Άη Βασίλης, ο διανομέας των ακίνδυνων συναισθημάτων

 

Χριστουγεννιάτικες αφηγήσεις έρχονται απ' τη Ρωσία μαζί με την αίσθηση της θλίψης που φέρνει ο καινούργιος χρόνος. Διότι κι εκεί, όπως κι εδώ, ο χρόνος γίνεται, σιγά σιγά, η διαρκής προεξόφληση ενός δανείου που όλοι χρωστούν ενώ κανείς δεν εισπράττει.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ περιγράφει μια γριούλα, ονόματι Μπάμπουσκα, που ήταν τόσο ευσυνείδητη νοικοκυρά ώστε ολόκληρο το χωριό υπερηφανευόταν γι' αυτήν, ενώ το σπίτι της, που άστραφτε από καθαριότητα, είχε γίνει αξιοθέατο για τους ταξιδιώτες. Και κάποιο απόγευμα του Δεκέμβρη, ο δήμαρχος είδε στην κορυφή του λόφου ένα καραβάνι, με τις καμήλες να περνούν μία μία, αργά, όπως οι αιώνες. Και τρεις πλούσιοι άνθρωποι από την ανατολή τού ζήτησαν ένα μέρος να διανυκτερεύσουν· ο πρώτος λεγόταν Κασπάρ (χρυσό στέμμα), ο δεύτερος Μελχιόρ (λευκή κελεμπία κι ένα κόσμημα σε σχήμα αστεριού), ενώ ο τρίτος Βαλτάσαρ (κόκκινος μανδύας κι ένα σπαθί σε σχήμα ημισελήνου). Τότε ο δήμαρχος τους έδειξε το σπίτι της γριάς, όπου ακόμη και τα κεραμίδια είχαν πλυθεί με αλατόνερο και ξύδι.

ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ τους περιποιήθηκε, μαγειρεύοντας και ρωτώντας σχετικά με το ταξίδι τους, μέχρι που έλιωσε το κερί. Και όταν έμαθε τον σκοπό τους, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να προσφέρει με τη σειρά της ένα δώρο στον νεογέννητο βασιλιά της Βηθλεέμ αλλά, το επόμενο πρωί, έχοντας ξυπνήσει αργά αφού όλη τη νύχτα καθάριζε σχολαστικά το σπίτι, διαπίστωσε πως οι επισκέπτες είχαν φύγει. Και ακολούθησε το άστρο που ακολούθησαν και οι ξένοι, παίρνοντας μαζί της κάθε είδους μικροαντικείμενα, ώστε να διαλέξει στον δρόμο το κατάλληλο δώρο. Έκτοτε, μπαίνει αθόρυβα, τη νύχτα, σε όλα τα σπίτια απ' όπου ακούγεται κλάμα μωρού, με την ελπίδα ότι θα συναντήσει τον περίφημο Ιησού. Και, μη ξέροντας αν το μωρό είναι ή όχι εκείνο που αναζητάει, αφήνει στο καθένα κι από ένα δώρο.

ΑΥΤΗ η εκδοχή του Αϊ-Βασίλη μάς λέει κάτι περισσότερο απ' το ότι η λατρεία της καθαριότητας μπορεί να οδηγήσει στο να παραμεληθεί ένα σημαντικό ραντεβού με την Ιστορία. Μας λέει ότι η περιήγηση του διανομέα των δώρων είναι μια ιδανική λύση, αν θέλεις να ξεφορτωθείς περιττά μπιμπελό και εν γένει οτιδήποτε άχρηστο, και μάλιστα δίχως συναισθηματική διακινδύνευση, αφού το μωρό, ως τέτοιο, αδυνατεί να συμμετάσχει στην αμοιβαιότητα γενναιοδωρίας και ευγνωμοσύνης.

Όπως άλλωστε και ο μοντέρνος καταναλωτής.

του Ευγένιου Αρανίτση