3D άποψη του ιερού του Απόλλωνα
Τους ξεχάσαμε νομίζοντας ότι
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Προτού καν ενηλικιωθεί η εγχώρια μπλογκόσφαιρα, το ’ριξε στην εσωστρέφεια… Μια πρόσφατη έρευνα για την πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων μπλόγκερ (περιοδικό Monthly Review και VPRC) και κάποιες μετρήσεις των δημοφιλέστερων μπλογκ–στόχων κρατούν αναμμένες τις συζητήσεις. Οι οποίες συζητήσεις, οντολογικές, φαινομενολογικές, επιστημολογικές, ψυχαναλυτικές, ουδέποτε έπαψαν, από το καλοκαίρι του 2007.
Ουσιαστικά, λίγο πριν από το καλοκαίρι του ’07 τα μπλογκ ανακαλύφθηκαν από τα παραδοσιακά μίντια κι άρχισε το hype: η υπερεπένδυση, η υπερερμηνεία, η υπερκατανάλωση. Δικτυακά αναλφάβητοι και τεχνοσπασίκλες μίγδην διείδαν στα μπλογκ έναν μιντιακό Μεσσία, που έδινε φωνή τους πολίτες, μετασχημάτιζε τη δύσθυμη δημοκρατία, αναδιένειμε ισχύ. Μπλόγκερ έσπευσαν στα μικρόφωνα και στις κάμερες, έγιναν κόλουμνιστ, σπίκερ, ευθυμογράφοι, διδάσκοντες σε σχολές, σύμβουλοι σε κόμματα. Εμφανίστηκε νέο επάγγελμα: μπλόγκερ.
Ενάμιση χρόνο μετά τις βουβές διαδηλώσεις, τα μπλογκ στοχάζονται τους εαυτούς τους. Κάποιοι μυκτηρίζουν τον λαϊκισμό, την ανωνυμογραφία και τον υποκειμενισμό· κάποιοι άλλοι λοιδορούν τις μετρήσεις και τις μεθοδολογίες· άλλοι συνεχίζουν να μπλογκάρουν σαν να μην τρέχει τίποτε… Ωστόσο, κάτι έχει αλλάξει πράγματι.
Κατ’ αρχάς έχει αυξηθεί ο αριθμός των μπλογκ, έχουν αυξηθεί οι αναγνώστες, έχει αυξηθεί η εμβέλεια, έχει σωρευτεί άφθονο περιεχόμενο και σωρεύεται καθημερινά. Κι έχουν διαμορφωθεί φυσιογνωμίες, στυλ, είδη. Σύμφωνα με τις μετρήσεις επισκέψεων, τα πιο πολυσύχναστα μπλογκ είναι τα δημοσιογραφικού ή παραδημοσιογραφικού περιεχομένου, τα οποία συγκροτούνται με πλήθος αναδημοσιεύσεων από τον Τύπο, με την προσθήκη παραπολιτικών, κουτσομπολιών, μικρολιβέλων – στη πλειονότητά τους ανωνυμογραφήματα.
Η μέθοδος μετρήσεως αμφισβητείται, αλλά γεγονός παραμένει ότι στο τρέχον Top 50 των ελληνόφωνων μπλογκ λίγα είναι τα λεγόμενα ποιοτικά, όσα θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τις δάφνες του Νέου Μέσου, της Νέας Δημοσιογραφίας, της Δημοσιογραφίας των Πολιτών κ.ο.κ. Γεγονός είναι επίσης ότι τη δυναμική του νέου μέσου έσπευσαν πολύ γρήγορα να εκμεταλλευτούν δημοσιογράφοι των «παλαιών μέσων», χαμηλού δυναμικού και αισθητικής, πολιτικοί ξύλινης γλώσσας, πικραμένοι και φανατικοί – το εν γένει οικοσύστημα της εγχώριας δημοκρατίας. Αλλά είπαμε: Το νέο μέσο είναι δημοκρατικό.
Η κατάληψη της μπλογκόσφαιρας από αδαείς ως προς τη γλώσσα του μέσου και την αισθητική του, και από λαϊκιστικό–εντυπωσιοθηρικό περιεχόμενο, δίνει τον τόνο – αν όχι τον κυρίαρχο, πάντως ισχυρό. Εφόσον συνεχιστεί αυτή η τάση, με σαφείς εμπορικές βλέψεις, ο χαρακτήρας της ελληνομπλογκόσφαιρας θα αλλάξει ριζικά: Θα μοιάσει με τα φθίνοντα σήμερα λαϊκά κανάλια και ταμπλόιντ. Μιλάμε πάντα για τα πιο πολυσύχναστα μπλογκ.
Στην άλλη όχθη, πιθανόν να παραμείνουν ολίγοι, εκλεκτοί, μα οπισθοφύλακες, με λίγες επισκέψεις, οι πρωτοπόροι, όσοι έχτισαν την κρίσιμη μάζα της μπλογκόσφαιρας, συνεισφέροντας ουσιώδες περιεχόμενο, φρέσκια γλώσσα, σύγχρονες φόρμες, προσωπικά στυλ. Αυτή η γενιά των πρωτοπόρων ίσως βγάλει (έχει αρχίσει ήδη…) και τα πρώτα επαγγελματικά στελέχη για τα δικτυακά μέσα δεύτερης και τρίτης γενιάς.
Η εσωστρεφής, μάλλον η αναστοχαστική, διάθεση αφορά ακριβώς αυτούς τους πιο «προχωρημένους» μπλόγκερ, όσους η έρευνα Monthly Review/VPRC βρίσκει τώρα σε δεσπόζουσα θέση: Ανώτερης εκπαίδευσης, με υψηλή εξοικείωση στο δίκτυο και στα νέα μέσα, αριστεροί και σκεπτικιστές, αναγνώστες εφημερίδων. Αυτοί οι σοφιστικέ μπλόγκερ συγκροτούν ήδη μια κοινότητα γραφιάδων και αναγνωστών, αλληλοανθολογούνται, «μπαζάρουν», δηλαδή προτείνουν και προβάλλουν τα πιο προκλητικά κείμενα εγχώριας και διεθνούς παραγωγής, συχνά προσφέρουν συναρπαστικούς σχολιασμούς στα μπλογκ ή στα ανθολόγια (λ.χ. στο buzz.reality-tape.com).
Τα μέλη τούτης της ελίτ, δημιουργοί και αναγνώστες, ιδρυτές και λειτουργοί της φαντασιακής μπλογκοκοινότητας, πιθανότατα θα είναι οι πρώτοι που θα εγκαταλείψουν το μαζικό τετριμμένο μπλόγκινγκ, για να μεταπηδήσουν στο Επόμενο Μέσο, στο Web 3.0, στο Web ν+1. Μάλλον, το Επόμενο Μέσο θα το υλοποιήσει και στελεχώσει η γενιά των τωρινών εφήβων, ψηφιακή – δικτυακή από τα γεννοφάσκια, που ελάχιστα ενδιαφέρεται για το παρόν μπλόγκινγκ και συγκινείται περισσότερο με τα δικτυακά RPG, με τη φαντασία σε πρώτο ρόλο.
Εως ότου δούμε όμως το Επόμενο Μέσο τα μπλογκ θα παρέχουν δυνατότητες και δυναμικό για ανανέωση: Της έκφρασης, της πρόζας, της επικοινωνίας, της κυκλοφορίας ιδεών.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_23/11/2008_292920
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου Αντιπάρου,
σε συνεργασία με την ομάδα της Φιλοστοργίας,
το κέντρο πρόληψης «ΘΗΣΕΑΣ Κυκλάδων»,
και τους ιατρούς του τοπικού ιατρείου,
με την ευκαιρία των εγκαινίων της Έκθεσης Βιβλίου
διοργανώνει ομιλία την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008 και ώρα 18,00
στην αίθουσα «Καλουδά» στο Δημοτικό Σχολείο με θέμα:
« ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ : ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ »
ΟΜΙΛΗΤΕΣ:
Γεωργίου Άννα Ειδικός Παθολόγος
Κανελλοπούλου Χρυσαυγή Ψυχολόγος
Σκούρτης Σωτήρης Γενικός Ιατρός
Του Ιωαννη Παλαιοκρασσα* από εδώ
Διαβάζουμε στη συνέντευξη Τύπου του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ στις 9.10.2008 «Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουμε τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του τουριστικού προϊόντος, την εξασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και της βιωσιμότητας των πόρων…» κ.λπ. και στην επόμενη σελίδα ότι λαμβάνεται ειδική μέριμνα για τα νησιά και τις βραχονησίδες. Ως καλός Κυκλαδίτης βγάζω στεναγμό ανακούφισης και λέω «επιτέλους σώθηκαν τα νησιά μας!». Δεν προλαβαίνω όμως να χαρώ και βλέπω στον Κυκλαδικό Τύπο «Οχι στο Ειδικό Χωροταξικό Τουρισμού λέει η ΤΕΔΚ Κυκλάδων». Επειδή δεν πιστεύω τα μάτια μου ανατρέχω στην ιστοσελίδα της ΤΕΔΚ Κυκλάδων και διαβάζω με την ίδια έκπληξη τις λεπτομερείς θέσεις του Δ.Σ. της ΤΕΔΚ Κυκλάδων, που καταλήγουν:
«Συνοψίζοντας, τονίζουμε για μια ακόμη φορά ότι συμφωνούμε με την αναγκαιότητα εκπόνησης χωροταξικού σχεδίου για τον τουρισμό, αλλά διαφωνούμε τόσο με τη μεθοδολογία εκπόνησης του σχεδίου ΚΥΑ από το ΥΠΕΧΩΔΕ, όσο και με βασικά σημεία του η εφαρμογή των οποίων θα είναι καταστρεπτική για τα νησιά μας, όπως τονίζουμε ανωτέρω. Ζητούμε την απόσυρση της ΚΥΑ …κ.λ.π.». Τι τονίζουν άραγε ανωτέρω; «Η βασική μας αντίρρηση στην ΚΥΑ αφορά τη θέσπιση της λεγόμενης παραθεριστικής κατοικίας ως μέρος των ξενοδοχειακών επενδύσεων και την επιδότησή της από τον Αναπτυξιακό Νόμο… Η αλόγιστη χρήση του συντελεστή δόμησης θα έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα για το φυσικό και οικιστικό τοπίο των νησιών μας και μάλιστα μη αναστρέψιμα».
Και επειδή αυτά ηχούν παράδοξα και αντίστροφα στα αυτιά ενός τέως πολιτικού, που είναι συνηθισμένος οι πολίτες να πιέζουν για υψηλότερους συντελεστές δόμησης και η Δημόσια Αρχή να ανθίσταται, ανατρέχω και πάλι στο κείμενο του Ειδικού Χωροταξικού Τουρισμού και τους χάρτες που το συνοδεύουν για να διαπιστώσω έκπληκτος τα εξής:
Πρώτον, ότι ακριβώς με τις ρυθμίσεις αυτές του Ειδικού Χωροταξικού για την παραθεριστική κατοικία (που επιτρέπεται να αποτελεί μέχρι και το 50% της τουριστικής εγκατάστασης) θεσπίζεται συντελεστής δόμησης 0,2. Επομένως σε ένα οικόπεδο εκτός σχεδίου 150 στρεμμάτων (και υπάρχουν πάρα πολλά στα νησιά μας), που σήμερα επιτρέπεται να κτίσεις μόνο 400 τ.μ., θα μπορείς να κτίσεις 15.000 τ.μ.
Δεύτερον, ότι από τα 24 νησιά των Κυκλάδων, εκτός από τη Μύκονο και τη Πάρο που θεωρούνται «ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές» τα μόνα νησιά που σημειώνονται στον χάρτη ως «αναπτυσσόμενες τουριστικά περιοχές με περιθώρια μαζικού τουρισμού» είναι η Σίφνος, η Ιος και η μισή Μήλος.
Για ένα Κυκλαδίτη, και οι δύο αυτές ρυθμίσεις είναι τρελές. Η πρώτη σημαίνει ότι με την επιδότηση του κράτους (που φτάνει μέχρι 40%) ενισχύεται δόμηση κατοικιών με τον υψηλότατο για εκτός σχεδίου περιοχές συντελεστή 20%, σε νησιά που ήδη τσιμεντοποιούνται χωρίς επιδότηση. Αναλογιστείτε σε τι «παράδεισο εργολάβων» μετατρέπει τις ευαίσθητες Κυκλάδες ο ΥΠΕΧΩΔΕ. Η δεύτερη σημαίνει ότι χωρίς κανένα λογικό κριτήριο επιλέγονται τρία σχετικά μικρά νησιά, μακριά από την Αθήνα, χωρίς καλή συγκοινωνιακή σύνδεση ως τόποι μαζικού τουρισμού. Είναι άραγε εντελώς τυχαία σύμπτωση ότι και στα τρία αυτά νησιά είτε έγιναν πρόσφατα μεγάλες αγορές γης από ξένα κεφάλαια (15.000 στρέμματα στην Ιο π.χ.), είτε έχουν εξαγγελθεί μεγάλες «αναπτύξεις» παραθεριστικής κατοικίας από υπεράκτιες εταιρείες;
Υποπτεύομαι ότι ανάλογα πράγματα συμβαίνουν και στις υπόλοιπες περιοχές, που το Ειδικό Χωροταξικό Τουρισμού χαρακτηρίζει ως περιοχές με περιθώρια μαζικού τουρισμού, όπως η γνωστή και από άλλες σκανδαλώδεις ρυθμίσεις Σιθωνία της Χαλκιδικής (άραγε αυτή δεν είναι κορεσμένη;) ή η ακτή της Αλεξανδρούπολης, όπου κατά παράδοξο τρόπο το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο χωροθετεί τις μεγάλες λιμενικές εγκαταστάσεις δεξαμενοπλοίων του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.
Ας σημειωθεί ότι τα όσα αναπτύσσει στις 47 σελίδες του το Ειδικό Χωροταξικό Τουρισμού δεν σημαίνουν ότι και στις υπόλοιπες τουριστικές περιοχές, που χαρακτηρίζονται είτε ανεπτυγμένες (Α), είτε αναπτυσσόμενες με περιθώρια ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού (Β2), είτε περιοχές με κυρίαρχες χρήσεις άλλες από τον τουρισμό και δυνατότητα ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού (Γ) δεν επιτρέπεται η δημιουργία των «ολοκληρωμένων αναπτύξεων» όπως τις αποκαλεί το κείμενο.
Αυθόρμητα μου έρχεται στο νου μια θλιβερή εικόνα, που αντικρίζει όποιος μπαίνει στον όμορφο όρμο του Αλυκού στη Νάξο. Είναι γνωστό ως «Βελγικό χωριό» (από την προέλευση των «επενδυτών» που δεν έβαλαν δεκάρα βέβαια) και αποτελείται από αρκετές σειρές εγκαταλελειμμένων τσιμεντένιων σκελετών παραθεριστικών οικημάτων, που χάσκουν επί δεκαετίες στον καιρό και σιγά σιγά καταρρέουν. Δεν φοβάται το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι με τις διευκολύνσεις και επιδοτήσεις που δίνει, δημιουργεί ένα μεγάλο πειρασμό στην κατασκευή τέτοιων χωριών, με μοναδικό κίνητρο το γρήγορο εργολαβικό κέρδος και παρόμοια τελική τύχη; Δεν διδαχθήκαμε τίποτα από τις φούσκες ανάλογων «ολοκληρωμένων αναπτύξεων» στην Ισπανία, τη Φλώριδα και άλλα μέρη ή τις δεκάδες χιλιάδες παραθεριστικές κατοικίες που μένουν απούλητες στην ίδια την Ελλάδα;
Μήπως έχουν δίκιο η ΤΕΔΚ Κυκλάδων, οι βουλευτές του νομού, καθώς και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, οι τουριστικοί επιχειρηματίες και τόσοι άλλοι που έχουν ξεσηκωθεί εναντίον του Ειδικού Χωροταξικού Τουρισμού και αντί ελπίδα το θεωρούν παγίδα της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας, αλλά και των νησιών μας ή των άλλων τουριστικών προορισμών, που ούτως ή άλλως θα δοκιμαστούν δεινά από τη διεθνή κρίση; Χρειάζεται το ΥΠΕΧΩΔΕ να σφάξει την κότα που κάνει το χρυσό τουριστικό αυγό με τα ίδια του τα χέρια;
* Ο κ. Ι. Παλαιοκρασσάς είναι αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας, επί 12ετία βουλευτής Κυκλάδων.
ο Σωρός- ενοποιημένος με τη Φανερωμένη χάρη στο μέγα ευεργέτη χωροτάκτη
Οι παρακάτω χάρτες (από το νεοεκδοθέν στις ΗΠΑ βιβλίο "Atlas Of the Real World") απεικονίζουν τον πλανήτη χρησιμοποιώντας διάφορες δημογραφικές παραμέτρους. Τα σύνορα αλλού φαρδαίνουν κι αλλού συμπιέζονται, έθνη ολόκληρα εξαφανίζονται ή γιγαντώνονται. Και σε κάθε εικόνα αντιστοιχεί και μία πληροφορία για τον κόσμο που ζούμε, τις αλληλεπιδράσεις του και τις ανισορροπίες του.
υποσιτισμός
προέλευση μεταναστών
πυρηνικά όπλα
πολεμικές δαπάνες
AIDS
μείωση δασών
εξαγωγές ρούχων
εισαγωγές ρούχων
παιδική εργασία
αεροπορικές πτήσεις
κατανάλωση άνω των 200 δολαρίων ημερησίως
κατανάλωση κάτω των 2 δολαρίων ημερησίως
Παραθέτουμε τις δύο έρευνες που κυκλοφορούν σχετικά με το προφίλ του Έλληνα μπλόγκερ.
ο μέσος μπλόγκερ είναι μισθωτός του ιδιωτικού τομέα
Οι έλληνες μπλόγκερς έχουν πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο τους
Ανδρας γύρω στα 30, ο οποίος μένει στην Αθήνα, είναι απόφοιτος πανεπιστημίου και γράφει στο διαδικτυακό ημερολόγιό του από χόμπι, χωρίς να θεωρεί τον εαυτό του δημοσιογράφο. Αυτός είναι ο «τυπικός» ελληνόφωνος blogger, όπως σκιαγραφείται στην πρώτη σχετική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη χώρα μας από το μεταπτυχιακό φοιτητή του Παντείου Πανεπιστημίου Ζαφείρη Καραμπάση, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Αλέξανδρου Ξενάκη και την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Κοσκινά και του δρα Γιώργου Βαρδάγγαλου.
Η έρευνα διενεργήθηκε με τη βοήθεια online ερωτηματολογίων, τα οποία συμπλήρωσαν αυτοβούλως 1.367 διαδικτυακοί γραφιάδες την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου 2007 και αποτελεί «ακτινογραφία» της ελληνόφωνης μπλογκόσφαιρας των αρχών του περασμένου χρόνου. Μολονότι το τοπίο έχει αλλάξει σημαντικά από τότε -συνεπεία και του τριπλασιασμού των εγχώριων blogs- πολλά από τα συμπεράσματα της μεταπτυχιακής διατριβής παραμένουν επίκαιρα και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι Ελληνες ιστολόγοι αποτυπώνουν τάσεις και πρακτικές τους και καταθέτουν στοιχεία σχετικά με το προφίλ τους.
Ο πολυθεματικός χαρακτήρας των εγχώριων blogs είναι ένα από τα βασικά ευρήματα που εξακολουθούν να έχουν ισχύ. Παρά την αύξηση των ιστολογίων που είναι αφιερωμένα σε συγκεκριμένη θεματολογία (π.χ. τεχνολογία, τέχνη), η πλειοψηφία των ψηφιακών σχολιαστών καταγράφει online τις σκέψεις της για ποικίλα ζητήματα που διαφέρουν από μέρα σε μέρα.
Οι μισοί μπλόγκερς ζουν στην επαρχία
Παράλληλα, η συντριπτική πλειοψηφία έχει στο ενεργητικό της πάνω από πέντε χρόνια διαδικτυακού σερφαρίσματος και δαπανά online πάνω από 30 ώρες σε εβδομαδιαία βάση, ενώ παρακολουθεί τηλεόραση για λιγότερο από 5 ώρες την εβδομάδα και αφιερώνει σε εφημερίδες και περιοδικά το πολύ 10 ώρες την εβδομάδα.
Σύμφωνα με όσους συμμετείχαν στην έρευνα, το blogging είναι ιδιαίτερα απαιτητική δραστηριότητα -τουλάχιστον από πλευράς χρόνου. Περίπου οι μισοί δηλώνουν ότι αφιερώνουν τουλάχιστον 5 ώρες κάθε εβδομάδα για την ενημέρωση του ιστολογίου τους και άλλο τόσο χρόνο για την ανάγνωση άλλων blogs.
Οι ελληνόφωνοι ιστολόγοι δεν θεωρούν, ως επί το πλείστον, τους εαυτούς τους δημοσιογράφους: το 51% απαντά πως δεν βλέπει το ιστολόγιό του ως δημοσιογραφική δουλειά, έναντι 38% που θεωρεί ότι δημοσιογραφεί. Και αυτό παρά το γεγονός ότι 7 στους 10 υποστηρίζουν ότι συχνά ή πολύ συχνά φροντίζουν να επαληθεύουν όσα γράφουν. Εντούτοις, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα διαδικτυακών σχολιαστών αναφέρει την άσκηση επιρροής ως κίνητρο δημιουργίας του blog της.
Κομβικής σημασίας είναι στην μπλογκόσφαιρα τα ζητήματα της ταυτότητας και του ελέγχου των online σχολίων. Το 57,7% όσων απάντησαν στο ερωτηματολόγιο δηλώνει ότι χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, έναντι 24,5% που γράφει με το πραγματικό του όνομα και 17,8% που έχει επιστρατεύσει ένα «ελαφρώς παραποιημένο». Παράλληλα, το 67,4% λέει ότι επιτρέπει την άμεση ανάρτηση των σχολίων των επισκεπτών του ιστολογίου του χωρίς έλεγχο.
Εκτός από τα blogs αυτά καθαυτά, στη διάρκεια του ενός χρόνου που μεσολάβησε από την έναρξη της έρευνας άλλαξε και η στάση των «παραδοσιακών» μέσων απέναντι στα ιστολόγια. Την αρχική απαξίωση διαδέχθηκε η ενσωμάτωση των blogs στους δικτυακούς τόπους «συμβατικών» media και ακολούθησε καταιγισμός αναφορών στην μπλογκόσφαιρα, «επίλεκτα» μέλη της οποίας έγιναν αρθρογράφοι εντύπων. Ετσι, επιβεβαιώθηκαν οι παρατηρήσεις ξένων ειδικών, τις οποίες μεταφέρει η μελέτη του Παντείου, σχετικά με τα τρία στάδια αντιμετώπισης των «παραδοσιακών» μέσων απέναντι στα blogs.
Τα αναλυτικά αποτελέσματα της έρευνας είναι προσβάσιμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση
http://ereuna.wordpress.com
 |
Μεγάλο ενδιαφέρον προκάλεσε η πρώτη έρευνα στη χώρα μας για τα ελληνόφωνα μπλογκ, που πραγματοποιήθηκε από τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Παντείου Πανεπιστημίου Ζαφείρη Καραμπάση, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Αλέξανδρου Ξενάκη και την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Κοσκινά και του δρα Γιώργου Βαρδάγγαλου. Τα στοιχεία της έρευνας θα χρησιμοποιηθούν από τις εταιρείες, με αποκλειστικό σκοπό να δημιουργήσουν ελκυστικά προϊόντα που θα γίνουν περιζήτητα από τους μπλόγκερ-καταναλωτές. Παράλληλα, τα στοιχεία της έρευνας θα αποτελέσουν και εργαλείο για τα κόμματα, ώστε να διατυπώσουν ψεύτικες πολιτικές θέσεις που θα γοητεύσουν τον αφελή μπλόγκερ-ψηφοφόρο.
Σύμφωνα με την έρευνα, ο τυπικός ελληνόφωνος μπλόγκερ είναι 30 ετών, έχει οκτώ πτυχία, τέσσερα μεταπτυχιακά, τρία διδακτορικά και είναι άνεργος και χαραμοφάης - παρ' όλα αυτά, ξέρει να δένει τα κορδόνια του μόνος του. Ο μέσος μπλόγκερ μένει με τους γονείς του -ένεκα η αφραγκία και η τεμπελιά- αλλά, αν οι γονείς του έχουν χωρίσει, μένει με τη μητέρα του και τα Σαββατοκύριακα τον παίρνει ο πατέρας του και τον πάει βόλτα στο πάρκο για να παίξει με τ' άλλα παιδιά και να κατουρήσει πίσω από τους θάμνους. Η τυπική ελληνόφωνη μπλόγκερ είναι 25 ετών, είναι θεογκόμενα, έχει οικολογικές ανησυχίες και ψάχνει να βρει ένα καλό παιδί, ώστε να νοικοκυρευτεί και να μη μείνει στο ράφι. Έχει προίκα και πλούσιο εσωτερικό κόσμο και θα επιθυμούσε ο γαμπρός να είναι πολύ πλούσιος και πολύ όμορφος. Είναι προφανές πως ψάχνουν σε λάθος μέρος, αφού είναι γνωστό σε όλους πως οι πολύ ωραίοι και πολύ πλούσιοι δεν γράφουν τίποτα - σχεδόν όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς ήταν βαριά προβληματικοί, πεινάλες και κακομούτσουνοι. Οι ωραίοι και πλούσιοι δεν έγραψαν ποτέ λέξη στη ζωή τους - αυτοί, απλώς, ήταν πάντα απασχολημένοι με το να περνάνε μια υπέροχη ζωή.
Μόνο το 36% των μπλόγκερ είναι γυναίκες αλλά αυτό είναι απόλυτα λογικό γιατί οι γυναίκες σφουγγαρίζουν, πλένουν και μαγειρεύουν, οπότε δεν τους μένει και πολλή ώρα για κωλοβάρεμα στον υπολογιστή. Επίσης, είναι φυσιολογικό οι άνδρες να διεισδύουν περισσότερο στο διαδίκτυο γιατί η διείσδυση είναι στη φύση τους, ενώ η γυναίκα δεν είναι φτιαγμένη για να διεισδύει αλλά για να υποδέχεται - αν πάρει χαμπάρι η Ιερά Σύνοδος πως υπάρχουν γυναίκες που διεισδύουν στο διαδίκτυο, θα τις αφορίσει και δεν θα ντυθούν ποτέ νυφούλες. Οι γυναίκες κόβουν μαχαίρι το μπλογκ τους μόλις βρουν γαμπρό και υποδύονται τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας, ενώ οι άντρες δεν το αποχωρίζονται ποτέ γιατί το θεωρούν την τέλεια γκομενοπαγίδα. Σύμφωνα με την έρευνα, οι γυναίκες αναφέρονται συχνότερα σε θέματα που σχετίζονται με τις προσωπικές τους ευαισθησίες και τον πολιτισμό, αλλά κι αυτό είναι απόλυτα λογικό επειδή δεν είναι δυνατόν από τη μια να ψάχνεις κάποιον να σε στεφανωθεί και από την άλλη να γράφεις για τον Λούα Λούα, τον Καρατζαφέρη και το Ασφαλιστικό - ξενερώνει ο γκόμενος με κάτι τέτοια, και κόβει λάσπη.
Οι άνδρες αναφέρονται περισσότερο σε πολιτικά θέματα, στο καράτε και στο ποδόσφαιρο, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό ανδρών δεν κρύβει πως τις ελεύθερες ώρες του του αρέσει να φοράει τα φουστάνια και τα ψηλοτάκουνα της μαμάς του και να παίζει με τις κούκλες του. Παρατηρούμε με ενδιαφέρον πως οι γυναίκες αποκρύπτουν την ταυτότητά τους και δημοσιεύουν σπανιότερα το μέιλ τους - αυτό συμβαίνει επειδή πολλές γυναίκες θεωρούν το μέιλ τους ό,τι πολυτιμότερο έχουν και το διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού. Οι άντρες, από την άλλη, είναι τόσο απελπισμένοι να βρουν γυναίκα, που βάζουν από σαράντα μέιλ ο καθένας στο μπλογκ του, επειδή φοβούνται πως υπάρχει η πιθανότητα να τους διαβάσει η Μόνικα Μπελούτσι, να θαμπωθεί από τα πολυεπίπεδα και πολυπρισματικά γραπτά τους, να τους αναζητήσει εναγωνίως για να δώσουν νόημα στην άδεια ζωή της, αλλά να μη βρίσκει τη διεύθυνση του μέιλ τους που είναι στριμωγμένη σε μια γωνιά του μπλογκ.
Οι άντρες μπλόγκερ αλλάζουν εσώρουχα μια φορά την εβδομάδα, ενώ οι γυναίκες δυο. Ο μέσος μπλόγκερ κάνει σεξ τρεις φορές την ημέρα - συνήθως μόνος του. Οι γυναίκες δεν κάνουν συχνά σεξ αφενός επειδή είναι ξεθεωμένες από τις δουλειές του σπιτιού και αφετέρου επειδή δεν θέλουν να βγάλουν κακό όνομα στην κοινωνία των μπλόγκερ και να τις φωνάζουν παστρικές και ξετσίπωτες. Αν ένας μπλόγκερ και μια μπλόγκερ κάνουν σεξ μεταξύ τους, συνήθως η σχέση τους καταλήγει σε γάμο γιατί, αν χωρίσουν άσχημα, υπάρχει ο κίνδυνος ο πληγωμένος να κάνει ρόμπα τον άλλον σε όλο το διαδίκτυο και τότε δεν τον σώζει ούτε η μετανάστευση.
Το πιο συνηθισμένο μέρος στο οποίο κάνουν έρωτα δυο μπλόγκερ είναι το γραφείο, ώστε να μπορεί ο άντρας να βλέπει την οθόνη του υπολογιστή κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, ενώ στον απέναντι τοίχο υπάρχει κι ένας τεράστιος καθρέφτης για να μπορεί να βλέπει και η γυναίκα, και να μην αισθάνεται μειονεκτικά, έχοντας γυρισμένη την πλάτη στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Πάντως, οι μπλόγκερ αποφεύγουν να παντρεύονται μεταξύ τους γιατί θα τσακώνονται συνέχεια για το ποιος θα κάτσει στον υπολογιστή, ενώ -στην περίπτωση που υπάρχουν δυο υπολογιστές στο σπίτι- κανείς τους δεν θα μαγειρεύει και δεν θα καθαρίζει, με αποτέλεσμα να τα τινάξουν και οι δυο ή από σκορβούτο ή από χολέρα.
Τα κυρίαρχα κίνητρα των μπλόγκερ είναι η δημιουργική γραφή -είναι όλοι ψώνια και νομίζουν πως κρύβουν μέσα τους έναν Ντοστογιέφσκι- και η άσκηση επιρροής. Σε ό,τι αφορά την άσκηση επιρροής, τα μπλογκ έχουν λαμπρό μέλλον μπροστά τους. Αν τα μέλη της 17Ν συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς έχουν πετύχει τα μπλογκ μέσα σε ελάχιστα χρόνια παρουσίας στη χώρα μας, θα διαπιστώσουν με έκπληξη πως η δράση των μπλόγκερ είναι πιο «επαναστατική» από τη χρήση των όπλων. Η χρήση των όπλων λειτούργησε ως το τέλειο άλλοθι για το κράτος ώστε να ενισχύονται συνεχώς οι μηχανισμοί καταστολής και η αστυνομοκρατία, ενώ τα μπλογκ οδηγούν σε περισσότερη ελευθερία και «τρομοκρατούν» πιο αποτελεσματικά όλες τις εξουσίες. Αν το διαδίκτυο είχε δημιουργηθεί πριν 40 χρόνια, η σύγχρονη ιστορία της χώρα μας θα ήταν πολύ διαφορετική - όλα θα ήταν καλύτερα. Κυρίες και κύριοι, φτιάξτε το δικό σας μπλογκ!
+%5B640x480%5D.JPG)