Τζίμης Πανούσης, ο Βασιλιάς του Σωρού, μέρος ΤΡΙΤΟ (και τελευταίο)

Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
και το δεύτερο μέρος εδώ


Τα 4 blogs (αντιπάριος, antipariafwni, ibis, antiparos-blog) σας ΠΑΝΟΥΣΙάζουν το Τζιμάκο στην τρίτη και τελευταία πράξη της μαραθώνιας παράστασης για ένα ρόλο “Ο Βασιλιάς του Σωρού”
Παίζουν:
Τ.Π. (Τζίμης Πανούσης - στο ρόλο του βασιλιά)
Α.Κ. (Αθανασία Κουρέτα - στο ρόλο του ρεπόρτερ)
BL. (οι τέσσερις Bloggers - στο ρόλο τους)




Α.Κ.: Κοιτώντας πίσω, πιστεύεις ότι έχεις καταφέρει πλήγματα σε αυτά στα οποία αντιτάσσεσαι και καταδικάζεις;
Τ.Π.: Δεν είμαι πληγματολόγος. Καμία σχέση. Ούτε θέλω να καταφέρω πλήγματα σε οτιδήποτε. Εγώ αυτό που αισθάνομαι αυτό κάνω.
ΒL.: Έχεις επιρροή όμως, ένα στίχο διαχρονικό από τη δεκαετία του 80, τα «σώβρακα και φανέλες» ας πούμε ακόμα υπάρχουν. Ακόμα ακούς τραγούδια σου και λες «κοίτα πως τα ‘λεγε τότε ο Τζιμάκος». Έχει αλλάξει κάτι μετά από όλα αυτά;
Τ.Π.: Νομίζω δεν έχει αλλάξει τίποτα. Και αισθάνομαι άσχημα κάθε φορά που μου λένε “τότε η Αντίπαρος ήταν έτσι”. Αρχ…, τώρα είναι καλύτερα. Και “τότε που έπαιζες στο Skylab ήσουν καλύτερος”. Χειρότερος ήμουν. Τώρα είμαι καλύτερος. Έτσι πιστεύω δηλαδή. Απλά πιστεύω ότι είναι λίγο ρομαντική και εξωπραγματική αυτή η κριτική, γιατί, ενώ αλλάζει η ζωή μας και γερνάμε, τα προσωπικά μας θέλουμε να τα κάνουμε αντικειμενικά. Δεν είναι έτσι όμως. Δηλαδή ούτε εγώ έχω αλλάξει, αυτός που ήμουν είμαι, αυτά που έκανα τότε, αυτά ακριβώς που πίστευα πιστεύω και τώρα και υπάρχει μια τάση γενικά στο δικό μας χώρο, να έχουμε αυτή τη μεμψιμοιρία ότι τότε ήταν καλύτερα και η Αντίπαρος τι ωραία που ήτανε. Μαλακίες. Τώρα είναι καλύτερα.
Α.Κ.: Τον εαυτό σου μετά από 25 χρόνια στην Αντίπαρο θα τον χαρακτήριζες μανταλενιστή, υστερομανταλενιστή ή μεταμανταλενιστή;
Τ.Π.: Μεταμανταλενιστή. Δεν έχω πάει σε καμιά προβολή της Μανταλένας εδώ στο σινεμά, ρε γαμώτο, θα είχε ενδιαφέρον. Αλλά μου ‘κανε εντύπωση που δεν θυμούνται τον Χατζιδάκι. Το περιμένατε αυτό; Ο Χατζιδάκις είχε έρθει εδώ, είχε φέρει και πιάνο εδώ, το ‘χει πει ο ίδιος. Κι εδώ δεν τον θυμάται κανένας. Δηλαδή θυμούνται όλοι τη Βουγιουκλάκη, τη Διαμαντίδου, τον Παπαμιχαήλ και δεν θυμούνται τον Χατζιδάκι. Αυτό δεν είναι λίγο περίεργο; Το ερώτημα λοιπόν είναι «ποιον θα θυμούνται μετά από τόσα χρόνια στην Αντίπαρο»;
BL.: Τον Πανούση ή τον Καραβέλα;
Τ.Π.: Νομίζω τον Καραβέλα.
BL.: Τον θυμούνται τον Χατζιδάκι εδώ μερικοί.
Τ.Π.: Ναι; Γιατί εγώ είχα παιδιά που δουλεύανε στο σπίτι και δεν τον ξέρανε τον Χατζιδάκι ποιος είναι. Μου έκανε εντύπωση. Κι άλλους που έχω ρωτήσει δηλαδή.
Α.Κ.: Κατά τη διάρκεια του εμπάργκο στα καρτέλ γάλακτος, εθεάθης πολλάκις να πίνεις γάλα δημοσίως. Υπάρχει κάποια πολιτική σκοπιμότητα πίσω από την πράξη αυτή; Κάποιος συμβολισμός;
Τ.Π.: Με αυτό θα κλείσουμε την συνέντευξη γιατί έχουμε ξεφύγει και μπερδεύουμε τους ρόλους. Γιατί τα αστεία θα πρέπει να τα λέω εγώ, αυτός που παίρνει την συνέντευξη πρέπει να ρωτάει σοβαρά για να απαντάω εγώ αστεία…
B.L.: Ωραία, αφήνουμε την ερώτηση.
Α.Κ.: Πιστεύεις κάπου;
Τ.Π.: Πιστεύω κάπου.
Α.Κ.: Πού;
Τ.Π. ( Γέλιο )
Α.Κ.: Τι συμβουλή θα έδινες στους νέους του νησιού, στους αιρετούς και στους vips;
Τ.Π.: Στους αιρετούς;
Α.Κ.: Στις Αρχές εδώ…
Τ.Π.: Α, δεν μπορώ να δίνω συμβουλές, δεν είναι αυτή η δουλειά μου.
Α.Κ.: Στους νέους;
Τ.Π.: Ακόμα χειρότερα.
Α.Κ.: Και στους VIPs;
Τ.Π.: VIPs είμαι εγώ. Να βγω στον καθρέφτη μου να μιλάω; Δεν πάει.
Α.Κ.: Ποιους συναναστρέφεσαι εδώ;
Τ.Π.: Τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και μερικούς γείτονες.
Α.Κ.: Τι διαβάζεις;
Τ.Π.: Διαβάζω κυρίως παραφιλολογία, δηλαδή χαμηλού επιπέδου επιστημονική φαντασία.
Α.Κ.: Ποια ταινία σου άρεσε περισσότερο;
Τ.Π.: Ποια μου άρεσε; Έχω πολλές που δεν μου άρεσαν και με εκνεύρισαν. Αυτή που δεν μου άρεσε και είδα εδώ ήταν « Ο Δημόσιος Κίνδυνος».
Α.Κ.: Δεν ήταν καλή αυτή;
Τ.Π.: Όχι.
BL.: O “Bruno” σου άρεσε;
Τ.Π.: O “Bruno” μου άρεσε, αλλά δεν έχει ιδεολογία, δεν έχει κορύφωση, δεν έχει κάθαρση. Ξέρεις, σ’ αυτή τη δουλειά της σάτιρας πρέπει να έχεις μία θέση κι έναν αυτοσαρκασμό που δεν τον έχει αυτός. Εδώ πήγε στην Παλαιστίνη να μιλήσει μ’ έναν Ισραηλινό κι έναν της Χαμάς και ήταν πολύ επιδερμικό, δηλαδή όταν πας σ’ ένα μέρος όπου βομβαρδίζουν παιδιά, πρέπει να το δεις κάπως αλλιώς το πράγμα, πρέπει να ανατινάξεις κι εσύ κανένα παιδάκι, να κάνεις κι εσύ καμιά χοντράδα, ανάλογη του πράγματος. Δεν μπορείς να το περνάς μόνο από χαβαλέ αυτό γιατί είναι πολύ σκληρό. Οπότε αυτός πιστεύω δεν έχει ιδεολογία, δεν έχει αυτοσαρκασμό.
Α.Κ.: Στην εκπομπή σου έπαιζες μουσικές κάθε είδους. Από τις «Μπαλάντες του κυρ Μέντιου» μέχρι «της ταβέρνας το ρολόι». Ποια μουσική σε εκφράζει περισσότερο;
Τ.Π.: Με εκφράζουν τα αληθινά τραγούδια. Αυτά που έχουν γραφτεί με αλήθεια, αυτά που εκφράζουν κι εσάς. Ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης, το λεγόμενο γύφτικο ή σκυλάδικο της δεκαετίας του 60, το ελληνικό ροκ ας πούμε, Μενιδιάτης, Ζαγοραίος, ο Τάκης ο Σούκας μετά, όλοι αυτοί του 60 οι μουσικοί, η βαριά λαϊκή μουσική.
Α.Κ.: Σου αρέσει το ραδιόφωνο;
Τ.Π.: Πάρα πολύ, πιο πολύ από όλα.
Α.Κ.: Θα επιστρέψεις;
Τ.Π.: Κατά πάσα πιθανότατα ναι.
Α.Κ.: Θεωρείς ότι προσκυνάμε ακόμα σώβρακα και φανέλες;
Τ.Π.: Βέβαια.
Α.Κ.: Υπάρχει σήμερα μουσική ροκ σκηνή ικανή να καλλιεργήσει όχι μόνο τον ήχο αλλά και τον στίχο; Ή είναι όλα τύπου Πλιάτσικα που σατιρίζεις και στην εκπομπή σου;
Τ.Π.: Δύσκολα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουν να ακούνε… Αυτόν τον Πλιάτσικα δεν μπορώ καθόλου. Αυτή τη σκηνή τη θεωρώ ό,τι χειρότερο, δηλαδή αυτό το δήθεν χιπισμό, τη δήθεν μαγκιά. Χάλια.
Α.Κ.: Νιώθεις παγιδευμένος στην εικόνα που έχεις δημιουργήσει; Που είσαι αθυρόστομος, έχεις μούσια, μαλλιά;
Τ.Π.: Μαλλιά;! Μα δεν έχω δημιουργήσει τίποτα, αυτό είναι από μόνο του, δεν είναι…
Α.Κ.: Είσαι απόγονος του Ρασπούτιν;
Τ.Π.: Ρασπούτιν είναι ο Πούτιν με ράσα. Α, μοιάζω πολύ με τον Ρασπούτιν…Και με τον Κάστρο μοιάζω. Αλλά δεν είμαι εγγονός του.
Α.Κ.: Στη προσωπική σου ζωή είσαι χαμηλών τόνων. Σχεδόν ταπεινός, ευγενικός. Ο Τζίμης είναι το alter ego;
Τ.Π.: Νομίζω ότι δεν μπορείς να τα μπερδέψεις αυτά τα δύο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Όπως μου είχε πει και ένας συνάδελφος στην παραλία του Σωρού, ότι μπορώ να κάθομαι στην παραλία με το μωρό μου και τα κουβαδάκια του αλλά να μην μπερδέψω την ζωή μου με τη σκηνή. Κι είχε δίκιο γιατί κάποια στιγμή τα μπέρδεψα και είχα άσχημες εμπειρίες. Δεν μπερδεύονται αυτά τα δύο δηλαδή.
Α.Κ.: Μπούρκα ή…
Τ.Π.: Μπούρκα, δε χρειάζεται «ή».
Α.Κ.: Η ερώτηση είναι κουκούλα ή μπούρκα;
Τ.Π.: Μπούρκα! Είμαι φανατικός της μπούρκας. Είμαι μπουρκομανής.
Α.Κ.: Και τι είναι πιο επικίνδυνο;
Τ.Π.: Τι πιο επικίνδυνο καλέ; Για ποιον; Για μας;
Α.Κ.: Τελικά το παπάκι θα πάει στην ποταμιά ή όχι. Δεν ξέρουμε αν στο στίχο υπάρχει ερωτηματικό ή όχι.
Τ.Π.: Κάτσε να το σκεφτώ λίγο… Τι λέει…(τραγουδάει το τραγούδι γρήγορα να θυμηθεί τον επίμαχο στίχο)… Θα πάει.
Α.Κ. Είναι μεγάλη η ανησυχία…
Τ.Π. Πάει, πάει το παπάκι στην ποταμιά.
BL: Θα μας πεις τώρα το πρότζεκτ που ετοιμάζεις;
Τ.Π.: Το πρότζεκτ που ετοιμάζω τώρα… Κάνω μπεμπέκικα. Γράφω τραγούδια μπεμπέκικα, για την μπέμπα μου που είναι 3,5 μηνών. Και φτιάχνω μπεμπέκικα τραγούδια.
Α.Κ.: Και ποιο είναι το συμπέρασμά σου για τη ζωή;
Τ.Π.: Για τη ζωή; Δε θα απαντήσω σ’ αυτό. Άμα ήξερα τέτοιες αλήθειες εδώ θα ήμουνα τώρα;
Α.Κ.: Τζίμη σ’ ευχαριστούμε πολύ.
Τ.Π.: Κι εγώ ευχαριστώ.
Η συνέντευξη όμως δεν τελειώνει εδώ. Οι bloggers κάνουν στον Τζίμη Πανούση μία σύντομη περιήγηση στην αντιπάρια μπλογκόσφαιρα μπροστά σε ένα laptop, κατά τη διάρκεια της οποίας προλαβαίνουν να συνεχίσουν τη συζήτηση με τον βασιλιά του Σωρού.
BL: Με βάση τον τρόπο που εκφράζεσαι στις εκπομπές σου έχεις δημιουργήσει κάτι σαν σχολή. Με τις νεολεξίες, τους λεκτικούς πειραματισμούς και τις ακροβασίες. Συντάκτες σε free press, bloggers, τηλεοπτικοί θαμώνες σε αντιγράφουν ή απλά εμπνέονται. Αναγνωρίζεις εσύ τριγύρω σου «πανουσάκια»;
Τ.Π.: Δεν το έχω δει. Εντάξει, βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο, αλλά νομίζω ότι γινότανε και παλιότερα.
Ψάχνουμε να του δείξουμε το video με τον Καραβέλα, που τον εκπλήσσει ευχάριστα:
Τ.Π.: Αυτά είναι αλήθεια, για το αντιπυρηνικό καταφύγιο και το εκκλησάκι, αλλά κυρίως για τις γλάστρες. Ήταν ένας Κρητικός εκεί πέρα που κουβάλαγε γλάστρες και τα πούλαγε σε εμάς κι ήρθε σ’ εμένα και διάλεξα κάποια, αλλά δεν είχα λεφτά πάνω μου και του λέω έλα αύριο να σε πληρώσω και τις άφησα στον Κώστα, στην ταβέρνα, και έρχεται ο Καραβέλας και τα βλέπει και λέει πόσα θες για όλα, και του λέει ο Κρητικός δεν μπορώ, πολλά είναι πουλημένα, και βγάζει ένα πακέτο χαρτονομίσματα τόσο (ανοίγει τα χέρια σε μέγεθος τούβλου), δραχμές ήταν τότε, χιλιάρικα, πεντοχίλιαρα. Δεν τα πήρε όμως ο Κρητικός, μου ‘κανε πολύ καλή εντύπωση…
Κι αυτό με το αντιπυρηνικό καταφύγιο είναι αλήθεια. Ξέρεις πού το ‘χει; Εκεί πέρα είναι ένα πηγάδι που επικοινωνεί με το σπήλαιο, είναι από τις λίγες διόδους που έχει το σπήλαιο προς τα έξω. Οι ντόπιοι λοιπόν μου έχουν πει ότι μία έξοδος είναι στο σπίτι του Καραβέλα, εκεί δεξιά όπως το κοιτάς. Αυτό που λέγανε για ένα κριάρι που είχανε ρίξει από το σπήλαιο και βγήκε από ένα πηγάδι…
BL: Ναι ναι
Τ.Π.: Ε, από κει έχει βγει το κριάρι. Το σπίτι του Καραβέλα το έχει φτιάξει ένας φίλος μου και τα ξέρω αυτά. Το εκκλησάκι δεν μπορείτε να το φωτογραφήσετε για το blog; Όντως είναι ο ίδιος στις αγιογραφίες, η γυναίκα του η Μάρθα είναι η Παναγία – η οποία είναι κουμπάρα της Μαριέττας Γιαννάκου και κολλητή της φίλη… Το μεγάλο ερώτημα όμως που συζητάμε εκεί στο Σωρό είναι γιατί έρχονται όλοι αυτοί εδώ…
A.K.: Ίσως θεωρείται το μέρος πιο εναλλακτικό. Χτες ο Κωστόπουλος έλεγε «ποια Μύκονος, ήμουνα στην Άνδρο πριν και τώρα εδώ είναι όλα τα Βου Που»
Τ.Π.: Σου ‘πε τίποτα για την Άνδρο;
BL: Άμα πάει στην Άνδρο πρέπει να αλλάξεις πάλι νησί.
Τ.Π.: Πρέπει να φύγουμε από τα Α. Βήτα, Βόρνεο. Αυτός ο Κωστόπουλος είναι επικίνδυνος πάντως. Άμα το αποφασίσει θα γράψει το τέλος για την Αντίπαρο, όπως έκανε για τη Μύκονο.
A.K.: Ναι, το έγραψε και το Big Fish προχτές. «Η εναλλακτική Μύκονος.»
Τ.Π.: Αυτό σημειώνεται όμως ως επακόλουθο, η ουσία είναι γιατί έχει γίνει αυτό, δεν έχει γίνει για τέτοιους λόγους, δεν κάθεται να σκεφτεί ο άλλος. Αυτοί έχουν έρθει μιλημένα, ο ένας έφερε τον άλλο και για κάποιο λόγο τον έφερε.
BL: Ξεπλένουν λεφτά εννοείς;
Τ.Π.: Σίγουρα αυτό, αλλά γιατί να το κάνουν εδώ; Ας το κάνανε κάπου αλλού που να ήταν πιο γκλαμουράτο. Βέβαια ξεκάρφωτο δεν είναι, μου κάνει εντύπωση πάντως…
Βλέπει το βίντεο…

Ωραίο είναι, πολύ ωραίο… Τον καημένο τον Καραβέλα.
BL: Αυτά τα κείμενα των εκπομπών πάντως δεν έβγαιναν εύκολα έτσι, πρέπει να δούλευες αρκετά
Τ.Π.: 6 με 6μιση ώρες τη μέρα, τέσσερις ώρες στην εκπομπή για να κάνω τη συνέντευξη και 3 με 3μιση ώρες στο σπίτι.
BL: Θα τα βγάλεις αυτά;
Τ.Π.: Ναι, τώρα το ετοιμάζω..
A.K.: Την εκπομπή την κάνεις απ’ το σπίτι;
Όχι, τη γράφω στο σπίτι, αλλά την κάνω πάνω, στο σταθμό. Την έκανα δηλαδή, γιατί τώρα συνελεύσεις. Αυτό το κλείσιμο ήταν πολύ περίεργο, πολύ ξαφνικό, τρομακτική εμπειρία. Βλέπεις ένα πράγμα να καταρρέει ξαφνικά και πως αντιδρά ο κόσμος.
BL: Ένα πράγμα που φαινόταν απαστράπτον..
Τ.Π.: Ναι, με υψηλούς μισθούς και αυτά και κόλπα και high μέσα και όλα ωραία… Και μια μέρα “Τζίμη τσάμπα ήρθες σήμερα, το κλείσανε το μαγαζί…” Από την άλλη όμως είναι τόσο τραγικό να βλέπεις τους χαμηλόμισθους εκεί, τις τηλεφωνήτριες, τις καθαρίστριες, να κλαίνε. Σου κόβονται τα πόδια, να σου λένε έχετε καμιά δουλειά για μας γιατί έχουμε δάνεια… Κι αυτό είναι ένα πράγμα που θα το ζήσουμε σε αλυσίδα, ντόμινο θα γίνονται συνέχεια…
A.K.: Δεν μας είπες, είσαι παράνομη μεταδημότευση στο νησί;
Τ.Π.: Όχι, αλλά θα τα φέρω όμως, έπρεπε να τα έχω φέρει. Κάθε φορά για μια ψήφο δεν κρίνεται;
A.K.: Θα θελες να γίνεις δήμαρχος;
Τ.Π.: Δεν θέλω. Δεν έχετε έναν άνθρωπο σοβαρό να κατεβάσετε;
BL: Άμα είχαμε εσένα θα ρωτάγαμε;
Α.Κ.: Πας Λα Λούνα;
Τ.Π.: Δεν έχω πάει φέτος, μπορεί να πάω σήμερα. Το κάνουν όμως τόσο πολύ αργά για να μη γαμηθούν μετά. Αυτός είναι ο λόγος. Υπάρχει ένας φόβος… Να μη γαμηθούνε.
BL:Τζιμάκο τι σου χρωστάμε;
Τ.Π.: 6 ευρώ είναι παιδιά…

Τα έξι ευρώ προσέφεραν στο Τζίμη από κοινού οι μπλόγκερς
αντιπάριος, antipariafwni, ibis, antiparos-blog
και η φίλη Αθανασία Κουρέτα