Ρατσιστές εμείς; Ημέρα κατά του ρατσισμού

Ευτυχώς στο νησί μας μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε περισσότερο ανεκτικοί και φιλόξενοι από αλλού...

«Εθνοπρεπής» σημαιολογία

Δεν θέλει ρώτημα: Αν ήταν Γάλλος ή Αγγλος ή Αμερικανός ο μαθητής που αρίστευσε και, κατά τις εγκυκλίους, παίρνει τη σημαία στην παρέλαση, αν ανήκε δηλαδή σε κάποια φυλή ευγενή σαν τη δική μας, τότε ουδείς θα γκρίνιαζε. Ισα ίσα όλοι οι νυν διαμαρτυρόμενοι θα δήλωναν περήφανοι που η αίγλη της πατρίδας μας είναι ικανή να κάψει και τις πιο ισχυρές αντιστάσεις. Αλλά ο μαθητής που πρώτευσε βαθμολογικά στον Πολύγυρο της Χαλκιδικής δεν είναι Αγγλος, Γάλλος ή Αμερικανός. Δεν είναι μέλος καμιάς ευγενούς φυλής. Είναι Αλβανός. Είναι δηλαδή ένας από αυτούς που, το ξέρουμε δα, «δεν θα γίνουν Ελληνες ποτέ», δεν θα αποκτήσουν δηλαδή ποτέ πιστοποιητικό «φυλετικής αναβάθμισης».

Νιώθουμε ντροπή. Αυτό είναι. Νιώθουμε ντροπή όχι επειδή ένα ξενάκι θα κρατήσει τη σημαία, αλλά επειδή τα κατάφερε να ξεπεράσει βαθμολογικά τα δικά μας παιδιά, τα καμάρια μας. Τα τρέχουμε εμείς στα φροντιστήρια, γεμίζουμε το γραφείο τους βοηθήματα, τ’ αφήνουμε να σερφάρουν με τις ώρες στο Ιντερνετ, κι έρχεται τώρα ένα βλαχάκι, ένα γυφτάκι, ένα Αλβανάκι και παίρνει καλύτερους βαθμούς. Κι ας μην έχει δικό του δωμάτιο για να διαβάζει, όπως δεν είχαμε οι περισσότεροι από μας, όχι και πολλά χρόνια πριν. Και από φροντιστήρια, βοηθήματα και Ιντερνετ, όχι και σπουδαία πράγματα, όσο αντέχει ο μισθός ενός μετανάστη, αν έχει σίγουρο μισθό και δεν βγαίνει αχάραγα αναζητώντας μεροκάματο εκεί όπου πια τα μεροκάματα σπανίζουν. Δεν είναι λοιπόν εθνική η ντροπή μας, κι ας τη μασκαρεύουμε έτσι για να της δώσουμε τάχα βαθύτερο περιεχόμενο. Προσωπική είναι, γιατί προσωπική είναι και η ήττα μας αφού, βλακωδώς, μεταφράζουμε σαν βαριά ήττα, δική μας και του παιδιού μας, ένα απλούστατο γεγονός: ότι το βλαστάρι μας δεν βγήκε πρώτο στα μαθήματα. Ενα παιδί δυσκολεμένο στη ζωή, ένα παιδί που μοιράζεται την πίεση του σπιτιού του, όπως ξέρουμε από παλιά, είναι πιθανό να κοπιάσει περισσότερο από τα παραχαϊδεμένα συνομήλικά του. Και με τον κόπο κτώνται τα αγαθά, έτσι δεν μάθαμε να πιστεύουμε;

Ιδού όμως που κάποιος από τους διαμαρτυρόμενους γονείς σκαρφίστηκε και πρότεινε δημοσίως το εξής σχέδιο, ώστε να μην πέφτουμε κάθε λίγο και λιγάκι στο πρόβλημα τη σημαίας: Να μην ανταμείβεται όσο πρέπει κι όσο αξίζει ένας μαθητής για τον κόπο του, αν ο ιδρώτας είναι αλβανικός, μη ελληνικός. Να βάζουν λέει οι δάσκαλοι μικρότερους βαθμούς στους ξένους, να τους κλέβουν στο ζύγι, να τους αδικούν κατάφωρα και προσχεδιασμένα για «εθνικούς λόγους» και, πάλι για εθνικούς λόγους», να επιδοτούν βαθμολογικά τα δικά μας παιδιά. Χυδαίο; Κυνικό; Εξοργιστικό; Μα όχι. Πρόκειται για σχέδιο απολύτως εναρμονισμένο με την πραγματικότητα: Οπως οι γονείς των Αλβανόπουλων, των ξενόπουλων εν γένει, πληρώνονται λιγότερο για τον μόχθο τους εν συγκρίσει με τους ημεδαπούς, έτσι και τα παιδιά τους πρέπει να παίρνουν μικρότερους βαθμούς. Για να μην κακομαθαίνουν κιόλας κι έτσι να μπουν ώριμα στην παραγωγή.

Του Παντελη Μπουκαλα

Aν η παρακάτω κοινοποίηση είναι δυσανάγνωστη δεν πειράζει, μια από τα ίδια είναι, ένα ρατσιστικό παραλήρημα. Μακριά από εμάς, μέχρι την ώρα που κάποιος μη έλλην πρωτεύσει στο χωριό...

Τo DΝΑ αποκαλύπτει πως οι Ευρωπαίοι είμαστε όλοι παιδιά μιας «μαύρης μάνας»

(απόσπασμα)

.......Η πρόοδος της γενετικής έχει εφοδιάσει με νέα εργαλεία τους επίδοξους φυλετικούς ιχνηλάτες. Με «λαγωνικό» το μιτοχονδριακό DΝΑ αναζητούν τις ρίζες των σύγχρονων ανθρώπων στα βάθη της ιστορίας.Μέσα στο χάος των θεωριών που διατυπώνονται ωστόσο ένα μοιάζει σίγουρο: όλοι είμαστε παιδιά μιας αφρικανής Εύας..........

....«Τα έθνη-κράτη πρέπει να αντιληφθούν ότι το πρόθεμα “έθνος” ενέχει οπισθοδρόμηση και είναι ανασταλτικός παράγοντας στη μετεξέλιξή τους προκειμένου να ακολουθήσουν τις επιταγές της σύγχρονης εποχής». Δεν το καταλάβαμε τότε, παλιά, όταν μας το έλεγε ο Ρήγας στον Θούριό του. Ισως τώρα, που η κατάρρευση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας αποζητεί σωτηρία στη «διεύρυνση της εσωτερικής αγοράς», αντιληφθούμε επιτέλους ότι τα Βαλκάνια είναι ο κοινός μας τόπος ......

Τα επείγοντα των νοσοκομείων γεμάτα αλλοδαπούς

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Της Μαριας Δεληθαναση

(απόσπασμα)

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι αλλοδαποί ξεπερνούν το 80% του συνόλου των πολιτών που καταφεύγουν στα επείγοντα. Ομως αποτελούν μόλις το 6,2% όσων νοσηλεύονται. Την ίδια στιγμή, σημείωσε η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιατρικής σχολής κ. Αθηνά Γλυνού, το 15% - 20% των αναγκών για παροχές υγείας στα νοσοκομεία αφορούν αλλοδαπούς. Μετανάστες και πρόσφυγες αποτελούν ευπαθή πληθυσμό με περίπλοκα προβλήματα υγείας. Ομως οι διαθέσιμοι πόροι είναι ανεπαρκείς, οι αλλοδαποί δεν χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες υγείας στο βαθμό που τις χρειάζονται, η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται από ΜΚΟ δεν είναι ελεγμένη και ένας μεγάλος αριθμός τους είναι παράνομοι.

Η έλλειψη νομιμοποιητικών εγγράφων στο 50% ίσως των μεταναστών και προσφύγων που διαβιούν στη χώρα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο νόμος απαγορεύει ρητά την παροχή υπηρεσιών υγείας σε μη νόμιμους (με εξαίρεση τις περιπτώσεις επειγόντων περιστατικών) και την ευκαιριακή απασχόλησή τους σε εργασίες που σχετίζονται με τη δημόσια υγεία συνθέτουν ένα σοβαρό πρόβλημα. Κύρια προβλήματα υγείας που παρουσιάζουν είναι λοιμώδη νοσήματα (ηπατίτιδα Β, φυματίωση, έιτζ), διαταραχές ψυχικής υγείας (άγχος, σύγχυση, διάσπαση προσοχής, κατάθλιψη, διαταραχή μνήμης, μετατραυματικό στρες) και εργατικά ατυχήματα. Οπως χαρακτηριστικά σημειώθηκε χθες: «Παρ’ όλα τα αυξημένα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας, οι αλλοδαποί χρησιμοποιούν λιγότερο τις υπηρεσίες υγείας. Το γεγονός είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την υγεία του συγκεκριμένου πληθυσμού και για τη δημόσια υγεία δεδομένου ότι μεγάλο μέρος των μεταναστών απασχολείται στην παροχή υπηρεσιών υψηλού υγειονομικού ενδιαφέροντος (εστίαση, διασκέδαση, τουρισμός, καθαριότητα)».

Ιταλία: Αντιδρούν οι γιατροί στην άρση απορρήτου για τους λαθρομετανάστες

Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα | Të dedikohem një faleminderit,Greqi (από ένα ελληνοαλβανικό μπλογκ)