«Έζησα το θαύμα της Αλβανίας»-Οδ. Ελύτης (και ένα σχόλιο για τις παρελάσεις-παρωδίες σήμερα)

Ο Οδυσσέας Ελύτης, η ημιτελής «Αλβανιάδα» και η συμμετοχή του στον αγώνα

Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου εν όψει και ας αναφερθώ, σε όσους δεν το γνωρίζουν, σ' ένα αφιερωμένο στο αλβανικό έπος ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη, το οποίο όμως απέσυρε και θα εξηγηθεί πιο κάτω από τον ίδιο γιατί.

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο αλβανικό μέτωπο - 1941 Πρόκειται για την «Αλβανιάδα», έργο ημιτελές, που δημοσιεύθηκε το 1965 στο φοιτητικό περιοδικό «Πανσπουδαστική», με εκτενή συνέντευξη του ποιητή και σχέδια του Γιάννη Μόραλη.

Περνάω αμέσως στο μεγαλύτερο μέρος τής άκρως ενδιαφέρουσας (ανυπόγραφης) αυτής συνέντευξης (που υπάρχει στο αρχείο μου, δανειζόμενος τον ίδιο τίτλο, με δικούς μου υπότιτλους), παρακάμπτοντας το ποίημα αφού ο δημιουργός του δεν το περιέλαβε τελικά στα έργα του. Όπου ο Ελύτης, αφού εξηγεί πώς αποφάσισε να σταματήσει τη σύνθεση του εν λόγω ποιήματος (τον τράβηξε το «Άξιον Εστί», ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», που έγραψε την ίδια περίοδο), περνάει στο Έπος του Σαράντα όπου, όπως είναι γνωστό, συμμετείχε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός κι όπου αρρώστησε βαριά και παραλίγο να χάσει τη ζωή του.

«Όμορφη αφροσύνη»

- Πώς συμβαίνει να μην έχει εκδοθεί ακόμη η «Αλβανιάδα»; Μήπως έχουν δημοσιευθεί αποσπάσματα σε κανένα περιοδικό;

- Οχι, το ποίημα αυτό δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Μεταδόθηκε όμως τον Οκτώβριο του 1956 από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, με απαγγελία Θάνου Κωτσόπουλου και Μήτσου Λυγίζου, ραδιοσκηνοθεσία Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Δεν είχε, απ' όσο ξέρω, καμιάν απήχηση, μολονότι η ραδιοφωνική παρουσίαση βοηθούσε στην ανάδειξη της ιδιότυπης τεχνικής του. Ίσως να έφταιγα εγώ, ίσως το θέμα. Γεγονός είναι ότι μου έλειψε από κει και πέρα η διάθεση να συνεχίσω ένα έργο με τόσο μεγάλες διαστάσεις. Καλά ή κακά δεν είμαι από τους ποιητές που μπορούν να γράφουν ερήμην του κοινού. Μου χρειάζεται ο «αντίκτυπος». Κάτι περισσότερο: μου χρειάζεται αυτό που λέμε «αόρατη παραγγελία», η συναίσθηση ότι μια ομάδα ανθρώπων, έστω και μικρή, περιμένει κάτι από μένα. Προχώρησα αρκετά στο δεύτερο μέρος, κ' ύστερα, ξαφνικά, σταμάτησα. Με τράβηξε το «Άξιον Εστί» που είχε αρχίσει να ωριμάζει μέσα μου και που έμελλε να ηχήσει αλλιώς. Ωστόσο, μια που αυτό το πρώτο μέρος εξακολουθεί, προσωπικά, να με ικανοποιεί απολύτως κ' έχει εξάλλου πάρει κατά κάποιο τρόπο το βάφτισμα της δημοσιότητας, ευχαρίστως σας το παραχωρώ.

(Στη συνέχεια απαντάει σε ερώτηση για την τεχνική του ποιήματος - και αμέσως μετά):

- Τι είναι εκείνο που σας συγκίνησε στο Έπος του Σαράντα;

- Πώς να σας το πω: ήταν ό,τι διάβαζα στην πράξη, και μ' ένα σφίξιμο στην καρδιά μην τύχει και δακρύσω, αυτά που με ανία και δυσφορία διάβαζα ως τότε στα βιβλία και για την ιστορία της χώρας μου. Ήταν μια βίαιη φορά προς τα εμπρός του λαού που είχε κάποτε ηττηθεί, όχι εξ αιτίας του, στη Μικρασία, και που τώρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Έτσι το έβλεπα εγώ. Σαν άχτι μακροχρόνιο που έβγαινε και ξεθύμαινε. Δεν έπαιζε ρόλο που ο εχθρός ήταν διαφορετικός. Ο εχθρός ήτανε η Τυραννία, ήτανε η μορφή του Αδίκου, που την είχαμε υποστεί κάτω από διαφορετικές μορφές επί αιώνες και είχε γίνει μοίρα μας. Αυτή η εξέγερση εναντίον της Μοίρας, χωρίς υπολογισμό, μες στα όλα, αυτή η «όμορφη αφροσύνη», όπως λέω κάπου αλλού, ήτανε που ανέβαζε το γεγονός σε μιαν άλλη σφαίρα, ποιητική. Μέσα μου έγινε μια αναπαρθένευση των τριμμένων εννοιών. Οι λέξεις ξεφουσκώνανε και ξαναγεμίζανε με καθαρή ουσία. Με τη βοήθεια της ουσίας αυτής βρήκα το θάρρος να ξαναπροφέρω λόγια που ως τότε φοβόμουνα επειδή τα συναντούσα μόνο στα χείλη των κούφιων πολιτικών και των πατριδοκαπήλων.

«Σώθηκα από θαύμα»

- Προσωπικά, εσείς, σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός, τι κάνατε στον αγώνα;

- Τι να έκανα εγώ, ένα χαλασμένο παιδί της Αθήνας. Με κόπο, κόπο ανυπολόγιστο, κατάφερα να είμαι απλώς συνεπής προς την αποστολή μου. Αλλά είδα στα πρόσωπα των στρατιωτών μου τη λάμψη που είναι ικανός ο Ελληνισμός ν' αναδώσει όταν πιστεύει στο δίκιο του. Και γνώρισα από κοντά την αψηφισιά του θανάτου, την ακατάβλητη θέληση της ζωής που έγινε τελικά και δική μου. Στο μέτωπο, αρρώστησα από βαρύτατο τύφο. Τα νερά που πίναμε όπου βρίσκαμε, ανάμεσα στα πτώματα των μουλαριών, ήτανε μολυσμένα. Χωρίς να γνωρίζω τι έχω, χρειάστηκε να κάνω τρία μερόνυχτα με τα πόδια και με ζώο για να βρεθώ σε βατό δρόμο και να διακομισθώ στο Νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Έμεινα εκεί σαράντα μέρες με σαράντα πυρετό, ακίνητος, με πάγο στην κοιλιά. Με είχανε αποφασίσει, αλλά εγώ δεν είχα αποφασίσει τον εαυτό μου. Θυμάμαι ότι αρνήθηκα να με μεταφέρουν στον μικρό θάλαμο των ετοιμοθανάτων, όπως κάποιο άλλο βράδυ αρνήθηκα να κοινωνήσω και να εξομολογηθώ στον παπά που μου φέρανε, όταν η κρίση της αρρώστιας έφτασε στο κατακόρυφο. Μόλις αρχίσανε οι βομβαρδισμοί, ανοίγανε το διπλανό μου παράθυρο -μην σπάσουν τα τζάμια και τιναχτούν απάνω μου- και φεύγανε όλοι στα καταφύγια. Έτσι πέρασα όλες τις τρομερές μέρες της Γερμανικής επιθέσεως. Κατάμονος σ' έναν έρημο θάλαμο, και γεμάτος πληγές από την απόλυτη ακινησία. Και την ημέρα που κρίθηκε ότι είχα γλυτώσει και άρχισε να υποχωρεί ο πυρετός, ήρθε η διαταγή να εκκενωθεί το Νοσοκομείο. Με βάλανε όπως όπως σ' ένα φορείο, που το χώσανε σ' ένα φορτηγό αυτοκίνητο. Η φάλαγγα από τα Γιάννενα ως το Αγρίνιο πολυβολήθηκε οκτώ φορές από τα «στούκας». Οι φαντάροι τρέχανε στα χωράφια, όμως εγώ ήταν αδύνατο να σταθώ όρθιος έστω και για μια στιγμή. Τελικά, στο Αγρίνιο, με παρατήσανε σ' ένα πεζούλι και φύγανε. Μια καλή κοπέλα, εθελοντής νοσοκόμος με άλλη αποστολή, με βοήθησε και μ' έσυρε ως το υπόγειο μιας καπναποθήκης, όπου σωριάστηκα κ' έμεινα τρεις μέρες. Αλλά τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία για τους άλλους. Σημασία έχει ότι «έζησα το θαύμα» και σώθηκα από ένα θαύμα. Οι γιατροί στην Αθήνα τρίβανε τα μάτια τους. Σύμφωνα με την Επιστήμη, θα έπρεπε με την παραμικρή μετακίνηση να πάθω εντερορραγία και να τελειώσω.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ (Ελευθεροτυπία)

Στα σχόλια γίνεται αναφορά στα σημερινά επεισόδια των παρελάσεων και τη δήλωση του Προέδρου της δημοκρατίας.

Κάτσε κάτω από τη μπάρα… Έτσι… Μπράβο, πέρασες. Συγχαρητήρια είσαι στον πεζόδρομο…

 

ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ, ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ. 

Αντίθετα δείτε μία μπάρα, απόλυτα συνυφασμένη με την παράδοση του οικισμού. Μπορούμε να διοργανώσουμε αγώνες λίμπο στο λιμάνι, με λίγη άμμο από τη διαρκώς μειούμενη στη δεύτερη Ψαραλυκή, φωτιά και κακαβιά και τα μηχανάκια να περνάνε με τέχνη κάτω από τη μπάρα, και τους γονείς να φωνάζουν “Κάτσε κάτω από τη μπάρα”.

Επίσης για τους οδηγούς αυτοκινήτων και φορτηγών μπορεί να διοργανωθεί αγώνας από την πλατεία με τερματισμό τη μπάρα του λιμανιού. Ο νικητής θα παίρνει τη μπάρα σπίτι του, για να μη χρησιμοποιούμε συνέχεια τις παλιές και παγώσει το εμπόριο μπαρών….

 

Στα σοβαρά τώρα:

 Όταν ο δήμος παραδέχεται ότι η εφαρμογή των αποφάσεων για απαγόρευση της κυκλοφορίας στον –τύποις- πεζόδρομο είναι δουλειά της αστυνομίας, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η αστυνομία οφείλει να κάνει το έργο της. Όταν αυτή, σε καιρό μνημονίου (αλλά και προ μνημονίου) αδυνατεί να ανταπεξέλθει στην παραπάνω αρμοδιότητα, βρίσκουμε την εύκολη λύση.

 Μπάρες

Τέσσερις μπάρες, που θα κοστίσουν 12600 ευρώ από τον ζαλισμένο δημοτικό κουμπαρά (τον κουμπαρά μας) –εδώ η απόφαση από το “Διαύγεια”. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι ο κάθε απαίδευτος οδηγός μας κοστίζει γύρω στα 600 ευρώ, όσο μερικές δηλαδή κλήσεις (δίπλωμα, παραβίαση πεζοδρόμου, παράνομο παρκάρισμα, θορυβώδης εξάτμιση, κατάχρηση αλκοόλ), που ο ίδιος ή οι γονείς του θα σπεύσουν να σβήσουν την επομένη, μην τυχόν και το καμάρι της κοινωνίας μας στιγματιστεί. Με πολύ μικρότερο κονδύλι των 12.600 ευρώ, θα μπορούσαν να οργανωθούν πολλές και φθηνές παρεμβάσεις ως προς τον πεζόδρομο. Αν μάλιστα δεχτούμε ότι το ζήτημα της στέγης του Σχολείου (αναμένατε σχετικά) αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα για το Δήμο, καθώς υπάρχει σοβαρό ζήτημα ασφάλειας για τους μαθητές του δημοτικού, τέτοια ποσά θα μπορούσαν να διατεθούν –μαζί με άλλα- στην επισκευή της στέγης και όχι σε λύσεις που είναι και λανθασμένες και ακριβές.

Ποικίλες δραστηριότητες, καμπάνιες σε τοπικά ΜΜΕ, φυλλάδια στους κατοίκους, έμπρακτη απόδειξη από τους συμβούλους ότι σέβονται τον πεζόδρομο (γιατί στην πράξη ο νόμος καταλύεται και από μερικούς εξ’ αυτών), ακόμα και εκδήλωση στον κεντρικό πεζόδρομο με θέμα ακριβώς αυτό, όλα αυτά κι άλλα τόσα θα ήταν στη σωστή κατεύθυνση: το δικαίωμα να τηρηθεί το πεζό του δρόμου, αντίστοιχα με τις αλλεπάλληλες κοινοτικές αποφάσεις που το έχουν επιβάλλει στα χαρτιά από παλιά.

Αυτά όλα είχαν ήδη συζητηθεί στα τέλη του περασμένου έτους, όταν ο Δήμαρχος μάζεψε μελλοντικούς αιρετούς και πολίτες για να συζητηθούν κάποια ζητήματα. Δυστυχώς όμως, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές αλλά με άλλους πρωταγωνιστές, και κάποια πράγματα τελικά, όπως η νοοτροπία, δεν αλλάζουν. Δείτε την προεκλογική εξαγγελία του νυν Δημάρχου (στο θέμα “Αναπλάσεις” σημειώνει: “πλήρης προστασία του κεντρικού πεζοδρόμου”), που έχει ένα ορθό σκεπτικό (την επιθυμία να είναι πεζόδρομος), απέχει όμως αυτό  παρασάγγας από τη λύση της μπάρας, που δεν ξέρουμε ούτε πόσο θα αντέξει στους ευφορικούς οδηγούς και αναβάτες, ούτε πώς θα τους αποτρέψει να εισβάλλουν στον πεζόδρομο από τα μικρά σοκάκια που καταλήγουν σε αυτόν, ούτε πώς μια τέτοια κίνηση διαφυλάττει τον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού. Ακόμα περισσότερες απορίες και επιφυλάξεις μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω απόσπασμα της στήλης “Γέφυρα” από το ιστολόγιο του “Μένουμε Αντίπαρο”. Εκεί θα διαπιστώσετε -μεταξύ πολλών ακόμα επιφυλάξεων στη συγκεκριμένη Οικονομική Επιτροπή- την καταγραφή της παρακάτω λογικής άποψης για το ζήτημα από το σύμβουλο κ.Σφαλαγκάκο:

 

Θέμα 5)Έγκριση μελέτης και ανάθεση για την τοποθέτηση μπαρών στον κεντρικό δρόμο Αντιπάρου και διάθεση και πίστωση δαπάνης για την προμήθειά τους:

Ο κ. Δήμαρχος παρουσίασε τρεις προσφορές, και πρότεινε τη χαμηλότερη—10.900,00 ευρώ συν ΦΠΑ. Το ποσόν δεν συμπεριλαμβάνει το κόστος εγκατάστασης.

Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία. Καταψήφισα την πρόταση για πολλούς λόγους:

1) Επειδή, όπως εξήγησα, κατά την άποψή μου, υπάρχουν Κοινοτικές Αποφάσεις (οι πιο πρόσφατες του 2007 και του 2009), οι οποίες χαρακτηρίζουν τον κεντρικό δρόμο «πεζόδρομο» για ολόκληρο το έτος και καθορίζουν τις ώρες τροφοδοσίας των καταστημάτων, και πρέπει να σεβαστούν.

2) Τις αποφάσεις αυτές υποχρεούται να εφαρμόσει η αστυνομία. Αν αδυνατεί η τοπική αστυνομία για οποιονδήποτε λόγο να τις εφαρμόσει, τότε οφείλουν/-ουμε να απευθυνθούν/-ούμε επισήμως στο αμέσως επόμενο ιεραρχικό επίπεδο της Ελληνικής Αστυνομίας, κ.ο.κ.,

3) Πρέπει να φροντίσουμε να δημοσιοποιήσουμε το πρόβλημα (μέσω λαϊκής συνέλευσης, με έντυπο υλικό, ενημέρωση των ΜΜΕ, κλπ), ώστε να ευαισθητοποιηθεί το κοινό.

4) Μου είναι αδιανόητο το γεγονός ότι όλοι μας μπορούμε και δείχνουμε τον πρέπον σεβασμό και την απαιτούμενη αυτοσυγκράτηση απέναντι στις σχετικές αποφάσεις τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την ίδια κατάσταση και το χειμώνα, προς όφελος όλων. Είναι τόσο δύσκολο για τους 10-15 παραβάτες να σεβαστούν το νόμο και το χειμώνα, και έτσι να μη θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές όλων μας, προπάντων των μικρών παιδιών;

5) Υπάρχουν και πολλοί παράλληλοι δρόμοι κατά μήκος ολόκληρου του πεζόδρομου που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα δίκυκλα και τα αυτοκίνητα.

6) Από τη δεκαετία του ’80 έχει χαρακτηριστεί το χωριό μας ‘παραδοσιακός οικισμός’, και η εικόνα των μπάρων θα είναι σίγουρα αντιαισθητική και αντίθετη σε όποια έννοια της παράδοσης.

7) Υπάρχει και η οικονομική διάσταση, καθώς, όπως ξέρουμε όλοι, στις ημέρες μας πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί με τα χρήματα του Δήμου, και να είναι απολύτως αναγκαίες όλες οι δαπάνες στις οποίες προβαίνουμε (και αυτές στις πιο συμφέρουσες τιμές). Οι παραπάνω προσφορές είναι μόνο για τον εξοπλισμό—δεν αναφέρονται στα έξοδα τοποθέτησης, ούτε υπολογίζονται τα χρήματα που θα χρειαστούν για συντήρηση, ανταλλακτικά, επισκευές.

8) Οι μπάρες δεν θα κλείσουν όλους τους παράδρομους, οπότε, θα συνεχίσουν να περνούν όσοι θέλουν, όσο θέλουν. Τα μηχανάκια θα μπορούν να παρακάμψουν τις μπάρες.

9) Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι θέμα αρχής: Αν εμείς οι ίδιοι, ως μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, παίρνουμε αποφάσεις και μετά δεν προσπαθούμε να τις εφαρμόσουμε—με λίγα λόγια δεν τις υποστηρίξουμε, δεν πολεμήσουμε για αυτές, δεν τις σεβαστούμε—αν απλούστατα αποδεχόμαστε την όποια απόφαση ως «μη εφαρμόσιμη», και αν, στην προκειμένη περίπτωση, αποφασίσουμε να προβούμε στη δαπάνη και στην αντιαισθητική εγκατάσταση των μπάρων, ισοδυναμεί με το να αποδεχόμαστε την ήττα μας. Είναι το ίδιο με το να λέμε ότι ως Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζουμε, αλλά αν κάποιοι λίγοι θέλουν να ζουν υπεράνω του νόμου, δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε. Για μένα, τέτοια στάση επιδεικνύει μόνο ηττοπάθεια, και δημιουργεί επικίνδυνα προηγούμενα για μέλλουσες Αποφάσεις. Την θεωρώ ήττα της ίδιας της δημοκρατίας, ήττα που εκμηδενίζει τη δημοκρατική διαδικασία. Επιτρέπουμε σε μία μειοψηφία παραβατών να επιβάλλεται σε μία πλειοψηφία νομοταγών πολιτών. Δεν οφείλουμε να προστατεύσουμε τη δημοκρατία, το Δημοτικό Συμβούλιο, την πλειοψηφία, οι οποίοι είναι νομοταγείς πολίτες; Έχει, εν τέλει, μία μειοψηφία παραβατών περισσότερα δικαιώματα από τη Δημοτική αρχή, από μία πλειοψηφία νομοταγών πολιτών;   

 

Οπότε τελικά: μπορούμε να είμαστε τόσο πολιτισμένοι όσο θέλουμε να δείχνουμε το καλοκαίρι; Επικρατεί ακόμα η έννοια του σογιού  έναντι του δημόσιου συμφέροντος; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε οι πολίτες να ζητάμε εξηγήσεις από τους γνωστούς αγνώστους; Μήπως να αρχίσουμε τα δικαστικά μέτρα (δήμος-αστυνομία);

Κάθε λύση δεκτή. Και κάθε πολιτισμένος αντίλογος επίσης. Εδώ που βρισκόμαστε, στο χρόνιο γρίφο που λέγεται “πεζόδρομος”, δεν χωρούν ούτε υπεκφυγές, ούτε δογματισμοί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η πλειοψηφία τον θέλει πεζόδρομο, ο δε νόμος και η παραδοσιακή αισθητική του νησιού το επιβάλλουν. Και οι μπάρες δεν το επιτυγχάνουν σε καμία περίπτωση. Αντίθετα, επικυρώνουν το δικαίωμα σε όποιον θέλει να παρανομεί, αρκεί να ξέρει ότι η αστυνομία δεν υπάρχει.

Και για να μην παρεξηγούμαστε: από το να χτυπήσει κάποιος μαθητής από διερχόμενο όχημα, καλύτερα η μπάρα από το τίποτα. Απλά υπάρχει και μια αστυνομία που μπορεί να παρέμβει, πολλές κοινοτικές αποφάσεις που συμφωνούν, μια αίθουσα για ομιλίες, και αρκετοί εθελοντές να τρέξουν ένα εγχείρημα ενημέρωσης του κόσμου.

Πρώιμη Παρέμβαση – οι ομιλίες

Οι ομιλίες των τεσσάρων ειδικών από τη χτεσινή ημερίδα της “Πρώιμης Παρέμβασης”  παρατίθενται παρακάτω σε δύο συνδέσμους (επιλέξτε όποιον θέλετε), από όπου μπορείτε να “κατεβάσετε” το ηχητικό αρχείο (55mb). Οι ομιλίες αλλά και η συζήτηση με το κοινό στο τέλος είναι χρήσιμο να γίνουν γνωστές και σε όσους απουσίασαν.

Η “Πρώιμη Παρέμβαση” μοίρασε ερωτηματολόγια σε γονείς παιδιών προσχολικής ηλικίας, ενώ υπάρχουν και άλλα διαθέσιμα (στο Νηπιαγωγείο). Ας σπεύσουν οι γονείς να τα συμπληρώσουν.

ΟΜΙΛΙΑ σύνδεσμος 1

ΟΜΙΛΙΑ σύνδεσμος 2

(το ίδιο αρχείο είναι, μην κατεβάσετε κι από τους δύο συνδέσμους)

Το νεό είδος

Μια εκδήλωση που δεν γίνεται κάθε μέρα - “Πρώιμη Παρέμβαση” στο παιδί και την οικογένεια

Στηρίζοντας το Παιδί και την Οικογένειά του

Πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης για βρέφη και νήπια

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ, ΕΚΤΟΣ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ BULLYING ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (ΠΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ) ΔΕ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ…

“ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ”

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΜΙΛΙΩΝ

ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ: ΣΑΒΒΑΤΟ 22/10/2011 Ώρα: 18.00-20.00

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

- «Εισαγωγή στο Πρόγραμμα Πρώιμης Παρέμβασης»

Γιάννης Παπακωνσταντίνου , παιδοψυχίατρος

- «Η ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μέσα από τη σχέση με τους γονείς»

Μερόπη Νάρνου, κλινική ψυχολόγος

- «Η εξέλιξη της επικοινωνίας και του λόγου στη βρεφική και νηπιακή ηλικία»

Μαρία Διαμαντή, λογοπεδικός

- Παρουσίαση ανιχνευτικών εργαλείων

Γιάννης Παπακωνσταντίνου, Παιδοψυχίατρος

Η «Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα για το Παιδί Σπύρος Δοξιάδης» ξεκινάει ένα καινοτόμο πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης και υποστήριξης που απευθύνεται σε βρέφη και νήπια που διαμένουν σε νησιά των Κυκλάδων (Πάρο, Αντίπαρο, Μήλο), καθώς και στο 4ο Διαμέρισμα Αθηνών.

Το πρόγραμμα θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την Εταιρεία Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας – ΕΠΑΨΥ στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προγράμματος για την Προαγωγή της Ψυχικής Υγείας Παιδιών, Νέων και Εφήβων που υλοποιείται με δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» (Stavros Niarchos Foundation).

Διεθνείς έρευνες έχουν επισημάνει τη σπουδαιότητα της έγκαιρης ανίχνευσης και υποστήριξης παιδιών που ανήκουν στην ομάδα «υψηλού κινδύνου» για την εμφάνιση αναπτυξιακών και ψυχικών διαταραχών και των οικογενειών τους προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλότερη ανάπτυξη των παιδιών αυτών και να προληφθούν σοβαρότερα προβλήματα στο μέλλον.

Βασικοί στόχοι του προγράμματος αποτελούν:

· Ο εντοπισμός των βρεφών και νηπίων από τη γέννηση έως την ηλικία των 4 ετών που ανήκουν στην ομάδα «υψηλού κίνδυνου» λόγω βιολογικών παραγόντων (π.χ. πρόωρα, λιποβαρή, με ενδομήτριες η/και περιγεννητικές επιπλοκές, με βρεφικούς σπασμούς, κ..ά.) και σε παιδιά που μεγαλώνουν σε δύσκολες συνθήκες του περιβάλλοντος φροντίδας

Στο στάδιο αυτό θα υπάρχει στενή συνεργασία με γονείς και ειδικούς υγείας και εκπαίδευσης των συγκεκριμένων περιοχών (παιδίατροι, αγροτικοί γιατροί, γενικοί γιατροί, βρεφονηπιαγωγοί κλπ),

· Η διάγνωση αναπτυξιακών και ψυχικών διαταραχών στις παραπάνω ηλικίες

· Η παροχή πρώιμων υποστηρικτικών παρεμβάσεων με την ενεργή συμμετοχή των γονέων. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, ψυχολογική και συμβουλευτική υποστήριξη γονέων και εξειδικευμένες θεραπείες (π.χ. θεραπεία δεσμού μητέρας-βρέφους, πρόγραμμα Portage κ.α.).

Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί από εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων ψυχικής υγείας της Μονάδας και θα διαρκέσει δεκαοκτώ μήνες. Οι υπηρεσίες υποστήριξης θα παρέχονται από τους ειδικούς μέσω Skype είτε κατ’ οίκον είτε σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους σε κάθε περιοχή.

Κοινή πεποίθηση όλων των ανθρώπων και των φορέων που συμβάλλουν στη προσπάθεια αυτή αποτελεί η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός δικτύου υποστήριξης των παιδιών και των οικογενειών τους, ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες περιοχές, όπου θα παρέχονται κατάλληλες υπηρεσίες και θα εφαρμόζονται καινοτόμες πρακτικές.

 

 

Καζάκης - πρόγευση

Για όσους δεν θα είναι στην αυριανή εκδήλωση στην Πάρο με τον Δημήτρη Καζάκη, αλλά και για όσους θέλουν μία πρόγευση από το τι θα πει, δείτε το βίντεο με την ομιλία του οικονομολόγου-ιδρυτή του ΕΠΑΜ πριν 4 μέρες στο Περιστέρι. Και πάλι καταρρίπτονται πολλά θέσφατα που μας σερβίρουν κανάλια, κόμματα, μεγαλοεπιχειρηματίες και Ευρωπαίοι υπουργοί:

ΥΓ: Ας βιντεοσκοπήσει ή ηχογραφήσει κάποιος από τους διοργανωτές την αυριανή εκδήλωση