23 Ιουλ 2008

ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ, ΤΑ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΙΑ ΨΗΦΑΛΑΚΙΑ



Σε μια λαμπρή τελετή με απευθείας αναφορές στο Βυζάντιο, το Σούλι, τη Μεγάλη Ιδέα, την Ψωροκώσταινα και τον Πόλεμο των Άστρων τιμήθηκε και στο ευσεβές νησί μας ο νέος Μεσσίας με τιμές Μητροπολίτη.

Πλήθος πιστοί Αντιπάριοι, Πάριοι και παρίες συμμετείχαν στα δρώμενα, ενώ το εντυπωσιακό σμήνος των ρασοφόρων, που λίγες βδομάδες πριν γενειοτραβιόνταν για το χρίσμα έπαιρνε εντυπωσιακούς σχηματισμούς.

Οσφυοκάμπτες πολιτικοί κάθε αποχρώσεως θυμήθηκαν τη χριστιανική τους πάνσεπτη διάσταση και συναγωνίζονταν ποιος θα πάρει την πιο επίκαιρη φωτογραφική θέση και ποιος θα κρατά τα εξαπτέρυγα, πράξεις που εξασφαλίζουν τον ψηφοθηρικό παράδεισο του έλληνα πολιτικού, ειδικά στα ξεχασμένα από Θεό και κράτος νησιά.

Την ευλαβική τελετή ακολούθησε πανηγυρικό γεύμα σε ταβέρνα του νησιού όπου παρευρέθησαν και μετέλαβαν ψαρομεζέδες, πίτες και νηστίσιμα κοψίδια πλήθος λαού και κληρικών σε άλλη μια ευγενική απέριττη χορηγία της Κοινότητας.

Φήμες αναφέρουν ότι, μόλις τελείωσαν τα φαγητά, το αδηφάγο πλήθος πεινασμένο απειλούσε να καταβροχθίσει και τους εκπροσώπους της κοσμικής εξουσίας. Τότε, ο Παναγιότατος με ένα spell από το World of Warcraft έκανε να ξεπηδήσουν από τις βρύσες του δικτύου ψάρια και χταπόδια και χόρτασε το πλήθος. Ωστόσο το θαύμα διαψεύστηκε από τον εκπρόσωπο τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως ως ανυπόστατο, καθώς τέτοια γεγονότα είχαν κάνει την εμφάνισή τους και πριν την έλευση του Πανοσιοτάτου.

Ακολουθεί το καθαγιασμένο φωτορεπορτάζ (απ'ευθείας από τα χερουβείμ)

Η Αναμονή (χωρίς σχόλια)

Η άφιξη του ιερατείου


τμήμα από τις ομιλίες για τα χερουβείμ και τα σεραφείμ

O αγώνας των 500 μέτρων μετ' εμποδίων από το λιμάνι προς την εκκλησία
Κάποια ταραχοποιά στοιχεία απομονώθηκαν έγκαιρα
και κάποια άλλα απουσίασαν οικειοθελώς

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

“Παπάδες που ανδρίζεσθε στα τόσα μοναστήρια
που φαίνεσθε παχύτατοι ωσάν τα χοιρομήρια……
που ότι και να κάμετε μακράν του κυκεώνος,
μονάχοι σεις το ξέρετε και ο Θεός μας μόνος……
Παπάδες αγιώτατοι που ζήτε με πεσκέσι……
Που είσθε οι διδάσκαλοι στο τρώγειν και το πίνειν…”.
Σουρή “Παπάδες-Επίστρατοι”.

Ανώνυμος είπε...

Τρεις παπάδες τρία αγγούρια
κυνηγούσαν μια γαϊδούρα.
Δω την έχουν κει την έχουν
μες στο ρέμα την κατέχουν.
Στέκα βρε ευλογημένη
που είναι η π...α κ....ωμένη
άμα παρ' και ξεφουσκώσει
ποιος αδειάζ' να στο χώσει;


ΛΑΪΚΟ ΔΗΜΩΔΕΣ

Ανώνυμος είπε...

Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου (Βάρναλης)

Η μπαλάντα του Κυρ Μέντιου

Βάρναλης

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Κούτσα μια και κούτσα δυο
της ζωής το ρημαδιό!

Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' φήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια
με κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Aνωχώρι, Κατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι,
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κι' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.

Kαι ζευγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνωνται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαϊ.

Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!

Aλλά εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Μαη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.

Kι' ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
"Σε καβάλησε ο Χριστός!

Δούλευε για να στουμπώσει
όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...
-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"

Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κι' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!

Kι' όταν ένα καλό βράδυ
θα τελειώσει μου το λάδι
κι' αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ είν' η ζωή),

H ψυχή μου θε να δράμη
στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!

Γέρασα κι' ως δε φελούσα
κι' αχαϊρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:
"Χαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κύρ Μέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη,
συ που δίδαξες αρνί
τον κύρ λύκο να γενή!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Μα με την κουβέντα αυτή
πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρης. Οπου ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου-
τον αφέντη τον κουφό σου!
Και στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.

Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι' άλλος ήλιος έχει βγη
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".

Antipariafwni είπε...

To post ths dekaetias!