31 Οκτ 2008

ο Λουκυ Λουκ ακούει και ελληνικό ροκ

Clay art by A.

Επειδή έπεσε πολλή γκρίνια τις τελευταίες μέρες το μπλογκ κατεβαζει ταχύτητες.

Μέχρι να ανεβάσει πάλι στροφές σας προσφέρει τα ελληνικά rock playlist του Lucky Luke

1ο μέρος
2ο μέρος

τα υπόλοιπα playlists είναι
εδώ και εδώ

(Το intro track του 1ου μέρους είναι
και το σήμα κατατεθέν του μπαρ - όλοι ρωτάγανε ποιο είναι...)

Ακούστε τα δυνατά, να σκεπάσουν τις ασχήμιες

Ναυτικού Ομίλου το ανάγνωσμα: κύριοι (αιρετοί) ελέησον



Με παρέμβασή του από το κρύο Λονδίνο ο κ.Κανετούνης, ο "Δάσκαλος", ο Ηλίας, ο άνθρωπος που ανιδιοτελώς ήταν πίσω από κάθε καλή προσπάθεια στο νησί τα τελευταία χρόνια, δίνει και τη δική του άποψη στο ζήτημα. Και επιβεβαιώνει την αδιαφορία που περιγράφουν και οι επιστολές των δύο πολιτών που αναρτήθηκαν χθες. Σ' αυτό το άρθρο τις βάζουμε όλες μαζί και ελπίζουμε να μη χρειαστεί και άλλη παρέμβαση.


Φίλοι γεια σας από το Λονδίνο. Μπορεί να λείπω τώρα από την Αντίπαρο όμως πάντα διαβάζω και ενημερώνομαι για τις εξελίξεις σε αυτό, κυρίως μέσα από τα θαυμάσια και πρωτότυπα blog, που δείχνουν και την ποιότητα των ανθρώπων που τα επιμελούνται.


Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό να κάνω κανενός είδους παρέμβαση μέ οποιοδήποτε τρόπο για όσα ευχάριστα και δυσάρεστα συμβαίνουν στο νησί, το θέμα όμως του Ν.Ο. Αντιπαρου-ΜΕΑΣ Ωλίαρος, άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου (κατανοείτε φαντάζομαι τους λόγους) γι αυτό και η σύντομη αυτή παρέμβαση μέσω τoυ blog.


Οι αναφορές τόσο του Γιάννη Τριαντάφυλλου όσο και του ανώνυμου γονέα με βρίσκουν σύμφωνο και νομίζω ότι φανερώνουν την αγωνία τους για την περαιτέρω εξέλιξη και πρόοδο του συλλόγου, πρόοδο που θα είναι προς όφελος όλου του νησιού και ιδιαίτερα του ευαίσθητου τμήματος των παιδιών και της νεολαίας..


Για να επιτευχθεί αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι –μεταξύ των άλλων- η στήριξή του από την κοινοτική αρχή του νησιού, στήριξη που δεν την είχε ο σύλλογος τα προηγούμενα χρόνια, για λόγους που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Κοντεύουν τα τρία χρόνια από τότε, που το κοινοτικό συμβούλιο πήρε την απόφαση, μετά από σχετικό αίτημα, για τη δημιουργία των αναγκαίων εγκαταστάσεων στο χώρο της 2ης Ψαραλυκής (Γαλανταριές), αναρωτιέμαι πόσα πρέπει να περάσουν ώστε να υλοποιηθεί αυτή η απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου.. Πρώτη ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η άμεση τοπογραφική αποτύπωση. Το δεύτερο ζήτημα αφορά και πάλι την εκπλήρωση υποχρεώσεων της κοινοτικής αρχής. Ο κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων ορίζει ότι το 3% (αν δε με απατά η μνήμη μου) του προϋπολογισμού τους θα πρέπει οι Ο.Τ.Α. να τους διαθέτουν για αθλητικούς και πολιτιστικούς σκοπούς. Ο ΜΕΑΣ Ωλίαρος είναι ο κυριότερος αθλητικός και πολιτιστικός φορέας του νησιού και παρόλα αυτά δε χρηματοδοτείται από πουθενά, παρά τα πολλά αιτήματά που κατά καιρούς έχει υποβάλλει.


Το γεγονός ότι κατάφερε να κάνει όσα έχει κάνει μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα της λειτουργίας του, και με τις συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μόνο σε ένα θαύμα μπορεί να αποδοθεί. Το θαύμα αυτό οφείλεται στους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν και που όλα αυτά τα χρόνια εργάζονται σκληρά, με σύμπνοια, με πίστη ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό, προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους χωρίς να υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες. Σημαντική θα πρέπει να χαρακτηρισθεί η βοήθεια μερικών φίλων που περνούν το χρόνο των διακοπών τους στην Αντίπαρο και Αντιπαριωτών που όποτε τους ζητήθηκε η συνδρομή τους ήταν πάντοτε αρωγοί.


Τελείώνω στέλνοντας τα χαιρετίσματα σε όλους τους ανθρώπους που πλαισιώνουν το Ν.Ο.Αντιπάρου-ΜΕΑ Ωλίαρο και ιδιαίτερα στο νέο του πρόεδρο τον Τάσο Φαρούπο. Δεν πρέπει να πτοούνται από τις δυσκολίες και τα εμπόδια που κατά καιρούς ανακύπτουν. Στον παπα-Στέλιο που προσέφερε τόσα στο νησί και στο σύλλογο στο σύντομο-δυστυχώς- διάστημα της παραμονής του. Σε όλους τους μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς των σχολείων, στους καινούριους διευθυντές τους και ιδιαίτερα στον κ. Παπά Άρη, τους εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο τους και επειδή η επιτυχία δεν έρχεται από μόνη της θα ευχόμουν και θα παρακαλούσα όλους τους παράγοντες της εκπαιδευτικής κοινότητας να τους στηρίξουν. Σε όλα τα μέλη και φίλους της τοπικής επιτροπής περιβάλλοντος και πολιτισμού. Τέλος στους συντελεστές των blogs, να συνεχίσετε έτσι- για να ενημερώνομαι κι εγώ από εδώ μακριά-και ελπίζω κάποτε τα νέα να αφορούν περισσότερο ευχάριστα γεγονότα και βήματα προόδου για την Αντίπαρο.


Ηλίας Κανετούνης



"Είμαι ένας γονέας και, όπως οι περισσότεροι γονείς, ενδιαφέρομαι για το καλό των παιδιών, των δικών μου και όλων των υπολοίπων. Προσπαθώ καθημερινά με τη στάση μου και τις πράξεις μου να του προσφέρω ό,τι κρίνω απαραίτητο και να μη στερηθεί όσα οι παλιότεροι, αλλά ακόμα κι εμείς, στερηθήκαμε σε εποχές που το νησί δεν είχε εξελιχθεί και αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό.

Το νησί λοιπόν εξελίχθηκε
, προόδευσε και, θα’ λεγε κανείς με βεβαιότητα, οι εποχές έχουν αλλάξει. Ωστόσο είναι πολλά πράγματα που, δυστυχώς, παραμένουν ίδια και διαπιστώνω πως όσο κι αν κάποιοι γονείς πασχίζουν για τα παιδιά τους, υπάρχουν ζητήματα στα οποία είναι ανήμποροι αν δε βοηθήσουν και κάποιοι άλλοι. Έτσι, για παράδειγμα, οι δυνατότητες του νησιού μας στον τομέα του αθλητισμού είναι πολύ περιορισμένες και, αλίμονο στο παιδί που έχει ταλέντο, αφού είναι απίθανο να το ανιχνεύσει, να το καλλιεργήσει και να το εξελίξει σ'αυτές τις συνθήκες.

Υπάρχουν ορισμένοι σύλλογοι
που δείχνουν ενδιαφέρον, όπως ο Ναυτικός Όμιλος Αντιπάρου, που έχει οργανώσει τμήματα κολύμβησης, ιστιοπλοΐας και μπάσκετ για τα παιδιά και αερόμπικ, μπάσκετ για τους ενήλικες. Ωστόσο, χωρίς την απαραίτητη οικονομική και υλική ενίσχυση είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεπερνούν τα προβλήματα και να καλύπτουν τις ανάγκες που δημιουργούνται, όταν, επιτέλους, κάποια παιδιά δείχνουν έτοιμα να κάνουν το παραπάνω βήμα. Αρκεί μια επίσκεψη στην Πάρο για να διαπιστώσει κανείς ότι σε ζητήματα αθλητικής οργάνωσης, απασχόλησης και αξιοποίησης των παιδιών η σύγκριση είναι μελαγχολικά καταλυτική. Είχα μια συζήτηση με ένα παριανό γονέα που καμάρωνε το γιο του στην κερκίδα του γηπέδου και μου ανέφερε περιχαρής ότι οι γονείς έχουν βρει αρωγούς και συμμάχους τις τοπικές αρχές και τους τοπικούς παράγοντες.

Ακόμα πιο μελαγχολική είναι η σύγκριση αν επισκεφθεί κάποιος τις εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Πάρου και αναλογιστεί τις άθλιες και υποτυπώδεις δικές μας.
Αν ρωτήσει κανείς τους Παριανούς γονείς πώς κατάφεραν και έφτιαξαν αυτές τις θαυμάσιες εγκαταστάσεις θα μάθει ότι ο χώρος παραχωρήθηκε από το Δήμο και σιγά σιγά διαμορφώθηκε σε αυτόν που τώρα φιλοξενεί έναν από τους καλύτερους ναυτικούς ομίλους στην Ελλάδα, με διαρκώς σπουδαιότερες διακρίσεις και αυξανόμενη συμμετοχή των παιδιών.

Και εδώ; Εδώ έχει μεν παραχωρηθεί, μετά από πολλές προσπάθειες, χώρος από την Κοινότητα στη θέση Γαλανταριές (2η Ψαραλυκή), αλλά τίποτα άλλο δεν έχει γίνει, ούτε καν η τοπογραφική μελέτη… Πώς άραγε είναι δυνατόν να διακριθούν ποτέ τα παιδιά μας ακόμα κι αν διαθέτουν το ταλέντο, την πειθαρχία και τη θέληση που απαιτείται, ακόμα κι αν έχουν πράγματι έναν πολύ καλό προπονητή, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κατάλληλος χώρος και καμία απολύτως βοήθεια πέρα από τους ίδιους τους γονείς; Φτάσαμε στο σημείο οι VIPS και οι επώνυμοι που ζουν εδώ λίγες εβδομάδες το χρόνο να προσφέρουν ουσιαστικότερη και πιο πρόθυμη βοήθεια από τις τοπικές αρχές. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς:


-την οικονομική βοήθεια που ποτέ δεν έχουμε λάβει από την Κοινότητα (η ευθύνη φυσικά βαρύνει όλη την Κοινοτική Αρχή), ενώ την ίδια στιγμή ρέουν αλλού δωρεές επί δωρεών για να πληρωθούν κάποιοι απλήρωτοι κοινοτικοί υπάλληλοι;


-τις φήμες που αιωρούνται ότι υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα που αντιτίθενται στην εξέλιξη των έργων στις Γαλανταριές;

-τα έξοδα που καλούνται να πληρώσουν οι γονείς για τους αγώνες των παιδιών σε Σύρο, Αίγινα, Άνδρο και ποιος ξέρει που αλλού και για πόσο καιρό ακόμα;


-την ανακολουθία του Ιουλίου, όταν η Κοινότητα, ενώ ενέκρινε τη διοργάνωση των αγώνων της Αγίας Μαρίνας από το Ναυτικό Όμιλο, ώστε αυτός να έχει έσοδα από την πώληση των T-shirts που με κέφι έφτιαξε, πούλαγε τα δικά της. μπλουζάκια, αφήνοντας τους διοργανωτές έκθετους; Ας ελπίσουμε ότι όσοι διαβάσουν την απεγνωσμένη αυτή επιστολή διαμαρτυρίας, και κυρίως οι αρχές και η Κοινότητα,συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι εξίσου, να βοηθήσουν εμάς τους γονείς της Αντιπάρου, να στηρίξουν τον αθλητισμό στο νησί και να βοηθήσουν το Ναυτικό Όμιλο αλλά και κάθε άλλη προσπάθεια σ’ αυτόν τον τομέα.

Τουλάχιστον, ας γίνει μια προσπάθεια συντονισμένη, έτσι ώστε τα παιδιά μας να μην είναι κολλημένα πίσω από ένα υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια πολέμου ή κάνοντας ατελείωτο chat, ή πλάι σε μια μπάρα καπνίζοντας και πίνοντας. Νομίζω κανένας γονιός δε θέλει να λογοδοτήσει κάποτε στα παιδιά του για τα ελλείμματα στην παιδεία που του κληροδότησε η αδιαφορία ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Είναι δύσκολο, αλλά απαιτεί τουλάχιστον προσπάθεια και θέληση απ’ όλους.


Σας ευχαριστώ
,
Ένας απογοητευμένος γονέας "




Αυτά τα παιδιά πράγματι το αξίζουν.........
ποιος θα το πιστευε πριν λιγα χρονια πως αυτος ο ναυτικος ομιλος
που ιδρυθηκε απο λιγους ονειροπολους γονεις
θα στεκοταν στα ποδια του
χωρις καμια βοηθεια απο την κοινοτικη αρχη.
Βασικα οι γονεις και μερικοι χορηγοι-φιλοι της Αντιπαρου
βοηθησαν στην αγορα λιγων σκαφων (optimist & laser).
Οι εγκαταστασεις του ομιλου ειναι ανυπαρκτες,
κατω απο τα δεντρα στην παραλία του Αη-Σπυριδωνα.
Και ομως, αυτα τα παιδια ελαβαν μερος σε σχολικους,
σε διασυλλογικους, σε περιφερειακους,
αλλα και στο πανελληνιο πρωταθλημα ιστιοπλοιας στην Αιγινα
τον περασμενο Ιουλιο, με αρκετα καλες επιδοσεις.

Μηπως λοιπον το αιτημα του ομιλου
για παραχωρηση οικοπεδου στην ψαραλυκη πρεπει να λυθει το συντομοτερο??????

Γιατι η κοινοτητα αργοπορει τοσο πολυ στην εκδοση του τοπογραφικου????

Τα παιδια που κανουν τοσες θυσιες περιμενουν μια απαντηση.

Γιάννης Τριαντάφυλλος

Ναυτικού Ομίλου το ανάγνωσμα: Πρόσχωμεν

30 Οκτ 2008

Ναυτικού Ομίλου το ανάγνωσμα: πρόσχωμεν









Οι φωτογραφίες δείχνουν παιδιά αγωνιζόμενα ευπρεπώς, πνεύμα ενάρετα αθλητικό και γενικά υφέρπει μια εντύπωση ότι όλη αυτή η προσπάθεια των μικρών μας αθλητών είναι το αβίαστο αποτέλεσμα μιας συντονισμένης προσπάθειας γονέων, παιδιών, ναυτικού ομίλου και κοινοτικής αρχής. Είναι πράγματι έτσι; Ακολουθεί η επιστολή ενός ανήσυχου πολίτη, που για λόγους ευνόητους θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του.


(τα σχόλια με κόκκινο χρώμα είναι του δαίμονος του ιστολογίου)

"Είμαι ένας γονέας και, όπως οι περισσότεροι γονείς, ενδιαφέρομαι για το καλό των παιδιών, των δικών μου και όλων των υπολοίπων. Προσπαθώ καθημερινά με τη στάση μου και τις πράξεις μου να του προσφέρω ό,τι κρίνω απαραίτητο και να μη στερηθεί όσα οι παλιότεροι, αλλά ακόμα κι εμείς, στερηθήκαμε σε εποχές που το νησί δεν είχε εξελιχθεί και αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό. (εξέλιξη όχι-μετάλλαξη καλύτερα)

Το νησί λοιπόν εξελίχθηκε
, (μεταλλάχθηκε) προόδευσε και, θα’ λεγε κανείς με βεβαιότητα, οι εποχές έχουν αλλάξει. Ωστόσο είναι πολλά πράγματα που, δυστυχώς, παραμένουν ίδια και διαπιστώνω πως όσο κι αν κάποιοι γονείς πασχίζουν για τα παιδιά τους, υπάρχουν ζητήματα στα οποία είναι ανήμποροι αν δε βοηθήσουν και κάποιοι άλλοι. Έτσι, για παράδειγμα, οι δυνατότητες του νησιού μας στον τομέα του αθλητισμού είναι πολύ περιορισμένες και, αλίμονο στο παιδί που έχει ταλέντο, αφού είναι απίθανο να το ανιχνεύσει, να το καλλιεργήσει και να το εξελίξει σ'αυτές τις συνθήκες. (αν το παιδί δεν είναι ήδη 100 κιλά)

Υπάρχουν ορισμένοι σύλλογοι
(ο εξής ένας) που δείχνουν ενδιαφέρον, όπως ο Ναυτικός Όμιλος Αντιπάρου, που έχει οργανώσει τμήματα κολύμβησης, ιστιοπλοΐας και μπάσκετ για τα παιδιά και αερόμπικ, μπάσκετ για τους ενήλικες. Ωστόσο, χωρίς την απαραίτητη οικονομική και υλική ενίσχυση είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεπερνούν τα προβλήματα και να καλύπτουν τις ανάγκες που δημιουργούνται, όταν, επιτέλους, κάποια παιδιά δείχνουν έτοιμα να κάνουν το παραπάνω βήμα. Αρκεί μια επίσκεψη στην Πάρο για να διαπιστώσει κανείς ότι σε ζητήματα αθλητικής οργάνωσης, απασχόλησης και αξιοποίησης των παιδιών η σύγκριση είναι μελαγχολικά καταλυτική. Είχα μια συζήτηση με ένα παριανό γονέα που καμάρωνε το γιο του στην κερκίδα του γηπέδου και μου ανέφερε περιχαρής ότι οι γονείς έχουν βρει αρωγούς και συμμάχους τις τοπικές αρχές και τους τοπικούς παράγοντες. (εδώ ακόμα δεν έχουμε λύσει ποιος βγήκε στις εκλογές, με τα κωλόπαιδα θα ασχολούμαστε τώρα;)

Ακόμα πιο μελαγχολική είναι η σύγκριση αν επισκεφθεί κάποιος τις εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Πάρου και αναλογιστεί τις άθλιες και υποτυπώδεις δικές μας. (που, παρ’ όλες τις αντιξοότητες που θα παραθέσει στη συνέχεια ο απελπισμένος γονέας, είχε παρουσία 9 αθλητών στους πρόσφατους ιστιοπλοϊκούς αγώνες)
Αν ρωτήσει κανείς τους Παριανούς γονείς πώς κατάφεραν και έφτιαξαν αυτές τις θαυμάσιες εγκαταστάσεις θα μάθει ότι ο χώρος παραχωρήθηκε από το Δήμο και σιγά σιγά διαμορφώθηκε σε αυτόν που τώρα φιλοξενεί έναν από τους καλύτερους ναυτικούς ομίλους στην Ελλάδα, με διαρκώς σπουδαιότερες διακρίσεις και αυξανόμενη συμμετοχή των παιδιών.

Και εδώ; Εδώ έχει μεν παραχωρηθεί, μετά από πολλές προσπάθειες, χώρος από την Κοινότητα στη θέση Γαλανταριές (2η Ψαραλυκή), αλλά τίποτα άλλο δεν έχει γίνει, ούτε καν η τοπογραφική μελέτη… Πώς άραγε είναι δυνατόν να διακριθούν ποτέ τα παιδιά μας ακόμα κι αν διαθέτουν το ταλέντο, την πειθαρχία και τη θέληση που απαιτείται, ακόμα κι αν έχουν πράγματι έναν πολύ καλό προπονητή, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κατάλληλος χώρος και καμία απολύτως βοήθεια πέρα από τους ίδιους τους γονείς; Φτάσαμε στο σημείο οι VIPS και οι επώνυμοι που ζουν εδώ λίγες εβδομάδες το χρόνο να προσφέρουν ουσιαστικότερη και πιο πρόθυμη βοήθεια από τις τοπικές αρχές. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς:


-την οικονομική βοήθεια που ποτέ δεν έχουμε λάβει από την Κοινότητα (η ευθύνη φυσικά βαρύνει όλη την Κοινοτική Αρχή), ενώ την ίδια στιγμή ρέουν αλλού δωρεές επί δωρεών για να πληρωθούν κάποιοι απλήρωτοι κοινοτικοί υπάλληλοι; (Δάσκαλε έπρεπε πριν φύγεις να μας τη διάβαζες τη ρημάδα την επιστολή σου!!!)


-τις φήμες που αιωρούνται ότι υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα που αντιτίθενται στην εξέλιξη των έργων στις Γαλανταριές; (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις θίγουμε)

-τα έξοδα που καλούνται να πληρώσουν οι γονείς για τους αγώνες των παιδιών σε Σύρο, Αίγινα, Άνδρο και ποιος ξέρει που αλλού και για πόσο καιρό ακόμα; (και στο Πεκίνο να πηγαίνανε πάλι οι γονείς θα πληρώνανε...)


-την ανακολουθία του Ιουλίου, όταν η Κοινότητα, ενώ ενέκρινε τη διοργάνωση των αγώνων της Αγίας Μαρίνας από το Ναυτικό Όμιλο, ώστε αυτός να έχει έσοδα από την πώληση των T-shirts που με κέφι έφτιαξε, πούλαγε τα δικά της (άθλια) μπλουζάκια, αφήνοντας τους διοργανωτές έκθετους (και έξω φρενών); Ας ελπίσουμε ότι όσοι διαβάσουν την απεγνωσμένη αυτή επιστολή διαμαρτυρίας, και κυρίως οι αρχές και η Κοινότητα,συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι εξίσου, να βοηθήσουν εμάς τους γονείς της Αντιπάρου, να στηρίξουν τον αθλητισμό στο νησί και να βοηθήσουν το Ναυτικό Όμιλο αλλά και κάθε άλλη προσπάθεια σ’ αυτόν τον τομέα (ο παπα-Στέλιος έχει πικρή εμπειρία από τη δική του προσπάθεια πριν λίγα χρόνια, οπότε εξαργύρωσε τη λάσπη και την υστεροβουλία με αβάσταχτο προσωπικό φορτίο- βέβαια στα παιδιά έχει την περίοπτη θέση που άλλοι δε θα έχουν ποτέ)

Τουλάχιστον, ας γίνει μια προσπάθεια συντονισμένη, έτσι ώστε τα παιδιά μας να μην είναι κολλημένα πίσω από ένα υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια πολέμου ή κάνοντας ατελείωτο chat, ή πλάι σε μια μπάρα καπνίζοντας και πίνοντας. Νομίζω κανένας γονιός δε θέλει να λογοδοτήσει κάποτε στα παιδιά του για τα ελλείμματα στην παιδεία που του κληροδότησε η αδιαφορία ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Είναι δύσκολο, αλλά απαιτεί τουλάχιστον προσπάθεια και θέληση απ’ όλους.


Σας ευχαριστώ
,
Ένας απογοητευμένος γονέας "
(εμείς απογοητευτήκαμε ακόμα περισσότερο)


ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΕΠΙΡΡΩΣΗ Ο ΕΠΩΝΥΜΟΣ Ι. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ (από τα σχόλια της αντιπάριας φωνής)
Αυτά τα παιδιά πράγματι το αξίζουν.........
ποιος θα το πιστευε πριν λιγα χρονια πως αυτος ο ναυτικος ομιλος
που ιδρυθηκε απο λιγους ονειροπολους γονεις
θα στεκοταν στα ποδια του
χωρις καμια βοηθεια απο την κοινοτικη αρχη.

Βασικα οι γονεις και μερικοι χορηγοι-φιλοι της Αντιπαρου
βοηθησαν στην αγορα λιγων σκαφων (optimist & laser).
Οι εγκαταστασεις του ομιλου ειναι ανυπαρκτες
,
κατω απο τα δεντρα στην παραλία του Αη-Σπυριδωνα.
Και ομως, αυτα τα παιδια ελαβαν μερος σε σχολικους,
σε διασυλλογικους, σε περιφερειακους,
αλλα και στο πανελληνιο πρωταθλημα ιστιοπλοιας στην Αιγινα
τον περασμενο Ιουλιο, με αρκετα καλες επιδοσεις.


Μηπως λοιπον το αιτημα του ομιλου
για παραχωρηση οικοπεδου στην ψαραλυκη πρεπει να λυθει το συντομοτερο??????


Γιατι η κοινοτητα αργοπορει τοσο πολυ στην εκδοση του τοπογραφικου????

Τα παιδια που κανουν τοσες θυσιες περιμενουν μια απαντηση.


Τοπογραφικό είπατε; Για δείτε κι αυτό το σοβαρό...
εμφύλιος σε τέσσερις τοίχους ή
ΕΜΔΥΔΑΣ μαινόμενη

(αρχείο pdf)

29 Οκτ 2008

Ο Τήλαφος προστάτης του πολίτη - ίσως και του Αντιπάριου είδους



Ο Τήλαφος, ένα δημοφιλέστατο ιστολόγιο, συγγενικό του Οικο-τόπου, που"συλλέγει δημόσιες πληροφορίες για προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες" έκανε ειδική μνεία στο antiparos-blog. Όχι μόνο για να αποδώσει τα εύσημα, αλλά κυρίως για να αναδείξει έναν τρόπο έμπρακτης συμμετοχής των πολιτών στα δρώμενα της κοινωνικής και κρατικής αναλγησίας.

"Καλή συνέχεια στην ανάδειξη της αμετροέπειας και της κοινωνικής μυωπίας. Ελπίζουμε η Αντίπαρος και τα γύρω νησιά να γεμίσουν μωβ βελάκια, σα μαχαιριές στην κοιλιά του ανάλγητου κράτους και μετά χαράς να τα δούμε κάποια στιγμή να αφαιρούνται ένα ένα, όταν γίνει συνείδηση στους πολλούς και κυρίως στους αιρετούς ότι to περιβάλλον δε μας ανήκει αλλά του ανήκουμε." (από το σχόλιο μας στον Τήλαφο)


"Στην ελληνική μυθολογία ο Τήλεφος ήταν ήρωας της Τεγέας, γιος του Ηρακλή και της Αύγης, και στον Τρωικό Πόλεμο ήταν σύμμαχος των Τρώων. Εδώ και μερικούς μήνες ο Τήλεφος φιλοδοξεί να γίνει σύμμαχος του πολίτη που αναζητεί δημόσιες πληροφορίες για θέματα πυρκαγιών, ζητήματα περιβαλλοντικά και άλλα, με ελαφρώς παραλλαγμένο το όνομά του. Το όνομα «Τήλαφος» προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων «Τηλεματική Απεικόνιση Οδικών Συμβάντων» όπου το «π» προ του δασυνόμενου «ο» της λέξης «Οδικών» μετατρέπεται σε «φ»."
(από άρθρο του Γ.Κιούση: Ενας μυθικός ήρωας στη μάχη των πυρκαγιών)

28 Οκτ 2008

Καλό ταξίδι

Δεσποτικό-Δύση

Δύο γνώριμες φιγούρες σε όλους αποχαιρέτησαν τον κόσμο αυτό. Ήσυχα, ακούραστα, σαν νερό που κύλησε και τους πήρε μαζί του. Στα χρόνια που έζησαν είδαν το νησί να αλλάζει, τον κόσμο να εξελίσσεται και αγαπημένα πρόσωπα να απομακρύνονται. Η "παπαδιά" (όπως όλοι την ξέραμε) και ο μπάρμπα-Ιερώνυμος αφήνουν πίσω τους ανθρώπους που τους αγάπησαν βαθιά. Τους ευχόμαστε όλοι καλό ταξίδι...

27 Οκτ 2008

Πέτρα τέλος...

Χρόνια ακουγότανε, αλλά βαρύς όρκος σιωπής έκλεινε τα στόματα των μεταμανταλενιστών κατοίκων. Αφού κτίστηκε ο Σωρός, ο ΆηΓιώργης και η μισή Πάρος, αφού ισοπεδώθηκε μια κορυφογραμμή και καταστράφηκε ανεπανόρθωτα ένα φυσικό μπαλκόνι στο Αιγαίο, ήρθε η ώρα να γίνει το αυτονόητο.

Επιτέλους η παράνομη εξόρυξη πέτρας από την περιοχή του Ακονητού σταματάει με μία αποφασιστική παρέμβαση των τοπικών αστυνομικών αρχών. Μόνη ένσταση το ότι δεν δόθηκε ένα τελεσίγραφο για να προλάβουν να αποπερατωθούν οι παρούσες οικοδομικές εργασίες που τώρα κινδυνεύουν να μείνουν μετέωρες.

Ως πότε; Ελπίζουμε οριστικά μέχρι να ισχύσει ο νόμος και οι διατάξεις που ορίζουν πώς ακριβώς πρέπει να είναι ένα λατομείο. Δηλαδή να μην ξαναδούμε τέτοιες εικόνες.

26 Οκτ 2008

Εγκαίνια της Αγίας Μαρίνας (της πλωτής;)



Παρακαλώ μη διαβάσετε το παρακάτω σατιρικό αληθοφανές άρθρο
αν είστε θεολογικά ευέξαπτος ή αν δεν αντέχετε τη σάτιρα
(κακώς πάντως)

εκκλησάκι στον κάμπο

Ευαισθητοποιημένη η Κοινότητα και οι πολυάριθμοι πιστοί προσέτρεξαν στα εγκαίνια της εκκλησίας της Αγ.Μαρίνας. Το μήνυμα της σεμνής τελετής ήταν πολλαπλό:

Η τοπική αρχή υπενθύμισε, όπως τόσες άλλες στην επικράτεια, τη χριστανοορθόδοξη διάστασή της τόσο στο λαό, όσο και στο μεσάζοντα Μητροπολίτη και μέσω αυτού στα Χερουβείμ, κάνοντας με τον τρόπο αυτό μία κράτηση εκ δεξιών στων αγγέλων τα μπουζούκια, παρέα με τους σεπτούς ιερολομπίστες της επικαιρότητας.

Παράλληλα, ο ευσεβής λαός, γηγενείς και ετερόχθονες, απέκτησε άλλο ένα ιερό τόπο για να εναποθέτει τις προσευχές του για περισσότερες οικοδομές και λιγότερους πολεοδομικούς ελέγχους, ενώ δόθηκαν υποσχέσεις ότι θα τοποθετηθεί μηχάνημα αυτόματης ανάληψης έξω από το ναό, θέση στάθμευσης SUV ακριβώς απέναντι, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των πιστών, καθώς και συντριβάνι με πλωτά πλαστικά (λόγω οικολογικής συνείδησης) παπάκια, εξ ου και ο "πλωτός" προσδιορισμός του νεόδμητου(;) ναού.

Λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ο συμβολισμός ήταν φανερός: η Αγία Μαρίνα, γνωστή και ως προστάτιδα των μικρών παιδιών, και μάλιστα των καχεκτικών, κλήθηκε να βοηθήσει όλα τα ευτραφή παιδάκια του νησιού που βρίσκονται στο χείλος του υποσιτισμού (τα οποία δημιούργησαν κλίμα πάρτυ μόλις είδαν το δημοφιλή πάτερ13).

Στο πνεύμα μάλιστα του επιφαινόμενου κραχ το ιερατικό κλιμάκιο ήταν σεμνότατα ενδεδυμένο, οι ιερείς αξύριστοι και με μακριά μαλλιά, τα κεριά δεν πετιόντουσαν αλλά επαναχρησιμοποιούνταν και αντί για θυμιατό προτάθηκε να χρησιμοποιηθούν φυσικά αέρια από το γειτονικό Ακονητό, ωστόσο επικράτησε τελικά η παραδοσιακή βράση μύρου.
Ακονητός

Επίσης λιτό ήταν και το γεύμα σε ταβέρνα του νησιού όπου δε χρειάστηκε αυτή τη φορά να γίνουν πράματα και θάματα, αφού απουσιάζανε οι περιούσιοι παμφάγοι συνδαιτημόνες του Ιουλίου (εδώ).

Κατέστη εξάλλου σαφές πως, όταν ανέφερε ο Υφυπουργός Αιγαίου και Νηστικής Πολιτικής κ.Καημμένος ότι άμεση προτεραιότητα για το νησί ήταν η δημιουργία πλωτής μαρίνας, εννοούσε το ναό της Αγίας Μαρίνας της Πλωτής. Τελικά όλα έγιναν σωστά και κυρίως τίμια, τόσο που το σύνθημα του αφορισμένου Τζιπάκου Πανούση στον ραδιοσταθμό Σίτυ Εφραίμ ακούστηκε κούφιο και έωλο: "Η μόνη μονή χωρίς σκάνδαλο είναι η μονή ταρίφα των ταξιτζήδων".

Πασόου και δέος



Πολύ κακό για το τίποτα...
Σε έναν χώρο πραγματικά αφιλόξενο για εκδηλώσεις τέτοιαν εποχή συγκεντρώθηκαν 100-150 άτομα. Οι πιο πολλοί ψηφοφόροι του κόμματος, κάποιοι περαστικοί που κοντοστάθηκαν, σκεπτόμενοι που προσήλθαν διερευνητικά, βαριεστημένοι που βρήκαν απασχόληση μέχρι να αρχίσουν τα τηλεοπτικά παράθυρα των ειδήσεων. Το κρύο ήταν τσουχτερό και έτσι έτυχε ανταπόκρισης (και χειροκροτήματος) η ατυχής δήλωση του κ. Ρόβλια ότι η αίθουσα Καλουδά δεν τους δόθηκε σχεδόν ετσιθελικά και ότι "άμα αλλάξουν τα πράγματα" η αίθουσα θα διατίθεται σε κάθε κόμμα και παράταξη, σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε δραστηριότητα. Ατυχές και συνάμα τρομακτικό στο άκουσμα, αλλά και άτοπο αν αναλογιστεί κανείς την πρόσφατη δέσμευση της σχολικής επιτροπής.

Η συζήτηση αναλώθηκε κυρίως στα σκάνδαλα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Ήταν σα να παρακολουθείς ένα βουλευτή να μιλάει σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ. Η εντύπωση αυτή, της τηλεοπτικού τύπου ομιλίας, επιβεβαιώθηκε όταν το λόγο πήραν οι πολίτες. Το show του Πάρη ήταν το κλου της εκδήλωσης. Δικαιωματικά αξίζει ένα πεντάλεπτο σε κάποιο ραδιοσταθμό της περιοχής.

Αν αξίζει να σταθεί κανείς σε κάτι είναι το κλίμα συσπείρωσης που φανερά επεδίωξαν να δημιουργήσουν οι δύο βουλευτές και το προεκλογικού τύπου ύφος στο λόγο τους. Όπως και το ότι αναφέρθηκαν στην Αντίπαρο ελάχιστα έως καθόλου (κάτι είπε ο κ.Ρήγας για τις αφαλατώσεις και για την ανάγκη μιας αίθουσας πολιτιστικών εκδηλώσεων, αλλά τίποτα άλλο).

Όχι, δεν έπαιξε τελικά το "χέρια ψηλά".

(μία σάτιρα για το θέμα είναι αρκετή- εξάλλου είχαμε κι άλλη εκδήλωση το Σ-Κ που θα την αναλύσουμε με το γνωστό γλαφυρό τρόπο το απόγευμα: νεοευσεβείς μείνετε μακριά...)




25 Οκτ 2008

Ορεκτικό (της εκδήλωσης)


Η κρίση μας αργότερα
(σιγά μη χάσουμε τη νύχτα μας για να κάνουμε τη δουλειά των δημοσιογράφων).
Αν και δε χάσατε και πολλά...(πλην του Παρι)

O Λουκυ Λουκ Ντι Τζέι - πιο ροκ κι απ' τη σκιά του -

Clay art by A.


Playlist Λουκυ Λουκ 1 - 2 - 3 - 4 - 5 (90-100mb έκαστο)

Το μπαράκι ανοίγει απόψε και τα περισσότερα Σάββατα του χειμώνα. Από του χρόνου θα είναι υπό άλλη ιδιοκτησία. Ελπίζουμε να παραμείνει ροκ...

Μην ξεχάσετε να πάρετε και τα Playlists που έχουν ήδη ανεβεί στο μπλογκ.

Και βέβαια θέλουμε τα σχόλιά σας για ό,τι ακούσετε...

Αν ενωθώ με τους άλλους θα χάσω την ελευθερία μου


"Δεν θα ήθελα να πεθάνω ποτέ"

Στις αρχές του 1957 η δημοσιογράφος Γιολάντα Τερέντσιο (σσ οι παλιότεροι θα τη θυμούνται ανεξίτηλα) επισκέφθηκε το ζεύγος Καζαντζάκη στο σπίτι τους στην πόλη Αντίμπ. Περιγράφει το χώρο, δίνει ένα σύντομο πορτρέτο του συγγραφέα και καταγράφει τη συζήτηση που είχε μαζί του. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα:

Ζουν ήσυχα, ερημικά, οι δυο Ελληνες στο γραφικό μικρό σπίτι της οδού του Μπα-Καστελέ. Απ' τα παράθυρά τους βλέπουν το λιμάνι της Αντίμπ και τη γαλανή Μεσόγειο. Η πρόσχαρη φιλοξενία της οικοδέσποινας αγκαλιάζει τον επισκέπτη μόλις δρασκελίσει το κατώφλι. Λίγα σκαλιά οδηγούν στο γραφείο του συγγραφέα. Ψηλός, ίσιος, ασκητικός, μ' ένα καλό χαμόγελο, απλώνει το μπράτσο και σφίγγοντας το χέρι ρωτάει άπληστα, με την ιδιαίτερη προσφορά του: «Τι νέα μας φέρνετε απ' την Ελλάδα;»

Ευτυχώς, μια σειρά από δημοσιογραφικές έρευνες μ' έχουν φέρει τελευταία σ' επαφή με την έξω από την Αθήνα Ελλάδα κι έτσι του διηγούμαι τι είδα και τι άκουσα στα χωριά και τις πόλεις, από τ' άγρια βράχια της Μάνης ώς την κορφή του Βίτσι.

Πως γίνονται και μεγάλα έργα, αλλά πως η φτώχεια μένει πάντοτε φτώχεια και πως η εγκατάλειψη στα χωριά είναι τόση ώστε οι άνθρωποι στη Βόρειο Ελλάδα μου είπαν πως ζούνε «πίσω από τον ήλιο».

Πίσω από τον ήλιο, μουρμουρίζει ο Καζαντζάκης και σημειώνει την απλή αυτή φράση, που βγήκε απ' τα χείλια του λαού που τόσο βαθιά αγαπάει.

Γ.Τ.: Πέστε μου τώρα και για σας, είσαστε ευχαριστημένος;

Ν.Κ.: Είμαι ευτυχισμένος -αν κι είναι ντροπή να αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος μια ώρα τέτοια. Αν δεν ήταν μπροστά η Ελένη, θα σας έλεγα πως αυτή η γυναίκα είναι η αιτία της ευτυχίας μου... πραγματικά, δεν είχα ποτέ μου τολμήσει να φαντασθώ τέτοια κατανόηση από άνθρωπο. Αλλ' αν εξακολουθήσω, θα θυμώσει... Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να δουλεύω, γιατί δεν έχω καμία φιλοδοξία, κανένα μίσος, γιατί έχω την καρδιά μου καθαρή. Οταν δουλεύει κανείς πνευματικά δεν αρρωσταίνει, δεν γερνάει - αυτό είναι το μυστικό: να μην παρατήσει κανείς τη δουλειά του, γιατί τότε αλίμονο. Πέντε λεπτά μετά τον θάνατό σου, το μυαλό σου να δουλεύει ακόμα. Του Γκαίτε, είμαι σίγουρος, ότι δούλευε και μετά τον θάνατό του, γι' αυτό όταν ο Εκερμαν ξεσκέπασε το σώμα του, ήταν σαν του εφήβου, είχε πειθαρχήσει στα βάσανά του.

Γ.Τ.: Αν μπορούσατε να ξαναγεννηθείτε, θα το θέλατε;

Ν.Κ.: Δεν θα ήθελα να πεθάνω ποτέ· μ' ενδιαφέρει η ζωή, ο άνθρωπος -όχι οι άνθρωποι όλοι μαζί.

Γ.Τ.: Πιστεύετε στην ποιοτική εξέλιξη της ανθρωπότητας;

Ν.Κ.: Ενας Αρμένης ποιητής είπε κάποτε: «Ο πιθηκάνθρωπος ξεκίνησε να γίνει άνθρωπος, αλλά δεν έφτασε ακόμα...».

Γ.Τ.: Υπάρχει ελπίδα για τους ανθρώπους να ζήσουν κάποτε ευτυχισμένοι;

Ν.Κ.: Με στοίχημα, σε χίλια χρόνια!... Ενας χωρικός πήρε έναν κόρακα, για να εξακριβώσει αν αλήθεια ζη εκατό χρόνια, μα ο χωρικός πέθανε πρώτος! Ετσι κι εγώ, και χίλια χρόνια αν ζήσω, δεν θα προφτάσω να δω τους ανθρώπους ευτυχισμένους.

Γ.Τ.: Ποια είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ευτυχία τους;

Ν.Κ.: Αυτό είναι πολύ δύσκολο ν' απαντήσει κανείς, αυτό είναι η μεγάλη μου αγωνία... Το μεγαλύτερο εμπόδιο στον άνθρωπο είναι, φαντάζομαι, η έλλειψη πίστης σ' ένα ιδανικό ανώτερο από το Εγώ του. Αν δεν πιστεύει κανείς σ' ένα πράγμα ανώτερο από τον εαυτό του, δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος.

Γ.Τ.: Νομίζετε πως μπορεί ν' αποφευχθεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος;

Ν.Κ.: Δεν νομίζω πως θα τον γλιτώσουμε...

(Μην λέτε τέτοια πράγματα! φωνάζει η κυρία Καζαντζάκη. Ο,τι και να βάλουμε στο μυαλό μας, ό,τι και να πούμε, τα πράγματα θα έρθουν αλλιώτικα.)

Ν.Κ.: Ο πόλεμος θα σταματήσει όταν ο πιθηκάνθρωπος γίνει άνθρωπος! Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι η διάσταση που υπάρχει ανάμεσα διανοητικού και ηθικού ανθρώπου. Ο διανοητικός άνθρωπος έχει φθάσει στο μαγικό, στο υπεράνθρωπο, ενώ ηθικά είναι ανάπηρος. Οταν αρμονισθούν αυτά τα δύο, τότε θ' αποκτήσει κι η ανθρωπότητα το ισοζύγιο και θα γίνει ευτυχισμένη. Ο σημερινός άνθρωπος μου θυμίζει τον θηριοδαμαστή που μπήκε στο κλουβί των θηρίων νομίζοντας πως η τίγρη ήταν γυμνασμένη...

Γ.Τ.: Ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί ν' ανήκει σ' ένα κόμμα ή πρέπει να μένει πάντοτε ανεξάρτητος, για να είναι ελεύθερος να κρίνει; Οπως είπε ο Σαρτρ, κάποτε, ότι ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να πολεμάει την αδικία όπου και να τη βρίσκει.

Ν.Κ.: Είναι δύσκολο για τον πνευματικό άνθρωπο να μείνει μόνος του. Μόνος του είναι αδύνατος, αν ενωθεί όμως με τους άλλους χαλάει. Το πρόβλημα είναι: πώς είναι δυνατόν να ενωθούν οι τίμιοι άνθρωποι; Ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να καταδικάζει την αδικία όπου τη βρίσκει και κάνοντας αυτό που κάνω απαντώ στο ερώτημά σας: γράφω για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που ποδοπατιέται παντού τόσο εύκολα. Αν ενωθώ με τους άλλους θα χάσω την ελευθερία μου. Η ψυχολογία της μάζας είναι αλλιώτικη, μιλάω για τους διανοούμενους σαν μάζα, όχι για τις λαϊκές μάζες, που τις σέβομαι και που έχουν τη δική τους δουλειά. Ενας πνευματικός άνθρωπος μόνος του μπορεί να δουλέψει καλύτερα: ελεύθερος άνθρωπος παλεύει για την ελευθερία. Δέκα ελεύθεροι άνθρωποι, ενωμένοι, χάνουν την ελευθερία τους. Εκείνο που χρειάζεται είναι ν' ακολουθήσεις τον δρόμο σου ώς την άκρη. Η αξία του δρόμου είναι να μη σταματήσεις ποτέ!

Γ.Τ.: Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο;

Ν.Κ.: Για μένα ο χρόνος. Οπως είπε ο αισθητικός Μπέρναρντ Μπέρενσον, που αποτραβήχτηκε στη Φλωρεντία κι είναι ενενήντα χρονώ, μου έρχεται να κατέβω στο δρόμο και ν' απλώσω το χέρι μου στους διαβάτες και να τους πω: «Δώστε μου λίγο από το χρόνο που χάνετε...».

Γ.Τ.: Κι εγώ που σας έφαγα τόσην ώρα απ' τον πολύτιμο χρόνο σας!

Ν.Κ.: Ε, δεν πειράζει, άπλωσα κι εγώ το χέρι μου και κάτι μάζεψα...

(Περιοδικό «Ταχυδρόμος» 2 Μαρτίου 1957-αναδημοσιεύθηκε σε επετειακό λεύκωμα για τα 50 χρόνια από το θάνατό του, πέρυσι)
ο συγγραφέας // στην Αντίμπ (Αντίπολις) με την Ελένη // ένα Νόμπελ που δεν πήρανε ποτέ

24 Οκτ 2008

(update) Η Τοπική Οργάνωση του ΠΑΣΟΚ διοργανώνει πάρτυ στο Δημοτικό Σχολείο...

Το θέμα λοιπόν έλαβε διαστάσεις.
Σε μια σπάνια συγκυρία τα τοπικά ιστολόγια,
αλλά και οι τοπικοί σύλλογοι, όρθωσαν το ηθικό τους ανάστημα και εξέφρασαν κοινή κρίση.
Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά κείμενα τόσο στην αντιπάρια φωνή όσο και στο φιλελεύθερο. Οι πιο ανήσυχοι μπορουν να διαβάσουν το σχόλιο του τρωκτικού, του καφενείου και του πρεζα TV ("Πώς τα τοπικά μπλογκς μπορουν να ξεσηκώσουν τον κοσμο για τα αυτονόητα").

Βέβαια, για κάποιους, αυτή είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για πολιτικό παιχνίδι.
Ήδη κάποιοι χαμογελούν με ηδυπάθεια.
Οπότε ας έχουμε τα μάτια μας ανοικτά. Δεν είναι όλα όπως φαίνονται.
Και βέβαια άλλο το ζήτημα της διοργάνωσης της ομιλίας κι άλλο η ομιλία των δύο αιρετών.

Ας μιλήσουνε με το καλό κι εμείς πρώτοι
θα τους σατιρίσουμε/χειροκροτήσουμε/γιουχάρουμε (διαλέγετε και παίρνετε)

Τελικά η εκδήλωση θα γίνει στην κεντρική πλατεία του χωριού στις 7μμ.
Φέρτε και κανένα παλτουδάκι

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

Αντίπαρος 23/10/08

Το Δ.Σ του συλλόγου σε συνάντηση στις 22/10/08 αποφάσισε ομόφωνα και προτείνει στην Σχολική επιτροπή του Δ. Σχολείου Αντιπάρου να μην διαθέσει την αίθουσα ΚΑΛΟΥΔΑ σε καμία πολιτική-κομματική συγκέντρωση ή ομιλία από οποιοδήποτε πολιτικό φορέας.

Ας αφήσουμε τα σχολεία μακριά από κόμματα και διχασμό.

Η ΜΠΡΟΣΤΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ
ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ


ΚΑΙ Η ΠΙΣΩ ΠΛΕΥΡΑ...

Η Τοπική Οργάνωση ΠΑΣΟΚ Πάρου-Αντιπάρου διοργανώνει το Σάββατο 25/10 στις 7μμ πάρτυ στην αίθουσα Καλουδά του Δημοτικού Σχολείου Αντιπάρου.

Στην κατάμεστη από μαθητές αίθουσα οι κύριοι βουλευτές θα παρακολουθήσουν μαζί με τα παιδιά την ταινία "τα σαγόνια του Καρχαρήγα" και μετά θα μοιράσουν στους μικρούς θεατές γλυφιτζουράκια πράσινους ήλιους και μπρελόκ με τον ποδηλάτη Γιωργάκη. Η λαμπρή εκδήλωση θα κλείσει με πολύ παιχνίδι και χορό, ενώ οι δύο δημοφιλείς βουλευτές θα τραγουδήσουν συνοδεία κιθάρας το "χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω (έλα να πάμε απ' τη Μανέτα πιο πάνω)".


φτυστός ο Ρήγας

Πολιτικοί κάθε απόχρωσης της Πάρου και Αντιπάρου θα επιδοθούν σε ταχυδακτυλουργικές πράξεις εξαφανίζοντας άλλοι ψήφους κι άλλοι οράματα κάτω από την μύτη των μικρών θεατών. Τέλος οι δύο βουλευτές θα αφήσουν στο τέλος τα παιδιά να παίξουν με τα μούσια τους.

Κάπως έτσι θα ήταν η ανακοίνωση για την ομιλία των 2 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αν πραγματικά γινόταν για τα παιδιά.

Επειδή, ωστόσο, η εκδήλωση αυτή απευθύνεται στους ενήλικες, όπως προδίδει το θέμα της ομιλίας-συζήτησης των δύο βουλευτών, γεννιέται αυτόματα το ερώτημα αν η αίθουσα Καλουδά είναι η κατάλληλη για να φιλοξενήσει τη συγκεκριμένη (αλλά και κάθε άλλη κομματική, ακόμα και πολιτική, εκδήλωση).

Σίγουρα το σχολείο πρέπει να λειτουργεί πέραν των άλλων και ως μέσο πολιτικής διαπαιδαγώγησης. Πιστεύει όμως κανείς ότι θα υπάρχουν πολλοί μαθητές ανάμεσα στο κοινό; Ή μήπως, θα έπρεπε να πλημμυρίσουν την αίθουσα οι μαθητές του Δημοτικού, αν στόχος είναι η πολιτική καλλιέργεια των μικρών αντιπαρίων; οπότε θα διαπιστώναμε και κατά πόσον οι αξιότιμοι προσκεκλημένοι βουλευτές μπορούν να μιλήσουν και στη γλώσσα των παιδιών, δηλαδή με φαντασία και απλότητα.

Γεγονός είναι ότι η αίθουσα Καλουδά (όπως μετονομάστηκε πέρυσι η αίθουσα σε μια λαμπρή εκδήλωση) δεν έχει ποτέ φιλοξενήσει ως τώρα ομιλίες πολιτικών, τουλάχιστον με την κομματική τους ιδιότητα. Όχι γιατί αυτό δεν προβλέπεται, αλλά γιατί στην πολωμένη κοινωνία του νησιού κρίθηκε σκόπιμο τόσα χρόνια να κρατηθούν αποστάσεις από τέτοιες δραστηριότητες.

Θυμίζουμε ότι αύριο συνέρχεται η Σχολική Επιτροπή για να γνωμοδοτήσει σχετικά (απαιτείται κατόπιν η έγκριση και από άλλους φορείς) και προδικάζουμε ότι οι κύριοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα παρουσιάσουν τις ενδιαφέρουσες απόψεις τους περί θεσμών και διαφάνειας σε κάποιον άλλο χώρο. Όπως από την αρχή θα έπρεπε να είχε προγραμματισθεί, για να είχε αποφευχθεί η ομιλία για "θεσμούς και διαφάνεια" να τελεί υπό συνθήκες θεσμικής ακροβασίας και αδιαφάνειας.
Βασίλειος Καλουδάς

Ακολουθεί η σχετική σημερινή επιστολή του Προέδρου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου:

ΣΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛ. ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩ ΤΟ Δ.Σ.

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΡΗΣΑ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΜΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΕ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ. Ο κ. ΠΑΠΑΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΡΗΓΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ.

ΟΠΟΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ Ο.Κ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.

ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΙΘΟΥΣΑ.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

ΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟ.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΩΡΗΘΕΙ Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΕΣ.

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
(σ.σ.Εύγε Γιάννη)



(για σχόλια επισκεφθείτε την αντιπάρια φωνή απ' όπου και το σκίτσο)