Ναυτικού Ομίλου το ανάγνωσμα: κύριοι (αιρετοί) ελέησον

Με παρέμβασή του από το κρύο Λονδίνο ο κ.Κανετούνης, ο "Δάσκαλος", ο Ηλίας, ο άνθρωπος που ανιδιοτελώς ήταν πίσω από κάθε καλή προσπάθεια στο νησί τα τελευταία χρόνια, δίνει και τη δική του άποψη στο ζήτημα. Και επιβεβαιώνει την αδιαφορία που περιγράφουν και οι επιστολές των δύο πολιτών που αναρτήθηκαν χθες. Σ' αυτό το άρθρο τις βάζουμε όλες μαζί και ελπίζουμε να μη χρειαστεί και άλλη παρέμβαση.

Φίλοι γεια σας από το Λονδίνο. Μπορεί να λείπω τώρα από την Αντίπαρο όμως πάντα διαβάζω και ενημερώνομαι για τις εξελίξεις σε αυτό, κυρίως μέσα από τα θαυμάσια και πρωτότυπα blog, που δείχνουν και την ποιότητα των ανθρώπων που τα επιμελούνται.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό να κάνω κανενός είδους παρέμβαση μέ οποιοδήποτε τρόπο για όσα ευχάριστα και δυσάρεστα συμβαίνουν στο νησί, το θέμα όμως του Ν.Ο. Αντιπαρου-ΜΕΑΣ Ωλίαρος, άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου (κατανοείτε φαντάζομαι τους λόγους) γι αυτό και η σύντομη αυτή παρέμβαση μέσω τoυ blog.

Οι αναφορές τόσο του Γιάννη Τριαντάφυλλου όσο και του ανώνυμου γονέα με βρίσκουν σύμφωνο και νομίζω ότι φανερώνουν την αγωνία τους για την περαιτέρω εξέλιξη και πρόοδο του συλλόγου, πρόοδο που θα είναι προς όφελος όλου του νησιού και ιδιαίτερα του ευαίσθητου τμήματος των παιδιών και της νεολαίας..

Για να επιτευχθεί αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι –μεταξύ των άλλων- η στήριξή του από την κοινοτική αρχή του νησιού, στήριξη που δεν την είχε ο σύλλογος τα προηγούμενα χρόνια, για λόγους που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Κοντεύουν τα τρία χρόνια από τότε, που το κοινοτικό συμβούλιο πήρε την απόφαση, μετά από σχετικό αίτημα, για τη δημιουργία των αναγκαίων εγκαταστάσεων στο χώρο της 2^ης Ψαραλυκής (Γαλανταριές), αναρωτιέμαι πόσα πρέπει να περάσουν ώστε να υλοποιηθεί αυτή η απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου.. Πρώτη ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η άμεση τοπογραφική αποτύπωση. Το δεύτερο ζήτημα αφορά και πάλι την εκπλήρωση υποχρεώσεων της κοινοτικής αρχής. Ο κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων ορίζει ότι το 3% (αν δε με απατά η μνήμη μου) του προϋπολογισμού τους θα πρέπει οι Ο.Τ.Α. να τους διαθέτουν για αθλητικούς και πολιτιστικούς σκοπούς. Ο ΜΕΑΣ Ωλίαρος είναι ο κυριότερος αθλητικός και πολιτιστικός φορέας του νησιού και παρόλα αυτά δε χρηματοδοτείται από πουθενά, παρά τα πολλά αιτήματά που κατά καιρούς έχει υποβάλλει.

Το γεγονός ότι κατάφερε να κάνει όσα έχει κάνει μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα της λειτουργίας του, και με τις συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μόνο σε ένα θαύμα μπορεί να αποδοθεί. Το θαύμα αυτό οφείλεται στους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν και που όλα αυτά τα χρόνια εργάζονται σκληρά, με σύμπνοια, με πίστη ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό, προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους χωρίς να υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες. Σημαντική θα πρέπει να χαρακτηρισθεί η βοήθεια μερικών φίλων που περνούν το χρόνο των διακοπών τους στην Αντίπαρο και Αντιπαριωτών που όποτε τους ζητήθηκε η συνδρομή τους ήταν πάντοτε αρωγοί.

Τελείώνω στέλνοντας τα χαιρετίσματα σε όλους τους ανθρώπους που πλαισιώνουν το Ν.Ο.Αντιπάρου-ΜΕΑ Ωλίαρο και ιδιαίτερα στο νέο του πρόεδρο τον Τάσο Φαρούπο. Δεν πρέπει να πτοούνται από τις δυσκολίες και τα εμπόδια που κατά καιρούς ανακύπτουν. Στον παπα-Στέλιο που προσέφερε τόσα στο νησί και στο σύλλογο στο σύντομο-δυστυχώς- διάστημα της παραμονής του. Σε όλους τους μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς των σχολείων, στους καινούριους διευθυντές τους και ιδιαίτερα στον κ. Παπά Άρη, τους εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο τους και επειδή η επιτυχία δεν έρχεται από μόνη της θα ευχόμουν και θα παρακαλούσα όλους τους παράγοντες της εκπαιδευτικής κοινότητας να τους στηρίξουν. Σε όλα τα μέλη και φίλους της τοπικής επιτροπής περιβάλλοντος και πολιτισμού. Τέλος στους συντελεστές των blogs, να συνεχίσετε έτσι- για να ενημερώνομαι κι εγώ από εδώ μακριά-και ελπίζω κάποτε τα νέα να αφορούν περισσότερο ευχάριστα γεγονότα και βήματα προόδου για την Αντίπαρο.

Ηλίας Κανετούνης

"Είμαι ένας γονέας και, όπως οι περισσότεροι γονείς, ενδιαφέρομαι για το καλό των παιδιών, των δικών μου και όλων των υπολοίπων. Προσπαθώ καθημερινά με τη στάση μου και τις πράξεις μου να του προσφέρω ό,τι κρίνω απαραίτητο και να μη στερηθεί όσα οι παλιότεροι, αλλά ακόμα κι εμείς, στερηθήκαμε σε εποχές που το νησί δεν είχε εξελιχθεί και αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό.

Το νησί λοιπόν εξελίχθηκε, προόδευσε και, θα’ λεγε κανείς με βεβαιότητα, οι εποχές έχουν αλλάξει. Ωστόσο είναι πολλά πράγματα που, δυστυχώς, παραμένουν ίδια και διαπιστώνω πως όσο κι αν κάποιοι γονείς πασχίζουν για τα παιδιά τους, υπάρχουν ζητήματα στα οποία είναι ανήμποροι αν δε βοηθήσουν και κάποιοι άλλοι. Έτσι, για παράδειγμα, οι δυνατότητες του νησιού μας στον τομέα του αθλητισμού είναι πολύ περιορισμένες και, αλίμονο στο παιδί που έχει ταλέντο, αφού είναι απίθανο να το ανιχνεύσει, να το καλλιεργήσει και να το εξελίξει σ'αυτές τις συνθήκες.

Υπάρχουν ορισμένοι σύλλογοι που δείχνουν ενδιαφέρον, όπως ο Ναυτικός Όμιλος Αντιπάρου, που έχει οργανώσει τμήματα κολύμβησης, ιστιοπλοΐας και μπάσκετ για τα παιδιά και αερόμπικ, μπάσκετ για τους ενήλικες. Ωστόσο, χωρίς την απαραίτητη οικονομική και υλική ενίσχυση είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεπερνούν τα προβλήματα και να καλύπτουν τις ανάγκες που δημιουργούνται, όταν, επιτέλους, κάποια παιδιά δείχνουν έτοιμα να κάνουν το παραπάνω βήμα. Αρκεί μια επίσκεψη στην Πάρο για να διαπιστώσει κανείς ότι σε ζητήματα αθλητικής οργάνωσης, απασχόλησης και αξιοποίησης των παιδιών η σύγκριση είναι μελαγχολικά καταλυτική. Είχα μια συζήτηση με ένα παριανό γονέα που καμάρωνε το γιο του στην κερκίδα του γηπέδου και μου ανέφερε περιχαρής ότι οι γονείς έχουν βρει αρωγούς και συμμάχους τις τοπικές αρχές και τους τοπικούς παράγοντες.

Ακόμα πιο μελαγχολική είναι η σύγκριση αν επισκεφθεί κάποιος τις εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Πάρου και αναλογιστεί τις άθλιες και υποτυπώδεις δικές μας. Αν ρωτήσει κανείς τους Παριανούς γονείς πώς κατάφεραν και έφτιαξαν αυτές τις θαυμάσιες εγκαταστάσεις θα μάθει ότι ο χώρος παραχωρήθηκε από το Δήμο και σιγά σιγά διαμορφώθηκε σε αυτόν που τώρα φιλοξενεί έναν από τους καλύτερους ναυτικούς ομίλους στην Ελλάδα, με διαρκώς σπουδαιότερες διακρίσεις και αυξανόμενη συμμετοχή των παιδιών.

Και εδώ; Εδώ έχει μεν παραχωρηθεί, μετά από πολλές προσπάθειες, χώρος από την Κοινότητα στη θέση Γαλανταριές (2η Ψαραλυκή), αλλά τίποτα άλλο δεν έχει γίνει, ούτε καν η τοπογραφική μελέτη… Πώς άραγε είναι δυνατόν να διακριθούν ποτέ τα παιδιά μας ακόμα κι αν διαθέτουν το ταλέντο, την πειθαρχία και τη θέληση που απαιτείται, ακόμα κι αν έχουν πράγματι έναν πολύ καλό προπονητή, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κατάλληλος χώρος και καμία απολύτως βοήθεια πέρα από τους ίδιους τους γονείς; Φτάσαμε στο σημείο οι VIPS και οι επώνυμοι που ζουν εδώ λίγες εβδομάδες το χρόνο να προσφέρουν ουσιαστικότερη και πιο πρόθυμη βοήθεια από τις τοπικές αρχές. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς:

-την οικονομική βοήθεια που ποτέ δεν έχουμε λάβει από την Κοινότητα (η ευθύνη φυσικά βαρύνει όλη την Κοινοτική Αρχή), ενώ την ίδια στιγμή ρέουν αλλού δωρεές επί δωρεών για να πληρωθούν κάποιοι απλήρωτοι κοινοτικοί υπάλληλοι;

-τις φήμες που αιωρούνται ότι υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα που αντιτίθενται στην εξέλιξη των έργων στις Γαλανταριές;

-τα έξοδα που καλούνται να πληρώσουν οι γονείς για τους αγώνες των παιδιών σε Σύρο, Αίγινα, Άνδρο και ποιος ξέρει που αλλού και για πόσο καιρό ακόμα;

-την ανακολουθία του Ιουλίου, όταν η Κοινότητα, ενώ ενέκρινε τη διοργάνωση των αγώνων της Αγίας Μαρίνας από το Ναυτικό Όμιλο, ώστε αυτός να έχει έσοδα από την πώληση των T-shirts που με κέφι έφτιαξε, πούλαγε τα δικά της. μπλουζάκια, αφήνοντας τους διοργανωτές έκθετους; Ας ελπίσουμε ότι όσοι διαβάσουν την απεγνωσμένη αυτή επιστολή διαμαρτυρίας, και κυρίως οι αρχές και η Κοινότητα,συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι εξίσου, να βοηθήσουν εμάς τους γονείς της Αντιπάρου, να στηρίξουν τον αθλητισμό στο νησί και να βοηθήσουν το Ναυτικό Όμιλο αλλά και κάθε άλλη προσπάθεια σ’ αυτόν τον τομέα.

Τουλάχιστον, ας γίνει μια προσπάθεια συντονισμένη, έτσι ώστε τα παιδιά μας να μην είναι κολλημένα πίσω από ένα υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια πολέμου ή κάνοντας ατελείωτο chat, ή πλάι σε μια μπάρα καπνίζοντας και πίνοντας. Νομίζω κανένας γονιός δε θέλει να λογοδοτήσει κάποτε στα παιδιά του για τα ελλείμματα στην παιδεία που του κληροδότησε η αδιαφορία ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Είναι δύσκολο, αλλά απαιτεί τουλάχιστον προσπάθεια και θέληση απ’ όλους.

Σας ευχαριστώ,
Ένας απογοητευμένος γονέας "

Αυτά τα παιδιά πράγματι το αξίζουν.........
ποιος θα το πιστευε πριν λιγα χρονια πως αυτος ο ναυτικος ομιλος
που ιδρυθηκε απο λιγους ονειροπολους γονεις
θα στεκοταν στα ποδια του
χωρις καμια βοηθεια απο την κοινοτικη αρχη.
Βασικα οι γονεις και μερικοι χορηγοι-φιλοι της Αντιπαρου
βοηθησαν στην αγορα λιγων σκαφων (optimist & laser).
Οι εγκαταστασεις του ομιλου ειναι ανυπαρκτες,
κατω απο τα δεντρα στην παραλία του Αη-Σπυριδωνα.
Και ομως, αυτα τα παιδια ελαβαν μερος σε σχολικους,
σε διασυλλογικους, σε περιφερειακους,
αλλα και στο πανελληνιο πρωταθλημα ιστιοπλοιας στην Αιγινα
τον περασμενο Ιουλιο, με αρκετα καλες επιδοσεις.

Μηπως λοιπον το αιτημα του ομιλου
για παραχωρηση οικοπεδου στην ψαραλυκη πρεπει να λυθει το συντομοτερο??????

Γιατι η κοινοτητα αργοπορει τοσο πολυ στην εκδοση του τοπογραφικου????

Τα παιδια που κανουν τοσες θυσιες περιμενουν μια απαντηση.

Γιάννης Τριαντάφυλλος

Ναυτικού Ομίλου το ανάγνωσμα: Πρόσχωμεν