Μέχρι την επόμενη εβδομάδα ποιος ζει ποιος πεθαίνει

 

Με παρέμβασή της η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΡΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ παίρνει θέση στις πρόσφατες αντιδράσεις – κινητοποιήσεις των κατοίκων της Αντιπάρου σχετικά με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Μόνο που…

Ας δούμε ένα ένα τα σημεία του κειμένου – editorial προκειμένου να επαναδιατυπώσουμε στο τέλος το ενδελεχές της τετάρτης εξουσίας.

Μόνο που αναφέρει σαφώς το σχέδιο γενικών Αρχών ότι ισχύει το αυτοδιοίκητο κάθε νησιού (“κάθε νησί και δήμος”) με “εύλογες εξαιρέσεις”. Επομένως ήδη ισχύει μία δυαδική πρόβλεψη για την Αντίπαρο, ή δηλαδή θα γίνει Δήμος ή θα ανήκει στις εύλογες εξαιρέσεις και θα υπαχθεί διοικητικά στην Πάρο. Αλήθεια, πού ακριβώς γράφει ότι η νέα αρχιτεκτονική αφήνει την τύχη των μικρών νησιών στην “τοπική διάθεση των κοινωνιών” και μάλιστα “χωρίς προβλέψεις”; Στην ίδια εφημερίδα το πρόγραμμα Καλλικράτης και ο υπουργός  Εσωτερικών εξυμνήθηκαν ως μετάβαση της Ελλάδας απ’ ευθείας από τη βιομηχανική επανάσταση στον εικοστό πρώτο αιώνα. Είναι δυνατό να αφήνει τα πράγματα στην τύχη ένα τόσο εμπνευσμένο σχέδιο; Ή μήπως να περιμένουμε και τον Πόλεμο των Άστρων;

Δυστυχώς όμως, κι ενώ αυτές οι αποφάσεις θα έπρεπε να αποτελούν οδηγό για όλους, δεν αποτέλεσαν οδηγό για την εφημερίδα, αφού πρώτη κίνησε το θέμα της ενδεχόμενης συνένωσης των δύο νησιών από τον περασμένο Νοέμβρη κιόλας (Καποδίστριας 2).

Επομένως είναι σα να λέμε ότι, παρακάμπτοντας τα παραπάνω όργανα (ΤΕΔΚ, Κοινότητα) που αποφάσισαν έτσι, οφείλουμε να εξετάσουμε και τη γνώμη των πιθανών αντιρρησιών. Τουλάχιστον στην συγκέντρωση της 27ης Ιανουαρίου αντίθετη φωνή δεν ακούστηκε. Κι είναι κρίμα, γιατί επανειλημμένα έγινε έκκληση στον κόσμο να διατυπωθεί οποιαδήποτε ένσταση στο ομόφωνο κλίμα που διαγραφόταν υπέρ της μη συνένωσης. Ίσως οι πάνω από 350 υπογραφές που έχουν ήδη συλλεχθεί (κι ενώ η συλλογή συνεχίζεται) κάνουν σαφές το εντελώς θεωρητικό της δεύτερης παραγράφου.

 

Μόνο που υπάρχει αίτημα όλων των συλλόγων προς την Κοινότητα Αντιπάρου από την εποχή του Καποδίστριας 2 για λαϊκή συνέλευση με θέμα την ενημέρωση των κατοίκων για το ενδεχόμενο διοικητικής συνένωσης, κι ενώ η κοινότητα είχε ήδη ομόφωνα αποφανθεί σχετικά. Το γεγονός ότι η Κοινότητα αποφάσισε ομόφωνα και ουδέποτε ζητήθηκε η γνώμη των κατοίκων, δεν είναι παράξενο. Ωστόσο, η ευθύνη γι αυτό βαρύνει ολόκληρο το σώμα των συμβούλων, κατά σειρά μάλιστα βαρύτητας πρώτα τη συμπολίτευση και κατόπιν την αντιπολίτευση.

 

Τό ερώτημα επομένως που γεννιέται είναι γιατί η στοχευμένη επίθεση σε έναν μόνο αιρετό; Μήπως γιατί το κείμενο είναι στρατευμένο υπέρ του βουλευτή που ολίσθησε σε δηλώσεις υπέρ της συνένωσης και μάλιστα με απαξιωτικό τόνο;

Το χρέος της εφημερίδας καταρχήν ήταν να καταγράψει τη συνάντηση κι όχι να ενημερωθεί για το τι έγινε από άλλους ή μέσω ραδιοφώνου. Όποιος μάλιστα είχε συμπληρωματικές γνώσεις επί του θέματος ήταν ευπρόσδεκτος, όπως ήταν για παράδειγμα ο δημοσιογράφος (και αντιπάριος) κ.Καραγιαννιώτης.  Η εφημερίδα μάλιστα είχε πρόσφατα  κάνει ένα εκτενές αφιέρωμα αναλύοντας το πρόγραμμα Καλλικράτης σχετικά με τα δύο νησιά, επομένως θα μπορούσε ο συγγραφέας του άρθρου να έρθει και να φωτίσει με τις αντικειμενικές του γνώσεις τους αδαείς διοργανωτές. Συμφωνούμε όλοι ότι δεν υπήρχε κάποιος ειδικός, άλλωστε ήδη προγραμματίζεται και νέα συνάντηση με αυτόν ακριβώς το σκοπό. Συμφωνούμε και για το ότι υπήρχε υποκρυπτόμενο προεκλογικό κλίμα, εξάλλου ακόμα και το πάρτυ της επάρχου γράφτηκε ότι είχε προεκλογική οσμή, πόσο μάλλον μία λαϊκή συγκέντρωση με θέμα ένα φλέγον ζήτημα. Λαϊκισμός όμως δεν υπήρχε και τοπικισμός όχι περισσότερος από όσον θα ανάμενε κανείς μετά τις δηλώσεις του κ.Παπαμανώλη. Και πάλι όμως, όλα αυτά είναι διαισθητικές απόψεις, που δεν μπορεί να έχει κάποιος που ΔΕΝ ήταν εκεί.

Ασφαλώς. Εξάλλου, αν οι εκατοντάδες υπογραφές δεν αποτελέσουν πειστικό επιχείρημα, υπάρχει κι η νομικά κατοχυρωμένη δυνατότητα του δημοψηφίσματος.

 

Δεν υπήρξε ποτέ απαγόρευση, είναι παραπληροφόρηση.

Σωστό. Δεν έχει γίνει ακόμη κι αυτό βαρύνει τους τοπικούς άρχοντες. Μέχρι και τη συνάντηση που έγινε δεν τη διοργάνωσε η Κοινότητα, ως όφειλε, αλλά ομάδα πολιτών.

Χωρίς σχόλια. Μόνο ένα δάκρυ συγκίνησης…

Δεν κυκλοφορεί ακριβώς έτσι το επιχείρημα παρά μόνο μεταξύ μωρών και ανίδεων. Απλά αν συνενωθεί η Πάρος με την Αντίπαρο υπάρχει πάντα ο φόβος να έχουμε την άνιση μεταχείριση όπως στο Λιμενικό Ταμείο και αλλού. Εξάλλου το μεγαλύτερο ψέμα δεν είναι αυτό, το μεγαλύτερο ψέμα είναι ότι “πολλοί έχουν ΑΛΗΘΙΝΟ ενδιαφέρον για το ΚΟΙΝΟ καλό των νησιών μας”.

Σαφέστατα. Είναι απολύτως λογικό. Κι ας λαϊκίζει κάπως αυτό το “μοναχική πορεία της Αντιπάρου”…

Καταρχήν δεν είναι θέμα τοπικισμού ή πατριωτισμού, αλλά κριτικής στάσης απέναντι στο πρόγραμμα Καλλικράτης. Σε αυτό εδώ το ιστολόγιο  γράφτηκε τις προάλλες ότι δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση. Το ότι κάποιοι χρησιμοποιούν ενδεχομένως το θέμα ως προεκλογικό δούρειο ίππο ή για να σφιχταγκαλιάσουν τις καρέκλες τους αποτελεί στοίχημα για την ίδια την τέταρτη εξουσία να το καταδείξει.  Μαζί σας και εμείς…

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα θα υπενθυμίσουμε στον αρθρογράφο δύο τελείως διαφορετικές θέσεις που εκφράστηκαν στην ίδια εφημερίδα παλιότερα (κατά της συνένωσης: “Δημοτικό Διαμέρισμα Αντιπάρου;” στις 14-11-09, και υπέρ της συνένωσης “Ο Καποδίστριας (2) και οι «κρυφομαυρομηχάλιδες»”, στις 5-12-09) σε χρόνο μάλιστα πολύ προγενέστερο των πρόσφατων κινητοποιήσεων στην Αντίπαρο, που ήδη θεωρήθηκαν πρώιμες, γεγονός που αν δεν προξενεί απορίες για το χρόνο και τη μεταστροφή, τουλάχιστον απαντά στο ερώτημα “ποιο είναι το σωστό” με την απάντηση “τις μονές μέρες η συνένωση, τις ζυγές η μη συνένωση”. Που δεν είναι λάθος, αλλά δεν είναι κι απάντηση.

Παρόμοιο θέμα στον “Αντιπάριο”:  Για να ξέρουμε τι λέμε

Θυμηθείτε: το ενδελεΧΕΣ ΤΗΣ τετάρτης εξουσίας 

Για να μη χάνουμε το μέτρο και το κεφαλαίο Δέλτα…

Τα φτιασιδώματα της Τετάρτης Εξουσίας - η πληθωρική γοητεία της προεκλογικής περιόδου.

Δώστε προσοχή στον Πινόκιο, πάντα τέτοια εποχή η μύτη του μεγαλώνει…