Τα πρώτα βήματα του νέου Δήμου μας

-Τελετή ορκωμοσίας την Παρασκευή 31/12/10, στις 13.30 (αίθουσα Καλουδά). Ελπίζουμε χωρίς τα ακραία φονταμελιστικά φαινόμενα της Δημητσάνας

-Κοπή πίτας την 1/1/11 στο -πάλαι ποτέ- κοινοτικό κατάστημα, αμέσως μετά τη θεία λειτουργία

-Πρώτο δημοτικό συμβούλιο στις 10πμ της Κυριακής (δεύτερη "πίτα", όχι για φάγωμα αλλά για μοίρασμα: εκλογή Προεδρείου, Οικονομικής Επιτροπής, κ.ά. - η αρχή θα δείξει πιθανώς και το κλίμα των επόμενων συνεδριάσεων)

ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Μόνο σε LEGO έχουμε ασθενοφόρο στην Αντίπαρο

Μια που όλοι δείχνουν τέτοια όψιμη ανησυχία για τις ελλείψεις στο Κέντρο Υγείας Πάρου αλλά και στις υπομονάδες του (μπλογκς, δημοσιογράφοι, βουλευτές-η επιτομή της ελαφρότητας-, διοικητικοί, κεντρικές υπηρεσίες, υπουργείο και πιθανώς σε λίγο κι ο ίδιος ο πλανητάρχης να κάνει παρέμβαση για το θέμα) μήπως μπορεί κανείς να μας αιτιολογήσει την έλλειψη ασθενοφόρου στην Αντίπαρο εδώ και δύο μήνες; Το σαραβαλάκι παραμένει για επισκευή σε συνεργείο της Πάρου, κανείς αρμόδιος δεν ενδιαφέρεται να προωθήσει την επαναλειτουργία του και τελευταία παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εντυπώσεων με τα ασθενοφόρα του ΚΥ Πάρου, τα οποία είναι υποχρεωμένα επιπλέον να καλύπτουν και την Αντίπαρο για όσο διάστημα στερείται του ασθενοφόρου της.

Επειδή στα λόγια όλοι είμαστε ίσοι, αλλά στην πράξη παραμένουμε αποπαίδια, αναζητείται λύση, και μάλιστα γρήγορα, πριν πεθάνει κανένας δύστυχος και μετά γραφτούν άκυροι κόλαφοι καταγγελιών και δριμύτατες εγωκεντρικές παρεμβάσεις υπουργών και αρμοδίων-αναρμοδίων. Εκτός αν το να μεταφέρονται ετοιμοθάνατοι άρρωστοι σε καρότσες και πίσω θέσεις ΙΧ αποτελεί το όραμα του Νοσοκομείου Σύρου και του Υπουργού Υγείας για το νέο ΕΣΥ, που τους περιλαμβάνει όλους εκτός από ΕΜΑΣ.

Υπάρχουν πολλά ακόμα φαιδρά στο ζήτημα της υγείας σε Πάρο και  Αντίπαρο, αλλά ας περιμένουμε το νέο Δήμο, άλλωστε είμαστε σε περίοδο κρίσης. Δυστυχώς και υποκρισίας.

Αλλαγή έτους χωρίς καζαμία δεν γίνεται

 

 

Σύντομα κοντά σας.

(αναμένοντας και τον αντίστοιχο του αριστοφάνη, που ήρθε για να μείνει και τα λέει σωστά, χύμα και τσουβαλάτα)

 

Μέχρι τότε δείτε τον περυσινό και προπέρσινο

ο Χριστός του 2011

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένας γραφικός των μήντια που θα μίλαγε -αυτός, ο μετανάστης- για αγάπη, σε τηλεπαράθυρο κόντρα στις κραυγές του Άδωνι. Θα τον ξέρανε οι απόκληροι των Εξαρχείων και όλων των υποβαθμισμένων στεκιών της Αθήνας. Δεν θα ζούσε όμως στην Ελλάδα μόνιμα: κόντρα στην κεντρομόλα ελληνοπρέπειά μας, δεν θα ήταν ασφαλώς Έλληνας, αλλά ούτε κάρτα παραμονής μετανάστη θα μπορούσε να βγάλει, κυρίως όμως δεν θα ζούσε εδώ γιατί υπάρχει ανάγκη για αγάπη αλλού στον πλανήτη πολύ περισσότερο. Θα είχε σελίδα στο facebook και ιστοσελίδα, κλειδωμένη μάλιστα καλά, ώστε να μην του παραχαράξουν μετά θάνατον τα γραφόμενα και τα του βίου του. Θα αποκήρυσσε παπάδες, βατοπέδια, εκκλησιαστική περιουσία, θεοσεβούμενα κόμματα, κοσμικούς ηγέτες, στρατό και αστυνομοκρατία. Με λίγα λόγια θα ήταν ένας από αυτούς που σήμερα προκλητικά αγνοούμε. Κι ίσως οι ίδιοι που στο όνομά του σήμερα κερδίζουν πολλά, να τον σταύρωναν με περισσή άνεση.

--------------------------------------

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα:
Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη (σελ. 1-5)//
Στο Χριστό στο Κάστρο (σελ. 6 -21)//
Το Xριστόψωμο (σελ. 21-24)
Πηγή: 24grammata.com
κατεβάστε το pdf αρχείο εδώ

Εκατό χρόνια Έλληνες

Στην ενδέκατη έκδοση της Britannica στα 1910-1911, εκεί όπου η Αντίπαρος περιγράφεται ως ένα νησί 700 κατοίκων, ψαράδων και γεωργών, μόλις αναρρώσασα από την πειρατεία και με ένα σπήλαιο στο οποίο ανεβαίνει κανείς με σχοινένιες σκάλες (εδώ το αγγλικό κείμενο), υπάρχει και μία αναλυτική περιγραφή για τους σύγχρονους απόγονους των περίφημων αρχαιοελλήνων, τους νεοέλληνες δηλαδή των αρχών του 19ου αιώνα. Το άρθρο αλιεύθηκε και δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη Καθημερινή και παρουσιάζει μία εικόνα τόσο γνώριμη, που δε μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το μεγαλείο της φυλής εις το διηνεκές. Απουσιάζουν βέβαια κάποια νεώτερα επίκτητα φυλετικά χαρακτηριστικά, καθώς και τύποι νεοελλήνων που βρίθουν στη σημερινή κοινωνία, με σημαιοφόρο τον Ελληνάρα, αλλά τα περισσότερα είναι εκεί, από τις αρχές του περασμένου αιώνα, βαθιά ριζωμένα μέσα στον κοινωνικό ιστό και πιθανώς και στο ανώτερο –κατά πολλούς- γονιδιακό μας υλικό. Συμπέρασμα; Ας μην γινόμαστε ξαφνικά ενοχικοί ως ανάξιοι τεμπέληδες της Ευρώπης, χαραμοφάηδες, κουτοπόνηροι,κλπ. Τα εθνικά μας γνωρίσματα παραμένουν κατά βάση αναλλοίωτα μες στο χρόνο, τόσο τα αξιοθαύμαστα όσο και τα επονείδιστα, χαρτογραφημένα από τότε στα κιτάπια των ηγεμόνων. Δεν αλλάξαμε, ούτε εμείς, ούτε οι διεθνείς σαλτιμπάγκοι και οι οπορτουνιστές ηγέτες επίσης.

Ή μήπως δεν είναι έτσι;  

Ακολουθεί το αναδημοσιευθέν κείμενο:

«Παρά τη σύνθετη προέλευσή τους, την ευρεία γεωγραφική εξάπλωσή τους και τα κοσμοπολίτικα ένστικτά τους, οι σύγχρονοι Έλληνες είναι ένας αξιοσημείωτα ομοιογενής λαός, αισθητά διαφορετικός κατά τον χαρακτήρα από τους γειτονικούς λαούς, ενωμένος από τον κοινό ενθουσιασμό για τους εθνικούς στόχους και βαθύτατα πεπεισμένος για την ανωτερότητά τους έναντι των άλλων εθνών. Ο ξεχωριστός χαρακτήρας τους, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή τάση τους να αντιμετωπίζουν τους μη ελληνικούς πληθυσμούς ως βαρβάρους, αντισταθμίζει, στην πραγματικότητα, τη μεγάλη ενέργεια και τον ζήλο τους στην αφομοίωση άλλων φυλών. Η προνομιακή θέση που απέκτησαν στην Τουρκοκρατία, οφειλόμενη στον ανώτερο πολιτισμό τους, την ευελιξία τους, τον πλούτο τους και το μονοπώλιο της εκκλησιαστικής εξουσίας, θα τους επέτρεπαν πιθανώς να εξελληνίσουν μονίμως το μεγαλύτερο μέρος της Βαλκανικής, αν έδειχναν περισσότερη συμπάθεια προς τις άλλες χριστιανικά φυλές. [...]

Ο έντονος πατριωτικός ζήλος των Ελλήνων είναι συγκρίσιμος με εκείνον των Ούγγρων. Δύναται να εκφυλισθεί σε αλαζονεία και δυσανεξία· ενίοτε τυφλώνει την κρίση τους και τους εμπλέκει σε απερίσκεπτα εγχειρήματα, αλλά παρ’ όλα αυτά παρέχει την καλύτερη εγγύηση για την τελική επίτευξη των εθνικών στόχων τους. [...]

»Το πατριωτικό τους αίσθημα, δυστυχώς, υπόκειται στην εκμετάλλευση ιδιοτελών δημαγωγών και δημοσιογράφων, που ανταγωνίζονται στην υπερβολή των εθνικών αξιώσεων και στην κολακεία της εθνικής ματαιοδοξίας. Σε καμία άλλη χώρα το πάθος της πολιτικής δεν είναι τόσο έντονο. Παθιασμένες πολιτικές συζητήσεις δίνουν και παίρνουν στα καφενεία· οι εφημερίδες, που είναι εξαιρετικά πολυάριθμες και γενικώς μικρής αξίας, καταβροχθίζονται· και κάθε κυβερνητικό μέτρο επικρίνεται και αποδίδεται σε ιδιοτελή συμφέροντα. [...]

Μεγάλο μέρος της ενέργειας του έθνους ξοδεύεται σε αυτό τον διαρκή πολιτικό πυρετό, εκτρέπεται από πρακτικούς στόχους και, ούτως ειπείν, εξαερώνεται με τα λόγια. Η ανεξαρτησία της γνώμης και η κριτική τείνουν προς την απειθαρχία του δημοσίου τομέα και έχει παρατηρηθεί ότι κάθε Έλληνας στρατιώτης είναι ένας στρατηγός και κάθε ναύτης ναύαρχος. Στη διάρκεια του πολέμου του 1897, νεαρός ανθυποπλοίαρχος τηλεγράφησε στον υπουργό Στρατιωτικών επικρίνοντας τον ναύαρχο του και η στάση του επαινέθηκε από διάφορες εφημερίδες. [...]

»Οι Έλληνες επιδεικνύουν μεγάλη πνευματική ζωντάνια· είναι έξυπνοι, ερευνητικοί, πνευματώδεις και επινοητικοί, αλλά αβαθείς. Η παρατεταμένη πνευματική προσπάθεια και η ακρίβεια δεν τους αρέσουν, η δε αποστροφή τους στη χειρωνακτική εργασία είναι περισσότερο εμφανής. Ακόμη και οι αγρότες είναι μετρίως εργατικοί· άφθονες ευκαιρίες ξεκούρασης προσφέρουν οι εκκλησιαστικές εορτές. Η επιθυμία της εκπαίδευσης είναι έντονη ακόμη και στα χαμηλότερα στρώματα· τα ρητορικά και λογοτεχνικά επιτεύγματα ασκούν μεγαλύτερη έλξη στην πλειονότητα από τα επιτεύγματα στα πεδία της σύγχρονης επιστήμης. Ο αριθμός των προσώπων που επιδιώκουν τη σταδιοδρομία στα επαγγέλματα του πνεύματος είναι υπερβολικός· σχηματίζουν ένα τμήμα της κοινωνίας που περισσεύει, ένα μορφωμένο προλεταριάτο, που προσκολλάται σε διάφορα κόμματα με την ελπίδα της κρατικής απασχόλησης και ξοδεύει την ύπαρξη του ασκόπως, περιφερόμενο στα καφενεία και τους δρόμους όταν το κόμμα τους είναι εκτός εξουσίας. [...]

»Τα ελαττώματα των Ελλήνων, σε μεγάλο βαθμό, πρέπει να αποδοθούν στη μακροχρόνια υποταγή τους σε ξένες φυλές. Η εξυπνάδα τους συχνά εκφυλίζεται σε πονηριά, η ευρηματικότητα τους σε ανειλικρίνεια, η φειδώ τους σε απληστία και η επινοητικότητά τους σε απάτη. Η ανεντιμότητα δεν είναι εθνικό ελάττωμα, αλλά πολλοί που δεν θα καταδέχονταν να κλέψουν δεν θα διστάσουν να καρπωθούν παράνομα κέρδη μέσω δολιότητας και παραπλάνησης. Πράγματι, η εξαπάτηση συχνά ασκείται ανώφελα για την απλή πνευματική ικανοποίηση που παρέχει.

Στην οξύνοια των οικονομικών τους δοσοληψιών, οι Έλληνες παροιμιωδώς υπερτερούν των Εβραίων, αλλά υπολείπονται των Αρμενίων· η αξιοσημείωτη ικανότητά τους στις επιχειρήσεις ορισμένες φορές βλάπτεται από την κοντόφθαλμη προσέγγισή τους, που τους κάνει να επιδιώκουν το άμεσο κέρδος εις βάρος του μακροπρόθεσμου. Η ματαιοδοξία και ο εγωισμός τους, που σημειώνονται και από τους πιο ευνοϊκούς παρατηρητές, τους κάνει ζηλόφθονους, απαιτητικούς και ευάλωτους στην κολακεία. [...]

Γενικώς, οι Έλληνες μπορεί να περιγραφούν ως ένας έξυπνος, φιλόδοξος και ευρηματικός λαός, ικανός για μεγάλες προσπάθειες και θυσίες, αλλά ελλιπής σε ορισμένα πιο στερεά χαρακτηριστικά που οδηγούν στη εθνική μεγαλοσύνη».

Τα παραπάνω, σχετικά με τον χαρακτήρα του Έλληνα, προέρχονται από την ενδέκατη έκδοση της εγκυκλοπαίδειας Brittanica του 1910.

Οι φωτογραφίες μιας χρονιάς

Αυθαίρετη η επιλογή των φωτογραφιών από το “boston.com/bigpicture” (σε τρία μέρη: μέρος 1, μέρος 2, μέρος 3) αλλά σίγουρα αντιπροσωπευτική μιας χρονιάς που, καθώς φεύγει, αφήνει την παγκόσμια κοινότητα λιγότερο αισιόδοξη.

Ο Λυντς στο Σύνταγμα

Νόμος του Λυντς: από wikipedia


(απόσπασμα από σημερινό άρθρο του Σ.Κ. στο TVXS. Ολόκληρο εδώ)
(...) Ισλανδία: μια καταθλιπτική σύγκριση.
Αντιγράφω από ένα mail την καταθλιπτική σύγκριση των όσων ζούμε στην Ελλάδα με τα όσα έγιναν στην Ισλανδία, όταν πριν από 15 μήνες ξέσπασε η κρίση: « Μόλις 15 μήνες μετά , η εξεταστική επιτροπή που συνέστησε το Κοινοβούλιο από ανεξάρτητους ειδικούς έβγαλε πόρισμα 2.400 σελίδων, με το οποίο όχι μόνο καταλόγισε ευθύνες, αλλά και τις προσωποποίησε. Κατονομάζονται ο πρώην πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε, τρεις πρώην διοικητές της κεντρικής τράπεζας, υπουργοί, ενώ ποινικές ευθύνες καταλογίζονται σε στελέχη των τριών ιδιωτικών τραπεζών. Ήδη ο εισαγγελέας έβγαλε διεθνή εντάλματα σύλληψης, καθώς πολλά golden boys διέφυγαν στο εξωτερικό, κάνοντας μία μέρα πριν από την εκδήλωση της κρίσης τεράστιες αναλήψεις από τουςλογαριασμούς τους. Τρεις συνελήφθησαν και κρατούνται. Η κυβέρνηση έκανε μηνύσεις και ζητάει πίσω τα κλεμμένα.
Η εξεταστική επιτροπή είχε στη διάθεσή της 80 υπαλλήλους, δικό της προϋπολογισμό και δικαίωμα να ζητήσει -ακόμη και να κατασχέσει- στοιχεία από κρατικές υπηρεσίες και ιδιώτες. Επίσης, ανεξάρτητη επιτροπή ετοιμάζει συστάσεις για να γίνουν μεταρρυθμίσεις ώστε να αποφευχθεί παρόμοια κρίση στο μέλλον. Στο πλαίσιο της διαφάνειας, αναρτήθηκε τον Απρίλιο στον ιστότοπο της Βουλής (http://sic.althingi.is/) το πλήρες κείμενο που η κυβέρνηση ονομάζει «Έκθεση της αλήθειας» και οι Ισλανδοί αποκαλούν «Μαύρο πόρισμα» καθώς και εκτεταμένη περίληψη στα αγγλικά. Κανείς, ούτε καν οι κατηγορούμενοι, δεν αμφισβήτησαν την αμεροληψία των συντακτών του πορίσματος.
Το βράδυ της ανακοίνωσης 45 ηθοποιοί συγκεντρώθηκαν στο Δημοτικό Θέατρο του Ρέικιαβικ και διάβασαν επί πέντε συνεχόμενα 24ωρα, σε μια κατάμεστη αίθουσα, ολόκληρη την έκθεση. Για τους περήφανους, πλην εξαπατημένους απογόνους των Βίκινγκς, ήταν μια ομαδική ψυχανάλυση, μια διαδικασία κάθαρσης».

Ο κ. Χατζηδάκης δεν είχε καταλάβει...
Στην Ελλάδα οι υπεύθυνοι σφυράνε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Οι εξεταστικές επιτροπές αποφαίνονται με βάση τις κομματικές εντολές, η Δικαιοσύνη δεν έχει συλλάβει ούτε κουνούπι, ο Χριστοφοράκος και σία κάνουν διακοπές στο εξωτερικό και στα τηλεοπτικά πάνελ που έχουν αντικαταστήσει το δημόσιο διάλογο παίζεται το ίδιο θέατρο: φταίει η ΝΔ ,το ΠΑΣΟΚ και τι ποσοστό ευθύνης έχει το κάθε κόμμα; Ο πρώην πρωθυπουργός σιωπά και αποθεώνεται σε συγκέντρωση της ΝΔ ενώ ο υπουργός του επί των Οικονομικών βγάζει βιβλιαράκι στο μοτίβο «όλοι φταίμε, όλοι τα φάγαμε», σύμφωνα με την παροιμιώδη πλέον φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης η οποία υποσχέθηκα σουηδική σοσιαλδημοκρατία αλλά έχει βαλθεί να συναγωνιστεί σε κοινωνική αναλγησία τη Μάργκαρετ Θάτσερ .
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αδυνατούν να καταλάβουν ότι υπάρχουν πλέον άνθρωποι που ΔΕΝ έχουν να φάνε, ότι πάρα πολλοί άνθρωποι είναι οργισμένοι επειδή δεν έχουν δουλειά ή δε θα έχουν σε 6 μήνες, με τη χρεοκοπία και τον εξευτελισμό της χώρας, με το γκρίζο μέλλον που επιφυλάσσεται στους νέους και στα παιδιά των μεγαλύτερων, καθώς και με το γεγονός ότι για το απίστευτο αυτό ναυάγιο δεν έχει τιμωρηθεί, ούτε πρόκειται να τιμωρηθεί κανείς.
Ούτε ο κ. Χατζηδάκης είχε καταλάβει τε μέγεθος της συσσωρευμένης οργής, όταν προσπάθησε χθες να βαδίσει ανάμεσα τους διαδηλωτές στη πλατεία Συντάγματος. Οι συνάδελφοι του θα προσέχουν περισσότερο τώρα, αλλά, αν δεν κάνουν στροφή 180 μοιρών, θα το ξαναβρούν μπροστά τους και μάλιστα σε πιο άγρια εκδοχή : έχουμε ήδη μπει στο αστερισμό της αυτοδικίας. ..

Ληστές και τότε και τώρα σε μια κατευθυνόμενα ενοχική κοινωνία

"The Shock Doctrine": του Michael Winterbottom, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Naomi Klein. Το ντοκυμαντέρ προβάλλει το επιχείρημα ότι οι πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» στην Αμερική έχουν σταδιακά κυριεύσει τον κόσμο μέσω της εκμετάλλευσης συγκλονισμένων από την καταστροφή ανθρώπων και χωρών. (Δίδυμοι Πύργοι, Νέα Ορλεάνη, Ιράκ, Υπερθέρμανση πλανήτη, Ευρωπαϊκή Κρίση, κλπ κλπ). Τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο υποστηρίζουν ότι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εκμεταλλεύονται τις φυσικές καταστροφές, τις οικονομικές κρίσεις και τους πολέμους για να επιβάλουν ριζοσπαστικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς. Μεταξύ Κισμέτ, reality shows, Τζούλιας και μπάλας, στην -καθόλου τυχαία- χειρότερη ποιοτικά τηλεοπτική σεζόν, αξίζει να δούμε "σφήνα" και κάτι χρήσιμο. Κι αν απομένει και λίγος χρόνος ας διαβάσουμε και τα παρακάτω διαφωτιστικά:

-Το πείραμα της ευρωπαϊκής μπανανίας (του Στ. Κούλογλου)

-Τα χρέη (τους) είναι το πρόσχημα (του Ν. Μπογιόπουλου)

-Συμμορία ληστών του ΠΑΣΟΚ (του Γ. Δελαστίκ)

-Ο τεράστιος μύθος του Μνημονίου...

-Ο καυστικός Τζίμης Πανούσης,  για τους ανίκανους και την έλλειψη δημοκρατίας

-Σκηνές από τη σημερινή απεργία στον αντιπάριο (που συνέπεσε για άλλη μια φορά με την εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ, που συντάσσονται δήθεν με τους εργαζόμενους αλλά μεταδίδουν επιλεκτικά τα γεγονότα). Άλλο ρεπορτάζ εδώ.

-Υπάρχουν παρόμοιες φωνές στη χώρα μας; Ο Κον Μπεντίτ πριν από 7 μήνες απευθύνθηκε σε μικρόνοες πολιτικούς του Ευρωκοινοβουλίου με απόλυτα λογικά επιχειρήματα. Μάταια.

-Και ας δούμε, πριν ξαμοληθούμε όλοι στη μέθεξη της Χριστουγεννιάτικης καταναλωτικής αυθυποβολής, το εξαιρετικό αφιέρωμα του Εξάντα για τη Γουατεμάλα, άλλη μια χώρα (μετά την Αργεντινή, που περάσαμε και δεν ακουμπήσαμε) που όλο και συχνότερα αναφέρεται και συγκρίνεται με τη δική μας:

το ντοκυμαντέρ μπορείτε να το δείτε κι εδώ

Δύο χρόνια μετά: το υπόδειγμα του βίου και το υπόδειγμα της βίας

Μια σφαίρα στην κίβδηλη δημοκρατία μας

Φτάσαμε αισίως και ανώδυνα στη δεύτερη επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό, ενέργεια που ξεγύμνωσε συθέμελα την κρατική ανεπάρκεια, συσπείρωσε τους εκ γενετής συντηρητικούς και επίκτητους κρυφοχαφιέδες από τη μία μεριά και τους οργισμένους αναρχικούς και πολιτικούς αγνωστικιστές από την άλλη. Πολλά γράφτηκαν και λέχθηκαν, πάντως όλα όσα αξίζουν να θυμόμαστε είναι πια εδώ, λίγο πιο καθαρά, λίγο πιο ανώδυνα: 

-η πυξίδα των τότε αντιδράσεων δείχνει πιο καθαρά πλέον τον όρο "κοινωνική εξέγερση". Πάνε δεκαπέντε χρόνια που γράφτηκε -από νου πιο έγκυρο από πολλούς μας- ότι οι αναρχικοί είναι “οι αλαφροΐσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους. Κάποια μέρα όμως γι' αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας - κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές. Αν συμφωνούμε για την ελευθερία, πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πως είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακούστε το μήνυμά τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια..." (N. Δήμου, 24.11.1985, άρθρο για τον Μιχάλη Καλτεζά)

-τα ΜΜΕ πασχίζουν από τότε να επανέλθουν στην δισυπόστατη εξουσιαστική αυταξία που είχαν χτίσει και η οποία αποκαθηλώθηκε από τη σπασμωδική προσέγγιση των γεγονότων, με τα ντουμπλαρισμένα βίντεο, τα επιλεκτικά ρεπορτάζ, τους πρετεντερικούς αφορισμούς και τα τηλεδικαστικά θέσφατα. Λίγο πιο κουτσομπολίστικα, λίγο πιο λάιφ στάιλ, πάντα αποκαλυπτικά μα ελάχιστα διαφανή.

-η αστυνομική εξουσία δεν έφτασε ξανά -φανερά τουλάχιστον- στα δυσθεώρητα και επικίνδυνα ύψη των τότε ημερών (και πριν από αυτά), απεναντίας μάλιστα είναι πιο αμήχανη από ποτέ, τώρα μάλιστα που έχουμε και την πρωτοτυπία να διαθέτουμε και υπουργείο "προστασίας του πολίτη".

-τα παιδιά κι οι έφηβοι μεγαλώνουν σε ένα ακόμα πιο αφιλόξενο κι ανασφαλές περιβάλλον, γνωρίζοντας ωστόσο πως για μια στιγμή φάνηκε το φως μιας αντίδρασης. Υπάρχει στις πόλεις μια πρόωρη πολιτικοποίηση των δύσθυμων παιδιών σε μικρές ηλικίες, με εκδηλώσεις και συνθήματα κατά της αστυνομίας και του κράτους. Η ίδια η βία της κοινωνίας δεν κινδυνεύει από αυτά, αλλά από την ταύτιση της κρατικής βίας με τη δικαιοσύνη, τόσο που η δικαιοσύνη των νέων όλο και περισσότερο θα ονομάζεται βία. 

Ωστόσο, η σαβούρα των τηλεσαχλαμάρων των μαγκαζίνων και των TV shows τα χωνεύει όλα πολύ αρμονικά, σαν χυλός θεάματος από την ιταλική τηλεόραση της προηγούμενης  δεκαετίας, ανάγοντας εξ ανάγκης την επιθεώρηση του Λαζόπουλου σε πολιτική θέση και τις πλακίτσες των πρώην ΑΜΑΝ σε αντιπολιτευτική ιδεολογία.

-αυτό το ίδιο ανασφαλές περιβάλλον επωάζει τη βουλευτική καριέρα γραφικών βιβλιοεμπόρων στη Βουλή και την είσοδο των χρυσαυγίτικων ταγμάτων ασφαλείας  στο Δήμο Αθηναίων, με τις ευλογίες καναλαρχών και TV idols, κάνοντας τα καλαμπουράκια της μπουμπουκολογίας μόττο και εφιάλτη.  Ταυτόχρονα γεννά στις γειτονιές και τις συνοικίες των πόλεων ποικίλες ομάδες αντίδρασης: πολιτικά αναλφάβητες σέχτες και  ακτιβιστικές συμμορίες, τρομοκράτες-τεχνικούς της βίας και ιδεολόγους επαναστάτες, όλοι στον ίδιο κουβά, κρινόμενοι προς το παρόν με την ίδια ελαφρότητα και θυμηδία που κρινότανε και η τότε εξέγερση. Αυτή τη φορά το υπόδειγμα βίου που παρέχουν όλοι όσοι προβάλλονται, εκλέγονται, ανελίσσονται, εμπνέουν τη νεολαία είναι ακόμα πιο αρρωστημένο από τότε. Και αυτό το υπόδειγμα βίου μόνο το αναπτυσσόμενο υπόδειγμα βίας δείχνει να σκιάζεται. 

-Όαση στον πολιτικό βόθρο η διακήρυξη του "ξεκουτιασμένου" Μίκη Θεοδωράκη που ζητά "πολιτική ανυπακοή" (εδώ)

--------------------------------------

 Τιμή και στο μικρό μας blog, που φιλοτέχνησε τότε ένα βίντεο που αναπαράχθηκε ευρύτατα και συνταίριαξε τους επαναστατικούς στίχους του Βάρναλη (απαγγέλει στην αρχή και στο τέλος, ολόκληρη η παθιασμένη απαγγελία του εδώ) με τις εικόνες των γεγονότων, πραγματικές και συνειρμικές.  

Για όσους έχουν διάθεση να ξαναθυμηθούν παλιότερα σχετικά κείμενα και αναδημοσιεύσεις υπάρχει η επιλογή εδώ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ: Το Χρονικό μιας Προαναγγελθείσας Δολοφονίας

Η προχθεσινή εκπομπή του Στέλιου Κούλογλου, αφιέρωμα στη δολοφονία του νεαρού Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν αναλύει τα πάντα σε μία ώρα, αποκαλύπτει όμως πολλά που δεν γνωρίζαμε ή είχαμε ξεχάσει. Αξίζει τον κόπο να τη δει κανείς, κι ας λαϊκίζει κάποιες στιγμές. Είναι από τις καλές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης.

ΡΧΣ: Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας

το βίντεο της εκπομπής υπάρχει και εδώ: http://vimeo.com/17468636

3/12-Παγκόσμια Ημέρα ΑΜεΑ και η Δύναμη της Θέλησης

 

 

       

με αφορμή την ημέρα αυτή αναπαράγουμε στο ιστολόγιο ένα άρθρο 2 ετών, που ακόμα και σήμερα διαβάζεται από χρήστες του διαδικτύου που αναζητούν στο google τον όρο “η δύναμη της θέλησης”.

Η απίστευτη ιστορία εδώ:

Ντικ Χόυτ, ο πατέρας του αιώνα

Μέχρι σήμερα τα κατορθώματα πατέρα και γιου [238 τρίαθλα, 6 ironman(!!!),  68 μαραθώνιοι και πολλά ακόμα].

Η ιστοσελίδα του Team Hoyt εδώ: http://www.teamhoyt.com/index.html

Άρθρο στα ΝΕΑ (2009): «It’s a good life»: Η ιστορία ενός πατέρα που έχει σπρώξει τον παραπληγικό γιό του σε δεκάδες μαραθωνίους.

Κατά τ’ άλλα, σήμερα, ημέρα των ΑΜεΑ ας προβληματιστούμε όλοι για το τι στερούνται από τη φύση και τι, ακόμα χειρότερα, από τη δική μας αναλγησία κι αδιαφορία.

Ο καρόδρομος που τόσο αγαπήσαμε είναι πάλι εδώ: Εργοβλάβε ευχαριστούμε

Πριν επτά μήνες έκπληκτοι αντικρίσαμε εργασίες στο κατεστραμμένο οδόστρωμα του περιφερειακού δρόμου που περνάει μπροστά από τις Ψαραλυκές και φτάνει μέχρι το ύψος του ελικοδρομίου. Σταυροκοπηθήκαμε, τρομάξαμε, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας: δεν πιστεύαμε στα μάτια μας.

Θέλαμε πίσω τον καρόδρομό μας.

Αυτός ο καρόδρομος ήταν μία ανάμνηση του μανταλενικού παρελθόντος, μια πίστα για τους adrenaline junkies, έδινε δουλειά στο ιατρείο, στα βουλκανιζατέρ και στα βενζινάδικα, έδειχνε πώς μπορεί με απλά μέσα να αναπτυχθεί εναλλακτικός τουρισμός, και, κυρίως, πώς μπορούσε μία αστοχία στο σχεδιασμό για το βιολογικό να αποδειχτεί επωφελής για το αειφόρο νησί.

Η συνέχεια έδειξε επίσης πώς ένας εργολάβος μπορεί χωρίς ίχνος ντροπής να μας κοροϊδεύει κατ’ εξακολούθηση. Με πάχος ασφάλτου που όσοι γνωρίζουν λένε πως δεν ξεπέρναγε το 1/4 του προβλεπόμενου (υπάρχει σχετική διόρθωση στα σχόλια) ο δρόμος στρώθηκε, το καλοκαίρι όλοι θαυμάζανε τη φρέσκια άσφαλτο και ήταν θέμα χρόνου να συμβεί αυτό που από τότε είχαμε προβλέψει, βασιζόμενοι στην αντιεπαγγελματική συμπεριφορά του εργολάβου, όμοιου με πολλούς άλλους που πράττουν κατά βούληση και παραδίδουν κακοτεχνίες. Εδώ το άρθρο της 13ης Απριλίου 2010 με τίτλο:

“Εγκαταλείπουμε το αγγλικό σύστημα οδήγησης. Αρχίζει το Παρίσι – Ντακάρ…”

που τελείωνε με τη διαπίστωση – πρόβλεψη:

“Κρίνοντας πάντως από την πρώτη εντύπωση για τον πολύπαθο δρόμο, πάλι ψωνίσαμε από σβέρκο. Γιατί κάποιος που εξαρχής αδιαφορεί τόσο εξόφθαλμα για τους πολίτες σε ένα δημόσιο έργο δεν μπορεί να μας πείσει για το αίσθημα ευθύνης που οφείλει να διαθέτει σχετικά. Ίδωμεν…”

Δείτε λοιπόν: Ο ΚΑΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ-ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!

   

Ακολουθεί η επιστολή του φίλου-ενεργού πολίτη-συνήθους υπόπτου-γιατί δεν πολιτεύτηκες Γιάννη Τριαντάφυλλου

ΥΠΑΡΧΕΙ…ΚΑΠΟΥ….ΚΑΠΟΙΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ!!!

To τελευταίο διάστημα οι κάτοικοι της Αντιπάρου γίνονται μάρτυρες μιας ακόμα προχειρότητας και κακοτεχνίας, η οποία εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους τροχαίων ατυχημάτων άμεσα.

Ο περιβόητος και πολύπαθος περιφερειακός δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι προς σπήλαιο και Αη-Γιώργη, ο οποίος για 2-3 χρόνια ήταν δρόμος κατάλληλος μόνο για γαϊδούρια και αγώνες ανώμαλου δρόμου μετά την κακοποίηση από τα έργα της αποχέτευσης(το έργο βέβαια δεν προχώρησε…) κατάφερε μετά από πρόχειρη μελέτη(όπως ομολόγησε ο εργολάβος) της κοινότητας Αντιπάρου να επισκευασθεί στα τέλη του περασμένου Μαΐου.

Πολλοί κάτοικοι κατά την διάρκεια των εργασιών είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους και πολλοί μάλιστα στοιχημάτιζαν ότι με τις πρώτες βροχές του χειμώνα η λιγοστή …άσφαλτος θα αρχίσει να φθείρεται.Τελικά το στοίχημα το κέρδισαν αφού ο δρόμος κάθε μέρα που περνούσε παρουσίαζε και μια νέα λακκούβα. Μετά την αγανάκτηση των οδηγών, και την πίεση της κοινότητας μόλις σήμερα 01/12/2010 ο εργολάβος με μικρό συνεργείο προσπάθησε να μπαλώσει τα χαλασμένα και επικίνδυνα σημεία του δρόμου. Δεν έλειψαν οι λογομαχίες με τους περαστικούς οδηγούς και τον τεχνικό της κοινότητας οι οποίοι προσπάθησαν να πείσουν το συνεργείο ότι αυτά είναι προχειρότητες και το ότι σε λίγες μέρες πάλι ο δρόμος θα χαλάσει κάπου αλλού…Ο εργολάβος μάταια προσπάθησε να πείσει τους περαστικούς ότι “φταίει η υγρασία στο συγκεκριμένο σημείο” και επέμενε ότι έκανε ό,τι έλεγε η μελέτη του έργου, η οποία δεν ήταν η κατάλληλη. Αυτός όπως ισχυρίζεται είχε αναφέρει τα προβλήματα, αλλά μόνο προφορικά και όχι εγγράφως, όπως θα έπρεπε.

Η κοινότητα όπως λέει δεν έχει παραλάβει το έργο, η δε νέα δημοτική αρχή δεν προτίθεται να το παραλάβει και οι μόνοι που ταλαιπωρούνται χωρίς να φταίνε, είναι οι οδηγοί και οι κάτοικοι του νησιού…

Τελικά υπάρχει κάπου κάποιος …υπεύθυνος που μπορεί να δώσει λύση σ’ αυτή την κακοτεχνία ή έτσι απλά θα μπαλωθεί ο δρόμος και έχει ο Θεός; Ελπίζω να μην γραφτεί για τον δρόμο αυτό ένα ανάλογο δημοτικό τραγούδι σαν και αυτό: την τράτα μας την κουρελού την χιλιομπαλωμένη, όλο την εμπαλώναμε κι όλο ΄ταν ξηλωμένη…………

Τριαντάφυλλος Γιάννης  (ένας -και όχι ο μοναδικός- αγανακτισμένος Αντιπαριώτης)

Ένα πολύτιμο μάθημα για όλους, αφού από εργολάβο σε εργολάβο υπάρχει τεράστια διαφορά, ανάλογης της διαφοράς που έχει ένας πρότυπος δρόμος με άσφαλτο από τον καρόδρομο μας. Η απερχόμενη κοινοτική αρχή δεν το έμαθε. Ας ελπίσουμε να το γνωρίζει η νέα δημοτική αρχή (που δηλώνει ότι έχει και πολύχρονη εμπειρία στα κοινά).

Άλλο εργολάβος κι άλλο εργοβλάβος.