Το νησί ασφυκτιά από κόσμο, αγκομαχά να βγάλει λίγες μέρες ακόμα του Αυγούστου και να ανασάνει πάλι όπως παλιά. Για κάποιους αυτό είναι η επιτομή της τουριστικής Αντιπάρου, για κάποιους άλλους είναι οι καταραμένες ημέρες που κάθε χρόνο πρέπει να περάσουν πάνω από την πλάτη του νησιού. Και κάθε άλλου νησιού, όπως η Σύρος… Εκεί όπου ένας δημοσιογράφος –σχεδόν πανθομολογούμενα έγκυρος- έκρινε σκόπιμο να ασκήσει κριτική στα ήθη και τις εμμονές όσων συνδέουν την τουριστική ποιότητα με δευτερεύουσες τουριστικές συνιστώσες αμφίβολης αξίας πέραν της κερδοφόρου. Κι όχι μόνο τις σχολίασε, αλλά και τις δημοσίευσε στην Ελευθεροτυπία – όπου τακτικά αρθρογραφεί, στην συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο εξέφρασε τη γνώμη του ως πολίτης-, εξαγριώνοντας πολλούς συμπολίτες του για την αχρείαστη δυσφήμιση του νησιού.
Η παραπάνω ιστορία (που μπορεί κανείς να διαβάσει σε αυτό το σύνδεσμο) δεν έχει καλό και κακό, ούτε δράκο και σωματοφύλακες. Η σύγχρονη αλληλεπίδραση πολιτών και μήντια είναι αυτή, την βλέπουμε συχνότατα στα ηλεκτρονικά μήντια, αλλά και στα έντυπα πλέον, που φιλοξενούν συχνότατα τις απόψεις πολιτών , ιστολογίων, και άλλων πηγών για να αναδείξουν, να καταγγείλουν, να αναθεματίσουν, αλλά και να επαινέσουν ή να προτείνουν. Κι αν, όπως σωστά αναφέρεται κάπου, η δυσφήμιση λόγω ανάδειξης των κακώς κειμένων θεωρείται περισσότερο προσβλητική από τα ίδια τα κακώς κείμενα, τότε η καθημερινότητά μας κινδυνεύει να γίνει αυτιστική, μια ναρκισσιστική δικτατορία, όπου το άθλιο και το παράνομο δεν υπάρχει κι ας το βλέπουμε, αρκεί να μην το κατονομάζουμε. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά τριγύρω μας, στο βυθό, στα βουνά και τις χαράδρες, στους δρόμους, και αλλού.
Κι η σύγχρονη μετα-μεταμανταλενική δημοκρατία, που οραματίζονται κάποιοι, το κάνει σαφές: το κακώς κείμενο μπορεί να αλλάξει και να γίνει κείμενο, ανάρτηση σε ιστολόγια, καταγγελία στις αρχές, δελτίο τύπου στις εφημερίδες. Όποιος μεμψιμοιρεί καλό είναι να συνηθίσει… Εκτός αν προτιμούμε να ανταλλάσσουμε σιελώδεις χειραψίες βρίσκοντας τα πάντα ωραία και τελικά να ζούμε με κοινά μυστικά, φανερά μεταξύ μας αλλά κρυφά για τους υπόλοιπους. Σαν κάποια ορεινά χωριά της ενδοχώρας που μεγάλωσαν γενιές φυλάσσοντας στον κόρφο τους εγκλήματα και ατιμίες.
(φωτό: Blancucha )
+%5B640x480%5D.JPG)
5 σχόλια:
Συμφωνούμε....
Mia anartish toso romantikh kai ousiastikh se mia baroutokapnismenh apo ta simferonta koinonia...Giati prosfereis aploxera alilegih se enan omoideati...kai sinama mas apodiknieis oti h Makakia krivete se oles tis koinwnies , ite afth legete syro ite legete antiparo...
Iparxoun kai igieis fwnes...kontra se sapia katestimena...
O orismos tou blogging antiparos-blog evge!
Η αλήθεια ειναι πικρή,δεν χωνεύεται εύκολα και πρέπει να έχεις παιδεία για να την δεχθείς.
Να είναι ανοικτόμυαλες και συζητήσιμες και οι δυο πλευρές.
Αναφαίρετο το δικαίωμα του κάθε πολίτη να γράφει κείμενα για τα κατά την γνώμη του κακώς κείμενα και να ακούει βέβαια τις αντίθετες απόψεις
Εξοργιστικές οι προσπάθειες και απειλές εξοστρακισμού
Το κείμενο του Διανοητή Φωτόπουλου ατυχές κατά την γνώμη μου
Και κάποιες απόψεις στο facebook
http://www.facebook.com/group.php?gid=109371150772
Καλές και άγιες οι θεωρίες παιδιά, αλλά διαβάστε λίγο πιο προσεκτικά το τι και το πως.
Όταν σου φταίνε οι κυνηγοί, τα μηχανάκια, οι οικοδομικές εργασίες, οι ρακέτες που παίζουν τα ζευγαράκια και τα υπαίθρια parties δεν επιλέγεις να ζήσεις στην παραλία των Αγκαθωπών, ούτε καν εντός οποιουδήποτε οικισμού των κυκλάδων. Εν κατακλείδι δεν ξέρω αν μεγαλύτερη είναι η υπερβολή αυτών των παιδιών που με άναρθρες κραυγές έδειξαν την ενόχληση τους στο δημοσιογράφο ή τα συμπεράσματα του δημοσιογράφου πως η Σύρος βαδίζει στο δρόμο της Μυκόνου και της περιοχής Φαληράκι Ρόδου. Εξοργιστική η λογική "έξω από εδώ ξένε" αλλά εντελώς άστοχα και τα συμπεράσματα του κ. Φωτόπουλου.Τον αύγουστο τα κυκλαδονήσια έχουν πολύ περισσότερο κόσμο απ' ότι αντέχουν. Οπότε θέλει υπομονή από όλους μας. Απλά τα πράματα.
Δημοσίευση σχολίου