στην Πύλη του Ρωμανού οι Τούρκοι άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω και πέρασαν μέσα, έψαχναν τους αντίπαλους πολεμιστές και δεν πίστευαν ότι ήταν τόσοι λίγοι. Και πρέπει να πούμε και για τον Μωάμεθ, που συνηθίζουμε να τον ταυτίζουμε με τη βαρβαρότητα, ότι δεν ήταν βάρβαρος ή δεν ήταν μόνο βάρβαρος. Ήταν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές της Τουρκίας. Ήξερε τι ήθελε και πώς να το κάνει». Όσο για την Κερκόπορτα... «Ανοιγμένη ή ξεχασμένη. Αστεία πράγματα. Ήταν χιλιάδες έξω, τα καράβια τους στον Κεράτιο, οι Γενοβέζοι έφευγαν. Τι να πεις για την Κερκόπορτα; Σε συμβολικό επίπεδο μόνο μπορείς κάτι να πεις. Αλλά είναι σαν να λέμε ότι αντί να σκοτώνονταν τρεις Τούρκοι κατά την είσοδό τους στην Πόλη, θα σκοτώνονταν δέκα αν η πόρτα ήταν κλειστή. Και λοιπόν; Αφού είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν».

«Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, σε αντίθεση με άλλες συμπεριφορές της πολιτείας, ότι όταν ο Μανουήλ Παλαιολόγος είναι στη Θεσσαλονίκη και υπάρχει κίνδυνος καταστροφής, δημεύει όλα τα κτήματα του Αθω. Και ότι ο Κομνηνός δημεύει όλη την εκκλησιαστική περιουσία για να αντιμετωπίσει τους Σελτζούκους». Την εποχή της Αλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν. Αντίθετα με τους δυτικούς μοναχούς που μπορούν να φέρουν όπλα, οι ορθόδοξοι δεν μπορούν», σημειώνει η ελληνίδα βυζαντινολόγος.

πηγή: Τα Νέα, TA NEA On-line - «Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»

24 Μαΐ 2010

Καλύτερα καθόλου ενημέρωση από λάθος ενημέρωση

Στα δύο πιο δημοφιλή παριανά έντυπα ("Νέα" και "Φωνή") η Αντίπαρος και οι ζυμώσεις εν όψει των επικείμενων δημοτικών εκλογών έχουν την τιμητική τους. Δυστυχώς όμως τα δύο κείμενα πάσχουν, το καθένα για το δικό του λόγο.

Έτσι, στα "Νέα Πάρου Αντιπάρου" κατατίθεται μία βαθυστόχαστη και αναλυτική, αλλά διόλου έγκυρη, ανάλυση για τις πρόσφατες εξελίξεις περί του ενιαίου στο νησί. Αν το -ανυπόγραφο- άρθρο δεν αναφέρεται σε άλλο νησί από το δικό μας, τότε έχουμε το φαινόμενο του χαλασμένου τηλεφώνου, γεγονός που προκαλεί δικαίως σχόλια μεταξύ των εμπλεκομένων στη συντονιστική επιτροπή: λάθος ημερομηνίες, ονόματα και παρουσίες στη συνάντηση της Παρασκευής, λάθος δηλώσεις και εκτιμήσεις σχηματίζουν όλα μαζί μία εικονική πραγματικότητα, όχι τόσο για το λόγο που το ενιαίο ψηφοδέλτιο δεν ευδοκίμησε, αλλά για το πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Σύμφωνα με τα γραφόμενα, ο παρών(;) την Παρασκευή κ. Καραγιαννιώτης, η περίφημη ομάδα(;) του κ.Λεβεντάκη που καθοδηγεί τους πολιτικούς ελιγμούς του και τους τρεις (;) όρους που έθεσε, ο κ.Βασίλης(;) Σκούρτης, που χρίσθηκε από την εφημερίδα συντονιστής (;) της συνάντησης, ο λόγος (;) της απουσίας του κ. Πατέλη από την επόμενη συνάντηση της Δευτέρας (;), και αρκετά ακόμη, δεν ανήκουν στη σφαίρα της δημοσιογραφικής φαντασίας αλλά στην ρεαλιστική ανταπόκριση-απεικόνιση των όσων διαμείφθηκαν το τελευταίο διάστημα σχετικά με το ενιαίο ψηφοδέλτιο.

Καλύτερα καθόλου ενημέρωση από λάθος ενημέρωση, τουλάχιστον την επόμενη φορά ας υπάρχει μια διασταύρωση των πληροφοριών...

Η άλλη δημοφιλής εφημερίδα, η "Φωνή της Πάρου", καταγράφει πομπώδεις απαντήσεις των 4 υποψηφίων σε 3 ερωτήματα, που ελάχιστα βασανίζουν το μέσο δημότη, όπως το θέμα της καντίνας του σπηλαίου και το θεωρητικό όραμα του Δήμου Αντιπάρου. Εκθέσεις ιδεών με ξύλινο λόγο, που στην πλειοψηφία τους μπορούν οι απαντήσεις του ενός να γίνουν αντιγραφή-επικόλληση στο κείμενο του άλλου υποψηφίου, κάνουν επιτακτική την ανάγκη να εξηγήσουν ζωντανά στον κόσμο αυτά που γράφουν (οι ίδιοι ή άλλοι αντί αυτών) στο τρέχον φύλλο. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτές θα τις αναζητήσετε μόνοι σας. Τώρα που το ενιαίο "πάτωσε" θα βγουν στον αφρό οι πολιτικά ελλιποβαρείς ή όχι; Η απάντηση -εμπεριστατωμένη ελπίζουμε- στα επόμενα τεύχη των δύο αγαπημένων εφημερίδων. Και μην παραλείψετε να ρωτήσετε τους υποψηφίους για τη θέση τους στο θέμα Ακονητός, που σήμερα ήταν στην κυριολεξία ΦΛΕΓΟΝ...

Παρακάτω μπορεί κανείς να διαβάσει και να κρίνει τα δύο επίμαχα άρθρα, με τη σειρά που σχολιάστηκαν.

Πατώντας το τελευταίο σύμβολο δεξιά στην μπλε μπάρα επιλέγετε ανάγνωση σε πλήρη οθόνη

16 Μαΐ 2010

Το ουτοπικό ενιαίο είναι ουτοπικό μόνο για τους ιδιοτελείς και τους διαπλεκόμενους δεινόσαυρους

Επειδή κάποια έντυπα και συμπολίτες μας κρίνουν την ιδέα του ενιαίου ψηφοδελτίου σαν γραφική, ουτοπική, φασιστική, αδιέξοδη, κλπ κλπ, τους παραθέτουμε ευγενώς το κείμενο ενός αιρετού κάποιου άλλου μέρους της Ελλάδας, πέρα από Αντίπαρο, Πάρο και Νάξο που διαπιστωμένα εγείρεται θέμα ενιαίου ψηφοδελτίου. Φαίνεται πως οι γραφικοί είναι περισσότεροι και διάσπαρτοι…

Η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση που ξεκίνησε με τον «Καλλικράτη» είναι μία ανατροπή που θα μας οδηγήσει σε άλλη εποχή. Επιτέλους πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι η εκλογή της δημοτικής αρχής είναι πράξη πολιτική και όχι κομματική.

Κάθε τέσσερα χρόνια, οι Έλληνες πολίτες καλούνται να προσέλθουν στις κάλπες για να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους στη δημοτική εξουσία. Και όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, οι δημοτικές εκλογές χρησιμοποιούνται έμμεσα από τα κόμματα ως μέσο εξαγωγής συμπερασμάτων για τη σημερινή δήθεν πολιτική δύναμη του κάθε κόμματος.

Πρόκειται για μία ακόμη επιχείρηση νόθευσης ενός θεσμού ο οποίος ποτέ σχεδόν δεν αφέθηκε ελεύθερος από τα κόμματα να αναπτυχθεί μέσα στο κλίμα της πολιτικής ανεξαρτησίας που απαιτεί και προϋποθέτει η αποστολή του.

Είναι εμπαιγμός του λαού και περιφρόνηση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από τη μια μεριά οι ηγεσίες των κομμάτων να δίνουν χρίσματα σε υποψηφίους δημάρχους και από την άλλη να κόπτονται για την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια του θεσμού.

Για να δικαιολογήσουν αλλά και για να πετύχουν τα κόμματα αυτό το θανάσιμο εναγκαλισμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τους μηχανισμούς τους, εφευρίσκουν νέα εκλογικά συστήματα.

Στις συζητήσεις και στις συσκέψεις για τον «Καλλικράτη» δίδεται κυρίως έμφαση στο χωροταξικό της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης και όχι όσο θα έπρεπε στον τρόπο επιλογής και ανάδειξης των υποψηφίων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων για τις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου. Εδώ και αρκετούς μήνες διαβάζουμε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Παρελθόν το 42%, θα καταργηθεί το 42% που ίσχυε μέχρι σήμερα και θα επανέλθει η πρόβλεψη του 50% +1. Τα 3/5 των εδρών θα κατανέμονται στον επιτυχόντα συνδυασμό και τα 2/5 στους επιλαχόντες. Θέλω να πιστεύω πως ο υπουργός Εσωτερικών και η κυβέρνηση θα επιδιώξουν αναλογικότερες, πιο δημοκρατικές και πιο αποτελεσματικές διαδικασίες για την εκλογή της δημοτικής αρχής.

Άποψη μου είναι ότι η εκλογή δημάρχων από την πρώτη Κυριακή με 42% θα κάνει καλό, θα ξεκαθαρίσει το τοπίο, θα υπάρξει οικονομικό όφελος και λιγότερη ταλαιπωρία των πολιτών και τα αποτελέσματα θα είναι περισσότερο αξιοκρατικά.

Όλοι γνωρίζουν τι γίνεται τη δεύτερη Κυριακή: συναλλαγές, εκβιαστικές πιέσεις και συμμαχίες ετερόκλητων συνδυασμών, που φθείρουν τη δημόσια ζωή.

Πιστεύω ότι την πρώτη Κυριακή, στον πρώτο γύρο, αν υπάρξουν συμμαχίες θα είναι πιο καθαρές.

Το πρόβλημα όμως πιστεύω ότι δεν είναι αυτό της εκλογής της δημοτικής αρχής από την πρώτη Κυριακή.

Το πρόβλημα είναι ο τρόπος εκλογής των δημάρχων και των δημοτικών συμβούλων. Αυτό είναι το ουσιώδες κατά τη γνώμη μου. Για μένα προσωπικά και την πρότασή μου αυτή έχω καταθέσει παλαιότερα σε συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, είναι δίκαιο και αποτελεσματικό για την καλή λειτουργία του θεσμού να αλλάξει ο τρόπος εκλογής των μελών του δημοτικού συμβουλίου, ιδιαίτερα τώρα με τις συνενώσεις των δήμων. «Να μη χαθεί η ευκαιρία του Καλλικράτη!».

Η πρότασή μου ήταν και είναι να καθιερωθούν χωριστά ψηφοδέλτια για την εκλογή δημάρχου, δύο, τρία, όσοι είναι οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι δήμαρχοι. Οπωσδήποτε όμως χωριστό, ένα και ενιαίο ψηφοδέλτιο για όλους τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους.

Οι δημοτικοί σύμβουλοι θα εκλέγονται κατά σειρά προτεραιότητας, με βάση τον αριθμό ψήφων που θα έχουν συγκεντρώσει. Δημοτικοί σύμβουλοι θα εκλέγονται αυτοί τους οποίους τίμησε η τοπική κοινωνία, και όχι αυτοί που έτυχε να βρεθούν στον πλειοψηφήσαντα συνδυασμό. Το σύστημα αυτό είναι αναλογικότερο και δικαιότερο. Θα υπάρχει αξιοκρατία.

Οι δημοτικοί σύμβουλοι που θα έχουν κατά σειρά συγκεντρώσει, προσωπικά, τους περισσότερους σταυρούς προτίμησης θα συμμετέχουν στο δημοτικό συμβούλιο.

Με το υπάρχον σύστημα έχουμε δημοτικούς συμβούλους που εκλέγονται και απαρτίζουν τη διοίκηση του δήμου με λιγότερους σταυρούς προτίμησης από άλλους συνυποψήφιους που συγκέντρωσαν περισσότερους σταυρούς, αλλά βρέθηκαν σε ψηφοδέλτια συνδυασμών που ήλθαν δεύτεροι ή τρίτοι κατά σειρά. Δεν θα υπάρχουν δυο – τρεις ή περισσότεροι συνδυασμοί. Παύουν οι αντιπαλότητες στις κοινωνίες μας, στις πόλεις μας, που δυστυχώς παρουσιάζονται στις δημοτικές εκλογές.

Μας χωρίζουν τα κόμματα, δεν καταλαβαίνω γιατί να μας χωρίζουν και οι περισσότεροι του ενός συνδυασμοί υποψηφίων δημοτικών συμβούλων στις δημοτικές εκλογές;

Όλοι μαζί ενωμένοι σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο με αντίπαλο τα προβλήματα του νέου δήμου μας, και όχι με αντίπαλους τους συναδέλφους μας, συμπολίτες μας, γείτονές μας, του άλλου συνδυασμού.

Με αυτόν τον τρόπο εκλογής οι δημοτικοί σύμβουλοι μαζί με τον πλειοψηφήσαντα δήμαρχο προχωρούν σε τολμηρές αποφάσεις, πρωτοβουλίες που έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση χωρίς υπαγορεύσεις, χωρίς αγκυλώσεις.

Ο τρόπος αυτός εκλογής των δημοτικών συμβούλων θα βοηθήσει και θα ενισχύσει την αυτοδιοίκηση και τις τοπικές κοινωνίες.

Όλοι μαζί ενωμένοι, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς συνδυασμούς, χωρίς αντιπαλότητες και εγωισμούς.

Αυτοί λοιπόν που θέλουν πραγματικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση ανεξάρτητη, αδέσμευτη και κυρίως αποτελεσματική, ας πάρουν τις σωστές αποφάσεις.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΔΙΚΟΓΛΟΥ είναι πρώην δήμαρχος Πανοράματος

14 Μαΐ 2010

Όλοι κρύβουν ένα Ασπρονήσι…

12/05/2010

Προς: Όλους τους ενδιαφερόμενους υποψηφίους
Τοπικά ΜΜΕ

Ανοιχτή πρόσκληση για δημιουργία Ενιαίου Ψηφοδελτίου
Εμείς οι Ενεργοί Πολίτες, έχοντας εδώ και καιρό συνειδητοποιήσει

(α) τις σύγχρονες προκλήσεις και προοπτικές που δημιουργεί η νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης με τη συνένωση των Δήμων,

(β) το μέγεθος των προβλημάτων του νησιού μας που παραμένουν άλυτα μέχρι σήμερα και

(γ) τη διαφαινόμενη αδυναμία των μέχρι σήμερα ενδιαφερομένων «υποψηφίων Δημάρχων» να καταρτίσουν ισχυρά και πειστικά ψηφοδέλτια,

Απευθύνουμε πρόσκληση σε όλους, όσοι μέχρι σήμερα έχετε εκδηλώσει δημόσια το ενδιαφέρον σας για ενεργή συμμετοχή στα αυτοδιοικητικά δρώμενα ή προτίθεστε στο μέλλον να το πράξετε, να τολμήσετε να θέσετε στο περιθώριο ενδεχόμενες κομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες και να συστρατευτούμε όλοι μαζί, για να δημιουργήσουμε ένα ενωτικό κίνημα αυτοδιοίκησης για τον νέο Δήμο που θα προκύψει από τον «Καλλικράτη».

Προτείνουμε τη δημιουργία ενός Ενιαίου Ψηφοδελτίου με όλα εκείνα τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο μας και αγωνιούν για το μέλλον του, που είναι υπεύθυνα, συνεργατικά, έχουν γνώσεις και οράματα, διορατικότητα και διοικητικές ικανότητες.

Γιατί στον κοινό μας στόχο δεν περισσεύει κανένας.

Προτείνουμε να τεθεί επικεφαλής του ενιαίου ψηφοδελτίου πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο θα αναζητηθεί συλλογικά και υπερκομματικά για τη θέση του υποψήφιου Δημάρχου.

Πιστεύουμε ότι τα κόμματα δεν έχουν καμία θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία είναι και θα πρέπει να παραμείνει ευθύνη των τοπικών κοινωνιών. Η συγκρότηση ενός Ενιαίου ψηφοδελτίου είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην επιλογή εκείνου του ανθρώπινου δυναμικού που θα διασφαλίζει τα καλύτερα αποτελέσματα στη διοίκηση του νέου δήμου.

Επιτέλους, έχουμε χρέος και ευθύνη να συστρατευτούμε για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά, για μια σύγχρονη και ανθρώπινη κοινωνία, όπως όλοι την ονειρευόμαστε.

Για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (Νάξου)

Φυσικά δεν αφορά την Αντίπαρο… Αλλά θα μπορούσε…

Ακολουθεί και μια άποψη του ιστολογίου αυτού

που φιλοξενήθηκε στο parospress

και θα ισχύει για καιρό, όπως δείχνει…

Στη νέα εποχή για το νησί-δήμο χρειάζονται νέες ιδέες, άφθαρτα πρόσωπα, στιβαρά μυαλά, ορθολογιστικές προσεγγίσεις και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς. Μόνο από ανθρώπους που έχουν αποδείξει πως αγαπήσανε αυτό το νησί μπορεί να περιμένει κανείς λύση και γρήγορα μετρήσιμα αποτελέσματα.

Ούτε από αλεξιπτωτιστές υποψηφίους, ούτε από επαγγελματίες αριβίστες και ναρκισσιστές καρεκλοκένταυρους, ούτε από χρεωκοπημένους ιδεολόγους δημοκράτες, ούτε από λιπαρά έντυπα που περιποιούν τιμή αναλόγως τιμής, ούτε από οικογενειοκρατικά χρίσματα μπορεί κανείς να περιμένει κάτι ουσιώδες.

Η αγάπη για τον τόπο είναι αναγκαία συνθήκη για τους υποψηφίους που αυγατίζουν. Και μάλιστα, αυτή η αγάπη που αναζητούμε στα επίμαχα πρόσωπα είναι αντιστρόφως ανάλογη του ναρκισσισμού του καθενός. Πέρα από αυτό, ο καθένας θα κριθεί για την ως τώρα προσφορά του, την εν γένει παρουσία του στην τοπική κοινωνία, τις ιδέες που φέρει και τη δυναμική που απορρέει από την πολιτική του σκέψη. Και τουλάχιστον στη μπλογκόσφαιρα τα πράγματα θα είναι σκληρά και αυστηρά.

Το ενιαίο είναι ακόμα λύση. Αρκεί να πειστεί ο κάθε υποψήφιος για την αναγκαιότητα αυτού που εδώ και μήνες συζητά όλο το νησί: η συστράτευση κόντρα στον Καλλικράτη έφερε πολύ πιο κοντά τους κατοίκους, απ΄ όσο μπορεί να θυμηθεί κανείς τα τελευταία χρόνια, και μορφοποίησε αυτόματα τη σπάνια αυτή συγκυρία ομοψυχίας σε αίτημα για ενιαίο ψηφοδέλτιο.

Μένει να αποδειχτεί και στην πράξη πόσο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι όταν είναι κομμάτι από το πλήθος και πόσο αλλιώτικοι, υπερόπτες και εγωκεντρικοί γίνονται στη θέα της Καρέκλας. Ή και να καταρριφθεί (δεν είναι όλα απαισιόδοξα)…

Αν η καρέκλα λοιπόν δεν κάνει τον άνθρωπο, αλλά το αντίθετο, μένει να μας το αποδείξουν, αρχής γενομένης απόψε, οι φερόμενοι σωτήρες.Καλοί και κακοί, είναι όλοι κρινόμενοι αυστηρά μέχρι αποδείξεως του εναντίου...

13 Μαΐ 2010

Ωφλίαρος – Φ is for Free press

OFLIAROS HEADER Περιορισμένος αριθμός τευχών του “Ωφλίαρου” έχει κάνει εδώ και λίγες ημέρες την εμφάνισή του.

Οι πρώτες εντυπώσεις θετικές: η ύλη ενδιαφέρουσα και σχετικά πρωτότυπη, η αισθητική επαγγελματική, ο καιρός του δεκαημέρου και τα άλλα χρηστικά στοιχεία πολύ χρήσιμα, ενώ η γελοιογραφία κλείνει το μάτι στο αναβράζον πολιτικό σκηνικό με τον πιο εύστοχο και σκληρό τρόπο.

Η (πολυμελής) ομάδα υπόσχεται πλουσιότερο και ογκωδέστερο δεύτερο τεύχος.

Αναμένουμε και είμαστε –όλοι οι μπλόγκερς- στη διάθεσή τους.

Στη διεύθυνση http://ofliaros.blogspot.com/2010/05/open-publication-free-publishing-more_07.html

μπορεί κανείς να ξεφυλλίσει τον Ωφλίαρο (και να αφήσει και τα σχόλιά του).

Ωφλίαρε καλώς ήρθες

(στα σχόλια το editorial από το πρώτο, πιλοτικό τεύχος του Ωφλίαρου)

12 Μαΐ 2010

Λήξη θητείας της Συντονιστικής Επιτροπής για τη Διοικητική Αυτονομία της Αντιπάρου

Ανακοίνωση Συντονιστικής Επιτροπής για τη Διοικητική Αυτονομία της Αντιπάρου

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες

Φτάνοντας σε λίγες μέρες στην ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου με την ονομασία «Καλλικράτης» που αφόρα στην διοικητική μεταρρύθμιση της αυτοδιοίκησης συνολικά στην πατρίδα μας σε τοπικό αλλά και περιφερειακό επίπεδο και έχοντας εξασφαλίσει το αυτοδιοίκητο του νησιού μας σε επίπεδο δήμου, η Επιτροπή που αγωνίστηκε μαζί με συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας για το σκοπό αυτό, αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε όλους και όλες εσάς που με τη μαζική συμμετοχή σας σε δυο λαϊκές συνελεύσεις στην καρδιά του χειμώνα και πριν το νησί μας βρεθεί μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα αποδείξατε ότι μαζί όλοι ενωμένοι μπορούμε να κερδίζουμε μάχες για την πρόοδο του τόπου μας.

Σας ευχαριστούμε επίσης για τη μαζική συμμετοχή σας στη συλλογή υπογραφών που κατέδειξαν ακόμη και στους πιο δύσπιστους ότι το νησί μας και θέλει και μπορεί να αποφασίζει αυτό μόνο του για το μέλλον και την τύχη του.

Στο σημείο αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε και όλους αυτούς που με τη στάση τους και τη βοήθεια τους ηθική ή έμπρακτη βοήθησαν για το δίκαιο αγώνα του νησιού μας και μάλιστα σε μια περίοδο που δυστυχώς άλλοι χλεύασαν αυτή μας την προσπάθεια και προσπάθησαν να μας «νουθετήσουν» και να μας «υποδείξουν» ότι άλλοι μπορούν να αποφασίζουν για μας «χωρίς εμάς» καλύτερα από μας!

Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι της Αντιπάρου σας ευχαριστούμε όλους μέσα από την καρδιά μας!

Ο αγώνας για ένα μέλλον καλύτερο για τον αγαπημένο μας τόπο θα δίνεται από τώρα και στο εξής από καλύτερες και ισχυρότερες θέσεις.

Ο Δήμος Αντιπάρου θα είναι σε λίγες μέρες γεγονός.

Ο αγώνας για το αύριο, για ένα καλύτερο αύριο δεν τελειώνει ποτέ.

Καλή δύναμη σε όλους μας.

11 Μαΐ 2010

Ένας Θρύλος... Σαν σήμερα...

Ίσως να μην είσαι ο πρώτος, ο τελευταίος ή ο μοναδικός της.
Αγάπησε πριν κι ίσως αγαπήσει πάλι.
Αλλά, αν σε αγαπάει στο παρόν, τι άλλο έχει σημασία;
Δεν είναι τέλεια - ούτε συ, και οι δυο σας μπορεί να μην είστε τέλεια μαζί,
αλλά αν σε κάνει να γελάς,
σε προκαλεί να σκέφτεσαι διπλά
και να παραδέχεσαι ότι είσαι άνθρωπος και κάνεις λάθη,
τότε κρατήσου απάνω της και δώσε της το περισσότερο που μπορείς.
Μπορεί να μη σε σκέφτεται κάθε στιγμή της μέρας,
αλλά θα σου προσφέρει ένα μέρος της που ξέρει ότι μπορείς να το ραγίσεις
- την καρδιά της.
Λοιπόν, μην την πληγώσεις, μην την αλλάξεις,
μην την αναλύσεις και μην περιμένεις πιο πολλά από αυτά που μπορεί να δώσει. Χαμογέλα όταν σε κάνει ευτυχισμένο,
δείξτο της όταν σε εκνευρίζει,
και αποζήτησέ την όταν δεν είναι εκεί.

Robert Nesta (Bob) Marley (6 Φεβρ 1945 – 11 Μαΐου 1981)

You may not be her first, her last, or her only. She loved before she may love again. But if she loves you now, what else matters? She's not perfect - you aren't either, and the two of you may never be perfect together but if she can make you laugh, cause you to think twice, and admit to being human and making mistakes, hold onto her and give her the most you can. She may not be thinking about you every second of the day, but she will give you a part of her that she knows you can break - her heart. So don't hurt her, don't change her, don't analyze and don't expect more than she can give. Smile when she makes you happy, let her know when she makes you mad, and miss her when she's not there.

βιογραφία